Όχι


Όχι. Πόσο σημαντική λέξη. Πόσο δύσκολη. Πόσες φορές έχετε ακούσει από πετυχημένους ανθρώπους ότι η καριέρα τους (από τους ηθοποιούς μέχρι τους ερευνητές) καθορίστηκε από τα ΌΧΙ και όχι απο τα ΝΑΙ. Γιατί είναι τόσο εύκολο να υποκύψεις στο ναι και ας μην είναι αυτό που σου λέει η καρδούλα σου ή το ένστικτό σου. Γιατί δεν θες να δυσαρεστήσεις κανέναν. Γιατί δεν θες να φανείς ο "κακός" της υπόθεσης, ο περίεργος, ο σνομπ. Γιατί κάπως μας έχει γίνει καραμέλα και ξεπετιέται από το στόμα μας πριν καν προλάβουμε να επεξεργαστούμε την ερώτηση και τα θέλω μας. Και έτσι πηγαίνουμε στην παράσταση που ποτέ δεν μας ενδιέφερε, και δεχόμαστε τη θέση που ξέρουμε ότι δεν μας ταιριάζει, και παντρευόμαστε τον 'x' γιατί περάσανε τα χρόνια, και βγαίνουμε στα ίδια μέρη γιατί έτσι κάνουν και οι άλλοι.... Και κάνει κύκλους η ζωή μας γύρω από τα εκατοντάδες ΝΑΙ που είπαμε αλλά δεν εννοούσαμε. Και ίσως μετανιώσαμε αλλά πού να βρεις τη δύναμη να τα ανατρέψεις. Και πώς να πεις ΟΧΙ μετά από τόσα απανωτά ΝΑΙ; Και τα βράδια ίσως ονειρευόμαστε τη ζωή που θα ζούσαμε αν είχαμε τολμήσει να ξεστομίσουμε όλα αυτά τα ΟΧΙ. Και πηγαίναμε στη παράσταση που πραγματικά θέλαμε, και κυνηγούσαμε την δουλειά που πραγματικά μας ταίριαζε, και παντρευόμασταν αυτόν που πραγματικά μας γέμιζε, και βγαίναμε στα μέρη που πραγματικά απολαμβάναμε. Και είχαμε το θάρρος να φτιάξουμε τη ζωή μας γύρω από τα πραγματικά μας θέλω και όχι τα κοινωνικά. Και διώχναμε από πάνω μας το βάρος των "πρέπει" και του "φαίνεστε" που κρύβεται πίσω από πολλά ναι, και ζούσαμε ελεύθεροι τα όχι μας.

Είναι τόσο υποκειμενικά τα θέλω μας. Και εφόσον δεν κάνουν κακό σε κάποιον τρίτο, είναι και απολύτως αποδεκτά. Γιατί λοιπόν να πρέπει να εξηγήσετε γιατί προτιμάτε να παρακολουθήσετε μπαλέτο αντί για τα ποτά στο γνωστό - in στέκι; Ή να μείνετε σπίτι με ένα τσάι και ένα βιβλίο. Ή να κάνετε μια μονοήμερη εκδρομή στο δάσος. Ή να ζωγραφίσετε. Ή να πλέξετε. Ή να μαγειρέψετε παρέα με τους φίλους. Γιατί είναι τελικά τόσο δύσκολο να πούμε όχι σε αυτά που μας κουράζουν, μας στερεύουν, μας υποβιβάζουν ακόμα; Μήπως και αυτό είναι θέμα παιδείας; Ίσως να πρέπει κάπως να το μάθουμε και αυτό, μαζί με την αριθμητική, από μικρή ηλικία. Ότι είναι δηλαδή απολύτως φυσιολογικό να απαντήσεις ευγενικά "όχι, ευχαριστώ". Χωρίς τύψεις, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, χωρίς "μα", χωρίς αντεπιχειρήματα. Ένα απλό όχι. Όσο απλό είναι και το ναι. Χωρίς παρεξηγήσεις, προσωπικά δράματα και μακροσκελείς διαλόγους.

Αυτά σκεφτόμουν -όπως καταλαβαίνετε- τις προηγούμενες ημέρες που γιόρταζε και η Ελλάδα μας το ιστορικό της όχι. Και ευχόμουν να είμαι και εγώ πιο δυνατή ώστε να μπορώ να ξεστομώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος πιο συχνά αυτό το τόσο απλό -αλλά και δυσθεώρητο μερικές φορές- όχι. Γιατί το όχι κουβαλάει και ένα κρυφό πακέτο τις περισσότερες φορές. Αυτό της διαφοροποίησης, της ανεξαρτητοποίησης, της διαφορετικότητας, της υπευθυνότητας. Αυτό του "αναλαμβάνω την ευθύνη της ζωής μου" και προσπαθώ να την ζήσω όπως εγώ την ονειρεύομαι, και ας πηγαίνω κόντρα στο ρέμα πού και πού. Αξίζει όμως, πιστέψτε με. Νομίζω ότι ποτέ δεν έχω μετανιώσει ένα "όχι" (από προτάσεις δουλειάς που απέρριψα όταν όλοι τις έβλεπαν ως ευκαιρία μέχρι σχέσεις που δεν έκανα και συμβουλές που δεν ακολούθησα). Και έτσι, κοιτώντας πίσω έχω να θυμάμαι -και να χαμογελώ- έναν γάμο στη Σίφνο που για πολλούς ήταν ακατόρθωτος - ανήκουστος - τρελός, μία μετακόμιση στην Ελβετία που για άλλους ήταν ανεξήγητη - παράτολμη - χαζομάρα, κάποιες παραιτήσεις από εργασιακά περιβάλλοντα άρρωστα που με οδήγησαν πιο κοντά στα θέλω μου, και κάποιες σχέσεις που καθόλου δεν μου λείπουν. Έχω να θυμάμαι και πολλά "ναι" που τα λούστηκα αλλά τι να κάνεις.... Room for improvement.

"People think focus means saying yes to the thing you've got to focus on. But that's not what it means at all. It means saying no to the hundred other good ideas that there are. You have to pick carefully. I'm actually as proud of the things we haven't done as the things I have done. Innovation is saying no to 1,000 things.”
Steve Jobs

ανδριάνα

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana