Στον υπερθετικό!
Το πιο γλυκό παιδί. Το πιο χαρούμενο κορίτσι. Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής. Το πιο χαμογελαστό μωρό. Η πιο δημιουργική κοπέλα. Το πιο συνεργάσιμο αγόρι... ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ! Σίγουρα θα τα έχετε ακούσει και πιθανώς να τα έχετε πει κιόλας. Είτε στα ίδια σας τα παιδιά, είτε σε αυτά φίλων, αδελφών, συναδέλφων. Είναι μία πολύ συνηθισμένη παγίδα θεωρώ. Η χρήση αυτή του υπερθετικού βαθμού. Το παρατήρησα τις προάλλες και σε μία διεθνή γιόγκι που παρακολουθώ (και που συμπαθώ) η οποία έγινε πρόσφατα μαμά και βεβαίως έχει βομβαρδίσει τα social media με την μπέμπα της (οκ) χρησιμοποιώντας παράληλλα, συχνά - πυκνά, αυτόν τον υπερθετικό βαθμό. "Καλημέρα από το πιο χαμογελαστό μωρό του κόσμου". Εκτός του ότι δεν συμβαδίζει και πολύ με τις αρχές της γιόγκα, δεν σας χτυπάει και εσάς κάπως; Καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό της νέας μαμάς και την "κουκουβάγια" που κάπου κρύβουμε όλοι μέσα μας, αλλά ειδικά στον γραπτό λόγο και σε ένα τόσο ευρύ κοινό, νομίζω ότι είναι προτιμότερο να είσα
