Σκορπίσανε οι φίλοι μου

Σκορπίσανε οι φίλοι μου

Οι Μάηδες οι ήλιοι μου

Πόσο με συγκινούν αυτοί οι στίχοι.... Είναι βεβαίως της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και δεν θα τους ήξερα αν δεν υπήρχε ο αγαπημένος μου φίλος Γιώργος στη ζωή μου. Είναι αγαπημένοι και εκείνου και τους χρησιμοποιεί συχνά πυκνά... και εμένα βουρκώνουν τα μάτια μου. Γιατί είναι αλήθεια. Και οι δικοί του και οι δικοί μου φίλοι σκορπίσανε παίρνοντας μαζί τους και τους ήλιους μας. Σκόρπισα και εγώ. Στην αρχή σκόρπιζαν ανά την Ελλάδα επιστρέφοντας σε χωριά και πόλεις καταγωγής, μετακομίζοντας στην πόλη του/της συζύγου, αλλάζοντας δουλειές, ψάχνοντας την ευκαιρία... Έτσι έχω το νου μου στη Θεσσαλονίκη, στην Καλαμάτα, στα Γιάννενα. Σκορπίσανε και στην Ευρώπη, και στην Αμερική, και στην Ασία... για σπουδές, για μετά-τις-σπουδές, για μια αγάπη, για μια δουλειά, για μια ελπίδα. Και έτσι έχω το νου μου στις ΗΠΑ, στην Αγγλία, στο Μακάο. Και το δικό μου 'δελτίο καιρού' στο κινητό έχει μια χούφτα πόλεις. Και κάθε μέρα κάνω τον γύρο του δικού μου κόσμου για να δω τι ζουν οι αγαπημένοι μου, τι κρύβουν οι δικοί τους ήλιοι. Δεν είναι απίστευτο που ο καιρός έχει υπάρξει ανέκαθεν ένας κοινός τόπος; Η αρχή των τηλεφωνημάτων, η αφορμή για συζητήσεις, η αίσθηση ότι μοιραζόμαστε κάτι κοινό και ας βρισκόμαστε μίλια μακριά. Α, σε εσάς βρέχει; Εμείς έχουμε εξαιρετικό ήλιο σήμερα. Περίμενε να φτάσει το βράδυ να δεις τι ωραία πανσέληνο έχει απόψε. Βλέπουμε άλλωστε την ίδια σελήνη, απολαμβάνουμε τον ίδιο ήλιο, πατάμε την ίδια γη, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα...

Αγάπη.

ανδριάνα

ΥΓ. Και βεβαίως το τραγούδι το έχει τραγουδήσει ο 'θείος', ο Γ. Νταλάρας.