Yoga Love

Ξέρετε… σε αυτό το blog μοιράζομαι αυθόρμητα όλες μου τις αγάπες. Αν το ξεφυλλίσεις, θα έχεις μια γενική εικόνα της ζωής μου, των εμπνεύσεών μου. Και όσο το ξεφυλλίζω και εγώ η ίδια και ξαναδιαβάζω τυχαία παλαιότερες αναρτήσεις μου, τόσο χαμογελώ…. Γιατί νιώθω ότι είμαι εγώ! Παρόλα αυτά, μία μεγάλη μου αγάπη δεν έχει λάβει το χώρο που της αναλογεί, μη σας πω ούτε ένα τόσο δα ποσοστό, και αυτή είναι η yoga!

Αγάπη εφηβική και παντοτινή! Δεν ξέρω ποια θα ήμουν αν δεν είχα γνωρίσει την δασκάλα μου και μέσω αυτής την yoga (τη δική της yoga). Αν δεν είχα ζήσει αυτή την δεκαετία με τις αναπνοές, τις ησυχίες, τους ιδρώτες, τις σκέψεις, την αυτοπαρατήρηση, τις νίκες και τις απογοητεύσεις, τους μοναδικούς ‘συμμαθητές’ και δασκάλους, τις ανατολές και τα ταξίδια που μου προσέφερε (και συνεχίζει να μου προσφέρει). Και με ρωτάνε πολλοί και δεν ξέρω πώς να το περιγράψω ακριβώς… συνήθως τους λέω ότι η yoga θα τους αλλάξει τη ζωή, θα τους εξελίξει, αλλά πάλι δεν ξέρω αν είναι η απόλυτη αλήθεια και αν ισχύει για όλους…. Τους λέω ότι είναι απαιτητική άθληση (του σώματος και του νου) και ας μην μετακινείσαι ούτε ένα μέτρο. Τους λέω ότι θα έχουν τον πιο σκληρό αντίπαλο, τον ίδιο τους τον εαυτό. Τους λέω ότι δεν μπορείς να κρυφτείς, να ξεφύγεις, να κοροϊδέψεις γιατί μέσα σου πάντα ξέρεις τι σου συμβαίνει και μέχρι πού μπορείς να φτάσεις. Τους λέω ότι η αναπνοή είναι θεραπευτική, ότι η ησυχία σώζει, ότι η υπομονή είναι αρετή…. Τους λέω και μου λέω.

Νιώθω τέτοιο δέος για την yoga που δεν μπορώ να γράψω εύκολα για αυτή…. Γράφω για τη διακόσμηση (που δεν έχω καμία γνώση πέραν από την αγάπη μου για αυτή), και για την yoga δεν μπορώ. Ή, για να είμαι πιο ειλικρινής, δεν μπορώ δημόσια….. Προσπαθώ όμως μέσα μου να βρω έναν τρόπο… και θα τον βρω, πού θα πάει! Και τότε θα έχουμε μία στήλη μόνο για τη yoga και τα μαθήματά της.