How was your week?

  • Γέμισε η Παρασκευή από το πρωί στις 7 μέχρι το βράδυ στις 2. 
  • Τι εξετάσεις αίματος, τι βόλτες στην Κηφισιά, τι ωραίο ριζότο με κολοκύθα, τι καφέ από το αγαπημένο Άμμος, τι ξάπλες στους καναπέδες, τι BBQs, τι αγκαλιές με τα πιτσιρίκια, τι ποτά....
  • Μα πόσο μεγαλώνουν αυτά τα μικρά; Σαν τις γιαγιάδες που αναφωνίζουν "μα πόσο έχεις μεγαλώσει εσύ;". Έτσι και εμείς. Είναι η αλήθεια όμως.
  • Με βοηθητικές ρόδες τις αφήσαμε, χωρίς τις βρήκαμε, να αλωνίζουν με τα ποδήλατά τους.
  • Πόσο απολαμβάνω την ανδροπαρέα (με τα κορίτσια τους). Ειδικά όταν είναι σε κέφια (Δημήτρης, Θοδωρής, Χρήστος).
  • Τόσο κόντρα σκηνικά να διαδραματίζονται παράλληλα στο The Dalliance House (και το αναφέρω επίτηδες για να δώσω τα εύσημα στον εξαιρετικό σερβιτόρο).
  • Από τη μία η πολυπληθής διπλανή μας παρέα που από εκεί που κάθονταν ήδη στριμωγμένα 7 άτομα σε ένα τραπέζι τεσσάρων, ξαφνικά έγιναν 10! Και ο ένας 'νεαρός' απλά αποφάσισε να κάτσουμε αγκαζέ, cheek to cheek στον καναπέ, γυρνώντας μου την πλάτη, και ακουμπώντας στο τραπέζι μας σαν να μην συμβαίνει τίποτα, χωρίς να πει κουβέντα.
  • Από την άλλη, ο εξαιρετικός σερβιτόρος ο οποίος παρακολουθούσε την εξέλιξη για ώρα και αφού είδε ότι δεν υπάρχει σωτηρία (και ότι εγώ είχα γίνει ζαμπόν ανάμεσα σε 2 φέτες ψωμιού), πήρε την πρωτοβουλία και επενέβει με σοβαρότητα, επαγγελματισμό και αποφασιστικότητα. Ο "νεαρός" δεν ήταν πολύ πρόθυμος να μετακινηθεί αλλά δεν του άφησε πολλά περιθώρια. Με την επέμβαση και της manager, καταφέραμε να αποκτήσουμε αποστάσεις ασφαλείας από τους γείτονες, να ηρεμήσουμε και να περάσουμε ένα εξαιρετικό βράδυ. Μετά από ώρες μας κέρασαν κιόλας.
  • "Κύριε, σεβαστείτε την κυρία που κάθεται δίπλα σας".
  • Πλύσιμο στις βεράντες, ξεσκόνισμα στις καρέκλες, πάγο στο ψυγείο και όλα ήταν έτοιμα για τη συγκέντρωση των φίλων στον κήπο.
  • Και εννοείται ότι δεν ήταν όλοι εκεί, και εννοείται ότι δεν προλάβαμε να πούμε ούτε τα βασικά, αλλά ήταν όμορφα, ήσυχα και καλοκαιρινά.
  • Και με αυτά και με εκείνα, πήγε 3 η ώρα.
  • Και η Κυριακή ξημέρωσε ως η 1η επίσημη ημέρα των διακοπών μας.
  • Μαζέψαμε λοιπόν τα μπογαλάκια μας και οδηγήσαμε μέχρι την Καρδαμύλη (Νεοχώρι συγκεκριμένα) όπου μας περίμεναν οι φίλοι στο εξαιρετικό τους σπίτι.
  • Μα τι θέα! Και τι όμορφο σπίτι. 
  • Πόσες ομορφιές έχει η Ελλάδα!
  • Και τακτοποιηθήκαμε εν αναμονή των υπολοίπων για να γεμίσει το σπίτι.
  • Και την Δευτέρα γέμισε. Γίναμε 9 (+1 στην κοιλιά).
  • Και το πρόγραμμα ήταν οικογενειακό: (πολύ) πρωινό ξύπνημα και τσίμπημα στο σπίτι, παραλία εκεί κατά τις 10.00 κάτω από τα αρμιρίκια ή υπό την σκιά των βράχων, βουτιές – θαλάσσια ποδήλατα – καφέδες – συζητήσεις – βιβλία – ύπνος – φρούτα, επιστροφή των γυναικόπαιδων για τη μεσημεριανή σιέστα, μαγείρεμα, απογευματινή εξόρμηση ή άραγμα στην εκπληκτική βεράντα, και φτου και από την αρχή.
  • Και οι άντρες ολοκλήρωσαν άλλο έναν άθλο: ανέβηκαν στην κορυφή του Ταϋγέτου. Τι εμπειρία και αυτή! Μόνο τις φωτογραφίες αν βλέπατε θα καταλαβαίνατε. 
  • Και ζήσαμε πολλά αυτές τις 7 ημέρες. Και παρατηρούσα για να καταλάβω, για να μάθω.
  • Και τα μαθήματα ήταν πολλά.
  • Και ξημέρωσε και η επόμενη Κυριακή, με ένα ακόμη πρωινό ξύπνημα και τον δρόμο της επιστροφής.
  • Και μας περίμεναν γονείς, αδέλφια, ανίψια για να συνφάγομεν (τι ωραία που ήταν τα ντολμαδάκια!) και να αποχαιρετιστούμε για ακόμη μια φορά.
  • Και ευλόγως ρώταγε η Αρτεμούλα «μα γιατί κάθε φορά που τρώμε όλοι μαζί εσείς μετά φεύγετε;».
  • Και φύγαμε με μία πολύ πρωινή πτήση και κάναμε ένα sprint στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης με 2 βαλίτσες που θα το ζήλευε και ο Κεντέρης. Ανταμειφθήκαμε όμως με το γρήγορο τρένο για το σπίτι το οποίο για καλή μας τύχη είχε 2 ολόκληρα λεπτά καθυστέρηση. 
Καλή μας εβδομάδα!
ανδριάνα

ΥΓ. Καταλαβαίνετε ότι διακοπές με internet δεν νοούνται. Αυτός είναι λοιπόν και ο λόγος της καθυστέρησης ολίγων ημερών της συγκεκριμένης ανάρτησης.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana