HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα με ακατάπαυστη, καταρρακτώδη βροχή.
• "Μαμά, αυτήν την εβδομάδα έχω μόνο 2 μέρες σχολείο. Και μετά είναι το πάρτυ του Neo".
• Δύο τα κρούσματα ανεμοβλογιάς πλέον στον ευρύτερό μας κύκλο και αναμένουμε εάν και πότε θα χτυπήσει και τον Στεφανάκο.
• Και το απόγευμα, ενώ προσπαθούσα να βοηθήσω την αδελφή μου τηλεφωνικά με ένα τεχνολογικό θέμα, ο μικρός δεν σταματούσε να μου μιλάει παράλληλα. Του εξηγώ μία ευγενικά, του εξηγώ δύο... τίποτα. Ε, αφού τελικά το έκλεισα το τηλέφωνο γιατί δεν μπορούσα να μιλήσω, του εξηγώ σε έντονους τόνους ότι θα ήθελα να με ακούει χωρίς να χρειάζεται να του λέω κάτι 100 φορές, και ότι ήταν σημαντικό αυτό το τηλεφώνημα, και και και... μα με είχε φτάσει ως εδώ.
• Καμιά ώρα μετά, προφανώς αφού είχε εμπεδώσει τι είχε γίνει, κατεβαίνει από το δωμάτιό του με ένα μικρό δωράκι τυλιγμένο σε ένα χαρτί, με μια κόκκινη κορδέλα, και μου λέει "Συγγνώμη μαμά που δεν σε άφησα να μιλήσεις στο τηλέφωνο πριν. Έφτιαξα ένα δώρο για σένα. Σου το δώνω". Ο γλυκός μου... Και πάντα λέει "δώνω" που είναι ο συνδυασμός του ελληνικού "δίνω" και του γαλλικού "donner". Πόσο το εκτίμησα και πόσο τον ευχαρίστησα.
• Και το δώρο ήταν η μπαλαρίνα lego που ξέρει ότι αγαπώ.
• Και τις τελευταίες εβδομάδες, ξαπλώνουμε δίπλα - δίπλα στον καναπέ χαζεύοντας εκπομπές μαγειρικής τα βράδια, και εκείνος ξεκουράζει το κεφάλι του πάνω μου, παίζει με τα δαχτυλίδια μου, μέχρι που τον παίρνει ο ύπνος και τον μεταφέρει ο συνοδοιπόρος στο κρεβάτι του.
• Τρίτη και ο μουσώνας συνεχίστηκε..... όπως και ο εργασιακός πυρετό.
• Και το απόγευμα διάλεγε καρδούλες και ουράνια τόξα και τριφύλλια να στείλει ως μήνυμα στον μπαμπά του ο Στέφανος από το κινητό μου και κάποια στιγμή μου λέει στο αυτί σιγανά "Είναι ελληνικά αυτά τα γράμματα; Γράψε δίπλα στην καρδούλα 'αγάπη μου' για να του το στείλουμε".
• Τετάρτη και ξεκίνησαν οι μίνι - διακοπές του Στεφανάκου (πενθήμερο) ενώ εμείς εργαζόμασταν.
• Οπότε τον είχαμε παρέα το πρωί με λίγη τηλεόραση λίγο παιχνίδι λίγες μαγειρικές και παράλληλα τον χαμό των meetings.
• Βγήκε και δειλά - δειλά ο ήλιος και ήταν όμορφα.
• Και το απογευματάκι είχε να παρευρεθεί σε πάρτυ (στον αδελφό του συμμαθητή του) οπότε, ξέκλεψα ένα τεταρτάκι από την δουλειά ώστε να τον πάω στο σπίτι του Neo και να επιστρέψω. 
• Ακολούθησα και εγώ την τοπική τακτική λοιπόν οπότε τα είπα λίγο με την μαμά του εορτάζοντα στην είσοδο (και έμαθα ότι η καταγωγή της είναι από την Βουλγαρία), άφησα τον μικρό, και 17.00 νταν ήμουν εκεί να τον παραλάβω.
• Και εφόσον είχε ήλιο, συνεχίσαμε οι τρεις μας στο νέο μας hot spot: το γηπεδάκι ποδοσφαίρου στο Lutry.
• Αυτήν την φορά δεν είχε αγώνα, οπότε μπήκε και ο Στεφανάκος και έπαιξε λιγάκι.
• Επιστρέφοντας σπίτι βεβαίως είχα ακόμη λίγη δουλειά αλλά αυτή η ευελιξία είναι σωτήρια!
• Πέμπτη και αργία! Τι ευτυχία! Αν βοηθούσε και ο καιρός θα ήταν καλύτερα αλλά δεν παραπονιέμαι. Είχα ΤΟΣΗ ανάγκη να ηρεμήσω από τον χαμό της νέας δουλειάς.
• Έτσι, το πρώτο, συννεφιασμένο μέρος της ημέρας το περάσαμε σπίτι ενώ το δεύτερο, ηλιόλουστο στο Parc de Milan όπου μας συνόδευσαν και οι φίλοι που μένουν παραδίπλα.
• Ήλιος, συντριβάνια, πιτσιρίκια, άπλα, μπάλες, πινγκ-πονγκ, πατίνια, ποδήλατα.... Χρησιμοποίησε και ο Στεφανάκος το νέο ποδήλατο της φίλης του της Έλενας και το καταχάρηκε!
• Παίξαμε και όλοι μαζί μπάλα, έπαιξαν τα μικρά στην παιδική χαρά, ήπιαμε οι μεγάλοι τις μπύρες μας, και βραδάκι πια, μόλις άρχισε να νυχτώνει, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
• Παρασκευή με αργία για εμάς αλλά με τα μαγαζιά ανοιχτά. Και είχαμε μεγάλες προσδοκίες οι οποίες πραγματοποιήθηκαν εν μέρει.
• Έτσι, καταφέραμε να αγοράσουμε το ποδηλατάκι του Στέφανου (μαύρο-πορτοκαλί, με ένα ρομπότ, ασορτί καλαθάκι και βοηθητικές ρόδες για την αρχή) αλλά δεν καταφέραμε να πάμε στο ΙΚΕΑ που θέλαμε κάτι μικροέπιπλα (η ουρά ήταν ασύλληπτη).
• Έτσι, προχωρήσαμε σε plan b και πήγαμε παραδίπλα στο σούπερ-μάρκετ και επιστρέψαμε σπίτι (αφού ο καιρός είχε αρχίσει να γίνεται βροχερός).
• Συναρμολόγηση του ποδηλάτου, τακτοποίηση των αγορών, απογευματινό κομμωτήριο για εμένα, οικογενειακά παιχνίδια, διαβάσματα και ξεκούραση.
• Μες στη νύχτα ξύπνησε όμως ο μικρός με έναν φοβερό, ξηρό βήχα που του έκοβε την ανάσα! Πω πω! Πρέπει να είχε και λίγο πυρετό! Τον πήραμε στο κρεβάτι μας, τον ηρεμήσαμε, του δώσαμε ένα παυσίπονο (με τα χίλια ζόρια) και ευτυχώς ηρέμησε, επανείλθε η ανάσα και ο ρυθμός του, και κοιμήθηκε.
• Και το πρωί ήταν περδίκι αν εξαιρέσεις ένα μικρό συνάχι. Παρόλα αυτά ακυρώσαμε την επίσκεψη στο σπίτι των φίλων καθώς έχουν 2 μικρά παιδιά και δεν άξιζε το ρίσκο.
• Σπίτι λοιπόν, οι τρεις μας, με συννεφιά και βροχή -πάλι, δουλειές, πλυντήρια, Τσιτσιπάς - Djokovic (1-2) στο τουρνουά της Ρώμης, lego, UNO, βιβλία....
• Κυριακή και ακόμη μία βροχερή ημέρα ξημέρωσε. Και αν οι προγνώσεις πέσουν μέσα, έτσι θα πάει όλος ο Μάιος! Πάει δηλαδή η άνοιξη για φέτος :( .
• Δεν γινόταν όμως να περάσει και αυτή η ημέρα με τους 3 μας σπίτι οπότε προσκαλέσαμε τις 2 οικογένειες των φίλων που μένουν τριγύρω και έτσι περάσαμε μαζί το απόγευμα με τσιμπολόγημα (κάναμε μενού με ελληνικούς μεζέδες), γευσιγνωσία γλυκών (το φραουλένιο τιραμισού από εμάς, το γαλακτομπούρεκο του Γιάννη και τον σιμιγδαλένιο χαλβά του άλλου Γιάννη), συζητήσεις, καφέ, κρασιά, τσίπουρα, κυνήγημα των μικρών και ξεφυσήματα για τον φετινό, ελβετικό καιρό.
• Πριν έρθουν πρόλαβα και έκανα και ένα 30λεπτο περπάτημα στον διάδρομο και ήταν πολύ ωραία.
• "Μαμά ωραίο θα ήταν να είχαμε και άλλο παιδάκι".

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα