How was your week?

• Η Αρτεμούλα πήγε να παρακολουθήσει για 1η φορά μπαλέτο στο όμορφο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Και ξετρελάθηκε!
• Έλα εσύ - φύγε εσύ. Πόσες αλλαγές σε αυτή την οικογένεια. Τουλάχιστον είναι ηθελημένες, με θετικό πρόσημο και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Ας πάνε όλα καλά.
• Μα τι όμορφες μέρες! Και πόση διαφορά κάνεις αυτός ο ήλιος.
• Παγκόσμια πρώτη επίσκεψη στο γεινονικό μας χωριουδάκι του Neuveville για πίτσα, μπίρες και κουβέντες.
• Το είπαμε και το κάναμε. Φύγαμε το πρωί και επιστρέψαμε σπίτι το βράδυ. Μα τέτοιον ήλιο πρέπει να τον εκμετελλεύεσαι!
• Κάναμε μία αναγνωριστική επίσκεψη στο ΙΚΕΑ, αγοράζοντας και κάποια πρώτα Χριστουγεννιάτικα, και μετά βουρ για Βέρνη.
• Και περπατήσαμε (πολύ), και ψωνίσαμε, και συναντήσαμε τους φίλους για φαγητό, και αναλύσαμε όλα μας τα θέματα, και συνεχίσαμε για καφέ και αισίως επιστρέψαμε το βραδάκι σπίτι.
• Κουρασμένοι, χορτασμένοι και γεμάτοι.
• Κυριακή του Μαραθωνίου. Και τον παρακολουθήσαμε από την τηλεόραση συγκινημένοι.
• Είχε τέτοιον ήλιο το σαββατοκύριακο, που χρειαζόσουν γυαλιά για να κάτσεις στο σαλόνι!
• Μεσημεριανός καφές δίπλα στη λίμνη και ένιωθες σαν να είσαι σε νησί.
• Ξέρετε τι μου έχει λείψει; Να πάρω έναν ωραίο (ωραίο όμως) καφέ στο χέρι και να κάνω βόλτες. Μα κανείς να μην πίνει καφέ to go εδώ;!
• Και με αυτά και με εκείνα... μπαίνουμε σιγά-σιγά και στην Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα! Τα πρώτα φωτάκια άναψαν εδώ στην πόλη και τα μικροσκοπικά μας ελατάκια βρήκαν τη θέση τους στο σαλόνι μας αναμένοντας τώρα τις μικροσκοπικές τους μπάλες.
• Έχω κάποιες νέες συνταγές, λίγο περίεργες, λίγο μπελαλίδικες, που θέλω να δοκιμάσω και όλο σκέφτομαι πότε θα καλέσουμε τους φίλους. Την Τρίτη λοιπόν αναρωτήθηκα γιατί πρέπει να φτιάχνουμε τα πιο ιδιαίτερα και πολύπλοκα σε έκακτες περιπτώσεις, σε γιορτές και μαζώξεις;
• Έτσι, έκατσα και έφτιαξα πένες ολικής άλεσης, με κολοκύθα, σπάνακι και μπεσαμέλ στο φούρνο για τους 2 μας! Γιατί, δεν το αξίζουμε;
• Βγήκαν βέβαια ολόκληρο ταψί (!) και έτσι φωνάξαμε τους γείτονες και φάγαμε όλοι μαζί.
• Νιώθω τόσο όμορφα που μπορώ ούσα εγκυμονούσα (κάνει και ρίμα!) να εξακολουθώ να κάνω όλες τις δουλειές μόνη μου, να είμαι δυνατή και ανεξάρτητη. Μακάρι να συνεχίσει έτσι μέχρι τέλους.
• Υπάρχουν στιγμές μέσα στην ημέρα που ξεχνώ ότι είμαι έγκυος. Και μετά το θυμάμαι και χαμογελώ!
• Τι σας έλεγα για την ανάρτηση της Δευτέρας; Για την αλήθεια και την ειλικρίνεια; Άλλη μία φίλη 'αποκαλύφθηκε' και συζητούσαμε 1 ώρα για όλα αυτά τα προβλήματα, τις ανησυχίες, τις λύσεις.
• Χτύπησε το ξυπνητήρι του συνοδοιπόρου και για πρώτη φορά μετά από μήηηηνες, για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου, είχα την αίσθηση ότι έπρεπε να σηκωθώ να ετοιμαστώ για τη δουλειά. Και ήμουν σε limbo... μισό-αγχωμένη, μισό-προβληματισμένη, μισο-μπερδεμένη.
• -"Πόσο χρονών έγινε ο μικρός;" -"Ένα ενός!"
• Και έτσι, δειλά - δειλά, βάλαμε και τις μικροσκοπικές μας μπάλες και τα φωτάκια στα ελατάκια.
• Café blabla: ή αλλιώς πώς συναντιόνται 25+ γυναίκες, όλων των ηλικιών, από όλο τον κόσμο για να συζητήσουν και να μάθουν γαλλικά. Τουρκία, Συρία, Αφγανιστάν, Βοσνία, Κένυα, Βραζιλία, Μαρόκο, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα....
• Είναι πολύ συγκινητικό να λες ότι είσαι από την Ελλάδα και να βλέπεις τα πρόσωπα των συνομιλητών σου να φωτίζουν. Και να έχουν όλοι από μία 'κινηματογραφική' ελληνική εμπειρία να σου διηγηθούν. Αυτές που ακούς -κυρίως από μεγαλύτερους και ξένους- και θυμάσαι την ομορφιά των ανθρώπων και του τόπου αυτού που ίσως έχουμε ξεχάσει.
• Όπως ο Ελβετός Raul που 20 ετών στα τέλη των 70s, πήγε με τους φίλους του στην Ίο. Και μεταξύ διακοπών και ούζου, ξεκίνησαν ολιγοήμερη πεζοπορία (εννοείται) στα βουνά, εκείνοι και η φύση, και όταν ξέμειναν μέρες πολλές στο βουνό, χωρίς άλλα τρόφιμα, τους 'περιέθαλψε' ένας παππούς - αγρότης και τους έδωσε να φάνε παξιμάδι (που θυμάται ακόμα πώς το έβρεχε πριν το φάνε).

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα