Ψηλά ♥ Up

Χρόνια τώρα παραπονιέμαι και ακούω και τους τριγύρω μου να παραπονιούνται για την έλλειψη ελεύθερου χώρου, αστικού πρασίνου, για την τσιμεντοποίηση της Αθήνας και των περιχώρων, για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε 4 τοίχους... Και είναι αλήθεια. Ξεχνάμε όμως να σηκώσουμε το βλέμμα μας προς τα πάνω, να δούμε τον ουρανό και τα αστέρια. Καλά, εκεί θα παίξουμε και θα φυτέψουμε; Περίπου... Ή πιο σωστά, στο ενδιάμεσο. Στις ταράτσες!

Όταν είχα επισκεφτεί το Μόντε Κάρλο είχα εντυπωσιαστεί με τη θέα μιας καταπράσινης πόλης η οποία όμως βασιζόταν κατά κύριο λόγο στις φυτεμένες ταράτσες της. Τι της κάνουμε λοιπόν εμείς τις ταράτσες μας; Παλιά, απλώνανε και κανά ρούχο... Τώρα, στην πλειοψηφία τους, φιλοξενούν στην καλύτερη περίπτωση 2-3 θερμοσίφωνες και τις κεραίες τηλεόρασης. Πόσο όμως πιο χρηστικές και όμορφες θα μπορούσαν να είναι. Ακόμα και ως κοινόχρηστος χώρος.... Ένας κήπος ή μία αυλή στην ταράτσα! Θα πρότεινα να το σκεφτούμε....

For years now I've been complaining, and listening to others complaining, about the lack of free space and of urban green areas, the children that are growing up between four walls... And it is true. We forget though to look up, in the sky and the stars. Are we going to play and plant our vegetables there? Sort of... Or more correctly, in between. At the roofs! 

When I visited Monte Carlo I was impressed with the view of the green city that based the majority of its green areas on the roofs. What are we doing with our roofs? In the old days, Greek women used to hang their clothes to dry... Now, most of the times they have a couple of sun water-heaters and TV antennas. They could be though so much more useful and beautiful. Even as a common, shared space... A garden or a terrace on the roof! I suggest we think about it....