tag:blogger.com,1999:blog-18787766383849540662024-03-18T15:54:37.130+01:00LifeLikesthe bright side of bloggingandrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.comBlogger1327125tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-71789171981948022052024-03-18T10:59:00.006+01:002024-03-18T11:13:43.394+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp2V8cFXhrFE6TmoXG3SBBvajgec5qpY_ddmAW-nkqgwU2IzotXiRjIQQkTcVapAhXoIynsrZhdPAA_WU8SysS9yrAxVj2E_udX9F-BIdQPIz22V8axZr8_zn3RhYH4_rR6Xc9Sd2843t22hKd9_cWGeuL_zR8jLnF6M_phHS4LKx8ILHi6fT-Hx5V1k-o/s4032/IMG_4404.heic" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ελβετία λωζάνη λιμνή λεμάν θέα παραλία βόλτα φύση σουλπίς st suplice lac leman beach nature view alpes" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp2V8cFXhrFE6TmoXG3SBBvajgec5qpY_ddmAW-nkqgwU2IzotXiRjIQQkTcVapAhXoIynsrZhdPAA_WU8SysS9yrAxVj2E_udX9F-BIdQPIz22V8axZr8_zn3RhYH4_rR6Xc9Sd2843t22hKd9_cWGeuL_zR8jLnF6M_phHS4LKx8ILHi6fT-Hx5V1k-o/s16000/IMG_4404.heic" /></a></div><p></p><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Δευτέρα, με κρύο (ακόμα) και γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Και ήταν απρόσμενα ήσυχα, με λίγους συναδέλφους, το κλασικό μεσημεριανό μου διάλειμμα για γυμναστική, παραλαβή του μικρού από το σχολείο και επιστροφή σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Μαγειρέματα, παιχνίδια, επανάληψη γαλλικής ορθογραφίας (γιατί έχουν τεστ αυτήν την εβδομάδα) και ξεκούραση.</li><li style="text-align: justify;">Την Τρίτη πήγα μόνη στο γραφείο, υπό ήλιο, πέρασα αρκετή ώρα με τον συνάδελφο Julian με τον οποίο δεν συμπίπτουμε συχνά, προχώρησα αρκετά θέματα, έφυγα αργούτσικα ώστε να πάω κατευθείαν για την παραλαβή του μικρού από την προπόνηση, επιστροφή σπίτι και κλασικά, αναχώρηση του συνοδοιπόρου για το δικό του μπάσκετ.</li><li style="text-align: justify;">Την Τρίτη το βράδυ, αφού κοιμηθεί ο μικρός και πριν επιστρέψει ο συνοδοιπόρος, είναι και η ώρα που συνήθως κάνω τα μαθήματα των γαλλικών μου. Όρεξη πολλή δεν έχω, όπως καταλαβαίνετε, μετά από μία πολλή γεμάτη ημέρα, αλλά προσπαθώ να είμαι πειθαρχημένη.</li><li style="text-align: justify;">Βγήκαν και τα πρώτα μπουμπούκια της μικρής μας κερασιάς! Αυτής που φύτεψα πέρσι στην μεγάλη γλάστρα ώστε να την θαυμάζουμε από το σαλόνι.</li><li style="text-align: justify;">Nature smiles in flowers!</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και παραμείναμε και οι δύο σπίτι, με αρκετή δουλειά.</li><li style="text-align: justify;">Μα τι όμορφη και απρόσμενη έκπληξη ήταν αυτή!</li><li style="text-align: justify;">Ξέρετε, το προφίλ μου στο Instagram είναι κλειστό για πολλούς (μάλλον ευνόητους) λόγους. Και επειδή τις περισσότερες φορές, τα Follow Requests που λαμβάνω είναι από αγνώστου ταυτότητας άντρες, συνήθως δεν κοιτάω καν τη λίστα.</li><li style="text-align: justify;">Την Τετάρτη για κάποιο λόγο την κοίταξα και είδα μέσα σε δεκάδες αιτήσεις αντρών, και μία γυναικεία! Το προφίλ ήταν κλειστό αλλά είδα μια γλυκιά φωτογραφία προφίλ οπότε το πήρα το ρίσκο και αποδέχτηκα την πρόσκληση.</li><li style="text-align: justify;">Για ώρες δεν ξαναμπήκα, είχαμε και τον αγώνα ποδοσφαίρου του μικρού, οπότε συνέχισα την ημέρα μου.</li><li style="text-align: justify;">Παραλάβαμε τον μικρό από το σχολείο, οδηγήσαμε κανά μισάωρο μέχρι το St. Sulpice, βρήκαμε το γήπεδο δίπλα στη λίμνη και παρακολουθήσαμε τον αγώνα όπου η ομάδα του Στεφανάκου βγήκε νικήτρια (έπρεπε να δείτε τους πανηγυρισμούς! ούτε το Champions League να είχαν κερδίσει).</li><li style="text-align: justify;">Ένας μπαμπάς συναθλητή του Στέφανου στην ομάδα μάς είπε ότι όταν πρωτο-είδε τον Στέφανο να παίζει, του θύμισε τον Μέσι! Τρελό;</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι αργά, μακαρόνια για βραδινό (ε, τέτοια ώρα - τέτοια λόγια) προς μεγάλη χαρά του μικρού, μπάνια και ξεκούραση.</li><li style="text-align: justify;">Εκεί στο ενδιάμεσο, ξανα-μπαίνω να χαζέψω στο Instagram και βλέπω μήνυμα από την κοπέλα που είχα αποδεχτεί ως follower νωρίτερα.</li><li style="text-align: justify;">Και με έπιασε μια συγκίνηση... της το έγραψα κιόλας. Γιατί πρόκειται για μια κοπέλα που δεν γνωρίζω, την Ελπίδα από τα Βριλήσσια, μάλλον συνομήλικη (όπως μου έγραψε και εκείνη), η οποία βρέθηκε τυχαία στο lifelikes πριν χρόνια (κάπου στο 2020) και έκτοτε το έχει προσθέσει στα favorites της και το διαβάζει συχνά!</li><li style="text-align: justify;">Τι τιμή! Ευχαριστώ Ελπίδα!</li><li style="text-align: justify;">Η Πέμπτη ξημέρωσε τόσο ηλιόλουστη! Πιάσαμε και διψήφιους αριθμούς στη θερμοκρασία και μύρισε πραγματικά άνοιξη! Αχ μακάρι να κρατήσει...</li><li style="text-align: justify;">Με τον προπονητή του Στέφανου συζητούσαμε λίγο για τον καιρό και λέγαμε τι ωραία που ανέβηκε η θερμοκρασία. Βεβαίως η δική του προσθήκη ήταν ότι είναι ακόμα νωρίς για τέτοιο καιρό (!) και εγώ βεβαίως του απάντησα ότι για εμάς, μάλλον έχει ήδη αργήσει.</li><li style="text-align: justify;">Όλα είναι θέμα οπτικής.</li><li style="text-align: justify;">Γέλασε.</li><li style="text-align: justify;">Δουλειά από το σπίτι για εμένα - από το γραφείο για τον συνοδοιπόρο.</li><li style="text-align: justify;">Είχα και αρκετές δουλειές να προχωρήσω πέραν της δουλειάς καθώς αναμέναμε επισκέπτες το βράδυ!</li><li style="text-align: justify;">Η χαρά πάντα η ίδια όταν έχουμε μουσαφιραίους.</li><li style="text-align: justify;">Επιβεβαιώθηκε και το επαγγελματικό μου ταξίδι τέλος Μαρτίου στην Πράγα για να επισκεφθώ μία ακόμα από τις αγορές μου με την οποία δουλεύω πολύ στενά εδώ και 1,5 περίπου χρόνο. Τι καλά!</li><li style="text-align: justify;">Πολύ γεμάτος εξελίσσεται ο Μάρτιος αλλά όλα θετικά.</li><li style="text-align: justify;">Την τελευταία φορά που ήμουν στην Πράγα πρέπει να ήμουν 25; 26; Πρόπερσι δηλαδή :) .</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα, αφού μαζευτήκαμε όλοι σπίτι, επιδοθήκαμε στις ετοιμασίες, στρωσίματα, διαρρυθμίσεις, φτιάξαμε και ένα κέικ λεμόνι με τον Στέφανο, παρακολουθήσαμε λίγο και μπάσκετ που είχε ντέρμπι .... και ενώ ήθελε πολύ ο γλυκός μου να παραμείνει ξύπνιος για να υποδεχτεί τους καλεσμένους μας, η άφιξή τους ήταν μετά τις 22.00 οπότε κοιμήθηκε.</li><li style="text-align: justify;">Ήρθαν λοιπόν οι φίλοι (Δημήτρης, Ασπασία και Μελίνα), οδικώς από το Μιλάνο, και καθίσαμε παρέα να τα πούμε λίγο, να πιούμε ένα τσάι και να συζητήσουμε τα του προγράμματος της εκδρομής τους.</li><li style="text-align: justify;">Ύπνος αργά - έγερση νωρίς την Παρασκευή καθώς 08.00 είχα το μάθημα γαλλικών μου.</li><li style="text-align: justify;">Πάλι δεν τους είδε ο Στεφανάκος καθώς κοιμόντουσαν όταν έφυγε για το σχολείο.</li><li style="text-align: justify;">Έφερε ο συνοδοιπόρος κρουασάν, ξεκινήσαμε εμείς τις δουλειές από το σπίτι, ξύπνησαν και οι φίλοι, και το μεσημεράκι αναχώρησαν για τοπική εκδρομή στο παραλίμνιο μέτωπο της Λωζάνης, υπό ελαφριά βροχή.</li><li style="text-align: justify;">Εγώ ολοκλήρωσα τη δουλειά, έφαγα μία ακόμα σύγχιση από τους γνωστούς - υπόπτους (αυτούς που έχουν μάθει να μιλούν μόνο, χωρίς να ακούν, να δίνουν εντολές και να παίρνουν τη δόξα) αλλά προσπαθώ να με εκπαιδεύσω ώστε να επιλέγω τις μάχες και, κυρίως, τον τρόπο που μάχομαι, οπότε επικεντρώθηκα στην όμορφή μου, ανθισμένη κερασιά, στο αίσθημα της Παρασκευής και στο όμορφο σκ που θα πέρναγα με τους φίλους.</li><li style="text-align: justify;">Αφού τελειώσαμε εμείς τις δουλειές, φύγαμε για Vevey για περατζάδα, ήλιο, καφέ και κους κους.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή εγκαίρως ώστε τα αγόρια να παραλάβουν τον Στεφανάκο από το μπάσκετ και τα κορίτσια να μαγειρέψουμε τα fajitas για το βραδινό μας.</li><li style="text-align: justify;">Ο Στεφανάκος με την Μελίνα έδεσαν αμέσως και ξεκίνησαν τα παιχνίδια (από μπάσκετ μέχρι επιτραπέζια).</li><li style="text-align: justify;">Το Σάββατο ξημέρωσε ηλιόλουστο!</li><li style="text-align: justify;">Αφού ετοιμάσαμε πρωινό για όλους, και έκανε τα μαθήματα ελληνικών του ο Στεφανάκος, αναχώρησα με το λεωφορείο για το κέντρο και την κλασική μου γυμναστική.</li><li style="text-align: justify;">Κατέβηκαν στο ενδιάμεσο και οι φίλοι ώστε να κάνουν βόλτα στη Λωζάνη, άφησε ο συνοδοιπόρος και τον μικρό στο σχολείο, περάσαμε να πούμε ένα γρήγορο γεια σε κάτι συναδέλφους του συνοδοιπόρου και μεσημεράκι είμασταν στη Brasserie Montbenon για το γεύμα μας.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του Στέφανου, μικρή βόλτα στο Λωζάνη, καφέ στο Loxton και αναχώρηση για το Lutry ώστε να το προλάβουμε πριν νυχτώσει.</li><li style="text-align: justify;">Η τοπική ομάδα είχε αγώνα ποδοσφαίρου, οπότε καταλαβαίνετε πού παρέμεινε ο μικρός με τον συνοδοιπόρο.</li><li style="text-align: justify;">Οι υπόλοιποι περπατήσαμε αρκετά, θαυμάσαμε την ησυχία - τη λίμνη - τα κτίρια - τη φύση, και βραδάκι πια επιστρέψαμε σύσσωμοι σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Η Κυριακή ξημέρωσε λίγο συννεφιασμένη.</li><li style="text-align: justify;">Το πρόγραμμα γεμάτο ώστε να προλάβουμε όσα περισσότερα μπορούσαμε αλλά και με 6 άτομα στο σπίτι, οι ετοιμασίες και οι συγχρονισμοί δεν είναι εύκολοι.</li><li style="text-align: justify;">Προλάβαμε το πρωί και κάναμε κάποιες δουλειές (ποτίσματα, γαλλικά μαθήματα Στέφανου).</li><li style="text-align: justify;">Αναχωρήσαμε εγκαίρως για Gruyeres, περπατήσαμε στο κάστρο και στην παλιά πόλη και το μεσημεράκι καθίσαμε για φαγητό.</li><li style="text-align: justify;">Συνέχεια με γρήγορη στάση στο Maison Cailler για ψώνια (σοκολάτες εννοείται) καθώς το τουρ δεν το κάναμε αυτήν τη φορά, και βουρ για το αποκορύφωμα της ημέρας, το <a href="https://www.bains-lavey.ch/en/" target="_blank">Lavey Les Bains</a>, τα αγαπημένα μας θερμά λουτρά.</li><li style="text-align: justify;">Η ώρα ήταν ιδανική ώστε να τα δούμε με το φως της ημέρας αλλά και όταν σουρούπωνε.</li><li style="text-align: justify;">Εννοείται ότι τα απολαύσαμε όλοι, ο καθένας με το δικό του τρόπο, και μετά από 3 γεμάτες ώρες, αναχωρήσαμε χαλαρωμένοι, ανανεωμένοι και χαρούμενοι.</li><li style="text-align: justify;">Με βροχή οδηγήσαμε πίσω και πέσαμε κατευθείαν στις μαγειρικές καθώς το κοινό πεινούσε.</li><li style="text-align: justify;">Φαγητό, κρασιά, συζητήσεις, ανταλλαγή φωτογραφιών και ύπνος.</li><li style="text-align: justify;">Είναι τόσο όμορφο να μοιράζεσαι με φίλους τα μέρη σου και να περνάς ώρες χαλαρές, με φόρμες και τσάγια, με μουσικές και ιστορίες.</li></ul><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα και Καλή Σαρακοστή!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-7542633453493498812024-03-13T08:00:00.001+01:002024-03-13T08:00:00.143+01:00Μία μέλισσα μέλι ου ποιεί<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAlJRQ83uSzjj4xjbW53WPXXAkHEAt2QLlsVMCX6lAa-QFJ0KYWF1EWzAmYnpeHwri7S5Al5ZAOx5W7jd80rCC42O70ubk8EW-koau9hpyy8UpFNlmTm1TyvcqRo-0jH54mHowxxzOktlcbBBHs6rZe9akKixH1yWmchRwQT5WLyNQZSsQ_d5d4wX3WoMG/s4032/IMG_1980.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="δουλειά εργασία ομάδα αξίες ομαδικότητα ελβετία μάθημα adam grant diary of a ceo podcast" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAlJRQ83uSzjj4xjbW53WPXXAkHEAt2QLlsVMCX6lAa-QFJ0KYWF1EWzAmYnpeHwri7S5Al5ZAOx5W7jd80rCC42O70ubk8EW-koau9hpyy8UpFNlmTm1TyvcqRo-0jH54mHowxxzOktlcbBBHs6rZe9akKixH1yWmchRwQT5WLyNQZSsQ_d5d4wX3WoMG/s16000/IMG_1980.HEIC" /></a></div><br />Την αγάπη μου για τα podcasts μάλλον την έχετε καταλάβει. Μαθαίνω τόσα πολλά, σε τόσο ενδιαφέροντα θέματα. Κάθε φορά και ένα διαφορετικό ταξίδι, συνήθως υπό τη συνοδεία του τρεξίματος - περπατήματος που κάνω στο διάδρομο. Και είναι τόσα τα θέματα που μου τραβούν την προσοχή και με απορροφούν, αφήνοντάς με λίγο πιο σοφή κάθε φορά και συνήθως προβληματισμένη (με την καλή έννοια). Σε ένα πρόσφατο λοιπόν επεισόδιο του <a href="https://www.youtube.com/watch?v=uPXjt6beYbg" target="_blank">Diary of a CEO</a>, καλεσμένος ήταν ο <a href="https://adamgrant.net" target="_blank">Adam Grant</a> τον οποίο παρακολουθώ εδώ και καιρό και θαυμάζω πολύ γιατί καταφέρνει να μεταφέρει πολύπλοκες κοινωνιολογικές έννοιες, με απλό, στοχευμένο και εμπνευσμένο τρόπο προς το ευρύ κοινό. Αν βρείτε το χρόνο, σας συνιστώ αυτήν τη συζήτηση 100% καθώς θίγει πολλά, ενδιαφέροντα θέματα όπως η τελειομανία, τα παιδιά - θαύματα, το ρίσκο, οι επαγγελματικές σχέσεις.<p></p><p style="text-align: justify;">Για το τελευταίο θα ήθελα να σας γράψω. Εξηγεί λοιπόν ο Adam Grant, Organization Psychologist στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania των ΗΠΑ, και συγγραφέας 6 βιβλίων best-sellers, την σπουδαιότητα της (εργασιακής) ομάδας. Τα "θαύματα" που πετυχαίνει η ομάδα τα οποία δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτύχει η μονάδα. Πολλές έρευνες το πιστοποιούν αυτό, μεταξύ των οποίων και μία σε χρηματιστηριακούς αναλυτές της Wall Street. Τα επιστημονικά συμπεράσματα λοιπόν έδειξαν ότι όταν ένας αναλυτής κορυφαίων επιδόσεων (star όπως τον αποκαλεί) αλλάζει εργασιακό περιβάλλον και κουλτούρα, χρειάζεται κατά μέσο όρο 5 χρόνια μέχρι να κατακτήσει ξανά αυτό το επίπεδο, αυτές τις επιδόσεις. Αν όμως κάνει αυτήν την μετάβαση μαζί με την ομάδα του, τότε διατηρεί αυτό το υψηλό επίπεδο από την πρώτη κιόλας μέρα. Την πρώτη!</p><p style="text-align: justify;">Παρόμοιες έρευνες έγιναν και με χειρουργούς οι οποίοι εργάζονται παράλληλα σε διαφορετικά νοσοκομεία, με διαφορετικές ομάδες. Ανάλογα με το δέσιμο της ομάδας, με τις αποτελεσματικές -ή μη- "τελετουργίες" και συνέργιες που έχουν δημιουργήσει, εξαρτώνται μέχρι και τα ποσοστά θνησιμότητας των επεμβάσεων. Πιο εύκολο ίσως προς κατανόηση παράδειγμα, είναι αυτό των αθλητικών ομάδων. Στο μπάσκετ, για παράδειγμα, έχει υπολογιστεί ότι μία ομάδα αποδίδει τα μέγιστα μετά από 3-4 χρόνια συνύπαρξης. Μέχρι και η ΝΑΣΑ έκανε ένα παρεμφερές πείραμα όπου έθεσε δύο της ομάδες σε παρόμοια αποστολή προσομοίωσης. Η πρώτη ομάδα πήγε κατευθείαν μετά από ένα εξουθενωτικό πρόγραμμα που πέρασαν μαζί, με έλλειψη ύπνου και κούραση, ενώ η δεύτερη πήγε κατευθείαν στη συγκεκριμένη άσκηση, με τους συμμετέχοντες ξεκούραστους αλλά άγνωστους μεταξύ τους. Μαντέψτε ποια ομάδα έκανε τα περισσότερα, θανάσιμα λάθη; Η δεύτερη βεβαίως. Η κοινή ιστορία της πρώτης ομάδας, όπως εξηγεί ο Adam Grant, ήταν πιο σημαντική από την σωματική τους κούραση. </p><p style="text-align: justify;">Με όλα αυτά, και πόσα ακόμα απτά στοιχεία, δεν είναι συγκλονιστικό ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν ότι μπορούν να επιτύχουν ως μονάδες; Ή ακόμα χειρότερα, ότι μπορούν να υπο-εκτιμούν την αξία των ανθρώπων με τους οποίους εργάζονται, στους οποίους, εν τέλει, βασίζονται και οι οποίοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της όποιας επιτυχίας; Είναι σοκαριστικό και απογοητευτικό αλλά αποτελεί ακόμα την πραγματικότητα πολλών. Με ανθρώπους "νάρκισσους", υπερόπτες, μεροληπτικούς, ανασφαλείς, οι οποίοι φέρνουν βεβαίως όλα αυτά και στον επαγγελματικό χώρο όπου προσπαθούν να πατήσουν επί πτωμάτων για να φανούν ικανοί και πετυχημένοι.</p><p style="text-align: justify;">Οι εξαιρέσεις βεβαίως λαμπρές, που φωτίζουν το δρόμο για όλους μας (και για τους ίδιους βεβαίως) και μας κάνουν να διακρίνουμε ένα φως στο τέλος του τούνελ. Ο σεβασμός, η ειλικρίνεια, η ομαδικότητα, η στήριξη, η πίστη στην ομάδα είναι τα στοιχεία που ανεβάζουν όλα τα μέλη της και το τελικό αποτέλεσμα (που είναι ή θα έπρεπε να είναι και ο απώτερος στόχος). Και είναι χρέος και των εταιριών, μέσω των διαδικασιών και αξιών που θεσπίζουν, να προωθήσουν την ομαδικότητα, τις συνέργιες και τον σεβασμό. Έχουμε όμως και εμείς μερίδιο ευθύνης, με την καθημερινή μας συμπεριφορά η οποία προωθεί ή εμποδίζει την ομαδικότητα και την εξέλιξη όλων. Τον εξυπνάκια, τον ψεύτη, τον τυχοδιώκτη και τον παρτάκια κανείς δεν εκτίμησε και σίγουρα κανείς δεν αγάπησε. Γιατί εν τέλει, η εργασία είναι η προέκταση της ζωής.</p><p style="text-align: justify;">Στην υγειά των ομάδων λοιπόν, και των ανθρώπων που τις ενισχύουν!</p><p style="text-align: justify;">ανδριάνα</p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-31217371082879594262024-03-11T08:30:00.001+01:002024-03-11T08:30:00.146+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiViqDWntn_DQxcAzynVD3aIElZeMA5dFmuDGH05BnuaUNOG37VfvDkD31MVI3hFBHl4SAc2Do6zeyd_PI_ANm1tNHnzczsICqd_sWQ7zZFN4FcpodyBIay_2JRNaYJrSriiiOXmWLnOOn7D5oix0SwJtK52bOAHJ6pVBQcSmDbBMmKJnddR8teVRKEtANb/s4032/IMG_4327.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ελβετία λωζάνη λίμνη λεμάν ηλιοβασίλεμα ζωή φύση οικογένεια λουτρί lutry lac leman lausanne sunset beauty nature life" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiViqDWntn_DQxcAzynVD3aIElZeMA5dFmuDGH05BnuaUNOG37VfvDkD31MVI3hFBHl4SAc2Do6zeyd_PI_ANm1tNHnzczsICqd_sWQ7zZFN4FcpodyBIay_2JRNaYJrSriiiOXmWLnOOn7D5oix0SwJtK52bOAHJ6pVBQcSmDbBMmKJnddR8teVRKEtANb/s16000/IMG_4327.HEIC" /></a></div><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Δευτέρα, με κλασικό πρόγραμμα: γραφείο με τον συνοδοιπόρο και γυμναστική στο μεσημεριανό διάλειμμα.</li><li style="text-align: justify;">Κατά τ' άλλα, η ημέρα ήταν αρκετά γεμάτη οπότε πέρασε γρήγορα.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του μικρού από το σχολείο και οικογενειακή επιστροφή σπίτι για μαγειρέματα, παιχνίδια, μπάνια, ορθογραφία.</li><li style="text-align: justify;">Κατέφτασε ο Στεφανάκος και με ένα παιχνίδι που μου θύμισε τα δικά μου παιδικά χρόνια. Ξέρετε, αυτό που φτιάχναμε με μια κόλλα χαρτί και με διάφορα διπλώματα τύπου origami, κατέληγε καπώς σαν ένας μύλος; Στα γαλλικά (εδώ τουλάχιστον) το λένε coin coin, και στα αγγλικά <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Paper_fortune_teller#:~:text=As%20well%20as%20being%20called,name%20to%20Pac%2DMan)." target="_blank">fortune teller </a>αλλά δεν θυμάμαι καθόλου πώς το λέγαμε στα ελληνικά. Αν θυμάστε εσείς, παρακαλώ διαφωτίστε μας.</li><li style="text-align: justify;">Μου έμαθε ξανά λοιπόν ο Στεφανάκος πώς το φτιάχνουμε και κάναμε ακόμη δύο, ένα μεγάλο και ένα τοσοδούλικο και παίξαμε.</li><li style="text-align: justify;">Πόσο χαίρομαι όταν τον βλέπω να ενθουσιάζεται (ακόμα) με τα απλά, χειρωνακτικά, δημιουργικά παιχνίδια. </li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, και η ημέρα ήταν συννεφιασμένη και αρκετά κρύα.</li><li style="text-align: justify;">Δουλειά από το σπίτι, με εκατό θέματα να τρέχουν παράλληλα αλλά με καλή διάθεση.</li><li style="text-align: justify;">Με ψιλόβροχο έγινε η προπόνηση του Στεφανάκου το απόγευμα και επιστρέψαμε, φάγαμε την αγαπημένη σούπα κριθαράκι του συνοδοιπόρου και αναχώρησε για το μπάσκετ του.</li><li style="text-align: justify;">"Μαμά, εγώ θα κλείσω τα ματάκια μου αλλά άσε με εδώ λιγάκι".</li><li style="text-align: justify;">Ο Στεφανάκος πέντε λεπτά αφού ξαπλώσαμε στον καναπέ να δούμε λίγο Master Chef.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και εγώ δούλεψα από το σπίτι, και ο ήλιος μάς έκανε την τιμή, και το μεσημέρι έφτιαξα μία φρουτοσαλάτα με γιαούρτι και τις πρώτες φράουλες της σεζόν και γενικά η ημέρα κύλησε δημιουργικά και όμορφα.</li><li style="text-align: justify;">Για το βράδυ έφτιαξα νούντλς με λαχανικά και τόφου.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και είχαμε το 2ο μάθημα γιόγκα με τους συναδέλφους, στο γήπεδο squash της εταιρείας.</li><li style="text-align: justify;">Νωρίτερα αυτήν τη φορά, στις 07.30, με δύο συναδέλφους (Victoria + Olivier) και διάρκεια 1.15' ώστε να έχουμε λίγο περισσότερο χρόνο για χαλάρωση.</li><li style="text-align: justify;">Είναι τετριμμένο, το ξέρω, αλλά σου αλλάζει ολόκληρή σου την ημέρα μία τέτοια αρχή της ημέρας.</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημέρι συνάντησα τον φίλο Nico (που μέσω της νέας του εταιρείας συνεργάζεται με τη δική μας οπότε έρχεται στο γραφείο κάποιες μέρες) και φάγαμε παρέα συζητώντας για ταινίες και σειρές (καθώς εξπέρ του είδους εκείνος).</li><li style="text-align: justify;">Αργά έφυγα από το γραφείο ώστε να πάω κατευθείαν στην προπόνηση ποδοσφαίρου του μικρού, να περπατήσω στη λίμνη φωτογραφίζοντας το ηλιοβασίλεμα (τι ευτυχία που έχει μεγαλώσει η ημέρα! και πόση αυτή η ομορφιά! δεν τη χορταίνω!), να θαυμάσω τους μικρούς ποδοσφαιριστές, και παρέα να επιστρέψουμε σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Ο συνοδοιπόρος είχε ετοιμάσει ελληνικό μενού Τσικνοπέμπτης, με σουβλάκια κοτόπουλου για εκείνους και μανιταριών για εμένα, χειροποίητο τζατζίκι (χωρίς σκόρδο) και πατάτες.</li><li style="text-align: justify;">Και εκεί που ετοιμαζόμασταν για τα μπάνια μας, να 'σου το τηλέφωνο από την μαμά μου.</li><li style="text-align: justify;">Αμέσως καταλαβαίνεις όταν κάτι δεν πάει καλά απλά κοιτώντας τα πρόσωπα των δικών σου ανθρώπων. Δεν χρειάζεται να πουν λέξη.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, μου μετέφερε τα μαντάτα και πάγωσε η καρδιά μου. Η κολλητή φίλη της αδελφής μου και πολλή αγαπημένη όλων μας, έπαθε εγκεφαλικό. </li><li style="text-align: justify;">Άφωνη.</li><li style="text-align: justify;">Είναι όμως καλά, στο νοσοκομείο (βεβαίως) και τυχερή στην ατυχία της καθώς δεν ήταν μόνη όταν το έπαθε οπότε μεταφέρθηκε κατευθείαν στο νοσοκομείο.</li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή! Με δειλό ήλιο, δουλειά από το σπίτι (κλασικά), το πρωινό μάθημα γαλλικών (κλασικά), και αρκετές δουλειές με τον συνοδοιπόρο.</li><li style="text-align: justify;">Έκανα και 50' διάδρομο το απόγευμα ακούγοντας (κλασικά) ακόμη ένα podcast.</li><li style="text-align: justify;">Παραφράζοντας έναν παλιό φίλο, δεν ξέρω αν περπατώ για να ακούω τα podcasts ή ακούω τα podcasts για να περπατώ. Εκείνος τρέχει, εγώ κάνω γρήγορο περπάτημα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο συνδυασμός είναι ιδανικός για εμένα καθώς παρασύρομαι τόσο πολύ από αυτά τα θέματα, που δεν καταλαβαίνω πώς περνάει η ώρα.</li><li style="text-align: justify;">Αυτή τη φορά, έμαθα λοιπόν, μεταξύ άλλων, πώς εν τέλει, το λίπος που συσσωρεύουμε στην περιοχή της κοιλιάς, προκαλείται κατά κύριο λόγο από το στρες! Άρα η λύση δεν είναι η αεροβική άσκηση και η δίαιτα αλλά ο διαλογισμός και η γιόγκα.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα πήγαμε νωρίτερα στο γήπεδο του μικρού ώστε να τον δούμε να παίζει και λιγάκι και αφού τελείωσαν, έμεινε ο ένας μπαμπάς - διαιτητής, κατέβηκε και ο συνοδοιπόρος, και παρέα με 5-6 ακόμα πιτσιρίκια έπαιξαν ματς για καμιά ώρα ακόμα.</li><li style="text-align: justify;">Πόσο το διασκέδασαν όλοι!</li><li style="text-align: justify;">Πτώμα επιστρέψαμε σπίτι, μαγειρέψαμε στα γρήγορα τους σολομούς και το πλιγούρι, μπάνια και ύπνος.</li><li style="text-align: justify;">Σάββατο, και με άφησε νωρίς - νωρίς ο συνοδοιπόρος στη στάση ώστε να πάρω το λεωφορείο για τη γυμναστική μου. Παρέα θα το παίρναμε με τη φίλη και την κόρη της αλλά άργησαν οπότε βρεθήκαμε κατευθείαν στο στούντιο.</li><li style="text-align: justify;">Γυμναστική και μετά καφές (κλασικά)! Κατέφτασε και η τρίτη της παρέας και αργότερα και ο συνοδοιπόρος.</li><li style="text-align: justify;">Είναι νομίζω ελληνική συνήθεια αυτή... να κάθεσαι για καφέ και εν τέλει, να μένεις ώρες με φίλους να πηγαινοέρχονται. Είναι το αγαπημένο ραντεβού της εβδομάδας!</li><li style="text-align: justify;">Έκανα δυο δουλίτσες, πήγα σούπερ μάρκετ, παρέλαβε ο συνοδοιπόρος τον μικρό από το ελληνικό σχολείο, παρέλαβε και εμένα με τα ψώνια και βουρ για το σπίτι καθώς είχαμε καλεσμένους.</li><li style="text-align: justify;">Μετά από καιρό, υποδεχτήκαμε τους φίλους Νιουσατελιώτες οικογενειακώς.</li><li style="text-align: justify;">Τα μικρά αγόρια εξαφανίστηκαν κατευθείαν στο δωμάτιο, η μικρή Αλκυόνη ακολούθησε μόλις ξύπνησε και εμείς ξεκινήσαμε με καφέ και τα νέα μας, συνεχίσαμε με μαγειρικές, και το απόγευμα καθίσαμε όλοι μαζί να φάμε ελληνικό μενού.</li><li style="text-align: justify;">Τα νέα ήταν πολλά, ευχάριστα και δυσάρεστα, οπότε έφτασε βράδυ χωρίς να το καταλάβουμε.</li><li style="text-align: justify;">Αποχαιρετιστήκαμε ανανεώνοντας το ραντεβού μας για το Neuchatel και βόλτα στα παλιά μας λιμέρια. Εκεί που μέναμε πάνω - κάτω όταν διανύαμε τα πρώτα χρόνια της ελβετικής μας περιπέτειας.</li><li style="text-align: justify;">Συμμαζέματα, φτιάξαμε στα γρήγορα με τον Στεφανάκο και κάτι ατομικά cheesecakes για να πάμε στους φίλους, έπλυνα τα χίλια μύρια που είχαν μαζευτεί και κοιμήθηκα. Στο πόδι πάνω από 15 ώρες!</li><li style="text-align: justify;">Χαλάλι όμως όταν πρόκειται για χαρές, μαγειρικές, φίλους και ανταμώματα.</li><li style="text-align: justify;">Την Κυριακή ξύπνησα, επιτέλους, με την ησυχία μου. Μη φανταστείτε, στις 08.00 αλλά είναι και αυτό μια πολυτέλεια.</li><li style="text-align: justify;">Αγαπώ τα χαλαρά, κυριακάτικα πρωινά. Ειδικά όταν γνωρίζω ότι μάς περιμένουν ωραία σχέδια μετά.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, το πρωί το περάσαμε στο σπίτι με το διάβασμα του μικρού, τα ποτίσματά μου, τα διάφορα μαζέματα και πλυσίματα, beauté και μπάνια.</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημεράκι είμασταν καλεσμένοι στο σπίτι των αγαπημένων φίλων Ηρούς και Γιάννη όπου ο Γιάννης πάντα μας περιμένει με τις μαγειρικές του.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι και αυτήν τη φορά, είχαμε εκτενές μενού που ξεκινούσε από καροτόσουπα και ψητά μπρόκολα, και συνέχιζε με μουσακά και φρέγκολα με μανιτάρια.</li><li style="text-align: justify;">Μεσημέρι συναντηθήκαμε, σχεδόν βράδυ επιστρέψαμε σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Δεν στερεύουμε ποτέ από θέματα και γέλια και ιδέες. Έπαιζαν και τόσο ωραία τα μικρά.</li><li style="text-align: justify;">Βραδάκι επιστρέψαμε σπίτι για να παρακολουθήσουν ποδοσφαιρικό ντέρμπι τα αγόρια, και να κάτσω και εγώ να γράψω και να διαβάσω με την ησυχία μου.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-84203758433400419042024-03-04T08:00:00.002+01:002024-03-05T08:57:31.173+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4yW-TESEJr4Dsdfqb8IRauF_6ZQMCx70LhSiziGpKqMbQVkHot9lpyJW3m1n4WbRDbsLUl7q24PeR6PaAuyZ9bC2VV3bjkl6szj6NKZwxaIWAca2WuOTAyxJwpm2kOdiJ8IIlkT6L63_L2NxkVYT7jLWB39RGLYX6fX1SGweXaj0wRjiuxGvDV8oUc-Dj/s4032/IMG_4270.heic" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="φύση κυκλάμινα λωζάνη ελβετία" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4yW-TESEJr4Dsdfqb8IRauF_6ZQMCx70LhSiziGpKqMbQVkHot9lpyJW3m1n4WbRDbsLUl7q24PeR6PaAuyZ9bC2VV3bjkl6szj6NKZwxaIWAca2WuOTAyxJwpm2kOdiJ8IIlkT6L63_L2NxkVYT7jLWB39RGLYX6fX1SGweXaj0wRjiuxGvDV8oUc-Dj/s16000/IMG_4270.heic" /></a></div><p></p><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Δευτέρα, με γραφείο και για τους δυο μας, και το κλασικό μου πια πρόγραμμα με μεσημεριανή γυμναστική (αντί για lunch break).</li><li style="text-align: justify;">Πόσο το ευχαριστιέμαι και πόσο με ανανεώνει στα μέσα της ημέρας.</li><li style="text-align: justify;">Την Τρίτη δουλέψαμε και οι δύο από το σπίτι και το απόγευμα ακολούθησα το κλασικό πια πρόγραμμα παραλαβής του Στεφανάκου για το ποδόσφαιρο, σούπερ μάρκετ, παραλαβή ξανά του μικρού, επιστροφή σπίτι και αναχώρηση του συνοδοιπόρου για το μπάσκετ.</li><li style="text-align: justify;">Χωρίς (αυστηρό) πρόγραμμα, όλες αυτές οι δραστηριότητες, δεν βγαίνουν με τίποτα.</li><li style="text-align: justify;">"Μαμά να δούμε μαζί λίγο master chef". </li><li style="text-align: justify;">Και του λέω ναι γιατί ξέρω πόσο του αρέσει αλλά, κυρίως, επειδή ξέρω ότι μετά από 10' θα τον έχει πάρει ο ύπνος δίπλα μου στον καναπέ.</li><li style="text-align: justify;">Δημοσίευσα και το πρώτο μου ever άρθρο στο LinkedIn. </li><li style="text-align: justify;">Ήταν η προσαρμογή του άρθρου με τίτλο <a href="https://www.lifelikes.gr/2024/02/blog-post.html" target="_blank">Προτεραιότητες</a> που πρωτοδημοσίευσα (πού αλλού) εδώ στο lifelikes, αυτή τη φορά βεβαίως στα αγγλικά.</li><li style="text-align: justify;">Οι περισσότεροι συνάδελφοι αγνοούν αυτή μου την πλευρά οπότε ήταν ένα μικρό άλμα θάρρους να το δημοσιεύσω (καθώς η πλειοψηφία των επαφών μου είναι βεβαίως από τον επαγγελματικό χώρο).</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και χωριστήκαμε, εγώ γραφείο, ο συνοδοιπόρος σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημέρι είχαμε ένα TownHall να παρακολουθήσουμε οπότε πήραμε τις σαλάτες μας και καθίσαμε παρέα με τη διευθύντριά μου σε μια αίθουσα.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα κατέφτασε η βάση της νέας μας τηλεόρασης οπότε επιδοθήκαμε οικογενειακώς στη συναρμολόγησή της. Όμορφη και λιτή είναι.</li><li style="text-align: justify;">Ξεκινήσαμε και τις ελαφρές μετακινήσεις των επίπλων του σαλονιού και το άδειασμα κάποιων ντουλαπιών εν αναμονή της νέας μας τηλεόρασης και διαρρύθμισης.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και αλλάξαμε θέσεις σπίτι - γραφείο με τον συνοδοιπόρο.</li><li style="text-align: justify;">Και η εργασιακή ημέρα δεν πήγε πολύ καλά... Για να είμαι πιο ειλικρινής, μάλλον συσσωρεύονται κάποια πράγματα εδώ και καιρό και χάνω λίγο την αισιοδοξία μου, την υπομονή μου, την αντοχή μου, την πίστη μου. Σα να χτυπάει ένα καμπανάκι... για να δούμε.</li><li style="text-align: justify;">Αφού άφησα τον Στεφανάκο στο ποδόσφαιρο, γύρισα σπίτι και μπήκα για μπάνιο ώστε να ηρεμήσω λιγάκι.</li><li style="text-align: justify;">Παρέλαβε ο συνοδοιπόρος τον μικρό επιστρέφοντας από το γραφείο, και επέστρεψαν παρέα.</li><li style="text-align: justify;">Στο μεταξύ, είχε καταφτάσει και η τηλεόραση!</li><li style="text-align: justify;">Αρκετά γρήγορα και εύκολα ο συνοδοιπόρος την εγκατέστησε στη βάση και κάναμε τις βασικές αλλαγές των επίπλων.</li><li style="text-align: justify;">Με μια πρώτη ματιά, χωρίς να έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες προσαρμογές, φαίνεται πολλή ωραία η νέα μας διαρρύθμιση.</li><li style="text-align: justify;">Αχ Παρασκευή! Πώς και πώς την περίμενα.</li><li style="text-align: justify;">Και ήταν αρκετά γεμάτη από συναντήσεις, κάποιες αναπάντεχα ευχάριστες.</li><li style="text-align: justify;">Το ξέρετε το ανέκδοτο με τον γρύλο; Ε, μερικές φορές φτιάχνω και εγώ σενάρια στο μυαλό μου τα οποία υποσυνείδητα με επηρεάζουν και ενίοτε διαψεύδονται.</li><li style="text-align: justify;">Με τα χαράς είδα λοιπόν ένα τέτοιο σενάριο να διαψεύδεται μέσω μιας συνομιλίας που είχα με μια συνάδελφο με την οποία θα έπρεπε να συνεργαζόμαστε πιο στενά αλλά εκείνη δεν ήταν πολλή δεκτική.</li><li style="text-align: justify;">Η online συνομιλία έγινε με δική της πρωτοβουλία αφού όμως είχαν φτάσει τα νέα στον διευθυντή μου αλλά και τον δικό της όταν με ρώτησαν λεπτομέρειες για τη συγκεκριμένη συνεργασία.</li><li style="text-align: justify;">Φοβόμουν λοιπόν ότι θα έρθει στη συνάντηση με μια άλφα επιθετικότητα, ίσως θιγμένη, αλλά τουναντίον! Μου ζήτησε συγγνώμη, μου εξήγησε πώς είναι ο τωρινός της όγκος δουλειάς και ότι αντιλαμβάνεται την ανάγκη που εκφράζω για στενότερη συνεργασία και θα προσπαθήσει στα πιο σημαντικά projects να είναι πιο παρούσα.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα ολοκληρώσαμε και τη διαρρύθμιση του σαλονιού (τουλάχιστον προς το παρόν), κάναμε τις βιντεοκλήσεις μας, μαγειρέψαμε, πακετάραμε τα ρούχα του σκ γιατί είχαμε εκδρομούλα, παρέλαβε ο συνοδοιπόρος τον μικρό από το μπάσκετ, φάγαμε παρέα και χαλαρώσαμε.</li><li style="text-align: justify;">Το Σάββατο ξεκίνησα νωρίς με τα πόδια για τη στάση όπου συνάντησα τη φίλη Τίνα για τη γνωστή διαδρομή με το λεωφορείο προς το μάθημα TRX μας. </li><li style="text-align: justify;">Κατεβήκαμε νωρίτερα ώστε να έχουμε λίγο χρόνο να τα πούμε καθώς μετά το μάθημα έπρεπε να αναχωρήσει.</li><li style="text-align: justify;">Θα ζήσω άραγε ποτέ τη στιγμή που θα βγάλω όλο το μάθημα TRX της Céline; Γιατί με τις άλλες δασκάλες έχω φτάσει σε καλό σημείο. Με την Céline όμως, τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα.</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημεράκι συνάντησα τον συνοδοιπόρο στο ελληνικό σχολείο και παρέα φάγαμε στο Loxton και περπατήσαμε.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του Στεφανάκου στις 15.00 και αναχώρηση για το σπίτι των φίλων στην Bienne.</li><li style="text-align: justify;">Μα πόσο όμορφο και ευρύχωρο που είναι.</li><li style="text-align: justify;">Παρέα ήπιαμε τον απογευματινό μας καφέ ενώ τα μικρά έπαιζαν, κρεμάσαμε μια κουρτίνα, μεταφέραμε ένα τραπέζι, συζητήσαμε, μαγειρέψαμε, ετοιμαστήκαμε και αναχωρήσαμε για το σπίτι της φίλης Βίβιαν που μας είχε καλέσει για δείπνο.</li><li style="text-align: justify;">Εξαιρετική οικοδέσποινα όπως πάντα, μας περίμενε με ζεστές αγκαλιές, δροσερά proseco, σπιτικά φαγητά και πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις για την εφηβεία, τις σπουδές, τους κινδύνους, τις αποταμιεύσεις, τις επενδύσεις και χίλια άλλα.</li><li style="text-align: justify;">Μεσάνυχτα επιστρέψαμε στο σπίτι των φίλων για διανυκτέρευση.</li><li style="text-align: justify;">Εντάξει, ιδανικά δεν πήγε η νύχτα αλλά οκ. Ο Στεφανάκος ήθελε τελικά να κοιμηθεί μαζί μας αλλά δεν χωράγαμε οπότε μετά από ώρες ανεπιτυχούς προσπάθειας, πήρα το μαξιλάρι μου και μεταφέρθηκα στο διπλανό, παιδικό δωμάτιο. Εκεί όμως ο μικρός Παναγιώτης ροχάλιζε οπότε καταλαβαίνετε.</li><li style="text-align: justify;">Δεν πτοήθηκα όμως γιατί η χαρά του να είμαστε με τους φίλους υπερτερούσε.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, νωρίς το πρωί σηκώθηκα και περίμενα τους υπόλοιπους.</li><li style="text-align: justify;">Αφού μαζευτήκαμε όλοι γύρω από το τραπέζι, με καφέδες για τους μεγάλους και πρωινά για τους μικρούς, οι μπαμπάδες βγήκαν για τρέξιμο, τα μικρά αγόρια στον κήπο για ποδόσφαιρο και οι μαμάδες μείναμε μέσα για ετοιμασίες και κους κους.</li><li style="text-align: justify;">Ετοιμαστήκαμε και εμείς και βγήκαμε για περπάτημα στο ποτάμι, να απολαύσουμε ήλιο και δροσερό αέρα.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι για συμμάζεμα, σπιτικές κρέπες για όποιον ήθελε, διακοσμητικές αναζητήσεις, ταξιδιωτικά όνειρα και παιχνίδια.</li><li style="text-align: justify;">Μεσημεράκι αναχωρήσαμε γιατί είχαμε γενέθλιο γεύμα για την Jessica, στη Λωζάνη, παρέα με την οικογένεια του Carlo και της Lauren.</li><li style="text-align: justify;">Η αγαπημένη παρέα επανενώθηκε σε απαρτία από τον Δεκέμβριο και ήταν μεγάλη η χαρά μου. Γιατί με τα κορίτσια έχουμε συναντηθεί, αλλά όχι με τους άντρες και τα μικρά.</li><li style="text-align: justify;">Όπως πάντα, είχαμε ΤΟΣΑ να πούμε! Ταξίδια, δουλειές, φίλοι, ταινίες, σειρές....</li><li style="text-align: justify;">Περάσαμε 3 ώρες παρέα χωρίς να το καταλάβουμε.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι αργά το απόγευμα και ο Στεφανάκος ξεκίνησε κατευθείαν τα μαθήματά του ενώ εγώ πότισα τα φυτά και τακτοποίησα τα πράγματα.</li><li style="text-align: justify;">Είναι πολύ ανακουφιστικό που μπορούμε πια να συνεννοούμαστε με τον Στέφανο χωρίς εντάσεις, να συν-αποφασίζουμε το πρόγραμμα και να το τηρούμε.</li><li style="text-align: justify;">Τα σαββατοκύριακα με τους αγαπημένους μου (φίλους και οικογένεια), με γέλια και αγκαλιές, με αυθεντικούς - όμορφους ανθρώπους, με ήλιο, άσκηση και φύση, είναι το δικό μου οξυγόνο.</li><li style="text-align: justify;">Ευγνώμων.</li><li style="text-align: justify;">Α, το αρθράκι του LinkedIn που λέγαμε, συγκέντρωσε πολύ όμορφα σχόλια, περίπου 50 ανταποκρίσεις και αρκετές αιτήσεις σύνδεσης από πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους που δεν γνώριζα.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-17976497394128074602024-02-26T08:00:00.001+01:002024-02-26T08:00:00.149+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSKlV6XWw0mob-fRcWhQlBSPgJ39dk2GzbFHXYMi7A4ofRgZBuxEqpc5YjqUTst0Om7gI5MJDn7zwerZdqml4mQJU9uMutuIe9f0cqWWj6YxDhwAQl9FcUE7JC3v7sqc5RR05Mqiuh5on1DoJ1HeNDLDMCTyx3qMSvQM7FvHoAVTbL28GMb3Jz9kyxYl6T/s4032/IMG_4214.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img alt="κηφισιά ξενοδοχείο ελλάδα semiramis hotel ταξίδι ελβετία επαγγελματικό διαμονή αθήνα" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSKlV6XWw0mob-fRcWhQlBSPgJ39dk2GzbFHXYMi7A4ofRgZBuxEqpc5YjqUTst0Om7gI5MJDn7zwerZdqml4mQJU9uMutuIe9f0cqWWj6YxDhwAQl9FcUE7JC3v7sqc5RR05Mqiuh5on1DoJ1HeNDLDMCTyx3qMSvQM7FvHoAVTbL28GMb3Jz9kyxYl6T/s16000/IMG_4214.HEIC" /></a></div><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Δευτέρα, και πίσω στη ρουτίνα, οι τρεις μας.</li><li style="text-align: justify;">Ο συνοδοιπόρος στο γραφείο, ο μικρός στο σχολείο και εγώ σπίτι γιατί είχα πολλά και διάφορα που έπρεπε να προχωρήσω παράλληλα.</li><li style="text-align: justify;">Εκτός από τις αναμενόμενες τακτοποιήσεις μετά την αναχώρηση των επισκεπτών μας, έπρεπε να φτιάξω και βαλίτσα.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, έφτασε απόγευμα, επέστρεψαν τα αγόρια, και ούτε κατάλαβα πώς πέρασε η μέρα.</li><li style="text-align: justify;">Έφτιαξα και το μικρό μου carry on και ξάπλωσα νωρίς γιατί είχα πρωινή αναχώρηση.</li><li style="text-align: justify;">Πρώτη φορά στα 5 σχεδόν χρόνια που δουλεύω στην εταιρεία, εκ των οποίων τα 3-4 σε συνεχή επικοινωνία και συνεργασία με τις διάφορες αγορές, που εγκρίθηκε επίσκεψη σε μία από τις αγορές μου. Στην one & only ομάδα της Ελλάδας.</li><li style="text-align: justify;">Δεν μπορώ να σας περιγράψω τον ενθουσιασμό που είχα που θα τους έβλεπα πρώτη φορά από κοντά!</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη λοιπόν, και στις 07.00 ήρθε να με παραλάβει το ταξί, να με αφήσει στον σταθμό του τρένου της Λωζάνης απ΄όπου πήρα έναν καφέ, επιβιβάστηκα στο γεμάτο βαγόνι και περίμενα την αγαπημένη μου διευθύντρια Victoria η οποία επιβιβάστηκε στην επόμενη στάση.</li><li style="text-align: justify;">Παρέα λοιπόν φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Γενεύης όπου μας περίμενε ήδη ο τρίτος της παρέας, ο Ιταλο-Ελβετός Luca.</li><li style="text-align: justify;">Πόση τυχερή ήμουν με την "παρέα" που μου έτυχε για αυτό το ταξίδι! Ιδανική από όλες τις απόψεις!</li><li style="text-align: justify;">Δύο εξαιρετικοί επαγγελματίες αλλά και τόσο ευχάριστοι, χαλαροί, ακομπλεξάριστοι άνθρωποι, με πολύ χιούμορ, ενδιαφέροντα και όρεξη.</li><li style="text-align: justify;">Στην πτήση καθίσαμε με την Victoria και αναλύσαμε ένα σωρό θέματα.</li><li style="text-align: justify;">Ελ. Βενιζέλος, ταξί και Κηφισιά όπου μείναμε για 2 βράδια.</li><li style="text-align: justify;">Ο καιρός ήταν καλός, η παρέα πεινούσε (ε, νηστικοί είμασταν από το πρωί και είχε φτάσει απόγευμα) οπότε βγήκαμε με τα πόδια μια μικρή βόλτα, τσιμπήσαμε στο <a href="https://www.fratikifissia.gr" target="_blank">I Frati </a>(δυστυχώς πολύ μέτριο φαγητό και λίγο άκομψο το σέρβις) και ενώ ο Luca επέστρεψε στο ξενοδοχείο, εμείς συνεχίσαμε με βόλτα στα στενά της Κηφισιάς, ωραίες - ελληνικές αγορές για την Victoria, γέλια και χαρές.</li><li style="text-align: justify;">Νωρίς το βραδάκι ξανασυναντήσαμε τον Luca και καθίσαμε στο <a href="https://thedalliancehouse.com/en/" target="_blank">The Dalliance House</a> όπου δοκίμασαν πρώτη φορά ελληνικό κρασί (εξαιρετική Μαλαγουζιά που αγάπησαν πολύ!) και γελάσαμε μέχρι δακρύων (με τον Luca να μας μιλά για το super moto που έκανε μικρός και εμείς να ακούμε super-model).</li><li style="text-align: justify;">Ύπνος άστατος για εμένα καθώς τα μαξιλάρια ήταν γιγάντια αλλά τι να κάνεις.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, με πρωινό για τους τρεις μας και ταξί ώστε να ξεκινήσει η πολλή γεμάτη ημέρα που είχαμε ετοιμάσει στα γραφεία της ελληνικής ομάδας.</li><li style="text-align: justify;">Φτάσαμε λίγο νωρίτερα και ήδη από την είσοδο και την καφετέρια αρχίσαμε να βλέπουμε γνώριμα πρόσωπα. Τι αγκαλιές, τι φιλιά, τι επιφωνήματα! Τι χαρά!</li><li style="text-align: justify;">Και στο πρώτο - μεγάλο - τρίωρο meeting μαζευτήκαμε 35 άτομα! Δεν πίστευαν στα μάτια τους οι μη-Έλληνες καλεσμένοι.</li><li style="text-align: justify;">Πήγε πολύ καλά, προχωρήσαμε πολλά θέματα, αποσαφηνίσαμε άλλα τόσα, αστειευτήκαμε, γελάσαμε και συνεργαστήκαμε άψογα, με ειλικρίνεια και φιλικότητα.</li><li style="text-align: justify;">Διάλειμμα για φαγητό και συνέχεια με 2 ακόμη, απογευματινές συναντήσεις.</li><li style="text-align: justify;">Πήγε 7 παρά μέχρι να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο, υπό βροχή.</li><li style="text-align: justify;">Γρήγορη αλλαγή, ταξί και 20.00 είμασταν στο <a href="https://www.hideandseek.gr/el/" target="_blank">Hide & Seek</a> για το δείπνο μας με την ομάδα.</li><li style="text-align: justify;">Πόσο γέλασα! Μέχρι δακρύων!</li><li style="text-align: justify;">Και πόσο "ψήλωσα" με τα καλά λόγια όλων.</li><li style="text-align: justify;">Ήπιαμε τα κρασιά μας, φάγαμε (εγώ σαλάτα), συζητήσαμε για τη δουλειά αλλά κυρίως για τα εκτός δουλειάς, γνωριστήκαμε καλύτερα και δεθήκαμε περισσότερο.</li><li style="text-align: justify;">Μεσάνυχτα πήγε μέχρι να επιστρέψουμε.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και το πρωί μας κύλησε παρόμοια, με πρωινό στο ξενοδοχείο για τους τρεις μας και ταξί για να πάμε ξανά στα γραφεία.</li><li style="text-align: justify;">Πρωινή συνάντηση με μια διαφορετική ομάδα (όπου οι περισσότεροι είναι καινούργιοι στον ρόλο τους) και μία ωρίτσα τουρ στο εργοστάσιο όπου όλοι εντυπωσιαστήκαμε από την τεχνολογία, τους αυτοματισμούς, την καθαριότητα, την ακρίβεια σε ότι και αν κάνουν.</li><li style="text-align: justify;">Ταξί και αεροδρόμιο.</li><li style="text-align: justify;">Όσα ταξί πήραμε αυτές τις 3 ημέρες, δεν τα είχα πάρει όλη τη προηγούμενη χρονιά.</li><li style="text-align: justify;">Αργά το μεσημέρι ήταν η πτήση μας οπότε μέχρι να φτάσουμε Γενεύη, να πάρω το τρένο και μετά το ταξί για το σπίτι, έφτασε βράδυ.</li><li style="text-align: justify;">Και βρήκα τα αγόρια μου να παίζουν ποδόσφαιρο στο δωμάτιο.</li><li style="text-align: justify;">Αγκαλιές, ιστορίες, μικρά δωράκια και ύπνος γιατί ήμουν πολλή κουρασμένη.</li><li style="text-align: justify;">Ευτυχώς η επόμενη μέρα ήταν Παρασκευή!</li><li style="text-align: justify;">Είχαμε όμως κανονίσει από καιρό το σέρβις του αυτοκινήτου οπότε ξεκίνησε ο συνοδοιπόρος νωρίς και αφού άφησα εγώ τον μικρό σχολείο οδήγησα και εγώ μέχρι την άλλη άκρη της πόλης ώστε να τον παραλάβω και να επιστρέψουμε σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Η εργασιακή ημέρα ήταν αρκετά γεμάτη κυρίως με θέματα που έπρεπε να προχωρήσω λόγω της απουσίας των 2-3 αυτών ημερών.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα πήγα εγώ να παραλάβω τον Στεφανάκο από το μπάσκετ, και ενώ έπαιζαν επί μία ώρα, αφού τελείωσαν έμειναν εν τέλει άλλη μία να παίζουν 5-6 πιτσιρίκια + ένας μπαμπάς που ασκεί και χρέη διαιτητή.</li><li style="text-align: justify;">Μα έπαιζαν τόσο ωραία και το διασκέδαζαν τόσο πολύ που δεν πήγαινε η καρδιά μου να τον σταματήσω. Έτσι, τα 5' που αρχικά συμφωνήσαμε κατέληξαν σε 60'.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, πήγε 8 παρά μέχρι να γυρίσουμε σπίτι όπου μας περίμενε ο συνοδοιπόρος με sushi.</li><li style="text-align: justify;">Σάββατο, και δυστυχώς δεν είχα κλείσει εγκαίρως τη γυμναστική μου και δεν είχε θέση.</li><li style="text-align: justify;">Κάθισα λοιπόν το πρωί με τα αγόρια σπίτι και μετά περπάτησα, πήρα το λεωφορείο και συνάντησα τα κορίτσια για καφέ στο κέντρο.</li><li style="text-align: justify;">Και με έπιασε μια νοσταλγία... αφορμή ήταν ένα βιντεάκι που ανέβασε μία γνωστή μου από ένα πάρτυ όπου ακούγονταν τραγούδια των 90s.</li><li style="text-align: justify;">Ε, όλη τη διαδρομή μέχρι τη Λωζάνη άκουγα τέτοια τραγούδια (από Αλέξια και Ευριδίκη μέχρι Σάκη και Ρακιντζή) και με το που έφτασα έστειλα μήνυμα στον συνοδοιπόρο να κανονίσουμε ένα πάρτυ το καλοκαίρι.</li><li style="text-align: justify;">Τα είπαμε με τα κορίτσια (και είχαμε πολλά να πούμε!), ήπιαμε τον καφέ μας (πιστές στις παραδόσεις), και οι δύο οικογένειες συνεχίσαμε για πίτσα στο <a href="https://www.lamammarestaurant.ch" target="_blank">La Mamma Osteria</a> που έχει από τις καλύτερες πίτσες της πόλης.</li><li style="text-align: justify;">Όταν ήταν εδώ οι γονείς μας, κάναμε διάφορες συζητήσεις και δοκιμές για το πώς είναι καλύτερα να τοποθετηθούν τα έπιπλα του σαλονιού (μετράει χρόνια αυτή η συζήτηση). Ένα θεματάκι το έχουμε η αλήθεια είναι με τα τόσα παράθυρα, τα καλοριφέρ, το τζάκι μες στη μέση... Είναι δύσκολο το set up.</li><li style="text-align: justify;">Καταλήξαμε λοιπόν ότι η μόνη λύση είναι να αλλάξουμε τηλεόραση και να πάρουμε μία φλατ η οποία μπορεί να μπει σε βάση, χωρίς έπιπλο.</li><li style="text-align: justify;">Η αλήθεια είναι ότι το έπιπλο και την τηλεόραση τα έχουμε 9 χρόνια πια, κληρονομιά από τα προηγούμενα σπίτια μας. Και ενώ παράπονο δεν έχουμε από κανένα από τα δύο, η αλήθεια είναι ότι δεν βοηθούν στη διαρρύθμιση του συγκεκριμένου σαλονιού.</li><li style="text-align: justify;">Το πήραμε λοιπόν απόφαση και παραγγείλαμε τηλεόραση και βάση! Μεγάλες στιγμές! Θα σας πω πώς θα πάει όταν έρθουν και μετακινηθούν και τα υπόλοιπα έπιπλα. </li><li style="text-align: justify;">Ενόψει αυτών των αλλαγών, έκανα κάποιες τακτοποιήσεις το βράδυ του Σαββάτου στο δωμάτιο playroom - γυμναστήριο - αποθήκη (λίγο απ΄'όλα) το οποίο θα υποδεχτεί το τωρινό έπιπλο παρέα με την τηλεόραση.</li><li style="text-align: justify;">Όμορφη, ηλιόλουστη, κρύα και χαλαρή ξημέρωσε η Κυριακή μας.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, περάσαμε το πρώτο μέρος στο σπίτι με αρκετές δουλειές (διαβάσματα, ποτίσματα, πλυντήρια, μαγειρικές) και παιχνίδια.</li><li style="text-align: justify;">Το απογευματάκι κατεβήκαμε λίγο στη λίμνη όπου, κλασικά, τα αγόρια έπαιξαν ποδόσφαιρο και εγώ περπάτησα λίγο θαυμάζοντας τη θέα.</li><li style="text-align: justify;">Έτοιμοι για μία εβδομάδα χωρίς ταξίδια, επισκέπτες και διακοπές. Πρώτη εβδομάδα δηλαδή επισήμως πίσω στη ρουτίνα μας.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-88940016850947529442024-02-19T08:00:00.001+01:002024-02-19T08:00:00.134+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqQmvDp50i_P1L8-41JDvAuBFi9vDxxQuQ0gBzpAdlUxC6MX4Uq4a8vDfJ2NpGXMX-J0Cx4gqOuDZqQVT8-doPRZtaa_MbRLq7Hexerwl5-ERUrttVXO96_xlhyhRyk3qcySnOn6I-CHyRphhAsKzTfZjhC4hYtUeTDmRyK9YjzbIGAbnhCROPPE_3BpGf/s4032/IMG_4168.heic" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="λίμνη λεμάν γαλλία εκδρομή ελβετία leman lac yvoire trip ιβουάρ" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqQmvDp50i_P1L8-41JDvAuBFi9vDxxQuQ0gBzpAdlUxC6MX4Uq4a8vDfJ2NpGXMX-J0Cx4gqOuDZqQVT8-doPRZtaa_MbRLq7Hexerwl5-ERUrttVXO96_xlhyhRyk3qcySnOn6I-CHyRphhAsKzTfZjhC4hYtUeTDmRyK9YjzbIGAbnhCROPPE_3BpGf/s16000/IMG_4168.heic" /></a></div><p></p><ul style="text-align: left;"><li><span style="text-align: justify;">Δευτέρα, με full house αλλά εμάς τους δύο να δουλεύουμε.</span></li><li style="text-align: justify;">Ο συνοδοιπόρος πήγε στο γραφείο ενώ εγώ έμεινα σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημέρι όμως είχαμε κανονίσει να κάνουμε ένα μικρό τουρ στους γονείς μας ώστε να δουν πού εργαζόμαστε και να φάμε παρέα στο εστιατόριο της εταιρείας.</li><li style="text-align: justify;">Κατά τις 12.00 είμασταν λοιπόν εκεί, περπατήσαμε, τους κάναμε μια μικρή ξενάγηση, φάγαμε, ήπιαν εκείνοι έναν καφέ ενώ εμείς συνεχίσαμε με κάτι calls και το απογευματάκι αναχωρήσαμε.</li><li style="text-align: justify;">Πήγαμε κατευθείαν στο αγαπημένο μας φυτώριο απ' όπου αγοράσαμε μια κερασιά για τον κήπο (θυμάστε, είχαμεμ αγοράσει μία άλλη η οποία κατέληξε σε μεγάλη γλάστρα ώστε να την θαυμάζουμε από το σαλόνι) και ένα "πουλί του παραδείσου" (Strelitzia) για μία από τις εσωτερικές γλάστρες που παραπαίει λόγω έντονου ήλιου.</li><li style="text-align: justify;">Την Τρίτη ήταν η δική μου σειρά για το γραφείο γιατί είχα ασταμάτητα meetings.</li><li style="text-align: justify;">Έφτασα νωρίς, το κτίριο ήταν σχεδόν άδειο (σχολικές διακοπές βλέπετε), είδα λίγους συναδέλφους, έκανα πολλές συναντήσεις online και αναχώρησα.</li><li style="text-align: justify;">Οι υπόλοιποι παρέμειναν σπίτι όλη μέρα και βγήκαν λίγο το απόγευμα για περπάτημα στο Lutry υπό τον ήλιο.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, με απαρτία στο σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Ε, εύκολα δεν ήταν. Ο Στέφανος δεν ήταν πολύ συνεργάσιμος, προσπαθούσα (μάταια) να βρω μια ήσυχη γωνιά για τις ώρες που είχα συναντήσεις, είχαμε και τις κυρίες που έρχονται να καθαρίσουν.... Χαμός.</li><li style="text-align: justify;">Οι γιαγιάδες με τον παππού πήραν εν τέλει τον Στέφανο το μεσημέρι και πήγαν στο Μουσείο του Charlie Chaplin οπότε ηρέμησε λιγάκι το σπίτι και προχώρησαν και οι δικές μας συναντήσεις.</li><li style="text-align: justify;">Το υπόλοιπο της ημέρας το περάσαμε στο σπίτι με δουλειές, παιχνίδια, τηλεπαιχνίδια, μαγειρικές...</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και ευτυχώς το εργασιακό πρόγραμμα ήταν λίγο πιο χαλαρό.</li><li style="text-align: justify;">Απαρτία στο σπίτι αλλά το απόγευμα κάναμε μια γρήγορη βόλτα στο κέντρο της Λωζάνης για περπάτημα, ήλιο, παιδική χαρά, καφέ + γλυκό για τους υπόλοιπους και μανικιούρ για εμένα.</li><li style="text-align: justify;">Το βράδυ φτιάξαμε σπιτικά burgers με ψητές μελιτζάνες, χαλούμι, λαχανικά, πέστο... μούρλια.</li><li style="text-align: justify;">Οριστικοποιήθηκαν και οι λεπτομέρειες του ταξιδιού και την ερχόμενη εβδομάδα θα επισκεφθώ την Ελλάδα, σε επίσημη επίσκεψη στην εκεί ομάδα, παρέα με τη διευθύντριά μου και άλλους δύο (έναν Ιταλό και έναν Σουηδό).</li><li style="text-align: justify;">Η πρώτη μου ever επίσκεψη σε αγορά! Και μπορεί να είναι στα γνώριμα για εμένα μέρη, αλλά δεν παύει να είναι η πρώτη φορά που τους περισσότερους από τους Έλληνες συναδέλφους (με τους οποίους δουλεύω πολύ στενά εδώ και 2 χρόνια) θα τους δω δια ζώσης.</li><li style="text-align: justify;">Πόσο ανυπομονώ! </li><li style="text-align: justify;">3 μέρες θα είναι αλλά αν βγάλεις τα πήγαινε - έλα μένουν περίπου 1,5 μέρες όπου θα συναντήσουμε πολλούς και διάφορους. Φουλ πρόγραμμα.</li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή Παρασκευή!</li><li style="text-align: justify;">Και σα να μύρισε άνοιξη ο καιρός! Ήλιος ωραίος και αρκετά ανεβασμένη θερμοκρασία (διψήφιος αριθμός)!</li><li style="text-align: justify;">Επιδοθήκαμε λοιπόν στην κηπουρική το απόγευμα (παππούς, συνοδοιπόρος και εγώ) ενώ οι γιαγιάδες με τον Στέφανο μαγείρευαν.</li><li style="text-align: justify;">Φυτέψαμε την κερασιά που λέγαμε σε ένα άνοιγμα στον πίσω κήπο, φύτεψα και την Strelitzia (πόσο όμορφα ταίριαξε! μακάρι να ευδοκιμήσει!), φύτεψα και κάτι βολβούς - υάκινθους και είδα προς μεγάλη μου χαρά (και έκπληξη μπορώ να πω) τους περσινούς να είναι έτοιμοι να ανθίσουν στη γλάστρα, προσπαθήσαμε να βάλουμε και μία τάξη σε εκατοντάδες κλαδιά και φύλλα .... ώρες αρκετές μας πήρε.</li><li style="text-align: justify;">Οι γιαγιάδες με τον Στεφανάκο μαγείρεψαν ιμάμ, χυλοπίτες με κόκκινη σάλτσα και ένα στρούντελ μήλου.</li><li style="text-align: justify;">Καταλαβαίνετε... όλη την εβδομάδα έχουμε φάει πολύ!</li><li style="text-align: justify;">Σάββατο, και είπα να μείνω πιστή στο πρόγραμμά μου και έτσι 9 παρά ήμουν ήδη στο δρόμο για το μάθημα barre.</li><li style="text-align: justify;">Το ευχαριστήθηκα πολύ (παρόλο που η φίλη Τίνα δεν τα κατάφερε), πήρα έναν καφέ στο χέρι και επέστρεψα σπίτι όπου είχαν πάρει το πρωινό τους όλοι και ετοιμάζονταν για την εκδρομή μας.</li><li style="text-align: justify;">Με δύο αυτοκίνητα ξεκινήσαμε λοιπόν για το πάντα αγαπημένο Yvoire το οποίο εμείς έχουμε επισκεφθεί πολλάκις αλλά οι γιαγιάδες και ο παππούς ποτέ.</li><li style="text-align: justify;">Όμορφη διαδρομή, μικρή κίνηση στο κέντρο της Γενεύης, και σε μιάμιση περίπου ώρες είμασταν εκεί.</li><li style="text-align: justify;">Ο κόσμος ήταν όσος έπρεπε, ο ήλιος λαμπερός, η πόλη περιποιημένη και όμορφη όπως πάντα.</li><li style="text-align: justify;">Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία.</li><li style="text-align: justify;">Περπατήσαμε, χαζέψαμε τα όμορφα μαγαζάκια με τα διακοσμητικά και τα κρύσταλλα, έκαναν μικρές αγορές οι γιαγιάδες, καθίσαμε να φάμε τα παραδοσιακά ψαράκια της λίμνης τα οποία ενθουσίασαν όλη την παρέα (εγώ έφαγα ωραιότατο ριζότο με τρούφα), συνεχίσαμε προς τη λίμνη, βγάλαμε φωτογραφίες, γεμίσαμε ομορφιά και απογευματάκι πια ξεκινήσαμε για πίσω.</li><li style="text-align: justify;">Το βράδυ το πρόγραμμα είχε το αγαπημένο μας rummy, το παιχνίδι με τους αριθμούς!</li><li style="text-align: justify;">Παίξαμε αρκετούς γύρους, σε ομάδες και χώρια, και το απολαύσαμε μικροί και μεγάλοι.</li><li style="text-align: justify;">Την Κυριακή την περάσαμε στο σπίτι καθώς είχαμε πακεταρίσματα και συμμαζέματα.</li><li style="text-align: justify;">Πλυντήρια, ξεστρώματα, βαλίτσες, κηπουρικές, μαγειρικές, βιντεοκλήσεις...</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημεράκι αναχώρησαν με τον συνοδοιπόρο για το αεροδρόμιο οι γιαγιάδες και ο παππούς, και έτσι αγκαλιαστήκαμε μέχρι να ξανα-ανταμώσουμε το καλοκαίρι.</li><li style="text-align: justify;">Δεν ήταν πολύ μία εβδομάδα αλλά δεν ήταν και λίγο. Και πάντα είναι δύσκολες οι ισορροπίες όταν οι μισοί είναι σε άδεια και οι άλλοι μισοί πρέπει να δουλέψουν.</li><li style="text-align: justify;">Περάσαμε όμως δημιουργικές ώρες παρέα, ειδικά ο Στέφανος ο οποίος έπαιξε από σκάκι και ποδόσφαιρο μέχρι jenga και rummy, διάβασαν βιβλία, ξάπλωσαν σε καναπέδες, παρακολούθησαν παρέα τηλεπαιχνίδια, έκαναν κηπουρική, άνοιξαν φύλλο για πίτα και έκοψαν μήλα για στρούντελ, βγήκαν για περπάτημα στη γειτονιά, αντάλλαξαν ιστορίες, γνώσεις και αγκαλιές.</li><li style="text-align: justify;">Και ο στόχος ήταν κυρίως αυτός... να περάσουν χαλαρές ώρες παρέα. Σε κάποιες, συμμετείχαμε και εμείς οι εργαζόμενοι.</li><li style="text-align: justify;">Το απογευματάκι, ο Στεφανάκος και εγώ χαλαρώσαμε λίγο στον καναπέ, είδαμε μια ταινία lego, φτιάξαμε και ένα lego διαστημόπλοιο μέχρι να επιστρέψει ο συνοδοιπόρος.</li><li style="text-align: justify;">Μπάνια, ξεκούραση και ετοιμασίες για την επαναφορά στη ρουτίνα μας.</li></ul><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-85342155452982386692024-02-14T09:00:00.012+01:002024-02-14T09:00:00.136+01:00Προτεραιότητες<p style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh07ekiWxEM0-g7oPE9meC5I0p_8-XYwNOebXoL5FXEpiSdFUSJj7ogEOXsOd9R2XfOgASVEvH98ASXIRNUwVYIwwHPDBhhby97-2v8NxLj68NjbhH1SnRuO2BnXLC0xZLutW9MDgJdBwoBmd-kpCyyU1PQRsZ_jRlkDb1HVZ12Xg3DrvUXkrPX8NAneUZm/s4032/IMG_2263.heic" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img alt="ζωή προτεραιότητες χρόνος αποφάσεις λωζάνη ελβετία" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh07ekiWxEM0-g7oPE9meC5I0p_8-XYwNOebXoL5FXEpiSdFUSJj7ogEOXsOd9R2XfOgASVEvH98ASXIRNUwVYIwwHPDBhhby97-2v8NxLj68NjbhH1SnRuO2BnXLC0xZLutW9MDgJdBwoBmd-kpCyyU1PQRsZ_jRlkDb1HVZ12Xg3DrvUXkrPX8NAneUZm/s16000/IMG_2263.heic" /></a></p><p style="text-align: justify;">Πρόσφατα στη δουλειά, μάλλον στο πλαίσιο του ευρύτερου κλίματος της νέας χρονιάς με resolutions, υποσχέσεις και τα γνωστά, η ομάδα του Wellness ζήτησε να επιλέξουμε μία λέξη που θα θέλαμε να χαρακτηρίσει το 2024. Εγώ λοιπόν επέλεξα τη λέξη προτεραιότητες. Θεωρώ ότι είναι μια ιδιαίτερα ισχυρή λέξη η οποία καθορίζει, συνειδητά ή μη, τις μικρές ή μεγάλες μας αποφάσεις.</p><p style="text-align: justify;">Πόσες φορές έχετε ακούσει ή έχετε πει οι ίδιοι τη φράση "δεν έχω χρόνο"; Μάλλον πολλές! Πόσες φορές έχετε όμως καταγράψει πού ξοδεύετε πραγματικά αυτόν τον πολύτιμό σας χρόνο; Τα κινητά νέας γενιάς καταγράφουν, για παράδειγμα, τον χρόνο που περνάμε στις διάφορες εφαρμογές. Ο γνωστός και ως screen time. Ναι, κάποιες φορές μπορεί να είναι πραγματικά εποικοδομητικός ή χρήσιμος χρόνος (διαβάζοντας ένα ενδιαφέρον άρθρο ή πληρώνοντας λογιαριασμούς) αλλά μάλλον η πλειοψηφία αυτού του χρόνου έχει ξοδεφτεί στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα. Αυτός ο χρόνος μάλλον αγγίζει τις 1-2 ώρες (στην καλύτερη περίπτωση) ακόμη και τις 5-6 ημερησίως! Το διανοείστε; Ημερησίως! Σε αυτές τις ώρες δεν μετράει βεβαίως ο χρόνος μπροστά στην τηλεόραση ή σε βιντεοπαιχνίδια που κάποιες φορές είναι άλλος τόσος.</p><p style="text-align: justify;">Συνήθως, θύμα αυτής της "έλλειψης χρόνου" είναι πρώτα από όλα ο χρόνος που θα ξοδεύαμε σε εμάς, στην άθλησή μας, στα χόμπι μας, στην προσωπική μας ευεξία και περιποίηση. Το πρωί είναι πολύ νωρίς, το βράδυ είναι πολύ αργά, μες στην ημέρα εργαζόμαστε, τα απογεύματα έχουμε τα παιδιά, και στο ενδιάμεσο όλων αυτών έχουμε όλες αυτές τις ώρες σκρολάροντας ή χαζεύοντας με απάθεια.</p><p style="text-align: justify;">Είναι σκληρή η αλήθεια αλλά όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων (βεβαίως εκτός των ακραίων εξαιρέσεων όπου υπάρχουν σοβαρά θέματα διαβίωσης). Είδα πρόσφατα μια ανάρτηση από την Wall Street Journal (ναι, σκρολάροντας στο instagram, τι ειρωνία ε;) που προέτρεπε κάθε φορά που λέμε τη φράση "δεν έχω χρόνο" να προσπαθήσουμε να την αντικαταστήσουμε με τη φράση "δεν είναι στις προτεραιότητές μου". Πόσο πιο αληθινή είναι αυτή η εκδοχή της πραγματικότητας τις περισσότερες φορές! Μεταφέρει το βάρος της ευθύνης από το σύμπαν - την άδικη ζωή - την τραγική μας εποχή - την άτιμη κοινωνία, σε εμάς! Εμάς, τους κυρίαρχους της δικής μας ζωής. Τους πρωταγωνιστές. Έτσι, αλλάζοντας τις λέξεις, αλλάζει και ολόκληρο το νόημα. Ο χρόνος μετατρέπεται σε συνειδητή επιλογή. Ίσως από τις σπουδαιότερες αποφάσεις που παίρνουμε καθημερινά είναι πού, με ποιους και πώς εν τέλει τον ξοδεύουμε. </p><p style="text-align: justify;">Δοκιμάστε το και θα δείτε πόσο σοκαριστικά διαφορετική γίνεται κάθε μας απόφαση. Δεν έχω χρόνο να αθληθώ vs. Δεν είναι στις προτεραιότητές μου η άθληση. Δεν έχω χρόνο να σε συναντήσω vs. Δεν είναι στις προτεραιότητές μου να σε συναντήσω. Δεν έχω χρόνο να παίξω με τα παιδιά vs. Δεν είναι στις προτεραιότητές μου να παίξω με τα παιδιά. Και αν όντως κάτι δεν είναι στις προτεραιότητές μας (να σιδερώσουμε τα σεντόνια ή να συναντήσουμε τον τάδε για παράδειγμα) τότε μια χαρά. Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός των προτεραιοτήτων, να βγουν από τη λίστα αυτά που δεν είναι. Αν όμως θα θέλαμε κάτι να είναι, και κρυβόμαστε πίσω από την "έλλειψη χρόνου", τότε μάλλον κάπως αλλιώς πρέπει να δράσουμε. Αν δηλαδή αυτές οι φράσεις ξαφνικά μας σοκάρουν ή μας κάνουν να αισθανόμαστε άβολα, τότε μάλλον σημαίνει ότι κάτι πρέπει να αλλάξουμε.</p><p style="text-align: justify;">Ο χρόνος δεν θα είναι ποτέ αρκετός. Είτε έχεις παιδιά, είτε όχι. Είτε εργάζεσαι, είτε όχι. Είτε έχεις βοήθεια στο σπίτι, είτε όχι. Είτε έχεις οικογένεια κοντά, είτε όχι. Αποφεύγοντας όμως να αναλάβουμε την ευθύνη του χρόνου μας, των προτεραιοτήτων μας και εν τέλει της ζωής μας, απλά μετατρεπόμαστε σε παρατηρητές της ίδιας μας της ζωής υιοθετώντας την ψυχολογία του θύματος. Προσθέστε και σαν κερασάκι τις τύψεις που ενδέχεται να νιώθουμε κάποιοι από εμάς όταν θέλουμε να θέσουμε τις προσωπικές μας ανάγκες ως προτεραιότητα και έκλεισε η συνωμοσία ενάντια στην ευεξία μας. Ο εαυτός μας αξίζει να είναι η προτεραιότητά μας όπως και οι άνθρωποι και οι ασχολίες που μας εξελίσσουν, μας γεμίζουν χαρά, μας καλλιεργούν.</p><p style="text-align: justify;">"Προτεραιότητες" είναι λοιπόν η δική μου λέξη αυτής της χρονιάς και ήδη περνάω από κόσκινο σε τι λέω ναι και σε τι όχι, πού ξοδεύω τον χρόνο και την ενέργειά μου, και πώς εν τέλει θα ήθελα να είναι η καθημερινότητά μου. Χωρίς τύψεις, με ειλικρίνεια, αυτογνωσία και αποφασιστικότητα.</p><p style="text-align: justify;">Ποια είναι η δική σας λέξη της χρονιάς; Και ποιες οι δικές σας προτεραιότητες;</p><p style="text-align: justify;">ανδριάνα</p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-25334186296231470242024-02-12T08:30:00.002+01:002024-02-12T08:50:31.454+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZgbkwtRJBQhlXBlEhVoCKQ58RT6Oi3y-65yodB9gaBwxrVPFtmc0Np2bvAgiGcpMTbAIGZ7jLX6auhkjs-V6DmnPAQZbVOM6HR7PPxxyD3HLPrD_ZlV7V09Geyv_jNDdyLBlMsqJb_ddpYwYHYO5vuJc3RtXAyNDeIknu-xJCQGvZoqneyZxmSkWQz_g_/s4032/IMG_4087.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img alt="ελβετία βουνό θέα lausanne montreux vaud coucou hotel restaurant εστιατόριο" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZgbkwtRJBQhlXBlEhVoCKQ58RT6Oi3y-65yodB9gaBwxrVPFtmc0Np2bvAgiGcpMTbAIGZ7jLX6auhkjs-V6DmnPAQZbVOM6HR7PPxxyD3HLPrD_ZlV7V09Geyv_jNDdyLBlMsqJb_ddpYwYHYO5vuJc3RtXAyNDeIknu-xJCQGvZoqneyZxmSkWQz_g_/s16000/IMG_4087.jpg" /></a></p><p></p><ul style="text-align: left;"><li>Νέα εβδομάδα, με την κλασική μας "επίσκεψη" στο γραφείο.</li><li>Πιστή στο ραντεβού μου, το μεσημέρι πήγα στο γυμναστήριο και μετά έφαγα στα γρήγορα το ωραίο μου poke bowl.</li><li>Η εργασιακή ημέρα ήταν τόσο γεμάτη που η συνάδελφος και φίλη Hasti καθόταν στον ίδιο χώρο αλλά δεν καταφέραμε να μιλήσουμε.</li><li>Είχα και ένα σημαντικό meeting για το λανσάρισμα ενός νέου προϊόντος όπου εν τέλει συμμετείχαν πάνω από 30 άτομα.</li><li>Παραλαβή στην επιστροφή του Στεφανάκου, γρήγορες μαγειρικές (για εμένα έφτιαξα tofu curry με ρύζι ενώ τα αγόρια αντικατέστησαν το tofu με σνίτσελ), επιτραπέζια με τον μικρό (Pokemon Labyrinth, το ξέρετε; είναι πολύ στρατηγικό παιχνίδι) και ξεκούραση.</li><li>Ήταν και τα γενέθλια της μονάκριβης αδελφής μου οπότε τα είπαμε το πρωί και τα ξανα-είπαμε το απόγευμα ώστε να της ευχηθεί και ο Στεφανάκος.</li><li>Τρίτη, και δουλειά από το σπίτι και για τους δυο μας.</li><li>Αυτές οι back to back συναντήσεις όπου μιλάς και συντονίζεις ασταμάτητα και κάθε ώρα αλλάζεις και θέμα - προϊόν - αγορά - κοινό, ε, μπορούν να γίνουν λίγο εξοντωτικές.</li><li>Ποδόσφαιρο το απόγευμα για τον μικρό οπότε σούπερ μάρκετ για εμένα και αναμονή στο αυτοκίνητο μέχρι να τελειώσει. Άντε να έρθει η άνοιξη να κάνω το περπάτημά μου εκείνη την ώρα.</li><li>Μπάσκετ το βράδυ για τον συνοδοιπόρο, μπάνια και αγκαλιές για εμάς και ύπνος του μικρού.</li><li>Το πήρα απόφαση και αγόρασα μια βαφή ώστε να κάνω μόνη μου τα μαλλιά μου αυτήν τη φορά. Είναι πολύ κουραστική η διαδικασία βαφής όταν έχεις πλέον αρκετά λευκά μαλλιά και πρέπει να γίνεται κάθε 4-5 εβδομάδες. Βρες το χρόνο, κλείσε το ραντεβού πόσες εβδομάδες πριν (ελβετική πραγματικότητα), τρέχα σαν τρελή να τα προλάβεις όλα, πλήρωσε και πόσα... Ε λοιπόν, είπα να το δοκιμάσω σπίτι και ότι γίνει.</li><li>Και μπορεί να μου πήρε μία ώρα+ αλλά το αποτέλεσμα βγήκε πολύ καλό!</li><li>Τετάρτη, και home alone.</li><li>Και το απόγευμα, απαρτία, ξεκινήσαμε τις ετοιμασίες για την άφιξη των γιαγιάδων και του παππού.</li><li>Την Πέμπτη η εργασιακή ημέρα ξεκίνησε διαφορετικά καθώς είχε κλείσει ο αγαπημένος μου συνάδελφος Olivier το γήπεδο squash, στις 08.00 (πουρνό πουρνό) ώστε να τους κάνω μάθημα γιόγκα.</li><li>Τρεις συνάδελφοι ήταν (Olivier, Hasti, Victoria) και είχαμε τόσο όμορφη και ζεστή ατμόσφαιρα.</li><li>Όποτε διδάσκω γιόγκα, μπαίνω τόσο στο θέμα, in the zone που λένε και οι Άγγλοι, που δεν με αφορά ποιον έχω απέναντί μου, τι λέω, πώς φαίνομαι, τι φοράω.... </li><li>Έτσι και αυτήν τη φορά. Και η μία ώρα πέρασε νεράκι! Τόσο που όλοι θέλαμε να μείνουμε παραπάνω.</li><li>Κάναμε γρήγορα τα ντους μας, βάλαμε τα "εργασιακά" μας και ανηφορίσαμε προς τα γραφεία.</li><li>Και ενώ είμασταν οι ίδιοι, στην ουσία δεν είμασταν. Γιατί την ένιωθες την ελαφρότητα, τη χαρά, τη σύνδεση. Ευτυχία!</li><li>Οι ίδιοι τέσσερις φάγαμε και το μεσημέρι τα ωραία μας ramen και οι συνάδελφοι με γέμισαν με τόσα κομπλιμέντα για το μάθημα που τους προσέφερα το πρωί. </li><li>Η υπόλοιπη μέρα ήταν πολλή γεμάτη, με απανωτές συναντήσεις οι οποίες όμως ήταν αρκετά εποικοδομητικές.</li><li>Η τελευταία τελείωσε μετά τις 17.30, πέρασε κατευθείαν και ο διευθυντής της ομάδας που ήταν εκεί για να ανταλλάξουμε εντυπώσεις για αυτό το τελευταίο meeting, οπότε πήγε 18.00 μέχρι να φύγω.</li><li>Αργά, υπό βροχή, επέστρεψα σπίτι για να βρω τα αγόρια μου να παίζουν.</li><li>Και εκεί που έκανε το ντους του ο Στεφανάκος, με ξαναρώτησε (για εκατοστή φορά) αν είμαι εγώ αυτή που αφήνω τα δώρα αντί για τον Άη Βασίλη. </li><li>"Την αλήθεια μαμά! Κοίτα με στα μάτια!". </li><li>Ε, του την είπα λοιπόν την αλήθεια αλλά φρόντισα να παραμείνει η μαγεία και το πραγματικό νόημα αυτής της παράδοσης.</li><li>Του εξήγησα λοιπόν ότι τώρα που ξέρει την αλήθεια, μπορεί να γίνει και αυτός Άγιος Βασίλης και να προσφέρει με αγάπη, κάποιο δώρο, χωρίς να περιμένει αναγνώριση, ευχαριστώ ή ανταμοιβή.</li><li>Μου έκανε χίλιες - διαδικαστικές ερωτήσεις (σε ποιον, πώς, τι δώρο, πότε, πώς θα μπούμε στα σπίτια), του ανέφερα και εγώ πολλές περιπτώσεις που έχω προσφέρει έτσι δώρα "ανώνυμα" σε παιδάκια που το είχαν ανάγκη, και κατάλαβε, και τα ματάκια του έλαμψαν από συγκίνηση και ενθουσιασμό.</li><li>Συγκινήθηκα και εγώ να σας πω την αλήθεια. Ανυπομονώ τις επόμενες γιορτές να γίνουμε παρέα 'Αη Βασίληδες.</li><li>Του εξήγησα επίσης ότι καθήκον του Άη Βασίλη είναι να προστατέψει το μυστικό και τη μαγεία.</li><li>Αχ Παρασκευούλα!</li><li>Και η yogis της δουλειάς μού έστειλαν πρωί - πρωί μηνύματα για το πώς ένιωσαν το σώμα τους μία μέρα μετά το μάθημα και έκλεισαν ήδη το επόμενο.</li><li>Ο συνοδοιπόρος είχε το απόγευμα το σέρβις του αυτοκινήτου ενώ εγώ έμεινα σπίτι να ολοκληρώσω τις ετοιμασίες για τους καλεσμένους μας και, βεβαίως, να ψήσω και ένα κέικ (πιστή στις παραδόσεις μας).</li><li>Το Σάββατο το πρωί έφυγα νωρίς - νωρίς, παρέλαβα τη φίλη Τίνα και εννιά και κάτι είμασταν στο κέντρο της Λωζάνης για το μάθημα barre.</li><li>Πήραμε παρέα έναν καφέ στο χέρι και έφυγα κατευθείαν για το αεροδρόμιο της Γενεύης.</li><li>Κίνηση δεν είχε στο δρόμο, αλλά είχε πολλή στο αεροδρόμιο! Χαμούλης!</li><li>Πρόλαβα και πήρα και ένα ωραίο μπουκέτο με τουλίπες για την εορτάζουσα μαμά.</li><li>Δυο γιαγιάδες και έναν παππού παρέλαβα λοιπόν και με ελαφριά βροχή πήραμε το δρόμο προς το σπίτι ενώ ο Στεφανάκος ήταν στο ελληνικό σχολείο και ο συνοδοιπόρος παρέα με φίλους στη Λωζάνη.</li><li>Σπίτι λοιπόν για να ξεπακετάρουμε (κυρίως τα διάφορα τρόφιμα), να ξεκουραστούμε λιγάκι και να ξαναφύγουμε για Λωζάνη ώστε να φάμε παρέα και με τα αγόρια.</li><li>Κατά τις 15.00 λοιπόν είμασταν στη Luigia.</li><li>Απογευματάκι επιστρέψαμε σπίτι για τα καλά όπου και παραμείναμε.</li><li>Παίξαμε jenga, τακτοποιήθηκαν οι επισκέπτες μας, ήπιαμε τα τσάγια μας, κάναμε τα μπάνια μας, είπαμε τις ιστορίες μας, είδαμε τα τηλεπαιχνίδια μας και κοιμηθήκαμε.</li><li>Η Κυριακή ξημέρωσε συννεφιασμένη.</li><li>Είχαμε όμως όρεξη για περπάτημα και φρέσκο αέρα οπότε φύγαμε με τα πόδια από το σπίτι μέχρι το μικρό κέντρο της πόλης μας, πήραμε δυο-τρία βασικά από το σούπερ μάρκετ, μάς ξενάγησε ο Στέφανος στα κατατόπια του σχολείου του, και επιστρέψαμε.</li><li>Κατά τις 12.00 αναχωρήσαμε απαρτία προς Montreux και το εορταστικό γεύμα που είχαμε κανονίσει στο αγαπημένο, και πάντα φιλόξενο, <a href="https://www.coucoumontreux.com" target="_blank">Coucou</a>.</li><li>Έχουμε πάει τόσες φορές, σε διαφορετικές εποχές, με διαφορετικές παρέες, αλλά πάντα η εμπειρία είναι εξαιρετική.</li><li>Φάγαμε λοιπόν πολύ καλά, απολαύσαμε θέα, περιποίηση, ευγένεια, θαλπωρή, τα είπαμε με την φιλέλληνα ιδιοκτήτρια, φωτογραφίσαμε την εντυπωσιακή θέα, ευχηθήκαμε ξανά χρόνια πολλά και καλά στη μαμά μου και απογευματάκι επιστρέψαμε σπίτι.</li><li>Το δεύτερο μισό της Κυριακής το περάσαμε σπίτι, χαλαρά.</li></ul><div>Καλή εβδομάδα!</div><div>ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-90530842888978570952024-02-05T08:00:00.001+01:002024-02-05T08:00:00.175+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhozsHpMV8yFBt-zCeYk3IyiJ4CLOk46YuEumd-DVUk79se3ww183_EW2AjrKoHSzpHsJ5T-HdmFmkWgLGND88Ng976UMdh4IBHqBuDk0ik6lt_L23tm-KrHRctdwjOII_JI1vCPGYdRedgEk9MPtaOKD3XN0r7VQSg593UMaFDcqmHKh_XA-2c-d2J6R7c/s4032/IMG_4029.heic" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img alt="λίμνη λωζάνη λουτρί ομίχλη χειμώνας φίλοι παιδιά λεμάν lutry lac leman fog" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhozsHpMV8yFBt-zCeYk3IyiJ4CLOk46YuEumd-DVUk79se3ww183_EW2AjrKoHSzpHsJ5T-HdmFmkWgLGND88Ng976UMdh4IBHqBuDk0ik6lt_L23tm-KrHRctdwjOII_JI1vCPGYdRedgEk9MPtaOKD3XN0r7VQSg593UMaFDcqmHKh_XA-2c-d2J6R7c/s16000/IMG_4029.heic" /></a><br /></p><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Δευτέρα, και έφυγα από το σπίτι με φουλ πρόγραμμα και "μπαγκάζια".</li><li style="text-align: justify;">Γιατί, από τη μία, πήγα στο γραφείο (οπότε υπολογίστε laptop και παρελκόμενα) αλλά το μεσημέρι (πιστή στη δέσμευσή μου) πήγα και στο interval training στο γυμναστήριο της εταιρείας (υπολογίστε λοιπόν και αλλαξιές, παπούτσια κτλ).</li><li style="text-align: justify;">Και η ημέρα συνεχίστηκε ιδανικά, με περπάτημα μέχρι το σταθμό της Λωζάνης όπου συνάντησα την αγαπημένη μου Jessica για φαγητό στο πιο αγαπημένο, χορτοφαγικό εστιατόριο της πόλης, το <a href="https://www.tibits.ch/fr/" target="_blank">tibits</a>.</li><li style="text-align: justify;">Να πηγαίνεις σε μπουφέ με χίλια καλούδια και να ξέρεις ότι μπορείς να τα φας όλα. Priceless!</li><li style="text-align: justify;">Αφού φάγαμε και τα είπαμε, περάσαμε απέναντι όπου συναντήσαμε και την τρίτη της παρέας, την Lauren.</li><li style="text-align: justify;">Girls' Movie Night λοιπόν με το <a href="https://www.imdb.com/title/tt14230458/" target="_blank">Poor Things</a>.</li><li style="text-align: justify;">Να είναι Δευτέρα, να είσαι στη Λωζάνη και να παρακολουθείς ταινία Έλληνα σκηνοθέτη, με τις αγαπημένες σου φίλες. Πόσο καλύτερα μπορούσε να κλείσει αυτή η Δευτέρα;</li><li style="text-align: justify;">Σχεδόν 2,5 ώρες και δεν καταλάβαμε πώς πέρασαν.</li><li style="text-align: justify;">Εννοείται ότι η ταινία ακολουθεί τα σουρεάλ χνάρια προηγούμενων ταινιών του Λάνθιμου, με μια υπόθεση επιστημονικής φαντασίας και ένα μιξ Βικτωριανής εποχής και μελλοντικών πόλεων.</li><li style="text-align: justify;">Τα κουστούμια, η μουσική, η φωτογραφία, η σκηνοθεσία, οι ερμηνείες ήταν απλά αριστουργηματικά. Προσωπικά την βρήκα άκρως γυναικεία - φεμινιστική ταινία, με πολλά φλέγοντα θέματα επί τάπητος και πολλή τροφή για σκέψη. Ίσως οι σκηνές σεξ να παραήταν πολλές (έτσι μας φάνηκε τουλάχιστον και στις 3 μας) αλλά είναι πραγματικά μια ταινία μοναδική στο είδος της που πιστεύω ότι θα μείνει στην ιστορία.</li><li style="text-align: justify;">Μεσάνυχτα πια επέστρεψα σπίτι, κουρασμένη αλλά τόσο γεμάτη.</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, και έμεινα να δουλέψω από το σπίτι ενώ ο συνοδοιπόρος πήγε γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Ένα πήξιμο το είχα, με 2 σημαντικά calls το ένα μετά το άλλο, τα οποία συντόνιζα εγώ, άρα μιλούσα ασταμάτητα επί ώρες. Βάλτε μετά και όλες τις σημειώσεις - ενέργειες που βγήκαν από αυτές τις συναντήσεις... έφτασε απόγευμα.</li><li style="text-align: justify;">Παρέλαβα τον Στεφανάκο για το ποδόσφαιρό του ενώ ο συνοδοιπόρος επέστρεψε σπίτι για να μαγειρέψει. Αν δεν υπάρχει τέτοιος συντονισμός, δεν βγαίνει η καθημερινότητα.</li><li style="text-align: justify;">Κατά τις 19.30 επιστρέψαμε σπίτι, πάνω στην ώρα για την αναχώρηση του συνοδοιπόρου για το μπάσκετ του. Στην πόρτα τα είπαμε δύο λεπτά. Έλα εσύ - φύγε εσύ.</li><li style="text-align: justify;">Με τον Στεφανάκο κάναμε τα μπάνια μας, τις αγκαλιές μας στον καναπέ, χαζέψαμε λίγο Master Chef και ενώ λαχταρούσε να δει και άλλο, δεν του έφερα αντίρρηση γιατί ήξερα ότι ήταν θέμα λεπτών να τον πάρει ο ύπνος.</li><li style="text-align: justify;">Όπως και έγινε! Έτσι τον μετέφερα στο κρεβάτι του και χαλάρωσα και εγώ λιγάκι μέχρι να επιστρέψει ο συνοδοιπόρος.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και σπίτι ξανά, με ωραίο ήλιο, πολλές online συναντήσεις και δουλειές.</li><li style="text-align: justify;">Τώρα που μεγάλωσε λιγάκι η ημέρα και ανέβηκε και η θερμοκρασία, καταφέραμε να κάνουμε και λίγη κηπουρική το απόγευμα ώστε να μπει σε μια τάξη αυτή η ζούγκλα.</li><li style="text-align: justify;">Φάγαμε όλοι μαζί και αφού παίξαμε από ποδόσφαιρο μέχρι μπιλιάρδο, καθίσαμε με τον Στεφανάκο και βλέπαμε βιντεάκια από την εποχή που ήταν ενός και δύο χρονών.</li><li style="text-align: justify;">Πόσο γέλαγε! Φωτειζόταν όλο του το πρόσωπο! Και κάποια του τα έστειλα στο παλιό κινητό μου που έχει για να παίζει κάτι παιχνίδια.</li><li style="text-align: justify;">"Μαμά θέλω να τα βάλω σε ένα ξεχωριστό άλμπουμ, όπως έχεις και εσύ κάποιες φωτογραφίες".</li><li style="text-align: justify;">Του το έφτιαξα λοιπόν το νέο άλμπουμ και το ονόμασε "Γελαστός Στέφανος".</li><li style="text-align: justify;">"Μαμά, όταν είμαι στεναχωρημένος, αυτά τα βιντεάκια να μου δείχνεις". Μα πόσο πιο γλυκός, συναισθηματικός και αξιαγάπητος μπορεί να γίνει!</li><li style="text-align: justify;">Πάει, πέρασε και ο Ιανουάριος. Και η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε πολύ μακρύς... Σαν οι διακοπές μας στην Ελλάδα να ήταν ένα τρίμηνο πριν.</li><li style="text-align: justify;">Την Πέμπτη πήγαμε παρέα στο γραφείο με τον συνοδοιπόρο.</li><li style="text-align: justify;">Είχε και ένα Town Hall οπότε μαζευτήκαμε αρκετοί στον χώρο του 6ου ορόφου.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του μικρού από το σχολείο και επιστροφή οικογενειακώς σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Και είχε κάτι ηλιοβασιλέματα αυτήν την εβδομάδα! Βαφόταν όλος ο ουρανός πορτοκαλί και ροζ.</li><li style="text-align: justify;">Διάβασα και ένα σχετικό άρθρο που εξηγούσε πώς ο κλασικός άνεμος της περιοχής, γνωστός ως bise, η καθαρή ατμόσφαιρα και η τοποθεσία της Λωζάνης πάνω από τη λίμνη, αποτελούν ιδανικές συνθήκες για τέτοια ηλιοβασιλέματα.</li><li style="text-align: justify;">Το Σάββατο ξημέρωσε ηλιόλουστο και χαλαρό!</li><li style="text-align: justify;">Αφού ετοιμάστηκα νωρίς, ξεκίνησα με τα πόδια για την στάση του λεωφορείου (κανά τέταρτο περπάτημα) όπου συνάντησα την Τίνα με την μικρή Αριάδνη και πήραμε παρέα το λεωφορείο για το κέντρο και την κλασική μας γυμναστική.</li><li style="text-align: justify;">Και εκεί που είμασταν στα πρώτα μόλις λεπτά του TRX, στο ζέσταμα ακόμα, τσουπ να'σου ένα τράβηγμα στον αριστερό μου μηρό! Σαν ηλεκτρισμός! Κουτσά-στραβά το έβγαλα το μάθημα αλλά με τράβαγε σε κάποιες κινήσεις.</li><li style="text-align: justify;">Συναντήσαμε και τη φίλη Ηρώ μετά και ήπιαμε παρέα καφέ στα Starbucks. </li><li style="text-align: justify;">Μετά ήρθαν και τα αγόρια οπότε κάναμε μια βόλτα, τσιμπήσαμε κάτι και κατά τις 15.00 παραλάβαμε τα μικρά από το ελληνικό σχολείο.</li><li style="text-align: justify;">Σερί πήγαμε προς το Neuchatel ώστε να συναντήσουμε τους φίλους Piotr, Magdalena και Leopold.</li><li style="text-align: justify;">Αυτή τη φορά επιλέξαμε το κέντρο ώστε να το δούμε και εμείς λιγάκι, και ήπιαμε τον καφέ μας στο παλιό μας στέκι, στο Beau Rivage. </li><li style="text-align: justify;">Κάναμε μια βόλτα δίπλα στη λίμνη, έκαναν λίγο πατίνι τα μικρά και πριν νυχτώσει πήραμε το δρόμο της επιστροφής.</li><li style="text-align: justify;">Η Κυριακή μας ξεκίνησε ιδανικά: χαλαρό ξύπνημα, με τον Στεφανάκο να μας έχει στρώσει τραπέζι για πρωινό με όλων των ειδών τα καλούδια (από ψωμάκια και μαρμελάδες μέχρι δημητριακά και γάλα), λαμπερό ήλιο και μηδέν πρόγραμμα.</li><li style="text-align: justify;">Εδώ και πολλά σαββατοκύριακα, το πρόγραμμα μας ήταν σερί οπότε ήταν απόλαυση να μείνουμε σπίτι και να παίξουμε, να αράξουμε, να προχωρήσουμε κάποιες δουλειές με την ησυχία μας.</li><li style="text-align: justify;">Ξεκινήσαμε δειλά - δειλά τις ετοιμασίες για την άφιξη των γονιών μας, παίξαμε lego και playmobil, κάναμε τα γαλλικά μαθήματα, ο συνοδοιπόρος έκανε λίγη κηπουρική, εγώ λίγο σιδέρωμα, κάναμε κάτι βιντεοκλήσεις, μαγειρέψαμε και νωρίς το απόγευμα είπαμε να κατηφορίσουμε προς τη λίμνη να απολαύσουμε ακόμη περισσότερο τον ήλιο.</li><li style="text-align: justify;">Έλα όμως που πλησιάζοντας καταλάβαμε ότι ένα πυκνό σύννεφο ομίχλης κάλυπτε όλη τη λίμνη! ΣΟΚ! Από τον λαμπερό ήλιο - στο μουντό σύννεφο. Στο σπίτι δεν φοράγαμε μπουφάν και στη λίμνη θέλαμε και σκούφο!</li><li style="text-align: justify;">Δείτε την πιο πάνω φωτογραφία.</li><li style="text-align: justify;">Βρήκαμε όμως φίλους (τις οικογένειες της Ναταλίας και της Τίνας), ο Στέφανος πήγε σερί στο γήπεδο όπου βρήκε παρέα για μπάλα (γνωστούς και αγνώστους), τα μικρά κορίτσια προχώρησαν προς την πίστα για τα πατίνια και εμείς οι ενήλικες τα είπαμε στο καφέ του παγοδρομίου.</li><li style="text-align: justify;">Ο ήλιος εμφανίστηκε δειλά αλλά ήταν πια η ώρα να επιστρέψουμε.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-73546216411483710262024-01-29T08:00:00.006+01:002024-01-29T08:00:00.141+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjcd6QzHCF0PpVCRvU28r2w5QX3isNpfYrNShWBCDarab0SQHrwtvLZLLCfSB9RczjfTq0dVnnTYfcaNK38cUUmRCN71PmPAG903gtGzOuzKcCQoKRaKDA4GQhAZHLh1iQKqr86V6mgNJ4isRQgWS0JGU8_NrBKGHmmSmN0tbb0wzjqiqklN_lHqvrWpwF/s4032/IMG_3858.heic" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="τουρνουά ποδοσφαίρου σάλας κλειστό 2024 ελβετία lutry fc avenches tournoi" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjcd6QzHCF0PpVCRvU28r2w5QX3isNpfYrNShWBCDarab0SQHrwtvLZLLCfSB9RczjfTq0dVnnTYfcaNK38cUUmRCN71PmPAG903gtGzOuzKcCQoKRaKDA4GQhAZHLh1iQKqr86V6mgNJ4isRQgWS0JGU8_NrBKGHmmSmN0tbb0wzjqiqklN_lHqvrWpwF/s16000/IMG_3858.heic" /></a></div><p></p><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Μετά από ένα κρύο, χιονισμένο αλλά ηλιόλουστο σκ, η Δευτέρα ξημέρωσε μουντή και βροχερή.</li><li style="text-align: justify;">Αναχώρηση και για τους τρεις μας το πρωί.</li><li style="text-align: justify;">Και στο γραφείο οι ρυθμοί ήταν ήσυχοι (τι ανακούφιση για Δευτέρα).</li><li style="text-align: justify;">Είχα προνοήσει να πάρω τα αθλητικά μου μαζί οπότε το μεσημέρι κατηφόρισα στο γυμναστήριο για ένα interval training.</li><li style="text-align: justify;">Κόσμος αρκετός, ανάμεσά τους και η αγαπημένη μου Lauren.</li><li style="text-align: justify;">Μιλάμε για πολύ ιδρώτα! Κουράστηκα αλλά το ευχαριστήθηκα.</li><li style="text-align: justify;">Έκανα το ντουζάκι μου μετά και ανηφόρισα στο γραφείο όπου είχα προνοήσει να πάρω μια σαλάτα. Ιδανικά!</li><li style="text-align: justify;">Ήταν και οι φίλες Hasti και Ruta οπότε ήπιαμε και ένα καφέ παρέα ώστε να τα πούμε.</li><li style="text-align: justify;">"Μήπως είστε αδελφές;" ο υπάλληλος στο snack bar της δουλειάς όταν είδε την Hasti και εμένα να περιμένουμε να παραγγείλουμε. Και αμέσως κοιταχτήκαμε και γελάσαμε γιατί μας το έχουν πει τόσες πολλές φορές! Και ας είμαστε από διαφορετικές χώρες (Ιράν εκείνη - Ελλάδα εγώ). Συμφωνήσαμε και οι δύο ότι θα το πάρουμε ως κομπλιμέντο.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι και οι 3, γρήγορες μαγειρικές, μπάνια, μπάσκετ - τηλεθέαση τα αγόρια, διάβασμα το βιβλίο μου εγώ.</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, και πήγα μόνη στο γραφείο το οποίο παραδόξως ήταν αρκετά ήσυχο.</li><li style="text-align: justify;">"Καλή σου μέρα όμορφε". Να μην με λες όμορφο μαμά.</li><li style="text-align: justify;">Έφηβος ετών 7. Χαμογέλασα και τον ρώτησα πώς θέλει να τον λέω. "Στέφανο μαμά".</li><li style="text-align: justify;">Η "προσωρινή" μου διευθύντρια Diana είχε κανονίσει πρωινή συνάντηση για τις δυο μας στις 9 παρά και έφτασε με καλούδια: ένα μπολ για την κάθε μία μας με γιαούρτι καρύδας, σπόρους τσία, μύρτιλα, μήλα και καρύδια που έφτιαξε το πρωί.</li><li style="text-align: justify;">Μου έφερε να δοκιμάσω και τσάι από την Κορέα (φοβερά αρωματικό!)!</li><li style="text-align: justify;">Ε, αν δεν είναι αυτό "επαγγελματική ευτυχία", τότε τι είναι;</li><li style="text-align: justify;">Γιατί αρκετά πάνε στραβά στη δουλειά, αλλά σίγουρα όχι με τις διευθύντριές μου.</li><li style="text-align: justify;">Προχώρησα αρκετές δουλειές, είδα 2-3 συναδέλφους και έφυγα κατευθείαν για την παραλαβή του μικρού από το ποδόσφαιρο.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και δουλειά από το σπίτι και για τους δυο μας.</li><li style="text-align: justify;">Ανέβηκε και η θερμοκρασία πάνω από το μηδέν και την νιώθεις τη διαφορά.</li><li style="text-align: justify;">Κανονίστηκε και το πρόγραμμα της Κυριακής με ακόμη μία εξόρμηση στο Villars για σκι (αυτή τη φορά ελπίζω να κάνουμε και εμείς).</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και ήμουν home alone. Έχει τη γλύκα του και αυτό.</li><li style="text-align: justify;">Κάναμε μία ανασκόπηση του 2023 στη δουλειά και έπρεπε κάθε Squad να συμπληρώσει σε 1 μόνο slide τα projects που υλοποίησε μέσα στη χρονιά. Μία λίστα, χωρίς πολλές λεπτομέρειες.</li><li style="text-align: justify;">Εν τέλει, αν δεν τα βάλεις κάτω, δεν έχεις εικόνα του μεγαλείου.</li><li style="text-align: justify;">Ξέρετε πόσα προϊόντα λάνσαρα την προηγούμενη χρονιά στις 5 αγορές μου (παρέα βεβαίως με τις ομάδες); Είκοσι - δύο! Αν βγάλεις δηλαδή λίγο τον Αύγουστο και λίγο τον Δεκέμβριο (που είναι κατά κύριο λόγω μήνες διακοπών), είχαμε 2 λανσαρίσματα το μήνα! Αδιανόητο μου ακούγεται! Και υπολογίστε ότι επιπλέον έχουμε και πόσες καμπάνιες, και προγράμματα.... και ότι κάθε λανσάρισμα είναι ένα project 4 έως 6 μηνών έκαστο. </li><li style="text-align: justify;">Είχε και έναν ωραίο ήλιο την Πέμπτη.</li><li style="text-align: justify;">Τελείωσα και το <a href="https://www.theguardian.com/books/2023/may/31/the-bee-sting-by-paul-murray-review-a-tragicomic-triumph" target="_blank">The Bee Sting</a> που σας έλεγα. Μακράν η πιο γρήγορη ανάγνωση 600+ σελίδων ever. Στο τέλος δεν μπορούσα να σταματήσω από την αγωνία. Και το τέλος, εντάξει δεν θα σας το αποκαλύψω αλλά είναι αρκετά ανοιχτό οπότε ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Τα δικά μου είναι μάλλον προς την στενάχωρη εκδοχή (λαμβάνοντας υπόψιν διάφορα υπονοούμενα και στοιχεία που βρίσκονται διάσπαρτα στο βιβλίο) οπότε ένας κόμπος με έπιασε.</li><li style="text-align: justify;">Πολλές οι σκέψεις, οι συνειδητοποιήσεις, οι στεναχώριες, οι προβληματισμοί. Εξαιρετικό!</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα είχα και μάθημα barre. Με το TRX είχα καιρό να κάνω και σαν να μου φάνηκε κάπως "εύκολο". Το ζήσαμε και αυτό!</li><li style="text-align: justify;">Τα κατάφερε και η Τίνα και ήρθε κατευθείαν από το γραφείο οπότε κάναμε παρέα.</li><li style="text-align: justify;">Αχ Παρασκευή! Ότι και να γίνει, το συναίσθημα είναι πάντα τόσο όμορφο.</li><li style="text-align: justify;">Και η ημέρα κύλησε σχετικά ήρεμα.</li><li style="text-align: justify;">Νωρίς το βραδάκι είχαμε κανονίσει ποτά, κοριτσοπαρέα από τη δουλειά, για να αποχαιρετήσουμε την αγαπημένη μας Ruta. Από τον Δεκέμβριο την αποχαιρετούμε αλλά τώρα πραγματικά ήταν η τελευταία της εβδομάδα στην Ελβετία.</li><li style="text-align: justify;">Και είναι τόσο πρωτόγνωρο το συναίσθημα να μην γνωρίζεις πότε θα ξαναδείς δια ζώσης κάποιον! Γιατί δεν φεύγει για σπουδές, για τον στρατό, για διακοπές... φεύγει μόνιμα, σε μια άλλη χώρα, χωρίς επιστροφή (τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον).</li><li style="text-align: justify;">Όταν λοιπόν μεσάνυχτα πια άφησα την Ruta στο σπίτι της, με έπιασε μια γλυκιά μελαγχολία. Αυτό το γλυκόπικρο συναίσθημα που ξέρεις ότι είναι για καλό αλλά ξέρεις ότι σε πονά παράλληλα. Σας πονά και τις δυό.</li><li style="text-align: justify;">Αγάπη. Μόνο. Και ευχές για να ανταμώσουμε σύντομα κάπου στον κόσμο... στην Ελβετία, στη Λιθουανία, στην Πολωνία, στην Ελλάδα, ποιος ξέρει.</li><li style="text-align: justify;">Σάββατο, και είχαμε πολλή πρωινή αναχώρηση (εκεί κατά τις 07.00) καθώς 08.00 έπρεπε να είμαστε στο κλειστό γήπεδο της FC Avenches για το τουρνουά ποδοσφαίρου σάλας του Στέφανου με την ομάδα του FC Lutry.</li><li style="text-align: justify;">Και είχε μία ομίχλη το πρωί! Νύχτα και ομίχλη.</li><li style="text-align: justify;">Δέκα ομάδες από διάφορες πόλεις συμμετείχαν στο τουρνουά και το επίπεδο ήταν υψηλό!</li><li style="text-align: justify;">Στην αρχή έπαιζαν συγκεντρώνοντας βαθμούς και στο τέλος οι 4 πρώτες ομάδες είχαν playofffs.</li><li style="text-align: justify;">Πω πω, πόση αγωνία είχα σε κάθε αγώνα! Και έπαιξαν τόσο καλά που βγήκαν τρίτοι στη βαθμολογία και έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους πρώτους για να προκριθούν στον τελικό!</li><li style="text-align: justify;">Και τους κέρδισαν με γκολ του Στέφανου!</li><li style="text-align: justify;">Και στον τελικό το σήκωσαν το κύπελλο! Πανηγυρισμοί, αγκαλιές, φωτογραφίσεις, χειροκροτήματα, συγκίνηση. Το πρώτο τους κύπελλο!</li><li style="text-align: justify;">Μετά είχε και ένας από τους συμπαίκτες γενέθλια οπότε μείναμε στο εστιατόριο του γηπέδου για τούρτα και πίτσες.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι, λίγη ξεκούραση, δουλειές, διαβάσματα και ανασυγκρότηση γιατί είχαμε sleep over.</li><li style="text-align: justify;">Ήρθε ο Παναγιώτης από την Bienne να κοιμηθεί σε εμάς και τα μεγάλα αγόρια (Γιάννης, συνοδοιπόρος και Γιάννης) συνέχισαν για την Nyon και ένα ελληνικό γλέντι που τους είχαν καλέσει κάτι φίλοι.</li><li style="text-align: justify;">Μείναμε λοιπόν οι τρεις μας στο σπίτι, τα μικρά και εγώ, και τα περάσαμε πολύ ωραία.</li><li style="text-align: justify;">Τα μεγάλα αγόρια επέστρεψαν κατά τα μεσάνυχτα, είχαμε κάτι μικρές περιπέτειες μες στη νύχτα με τον Παναγιώτη να σηκώνει πυρετό, αλλά το πρωί ήταν καλά.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, τυπικοί στο ραντεβού μας, στις 08.00 είχαμε πάρει ήδη το δρόμο προς Villars.</li><li style="text-align: justify;">Φτάσαμε εύκολα και γρήγορα, παρκάραμε, πήραμε το τρενάκι και στις 10.00 ξεκίινησαν τα δύο αγοράκια το μάθημά τους.</li><li style="text-align: justify;">Παράλληλα συναντήσαμε και την οικογένεια της φίλης Ηρούς και τον Μύρωνα οπότε κάποιοι σκόρπισαν στις πίστες, εγώ έκανα παρέα στον φίλο Γιάννη μέχρι να τελειώσουν τα μικρά το μάθημα και τα είπαμε υπό τον ήλιο, και μετά έκανα και εγώ λίγο σκι στις πρώτες πίστες.</li><li style="text-align: justify;">Η παρέα όλο και μεγάλωνε οπότε μέχρι το μεσημέρι είχε έρθει και η οικογένεια της φίλης Ναταλίας.</li><li style="text-align: justify;">Ο Στεφανάκος έκανε πολλή ώρα σκι στην πρώτη πίστα, έκανα και εγώ και ο συνοδοιπόρος μαζί του εναλλάξ, καθίσαμε έξω παρέα με τους φίλους και απολαύσαμε ήλιο (πολύ πιο ηλιόλουστη και ζεστή αυτή η Κυριακή σε σχέση με την προηγούμενη), σε βαθμό εγκαύματος!</li><li style="text-align: justify;">Ιδανική, χειμερινή θερμοκρασία για το βουνό!</li><li style="text-align: justify;">Τσιμπήσαμε εκεί έξω κάτι ελαφρύ και αναχωρήσαμε σχετικά νωρίς αλλά και πάλι, κίνηση βρήκαμε.</li><li style="text-align: justify;">Τι να κάνεις.... </li><li style="text-align: justify;">Κατά τις 16.00 είμασταν σπίτι, ξαπλώσαμε με τον Στεφανάκο λίγο στον καναπέ και μας πήρε ο ύπνος, κάναμε τα μπάνια μας, έβαλα πλυντήρια, τσιμπήσαμε, παρακολουθήσαμε Εκκατομυριούχο και εν τέλει, κοιμηθήκαμε.</li><li style="text-align: justify;">Πόσο όμορφα γεμάτο ήταν (και) αυτό το σκ! Πόσα κάναμε, πόσους συναντήσαμε, πόσο πρωτόγνωρα συναισθήματα νιώσαμε.</li><li style="text-align: justify;">Το επόμενο όμως εύχομαι να καταφέρουμε να έχουμε έστω ένα πρωί χωρίς ξυπνητήρι.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-5460414818847196142024-01-24T08:00:00.001+01:002024-01-24T08:00:00.141+01:00Γήρας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi64GMWB15fUkWZOo3jyqdLnaNAfkN0eXvMZZwDNFMzIMhkQ07bhbielPpCe5cNvaqE1z97C3z_F4utUwmqnbURLlXOc1zGktEFP3cRPqbjKLEzwNLqahyn_Hmy5VzmBv8A9vwyERBBInfplKtBERyUkowSrjQElka-MYAudHKgzBcctME9YE5a54BRMmZ7/s3506/IMG_2086.heic" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="άθληση γυμναστική γήρας δύναμη μυική μάζα λωζάνη pulse lausanne barre" border="0" data-original-height="3506" data-original-width="2629" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi64GMWB15fUkWZOo3jyqdLnaNAfkN0eXvMZZwDNFMzIMhkQ07bhbielPpCe5cNvaqE1z97C3z_F4utUwmqnbURLlXOc1zGktEFP3cRPqbjKLEzwNLqahyn_Hmy5VzmBv8A9vwyERBBInfplKtBERyUkowSrjQElka-MYAudHKgzBcctME9YE5a54BRMmZ7/s16000/IMG_2086.heic" /></a></div><p style="text-align: justify;">Well, ακούγεται μάλλον βαριά σαν λέξη ε; Το γήρας! Πότε γερνάμε; Πότε θωρούμαστε γέροι; Η κόκκινη γραμμή έχει μετακινηθεί αρκετά με τα χρόνια και τις γενιές και την εξέλιξη της ιατρικής, της διατροφής, των αισθητικών παρεμβάσεων. Έτσι, εγώ που διανύω την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου μπορώ να θεωρηθώ νέα ή και μεσήλικας ανάλογα με τον "παρατηρητή". Εγώ σίγουρα αισθάνομαι το πρώτο αλλά θα πρέπει αυτό που αισθάνομαι να αντικατροπτίζεται κιόλας στο σώμα, στη διάθεση, στη ψυχολογία. Ναι, μικροδείχνω αλλά αυτό δεν αρκεί. Τι λέτε λοιπόν ότι προσδιορίζει τη "νιότη" πέραν από την ηλικία; Γιατί ακόμη και η ηλικία, σαν ένας κενός αριθμός, μάλλον δε λέει και πολλά. Βλέπεις ανθρώπους στα 60 τους, για παράδειγμα, με πολλή χαμηλή ενέργεια και αυξανόμενα προβλήματα υγείας, και άλλους που είναι δυνατοί, ανεξάρτητοι, γεμάτοι ενέργεια. Θεωρώ λοιπόν ότι η φυσική μας κατάσταση δηλώνει και υποδηλώνει πολλά, μέσα σε αυτά και το πόσο "νέοι" είμαστε ή νιώθουμε.</p><p style="text-align: justify;">Θυμάστε που σας έγραφα <a href="https://www.lifelikes.gr/2023/04/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a> για το πώς η άθληση είναι τρόπος ζωής; Πως το μεγαλύτερο όφελός της δεν είναι η απώλεια βάρους αλλά η ευφορία που μας προσφέρει και η σωματική και πνευματική δύναμη. Αυτό ακριβώς εξηγούσε και ο Giles Yeo, διάσημος βιολόγος, συγγραφέας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, σε ένα πρόσφατο podcast που άκουσα. Εξηγούσε, μεταξύ άλλων, πώς η μυική μάζα είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας υγείας καθώς περνάμε τα 60 και τα 70 μας χρόνια. Δεν είναι το συνολικό μας βάρος (που αντικειμενικά, βάσει ερευνών, μεταξύ των 20 και των 50 χρόνων αυξάνεται κατά μέσο όρο κατά 15 κιλά), ούτε το ποσοστό λίπους. Είναι οι μυς! </p><div class="quote-status-line" style="border-radius: 0px; box-sizing: inherit; caret-color: rgb(84, 84, 84); color: #545454; font-family: -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, Oxygen, Ubuntu, Cantarell, "Fira Sans", "Droid Sans", "Helvetica Neue", sans-serif; font-size: 0.8em; margin-top: 13px;"></div><p style="text-align: justify;">Σε ένα άλλο βίντεο που παρακολούθησα τυχαία, μια εκπληκτική γιαγιά στα 90 της, εξηγούσε πώς η άθληση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς της εδώ και δεκαετίες γιατί ήθελε να διατηρήσει την ανεξαρτησία της όσο περισσότερο γινόταν. Όχι τα κιλά της, όχι να χωρά στα ρούχα της, όχι να ακολουθεί τα εκάστοτε πρότυπα, αλλά κάτι πραγματικά ουσιώδες: να είναι ανεξάρτητη ακόμα και στα 90 της! Να μπορεί να κινηθεί, να ανεβοκατέβει σκάλες, να κολυμπά στη θάλασσα, να περπατά στο πάρκο, να κάνει τα ψώνια της, να ταξιδεύει, να παίζει με τα εγγόνια της, να κάνει, εν τέλει, ότι αγαπά η ψυχή της χωρίς να αισθάνεται το σώμα της ως βαρίδι. Μα δεν είναι αυτό το σπουδαιότερο δώρο που μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου; Στο βίντεο λοιπόν έδειχνε πώς αθλείται με απλά μέσα, χωρίς γυμναστήριο ή πολύπλοκο εξοπλισμό, σε καθημερινή βάση. Απλά περπατώντας, σηκώνοντας ελαφριά βάρη, κάνοντας διατάσεις και ασκήσεις ενδυνάμωσης με τη βοήθεια μιας ταινίας, μιας καρέκλας ή ενός πάγκου.</p><p style="text-align: justify;">Σε μια άλλη συζήτηση που είχα παρακολουθήσει της αγαπημένης μου Garance, που ακολουθώ εδώ και χρόνια, αναρωτιόταν και εκείνη τι "προσδίδει" την ηλικία και το γήρας σε έναν άνθρωπο. Και ναι, οι περισσότεροι ίσως επικεντρωνόμαστε στα επιφανειακά, στις ρυτίδες, στην χαλάρωση του δέρματος, στο γκριζάρισμα των μαλλιών. Και δώστου κρέμες και αισθητικές επεμβάσεις (κάποιες φορές με αμφίβολα αποτελέσματα) και ραντεβού σε ειδικούς για να "γυρίσουμε τον χρόνο πίσω". Ξεχνάμε όμως το υπόλοιπο και μάλλον σπουδαιότερο: το σώμα! Πώς στεκόμαστε, πώς περπατάμε, πως κινούμαστε. Πόσο εν τέλει το σώμα μας είναι σύμμαχος ή εχθρός σε ότι ονειρευόμαστε. Τι εκπέμπει! Δύναμη ή αδυναμία; Νιότη ή γήρας;</p><p style="text-align: justify;">Τι προσδίδει εν τέλει τη νιότη; Ένα "αλαβάστρινο" πρόσωπο σε ένα σώμα που αγκωμαχά ή ένα φυσικά γερασμένο πρόσωπο σε ένα δυνατό σώμα; Προφανώς, δεν περνούν όλα από τα χέρια μας. Κανείς δεν γνωρίζει ποιος τραυματισμός ή ποια ασθένεια μπορεί να προκύψει. Πολλά όμως περνούν και όσο μας φροντίζουμε, όσο αφιερώνουμε χρόνο στα ουσιώδη (στη σωστή διατροφή, στην άσκηση, στην επαφή με τη φύση, στο άδειασμα του νου) τόσο πιο νέοι θα αισθανόμαστε με την πραγματική έννοια της λέξης. Δυνατοί, ανεξάρτητοι, με αυτοπεποίθηση και όρεξη για ζωή ανεξαρτήτου ηλικίας.</p><p style="text-align: justify;">ανδριάνα</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-74231380605175102012024-01-22T20:15:00.000+01:002024-01-22T20:15:43.471+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5M0tyLg326lUH7DWfaQF9L27CJvaTwm0bUEwAiR4ilvdX3I1yOaxYUD01kW74j7cZa797FM49OgDomy5Toi63Dcka17JYobt0qERYYqokrylw9jwys_SZ55hyphenhyphensP4zkY6S9F9B6bmwV-Kt7nhrgN43WymeCSTZYZUBl0uo_nbObtO87InBTFEO4u0wjz7q/s4032/IMG_3788.heic" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img alt="σκι λωζάνη οικογένεια χειμώνας βουνό εκδρομή ελβετία villars bretaye" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5M0tyLg326lUH7DWfaQF9L27CJvaTwm0bUEwAiR4ilvdX3I1yOaxYUD01kW74j7cZa797FM49OgDomy5Toi63Dcka17JYobt0qERYYqokrylw9jwys_SZ55hyphenhyphensP4zkY6S9F9B6bmwV-Kt7nhrgN43WymeCSTZYZUBl0uo_nbObtO87InBTFEO4u0wjz7q/s16000/IMG_3788.heic" /></a><br /></p><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Δευτέρα, ξανά.</li><li style="text-align: justify;">Και αυτή τη φορά παρέμεινα σπίτι ενώ ο συνοδοιπόρος ξεκίνησε για το γραφείο και ο Στεφανάκος για το σχολείο.</li><li style="text-align: justify;">Home Office λοιπόν.</li><li style="text-align: justify;">Κρύο, το χιόνι που δε λέει να λιώσει, στρογγυλές - μικρές πατημασιές στη βεράντα από κάποιο ζώο αγνώστου ταυτότητας που -προφανώς- μας επισκέφθηκε το βράδυ, ένα κομμάτι από την γενέθλια τούρτα το απόγευμα, συμμαζέματα, calls... λίγο απ' όλα.</li><li style="text-align: justify;">Την Τρίτη εργαστήκαμε και οι δύο από το σπίτι και το απόγευμα παρέλαβε ο συνοδοιπόρος τον μικρό από το σχολείο, τον άφησε για την προπόνηση ποδοσφαίρου και συνέχισε για κάτι επαγγελματικά ποτά που είχε και μετά προπόνηση μπάσκετ.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, διάβασα εγώ με την ησυχία μου το βιβλίο μου (δεν θυμάμαι άλλη φορά να έχω διαβάσει τόσο γρήγορα ένα μυθιστόρημα! τόσο με έχει συνεπάρει), πετάχτηκα ένα γρήγορο σούπερ - μάρκετ, έφτασα στο γυμναστήριο νωρίτερα (όπως αποδείχθηκε) αλλά έκανε το ίδιο λάθος και μια άλλη μαμά οπότε τα είπαμε λιγάκι υπό βροχή, παρέλαβα τον μικρό κατά τις 19.00, επιστρέψαμε σπίτι για δείπνο, μπάνια και λίγο Master Chef που ξεκίνησε.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και ήταν η σειρά μου για το γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Στη διαδρομή παρέλαβα και τη φίλη και συνάδελφο Petya η οποία ήρθε από το Λονδίνο για ένα workshop με τη νέα της ομάδας (ω ναι, μάς άφησε) οπότε πήγαμε παρέα.</li><li style="text-align: justify;">Μες στην ημέρα τα είπαμε με την Petya, έφαγα το μεσημέρι με τον Olivier, ήπια έναν καφέ με τον Nico, ο οποίος έρχεται πλέον στο γραφείο υπό το νέο, εργασιακό του καθεστώς, και το απόγευμα είχαμε την πρώτη ομαδική συνάντηση για τις ανακοινώσεις και τα νέα οργανογράμματα.</li><li style="text-align: justify;">Η VP μας αλλάζει, οι μισές ομάδες κάτω από αυτήν μοιράζονται σε άλλες (παύουν δηλαδή να υφίστανται ως ξεχωριστές ομάδες) και οι δικές μας ομάδες είναι οι μόνες που ακόμα δεν μεταφέρονται καθώς είναι υπό συζήτηση ποιος πάει πού.</li><li style="text-align: justify;">Το γενικό πλάνο είναι ότι κάθε HUB θα ενσωματωθεί με το αντίστοιχο Region αλλά κάτι παραπάνω δεν ξέρουμε. Σε αναμονή λοιπόν ακόμα.</li><li style="text-align: justify;">Φεύγοντας από το γραφείο πήγα κατευθείαν για ένα απόγευματινό μάθημα TRX το οποίο ευχαριστήθηκα πολύ, και γιατί ήταν με την Ilaria, της οποίας το μάθημα είναι δύσκολο αλλά πιο προσιτό, και γιατί το χρειαζόμουν μετά από τόσες ώρες καθισμένη.</li><li style="text-align: justify;">Κουρασμένη, βρεγμένη από τη βροχή και πεινασμένη επέστρεψα σπίτι όπου βρήκα τα αγόρια έτοιμα για τα βραδινά μπάνια.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και αναχωρήσαμε απαρτία το πρωί για το γραφείο και το σχολείο.</li><li style="text-align: justify;">Και με την επιστροφή μας, μας περίμεναν οι νέες μας καρέκλες για την τραπεζαρία.</li><li style="text-align: justify;">Πολύ καιρό τώρα λέγαμε να τις αλλάξουμε (αυτές που είχαμε τις είχαμε αγοράσει στα γρήγορα και χωρίς πολλά περιθώρια χρονικά ή χρηματικά μόλις μετακομίσαμε στην Ελβετία πριν 9 χρόνια οπότε τα έβγαλαν τα λεφτά τους και με το παραπάνω και τώρα θα χρησιμοποιηθούν είτε ως συμπληρωματικές είτε στον κήπο).</li><li style="text-align: justify;">Αυτές που εγώ προσωπικά ήθελα, παρα-ήταν ακριβές (θέλαμε και 4) αλλά βρήκα κάποιες πολύ όμορφες, ξύλινες, μίνιμαλ και αναπαυτικές.</li><li style="text-align: justify;">Επιδοθήκαμε λοιπόν στη συναρμολόγηση.</li><li style="text-align: justify;">Πόσο κρύα (-6 είχε στο σπίτι μας) αλλά και ηλιόλουστη ξημέρωσε η Παρασκευή! Διάβασα ότι ήταν η πιο κρύα, καταγεγγραμένη θερμοκρασία στην Ελβετία ever (-25, κάτι τέτοιο).</li><li style="text-align: justify;">Το αυτοκίνητο είχε σταλακτίτες!</li><li style="text-align: justify;">Μετά τις ηλιόλουστες, θερινές μέρες, οι ηλιόλουστες, χιονισμένες είναι ότι καλύτερο. Μαγεία.</li><li style="text-align: justify;">Διάβασα ότι το χιόνι όντως έχει την ιδιότητα να μειώνει τον θόρυβο, δεν είναι δηλαδή μόνο η αίσθησή μας.</li><li style="text-align: justify;">Η ημέρα κύλησε όμορφα και το απόγευμα κατεβήκαμε οι δυο μας με τον συνοδοιπόρο στο κέντρο της Λωζάνης για δυο αγορές και αλλαγές.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του μικρού από το μπάσκετ και σπιτικές πίτσες για βραδινό.</li><li style="text-align: justify;">Το Σάββατο ακολουθήσαμε το κλασικό μας πρόγραμμα με πρωινή γυμναστική για εμένα και την Τίνα (παρέα με την μικρή Αριάδνη), καφέ οι τρεις μας, ελληνικό σχολείο για τα μικρά, βόλτα για γρήγορες δουλειές με την Τίνα και τον Δημήτρη και ελαφρύ γεύμα στο Loxton.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του Στεφανάκου και επιστροφή σπίτι για ξεκούραση.</li><li style="text-align: justify;">Το βράδυ είχαμε έξοδο! Το Cirque du Soleil ήταν στη Λωζάνη με την παράσταση <a href="https://www.cirquedusoleil.com/ovo" target="_blank">OVO</a> και ο συνοδοιπόρος είχε κλείσει εισιτήρια εδώ και μήνες.</li><li style="text-align: justify;">Οδηγήσαμε, παρκάραμε, πήραμε τις θέσεις μας και για 2 ώρες αφεθήκαμε στη μουσική, στη μαγεία και στις μοναδικές ικανότητες του ανθρώπινου σώματος.</li><li style="text-align: justify;">Μία κίνηση την είχε μετά για να φύγουμε από τον χώρο του πάρκινγκ οπότε πήγε μεσάνυχτα μέχρι να επιστρέψουμε.</li><li style="text-align: justify;">Κατευθείαν για ύπνο γιατί είχαμε πρωινό ξύπνημα την Κυριακή.</li><li style="text-align: justify;">Στις 08.00 είμασταν ήδη στο αυτοκίνητο, με όλον τον εξοπλισμό σκι φορτωμένο.</li><li style="text-align: justify;">Η πρώτη απόπειρα της φετινής σεζόν.</li><li style="text-align: justify;">Συναντήσαμε τους φίλους (Τίνα, Μύρωνα, Αριάδνη) στην εθνική και παρέα οδηγήσαμε μέχρι το Villars όπου παρκάραμε και πήραμε το τρενάκι για το Bretaye στα 1.800 μέτρα υψόμετρο.</li><li style="text-align: justify;">Εκεί είχαμε κλείσει μάθημα για τον Στεφανάκο ελπίζοντας να αντικαταστήσουμε την κακή, περσινή του εμπειρία με μία θετική.</li><li style="text-align: justify;">Ο δάσκαλός του ήταν πολύ γλυκός και ευδιάθετος, και ο Στέφανος επίσης.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, η μία ώρα μαθήματος πέρασε πολύ όμορφα, με τον μικρό να συνεχίζει και με τον συνοδοιπόρο μετά στη μικρή πίστα. Τι καλά! Αποστολή εξετελέσθη!</li><li style="text-align: justify;">Εγώ έκανα παρέα στην Τίνα που δεν έκανε σκι (και τι δεν συζητήσαμε) ενώ οι υπόλοιποι είχαν σκορπίσει στις πίστες.</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημεράκι φάγαμε παρέα και απόγευμα πια ξεκινήσαμε για πίσω. </li><li style="text-align: justify;">Ε, σαν την Κακιά Σκάλα που έλεγε χαριτολογώντας ο συνοδοιπόρος. Το πρωί κάναμε 40' να πάμε, το απόγευμα 1 ώρα και 40'.</li><li style="text-align: justify;">Ο μικρός εννοείται κοιμήθηκε στη διαδρομή.</li><li style="text-align: justify;">Σπίτι αργά το απόγευμα πια με τακτοποιήσεις του εξοπλισμού, διάβασμα του μικρού, μπάνια και ξεκούραση.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-22221183428562881402024-01-15T08:30:00.001+01:002024-01-15T08:30:00.129+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmM7EGIBO7NhELHJhBhVgiSnLcD7z1absKwGk6dQDuGpJyt1avrzT0_Tn5wQ6Qvy3lf_rBJ0k90u7mOc7Y-9sO1LfNA96atj757mVTR47gKw57kqmTrriPQE8HDAiDWRgSl4XdVewh546pmHjq8V372WcF_4s1LCZcSCr-MXOVrGFlMId4AXTdZ1jV23I-/s4032/IMG_3659.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="τούρτα σπιτική γενεθλίων ντίσκο ντισκομπάλα πάρτυ ελβετία" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmM7EGIBO7NhELHJhBhVgiSnLcD7z1absKwGk6dQDuGpJyt1avrzT0_Tn5wQ6Qvy3lf_rBJ0k90u7mOc7Y-9sO1LfNA96atj757mVTR47gKw57kqmTrriPQE8HDAiDWRgSl4XdVewh546pmHjq8V372WcF_4s1LCZcSCr-MXOVrGFlMId4AXTdZ1jV23I-/s16000/IMG_3659.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Δευτέρα, και πρώτη ημέρα του 2024 επιστροφής στη ρουτίνα και για τους τρεις μας.</li><li style="text-align: justify;">Ενθουσιασμένος ο Στεφανάκος ξεκίνησε το πρωί για το σχολείο, με σκούφους και γάντια καθώς είχε χιονίσει αρκετά το βράδυ.</li><li style="text-align: justify;">Με κατιτίς λιγότερο ενθουσιασμό ξεκινήσαμε και εμείς για το γραφείο, με τους -4 βαθμούς και το ελαφρύ χιόνι.</li><li style="text-align: justify;">Προς μεγάλη μου έκπληξη είχε αρκετό κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των δύο αγαπημένων μου διευθυντριών, οπότε η ημέρα πέρασε όμορφα, με πολλές συζητήσεις εντός και εκτός εργασιακών θεμάτων.</li><li style="text-align: justify;">Ήπιαμε και έναν γρήγορο καφέ το απόγευμα με τον συνοδοιπόρο και τη φίλη Ηρώ στην "φωλίτσα" μας. Έχουμε βρει ένα coffee corner (από τα πολλά) του κτιρίου όπου σπάνια έχει κόσμο οπότε μπορούμε να τα πούμε με την ησυχία μας.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του μικρού από το σχολείο το απόγευμα, παρέα με τον σκούφο που του έπλεξε η γιαγιά του αγαπημένου του φίλου Benjamin ώστε να είναι ασορτί!</li><li style="text-align: justify;">Αν δεν είναι αυτό αγάπη, τότε τι είναι;</li><li style="text-align: justify;">Την Τρίτη εργαστήκαμε και οι δύο από το σπίτι και απολαύσαμε την χιονόπτωση!</li><li style="text-align: justify;">Μιλάμε για πολύ χιόνι!</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα παρέλαβα τον Στεφανάκο για την προπόνηση ποδοσφαίρου, πετάχτηκα ένα σούπερ - μάρκετ και κατά τις 19.00 συναντηθήκαμε γονείς, προπονητές και ποδοσφαιριστές στην καφετέρια του συλλόγου για ένα κρασί, ευχές και χαλαρές συζητήσεις.</li><li style="text-align: justify;">Ψέμματα δεν θα πάω... αυτές οι μαζώξεις είναι από τις πιο άβολες. Γιατί είμαι μόνη, συνήθως η μόνη μη-γαλλόφωνη, σε μια παρέα αγνώστων που μιλούν ασταμάτητα γαλλικά, ενώ εγώ μένω κυρίως σιωπηλή και συγκεντρωμένη ώστε να πιάσω τουλάχιστον high level το θέμα της συζήτησης.</li><li style="text-align: justify;">Ουφ.... ήπια το κρασί μου, έκανα κανά - δυο σύντομες συζητήσεις, άφησα τον Στεφανάκο να απολαύσει αυτές τις στιγμές με τους συμπαίκτες του, και κατά τις 20.00 αναχωρήσαμε (πρώτοι!).</li><li style="text-align: justify;">Και είχε ένα χιόνι! Με ταχύτητα κάτω από 20χλμ πήγαινα ώστε να φτάσω στο σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και έμεινα εγώ σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Πόσες δουλειές κατάφερα να προχωρήσω πέραν της δουλειάς!</li><li style="text-align: justify;">Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά που νιώθω όταν κάνω "τικ" σε δουλειές που πρέπει να γίνουν.</li><li style="text-align: justify;">Μέχρι και την κράτηση για το γενέθλιο πάρτυ του Στέφανου έκανα. Ναι, ναι, τα γενέθλια είναι τον Απρίλιο αλλά ο συγκεκριμένος χώρος κλείνει 2-3 μήνες πριν (καλώς ήρθατε στην Ελβετική πραγματικότητα) και φέτος θα είναι η πρώτη χρονιά που θα γιορτάσουμε εκτός σπιτιού (κατόπιν επιθυμίας του εορτάζοντα) και η επιλογή του ήταν ο συγκεκριμένος χώρος με laser games (τον οποίο έχει επισκεφθεί αρκετές φορές για άλλα πάρτυ). Done!</li><li style="text-align: justify;">Την Πέμπτη πήγα εγώ στο γραφείο, συνάντησα αγαπημένους συναδέλφους, ανταλλάξαμε μικρά αναμνηστικά από τις χώρες μας (εγώ έφερα ένα μείγμα ελληνικών μπαχαρικών σε δύο συναδέλφισσες που πολύ το αγαπούν, και η φίλη μου από τη Λιθουανία έφερε για τον Στεφανάκο κάτι σαν ζελεδάκια από 100% φρούτα που είναι κλασικό σνακ για τα παιδάκια εκεί).</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα είχε after work drinks + raclette και ο συνάδελφος Ελβετός μάς παρακίνησε όλους. Έτσι, μαζευτήκαμε καμιά δεκαριά άτομα, ήπιαμε από μία μπύρα χωρίς αλκοόλ, τσιμπήσαμε από ένα <a href="https://pataclette.ch/en/" target="_blank">pataclette</a>, τα είπαμε και επέστρεψα στα αγόρια.</li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή, και το πρώτο μάθημα γαλλικών της νέας χρονιάς.</li><li style="text-align: justify;">Και η ημέρα κύλησε σχετικά ήρεμα.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα πήγε γυμναστήριο ο συνοδοιπόρος (το πρώτο του μάθημα TRX) έτσι παρέλαβα εγώ τον μικρό από το μπάσκετ, επιστρέψαμε, μαγειρέψαμε κρέπες (που στην αρχή δεν ήθελε αλλά εν τέλει υπέκυψε) ήρθε και ο συνοδοιπόρος και φάγαμε παρέα.</li><li style="text-align: justify;">Ξεκίνησα και την επιχείρηση "σπιτική - γενέθλια - τούρτα - σε σχήμα - ντισκομπάλας".</li><li style="text-align: justify;">Εντάξει.... ώωωωωρες ολόκληρες παιδευόμουν, και γιατί ήθελα να κάνω δύο ημικύκλια, και γιατί ήταν μια νέα περιπέτεια για εμένα.</li><li style="text-align: justify;">Βράδυ πήγε μέχρι να κουτσοτελειώσω. Γευστικά πήγαμε καλά (κέικ λεμόνι, γέμιση mascarpone και μαρμελάδα framboise), εμφανισιακά ... ε, έτσι και έτσι. </li><li style="text-align: justify;">Τελικά προχώρησα με το ένα ημικύκλιο γιατί το δεύτερο εξερράγη! Τι να σας λέω.</li><li style="text-align: justify;">Το Σάββατο αργήσαμε να ξυπνήσουμε (μας βγαίνει η κούραση μάλλον) και έτσι εγώ αναχώρησα κατευθείαν με το λεωφορείο και την Τίνα για το TRX μας.</li><li style="text-align: justify;">Ήταν και τα γενέθλια της οπότε μετά ήπιαμε εορταστικό καφέ, προστέθηκαν και οι τοπικοί φίλοι και κάποιοι δικοί της από τη Ζυρίχη και μετά χωριστήκαμε για να κάνουμε τις δουλειές μας και να πάρουμε και τα δώρα μας.</li><li style="text-align: justify;">Φουσκώσαμε και με ήλιο κάτι μπαλόνια - ντισκομπάλες που είχα πάρει οπότε κυκλοφορούσαμε στη Λωζάνη με τα μπαλόνια στα χέρια.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του Στεφανάκου από το ελληνικό σχολείο και επιστροφή σπίτι για συνέχεια στις μαγειρικές.</li><li style="text-align: justify;">Είχαμε διπλό πάρτυ βλέπετε το βράδυ του Σαββάτου καθώς από πέρσι καθιερώσαμε να γιορτάζουμε μαζί την Τίνα (που γιορτάζει στις 13 Ιανουαρίου) και τον συνοδοιπόρο (που γιορτάζει στις 14).</li><li style="text-align: justify;">Το θέμα, όπως θα καταλάβατε από τα συμφραζόμενα, ντίσκο, εξού και οι τούρτες και οι στολισμοί.</li><li style="text-align: justify;">Βάλαμε τα καλά μας, κουβαλήσαμε τούρτες - τάρτες - μπαλόνια - δώρα - διακοσμητικά, μεταφερθήκαμε στο σπίτι των φίλων που μένουν 3' απόσταση και κατά τις 20.00 είχαμε απαρτία (συνολικά 5 οικογένειες).</li><li style="text-align: justify;">Φάγαμε, ήπιαμε, τα είπαμε, ξανά είδαμε τους φίλους των παιδιών, έσβησαν τα κεράκια οι εορτάζοντες, χορέψαμε υπό 80s & 90s ήχους (μικροί και μεγάλοι), βρήκαμε γνωστούς από το πουθενά (απίστευτο και όμως αληθινό, η Laura, Ισπανίδα σύζυγος ενός Έλληνα φίλου των παιδιών εδώ στη Λωζάνη, είναι φίλη με την Marta, Ισπανίδα σύζυγο ενός φίλου μας στην Ελλάδα), γελάσαμε πολύ, κάναμε flash back στα νεανικά μας χρόνια και μεσάνυχτα πια αναχωρήσαμε.</li><li style="text-align: justify;">Μπορεί η διαδρομή να ήταν μόλις 3' αλλά ο Στεφανάκος πρόλαβε να κοιμηθεί. Ε, είχε ρίξει και τόσο χορό!</li><li style="text-align: justify;">Το πρωί ξυπνήσαμε για να εορτάσουμε οικογενειακά τον συνοδοιπόρο.</li><li style="text-align: justify;">Μαζέματα και πλυσίματα από τα απομεινάρια των ετοιμασιών του Σαββάτου και εκ νέου μαγειρέματα και στρωσίματα για να υποδεχτούμε τους φίλους από την Bienne.</li><li style="text-align: justify;">Νωρίς κατέφτασαν, τα μικρά αγόρια έφυγαν κατευθείαν για το δωμάτιο και τα παιχνίδια, η μικρή πηγαινοερχόταν ενώ εμείς αναλύαμε τα θέματά μας (διακοπές, δουλειές, σπιτικές ανακαινίσεις και διατάξεις, ο χρόνος που δεν μας φτάνει, οι υποχρεώσεις που όλο αυξάνονται... ξέρετε, τα κλασικά).</li><li style="text-align: justify;">Το μενού είχε κοτόπουλο στο φούρνο με διάφορες σαλάτες, και τούρτες (βεβαίως βεβαίως).</li><li style="text-align: justify;">Το απογευματάκι αναχώρησαν και εμείς βάλαμε μια τάξη στο σπίτι, κάναμε τα μπάνια μας, απάντησε ο συνοδοιπόρος σε τηλεφωνήματα και μηνύματα, παρακολούθησαν τα αγόρια τα αθλητικά τους ενώ εγώ διάβασα το βιβλίο μου και ολοκλήρωσα αυτήν την ανάρτηση.</li><li style="text-align: justify;">Θυμάστε που ο Άη Βασίλης έφερε ένα nintendo switch. Θυμάστε και τη συμφωνία που είχαμε κάνει με τον Στεφανάκο ότι δεν θα εμφανίζεται τις καθημερινές; Ε, ούτε που ρώτησε. Έφτασε το Σάββατο και μόνο όταν τον ρώτησε η αδελφή μου το θυμήθηκε και ρώτησε αν μπορεί να παίξει.</li><li style="text-align: justify;">Πόσο υπερήφανη με κάνει ότι δείχνει τέτοια ωριμότητα. Μακάρι να συνεχίσει έτσι.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-33702569147051174612024-01-10T08:00:00.005+01:002024-01-10T08:00:00.251+01:00New Year's Resolutions -2024<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpCDx1_eEUO_AgQzreuT1IHQewKXkelyOscTl7HSlrDxMPHpIrSU-GrYoM5XHZNdgWTIyYh3CqIaSplHPXVS87HxQooHeA_oB-GOQbD4Pb3IPhS0398TKmq8XH-PqjWeQoVDAWkeoTLo0e6n37VgLAOgg9okMDfc3Sa30Oc_hZ0PRN0PSr0LOUgp8F-4ro/s3825/IMG_9600.heic" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="new year resolutions 2024 ανασκόπηση 2023 στόχοι μύκονος φάρος" border="0" data-original-height="3825" data-original-width="2705" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpCDx1_eEUO_AgQzreuT1IHQewKXkelyOscTl7HSlrDxMPHpIrSU-GrYoM5XHZNdgWTIyYh3CqIaSplHPXVS87HxQooHeA_oB-GOQbD4Pb3IPhS0398TKmq8XH-PqjWeQoVDAWkeoTLo0e6n37VgLAOgg9okMDfc3Sa30Oc_hZ0PRN0PSr0LOUgp8F-4ro/s16000/IMG_9600.heic" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">Εδώ είμαστε πάλι! Στο καθιερωμένο μας ραντεβού, ένα χρόνο μετά. Και ναι, ευτυχήσαμε να ζήσουμε ακόμη ένα χρόνο, με τα πάνω και τα κάτω του. Ας μη το θεωρούμε δεδομένο. Και τι δεν κάναμε και αυτούς τους 12 μήνες. Από τα κλασικά και αγαπημένα μέχρι τα νέα και περιπετειώδη.</p><p style="text-align: justify;">Μαγειρέψαμε πολύ, ειδικά γλυκά παρέα με τον sous chef της καρδιάς μου που πλέον σπάει τα αβγά σαν επαγγελματίας. Κάναμε μικρές, κοντινές εξορμήσεις για σκι οι οποίες δεν στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία αλλά τουλάχιστον κάναμε την προσπάθειά μας. Καθίσαμε γύρω από τραπέζια με σπιτικά φαγητά πολλάκις! Και στο δικό μας και σε αυτά των φίλων, και ήταν αυτές οι συναντήσεις πάντα βάλσαμο στη ψυχή μας. Με αφορμές γενέθλια και εορτασμούς αλλά και αυθόρμητα μετά το ελληνικό σχολείο, μετά την προπόνηση ή απλά σε μια μουντή Κυριακή. Παίξαμε ένα σωρό επιτραπέζια, και οι τρεις μας αλλά και με παρέα. Ψήσαμε σε BBQs, στρώσαμε κουβέρτες για πικ νικ, ήπιαμε cocktails κάτω από τον ήλιο (τι ωραία ζεστό που ήταν το φετινό, ελβετικό καλοκαίρι), μαζέψαμε φράουλες από τον κήπο μας, περπατήσαμε τα ελβετικά βουνά. Πήγαμε σε συναυλίες (στον Robbie Williams, στους James, στον Χαρούλη) και περάσαμε ώρες πολλές στις ελληνικές θάλασσες. Συνεχίσαμε τις αθλοπαιδιές μας, ο Στέφανος με μπάσκετ και ποδόσφαιρο, ο συνοδοιπόρος με μπάσκετ και εγώ με ένα μιξ barre, yoga και TRX.</p><p style="text-align: justify;">Στα ξεχωριστά και περιπετειώδη της χρονιάς είναι σίγουρα τα 2 μας ταξίδια στη Γαλλία. Ένα τον Φεβρουάριο στο Παρίσι και ένα τον Σεπτέμβριο στην Disneyland. Το πρώτο παρέα με τους γνωστούς "υπόπτους" (Γιάννης, Έλενα, Παναγιώτης, Βιολέτα) με εξαιρετικό καιρό, ατελείωτο περπάτημα, συναρπαστικές εικόνες και μοναδικές εμπειρίες. Το πρώτο μας ταξίδι με τρένο εκτός Ελβετίας, η πρώτη φορά που αντίκρυσε ο Στεφανάκος τον Πύργο του Άιφελ και η πρώτη που τα αγόρια παρακολούθησαν από κοντά αγώνα της PSG με Messi και Mbappé. Στο δεύτερο, μάς προσκάλεσαν οι φίλοι Βασίλης, Ιλιάνα και Μάξιμος και έτσι παρέα, επισκεφθήκαμε για πρώτη φορά την Disneyland αλλά και την πανέμορφη Dijon. Σε πόσα τρενάκια μπήκαμε, σε πόσες ουρές περιμέναμε, πόσους ήρωες συναντήσαμε, πόσες φωτογραφίες βγάλαμε. Ταξίδια που θα μας μείνουν αξέχαστα και τα δύο. </p><p style="text-align: justify;">Στα ξεχωριστά της χρονιάς, βεβαίως, και η πρώτη μας οικογενειακή κρουαζιέρα και οι δέκα μέρες που περάσαμε τόσο ξέγνοιαστα, τόσο γεμάτα, με τόσα νέα ερεθίσματα και εικόνες και μέρη και ανθρώπους. Με τόση ομορφιά παντού (από την Μύκονο μέχρι το Dubrovnic και τη Βενετία). Όλα πολύτιμα! Σαν να βγάλαμε τα απωθημένα μας μετά από 2 χρόνια περιορισμένων ταξιδιών λόγω κορωνοϊού. Κάναμε και μικρές εκδρομές και εντός της Ελβετίας ανακαλύπτοντας νέες γωνιές, όπως αυτή κατά το Καθολικό Πάσχα στην όμορφη Brienz.</p><p style="text-align: justify;">Στα ξεχωριστά και το πρώτο μου ever επαγγελματικό ταξίδι με τη συγκεκριμένη εταιρεία, παρέα με εκατοντάδες άλλους συναδέλφους, στην Κωνσταντινούπολη. Τέσσερις γεμάτες ημέρες περάσαμε παρέα, γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον καλύτερα, για κάποιους πρώτη φορά εκτός των αυστηρά επαγγελματικών πλαισίων, και δημιουργώντας κοινές μνήμες.</p><p style="text-align: justify;">Στα πολύ ξεχωριστά και όλοι οι αγαπημένοι μας που μας επισκέφθηκαν στας Ελβετίας. Γεμάτη αυτή η χρονιά και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένη! Οι Τριαντάφυλλοι το Ορθόδοξο Πάσχα (πρώτη φορά σε απαρτία), η Κατερίνα με την Ηλέκτρα και τον Νικόλα την Άνοιξη (πρώτη φορά για τα μικρά), η Μαριάννα με τον Χριστόφορο (επίσης πρώτη φορά με τα παιδιά) στα τέλη καλοκαιριού. Είναι απερίγραπτη η χαρά του να μοιράζεσαι το σπίτι, το "χωριό" σου, τα στέκια σου με αγαπημένους σου ανθρώπους. Έτσι, γίνονται και αυτοί μέρος της ελβετικής μας πραγματικότητας και έχουν πλέον εικόνες, μυρωδιές, μνήμες.</p><p style="text-align: justify;">Στα ξεχωριστά και η πρώτη επίσημη ποδοσφαιρική ομάδα του Στεφανάκου. Επιλέχθηκε μεταξύ πολλών ώστε να είναι ένας από τους 12 της ομάδας του Lutry. Πόση χαρά, πόση αφοσίωση, πόση ανυπομονησία πριν από κάθε ματς. Ένας νέος κόσμος ανοίχτηκε για εκείνον αλλά και για εμάς. Στα ξεχωριστά και οι δύο μετακομίσεις σε νέα σπίτια αγαπημένων μας οικογενειών, μία στην Bienne και μία εδώ στο Belmont! Τι χαρά να βλέπεις τους φίλους να βρίσκουν αυτό που ψάχνουν, να ανανεώνονται και να εξελίσσονται. </p><p></p><div style="text-align: justify;">Βεβαίως, δεν ήταν όλα ρόδινα το 2023 και τα περισσότερα "μελανά" σημεία της δικής μου χρονιάς ήταν επαγγελματικά. Δεν σας γράφω συχνά για αυτά γιατί προσπαθώ να τα βάζω στη σωστή τους διάσταση και να μην επικεντρώνω την ενέργειά μου εκεί. Είχαμε όμως πολλές αλλαγές από την Άνοιξη και μετά με αποχωρήσεις, απολύσεις, burn outs, εντάσεις, αδικίες, αβεβαιότητες.... Έμεινα "ακέφαλη", μια ομάδα μόνη μου δηλαδή επί μήνες και σαν να έπεσαν οι μάσκες σε κάποιους. Τα έβγαλα όμως εις πέρας, διατηρώντας το χαμόγελό μου, συσφίγγοντας τις σχέσεις μου με τους αγαπημένους μου συναδέλφους, θέτοντας τα όριά μου, παραμένοντας πιστή στις αξίες μου. Τι μάθημα ήταν αυτή η περίοδος! Ένιωσα πραγματικά υπερήφανη συνειδητοποιώντας ότι έχω ωριμάσει τόσο επαγγελματικά ώστε να ακούω, να διαβάζω, να νιώθω την αδικία προς το πρόσωπό μου, να στεναχωριέμαι αλλά να βρίσκω παράλληλα τη δύναμη να την προσπεράσω αναγνωρίζοντας ότι δεν με αφορά. Δυστυχώς οι επαγγελματικές αναταράξεις βρίσκονται ακόμα σε πλήρη εξέλιξη οπότε μένει να δούμε πού θα κάτσει η μπίλια στις αρχές του 2024.</div><p></p><p style="text-align: justify;">Στα μελανά σημεία και τα προβλήματα υγείας δικών μου ανθρώπων, κυρίως της μητέρας μου και της αδελφής μου, που τους ταλαιπώρησαν (και κατά κάποιον τρόπο συνεχίζουν να ταλαιπωρούν) για το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς. Στα αισιόδοξα, οι λύσεις που βρέθηκαν (έστω μέσω ταλαιπωρίας, αγωνίας, αβεβαιότητας και πολλαπλών ιατρικών επεμβάσεων) και τα μαθήματα που πήραμε όλοι μας.</p><p style="text-align: justify;">Με όλα αυτά ως εφόδια και μαθήματα, τι προσμονώ από το 2024;</p><p style="text-align: justify;"></p><ul><li>Ακόμη περισσότερη άθληση βάζοντάς την ως προτεραιότητα στην καθημερινότητά μου.</li><li>Περισσότερο διάβασμα. Αυτή τη χρονιά τα πήγα καλύτερα οπότε θέλω να συνεχίσω την ανοδική αυτή πορεία. Είμαι αισιόδοξη καθώς η χρονιά ξεκίνησε ήδη με δύο συναρπαστικά βιβλία.</li><li>Η μάχη με τα γλυκά και τη ζάχαρη μάλλον θα είναι στη λίστα κάθε χρονιάς.</li><li>Μεγαλύτερη αποστασιοποίηση στα επαγγελματικά μου και πιο ξεκάθαρους στόχους. Θα είναι πιστεύω αυτή μια κρίσιμη χρονιά που ίσως χρειαστεί να πάρω σημαντικές (σκληρές;) αποφάσεις.</li><li>Ταξίδια, ταξίδια, ταξίδια. Εντός και εκτός Ελλάδας και Ελβετίας. Είναι καύσιμο για εμένα. Η προσμονή, η προετοιμασία, τα νέα ερεθίσματα, οι νέοι ορίζοντες. Θα είναι άραγε αυτή η χρονιά που θα ταξιδέψουμε πιο μακριά;</li><li>Χαμηλότερες προσδοκίες από τους άλλους.</li><li>Καθημερινό γράψιμο (από το ημερολόγιό μου μέχρι το lifelikes).</li><li>Πιο ήπιοι τόνοι, πιο γλυκές συνομιλίες, περισσότερη ησυχία, λιγότερη ομιλία.</li><li>Σπιτικές επισκευές και ανανεώσεις. Ε, δεν τελειώνουν αυτές και πιστεύω ότι φέτος είναι η χρονιά του νέου μας μπάνιου.</li><li>Περισσότερη ζωή - λιγότερες δικαιολογίες, περισσότερη χαρά - λιγότερη γκρίνια, περισσότερη ανεμελιά - λιγότερη τελειομανία.</li><li>Πιο ανάλαφρη καθημερινότητα βάζοντας το κάθε τι στη διάσταση που του αρμόζει.</li></ul><div>Ξέρετε, φέτος νιώθω σαν να χτύπησε ένα καμπανάκι υπενθυμίζοντάς μου ότι η ζωή είναι τώρα. Τα σχέδια, τα ταξίδια, τα διαβάσματα, τα αθλήματα που ονειρεύομαι δεν χωρούν άλλη καθυστέρηση. Την περσινή χρονιά κάναμε μια καλή αρχή την οποία θέλω φέτος να συνεχίσουμε με σαφέστερα όρια και προτεραιότητες.</div><div><br /></div><div>Αυτό σας εύχομαι και εσάς. Να είστε πιο αυστηροί με τις προτεραιότητές σας και να χτίζετε τη ζωή και την καθημερινότητά σας γύρω από αυτές και όχι το αντίθετο. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε εμείς η κινητήριος δύναμη της ζωής και των επιλογών μας ώστε να ανταποκρίνονται στα θέλω μας.</div><div><br /></div><div>Καλή χρονιά! </div><div>ανδριάνα </div><div><br /></div><div>ΥΓ. Αν θέλετε, ιδού τα περσινά <a href="https://www.lifelikes.gr/2023/01/new-years-resolutions-2023.html" target="_blank">New Year's Resolution -2023</a>.</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-25966418519426325462024-01-08T08:00:00.004+01:002024-01-08T08:00:00.137+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl28TWSwYjQFFFSKSDKV-N60AnSozOp4i2FlUd7c1xVldIXUDCh4i3xIGiW5jDsVNgLUVo9s1IjgTcxAC6U2qgxLiIu-2SNNRu3KPdjipQqRF9qhAEkk_7BJ_ADkdnIPC9oeK-OT7BkAOtp5iu8wQREw3ge3SKrD6znVd4NYcDzc2gde2fRa_HDvEo5z1O/s4032/IMG_3517.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="2024 αθήνα στοά σπυρομήλιου γιορτές φωτισμός σύνταγμα" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl28TWSwYjQFFFSKSDKV-N60AnSozOp4i2FlUd7c1xVldIXUDCh4i3xIGiW5jDsVNgLUVo9s1IjgTcxAC6U2qgxLiIu-2SNNRu3KPdjipQqRF9qhAEkk_7BJ_ADkdnIPC9oeK-OT7BkAOtp5iu8wQREw3ge3SKrD6znVd4NYcDzc2gde2fRa_HDvEo5z1O/s16000/IMG_3517.HEIC" /></a></div><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Πρώτη μέρα της εβδομάδας, του μήνα και του έτους! 2024!</li><li style="text-align: justify;">Ξέχασα να σας γράψω ότι βεβαίως ο Άη Βασίλης έφερε το δώρο του Στεφανάκου (τον είχαμε ειδοποιήσει ότι θα είμαστε στο βουνό) και ήταν το Nintendo Switch. Καταλαβαίνετε ενθουσιαμό.</li><li style="text-align: justify;">Ενώ κοιμηθήκαμε αργά, ξυπνήσαμε νωρίς καθώς έπρεπε να πακετάρουμε και οι δύο οικογένειες, να συμμαζέψουμε το σπίτι και να είμαστε πίσω στην Κηφισιά για το καθιερωμένο, Πρωτοχρονιάτικο γεύμα στο σπίτι της πεθεράς μου.</li><li style="text-align: justify;">Όπως και έγινε! Μεσημεράκι είμασταν εκεί, αρκετά νωρίς ώστε να βοηθήσουμε και στα στησίματα.</li><li style="text-align: justify;">Καμιά εικοσαριά άτομα μαζευτήκαμε, φάγαμε, ήπιαμε, κόψαμε την πίτα (το φλουρί το κέρδισε η κα Μαρία), συζητήσαμε, χαλαρώσαμε μέχρι το απόγευμα όπου και επιστρέψαμε σπίτι μας για την πολυπόθητη ξεκούραση και ανασυγκρότηση.</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, και εννοείται προτεραιότητα είχε το στήσιμο του Nintendo Switch.</li><li style="text-align: justify;">Ένα παιχνίδι έφερε ο Άη Βασίλης μαζί με την κονσόλα, αυτό με τα σπορ που παίζεις κανονικά με τα χέρια και τα πόδια, και όπως αναμενόταν όλοι μπήκαμε στο παιχνίδι και το ευχαριστηθήκαμε.</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημέρι ήρθαν από το σπίτι και η Αρτεμούλα με τον μπαμπά της (που είχαμε να δούμε από τα Χριστούγεννα καθώς έκαναν μια ωραιότατη εκδρομή στην Αλσατία και στη Γερμανία) και μπήκαν και αυτοί στο παιχνίδι.</li><li style="text-align: justify;">Συνεχίσαμε με βόλτα στη Γλυφάδα, φαγητό στο Friday's (εγώ σαλάτα μήπως και ισορροπήσει λίγο η κατάσταση) και συνέχεια σπίτι της αδελφής μου με το που επέστρεψε από τη δουλειά ώστε να συζητήσουμε τα της εκδρομής τους και βεβαίως να παίξουμε ξανά τα interactive παιχνίδια (πόσο γελάσαμε!).</li><li style="text-align: justify;">Παραγγείλαμε το sushi μας και κόψαμε και την πίτα η οποία φάνηκε να μην έχει φλουρί (την επομένη αποκαλύφθηκε καθώς ήταν καλά κρυμμένο σε ένα από τα "ουδέτερα" κομμάτια).</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και εγώ ξεκίνησα με ακόμη ένα μάθημα πιλάτες.</li><li style="text-align: justify;">Όχι να το παινευτώ, αλλά οι μαθήτριες είμασταν εγώ και μία από τις καθηγήτριες του στούντιο που είχε κενό εκείνη την ώρα, και μάλλον εκείνη κουράστηκε περισσότερο σε κάποια σημεία.</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημεράκι κατεβήκαμε απαρτία στην Γλυφάδα για κάποιες μικρές αγορές (μετά από μήνες, μην πω χρόνια, συζητήσεων, ανανεώθηκε ο MACης!) και κούρεμα του Στεφανάκου, και συνεχίσαμε στο σπίτι των γονιών μου όπου ο Στεφανάκος είχε παραγγείλει τη διάσημη ψαρόσουπα της μαμάς μου.</li><li style="text-align: justify;">Κόψαμε και εκεί την πίτα (το φλουρί έπεσε στο σπίτι), τα είπαμε και το απογευματάκι επιστρέψαμε εμείς σπίτι ενώ ο Στεφανάκος έμεινε με την ξαδέλφη του για διανυκτέρευση.</li><li style="text-align: justify;">Εμείς λοιπόν είχαμε έξοδο, με την αδελφή μου και τον άντρα της, στο καθιερωμένο θέατρο + δείπνο που διοργανώνουμε κάθε Χριστούγεννα.</li><li style="text-align: justify;">Αυτή τη φορά παρακολουθήσαμε την παράσταση <a href="https://elculture.gr/the-humans-tou-stiven-karam-se-skinothesia-konstantinou-markoulaki-sto-theatro-mousouri/" target="_blank">The Humans</a>. </li><li style="text-align: justify;">Έργο του Αμερικανού Stephen Karam, βραβευμένο με Tony Award και σκηνοθετημένο από τον Κ. Μαρκουλάκη.</li><li style="text-align: justify;">Θα το χαρακτήριζα έργο χαρακτήρων, με εξαιρετικούς ηθοποιούς (Θ. Μπαζάκα, Λ. Γεωργακόπουλος, Ε. Μακρή, Μ. Πετεβή, Κ. Ασπιώτης και Ξ. Καλογεροπούλου) οι οποίοι μεταφέρουν κλασικές στιγμές οικογενειακής "τρέλας" που μάλλον όλοι μας έχουμε πάνω - κάτω ζήσει.</li><li style="text-align: justify;">Συνεχίσαμε με δείπνο στο Black Duck (παρόλο που είχε πάει πια 23.00) και επιστροφή αργά σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και είχα πρωινό - πρωινό ραντεβού για μανικιούρ.</li><li style="text-align: justify;">Παραλάβαμε τον Στεφανάκο ο οποίος είχε περάσει εξαιρετικά το βράδυ του, και κατευθυνθήκαμε στο τοπικό μας μπασκετάκι όπου συναντήσαμε τους φίλους Χριστόφορο, Άλκη και Μυρσίνη.</li><li style="text-align: justify;">Τι ήλιος! Με το κοντομάνικο έμεινα στο τέλος!</li><li style="text-align: justify;">Τα αγόρια διοργάνωσαν επιτόπου αγώνα ποδοσφαίρου μαζί με κάτι άλλα παιδάκια ενώ εγώ τους παρακολουθούσα απολαμβάνοντας ήλιο.</li><li style="text-align: justify;">Προστέθηκαν στην παρέα και η ανιψιά μου με τον μπαμπά της και όλοι μαζί μεταφερθήκαμε στο μικρό εστιατοριάκι που ανακαινίστηκε πρόσφατα όπου φάγαμε πίτσα, γιαούρτια και σάντουιτς.</li><li style="text-align: justify;">Απογευματάκι επιστρέψαμε σπίτι για ξεκούραση, καφέ, συμμαζέματα και πακεταρίσματα.</li><li style="text-align: justify;">Ήρθαν και οι γιαγιάδες, ο παππούς και η οικογένεια της αδελφής μου, παραγγείλαμε σουβλάκια, παίξαμε rummy....</li><li style="text-align: justify;">Εγώ πετάχτηκα και για ένα τελευταίο μάθημα πιλάτες.</li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή, και ευτυχώς η πτήση μας ήταν μεσημέρι οπότε το πρωί μαζέψαμε με την άνεσή μας, πήραμε το πρωινό μας, τακτοποιήσαμε, αποχαιρετήσαμε τις οικογένειες και αναχωρήσαμε παρέα με την μαμά μου για το αεροδρόμιο.</li><li style="text-align: justify;">Έλα όμως που λίγο πριν φτάσουμε συνειδητοποιήσαμε ότι ο Στέφανος ξέχασε την backpack του η οποία είχε μέσα και το nintendo!</li><li style="text-align: justify;">Τρεχάτε ποδαράκια μου! Με το που μας άφησε η μαμά στο αεροδρόμιο, ξεκίνησε για πίσω ώστε να φέρει την τσάντα.</li><li style="text-align: justify;">Κάναμε εμείς τα check in μας, ήρθε και η μαμά με την τσάντα, τσιμπήσαμε και επιβιβαστήκαμε.</li><li style="text-align: justify;">Πρώτη φορά ζήσαμε την εμπειρία της Business Class καθώς ο συνοδοιπόρος είχε κάνει bid για αναβάθμιση θέσης το οποίο και έγινε δεκτό.</li><li style="text-align: justify;">Η πτήση ήταν ούτως ή άλλως μικρή οπότε η εμπειρία ήταν περιορισμένη αλλά σίγουρα όμορφη. Με τις άνετες θέσεις, το ζεστό φαγητό, την επιλογή καφέδων - τσαγιών - ποτών, την ησυχία, την προτεραιότητα στο check in και στις βαλίτσες.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, πρώτοι πήραμε τις βαλίτσες μας, μας παρέλαβε το βανάκι, μας πήγε στο αυτοκίνητό μας και αργά το απόγευμα είμασταν σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Ελαφρές τακτοποιήσεις, μπάνια και ύπνος.</li><li style="text-align: justify;">Από τους 20 με ήλιο πέσαμε μονομιάς στους 3 βαθμούς με βροχή.</li><li style="text-align: justify;">Σάββατο, και επανήλθα στη ρουτίνα μου με το καθιερωμένο μάθημα TRX.</li><li style="text-align: justify;">Μόνη (καθώς η φίλη Τίνα δεν είχε πατήσει ακόμα ελβετικό έδαφος), με 1-2 επιπλέον κιλά αλλά με νέο κολάν και ανανεωμένη διάθεση.</li><li style="text-align: justify;">Είναι αυτό το τελευταίο μέρος με τις σανίδες, πραγματικό βασανιστήριο! Πραγματικό όμως.</li><li style="text-align: justify;">Πήρα τον καφέ μου μετά και για πρώτη φορά ever, μη-Έλληνας άκουσε το "ν" πριν το "δ" στο ανδριάνα και όταν πήγε να γράψει το όνομά μου με ρώτησε, είναι adriana ή a<b>n</b>driana! Τον ευχαρίστησα για αυτό το δώρο που μου έκανε, του εξήγησα ότι πρώτη φορά κάποιος το πρόσεξε, μου χαμογέλασε, έγραψε το όνομά μου σωστά και έμεινε στην ιστορία.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι όπου τα αγόρια είχαν ήδη μαζέψει το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τι δώρο!</li><li style="text-align: justify;">Παρέα πήγαμε στο εμπορικό κέντρο το μεσημέρι όπου τσιμπήσαμε, νοικιάσαμε τον εξοπλισμό σκι του Στέφανου, αγόρασα μία πρίζα για τον νέο MACη, πήγαμε σούπερ-μάρκετ και επιστρέψαμε σπίτι παρέα με το παραδοσιακό στεφάνι για τον εορτασμό των Θεοφανείων (το οποίο κρύβει έναν μικρό βασιλιά και σου δίνει μία κορώνα για τον νικητή που σε εμάς ήταν ο συνοδοιπόρος).</li><li style="text-align: justify;">Χαλάρωση σπίτι, τακτοποιήσεις, ζεστό τσάι, ταξιδιωτικές εκπομπές, μπάνια...</li><li style="text-align: justify;">Κυριακή, και ο κήπος είχε μια λεπτή στρώση χιονιού.</li><li style="text-align: justify;">Ο συνοδοιπόρος έφυγε για ένα μάθημα box ενώ εγώ ολοκλήρωσα τις βαλίτσες.</li><li style="text-align: justify;">Παίξαμε με τον Στεφανάκο Monopoly, μαγείρεψα φακές, επέστρεψε και ο συνοδοιπόρος και φάγαμε παρέα.</li><li style="text-align: justify;">Στο μεταξύ το έριξε και το ελαφρύ χιονάκι του.</li><li style="text-align: justify;">Και το υπόλοιπο απόγευμα το περάσαμε με τζάκι, εκπομπές μαγειρικής και ταξιδιού, γράψιμο, παιχνίδια και βιντεοκλήσεις (ήταν πολλοί οι Γιάννηδες!).</li><li style="text-align: justify;">Ότι έπρεπε δηλαδή πριν επιστρέψουμε σε σχολεία και δουλειές.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα! Η πρώτη εργάσιμη -για εμάς- αυτού του έτους. Στείλτε θετική ενέργεια.</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-2594742841813417632024-01-06T19:25:00.006+01:002024-01-07T13:22:40.985+01:00HOW WAS YOUR WEEK -Xmas Edition?<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf-MP3iMYHmmDUdHz4fjQ3IqmHpC8nBnbW7v1JaW3nPMO6nxQ00oQncQTqz8oR5Vpu9oajF7nitAeU2ikNORki_2h-f4jVSVX10xVrF0LnUhie0QzAs1phF2hiB55GRg0kf8l0wwOvZj7sEcRlDLjveQ_DKd0I6Fj8w5UxF54JiytP_l4znc-Y1sRnQlyQ/s4032/IMG_3033.heic" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf-MP3iMYHmmDUdHz4fjQ3IqmHpC8nBnbW7v1JaW3nPMO6nxQ00oQncQTqz8oR5Vpu9oajF7nitAeU2ikNORki_2h-f4jVSVX10xVrF0LnUhie0QzAs1phF2hiB55GRg0kf8l0wwOvZj7sEcRlDLjveQ_DKd0I6Fj8w5UxF54JiytP_l4znc-Y1sRnQlyQ/s16000/IMG_3033.heic" /></a></div><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">It's the final countdown!</li><li style="text-align: justify;">Ω ναι, τελευταία εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα.</li><li style="text-align: justify;">Και φέτος το δικό μας countdown για τις διακοπές συμπίπτει (πάνω κάτω) με αυτό των Χριστουγέννων. Γιατί τις προηγούμενες χρονιές κατεβαίναμε με την ψυχή στο στόμα μία ή δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα.</li><li style="text-align: justify;">Και η Δευτέρα ξεκίνησε με γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Όπως αναμενόταν, κόσμο πολύ δεν είχε, αλλά είχε την αγαπημένη μου Ruta.</li><li style="text-align: justify;">Είχαμε συνεννοηθεί εκ των προτέρων και το μεσημέρι, αντί να φάμε, πήγαμε γυμναστήριο για μία ομαδική προπόνηση interval.</li><li style="text-align: justify;">Τι ήταν τούτο;</li><li style="text-align: justify;">Ασταμάτητα για 1 ώρα, με βαράκια, με μπάρα, με squats, με άλματα... ένα θα σας πω, το ζέσταμα ήταν η σανίδα.</li><li style="text-align: justify;">Το βγάλαμε όμως εις πέρας, το απολαύσαμε, κάναμε γρήγορα το ντους μας, πήραμε μια σαλάτα στο χέρι και επιστρέψαμε στο γραφείο μας.</li><li style="text-align: justify;">Και ενώ η ημέρα ξεκίνησε με πολύ κέφι και εορταστική ατμόσφαιρα, ένα project που πάει να ξεκινήσει, ήδη πάει τόσο στραβά που μου χάλασε λίγο τη διάθεση.</li><li style="text-align: justify;">Δεν μπορώ την ανευθυνότητα, το lack of ownership που λέμε και στο χωριό μου. </li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, και δουλειά από το σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα είχα και την τελευταία, για αυτό το έτος, επίσκεψη για τα δόντια μου και όπως αναμενόταν, συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο με τα πάνω να προχωρούν βάσει προγράμματος και τα κάτω να τεμπελιάζουν... Well... </li><li style="text-align: justify;">Επίσημα έκλεισα με τα δώρα φέτος! Τουλάχιστον με τα επίσημα γιατί σίγουρα θα βγουν και έκτακτα.</li><li style="text-align: justify;">Το βράδυ πήγε γυμναστήριο ο συνοδοιπόρος οπότε παίξαμε με τον Στεφανάκο (από μπάσκετ και σκοποβολή μέχρι μπιλιάρδο), κάναμε τα μπάνια μας, είδαμε το Ρουκ Ζουκ μας και κοιμηθήκαμε.</li><li style="text-align: justify;">Ξεκίνησα και το βιβλίο που μου έφερε ο Secret Santa Nico, <a href="https://www.goodreads.com/en/book/show/62039166" target="_blank">The Bee Sting</a> και πολύ το απολαμβάνω. </li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, δουλειά από το σπίτι (ε, τέτοιες μέρες επιβάλλεται) και δειλές ετοιμασίες για το ταξίδι (βγήκαν δηλαδή οι βαλίτσες, μπήκαν πλυντήρια, ποτίστηκαν τα φυτά κτλ).</li><li style="text-align: justify;">Κάνουν και ο Στεφανάκος Secret Santa στην τάξη του και του έχει τύχει ο φίλος του Adam και κάθε εβδομάδα "πρέπει" να του αφήνει κάποιο μικρό δωράκι - έκπληξη χωρίς να τον καταλάβει.</li><li style="text-align: justify;">Αυτήν την εβδομάδα του ετοίμασε ένα πακετάκι με κάρτες pokemon και μία μικρή φιγούρα.</li><li style="text-align: justify;">Ο Στεφανάκος όμως δεν έχει λάβει τίποτα από τον δικό του Secret Santa.... ο κακομοίρης.</li><li style="text-align: justify;">Κάναμε και τα τελευταία μαθήματα γαλλικών για τη σεζόν με την αγαπημένη μας Ελένη.</li><li style="text-align: justify;">Κλείνει και το πρόγραμμα των εορτών.... δείπνα, θέατρα, επισκέψεις, εορτάζοντες, ρεβεγιόν. Έχουμε ακόμα κάποια κενά οπότε μια άλφα - μικρή ευελιξία θα την έχουμε.</li><li style="text-align: justify;">Τέτοιες ημέρες όμως αν δεν έχεις κλείσει κάποιες καίριες συναντήσεις με τους φίλους, τότε την έχασες την ευκαιρία.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και επίσημα άρχισε το πακετάρισμα.</li><li style="text-align: justify;">Είχα και μια σημαντική συνάντηση στη δουλειά όπου κηρύξαμε την έναρξη ενός νέου project, πρώτη φορά για την Ευρώπη, και έπρεπε να συντονίσω πολλές και διαφορετικές ομάδες. Πάνω από είκοσι άτομα ήταν στο call, με αρκετούς υψηλά ιστάμενους, και όλα πήγαν καλά.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα έφτιαξα στα γρήγορα και μερικά muffins (με τις γινωμένες μπανάνες που είχαμε + 3 διαφορετικές σοκολάτες) για την γιορτή της τάξης του Στεφανάκου.</li><li style="text-align: justify;">Με τα muffins παρέα και τον συνοδοιπόρο, πήγαμε στο σχολείο να απολαύσουμε όλα όσα μας είχαν ετοιμάσει τα παιδιά.</li><li style="text-align: justify;">Μάς είχαν ήδη χωρίσει σε ομάδες ώστε να απαντήσουμε στο quiz που είχαν ετοιμάσει.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή αργά σπίτι για τα τελευταία πακεταρίσματα.</li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή πρωί αναχωρήσαμε λοιπόν με το αυτοκίνητο για το αεροδρόμιο της Γενεύης.</li><li style="text-align: justify;">Η αλήθεια είναι ότι φτάσαμε αρκετά νωρίτερα (βοήθησε που η πτήση ήταν μεσημέρι και δεν έπρεπε να ξυπνήσουμε μες στη νύχτα) αλλά αυτό το ανέλπιστο δώρο που μας έκανε το αεροδρόμιο, δεν το περιμέναμε.</li><li style="text-align: justify;">Το γρηγορότερο check-in για την Aegean στα 9 χρόνια που ταξιδεύουμε από την Γενεύη! Ευτυχία!</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, για πρώτη φορά είχαμε χρόνο να πιούμε έναν καφέ.</li><li style="text-align: justify;">Η κατάσταση βεβαίως για τον έλεγχο στις πύλες ήταν άλλη. Ατελείωτες ουρές αλλά ευτυχώς είχαμε προνοήσει για το Fast Track. Ακόμα και εκεί, που συνήθως περνάς χωρίς καν να περιμένεις, είχε ουρά μισής περίπου ώρας.</li><li style="text-align: justify;">Πετύχαμε και κάτι φίλους που πετούσαμε παρέα, αναχωρήσαμε με μικρή καθυστέρηση, κάλυψε την περισσότερη ο πιλότος, φτάσαμε, βαλίτσες και μας περίμενε, κλασικά, ο παππούς να μας παραλάβει.</li><li style="text-align: justify;">Κατευθείαν στο σπίτι των γονιών μου όπου κατέφτασαν και η βόρεια γιαγιά και η οικογένεια της αδελφής μου.</li><li style="text-align: justify;">Φάγαμε, τα είπαμε, έπαιξε πιάνο ο Στεφανάκος με την αδελφή μου, και πήγαμε σπίτι για τις τακτοποιήσεις παρέα με τη βόρεια γιαγιά που διανυκτέρευσε.</li><li style="text-align: justify;">Σάββατο και ήδη το πρόγραμμα ήταν γεμάτο.</li><li style="text-align: justify;">Τα αγόρια μαζί με την γιαγιά αναχώρησαν για την Γλυφάδα ενώ εγώ υποδέχτηκα την αγαπημένη φίλη και κομμώτρια Βίκυ στο σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Δεν μπορούσε όμως να λείψει και μια μικρή δόση ελληνικής τρέλας. Ένα κόκκινο αυτοκίνητο αγνώστου ιδιοκτήτη είχε παρκάρει μπροστά στο πάρκινγκ μας. Ευτυχώς που είχε η γιαγιά το αυτοκίνητό της αλλιώς τα αγόρια θα έχαναν τα ραντεβού τους.</li><li style="text-align: justify;">Από το βράδυ, που προφανώς το είχε παρκάρει ο κύριος χωρίς να του καίγεται καρφί, ήρθε να το πάρει στις 11.30! Και να σκεφτείτε ότι το πάρκινγκ είναι ανοιχτό στο πλάι και φαίνεται κανονικά ότι έχει αυτοκίνητο μέσα.</li><li style="text-align: justify;">Με τα πολλά καλέσαμε την αστυνομία, του έκοψε μια κλίση, του πήρε τις πινακίδες.</li><li style="text-align: justify;">Ενώ εγώ λουζόμουν χτύπησε και το κουδούνι να μας ζητήσει τα ρέστα. Μα τι θράσος! Δεν είχε καν τη ντροπή να κρύψει ποιος ήταν ο ιδιοκτήτης και ήθελε να βγει και από πάνω!</li><li style="text-align: justify;">Ευτυχώς η Βίκυ είναι ένας ιδιαίτερα ήρεμος άνθρωπος και του εξήγησε ότι μόνος του δημιούργησε όλο αυτό και ότι εμείς εξαντλήσαμε όλα τα μέσα που είχαμε πριν καλέσουμε την αστυνομία.</li><li style="text-align: justify;">Αν έχετε περιέργεια, το βράδυ είχε ήδη πάρει τις πινακίδες του πίσω.</li><li style="text-align: justify;">Μεσημέρι, και είμασταν καλεσμένοι στο σπίτι της οικογενειακής φίλης Μαρίας.</li><li style="text-align: justify;">Το απογευματάκι ξεκουραστήκαμε λίγο σπίτι, αφήσαμε τον Στεφανάκο στη θεία του όπου και διανυκτέρευσε και κατά τις 20.30 μάς παρέλαβαν οι φίλοι Μαριάννα και Χριστόφορος για το δείπνο που είχαμε κλείσει στο κέντρο, στο <a href="https://www.tsiftisgastrokoutouki.com/" target="_blank">Γαστροκουτούκι Τσίφτης</a>. </li><li style="text-align: justify;">Εκεί προστέθηκε και ο φίλος Γιώργος που είχαμε να δούμε χρόνια και παρέα μοιραστήκαμε φαγητό, κρασί και ιστορίες.</li><li style="text-align: justify;">Κυριακή και Παραμονή Χριστουγέννων!</li><li style="text-align: justify;">Μάς ξύπνησαν λοιπόν ο Στέφανος με την Άρτεμις με τα κάλαντα τηλεφωνικά.</li><li style="text-align: justify;">Ετοιμαστήκαμε και πήγαμε από εκεί ώστε να μας τα πουν δια ζώσης, υπό τη συνοδεία πιάνου.</li><li style="text-align: justify;">Μετά το πρόγραμμα είχε όπως πάντα μαγειρικές αλλά αυτή τη φορά στο σπίτι της μαμάς.</li><li style="text-align: justify;">Φτιάξαμε λοιπόν τη σούπα (αρακά) και την τάρτα (μεσογειακή).</li><li style="text-align: justify;">Non-stop συνεχίσαμε με ετοιμασίες ώστε να αναχωρήσουμε για τα βόρεια και τους καθιερωμένους εορτασμούς στο σπίτι των φίλων.</li><li style="text-align: justify;">Φέτος όμως, το κλασικό δείπνο μετατράπηκε σε πάρτυ ώστε να γιορτάσουμε όπως του αρμόζουν τα 50α γενέθλια του αγαπημένου μας Χρήστου.</li><li style="text-align: justify;">Κόσμος πολύς, φωτορυθμικά, οι φίλοι σε χρέη DJ, φαγητά, χοροί, συγκίνηση, αγκαλιές, ανταμώματα με φίλους που συναντάμε 1-2 φορές το χρόνο.... </li><li style="text-align: justify;">Παράλληλα, τα μικρά (που κυμαίνονταν από 6 έως 20 ετών) είχαν χωριστεί σε υπο-ομάδες και έπαιζαν, χόρευαν, φωτογραφίζονταν.... </li><li style="text-align: justify;">Περάσαμε τόσο ωραία! Η γιαγιά με τους δύο εγγονούς αναχώρησαν κατά τις 03.00 ώστε να κοιμηθούν και εμείς τους ακολουθήσαμε κατά τις 05.00.</li></ul><div style="text-align: justify;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh16pbWQs6L5GvG-H3wbhohuJ9hfHs1opTlwEgwoHh7IzoxYSkfxBSxJsX4HBDJxSnfFewCIXMJuZlkYm125OFReEkSYIgH536HIYOjak7AaMAzm4gvYd9EnAhA0Bn9rZt0O594mgLvaOZPad1iRYnaeY0C5j3kutIqVhGQKGLsuTTgBjMQZGvIW6fe7s66/s3832/IMG_3054.heic" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="χριστούγεννα δέντρο γλυκό σοκολάτα ροζ fresh γιορτές ελλάδα" border="0" data-original-height="3832" data-original-width="2874" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh16pbWQs6L5GvG-H3wbhohuJ9hfHs1opTlwEgwoHh7IzoxYSkfxBSxJsX4HBDJxSnfFewCIXMJuZlkYm125OFReEkSYIgH536HIYOjak7AaMAzm4gvYd9EnAhA0Bn9rZt0O594mgLvaOZPad1iRYnaeY0C5j3kutIqVhGQKGLsuTTgBjMQZGvIW6fe7s66/s16000/IMG_3054.heic" /></a></div></div><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Πού χρόνος για ύπνο; Στις 09.00 είμασταν στο πόδι, καφές στα γρήγορα, ντυσίματα και αναχώρηση για τα νότια ώστε να βοηθήσουμε τη νότια γιαγιά για το Χριστουγεννιάτικο γεύμα.</li><li style="text-align: justify;">Δυστυχώς η ανιψιά μου ήταν με πυρετό οπότε ήρθε προς το τέλος, φορώντας μάσκα.</li><li style="text-align: justify;">Καμιά 15ριά άτομα μαζευτήκαμε, φάγαμε, ήπιαμε, ανταλλάξαμε δώρα (που είναι πάντα το κερασάκι στη τούρτα), ξαναφάγαμε (γλυκά), και το βραδάκι αναχωρήσαμε ξανά, ξανά για τα βόρεια, για τη γιορτή της ανιψιάς μας Χριστίνας.</li><li style="text-align: justify;">Τζάκι, οι κλασικοί θαμώνες, ζεστό τσάι, κέικ, ιστορίες (και από το χτεσινοβραδινό πάρτυ) και επιστροφή σπίτι μεσάνυχτα πια για ύπνο.</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, 26 Δεκεμβρίου, και επισήμως είμασταν και οι τρεις πτώμα.</li><li style="text-align: justify;">Για 3-4 ημέρες δεν είχαμε κάτσει λεπτό οπότε αποφασίσαμε και περάσαμε την ημέρα σπίτι, χαλαρά, με πυτζάμες, ύπνο, καρτούν και χουχούλιασμα.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα μόνο βγήκαμε καθώς είχαμε κλείσει να παρακολουθήσουμε το <a href="https://www.megaron.gr/event/comedy-club-gia-paidia-xmas-special-3/" target="_blank">Comedy Club για παιδιά</a> στο Μέγαρο Μουσικής.</li><li style="text-align: justify;">Μία ώρα ήταν η παράσταση και ο Στεφανάκος δεν σταμάτησε να γελάει.</li><li style="text-align: justify;">Στην επιστροφή κάναμε μια στάση στη Γλυφάδα και αφεθήκαμε στην επιθυμία μας για μια ζεστή βάφλα!</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και η ημέρα μου ξεκίνησε με μάθημα πιλάτες. Πόσο το χρειαζόμουν!</li><li style="text-align: justify;">Ήταν και η γιορτή του Στεφανάκου οπότε μετά πήγα κατευθείαν σούπερ-μάρκετ και για το δώρο του μικρού.</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημέρι κάναμε εξαιρετική βόλτα στην αγαπημένη μας Βουλιαγμένη, απολαμβάνοντας ήλιο, ομορφιά και "σπιτικό" φαγητό στον <a href="https://www.facebook.com/p/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%B6%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-100063705843579/" target="_blank">Λουιζίδη</a>. </li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα άρχισαν να έρχονται οι οικογένειες και οι φίλοι σε δόσεις, οι πρώτοι στις 17.00 οι τελευταίοι κατά τις 21.00.</li><li style="text-align: justify;">Συνολικά μαζευτήκαμε καμιά εικοσαριά άτομα και παρέα καθίσαμε μέχρι αργά συζητώντας, γελώντας, παίζοντας... Οι θεματικές κυμαίνονταν από ταξίδια και σχολικά προγράμματα μέχρι θέματα υγείας και αθλητικές δραστηριότητες. Οι ώρες δεν είναι ποτέ αρκετές!</li><li style="text-align: justify;">Παραγγείλαμε και πίτσες από το κλασικό <a href="https://www.facebook.com/castellopizza1977/" target="_blank">Castello</a> (έτσι, γιατί μας έλειπαν κάποιες θερμίδες).</li><li style="text-align: justify;">Χαρούμενοι κοιμηθήκαμε το βράδυ, ιδιαίτερα ο εορτάζοντας που γέμισε αγκαλιές, φίλους και δώρα.</li><li style="text-align: justify;">Κοιμήθηκε και ο ξάδελφός του παρέα, οπότε τους στρώσαμε στο διπλό κρεβάτι του ξενώνα! Και ενώ ήταν πλέον μεσάνυχτα, ο Δημητράκης του διάβασε και ένα παραμύθι πριν κοιμηθούν.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και αφού ξύπνησαν τα αγόρια, έφαγαν πρωινό και συναρμολόγησαν τα πρώτα δώρα - lego, κατεβήκαμε στη Γλυφάδα μια βόλτα.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα, τα αγόρια ανηφόρησαν ώστε να παρακολουθήσουν τον αγώνα μπάσκετ ΠΑΟ - Ερυθρός Αστέρας ενώ εγώ συνάντησα τη φίλη Κατερίνα για ένα κρασί στο <a href="https://www.wesud.gr/en/" target="_blank">WeSud</a> στη γειτονιά μας στη Βούλα.</li><li style="text-align: justify;">Δύο ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε με τόσα που είχαμε να συζητήσουμε! Και άλλες τόσες να είχαμε, πάλι δεν θα μας έφταναν.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι και ξέρετε τι γίνεται όταν είμαι home alone; Βλέπω ταινίες!</li><li style="text-align: justify;">Σειρά είχε το <a href="https://www.rottentomatoes.com/m/maestro_2023" target="_blank">Maestro</a> για τη ζωή του Bernstein. Ομολογώ ότι πολλά στοιχεία δεν τα γνώριζα. Ο Bradley εξαιρετικός όπως πάντα.</li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή, και πρωινό μάθημα πιλάτες.</li><li style="text-align: justify;">Μετά έκανα μια επίσκεψη και στους γονείς μου παραδίπλα για να τους βοηθήσω με κάτι έγγραφα.</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημεράκι απολαύσαμε ήλιο, θάλασσα, ησυχία στο <a href="https://www.facebook.com/NOTOS.Lounge.cafe.restaurant/" target="_blank">Notos</a>, τρώγοντας μεσημεριανό με τους γονείς μου.</li><li style="text-align: justify;">Δεν το χορταίνω αυτόν τον ήλιο! Ειδικά εν μέσω Χειμώνα.</li><li style="text-align: justify;">Περπατώντας φτάσαμε στην πλατεία με τον μπαμπά μου, έκανα δυο γρήγορες δουλειές, με παρέλαβαν τα αγόρια και επιστρέψαμε σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Είχαμε πει ότι θα επισκεπτόμασταν τους φίλους στην Αμφίκλεια αλλά δεν είχαμε αποφασίσει πότε.</li><li style="text-align: justify;">Γιατί να το αργοπορούσαμε; Έτσι, συννενοηθήκαμε κρυφά με το βαφτιστήρι μας και το απόγευμα αναχωρήσαμε. </li><li style="text-align: justify;">Νωρίς το βράδυ είμασταν εκεί, μας υποδέχτηκε στο σκοτάδι ο Παναγιώτης, μπήκαμε στο σπίτι και ... έκπληξη!!</li><li style="text-align: justify;">Αγκαλιές, τακτοποιήσεις, τζάκι, τσάι, επιτραπέζια... τι άλλο να ζητήσεις!</li><li style="text-align: justify;">Το Σάββατο ξυπνήσαμε λοιπόν παρέα, με εξαιρετικό ήλιο!</li><li style="text-align: justify;">Γρήγορο σουπερ-μάρκετ για τα απαραίτητα, πρωινό παρέα και αναχώρηση για την Παύλιανη.</li><li style="text-align: justify;">Τι όμορφο μέρος! Η φύση εντυπωσιακή αλλά και η ανθρώπινη παρέμβαση με αισθητική, σεβασμό και χιούμορ.</li><li style="text-align: justify;">Διασχίσαμε την γέφυρα - πιάνο και για καμιά ώρα περπατήσαμε μέσα στο μονοπάτι το οποίο ήταν γεμάτο εκπλήξεις (κούνιες και αιώρες, μικρές γέφυρες για παιδικά αυτοκινητάκια, κρίκοι και ιδιαίτερα παγκάκια). Δυστυχώς από ένα σημείο και μετά η λάσπη ήταν πολλή και εμείς δεν είχαμε τον κατάλληλο εξοπλισμό οπότε έπρεπε να επιστρέψουμε.</li><li style="text-align: justify;">Κάναμε μια στάση για ρακόμελο στο <a href="https://www.instagram.com/lacasadepapel.pavliani/?hl=en" target="_blank">La Casa de Papel</a> και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.</li><li style="text-align: justify;">Κυριακή, και ακόμη μία ηλιόλουστη ημέρα μας περίμενε στο βουνό.</li><li style="text-align: justify;">Αυτή τη φορά επισκεφθήκαμε την Τιθορέα, περπατήσαμε στο μονοπάτι πάνω από τον καταρράκτη και προς τη σπηλιά του Οδυσσέα Ανδρούτσου, θαυμάσαμε τη θέα, ήπιαμε καφέ στην πλατεία του χωριού, έπαιξαν τα μικρά μπάλα και απόγευμα επιστρέψαμε.</li><li style="text-align: justify;">Πριν το σπίτι όμως, κάναμε μια στάση στο Τροχόσπιτο.</li><li style="text-align: justify;">Οι φίλοι των φίλων μας έχουν ένα τροχόσπιτο που κάθε χρόνο τοποθετείται και σε διαφορετικό μέρος του βουνού και το οποίο γίνεται σημείο συνάντησης όλης της παρέας.</li><li style="text-align: justify;">Εμείς τους πετύχαμε παρέα με 20 ακόμα άτομα, με τα μικρά να παίζουν και να εξερευνούν το δάσος, και τους μεγάλους να προσπαθούν να εγκαταστήσουν ένα zip line στα δέντρα.</li><li style="text-align: justify;">Πίσω στο σπίτι για ετοιμασίες και beaute για το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς! </li><li style="text-align: justify;">Η βουνίσια παρέα των φίλων αριθμεί πάνω από 40 άτομα οπότε είχαν κλείσει ένα εστιατόριο (που κανονικά θα ήταν κλειστό), είχαν επιλέξει το μενού και ο χώρος είχε στηθεί αντίστοιχα.</li><li style="text-align: justify;">Μα ήταν τόσο όμορφα και ζεστά! Το μαγαζί ήταν το ιδανικό μέγεθος για την παρέα, πετρόχτιστο, με όμορφη διακόσμηση και φωτισμό, είχε τζάκι με μαξιλάρες, ειδικό χώρο για τα μικρά και τραπέζια για τους μεγάλους.</li><li style="text-align: justify;">Το μενού είχε 2 ειδών σούπες (κολοκύθα και μανιτάρι), σπιτική χορτόπιτα, σαλάτες, τορτελίνι, κότσι.... Εγώ επικεντρώθηκα στη μανιταρόσουπα και την πίτα οι οποίες ήταν εξαιρετικές!</li><li style="text-align: justify;">Ήπιαμε, χορέψαμε, γνωριστήκαμε με αρκετούς που δεν ξέραμε, ευχηθήκαμε....</li><li style="text-align: justify;">Τα μικρά όλων των ηλικιών πέρασαν λίγες ώρες στο εστιατόριο καθώς ήταν κυρίως στην πλατεία του χωριού παρόλο το κρύο.</li><li style="text-align: justify;">Το φλουρί το κέρδισε ο μικρός Ιάσωνας, γιος της φίλης Ίρις, και ο Στέφανος αναχώρησε το βράδυ έχοντας κάνει νέους φίλους αλλά και με ένα ελαφρύ κρύωμα (αναμενόμενο με τόσους συναχωμένους γύρω μας).</li><li style="text-align: justify;">Πόσο γεμάτες ήταν αυτές οι ημέρες! Πόσο χορταστικές, απολαμβάνοντας φίλους, γεύματα, αγκαλιές, ιστορίες, ήλιο, θάλασσα, παιχνίδια, βουνό.... Και ναι, ξεκούραστες σωματικά σίγουρα δεν τις λες, αλλά ανυψώνεται η ψυχή μας και γεμίζει η καρδιά μας και αυτό είναι ο στόχος.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή χρονιά αγαπημένοι μου!</div><div style="text-align: justify;">Να είναι όπως την ποθείτε! Και να επιλέγετε αυτούς και αυτά που σας ταιριάζουν και σας εξελίσσουν. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-87193276585352216152023-12-18T08:00:00.001+01:002023-12-18T08:00:00.132+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG3BXE8o2zDqNMBmNH0WaFJQok40rG-McHWMOjelrcrBh3OaTH8cs8l80Z2KPlgAZ3GB0rjir4Ynb6fSxim9gcAMJZhrts6R3euBcxAdFlZicshfJEGKMqbTkxbSH3eTWOGgNPZNlC7BCsxlWjF6983D0OuNUm91G0GrBNyjoAXoFKPQmwWM5FC4AdYO9b/s4032/IMG_2873.heic" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ελβετία μπελμον λωζάνη χριστούγεννα δέντρα λαμπιόνια φυσικό στολισμός belmont sur lausanne" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG3BXE8o2zDqNMBmNH0WaFJQok40rG-McHWMOjelrcrBh3OaTH8cs8l80Z2KPlgAZ3GB0rjir4Ynb6fSxim9gcAMJZhrts6R3euBcxAdFlZicshfJEGKMqbTkxbSH3eTWOGgNPZNlC7BCsxlWjF6983D0OuNUm91G0GrBNyjoAXoFKPQmwWM5FC4AdYO9b/s16000/IMG_2873.heic" /></a></div><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Πω πω... πόσο κρύα και μουντή ξημέρωσε η Δευτέρα.</li><li style="text-align: justify;">Από αυτές τις Δευτέρες που δεν θες να σηκωθείς από το κρεβάτι.</li><li style="text-align: justify;">Από το σπίτι δούλεψα εγώ, ενώ ο συνοδοιπόρος πήγε στο γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα άκουσα και ένα podcast της <a href="https://www.marieforleo.com/" target="_blank">Marie Forleo</a> με καλεσμένη την -διάσημη πλέον- <a href="https://www.glucosegoddess.com/" target="_blank">Glucose Goddess</a>. Και βεβαίως το θέμα ήταν η γλυκόζη... πόσο τελικά μας αφορά όλους (ναι, και εμάς τους μη-διαβητικούς), πόσα θέματα υγείας (σωματικής και ψυχικής) εξαρτώνται από τα επίπεδα της γλυκόζης μας και πώς με μερικές έξυπνες κινήσεις μπορούμε να γλιτώσουμε αυτά τα σκαμπανεβάσματα.</li><li style="text-align: justify;">Θα σας αποκαλύψω 4 τιπς που πρότεινε: 1. αλλαγή του γλυκού πρωινού με αλμυρό 2. σαλάτα πριν από κάθε γεύμα 3. ξύδι πριν ή μαζί με κάθε γεύμα 4. ελαφριά κίνηση μετά από το γεύμα.</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, και πήγαμε και οι δύο γραφείο αλλά ακολουθήσαμε διαφορετικό πρόγραμμα καθώς ο συνοδοιπόρος είχε δείπνο με την ομάδα του.</li><li style="text-align: justify;">Και το μεσημέρι είχαμε το μηνιαίο call που διοργανώνουμε για τις αγορές και ως το τελευταίο της χρονιάς, έφτιαξα 10 ερωτήσεις - κουίζ ώστε να ξεκινήσουμε σε πιο χαλαρή και εύθυμη ατμόσφαιρα (μισές για την επαγγελματική χρονιά που κλείνει και μισές εορταστικές ενόψει των Χριστουγέννων).</li><li style="text-align: justify;">Το είχα προτείνει πέρσι πρώτη φορά και μετά τη θερμή υποδοχή, το καθιερώσαμε.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα επέστρεψα πίσω για να παραλάβω και να παραδώσω τον μικρό ποδοσφαιριστή, και ενώ εκείνος προπονούνταν, εγώ πήγα ένα γρήγορο σούπερ - μάρκετ και μετά περίμενα μέσα στο αυτοκίνητο, υπό καταρρακτώδη βροχή, να τελειώσει.</li><li style="text-align: justify;">Του πήρα και το αγαπημένο του sushi, παρέα με τα edamame, και χοροπηδούσε από τη χαρά του. </li><li style="text-align: justify;">Φάγαμε παρέα, κάναμε τα μπάνια μας και για τελευταίο παιχνίδι πριν κοιμηθεί ήθελε να του κάνω μασάζ.</li><li style="text-align: justify;">"Κυρία, αν δείτε ότι με παίρνει ο ύπνος, μη σταματήσετε". Ο γλυκός μου.</li><li style="text-align: justify;">Και όλο και μου έδινε οδηγίες, λίγο πιο δυνατά, και από την άλλη πλευρά, και λίγο πιο πάνω ... </li><li style="text-align: justify;">Εννοείται μετά από μερικά λεπτά τον είχε πάρει ο ύπνος.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και ξανά γραφείο για εμένα.</li><li style="text-align: justify;">Είχα κανονίσει όμως συναντήσεις με 2-3 αγαπημένες συναδέλφους, η μία είχε γενέθλια, στην άλλη είχα να δώσω ένα αποχαιρετιστήριο δώρο και με την τρίτη είχαμε συζητήσεις.</li><li style="text-align: justify;">Με αυτά και με εκείνα, πέρασε η ημέρα.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι (υπό βροχή πάλι) με στάση για να παραλάβω τον μικρό ο οποίος ήρθε με ένα σακουλάκι κουλουράκια που έφτιαξαν στο UAPE.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και εργασία από το σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Και είναι τόσο σκοτεινά το πρωί που αναρωτιέσαι αν είναι 8 τη νύχτα ή 8 το πρωί.</li><li style="text-align: justify;">Την προηγούμενη εβδομάδα, ήμουν εγώ fully booked. Ε, αυτήν ήταν ο συνοδοιπόρος.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, το απόγευμα ξεκίνησαν οδικώς με τον φίλο Γιάννη για την Λυόν και τον αγώνα μπάσκετ Villeurbanne - ΠΑΟ.</li><li style="text-align: justify;">Παρέλαβα λοιπόν εγώ τον Στεφανάκο από το σχολείο, μαγειρέψαμε παρέα μακαρόνια, παίξαμε ποδόσφαιρο, κάναμε τα μπάνια μας και κοιμήθηκε σαν πουλάκι.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι εγώ, είχα ελεύθερο χρόνο να προχωρήσω το photo book αυτής της χρονιάς. </li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή με ήλιο -επιτέλους!</li><li style="text-align: justify;">Και η ημέρα ήταν σχετικά χαλαρή -επιτέλους #2.<br /></li><li style="text-align: justify;">Πέφτουν οι ρυθμοί ενόψει των εορτών και είναι τόσο ανακουφιστικό!</li><li style="text-align: justify;">Το δέντρο που βλέπετε παραπάνω είναι στην μικρή μας πόλη. Στολίζουν 2 τέτοια, μεγάλα δέντρα με αυτά τα φανταστικά, μεγάλα, πολύχρωμα λαμπιόνια.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα βγήκα για μία τελευταία εξόρμηση δώρων. Είναι τόσα τα δώρα, δεκάδες! Και θέλω να τα ψάχνω ένα - ένα οπότε δεν είναι καθόλου εύκολο. Κάποια τα παρήγγειλα online ώστε να παραδοθούν κατευθείαν στην Ελλάδα (είναι και η μεταφορά τους ένα θέμα) αλλά άλλα τα αγόρασα από εδώ.</li><li style="text-align: justify;">Έφτιαξα και ένα cheesecake παραγγελιά για τα γενέθλια της φίλης Έλενας.</li><li style="text-align: justify;">Ήταν με βάση oreo και γέμιση τυρί, σπιτική μαρμελάδα rasberries και λευκή σοκολάτα.</li><li style="text-align: justify;">Το Σάββατο σηκωθήκαμε με τον συνοδοιπόρο στις 09.00!! Εντάξει! Για τα δικά μας δεδομένα είναι μεσημέρι.</li><li style="text-align: justify;">Στις 10 παρά πήρα το λεωφορείο για το κέντρο ώστε να κάνω το τελευταίο μάθημα TRX της χρονιάς.</li><li style="text-align: justify;">Πήρα τον καφέ μου και μετά από λίγο ήρθε και ο συνοδοιπόρος με τον φίλο Δημήτρη.</li><li style="text-align: justify;">Τα είπαμε λίγο αλλά τους άφησα ώστε να συνεχίσω την έρευνα για 2-3 τελευταία δώρα (σας είπα, είναι ΠΟΛΛΑ τα δώρα).</li><li style="text-align: justify;">Είχα κλείσει και ένα ραντεβού για μανικιούρ και διάλεξα το πιο εορταστικό, λαμπερό κόκκινο χρώμα.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του Στεφανάκου από το ελληνικό σχολείο και αναχώρηση κατευθείαν για την Bienne και τους καθιερωμένους εορτασμούς των φίλων.</li><li style="text-align: justify;">Φτάσαμε απογευματάκι, ετοιμαστήκαμε εκεί, φτιάξαμε παρέα τα ορεκτικά και κατά τις 19.30 καθίσαμε για το δείπνο μας 4 οικογένειες.</li><li style="text-align: justify;">Το μενού ελληνικό, το κρασί εξαιρετικό, οι συζητήσεις πολλές... βάλαμε και μουσικές με το ηχείο - γίγας που έφερε ο έφηβος γιος της Βίβιαν, αναλύσαμε τα των γιορτών, θυμηθήκαμε παλιές ιστορίες, γελάσαμε πολύ και αργά το βράδυ αναχώρησαν.</li><li style="text-align: justify;">Α! Το cheesecake βγήκε πολύ καλό!</li><li style="text-align: justify;">Εμείς διανυκτερεύσαμε οπότε πήγε μεσάνυχτα για να κοιμηθούν τα μικρά αλλά και εμείς.</li><li style="text-align: justify;">Χαλαρό ξύπνημα την Κυριακή με παιχνίδια και καφέ στο σπίτι, περπάτημα στο ποτάμι υπό τον 1 βαθμό που είχε (μμμππρρ κρύο!), μεσημεριανό και απογευματινή επίσκεψη στο bowling μετά από παράκληση των μικρών.</li><li style="text-align: justify;">Τα μικρά αγόρια έπαιξαν bowling, τα μεγάλα μπιλιάρδο και εμείς τα κορίτσια ήπιαμε τον καφέ μας και ρίχναμε και καμιά μπαλιά.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι για συμμάζεμα, μπάνια και ετοιμασίες για την τελευταία μας, ελβετική εβδομάδα αυτού του έτους.</li><li style="text-align: justify;">Αντίστροφη μέτρηση για τις διακοπές μας (από τον Ιούλιο έχουμε να πάρουμε άδεια), για την Ελλάδα και για τις γιορτές! Το τρίπτυχο της επιτυχίας.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα </div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-44862023304430485602023-12-11T08:00:00.001+01:002023-12-11T08:00:00.147+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8t0q0tCpkfrlFyDY0gCSCf1C2Hs8crEo7knajWttbKDgN1waOaggyi10x1MU4oSfMkuIqO7GiXPf-MfHmjJRnnA3vPBcLoyKFohS_UPukkY1DT0xY2wDPSz6aetcgihTDfsC2mYcR9ZMrnDHl72RGlfBoDeCFD1s_qRdZz64w7x1siJfIk2k7h9-WliNP/s4032/IMG_2775.HEIC" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="τελεφερίκ ζερμάτ ελβετία χιόνι βουνό σκι εκδρομή zermatt gondola ski switzerland" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8t0q0tCpkfrlFyDY0gCSCf1C2Hs8crEo7knajWttbKDgN1waOaggyi10x1MU4oSfMkuIqO7GiXPf-MfHmjJRnnA3vPBcLoyKFohS_UPukkY1DT0xY2wDPSz6aetcgihTDfsC2mYcR9ZMrnDHl72RGlfBoDeCFD1s_qRdZz64w7x1siJfIk2k7h9-WliNP/s16000/IMG_2775.HEIC" /></a></div><p></p><p></p><ul style="text-align: left;"><li>Νέα εβδομάδα, νέα προγράμματα.</li><li>Τη Δευτέρα λοιπόν εργάστηκα από το σπίτι γιατί προβλεπόταν ταξίδι τις επόμενες ημέρες.</li><li>Και χιόνιζε σχεδόν όλη την ημέρα. Έχει μια "αριστοκρατική", ήσυχη ομορφιά το χιόνι.</li><li>Το θαύμαζα λοιπόν από την τζαμαρία ενώ δούλευα.</li><li>Ο συνοδοιπόρος παρέλαβε τον μικρό επιστρέφοντας από το γραφείο και ακολουθήσαμε το κλασικό μας πρόγραμμα με φαγητό, παιχνίδι, μπάνια, ορθογραφία και χαλάρωση.</li><li>Τρίτη, και ξανά δουλειά από το σπίτι για εμένα - από το γραφείο για τον συνοδοιπόρο.</li><li>Το απόγευμα όμως αφού άφησα τον Στεφανάκο στο ποδόσφαιρο, συνέχισα για το κέντρο της Λωζάνης και ένα μάθημα barre.</li><li>Επιστροφή σπίτι για αλλαγή σκυτάλης καθώς έπρεπε να φύγει ο συνοδοιπόρος για την προπόνηση μπάσκετ του.</li><li>Μιλάμε για οργάνωση με ακρίβεια λεπτού για να τα προλάβουμε όλα.</li><li>Παίξαμε ωραία με τον Στεφανάκο, κάναμε τα μπάνια μας και αφού κοιμήθηκε ετοίμασα εγώ τη μικρή μου βαλίτσα.</li><li>Συνομιλίες με κάποιους συναδέλφους για το μικρό ταξίδι (κλασικά για το τι να πακετάρουμε), επιστροφή του συνοδοιπόρου και ύπνος.</li><li>Την Τετάρτη κατά τις 07.30 κατέφτασε η συνάδελφος και φίλη Hasti με ένα uber ώστε να πάμε παρέα στον σταθμό και να πάρουμε το τρένο παρέα με καμιά δεκαριά ακόμα συναδέλφους.</li><li>Προορισμός το όμορφο Zermatt.</li><li>Η Vice President της ευρύτερης ομάδας μας αποφάσισε να μας κάνει "δώρο" αυτό το μικρό ταξίδι για όσους εργαζόμαστε από την Ελβετία. </li><li>Μετά από μία αλλαγή τρένου, μία επιπλέον αναμονή 15' λόγω χιονοστιφάδας, πολλές συζητήσεις (κυρίως εκτός δουλειάς), εντυπωσιακά τοπία και όμορφο ήλιο, φτάσαμε στο Zermatt. </li><li>Εκεί το πρόγραμμα ήταν αρκετά "σφιχτό" οπότε αφήσαμε γρήγορα τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο, πήραμε τα μικρά - ηλεκτρικά ταξί μέχρι τον σταθμό των τελεφερίκ και επιβιβαστήκαμε σε δόσεις με προορισμό το Trockener Steg στα 2.900 μέτρα υψόμετρο. </li><li>Η διαδρομή εκπληκτική και επειδή διαρκεί αρκετά προλαβαίνεις και να δεις και να φωτογραφίσεις με την άνεσή σου, κυρίως βεβαίως τον πρωταγωνιστή, το Matterhorn.</li><li>Αποβίβαση ώστε να φάμε στο <a href="https://restaurant-zermatt.ch/en/overview/#ice-buffet" target="_blank">Ice Buffet Restaurant</a> κάπως με την ψυχή στο στόμα καθώς είχαμε ήδη καθυστερήσει για το Town Hall της ομάδας.</li><li>Και καλά εμείς οι 35 που είμασταν εκεί, άλλοι τόσοι ήταν online οπότε απλά μας περίμεναν για να ξεκινήσει το call.</li><li>Με τα τιραμισού στο χέρι σε χάρτινα πιάτα, περπατήσαμε 3' στο χιόνι ώστε να μεταφερθούμε σε ένα διπλανό κτίριο με συνεδριακό χώρο για το Town Hall.</li><li>Η συνάντηση διήρκησε περίπου 2 ώρες, με αρκετές ανακοινώσεις, κάποιες απρόσμενες, και πολλές συζητήσεις στο background.</li><li>Τρέξιμο μετά πάλι καθώς η τελευταία gondola για το Zermatt αναχωρούσε στις 16.15.</li><li>Και είχε πέσει πια ο ήλιος και είχε ένα κρύο! -14 C!</li><li>Περπατήσαμε μέχρι το ξενοδοχείο (μια διαδρομή 20' περίπου) και απλά ξεπαγιάσαμε! Πόνεσαν τόσο πολύ τα δάχτυλά μου που δεν μπορούσα να τα κουνήσω.</li><li>Βουρ για το ξενοδοχείο <a href="https://www.hotelalexzermatt.com/?lang=en" target="_blank">Alex</a> και το πανέμορφό του σαλόνι!</li><li>Το lobby ήταν πραγματικά τεράστιο, με ένα μεγάλο κεντρικό μπαρ και πολλές γωνίες με τζάκια, βελούδινους καναπέδες, βαρύ ξύλο και βαθύ κόκκινο, υπέροχους χριστουγεννιάτικους στολισμούς και ζεστασιά!</li><li>Ιδανικό σκηνικό για έναν ζεστό καφέ δίπλα στο τζάκι.</li><li>Ώρα πολλή όμως δεν είχαμε οπότε χωριστήκαμε στα δωμάτιά μας (το δικό μου ήταν σαν μικρό διαμέρισμα!) για ένα γρήγορο ντους, αλλαγή και ραντεβού στο εστιατόριο του ξενοδοχείου για το δείπνο μας.</li><li>Και όπως αναμενόταν, ήμουν η μόνη χορτοφάγος οπότε είχα ειδικό μενού.</li><li>"Προτιμάς ψάρι ή ζυμαρικά;". Ω ναι, πολλοί ακόμα πιστεύουν ότι τα ψάρια δεν είναι ζώα άρα οι χορτοφάγοι τα τρώνε.</li><li>Δείπνο λοιπόν, κρασιά, ανταλλαγή των χειρόγραφων καρτών που είχαμε να γράψουμε στον "τυχαίο" παραλήπτη που μας έτυχε μετά από κλήρωση (ο δικός μου δεν ήταν παρών, αλλά ο secret santa μου ήταν και συγκινήθηκα πολύ με τα λόγια του!) και αναχώρηση για το μπαρ <a href="https://www.zermama.ch/de/mamacita/" target="_blank">Mamacita</a> όπου μας περίμενε live μπάντα.</li><li>Κουράγια πολλά δεν είχαμε οι περισσότεροι (ούτε ποτό δεν ήπια εγώ) οπότε ακούσαμε λίγο την μπάντα, χορέψαμε και αναχωρήσαμε για ύπνο.</li><li>Έλα όμως που η θερμοκρασία του δωματίου ήταν σε κατάσταση Σαχάρας! Πω πω... πόση ζέστη! Ένιωθα και πολλή βαριά με όλο το φαγητό και τα κρασιά και πήγε 04.00 μέχρι να με πάρει ο ύπνος! Μεγάλη ταλαιπώρια!</li><li>Το πρωί στις 08.30 ήμουν ήδη κάτω για το πρωινό παρέα με τους συναδέλφους (πολλοί είχαν ταλαιπωρηθεί το βράδυ σαν και εμένα), κάναμε μια γρήγορη βόλτα στο κέντρο ώστε να πάρουμε κάποια δωράκια και 11.00 επιβιβαστήκαμε στο τρένο για την επιστροφή μας.</li><li>Πήγε 15.00 μέχρι να φτάσω σπίτι, τόσο κουρασμένη από την έλλειψη ύπνου.</li><li>Τσίμπησα κάτι στα γρήγορα, ξάπλωσα λιγάκι και αναχώρησα ώστε να πάρω τον Στεφανάκο από το σχολείο.</li><li>"Μαμά, πολύ απασχολημένη είσαι τον τελευταίο καιρό." Αχ ναι.</li><li>Του έδωσα και την χειροποίητη, ξύλινη σφεντόνα που του είχα πάρει και ενθουσιάστηκε.</li><li>Ενώ του μιλούσα για το ταξίδι και του έλεγα πως δεν κοιμήθηκα καθόλου καλά μου απαντά "Μα δεν είχες κανένα doudou μαζί σου μαμά! Για αυτό δεν κοιμήθηκες καλά! Την επόμενη φορά θα σου δώσω το μικρό αρκουδάκι που έχω που λέγεται Στέφανος".</li><li>Ενώ το σώμα μου παρακαλούσε να μείνω σπίτι και να κοιμηθώ, η ψυχή μου τελικά κέρδισε και έτσι ντύθηκα και στις 18.00 αναχώρησα για το κέντρο της Λωζάνης.</li><li>Βλέπετε, πολύ πριν η VP μας, μας ανακοινώσει το ταξίδι στο Zermatt, είχαμε κανονίσει κάποιοι συνάδελφοι να συναντηθούμε στην Χριστουγεννιάτικη Αγορά της Λωζάνης παρέα με τους φίλους που είχαν απολυθεί το καλοκαίρι. Ε, δεν μπορούσα να μην τους δω.</li><li>Δεν το μετάνιωσα λοιπόν καθόλου που πήγα σερί!</li><li>O Danijel, o Constantin, η Nirmala, η Hasti, ο Olivier και εγώ είμασταν τελικά (αρκετοί έμειναν τελικά σπίτι μετά το Zermatt) και ξεκινήσαμε με ζεστό κρασί στην πλατεία του St Francois και συνεχίσαμε με ελαφρύ δείπνο στο Flon.</li><li>Πόσες αγκαλιές κάναμε, ειδικά με τον Danijel και τον Constantin με τους οποίους δούλευα πολύ στενά και μου λείπουν πολύ. Και πόσα είχαμε να πούμε, επαγγελματικά αλλά κυρίως προσωπικά.</li><li>Πόσο ωραία κοιμήθηκα το βράδυ της Πέμπτης! Βάλσαμο!</li><li>Παρασκευή, και πρωί πρωί ξεκίνησα με μάθημα γαλλικών. Non - stop αυτή η εβδομάδα.</li><li>Το απόγευμα επισκέφθηκε ο συνοδοιπόρος έναν καρδιολόγο και επέστρεψε με holder ώστε να κάνει έναν 24ωρο έλεγχο.</li><li>Εγώ άδειασα την βαλίτσα μου, μαγείρεψα, ξεκουράστηκα, λούστηκα .... </li><li>Το Σάββατο πήρα το λεωφορείο πρωί - πρωί με τη φίλη Τίνα για το μάθημα barre.</li><li style="text-align: justify;">Ήπιαμε μετά τον καφέ μας παρέα, ήσυχα και ωραία, τα είπαμε, αγοράσαμε κάποια δώρα, και αφού άφησαν οι υπόλοιποι τα μικρά στο ελληνικό σχολείο, συναντηθήκαμε για μεσημεριανό στο <a href="https://www.unpodipiu.ch/" target="_blank">un po di piu</a> συνολικά 4 οικογένειες (άνευ τέκνων). </li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του Στεφανάκου, σούπερ-μάρκετ οικογενειακώς και επιστροφή σπίτι για ... μαγειρικές.</li><li style="text-align: justify;">Ο συνοδοιπόρος ξεκίνησε ένα χοιρινό με δαμάσκηνα ενώ εγώ έφτιαξα ένα bourguignon μανιταριών και μία vegan τάρτα gingerbread - καραμέλα.</li><li style="text-align: justify;">Non - stop μέχρι το βράδυ με ετοιμασίες, συμμαζέματα, βιντεοκλήσεις.... </li><li style="text-align: justify;">Κυριακή, και είχαμε το καθιερωμένο Secret Santa αλλά αυτή τη χρονιά σπίτι μας.</li><li style="text-align: justify;">Carlo, Lauren, Kaio, Zena, Jessica, Nico και εμείς!</li><li style="text-align: justify;">Στρώθηκε το τραπέζι, μπήκαν τα δώρα κάτω από το δέντρο, βγήκαν τα bubbles (που λέει και ο Carlo), άρχισαν οι συζητήσεις και τα φαγοπότια.</li><li style="text-align: justify;">Και έχουμε πάντα τόσα να πούμε! Πέρασε η ώρα ... νεράκι.</li><li style="text-align: justify;">Και τα δώρα φέτος ήταν ίσως τα πιο πετυχημένα! Εμένα ήταν ο Nico ο Secret Santa μου και μου έφερε το βιβλίο <a href="https://www.nytimes.com/2023/08/12/books/review/the-bee-sting-paul-murray.html" target="_blank">The Bee Sting</a>. Μακράν το πιο "χοντρό" βιβλίο που κατέχω! Θα είναι σίγουρα το βιβλίο των φετινών γιορτών (μπορεί να με βγάλει μέχρι το καλοκαίρι βέβαια... χιχι).</li><li style="text-align: justify;">Αργά το απόγευμα αγκαλιαστήκαμε σφιχτά, ευχηθήκαμε Καλές Γιορτές καθώς όλοι μας θα ταξιδέψουμε στις χώρες μας εντός των επόμενων 2 εβδομάδων, και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τα μέσα Ιανουαρίου πια.</li><li style="text-align: justify;">Πλυντήρια, καθαριότητες, σκούπες.... χαμός όπως καταλαβαίνετε.</li><li style="text-align: justify;">Πήγε βράδυ για να κάτσουμε στον καναπέ και να παίξουμε μια monopoly με τον Στεφανάκο.</li><li style="text-align: justify;">Είναι ο Δεκέμβριος ένας πολύ πολυάσχολος μήνας αλλά ας είναι η κούραση να έρχεται πάντα από τέτοια.... δείπνα, εκδρομές, συναντήσεις, μαγειρικές. Αμήν.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα </div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-57559688355710487042023-12-04T08:30:00.012+01:002023-12-04T08:30:00.143+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrM37yATUVD3xL3BfFofaLhLs3xr0js5FMfzhYWqFqaX8coiDDjWWwI9vU3Jg51uIb8daaJ_CsYb65eCaYZEBDRF9xdsJLi6o9lTRGd_7gMQzW085Ayk_IZjsgWSZnAH27IeBZKC5Ca18703cqviR_8DPiZQLmW6ty42986Rm_fulGDVSJQEELcxeJPvfA/s4032/IMG_2662.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="χριστουγεννιάτικο εταιρικό πάρτυ λωζάνη 2023 ντισκομπάλα ελβετία" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrM37yATUVD3xL3BfFofaLhLs3xr0js5FMfzhYWqFqaX8coiDDjWWwI9vU3Jg51uIb8daaJ_CsYb65eCaYZEBDRF9xdsJLi6o9lTRGd_7gMQzW085Ayk_IZjsgWSZnAH27IeBZKC5Ca18703cqviR_8DPiZQLmW6ty42986Rm_fulGDVSJQEELcxeJPvfA/s16000/IMG_2662.HEIC" /></a></div><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Δευτέρα, και έμεινα σπίτι, κατ' εξαίρεση.</li><li style="text-align: justify;">Και γιατί είχα ήδη 2 ημέρες που θα έπρεπε να είμαι στο γραφείο αυτήν την εβδομάδα, και γιατί το σπίτι ήταν λίγο βομβαρδισμένο τοπίο από το σκ.</li><li style="text-align: justify;">Μόνη λοιπόν, με αρκετή δουλειά αλλά και δουλειές.</li><li style="text-align: justify;">Ήρθαν τα αγόρια το απόγευμα και φτιάξαμε σπιτικές πίτσες!</li><li style="text-align: justify;">Ε, κάπως έπρεπε να καταναλώσουμε και όλα αυτά τα τυριά και αλλαντικά που είχαμε συσσωρεύσει στο ψυγείο.</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, και μείναμε και οι δύο στο σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Και το μεσημεράκι, να 'σου και το πρώτο χιόνι της σεζόν!</li><li style="text-align: justify;">Για κανά τεταρτάκι χιόνισε πολύ αλλά μετά το γύρισε σε βροχή οπότε δεν έμεινε καθόλου.</li><li style="text-align: justify;">Και εκεί που είμαι σε ένα call (πρωτότυπο) χτυπά το κινητό μου και βλέπω το όνομα της Τζέσης, μιας παλιάς - παλιάς μου φίλης.</li><li style="text-align: justify;">"Λες να με πήρε κατά λάθος;" σκέφτηκα. Της στέλνω λοιπόν ένα μήνυμα ότι είμαι στη δουλειά και μου απαντά ότι με πήρε να δει τι κάνω.</li><li style="text-align: justify;">Την κάλεσα και εγώ λοιπόν το βραδάκι και τα είπαμε για αρκετή ώρα, για εμάς, τις νέες ασχολίες, τα παιδιά, τα σχολεία, τα προγράμματα, τα Νότια Προάστια, τις γιορτές.... </li><li style="text-align: justify;">Χάρηκα τόσο πολύ!</li><li style="text-align: justify;">Είχε μάθει από μια κοινή μας φίλη όταν θα κατέβω στην Ελλάδα για τις γιορτές αλλά εκείνη θα λείπει οπότε με κάλεσε ώστε να τα πούμε τουλάχιστον τηλεφωνικά.</li><li style="text-align: justify;">"Να με παίρνεις και εσύ όποτε θες ένα τηλέφωνο να τα λέμε". Και της υποσχέθηκα ότι θα την παίρνω.</li><li style="text-align: justify;">Ξέρετε τι παθαίνω.... με τους ανθρώπους που δεν είναι του άμεσου φιλικού μου περιβάλλοντος αλλά του λίγο ευρύτερου, σαν να νιώθω ότι ενοχλώ, σαν να νιώθω ότι έχουν άλλες προτεραιότητες, σαν να νιώθω παρείσακτη μερικές φορές. Το ξέρω ότι είναι καθαρά δικό μου όλο αυτό.</li><li style="text-align: justify;">Αυτό το τηλεφώνημα όμως, τα κατέρριψε όλα αυτά, και με έκανε να νιώσω την αγνή και ουσιαστική νοιάξη μιας παλιάς φίλης.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη και η ημέρα ξημέρωσε με υπέροχο ήλιο και γέμισε με calls, δουλειές και παράλληλες ετοιμασίες και συνεννοήσεις.</li><li style="text-align: justify;">Έψησα κάτι blueberry muffins για να κεράσω στη δουλειά ενόψει της γιορτής μου, συνεννοήθηκα με τη φίλη Petya η οποία κατέφτασε από το Λονδίνο και το απόγευμα την παρέλαβα από το ξενοδοχείο με προορισμό το σπίτι της τρίτης της ομάδας, και διευθύντριάς μας, Victoria.</li><li style="text-align: justify;">Σαν όνειρο ήταν, οι τρεις μας, στο όμορφό της σπίτι, με κρασί και φαγητό, με αυθόρμητη ανταλλαγή δώρων (χωρίς να το έχει συζητήσει καμιά μας), με γέλια, ειλικρινείς συζητήσεις και εξομολογήσεις, αγάπη και τρυφερότητα.</li><li style="text-align: justify;">Αχ αυτή η τριάδα που σπάει as we speak καθώς σιγά σιγά ο καθένας αλλάζει πορεία.</li><li style="text-align: justify;">Όπως και με κάποιες από τις παλαιότερες ομάδες, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την αίσθηση ασφάλειας, αλληλοσεβασμού και στήριξης που έχουμε δημιουργήσει τα τελευταία 2 χρόνια.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και ήταν η πρώτη ημέρα του διήμερου workshop που διοργάνωσε η ομάδα μας με τη συμμετοχή και των μελών που εργάζονται σε άλλες χώρες (Αγγλία, Αυστρία, Ουκρανία...).</li><li style="text-align: justify;">Παρέλαβα τις 2 συναδέλφισσες από το ξενοδοχείο τους και 08.30 είμασταν ήδη στο γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Εκεί μείναμε όλη μέρα, στην ίδια αίθουσα, με μικρά διαλείμματα, καλεσμένους από διαφορετικά τμήματα και "βαριές" συζητήσεις για την τωρινή και μελλοντική κατάσταση της ομάδας μας.</li><li style="text-align: justify;">Ευτυχώς, όταν έφτασε πια 17.00, αποφασίσαμε να προσαρμόσουμε το πρόγραμμα ώστε να κάνουμε την ανταλλαγή δώρων "Secret Santa" αντί για ακόμη ένα θέμα ανάλυσης.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, ένας - ένας, άνοιγε το δώρο με το όνομά του και προσπαθούσε να μαντέψει τον αποστολέα. </li><li style="text-align: justify;">Για εμένα ο Secret Santa ήταν ο συνάδελφος Julian ο οποίος μου αγόρασε ένα όμορφο κερί και ένα κουτί με σοκολατένια αμύγδαλα.</li><li style="text-align: justify;">Σερί πήγαμε στο εστιατόριο <a href="https://www.vieilouchy.ch/" target="_blank">Le Vieil Ouchy</a> για το δείπνο μας το οποίο επικεντρώθηκε στο fondue. </li><li style="text-align: justify;">Περάσαμε πολύ όμορφα, με πολλές συζητήσεις εκτός δουλειάς, προσωπικές ιστορίες, ανταλλαγή εμπειριών και πολύ χαλαρό κλίμα.</li><li style="text-align: justify;">Αργά επέστρεψα σπίτι όπου ο μικρός κοιμόταν και ο συνοδοιπόρος με περίμενε ώστε να τα πούμε λιγάκι.</li><li style="text-align: justify;">Είχε καταφτάσει -επιτέλους- και το Advent Calendar του Στεφανάκου που περίμενε πώς και πώς. Αυτή τη χρονιά είναι Pokemon με μικρές φιγούρες σε κάθε παραθυράκι.</li><li style="text-align: justify;">Κατενθουσιασμένος άνοιξε τα 2 τελευταία παραθυράκια καθώς τότε θα είμαστε στην Ελλάδα.</li><li style="text-align: justify;">Παράλληλα, ήταν και η ονομαστική μου εορτή αλλά δεν κατάφερα να μιλήσω σχεδόν με κανέναν οπότε το βράδυ προσπάθησα να απαντήσω στα μηνύματα και τις ευχές.</li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή, και ακόμη μία πολλή γεμάτη και βροχερή ημέρα ξεκινούσε.</li><li style="text-align: justify;">Πρωινή άφιξη πάλι στο γραφείο με τις 2 συναδέλφισσες για το δεύτερο μέρος των συζητήσεων.</li><li style="text-align: justify;">Για μία ώρα επισκεφθήκαμε και το Creative Lab όπου φυλάσσονται όλα τα προϊόντα της εταιρείας αλλά και πολλά που δεν είδαν ποτέ το φως ή ήταν τα πρώτα δείγματα.</li><li style="text-align: justify;">Μας έκαναν ξενάγηση οι ειδικοί και μείναμε βεβαίως με το στόμα ανοιχτό με όλα όσα δημιουργούν, πόσα χρόνια και πόσες "ανεπιτυχείς" προσπάθειες χρειάζονται και πόσο μπροστά κοιτούν.</li><li style="text-align: justify;">Απόγευμα πια ολοκληρώσαμε τις εργασίες και επέστρεψα σπίτι ώστε να ξεκουραστώ λιγάκι (πτώμα ένιωθα! ειδικά πνευματικά).</li><li style="text-align: justify;">Ντυθήκαμε - στολιστήκαμε με τον συνοδοιπόρο, φτιάξαμε ένα μικρό βαλιτσάκι του Στεφανάκου, τον παραλάβαμε από το μπάσκετ και πήγαμε κατευθείαν στο σπίτι των φίλων Ηρώ και Γιάννη όπου θα διανυκτέρευε ο Στεφανάκος παρέα με τα δυο τους κορίτσια.</li><li style="text-align: justify;">Είχαμε βλέπετε το Χριστουγεννιάτικο πάρτυ της εταιρείας και ο φίλος Γιάννης προθυμοποιήθηκε να κρατήσει τον Στέφανο, όπως και πέρσι, ώστε να μπορέσουμε να πάμε και οι δυο μας.</li><li style="text-align: justify;">Γιατί για τους expats, τέτοιοι πολύτιμοι φίλοι είναι σαν οικογένεια!</li><li style="text-align: justify;">Πάρτυ λοιπόν, με το γραφείο να μεταμορφώνεται σε club υπό το θέμα "Back to the Future".</li><li style="text-align: justify;">Περάσαμε όμορφα, χορέψαμε, ήπιαμε, είδαμε αρκετούς συναδέλφους, μας ζωγράφισαν φωσφορίζουσα σχέδια στο πρόσωπο, βγάλαμε φωτογραφίες, συζητήσαμε....</li><li style="text-align: justify;">Πρέπει να πήγε 03.00 μέχρι να γυρίσουμε σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Ύπνος και ανέγερση εκεί κατά τις 08.30 (νωρίς για άλλους, αργά για εμάς).</li><li style="text-align: justify;">Γρήγορες ετοιμασίες, καφέ και κρουασάν στο χέρι, ώστε να πάμε να βρούμε τον Στεφανάκο και τους φίλους.</li><li style="text-align: justify;">Καθίσαμε παρέα σπίτι τους για πρωινό, τα είπαμε και κατά τις 11.30 πήρα το μετρό για να συναντήσω τη φίλη Petya και να της κάνω το πρώτο της τουρ στη Λωζάνη.</li><li style="text-align: justify;">Γιατί έχει έρθει δεκάδες φορές για δουλειά, αλλά την Λωζάνη δεν την είχε δει ποτέ.</li><li style="text-align: justify;">Υπό ελαφρύ χιόνι, περπατήσαμε για πάνω από μία ώρα, είδαμε τον καθεδρικό, την λαϊκή αγορά, ήπιαμε ζεστή σοκολάτα, αγόρασε σοκολατάκια, και κατά τη μία συναντήσαμε ακόμη 6 συναδέλφους για μεσημεριανό στη Luigia.</li><li style="text-align: justify;">Η Petya, η Julide, η Nirmala, η Hasti, η Marta, ο Olivier και εγώ. Πολυπολιτισμικότητα στο φουλ.</li><li style="text-align: justify;">Όσες ώρες και να έχουμε, δεν στερεύουμε από θέματα!</li><li style="text-align: justify;">Στις 15.00 τους αποχαιρέτησα καθώς με παρέλαβαν τα αγόρια μου ώστε να επιστρέψουμε σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Τζάκι, χαλάρωση, παιχνίδια, βιντεοκλήσεις και ύπνος.</li><li style="text-align: justify;">Η Κυριακή ξημέρωσε με ελαφρύ χιόνι, κρύο και ήλιο.</li><li style="text-align: justify;">Ο συνοδοιπόρος έφυγε για το γυμναστήριο και το πρώτο του μάθημα kick boxing ενώ εγώ συμμάζεψα το σπίτι, βοήθησα τον Στεφανάκο με τα γαλλικά του μαθήματα, παίξαμε rummy, κάναμε τα μπάνια μας.</li><li style="text-align: justify;">"Καλά μπαμπά, εγώ αν έρθω kick boxing και μου δώσουν και γάντια, θα τον σπάσω τον σάκο". </li><li style="text-align: justify;">Το μεσημεράκι συναντήσαμε τους φίλους στο μικρό παγοδρόμιο που στήνουν κάθε Χειμώνα στο Lutry, δίπλα στη λίμνη.</li><li style="text-align: justify;">Βάλαμε τα πατίνια μας με τον Στεφανάκο και κάναμε την προσπάθειά μας.</li><li style="text-align: justify;">Συνάντησε και 2 φίλους του οι οποίοι τον βοήθησαν να μάθει την τεχνική.</li><li style="text-align: justify;">Μετά, εννοείται, πήγε δίπλα στο γήπεδο για ποδόσφαιρο παρέα με τον συνοδοιπόρο και τα λοιπά αγόρια.</li><li style="text-align: justify;">Τα κορίτσια μείναμε στο παγοδρόμιο με τις μικρές να κάνουν πατινάζ και εμείς να τα λέμε υπό τη συνοδεία ζεστού κρασιού.</li><li style="text-align: justify;">Το κρύο ήταν όμως πολύ οπότε μετά από κανά δίωρο επιστρέψαμε σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Πήραμε έναν υπνάκο με τον Στεφανάκο στον καναπέ (εξαιρετικά) και το απογευματάκι επισκεφθήκαμε τους "γειτόνους" Ιλιάνα, Βασίλη και Μάξιμο που μας είχαν καλέσει για κρασί και τσίμπημα.</li><li style="text-align: justify;">Είπαμε τα νέα μας, ονειρευτήκαμε θερινούς προορισμούς, ανταλλάξαμε ελβετικά tips και βραδάκι πια επιστρέψαμε σπίτι, μια και καλή. </li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-25747542481060402662023-11-29T09:00:00.001+01:002023-11-29T09:00:00.145+01:00Η καλοσύνη<p style="text-align: justify;"></p><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqB0fujo0jRyac4FcChw3mpsUTt3pLdAl_fXwrpAf5QsTR0XrOHUxtxWahJH2BoePeBtm_p2kX60oI_uJzJxkmHuFb5lXjsL1KJdy_w0cCLQoQuBMu_2SW4iGVSi_uwCRkkyg0tRHRc8C-h-thdPMJFty6sfOuPDSdsEC0o6hAEteRaTUgnP3FJKLmFnG4/s4032/IMG_2367.HEIC" imageanchor="1" style="font-family: inherit; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img alt="καλοσύνη έρευνα άρθρο οφέλη" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqB0fujo0jRyac4FcChw3mpsUTt3pLdAl_fXwrpAf5QsTR0XrOHUxtxWahJH2BoePeBtm_p2kX60oI_uJzJxkmHuFb5lXjsL1KJdy_w0cCLQoQuBMu_2SW4iGVSi_uwCRkkyg0tRHRc8C-h-thdPMJFty6sfOuPDSdsEC0o6hAEteRaTUgnP3FJKLmFnG4/s16000/IMG_2367.HEIC" /></a></div><p></p><div class="elementToProof" style="font-size: 11pt; text-align: justify; text-size-adjust: auto;"><span style="font-family: inherit;">Η καλοσύνη θα σώσει το κόσμο. Το θεωρείτε ουτοπικό; Ίσως πολύ ρομαντικό; Μη-ρεαλιστικό; Well, κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ο μόνος τρόπος να σώσουμε τον εαυτό μας και να βάλουμε και το μικρό μας λιθαράκι ώστε να καλυτερεύσουμε τη ζωή όλων μας. Τις τελευταίες εβδομάδες όλο και διαβάζω για αυτό το θέμα που είναι ούτως ή άλλως πολύ κοντά στη δική μου κοσμοθεωρία. </span></div><div class="elementToProof" style="font-size: 11pt; text-align: justify; text-size-adjust: auto;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></div><div class="elementToProof" style="font-size: 11pt; text-align: justify; text-size-adjust: auto;"><span style="font-family: inherit;">Πρόσφατα, ο Πρόεδρος της πολυεθνικής εταιρείας στην οποία εργάζομαι εδώ στην Ελβετία (μιλάμε για πολύ υψηλό στέλεχος για να καταλάβετε) ανέβασε ένα άρθρο του με τίτλο "Η χειρότερη επαγγελματική συμβουλή που μου έδωσαν". Το θέμα λοιπόν του άρθρου ήταν πώς όλα αυτά τα χρόνια επαγγελματικής του πορείας, μία από τις "εποικοδομητικές κριτικές" που του έκαναν επανειλλημένα οι ανώτεροί του ιεραρχικά, ήταν ότι έδειχνε πολύ καλοσύνη και βεβαίως, η καλοσύνη ήταν κάτι που το εισέπρατταν ως αρνητικό στην αυστηρή, επαγγελματική σφαίρα. Προς τιμήν του, τουλάχιστον βάσει των δικών του λεγομένων, ποτέ του δεν άλλαξε και συνέχισε να εργάζεται με καλοσύνη και να προχωρά με αυτήν ως γνώμονα. Όχι μόνο επειδή ήταν συμβατή με τις δικές του αρχές, αλλά και επειδή έβλεπε πρακτικά ότι "δούλευε". Η καλοσύνη, όταν είναι αυθεντική και αυθόρμητη, προδιαθέτει τους συνεργάτες μας, αλλάζει τις ισορροπίες, ανεβάζει την ενέργεια της ομάδας και εν τέλει φέρνει αποτελέσματα. Ως εκ τούτου, έχουμε και τον πρόσφατο δείκτη εν ονόματι Kindness Quotient (KQ) ο οποίος μετρά πόσο ένα άτομο λειτουργεί με τις αρετές της καλοσύνης, της γενναιοδωρίας και της φροντίδας. Και ναι, μεγάλες εταιρείες και στελέχη, μιλούν πλέον ανοιχτά για αυτό και ενθαρρύνουν την καλοσύνη στον εργασιακό χώρο. No more bitches please! Κουράστηκα να διαβάζω και να ακούω για το πόσο bitch ήταν η τάδε και πόσο αδίστακτος ο δείνα. Όλοι μας έχουμε αναγκαστεί να συνυπάρξουμε και να υποστούμε τέτοιες συμπεριφορές και χαρακτήρες (εντός και εκτός δουλειάς) και έχουμε ζήσει στο πετσί μας πόσο δύσκολο είναι να διατηρήσουμε τις αξίες μας, τον σεβασμό μας, την καλοσύνη μας, όταν εκείνοι λειτουργούν σε πολύ διαφορετικές συχνότητες. Αξίζει όμως, πρώτα για εμάς.</span></div><div class="elementToProof" style="font-size: 11pt; text-align: justify; text-size-adjust: auto;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></div><div class="elementToProof" style="font-size: 11pt; text-align: justify; text-size-adjust: auto;"><span style="font-family: inherit;"><span>Πρόσφατα, πάλι, άκουσα ένα επεισόδιο του </span><a href="https://drchatterjee.com/blog/category/podcast/" target="_blank">Feel Better, Live More</a>. <span style="font-size: 11pt;">podcast του Dr. Chatter Jee με τίτλο "Why Kindness is The Superpower You Didn't Know You Had" (γιατί η καλοσύνη είναι η υπερδύναμη που δεν ήξερες ότι είχες). Η συζήτηση ήταν με την Καθηγήτρια Ψυχολογίας Claudia Hammond με θέμα, βεβαίως, την καλοσύνη και πώς μας κάνει καλό, ψυχικά αλλά και σωματικά. Την χρειαζόμαστε, για εμάς και για τους άλλους, και ξεκινά από πολύ μικρές, καθημερινές πράξεις που έχουν εν τέλει σημαντικό αντίκτυπο. Όπως το να λέμε μια καλημέρα σε αυτόν που περιμένει στην ουρά μαζί μας ή μια καλή κουβέντα στην κοπέλα που φτιάχνει τον καφέ. Και το εντυπωσιακό είναι ότι, προφανώς, η καλοσύνη ωφελεί τον παραλήπτη αλλά, ίσως προς έκπληξη κάποιων, ωφελεί εξίσου (ή και ακόμα περισσότερο) τον "αποστολέα". Σε μια έρευνα όπου μία ομάδα συναδέλφων έπρεπε να κάνει Χ αριθμό πράξεων καλοσύνης προς συγκεκριμένους συναδέλφους, μετά από 1 μήνα, και των δύο ομάδων η ψυχική υγεία είχε βελτιωθεί σημαντικά. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι η ομάδα των "αποστολέων" συνέχισε σε αυτήν την βελτιωμένη κατάσταση και τους επόμενους μήνες. Άλλωστε, μόνο και μόνο η σκέψη μια καλής πράξης που κάναμε είναι αποδεδειγμένα ικανή να μας αλλάξει ολόκληρη τη διάθεση. Σε μια άλλη πολλή μεγάλη έρευνα, με χιλιάδες συμμετέχοντες, ξέρετε ποια ήταν στην Ευρώπη η 1η απάντηση στην ερώτηση "γιατί δεν δείχνουμε καλοσύνη"; Γιατί φοβόμαστε ότι ίσως παρεξηγηθούμε ή φανούμε χαζοί επειδή "διαβάσαμε" λάθος την κατάσταση. Πόσο κρίμα είναι όμως! Να δούμε κάτι, να θέλουμε να δράσουμε με καλοσύνη αλλά να αυτο-λογοκρινόμαστε φοβούμενοι την αντίδραση ή την παρεξήγηση.</span></span></div><div class="elementToProof" style="font-size: 11pt; text-align: justify; text-size-adjust: auto;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></div><div class="elementToProof" style="font-size: 11pt; text-align: justify; text-size-adjust: auto;"><span style="font-family: inherit;">Όπως έκλεισε το άρθρο του και ο Πρόεδρος της Εταιρείας μας, "η καλοσύνη είναι ένα από αυτά τα σπάνια πράγματα στη ζωή όπου μπορείς να έχεις τον πλήρη έλεγχο -εσύ αποφασίζεις και εσύ την προσφέρεις.". Η αντίδραση, η ανταπόκριση, το αποτέλεσμα μιας πράξης πραγματικής καλοσύνης δεν έχει καμία σημασία. Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι δράσαμε με γνώμονα την καλοσύνη και αυτό από μόνο του, είναι μεγάλη ανταμοιβή.</span></div><div class="elementToProof" style="font-size: 11pt; text-align: justify; text-size-adjust: auto;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></div><div class="elementToProof" style="font-size: 11pt; text-align: justify; text-size-adjust: auto;"><span style="font-family: inherit;">Η καλοσύνη λοιπόν θα σώσει τον κόσμο και θα μας σώσει και εμάς.</span></div><div class="elementToProof" style="font-size: 11pt; text-align: justify; text-size-adjust: auto;"><span style="font-family: inherit;">ανδριάνα </span></div>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-72474701988085158092023-11-27T08:30:00.001+01:002023-11-27T08:30:00.141+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-d2Gi4cNuLVfoFUkpFWc31I8u95mVowEXo1SFS2K1YXUyoUlP7iDAMChA2t-EIr7JBIue-S2UiuUK-qXiB_l164HUcVaMrbqQWwis_WV93TToQ3N2f0b3CyUKCzpdRw0XoGIwfq3HjRDI-bS1Iaz1SnDMiwAvmAzWYYWePN-AbD9CkzoQC2jZHx-b-sZw/s4032/IMG_2607.heic" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="τυρί κατσικίσιο παρουσίαση χριστούγεννα άγιος βασίλης στολισμός τραπέζι" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-d2Gi4cNuLVfoFUkpFWc31I8u95mVowEXo1SFS2K1YXUyoUlP7iDAMChA2t-EIr7JBIue-S2UiuUK-qXiB_l164HUcVaMrbqQWwis_WV93TToQ3N2f0b3CyUKCzpdRw0XoGIwfq3HjRDI-bS1Iaz1SnDMiwAvmAzWYYWePN-AbD9CkzoQC2jZHx-b-sZw/s16000/IMG_2607.heic" /></a></div><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Η Δευτέρα ξεκίνησε με βροχή και γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Και η ημέρα κύλησε όμορφα, με αρκετές συναντήσεις δια ζώσης, ακόμη περισσότερες online και αναχώρηση εκεί κατά τις 17.00, με τον συνοδοιπόρο, για να παραλάβουμε τον μικρό.</li><li style="text-align: justify;">Οι αναποδιές και οι καθυστερήσεις και τα άγχη και οι παρεξηγήσεις πάντα υπάρχουν αλλά, θεωρώ, ότι αυτό που αποκτούμε (ή θα έπρεπε να αποκτούμε) με την επαγγελματική εμπειρία είναι να τα βάζουμε όλα στη σωστή τους διάσταση, να θέτουμε τον άνθρωπο στο επίκεντρο και να μένουμε πιστοί στις αρχές μας.</li><li style="text-align: justify;">Κάπως έτσι διαχειρίστηκα και εγώ τη μικρή Δευτεριάτικη "κρίση" όταν μία συνάδελφος από μια άλλη ομάδα επέμενε προς τη Χ κατεύθυνση ενώ εγώ ήμουν σίγουρη μέσα μου ότι η Ψ είναι η σωστή. Αφού εξήγησα τη θέση μου και επιχειρηματολόγησα, συμφωνήσαμε να παρουσιάσει τη δική της κατεύθυνση στις ευρύτερες ομάδες για έγκριση.</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, και εργασία από το σπίτι, με μερικά λεπτά ηλιοφάνειας, κρύο (το χιόνι έχει πλέον κατέβει κάτω από τα 1.000 μέτρα), συναντήσεις και ξανά συναντήσεις.</li><li style="text-align: justify;">Με τη ψυχή στο στόμα καθώς στο τέλος της εργασιακής ημέρας ήταν η συζήτηση για το θέμα της Δευτέρας που σας ανέφερα. Σε περίπτωση που έχετε αγωνία, η συνάδελφος παρουσίασε την οπτική της και χωρίς να επέμβω εγώ καθόλου, οι υπόλοιπες ομάδες επιβεβαίωσαν ότι η κατεύθυνση που υποστήριζα εγώ ήταν αυτή που έπρεπε να ακολουθήσουμε. Ναι, χάσαμε χρόνο, ναι "είχα δίκιο" αλλά εν τέλει, σημασία για εμένα έχει ότι δεν χάλασα ούτε τη διάθεσή μου, ούτε τις σχέσεις μου και άφησα τα πράγματα να κυλήσουν με τη φυσική τους ροή.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του μικρού και παράδοση για την προπόνησή του, ενώ εγώ έκανα μια επίσκεψη στο σούπερ - μάρκετ.</li><li style="text-align: justify;">Ο συνοδοιπόρος δεν είχε το καθιερωμένο του μπάσκετ το βράδυ οπότε άδραξε την ευκαιρία και επισκέφθηκε το καινούργιο του γυμναστήριο.</li><li style="text-align: justify;">Δείπνο για δύο λοιπόν με εμένα και τον Στεφανάκο, με μερικά sushi που αγόρασα και βιντεοκλήσεις με το βαφτιστήρι μας που γιόρταζε.</li><li style="text-align: justify;">Και παρόλο που τους χωρίζουν αρκετά χρόνια (μια δεκαετία σχεδόν), είναι πολύ συγκινητικό πώς ο έφηβος Παναγιώτης αλληλεπιδρά με τον Στεφανάκο, πώς καταφέρνει να επικοινωνήσουν στην ίδια γλώσσα και εν τέλει να παίζουν "μάχη" με chopsticks και maryse μέσω της οθόνης.</li><li style="text-align: justify;">Αχ έφτασαν και γλυκόπικρα νέα για μια πολλή αγαπημένη μου συνάδελφο και φίλη. Παίρνει μετάθεση στην Πολωνία, και εκείνη και ο άντρας της, οπότε αρχές του ερχόμενου έτους μάς αφήνει. Και τα μάτια μου βούρκωσαν όταν μας το ανακοίνωσε, και ένας κόμπος με έπιασε στο στομάχι. Αλλά από την άλλη, ξέρω ότι είναι πολλά τα θετικά και για εκείνη και για την οικογένειά της, οπότε τα δάκρυα ήταν και χαράς.</li><li style="text-align: justify;">Είναι τόσο δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί. Ειδικά όταν πρόκειται για ανθρώπους που αγαπάς αλλά ξέρεις ότι δύσκολα θα ξανά διασταυρωθούν οι δρόμοι σας.</li><li style="text-align: justify;">Ποιος θα μου το έλεγε άλλωστε ότι εγώ, μια Ελληνίδα από τη Βούλα, και η<span style="font-family: inherit;"> <span style="background-color: white; text-align: left;">Rūta</span>, </span>μια Λιθουανή από το Vilnius, θα συναντιόμασταν στη Λωζάνη και θα χτίζαμε αυτήν τη σχέση αγάπης και αλληλοσεβασμού.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, με δουλειά από το σπίτι ξανά.</li><li style="text-align: justify;">Κατάφερα και έκανα και ένα μισάωρο διάδρομο, έτσι να πούμε ότι αθληθήκαμε λιγάκι.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του μικρού από το σχολείο, μες στην ενέργεια! Να φάμε στα γρήγορα ώστε να προλάβουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο και μπάσκετ στον ξενώνα.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και γραφείο και για τους δυο μας.</li><li style="text-align: justify;">Πολλοί από την ομάδα δεν ήταν εκεί αλλά αυτοί που ήταν είναι αγαπημένοι οπότε κάναμε ωραίες συζητήσεις.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του μικρού επιστρέφοντας, μακαρονάδα για βραδινό, παιχνίδια, λίγη ορθογραφία, συζητήσεις και ύπνος.</li><li style="text-align: justify;">Thanksgiving για τους Αμερικάνους και ο αδελφός μου με την οικογένεια άφησαν τις ζέστες ώστε να ζήσουν λίγο χειμώνα, με χιόνι και σκι.</li><li style="text-align: justify;">Η Παρασκευή ξημέρωσε κρύα (εκεί κοντά στους 3-4 βαθμούς) αλλά ηλιόλουστη!</li><li style="text-align: justify;">Και ο ήλιος κάνει όλη τη διαφορά!</li><li style="text-align: justify;">Και η ημέρα κύλησε σχετικά ήρεμα αλλά και με μία σχετική μελαγχολία καθώς αρκετοί αγαπημένοι συνάδελφοι είτε ήδη μετακινούνται σε άλλες θέσεις - ομάδες - χώρες ή είναι κοντά σε αυτήν την αλλαγή.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα έκανα ακόμα μία γρήγορη επίσκεψη στο σούπερ - μάρκετ, ο συνοδοιπόρος παρέλαβε τον μικρό από το μπάσκετ, φάγαμε παρέα και δειλά - δειλά ξεκινήσαμε κάποιες ετοιμασίες για τον μικρό εορτασμό της Κυριακής.</li><li style="text-align: justify;">Σάββατο και 9 παρά πήραμε το λεωφορείο για το κέντρο με την partner in crime Τίνα αλλά αυτή τη φορά είχαμε παρέα και την κόρη της. Τι καλά!</li><li style="text-align: justify;">Κάναμε το barre μας, ήπιαμε οι τρεις μας τον καφέ μας, κάναμε τις αγορές μας και κατά τις 12.00 είμασταν στο ελληνικό σχολείο για να αφήσουμε την μικρή.</li><li style="text-align: justify;">Με τον συνοδοιπόρο και τον φίλο Δημήτρη συνεχίσαμε για το <a href="https://www.lamammarestaurant.ch/" target="_blank">La Mama Osteria</a> όπου είχαμε ραντεβού με την οικογένεια της φίλης Βίβιαν. </li><li style="text-align: justify;">Βλέπετε ο γιος της είναι τελειόφοιτος στο σχολείο, αριστούχος, και μία από τις σχολές που τον ενδιαφέρουν είναι αυτή των Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου EPFL όπου ο φίλος Δημήτρης είναι καθηγητής.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, τους φέραμε σε επαφή, με μπύρες - κρασιά - πίτσες, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις για το γενικότερο θέμα των σπουδών, των μετακινήσεων, των διαφορετικών οπτικών και οριζόντων. </li><li style="text-align: justify;">Γιατί βλέπετε, εμείς μπορεί να αλλάξαμε χώρα και σε κάποιους αυτό να φαίνεται βουνό, αλλά άλλοι, όπως και ο φίλος Δημήτρης, έχουν ήδη αλλάξει 4-5 (από ΗΠΑ και Καναδά μέχρι Ιαπωνία) ακολουθώντας το όνειρο, τη γνώση, την εξερεύνηση, την αριστεία, την εμπειρία.</li><li style="text-align: justify;">Και ναι, έφυγα από αυτήν την τόσο όμορφη συζήτηση γεμάτη έμπνευση και θαυμασμό.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του Στεφανάκου και επιστροφή σπίτι ώστε να προχωρήσουμε κάποιες μαγειρικές και κάποια "στησίματα".</li><li style="text-align: justify;">Παρέα με τον Στεφανάκο φτιάξαμε και ένα νέο κέικ. Προκειμένου να το κρατήσουμε ατόφιο για το γεύμα της Κυριακής, έφτιαξα και 3 μικρά muffins ώστε να τα δοκιμάσουμε.</li><li style="text-align: justify;">Η Κυριακή ξημέρωσε ηλιόλουστη, με βαθμούς εκεί κοντά στο μηδέν και μία ελαφριά στρώση χιονιού στα δέντρα.</li><li style="text-align: justify;">Από τις 08.00 στο πόδι για να μαγειρέψουμε, ψήσουμε, στρώσουμε... και βεβαίως να δεχτούμε τις ευχές για τον συνοδοιπόρο.</li><li style="text-align: justify;">Έκανα και κάποια σχέδια με την παρουσίαση των τυριών και βγήκαν πολύ συμπαθητικά (να, σαν το κατσικίσιο τυρί της φωτογραφίας).</li><li style="text-align: justify;">Κατά τις 11.00 κατέφτασαν 3 οικογένειες φίλων για ένα εορταστικό brunch. Γιορτάζουμε βλέπετε και οι δύο σε πολύ κοντινές ημερομηνίες τις ονομαστικές μας εορτές.</li><li style="text-align: justify;">Στρώθηκε το τραπέζι λοιπόν με όλα τα καλούδια και καθίσαμε ώωωρες τρώγοντας, πίνοντας, συζητώντας, γελώντας, ξανά τρώγοντας και ξανά πίνοντας.</li><li style="text-align: justify;">Παράλληλα, τα 6 μικρά άλλαξαν εκατό παιχνίδια και ομάδες αλλά όλοι πέρασαν καλά και βρήκαν αυτό που τους άρεσε (από ποδόσφαιρο μέχρι perles).</li><li style="text-align: justify;">Το κέικ βγήκε εξαιρετικό, είχαμε φτιάξει και το κλασικό αλλά αγαπημένο french toast φούρνου, pancakes, ένα μεγάλο πλατώ τυριών και αλλαντικών, bagels + ψωμάκια, τυρόπιτα, vol-au-vent.... και ο φίλος Γιάννης έφερε και ένα χοιρινό φούρνου που έψηνε επί ώρες.</li><li style="text-align: justify;">Αργά το απόγευμα αναχώρησαν οι φίλοι και εμείς επιδοθήκαμε στην αποκατάσταση, τις βιντεοκλήσεις για τις ευχές και τα διαβάσματα.</li><li style="text-align: justify;">Όμορφο, γεμάτο, ηλιόλουστο ήταν το σαββατοκύριακο, γεμάτο φίλους και ωραίες συζητήσεις!</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-24632384920977090312023-11-20T08:00:00.001+01:002023-11-20T08:00:00.160+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2ywjF-8392QbHEICx5JRmRqy1LvxRuYglUnA3mkpS4l2JPkA-nazVWHmaPKcKFUnF50t3eoe4VKrxtH7viOKKWSD-bHz0hva3PWgwkPoRchiRMdcXQ82i_sSIA3lj-FOIzNszqhYVmz2oxZ9UQQiBmC65UX3YcJTtC6t5eQ8weJ6DeHEQVKT7oy8KckJr/s3822/IMG_2552.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="κουλουράκια βανίλιας χριστουγεννα ελβετία λωζάνη γιορτινά πολύχρωμα παιδιά δραστηριότητες στόλισμά δέντρο" border="0" data-original-height="3822" data-original-width="2866" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2ywjF-8392QbHEICx5JRmRqy1LvxRuYglUnA3mkpS4l2JPkA-nazVWHmaPKcKFUnF50t3eoe4VKrxtH7viOKKWSD-bHz0hva3PWgwkPoRchiRMdcXQ82i_sSIA3lj-FOIzNszqhYVmz2oxZ9UQQiBmC65UX3YcJTtC6t5eQ8weJ6DeHEQVKT7oy8KckJr/s16000/IMG_2552.jpeg" /></a></div><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Δευτέρα, χωρίς γραφείο όμως γιατί είχα απογευματινό ραντεβού στον δερματολόγο -ξανά- καθώς το έκζεμα στο μάτι μου επανήλθε δριμύτερο.</li><li style="text-align: justify;">Καινούργια κρέμα, μεγαλύτερη διάρκεια και βλέπουμε.</li><li style="text-align: justify;">Κατάφερα και έκανα και ένα 40λεπτο διάδρομο ενώ παρακολουθούσα μία παρουσίαση. Εξαιρετικά!</li><li style="text-align: justify;">Παρακολουθούσαμε οικογενειακώς τέννις στην τηλεόραση, τον αγώνα του Medvedev εναντίον του Rublev, και ο σχολιαστής ανέφερε ότι είναι κουμπάροι καθώς ο πρώτος έχει βαφτίσει τη κόρη του δεύτερου. Πετάγεται λοιπόν ο Στεφανάκος και λέει "Εγώ γιατί δεν έχω κουμπάρους;".</li><li style="text-align: justify;">Χαχα του εξήγησα βεβαίως τι εννοούμε με τον όρο και ότι πιθανότατα στο μέλλον να έχει και εκείνος.</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, και πρωινό ραντεβού στην οδοντίατρο και μετά γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Και είχε πάλι μια σκοτεινιά... </li><li style="text-align: justify;">Είχα όμως καλή παρέα, και σπιτικό κέικ που έφερε η συνάδελφος Hasti.</li><li style="text-align: justify;">Είχα και μία online συνάντηση με την ομάδα της Τσεχίας η οποία θα μπορούσε να πάει πολύ στραβά καθώς οι ισορροπίες ήταν πολύ εύθραυστες και όλα θα εξαρτώνταν από τη σχέση, την ειλικρίνεια, την κατανόηση.</li><li style="text-align: justify;">Και πήγε τόσο καλά! Είναι από τα πράγματα που είμαι πολλή περήφανη, η σχέση σεβασμού που έχω καταφέρει να έχω με τις ομάδες στις εκάστοτε αγορές. Δεν είναι εύκολο καθώς πολλές φορές πρέπει να είμαι αυστηρή, να λέω όχι, να τους "επαναφέρω" αλλά αν είσαι αυθεντικός, υποστηρικτικός, αν μπαίνεις στη θέση τους, αν τους αντιμετωπίζεις με σεβασμό, τότε σιγά-σιγά δημιουργείται αυτή η πολύτιμη σχέση.</li><li style="text-align: justify;">Το ποδόσφαιρο του μικρού ακυρώθηκε (φανταστείτε για τι καιρό μιλάμε) οπότε τον παρέλαβε ο συνοδοιπόρος και εγώ τους βρήκα σπίτι, μετά από αρκετή κίνηση στο δρόμο.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα ήταν γεμάτο καθώς άρχισαν οι ετοιμασίες - μαγειρικές για τους καλεσμένους της Πέμπτης.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, ξεκινήσαμε κάποια από τα πιάτα με τον συνοδοιπόρο (σούπα κολοκύθα - γλυκοπατάτα εγώ, κανελόνια με κιμά ο συνοδοιπόρος), ανοίξαμε τραπέζια, στρώσαμε, συμμαζέψαμε....</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και η ημέρα πήγε ασταμάτητα μέχρι το απόγευμα.</li><li style="text-align: justify;">Συνέχεια των μαγειρικών (σαλάτα με αχλάδι + ροκφόρ, "κοχύλια" γεμιστά με σπανάκι + τυριά) και τζάκι, ενώ ο συνοδοιπόρος παρέλαβε τον μικρό και πήγαν μαζί μέχρι το γραφείο ώστε να παραλάβουν τον φίλο Σταύρο που είχε έρθει από Κύπρο.</li><li style="text-align: justify;">Κάποιες καθυστερήσεις είχαν εκεί οπότε μετά από καμιά ώρα ήρθαν σπίτι, ταυτόχρονα με την υπόλοιπη οικογένεια του Σταύρου (Ελισάβετ και 3 παιδιά) η οποία επέστρεφε από τα θερμά λουτρά.</li><li style="text-align: justify;">Απαρτία λοιπόν, φουλ το τραπέζι, κρασιά - φαγητά - συζητήσεις για εμάς, παιχνίδι για τα παιδιά.</li><li style="text-align: justify;">Είναι ωραία να βρίσκεις αφορμές ώστε να συναντιέσαι με φίλους από μακριά, και ας είναι 1 φορά το χρόνο.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, και πλυντήρια (όλων των ειδών), συμμαζέματα, και βεβαίως δουλειά.</li><li style="text-align: justify;">Σας είπα ότι προσπαθώ να εντάξω στην καθημερινότητά μας ένα δεκάλεπτο για την ορθογραφία του Στέφανου και ένα ακόμη ως διάβασμα (ότι θέλει ο καθένας); Ε, άλλες φορές πάει καλά, άλλες όχι. Την Πέμπτη ήταν από αυτές που δεν πήγε καλά.... </li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή! Χωρίς βροχή αλλά ούτε ήλιο.</li><li style="text-align: justify;">Και το απόγευμα είχαμε ακόμη μία συνάντηση για την ανακαίνιση του μπάνιου.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι και έτσι πήγε, καθώς γενικά η κατάσταση φαίνεται δυσκίνητη, οι χρόνοι παράδοσης μακριοί και οι υπάλληλοι πολύ θεωρητικοί.</li><li style="text-align: justify;">Ελαφρύ μαγείρεμα, παραλαβή του μικρού από το μπάσκετ και χαλάρωση στο σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Το Σάββατο κατέβηκα μόνη στο πρωινό μάθημα TRX οπότε είπα να πάρω τα ΜΜΜ. Με δύο λεωφορεία ήμουν γρήγορα και ξεκούραστα στο κέντρο. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η πιο κοντινή στάση είναι αρκετά μακριά από το σπίτι μας οπότε θέλει ένα τεταρτάκι περπάτημα (ανηφόρα - κατηφόρα).</li><li style="text-align: justify;">Γυμναστική λοιπόν και μετά βόλτες για μικρο-αγορές ενώ ο συνοδοιπόρος έκανε την πρώτη του ever επίσκεψη σε κεντρικό γυμναστήριο της Λωζάνης με το οποίο συνεργάζεται η εταιρεία που εργάζεται.</li><li style="text-align: justify;">Έκανε την εγγραφή του, κατάλαβε περίπου τι παίζει, έκανε και λίγη γυμναστική και κατά τις 14.00 συναντηθήκαμε ώστε να τσιμπήσουμε κάτι στο πόδι και να πάμε να παραλάβουμε τον μικρό.</li><li style="text-align: justify;">Επιτόπου αποφασίσαμε να πάμε δυο στενά πιο πέρα ώστε να παρακολουθήσουμε τον ημιτελικό αγώνα γυναικών του <a href="https://lausannebillardmasters.ch/en/" target="_blank">Lausanne Billiard Masters</a>.</li><li style="text-align: justify;">Είναι φαν τα αγόρια, παίζουμε σε ένα μικρό μπιλιάρδο που έχουμε σπίτι και παρακολουθούμε ενίοτε και αγώνες στην τηλεόραση, οπότε είπαμε να το δούμε και live πρώτη φορά.</li><li style="text-align: justify;">Ο αγώνας ήταν αυτός με τις 3 μπάλες, στο τραπέζι χωρίς τρύπες, και έπαιζε η Περουβιανή Perez ενάντια στην Ιαπωνέζα Nishimoto. Ήταν πραγματικά πολύ εντυπωσιακό αυτό που έκαναν! Κέρδισε η Ιαπωνέζα στα σημεία.</li><li style="text-align: justify;">Νύχτωσε μέχρι να πάμε σπίτι, κουρασμένοι όλοι μετά από ολόκληρη μέρα στο πόδι.</li><li style="text-align: justify;">Το βράδυ είχαμε οργανώσει κρασιά με τη φίλη Jess αλλά αρρώστησε οπότε έμεινα σπίτι με τα αγόρια και είδαμε Χριστουγεννιάτικη ταινία με τον Μίκυ!</li><li style="text-align: justify;">Βροχερή ξημέρωσε και η Κυριακή (μεγάλη έκπληξη!) και τα πλάνα μας ήταν χαλαρά, εντός του σπιτιού.</li><li style="text-align: justify;">Έφυγα όμως εγώ το πρωί για 1,5 ώρες yoga, καφέ στο χέρι και ένα γρήγορο μίνι-μάρκετ.</li><li style="text-align: justify;">Είναι η yoga κάθε, μα κάθε φορά, αποκάλυψη! Γιατί ενώ νιώθω το σώμα μου πιο δυνατό τον τελευταίο χρόνο, η yoga είναι πάντα μια πρόκληση. Δε σταματά ποτέ αυτό το ταξίδι.</li><li style="text-align: justify;">Στο κέντρο έβαζαν τις τελευταίες, εορταστικές πινελιές καθώς ανοίγει η Χριστουγεννιάτικη αγορά αυτήν την εβδομάδα, το <a href="https://bo-noel.ch/" target="_blank">Bo Noel -Lausanne</a>. </li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι με πολλές δουλειές. Είναι αυτές οι ήσυχες Κυριακές ευκαιρία να μπουν κάποια πράγματα σε τάξη.</li><li style="text-align: justify;">Μαγειρέψαμε λοιπόν, βάλαμε πλυντήρια, έβαλε ο συνοδοιπόρος τα εξωτερικά φώτα (κλείσαμε σχεδόν με τους Χριστουγεννιάτικους στολισμούς), πότισα εγώ εντός, ψήσαμε κουλουράκια βανίλιας σε χριστουγεννιάτικα σχέδια με τον Στέφανο (και γέμισε η κουζίνα πολύχρωμες τρούφες), κάναμε τα μπάνια μας με την άνεσή μας, διάβασε ο μικρός, παρακολουθήσαμε τον τελικό του ATP Nitto....</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-31102318794496398902023-11-13T08:00:00.001+01:002023-11-13T08:00:00.133+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZMKufneMmZOM7iM4DmUIUaqlSLrj5Z1D3wujcMu4RlPsvFQBdkCCkZrfxNfl_jZ3mcON8lT5tF4LRPGowF-i1OF2LM_CrXUsJdnwC8YhAN9Ilks-BzE5u9nOlZzr2TVUAJmMri8ZVUkLzEdK9IYUgHFGCUX1ifGXg2-WYpoOnFZiajgWCkFeI3MXZAJCS/s3814/IMG_2460.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="χριστουγεννιάτικο δέντρο διακόσμηση τραπέζι αστέρι ξύλινο ελβετία λωζάνη xmas tree lego decor christmas" border="0" data-original-height="3814" data-original-width="2860" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZMKufneMmZOM7iM4DmUIUaqlSLrj5Z1D3wujcMu4RlPsvFQBdkCCkZrfxNfl_jZ3mcON8lT5tF4LRPGowF-i1OF2LM_CrXUsJdnwC8YhAN9Ilks-BzE5u9nOlZzr2TVUAJmMri8ZVUkLzEdK9IYUgHFGCUX1ifGXg2-WYpoOnFZiajgWCkFeI3MXZAJCS/s16000/IMG_2460.jpeg" /></a></div><p></p><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Κλασικά ξεκίνησε η Δευτέρα μας, με ετοιμασίες και για τους τρεις το πρωί, γρήγορη στάση για να αφήσουμε τον μικρό σχολείο, και συνέχεια για τους δυο μας στο γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Κόσμο πολύ δεν είχε (μα είχε μια σκοτεινιά και ένα κρύο το πρωί, πώς να βγεις να πας γραφείο;) και η μέρα πέρασε γρήγορα.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του μικρού, παραλαβή και κάτι βιταμινών που είχαμε παραγγείλει από το φαρμακείο, γρήγορη στάση στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς και σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη και μείναμε και οι δύο σπίτι να εργαστούμε.</li><li style="text-align: justify;">Έκλεισα και με τα δώρα των 2 Secret Santas που έχω (ένα με την ομάδα της δουλειάς και ένα με την κλασική ΙσπανοΓαλλικοΝοτιοΑφρικανική παρέα).</li><li style="text-align: justify;">Έφτιαξα και τα ημερολόγια που ετοιμάζω κάθε χρόνο στις δύο γιαγιάδες και την αδελφή μου, οπότε μπήκαμε κανονικά στην τελική ευθεία για τις γιορτές.</li><li style="text-align: justify;">Απίστευτο μου φαίνεται! Είναι ίσως που είχαμε και αρκετά ζεστό καιρό μέχρι και τον Οκτώβριο.</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα είχαμε το κλασικό δρομολόγιο για την προπόνηση ποδοσφαίρου και στο ενδιάμεσο πήγα εγώ ένα σούπερ μάρκετ και τηλεφώνησα στη φίλη Jessica.</li><li style="text-align: justify;">Εντάξει! Την ιστορία θα σας την διηγηθώ πολύ συνοπτικά αλλά είναι από αυτές που βλέπεις στις ταινίες και θεωρείς από μέσα σου υπερβολικές.</li><li style="text-align: justify;">Επιστρέφοντας Σάββατο μεσημέρι με το τρένο (όπως πάντα) σπίτι της, έδωσε κάτι χρήματα σε ένα ζευγάρι που πουλούσε χαρτομάντηλα και αυτοί για να την ευχαριστήσουν της έδωσαν και μία καραμέλα.</li><li style="text-align: justify;">Το επόμενο που θυμάται είναι να ξυπνά στη Γαλλία, στον τερματικό σταθμό. Με τα πολλά κατάφερε να πάει σπίτι της με φοβερό πονοκέφαλο και από εκεί με έναν φίλο στο νοσοκομείο γιατί ένιωθε χάλια, δεν έβλεπε καλά, δεν ένιωθε τα χέρια της.</li><li style="text-align: justify;">Long story short, την είχαν ναρκώσει μέσω της καραμέλας που της έδωσαν και της είχαν κλέψει ένα από τα κινητά, το πορτοφόλι και κάτι γυαλιά. </li><li style="text-align: justify;">ΣΟΚ. Δεν πίστευα στα αυτιά μου! Της έκαναν κάτι ενέσεις οι γιατροί, εκείνο το βράδυ κοιμήθηκε περίπου 20 ώρες, αλλά θα πάρει μέχρι και εβδομάδες ώστε να επανέλθει πλήρως.</li><li style="text-align: justify;">Εννοείται την ιστορία την διηγήθηκα (με κάποια φίλτρα βεβαίως) και στον Στέφανο ώστε να έχει και αυτός τα μάτια του δεκατέσσερα.</li><li style="text-align: justify;">Το βράδυ είχε ο συνοδοιπόρος το μπάσκετ του οπότε εγώ έκατσα και έκανα κάποιες δουλειές και γραψίματα.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και ω ναι, ο ήλιος επανήλθε μετά από 2+ εβδομάδες!</li><li style="text-align: justify;">Ο συνοδοιπόρος πήγε γραφείο ενώ εγώ έμεινα σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Το μεσημέρι είχε έκτακτη προπόνηση ο μικρός μας Μέσσι και το χάρηκα τόσο πολύ γιατί μου έδωσε την αφορμή ώστε να βγω, να περπατήσω στη λίμνη και να ρουφήξω ήλιο!</li><li style="text-align: justify;">Επιστρέψαμε παρέα, εγώ για να συνεχίσω τη δουλειά και εκείνος για να ζωγραφίσει και να παίξει.</li><li style="text-align: justify;">Εδώ και κάποιες εβδομάδες όλο και μας ρωτούσε ο Στέφανος πότε θα στολίσουμε για τα Χριστούγεννα. Πρώτη χρονιά είχε τόση ανυπομονησία. Και όλου του λέγαμε αργότερα, και μετά το Halloween, και όταν έρθει ο Νοέμβριος....</li><li style="text-align: justify;">Ξαναρώτησε λοιπόν την Τετάρτη και, να σας πω κάτι, είπα από μέσα μου γιατί να το καθυστερήσουμε κι άλλο ενώ είναι κάτι που θα μας δώσει τόση χαρά;</li><li style="text-align: justify;">Επέστρεψε λοιπόν ο συνοδοιπόρος από τη δουλειά, και όπως ήταν με το πουκάμισο, ανέβασε τις κούτες και ξεκινήσαμε το στολισμό του Χριστουγεννιάτικου δέντρου. </li><li style="text-align: justify;">Πάντα στολίζαμε σχετικά νωρίς (προς τα τέλη Νοεμβρίου) αλλά φέτος σπάσαμε όλα τα ρεκόρ!</li><li style="text-align: justify;">Μπήκε και σε καινούργια θέση το δέντρο στο σαλόνι (γιατί την προηγούμενή του την έχει πλέον καταλάβει το γραφείο μου), βάλαμε και τα νέα φωτάκια, και τα νέα στολίδια που αγοράσαμε από την Disneyland και ... έτοιμο!</li><li style="text-align: justify;">Εντάξει, έξω δεν στολίσαμε. Θα το αφήσουμε για κανά - δυο εβδομάδες ακόμα.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη και ήταν η σειρά μου για το γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Και είμασταν αρκετοί, είχαμε και μία ομαδική συνάντηση, ήπιαμε και από μία μπύρα εκεί κατά τις 17.00 και μετά αναχώρησα για την παραλαβή του ποδοσφαιριστή. </li><li style="text-align: justify;">Και όλη την ημέρα είχε μία κίνηση! Άκουσα στο ραδιόφωνο ότι ένας σταθμός είχε βλάβη (πρωτάκουστο!) οπότε δεν είχε τρένα μεταξύ Λωζάνης - Γενεύης!!</li><li style="text-align: justify;">Σας έχω πει ότι από τον Αύγουστο έχουμε στην ομάδα μας μία κοπέλα 50% (για το υπόλοιπο 50% διατηρεί τον προηγούμενό της ρόλο) η οποία αντικαθιστά την διευθύντριά μου η οποία επέστρεψε μεν από το burn out αλλά ανέλαβε δε άλλα projects.</li><li style="text-align: justify;">Αυτή λοιπόν η κοπέλα, η Diana, μου έφερε δώρο ένα βιβλίο (το αγαπημένο <a href="https://www.theguardian.com/books/2019/nov/09/boy-mole-fox-horse-christmas-bestseller-charlie-mackesy" target="_blank">A boy, a mole, a fox and a horse</a>). Το συγκεκριμένο βιβλίο το είχα αλλά το αγαπώ τόσο πολύ! Και το γεγονός ότι σκέφτηκε ότι μου ταιριάζει, το επέλεξε για εμένα, και μου το δώρισε με αφιέρωση μία από τις φράσεις του βιβλίου, είναι πραγματικά ανεκτίμητο.</li><li style="text-align: justify;">Νιώθω τόσο ευγνώμων για τις 3 γυναίκες που απαρτίζουμε αυτήν τη μικρή ομάδα (Diana, Victoria και Petya) και την πολύτιμη, ανιδιοτελή, ουσιώδη σχέση που έχουμε δημιουργήσει.</li><li style="text-align: justify;">Το βράδυ της Πέμπτης είχε ο συνοδοιπόρος έκτακτο ματς ποδοσφαίρου που τον κάλεσε ένας φίλος. Οπότε μείναμε τα δυο μας να αναζητούμε το lego σπίτι των ξωτικών, που είχαμε κάπου κρύψει αλλά δεν μπορούσαμε να θυμηθούμε πού.... </li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή, γεμάτη και όμορφη!</li><li style="text-align: justify;">Με μάθημα γαλλικών για αρχή, συναντήσεις online για συνέχεια, κομμωτήριο και βόλτα στο κέντρο της Λωζάνης με τον συνοδοιπόρο το απόγευμα, ακόμη μία επίσκεψη σε μαγαζί με είδη υγιεινής, και παραλαβή 7 παρά του μικρού από την προπόνηση μπάσκετ.</li><li style="text-align: justify;">Κατευθείαν πήγαμε στον φίλο Carlo που γιόρταζε τα γενέθλιά του.</li><li style="text-align: justify;">Πέντε πιτσιρίκια και επτά ενήλικες είμασταν και παρέα περάσαμε εξαιρετικά μέχρι αργά! Παραγγείλαμε σουβλάκια (ω ναι, ήθελαν ελληνικό μενού), φάγαμε τα σπιτικά γλυκά της Carla, ακούσαμε ωραίες μουσικές, ήπιαμε bubbles (σπίτι του Carlo χωρίς bubbles δεν γίνεται), γελάσαμε πολύ, ευχηθήκαμε, και γεμάτοι αλλά πτώμα επιστρέψαμε σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Βροχερό ξημέρωσε και το Σάββατό μας και μόνη αυτή τη φορά κατηφόρισα προς το κέντρο της Λωζάνης για τη γυμναστική.</li><li style="text-align: justify;">TRX αυτήν τη φορά, με τη Céline, και μόνη. Χειρότερα δε γινόταν! Πέθανα!</li><li style="text-align: justify;">Μάζεψα τα κομμάτια μου μέχρι το κοντινό Starbucks, πήρα έναν καφέ (και μερικές ανάσες) και μετά συνέχισα για 2 γρήγορες δουλειές.</li><li style="text-align: justify;">Άφησε παράλληλα ο συνοδοιπόρος τον μικρό στο ελληνικό σχολείο και συνεχίσαμε οι δυο μας για ακόμη ένα (ω ναι) κατάστημα με είδη υγιεινής. Ο κύριος ήταν πολύ κατατοπιστικός και εξυπηρετικός και μας άφησε να φύγουμε με homework.</li><li style="text-align: justify;">Παραλαβή του μικρού και επιστροφή σπίτι, απόγευμα πια, για μαγειρικές.</li><li style="text-align: justify;">Φτιάξαμε παρέα με τον Στέφανο ένα κέικ μήλου - κανέλας και μετά έφτιαξα και μία τάρτα με κολοκύθα και καραμελωμένα κρεμμύδια.</li><li style="text-align: justify;">Παράλληλα, βοήθησα λιγάκι και τον Στέφανο (κυρίως θεωρητικά) στην εργασία που είχε για το ελληνικό σχολείο για τον Ερμή (μπορούσαν να διαλέξουν όποιον θεό ή θεά ήθελαν).</li><li style="text-align: justify;">Πήγε 21.00 για να κάτσω στον καναπέ από τις 08.00 το πρωί!</li><li style="text-align: justify;">Κυριακή, και είχαμε τους αγαπημένους μας Πολωνούς φίλους εδώ για brunch.</li><li style="text-align: justify;">Έφτασαν νωρίς (έτσι είναι όταν έχεις βρέφος), φάγαμε ωραία, ο Στεφανάκος έπαιξε με τον Léopold και τον φρόντισε με τόση αγάπη. Κατάφεραν έτσι και οι γονείς του να πιουν τον καφέ τους χωρίς αντιπερισπασμούς. </li><li style="text-align: justify;">Διαβάσαμε παλιά βιβλία του Στέφανου, ονειρευτήκαμε ταξίδια στην Αφρική και αγκαλιαστήκαμε σφιχτά γιατί είναι πιθανό να μην συναντηθούμε πριν τη νέα χρονιά (αναχωρούν αρχές Δεκεμβρίου για την Πολωνία).</li><li style="text-align: justify;">Το απόγευμα άφησα τον Στεφανάκο στο σπίτι του συμμαθητή του Alexandre για το πάρτυ των γενεθλίων του, και επέστρεψα σπίτι για 2-3 χαλαρές ώρες με συμμαζέματα αλλά και διαβάσματα, γραψίματα, lego (ναι, κάνω lego και μόνη μου, χωρίς τον μικρό! Να, σαν αυτά τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα που βλέπετε στη φωτογραφία).</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">Εσείς πότε λέτε να στολίσετε;</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-76031748083132411872023-11-06T08:00:00.001+01:002023-11-06T08:00:00.174+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib26WZyqCvlq15Md9RN3Haq3YWzYoGvlzQBqp0klfFY9spmwCohuYs0ugBWC5xdpLwdAuQm-70F-umIwnCksOvahxxx5gdiRx-RL8G60SpAjiG-W7hdFJrOQa3nKSKrmnL_wblfkS4CvqHHrM9s7S4nO70Ty85-7EMLFNf8XTruJarXaOxqiXqxzALAfAH/s4032/IMG_2325.heic" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="σούσι λωζάνη ασιατικό εστιατόριο switzerland ελβετία asia deli globus lausanne restaurant sushi" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib26WZyqCvlq15Md9RN3Haq3YWzYoGvlzQBqp0klfFY9spmwCohuYs0ugBWC5xdpLwdAuQm-70F-umIwnCksOvahxxx5gdiRx-RL8G60SpAjiG-W7hdFJrOQa3nKSKrmnL_wblfkS4CvqHHrM9s7S4nO70Ty85-7EMLFNf8XTruJarXaOxqiXqxzALAfAH/s16000/IMG_2325.heic" /></a></div><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Δευτέρα, και επιστροφή στη ρουτίνα, με τον Στεφανάκο στο σχολείο και εμάς στο γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Και η εβδομάδα συνεχίστηκε βροχερή.</li><li style="text-align: justify;">Επέστρεψαν και οι φίλοι που έλειπαν λόγω των σχολικών διακοπών οπότε είχαμε μικρά reunions στο γραφείο.</li><li style="text-align: justify;">Στόλισαν και οι γείτονές μας εν όψει του Halloween και πρώτη φορά ο Στέφανος έδειξε ενδιαφέρον.</li><li style="text-align: justify;">"Εμείς γιατί δεν στολίσαμε μαμά;". Καλό ερώτημα... γιατί μέχρι τώρα ποτέ δεν γιορτάζαμε αυτή τη γιορτή, εσύ δεν ήθελες να ντυθείς, οπότε.... Από εδώ και πέρα όμως θα φροντίσουμε.</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, και Halloween!</li><li style="text-align: justify;">Ο Στεφανάκος πήρε τη στολή ninja λοιπόν στο σχολείο, ο συνοδοιπόρος έμεινε σπίτι και εγώ πήγα στο γραφείο με τρελή κίνηση (για τα Λωζανιώτικα δεδομένα).</li><li style="text-align: justify;">Η ημέρα ήταν γεμάτη, με μερικές σημαντικές συναντήσεις.</li><li style="text-align: justify;">Είναι τέτοια η ανταμοιβή όταν ακούς συναδέλφους από άλλες ομάδες να υποστηρίζουν τόσο το έργο αλλά κυρίως την προσωπικότητά σου. Όχι μόνο το what αλλά και το how (που λέμε και εμείς στη δουλειά).</li><li style="text-align: justify;">Μία τέτοια συνάντηση είχα εγώ με τον συνάδελφο Robert και βγήκα χαμογελαστή, με ανεβασμένη αυτοπεποίθηση.</li><li style="text-align: justify;">Γρήγορη στάση στην επιστροφή για αγορά καραμελών και γλυκών, παραλαβή του μικρού ninja και επιστροφή σπίτι.</li><li style="text-align: justify;">Κανονικά το πρόγραμμα είχε σχολείο - αλλαγή σε ninja για το πάρτυ του UAPE - αλλαγή σε ποδοσφαιρικά - προπόνηση ποδοσφαίρου - αλλαγή σε ninja ξανά - σπίτι του φίλου του Adam για να πάνε για trick or treat (un bonbon ou un sort). </li><li style="text-align: justify;">Ευτυχώς όμως, η προπόνηση του ποδοσφαίρου ακυρώθηκε (yes!) και έτσι, και μπόρεσε να μείνει παραπάνω στο πάρτυ του σχολείου, και να επιστρέψει σπίτι να φάει, και να πάει στον Adam με την ησυχία του.</li><li style="text-align: justify;">Κατά τις 19.00 τον πήγα λοιπόν και τον άφησα ώστε να κάνει τη γύρα με τους φίλους του και τη μαμά τους. Πρώτη του φορά!</li><li style="text-align: justify;">Και τον παρέλαβα κατά τις 21.00 με ένα καλάθι γεμάτο γλυκά (εννοείται).</li><li style="text-align: justify;">Είχα βγάλει και εγώ κάποια στη δική μας είσοδο αλλά δεν πέρασε κανένα παιδάκι (ε, είμαστε και λίγο ψηλά). Οπότε από στοκ καλά είμαστε για κανά χρόνο!</li><li style="text-align: justify;">"Μαμά πολύ ωραίο είναι το Halloween! Του χρόνου να πάμε μαζί."</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και μείναμε σπίτι οι ενήλικες.</li><li style="text-align: justify;">Το τελευταίο διάστημα μου έχει κολλήσει αυτό το τραγούδι: <a href="https://www.youtube.com/watch?v=eaGpdhienMk" target="_blank">Running to the Sea</a>. Τι μελωδία, τι φωνή....</li><li style="text-align: justify;">"Μαμά θέλω να ξεκινήσω μια συλλογή αλλά δεν ξέρω τι."</li><li style="text-align: justify;">Κάτι μου θυμίζει.... ούτε να απαριθμήσω δεν μπορώ τις συλλογές που είχα μικρή. Από χαρτιά αλληλογραφίας και χαρτοπετσέτες, μέχρι σακούλες και τενεκεδάκια coca-cola.</li><li style="text-align: justify;">Περίεργη η Πέμπτη.</li><li style="text-align: justify;">Πολλή βροχερή και μουντή. Ήμουν και μόνη σπίτι, με πολλή δουλειά και κάποια αναπάντεχα επαγγελματικά νέα.</li><li style="text-align: justify;">Ακυρώθηκε και το ποδόσφαιρου του μικρού οπότε τον παρέλαβα από το σχολείο και επιστρέψαμε τρέχοντας καθώς μάς περίμενε ο τεχνικός για να πάρει μέτρα για το μπάνιο.</li><li style="text-align: justify;">Η ανακαίνιση έχει πολλούς περιορισμούς, αν δεν θες να αρχίσεις να σπας τοίχους και να ξαναπερνάς όλα τα υδραυλικά, οπότε προσπαθούμε να καταλάβουμε τι μπορούμε να κάνουμε με τα συγκεκριμένα δεδομένα.</li><li style="text-align: justify;">Έφυγε ο τεχνικός, ξεκινήσαμε τις μαγειρικές με τον Στεφανάκο, ήρθε και ο συνοδοιπόρος.</li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή, με διαφορετικό πρόγραμμα.</li><li style="text-align: justify;">Μεταφέραμε τα πρωινά μας μαθήματα γαλλικών καθώς είχαμε ραντεβού με την παθολόγο μας.</li><li style="text-align: justify;">Είχαν βγει οι αιματολογικές μας εξετάσεις οπότε ήταν η ώρα της αλήθειας.</li><li style="text-align: justify;">Τα δικά μου αποτελέσματα (γιατί των υπολοίπων είναι υπό ιατρικό απόρρητο) ήταν πολύ καλά! Η βιταμίνη D ήταν στο όριο, και ο σίδηρος, οπότε είπαμε απλά να τα ενισχύσουμε λιγάκι.</li><li style="text-align: justify;">Πολύ χάρηκα και ανακουφίστηκα.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι για δουλειά, με τον ήλιο να εμφανίζεται δειλά - δειλά μετά από 2 σχεδόν εβδομάδες απουσίας, και την ημέρα να κυλά σχετικά ήρεμα.</li><li style="text-align: justify;">Κάναμε και το year review μου με τις δύο μου διευθύντριες, Victoria και Diana, και είναι τόσο ωραίο συναίσθημα να νιώθεις ότι δεν χρειάζεται να αποδείξεις κάτι. Να νιώθεις ότι σε ξέρουν τόσο καλά (προσωπικά & επαγγελματικά) και σε εκτιμούν και σε στηρίζουν τόσο, που δεν χρειάζεται καν να "υπερασπιστείς" τον εαυτό σου και τις επιδόσεις σου.</li><li style="text-align: justify;">Ευλογία!</li><li style="text-align: justify;">Ο μικρός επέστρεψε στις προπονήσεις μπάσκετ οπότε πήγε 19.00 μέχρι να μαζευτούμε σπίτι για σπιτικά burgers.</li><li style="text-align: justify;">Ο καιρός κρύωσε τόσο που ξεκίνησε η συζήτηση του τζακιού.</li><li style="text-align: justify;">Άσπρισαν και οι κορυφές των Άλπεων που βλέπουμε από το σπίτι οπότε αυτό είναι κλασικό σημάδι πτώσης της θερμοκρασίας.</li><li style="text-align: justify;">Σάββατο, και ξεκινήσαμε πρωί πρωί με την Τίνα για το μάθημα barre.</li><li style="text-align: justify;">Μετά ήπιαμε με την ησυχία μας τον αγαπημένο μας καφέ και χωριστήκαμε καθώς εκείνη είχε επισκέπτες.</li><li style="text-align: justify;">Συνέχισα εγώ στα μαγαζιά για ένα κάρο δώρα, άφησε ο συνοδοιπόρος τον μικρό στο ελληνικό σχολείο και μεσημέρι πια συναντηθήκαμε για βόλτα στη βροχερή Λωζάνη.</li><li style="text-align: justify;">Πρώτη φορά φάγαμε στο μικρό, ασιατικό εστιατόριο <a href="https://www.globus.ch/fr/restaurants/lausanne" target="_blank">Asia Deli </a>μέσα στο Globus, με εξαιρετικό φαγητό (sushi + poke bows πήραμε εμείς), όμορφη ατμόσφαιρα και πολύτιμο χρόνο μόνο για τους δυο μας. Ο τέλειος συνδυασμός!</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι για όλη την οικογένεια, ανασυγκρότηση και ναι, το πρώτο τζάκι της σεζόν!</li><li style="text-align: justify;">Κατά τις 17.00 πήγα τον Στέφανο στο σπίτι του συμμαθητή του Nikan που τον είχε καλέσει να παίξουν και κατά τις 19.00 αναχώρησε και ο συνοδοιπόρος για το κονσέρτο της φίλης Ρόζας στο γειτονικό μας Cully.</li><li style="text-align: justify;">Έμεινα λοιπόν μόνη σπίτι για να γράψω, να συμμαζέψω, να τυλίξω δώρα....</li><li style="text-align: justify;">Κατά τις 20.30 παρέλαβα τον Στεφανάκο και αφού κοιμήθηκε αφέθηκα στην αγαπημένη μου ασχολία, τις ταινίες.</li><li style="text-align: justify;">Ο συνοδοιπόρος προτιμά τις σειρές οπότε, κλασικά, τα περισσότερα από τα βράδια που λείπει επιλέγω να δω ταινίες.</li><li style="text-align: justify;">Αυτή τη φορά παρακολούθησα τη συγκλονιστική <a href="https://www.imdb.com/title/tt13833688/" target="_blank">Φάλαινα</a> (The Whale), με τον καθηλωτικό Brendan Fraser στον πρωταγωνιστικό ρόλο και μία πλοκή που θίγει πολλά δύσκολα θέματα.</li><li style="text-align: justify;">Κλαμένη, με έναν κόμπο στο λαιμό, παρακολούθησα το τελευταίο τέταρτο της ταινίας.</li><li style="text-align: justify;">Επέστρεψε και ο συνοδοιπόρος από τη μικρή συναυλία γεμάτος ήχους Ελλάδας!</li><li style="text-align: justify;">Η βροχερή (πρωτότυπο!) Κυριακή ξεκίνησε με pancakes και συνεχίστηκε με δουλειές.</li><li style="text-align: justify;">Τακτοποιήσεις, διαβάσματα του μικρού, σιδέρωμα...</li><li style="text-align: justify;">Με αυτά και με εκείνα, πήγε μεσημέρι οπότε αναχωρήσαμε για το σπίτι των φίλων Ηρούς και Γιάννη και σπιτικό γιουβέτσι (το δικό μου με μανιτάρια).</li><li style="text-align: justify;">Τα είπαμε ωραία, φάγαμε ωραία, ήπιαμε τα κρασιά μας, τα μικρά έπαιξαν με χίλια δυο πράγματα (με αποκορύφωμα το κρυφτό) και απόγευμα πια αναχωρήσαμε.</li><li style="text-align: justify;">Back to back εξελίχθηκε το πρόγραμμα και έτσι το βραδάκι επισκεφθήκαμε τους φίλους Τίνα και Μύρωνα (που είχαμε καιρό να δούμε κατ' ιδίαν καθώς είχαν επισκέπτες).</li><li style="text-align: justify;">Αναλύσαμε χίλια - δυο θέματα (από τα επαγγελματικά μέχρι τα αθλητικά και τα της υγείας), μαγειρέψαμε, φάγαμε, ανταλλάξαμε ιδέες και συμβουλές, τα μικρά έπαιξαν (ζωγράφισαν, έπαιξαν jenga, με τον κύβο του ρούμπικ...) και βραδάκι πια επιστρέψαμε σπίτι.</li></ul><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1878776638384954066.post-80060669711339144682023-10-30T08:30:00.002+01:002023-10-30T08:30:00.149+01:00HOW WAS YOUR WEEK?<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVYyW7fw9urINiVftwiBoFFIkiVTlZ3g6X9Uvi4401Tu5UlwbNp48m7iDd1hJuvrvdWEfhWri_D8KhmgQAb_zHxInWJyLS3Du0ZY7RW6F8GTeYi5_JNATrMuwgzL70K3uSx9hsz2JjYr6SsdHSJXj1mezgq6BRqZgYzxgmH2xgX7EdNc3cglWr0FMRTczH/s4032/IMG_2281.heic" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="φθινόπωρο ελβετία φύση χρώματα λίμνη μπιεν μπιλ bienne biel lake autumn fall colors" border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVYyW7fw9urINiVftwiBoFFIkiVTlZ3g6X9Uvi4401Tu5UlwbNp48m7iDd1hJuvrvdWEfhWri_D8KhmgQAb_zHxInWJyLS3Du0ZY7RW6F8GTeYi5_JNATrMuwgzL70K3uSx9hsz2JjYr6SsdHSJXj1mezgq6BRqZgYzxgmH2xgX7EdNc3cglWr0FMRTczH/s16000/IMG_2281.heic" /></a></div><p></p><p></p><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;">Ξεκίνησε η Δευτέρα μας, και η δεύτερη εβδομάδα των σχολικών διακοπών, με camp ποδοσφαίρου!</li><li style="text-align: justify;">Το ίδιο που είχε πάει ο Στεφανάκος το περασμένο Πάσχα και το οποίο μας είχε ενθουσιάσει όλους.</li><li style="text-align: justify;">Ευτυχώς η ημέρα ήταν ηλιόλουστη οπότε απήλαυσαν παιχνίδι έξω.</li><li style="text-align: justify;">Εννοείται με την επιστροφή σπίτι, ήθελε να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο.</li><li style="text-align: justify;">Τρίτη, και ξεκινήσαμε στις 08.00 και οι 3 από το σπίτι, υπό βροχή, καθώς ο συνοδοιπόρος και εγώ είχαμε το ετήσιο ραντεβού για τις εξετάσεις αίματός μας. Ε, ο μικρός δεν είχε λοιπόν επιλογή παρά να έρθει παρέα.</li><li style="text-align: justify;">Εγώ μετά συνέχισα για το γραφείο, ενώ τα αγόρια για το ποδόσφαιρο και το σπίτι. </li><li style="text-align: justify;">Κόσμο πολύ δεν είχε, από τη δική μας ομάδα, αλλά ήταν η αγαπημένη μου Victoria οπότε τα είπαμε με την ησυχία μας.</li><li style="text-align: justify;">Δε σταμάτησε να βρέχει όλη την ημέρα οπότε οι μικροί ποδοσφαιριστές πέρασαν κάποιες ώρες στο κλειστό γυμναστήριο και τις υπόλοιπες στο γήπεδο, υπό βροχή.</li><li style="text-align: justify;">Όπως είπε και ο προπονητής, είναι πολύ πιο ανθεκτικοί από ότι κάποιοι νομίζουν.</li><li style="text-align: justify;">Στην επιστροφή, παρέλαβα τον μικρό από το camp και πρόλαβα το κλείσιμο με τα καθιερωμένα βραβεία. </li><li style="text-align: justify;">Ο Στεφανάκος κέρδισε αυτό της Τεχνικής για την δική του ηλικιακή ομάδα.</li><li style="text-align: justify;">Τετάρτη, και ξανά γραφείο για εμένα.</li><li style="text-align: justify;">Και το μοτίβο της εβδομάδας συνεχίστηκε: βροχή, συννεφιά, ποδόσφαιρο για τον μικρό και εναλλάξ παραδόσεις - παραλαβές από εμένα και τον συνοδοιπόρο.</li><li style="text-align: justify;">Πέμπτη, με τον συνοδοιπόρο στο γραφείο και εμένα στο σπίτι, και στα πήγαινε - έλα του ποδοσφαίρου.</li><li style="text-align: justify;">Η ομάδα του Στέφανου έφτασε στον τελικό του Μουντιάλ που διοργάνωσαν (εκπροσωπώντας την Αργεντινή) αλλά έχασαν από την ομάδα της Αγγλίας.</li><li style="text-align: justify;">Γιόρταζαν και αγαπημένοι μας Δημήτρηδες οπότε είχαμε τα αντίστοιχα τηλεφωνήματα.</li><li style="text-align: justify;">Τα είπε και ο Στεφανάκος με τον ξάδελφό του ο οποίος μετρά τις ημέρες μέχρι τα Χριστούγεννα ώστε να ξανασυναντηθούν.</li><li style="text-align: justify;">Παρασκευή με υποψία ήλιου.</li><li style="text-align: justify;">Και το τουρνουά έλαβε τέλος με ακόμη ένα βραβείο για τον Στεφανάκο, αυτό της ταχύτητας.</li><li style="text-align: justify;">Όλη αυτήν την ποδοσφαιρική εβδομάδα είχαμε την παρέα των φίλων στις απογευματινές παραλαβές καθώς ο μικρός Kaio συμμετείχε και αυτός.</li><li style="text-align: justify;">Με την ολοκλήρωση της Παρασκευής θέλαμε να πάμε όλοι μαζί κάπου αλλά μάταια... όλα κλειστά μέχρι τις 19.00.</li><li style="text-align: justify;">Μεταφερθήκαμε λοιπόν στο σπίτι των φίλων, παραγγείλαμε μακαρονάδες, βγήκαν τα κρασιά, μπήκαν οι μουσικές και άρχισαν οι συζητήσεις.</li><li style="text-align: justify;">Τα μικρά έπαιζαν επί ώρες ενώ εμείς τα λέγαμε, απολαμβάνοντας την παρέα.</li><li style="text-align: justify;">Το καλύτερο κλείσιμο της εργασιακής -και ποδοσφαιρικής- εβδομάδας!</li><li style="text-align: justify;">Αργά επιστρέψαμε σπίτι, με τα αγόρια να τρέχουν για τα μπάνια και ύπνο ενώ εγώ έφτιαξα το αγαπημένο <a href="https://www.lifelikes.gr/2015/09/blueberry-cheesecake.html" target="_blank">blueberry cheesecake </a>για τις Σαββατιάτικες επισκέψεις μας.</li><li style="text-align: justify;">Σάββατο, και νωρίς νωρίς παρέλαβα τη φίλη Τίνα και 09.15 είχαμε ήδη πάρει θέση για το μάθημα barre.</li><li style="text-align: justify;">Μετά χώρισαν οι δρόμοι μας καθώς εγώ έμεινα να αλλάξω. </li><li style="text-align: justify;">Ντους λοιπόν, φορεματάκι, δυο γρήγορες δουλειές στο κέντρο και οδήγημα για το brunch spot στο <a href="https://www.hungrybearfood.ch/" target="_blank">Hungry Bear</a>.</li><li style="text-align: justify;">Η σύσταση της παρέας ήταν 9 συνολικά κοπέλες, πρώην και νυν υπάλληλοι της εταιρείας που εργάζομαι, φίλες μεταξύ τους από παλιά, που συναντιούνται 2-3 φορές το χρόνο.</li><li style="text-align: justify;">Εγώ γνώριζα ήδη 3 από αυτές και πήγα ως καλεσμένη της Victoria. Γνώρισα και τις άλλες 4 και η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβω.</li><li style="text-align: justify;">Είχαν οι περισσότερες και συγκλονιστικά νέα (γάμους, αρραβώνες, εγκυμοσύνες) οπότε δεν προλαβαίναμε τα θέματα.</li><li style="text-align: justify;">Θαυμάζω πάντα τους ανθρώπους που είναι αφοπλιστικά ειλικρινείς με τις εμπειρίες τους, τα συναισθήματά τους, χωρίς υπεκφυγές και περιτυλίγματα.</li><li style="text-align: justify;">Έτσι, ενώ κάποιες τις γνώριζα για πρώτη φορά, οι συζητήσεις που είχαμε ήταν πολύ βαθιές και προσωπικές.</li><li style="text-align: justify;">Μεσημεράκι πια επέστρεψα σπίτι για γρήγορες ετοιμασίες, ελαφρύ πακετάρισμα και αναχώρηση για την Bienne και το σπίτι των φίλων.</li><li style="text-align: justify;">Κλασικά, εμείς φτάσαμε στο σπίτι πριν από τους φίλους μας οι οποίοι επέστρεφαν από ένα παιδικό πάρτυ.</li><li style="text-align: justify;">Τα είπαμε για καμιά ωρίτσα, τα αγόρια βγήκαν στον κήπο για ποδόσφαιρο και έγιναν μες στις λάσπες, ετοιμασίες - αλλαγές και βραδάκι πήγαμε απαρτία στο σπίτι της έτερης φίλης Βίβιαν που μας είχε καλέσει για δείπνο.</li><li style="text-align: justify;">Πάντα φιλόξενη, πάντα χαμογελαστή, πάντα δραστήρια, πάντα με χίλια νέα... </li><li style="text-align: justify;">Ήπιαμε, φάγαμε, τα είπαμε, γελάσαμε, προβληματιστήκαμε, αναλύσαμε.... και γενικά περάσαμε εξαιρετικά.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή στο σπίτι των φίλων σχεδόν μεσάνυχτα για διανυκτέρευση.</li><li style="text-align: justify;">Κυριακή πρωί, με τα μικρά αγόρια να ξυπνούν πρώτα (εννοείται).</li><li style="text-align: justify;">Φάγαμε ήσυχα πρωινό, τα είπαμε, ετοιμαστήκαμε, κάναμε βόλτα για μπάσκετ και ποδόσφαιρο και μεσημεράκι πήγαμε για bowling και μπιλιάρδο.</li><li style="text-align: justify;">Επιστροφή σπίτι για μαγείρεμα και φαγητό, χαλάρωση, παιχνίδι, συζητήσεις και αναχώρηση απόγευμα πια για το σπίτι μας.</li><li style="text-align: justify;">Τέλος και για αυτές τις σχολικές διακοπές. Για εμάς διακοπές δεν ήταν, αλλά μαζί με τον Στέφανο, αλλάξαμε και εμείς λίγο τη ρουτίνα μας.</li></ul><p></p><p></p><div style="text-align: justify;">Καλή εβδομάδα!</div><div style="text-align: justify;">ανδριάνα</div><p></p>andrianahttp://www.blogger.com/profile/13554089297371305539noreply@blogger.com0