HOW WAS YOUR WEEK?

• Back to school!
• Η Δευτέρα μας ήταν λοιπόν επικεντρωμένη στην επιστροφή του Στεφανάκου στα θρανία, στην τάξη 6Ρ (αντίστοιχη της τετάρτης δημοτικού! κιόλας!).
• Ο συνοδοιπόρος πήγε γραφείο και εμείς ετοιμαστήκαμε με την ησυχία μας καθώς η έναρξη ήταν στις 10.00.
• Από τον ενθουσιασμό του, ήθελε να φύγουμε από τις 09.00 να πάμε!
• Πήγαμε, έτρεξε να βρει τους φίλους του, συνάντησε και τον συναθλητή του από την ομάδα ποδοσφαίρου που μετακόμισε και ήρθε πρώτη χρονιά στο σχολείο του, είδα και εγώ τους γνωστούς γονείς, τα είπαμε λίγο και έφυγα.
• Πόση χαρά είχε! Και εγώ τέτοια είχα πάντα για το σχολείο, μέχρι τέλους.
• Επιστροφή σπίτι για δουλειά!
• Το σχολείο μπορεί να άρχισε, αλλά όχι η υποτυπώδης στήριξη μετά από αυτό, οπότε κάθε μέρα η παραλαβή του Στεφανάκου για αυτήν την εβδομάδα ήταν στις 15.20 πλην της Τετάρτης που τελειώνουν στις 12.00.
• Ευκολάκι!
• Δουλειά λοιπόν μέχρι τις 15.00 που πήγα να τον παραλάβω για να επιστρέψουμε μαζί σπίτι, να συνεχίσω εγώ με τη δουλειά και να παίξει λίγο εκείνος.
• Επέστρεψε και ο συνοδοιπόρος το απόγευμα από το γραφείο, φάγαμε παρέα burger που είχαμε φτιάξει (μαριναρισμένου - πανέ κοτόπουλο για τα αγόρια), είπαμε τις ιστορίες της ημέρας & ξεκουραστήκαμε.
• Τρίτη, και έμεινα ξανά σπίτι να δουλέψω καθώς έπρεπε να εκπροσωπήσω την οικογένεια το απόγευμα.
• Τα αγόρια αναχώρησαν λοιπόν το πρωί, εγώ έπηξα στη δουλειά αλλά πρόλαβα να κλείσω και εισιτήρια για την επικείμενη συναυλία του Γάλλου Soprano τον Νοέμβριο στη Λωζάνη.
• Αρέσει πολύ στον Στέφανο, και σε εμάς μπορώ να πω, οπότε πιστεύω θα είναι η πρώτη του μεγάλη συναυλία.
• Το απόγευμα είχαμε την προσθήκη της νέας αυτής σχολικής χρονιάς: τα μαθήματα drums!
• Επειδή ήταν το πρώτο μάθημα, είχε ζητήσει η δασκάλα να είμαι και εγώ.
• Τα μαθήματα γίνονται στο χώρο του σχολείου του Στέφανου καθώς το Ωδείο προσφέρει μαθήματα διαφόρων οργάνων τα απογεύματα.
• Ο Στεφανάκος είχε τελειώσει το σχολείο και έπαιζε με κάτι φίλους του στο προαύλιο, τον πήρα και πήγαμε μαζί στον χώρο των μουσικών οργάνων για να γνωρίσουμε την γλυκιά Paula.
• Μας εξήγησε ότι για τα κρουστά, ο πρώτος χρόνος είναι αναγνωριστικός ώστε να εξοικειωθούν τα παιδιά με όλα τα όργανα που τα απαρτίζουν και μετά αν θέλουν να επικεντρωθούν σε κάποιο.
• Μισή ώρα ήταν όλη και όλη το μάθημα αλλά είδα τον ενθουσιασμό και τη προσήλωση στα μάτια του Στεφανάκου. Τι καλά!
• Επιστροφή σπίτι, μαγειρέματα, επιστροφή του συνοδοιπόρου, μπάνια, ιστορίες...
• Τετάρτη, και ήταν σειρά μου για το γραφείο.
• Γεμάτη πολλή η ημέρα αλλά πρόλαβα το μεσημέρι να φάω με τον συνάδελφο Ben.
• Ο Στέφανος έχει το πιο τρελό πρόγραμμα τις Τετάρτες, με διπλή προπόνηση τέννις, μία στις 12.30 (!) και μία στις 15.30, οπότε ο συνοδοιπόρος έκανε τρελά logistics για να τα συνδυάσει όλα. 
• Τι ζούμε!
• Έβρεχε και όλη μέρα αλλά τελικά έγιναν κανονικά και τα δύο μαθήματα.
• Το απόγευμα είχαμε κλείσει εδώ και καιρό παρέα με τους φίλους (την οικογένεια της Ηρούς) εισιτήρια για το ετήσιο meeting στίβου Diamond League -Athletissima της Λωζάνης.
• Γύρισα λοιπόν σπίτι και ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο για το στάδιο.
• Η κίνηση πολλή, το παρκάρισμα αδύνατο και η βροχή ασταμάτητη! Πω πω...
• Με τα πολλά, τα καταφέραμε και μπήκαμε στο στάδιο και είμασταν τόσο τυχεροί ώστε οι θέσεις μας να είναι στο μικρό μέρος των κερκίδων που δεν είχαν σκέπαστρο!
• Με αδιάβροχο, σακούλες, ομπρέλες καθίσαμε 3 ώρες περίπου, στο κρύο και τη βροχή, αλλά εν τέλει αναχωρήσαμε.
• Είδαμε 2 άλματα του Τεντόγλου ο οποίος σταμάτησε και εκείνος γιατί ήταν υψηλός ο κίνδυνος τραυματισμού.
• Πόσο κρίμα.....
• Μούσκεμα φτάσαμε στο σπίτι, κάναμε ένα ζεστό μπάνιο να ισιώσουμε και κοιμηθήκαμε.
• Πέμπτη, και γραφείο πάλι για εμένα, με φουλ πρόγραμμα.
• Είχα και την καθιερωμένη μου συνάντηση με την ομάδα της Φιλανδίας και με προσκάλεσαν στο event που θα κάνουν τέλη Σεπτεμβρίου. Μωρέ.... είναι λέει η πρώτη φορά που καλούν συνεργάτες εκτός Φιλανδίας.
• Δεν πιστεύω ότι θα πάω αλλά μόνο και μόνο η πρόσκληση ήταν το μεγαλύτερο κομπλιμέντο.
• Τα είπα και με τα κορίτσια της Ρουμανίας (όλη η ομάδα είναι γυναίκες) και γέμισα γέλια, κομπλιμέντα, θετικότητα, έμπνευση.
• Άλλοι φοβούνται να δουλεύουν με τις αγορές και τις τοπικές ομάδες, βαριούνται ή δεν ξέρουν πώς να ανταπεξέλθουν. Εγώ πραγματικά ανυπομονώ και το απολαμβάνω όσο τίποτε άλλο.
• Είναι το πιο δημιουργικό & ευχάριστο κομμάτι της δουλειάς μου (παρόλο που είναι και το δυσκολότερο) γιατί βλέπω εμπράκτως τον κόπο της δουλειάς μας και ζω την μαγεία της ομαδικής δουλειάς.
• Το μεσημέρι έκανα ένα μάθημα πιλάτες να ξεπιαστώ λιγάκι από την κακουχία της προηγούμενης βραδιάς και πολύ το χάρηκα.
• Το απόγευμα ξεκίνησαν και οι προπονήσεις ποδοσφαίρου του Στεφανάκου οπότε τον πήγε ο συνοδοιπόρος.
• Εγώ είχα έξοδο με την μικρή ομάδα, τον Ben και τον Miguel δηλαδή, στο Lacustre.
• Καθίσαμε μέσα γιατί έβρεχε, αλλά ήταν ωραία και χαλαρά.
• Ήπιαμε τα κοκτέιλς μας, τσιμπήσαμε, τα είπαμε και κατά τις 23.00 ήμουν σπίτι. 
• Παρασκευή, και πρώτη μέρα που μείναμε σπίτι και οι δύο.
• Από τον Σεπτέμβριο αυξάνεται το ποσοστό που πρέπει να είμαστε στο γραφείο από 40% σε 60% οπότε δύσκολα πια θα μας βρίσκει η ημέρα και τους δύο σπίτι.
• Πώς θα τα καταφέρουμε με το τρελό πρόγραμμα του Στέφανου, άγνωστο.... 
• Η εργασιακή ημέρα μου ξεκίνησε με ένα 2ωρο meeting, την επισκόπηση του τριμήνου που πέρασε με τις κεντρικές ομάδες. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συναντήσεις όπου πραγματικά συζητάμε σημαντικά θέματα και παίρνουμε αποφάσεις για το πώς θα δράσουμε.
• Μετά είχαμε ακόμη ένα 2ωρο, αυτή τη φορά με την αγαπημένη ομάδα του EU Region (τον Tiago και την Gozde) για να συμφωνήσουμε την νέα μορφή που θα παρουσιάζονται τα αποτελέσματα και η κατάταξη των ευρωπαϊκών χωρών.
• Με αυτά και με εκείνα, πέρασε η εργασιακή ημέρα, παραλάβαμε τον μικρό και πήγαμε όλοι μαζί στο tennis club, εκείνος για το μάθημά του, εμείς για ένα ποτήρι κρασί.
• Το βράδυ προσπαθήσαμε να φτιάξουμε σπιτικά σούσι, με υλικά και σύνεργα που είχε πάρει ο συνοδοιπόρος, αλλά δεν είχαν πολλή επιτυχία.
• Στα θετικά, εκπληκτικά, νέα της εβδομάδας, η αδελφή μου άρχισε να κινεί το αριστερό της πόδι! Μου έστειλαν να δω βιντεάκι που ενώ είναι ξαπλωμένη το σηκώνει κανονικά!
• Βούρκωσα..... 
• Μιλήσαμε βεβαίως και με βιντεοκλήση και κάθε φορά την βλέπω και πιο φωτεινή, πιο ενεργητική, πιο αποφασιστική!
• Πήγε μόνη της και ρώτησε τον φυσιοθεραπευτή πότε πιστεύω ότι θα μπορεί να προσπαθήσει να περπατήσει με ένα μπαστούνι! Απάντηση μπορεί να μην πήρε αλλά πιστεύω ότι σύντομα θα γίνουν οι πρώτες προσπάθειες.
• Αμήν!
• Σάββατο, και γυμναστική δεν πήγα γιατί είχαμε φουλ πρόγραμμα.
• Ο ήλιος επέστρεψε και αφού περάσαμε ωραίο και ήσυχο πρωινό σπίτι, ξεκινήσαμε για το ετήσιο, καλοκαιρινό, οικογενειακό πάρτυ της εταιρείας μας.
• Κατά τις 11.00 είμασταν εκεί, σε έναν τεράστιο χώρο που πάντα ετοιμάζουν με εξαιρετική αισθητική, γεμάτο με δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους.
• Είχε χώρο φτιαγμένο σαν παραλία (με άμμο και chaisses longues) όπου έπαιζε και η μπάντα της εταιρείας, είχε πολλά - διάσπαρτα παιχνίδια για τα μικρά (μπιλιάρδο με τα πόδια, τραπέζια του πινγκ-πονγκ, ισσοροπίες, φουσκωτά, χώρο για να σε βάψουν, λούνα πάρκ) και βεβαίως όλα τα σταντ με τα φαγητά και τα ποτά.
• Συναντήσαμε αρκετούς συναδέλφους, πιάσαμε μια γωνιά στην "παραλία" με την ελληνική συμμορία, φάγαμε, ήπιαμε, παίξαμε και πολύ θέλαμε να κάτσουμε παραπάνω αλλά είχαμε συνέχεια...
• Το καθιερωμένο, γενέθλιο πάρτυ του Kaio και της Zena.
• Είναι πάντα την ίδια ημέρα οπότε πάντα φεύγουμε νωρίς από το εταιρικό πάρτυ και πάντα φτάνουμε λίγο αργοπορημένοι στα γενέθλια.
• Κόσμος πολύς αλλά καθέ χρόνο νιώθω ότι γνωρίζουμε όλο και λιγότερους.
• Τα είπαμε με τον Βασίλη (τον έτερο έλληνα) και γελάσαμε πολύ, με τους συμπαθέστατους Πορτογάλους & Ιταλούς και γνωρίσαμε και τον τερματοφύλακα της ομάδας hockey Lausanne Sport προς μεγάλη χαρά του Στεφανάκου.
• Εννοείται έβγαλε φωτογραφία και τα είπαμε και εμείς λιγάκι (πολύ συμπαθητικό και ταπεινό παιδί, γέννημα - θρέμμα Vaudois).
• Ο Στεφανάκος έπαιξε ποδόσφαιρο με κάποια από τα παιδιά, εμείς τα είπαμε λιγάκι, και απογευματάκι αναχωρήσαμε.
• Σπίτι για δουλειές και ξεκούραση.
• Ο Στεφανάκος θα πάει με την τάξη του πενθήμερη εκδρομή στο δάσος την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου! Καταλαβαίνετε ενθουσιασμό!
• Επειδή όμως εμείς θα λείπουμε το επόμενο σκ, ξεκινήσαμε τις ετοιμασίες γιατί έπρεπε όλα του τα ρούχα και αντικείμενα να έχουν το όνομά του,
• Ευτυχώς είχα φροντίσει να παραγγείλω το καλοκαίρι τα γνωστά αυτοκόλλητα που μπαίνουν στα ρούχα οπότε καθίσαμε τα δυο μας, διαλέγαμε ρούχα, κολλούσαμε τα αυτοκόλλητα και τα βάζαμε στη βαλίτσα.
• Ολοκληρώσαμε με τον συνοδοιπόρο και το The Perfect Couple που πολύ μας άρεσε.
• Έξυπνο, με ωραία αισθητική, πολύ καλούς ηθοποιούς, σασπένς, γρήγορο.....
• Κυριακή, και το πρώτο μέρος το περάσαμε σπίτι, με ωραίο ήλιο, δουλειές, μουσικές, πλυντήρια και τα πρώτα διαβάσματα του Στέφανου.
• Διάβασα και μερικά πολύ ενδιαφέροντα άρθρα στο Monocle.
• Το ένα εξηγούσε πως οι άνθρωποι που κάνουν επαγγέλματα χειρωνακτικά είναι εν τέλει πιο χαρούμενοι καθώς βλέπουν τον κόπο της εργασίας τους.
• "Craftspeople have significantly higher job-satisfaction... One reason for this is that craft produces visible results".
• Στο άλλο, ο Σουηδός ενδοκρινολόγος Fredrik Nystrom, εξηγούσε ότι εν τέλει, αποδεδειγμένα και ιατρικά, η ευτυχία μας προσφέρει χρόνια ζωής, και όσοι κάνουν αυτά που τους προσφέρουν χαρά είναι τελικά πιο υγιείς.
• "Do what makes you happy because that feeling will ultimately make you healthier".
• Ήδη, από την πρώτη εβδομάδα, έχουν κανονικά ασκήσεις, μέχρι και τεστ ορθογραφίας.
• Ολοκληρώσαμε -σχεδόν- και τη βαλίτσα του Στέφανου για την εκδρομή του, μας μαγείρεψε ο συνοδοιπόρος burger με μελιτζάνα & χαλούμι για εμάς, κοτόπουλο για τον μικρό, και το μεσημέρι αφήσαμε τον μικρό στον συμμαθητή του Nikan που τον είχε καλέσει και πήγαμε εμείς για ένα τέννις.
• Μια ωρίτσα κάτω από τον ήλιο, παίξαμε ωραίο τέννις, ιδρώσαμε, ασκηθήκαμε και το ευχαριστηθήκαμε.
• Σπίτι για μπάνια και λίγη ξεκούραση, παραλαβή του Στέφανου και συνέχεια στην παραλία του Lutry όπου είχαμε ραντεβού με την οικογένεια του έτερου συμμαθητή του Στέφανου Adam.
• Καθίσαμε στην buvette όπου τσιμπήσαμε, τα μικρά (3 αγόρια έχουν εκείνοι) έπαιξαν μπάλα και πινγκ πονγκ, ενώ εμείς τα είπαμε.
• Ο Steven είναι ο γιατρός που συμβουλευόμουν τους πρώτους μήνες του εγκεφαλικού της αδελφής μου καθώς ειδικεύεται σε αυτόν τον τομέα, οπότε τα συζητήσαμε λίγο και αυτά, αλλά και τα των διακοπών, των τρελών σχολικών προγραμμάτων (φανταστείτε εκείνους, με 3 παιδιά και 2 full-time δουλειές ως γιατροί!), του hockey (είναι μεγάλοι φαν οπότε τους προτείναμε να πάμε παρέα σε έναν αγώνα που έκλεισε ο συνοδοιπόρος αρχές Σεπτεμβρίου, ο πρώτος μας!)...
• Με αυτά και με εκείνα, πήγε σχεδόν 21.00.
• Απολαύσαμε ένα εξαιρετικό ηλιοβασίλεμα στη λίμνη και επιστρέψαμε σπίτι για γρήγορα μπάνια.
• Όταν βγήκε από το μπάνιο ο Στεφανάκος, κατάλαβα ότι κάτι τον προβλημάτιζε.
• Δεν ήθελα να μου πει οπότε απλά κάθισα δίπλα του σιωπηλά ενώ ντυνόταν.
• "Μαμά, η γιαγιά είναι 66 περίπου και εσύ είσαι 44... Εσύ όμως θα είσαι 66 ενώ εγώ θα είμαι μόνο 30".
• Του εξήγησα ότι παλαιότερα έκαναν πιο νέοι παιδιά, αλλά και πώς κανείς δεν μπορεί να ξέρει πότε θα γίνω γονιός, ότι και εμείς θέλαμε νωρίτερα αλλά δεν ήταν γραφτό, ότι έκανα μια επέμβαση.... 
• Σιωπή πάλι.
• Αφού ντύθηκε λοιπόν, ήρθε και με έσφιξε στην αγκαλιά του, τόσο που πέσαμε στο κρεβάτι.
• Έτσι ξαπλωμένοι, άρχισε να κλαίει.... 
• "Μαμά, φοβάμαι ότι δεν θα έχω αρκετό χρόνο μαζί σας".
• Σταμάτησε και η δική μου καρδιά.
• Αχ αυτή η αγάπη που ξεχυλίζει, αυτή η αθωότητα.....
• Πώς να απαντήσω...... πώς να τον παρηγορήσω. Ούτε εγώ μπορώ να διανοηθώ ότι κάποια στιγμή θα τον αποχωριστώ...
• Του είπα ότι κανείς δεν ξέρει το μέλλον, ότι θα κάνουμε ότι μπορούμε για να είμαστε υγιείς και δυνατοί και να ζήσουμε πολύ και καλά, και ότι έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας....
• Αφού συνήλθαμε λιγάκι, κατεβήκαμε στο σαλόνι.
• "Μαμά, δεν αισθάνομαι πολύ καλά"...
• Υπέθεσα και εγώ ότι είναι από την συγκίνηση και την στεναχώρια. Δεν προλαβαίνει να με πλησιάσει στον καναπέ και μπαμ, εμετός πάνω στον καναπέ!
• Ο κακομοίρης.... έβγαλε όλο το ρύζι που είχε φάει στο Lutry.
• Έκανε 2-3 φορές εμετό, έτρεξε ο συνοδοιπόρος με σφουγγαρίστες να μαζέψει, καθίσαμε μαζί αγκαλιά και τον πήγα για ύπνο.
• Ζήτησε αν μπορεί ο μπαμπάς του να κοιμηθεί στο κρεβάτι που έχει από πάνω, και έτσι και έγινε.
• Ο γλυκός μου.......

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα