How was your week?

• Παρασκευή με πήξιμο για τον συνοδοιπόρο (βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ δύο θέσεων και άρα δύο ομάδων, δύο διευθυντών και δύο σετ υποχρεώσεων!) και μάταιες προσπάθειες ύπνου για εμάς.
• Ακολουθήσαμε λοιπόν την πιο ασφαλή οδό και βγήκαμε για βόλτα στο κέντρο.
• Αφού περιπλανηθήκαμε αρκετά (με τον μικρό απλά να αγναντεύει) τελικά κοιμήθηκε, κατέβηκε και η Βάγια και ήπιαμε και έναν ήσυχο καφέ.
• Επιστροφή σπίτι για αναδιάταξη, δουλειές και φαγητά και ξανά βόλτα με την Ρόζα αυτή τη φορά στην ηλιόλουστη και γεμάτη κόσμο λίμνη.
• Και αφού είπαμε τα νέα μας (είχαν γεννητούρια! απέκτησαν ανιψάκι στας Γερμανίας!) και πήραμε τη βιταμίνη D μας, κατέβηκαν και τα αγόρια, πήραμε τα κεμπάμπ μας (πω πω!), φάγαμε στη λίμνη, περπατήσαμε, πήραμε και ένα παγωτό από το καθιερωμένο κιόσκι, παίξαμε στο γκαζόν με τον μικρό και επιστρέψαμε σπίτι γεμάτοι και χαρούμενοι!
• Πόσο τους αγαπά τους "ελβετούς - θείους" του ο Στεφανάκος! Και πόσο τον αγαπούν και αυτοί!
• Έφτασε και ελληνικό, πασχαλιάτικο πακέτο! Με τα ακαταμάχητα, σπιτικά κουλουράκια (που τα τρως πέντε πέντε) και τσουρέκι. Ευχαριστούμε!
• Κάτι μαγικό κάνει ο συνοδοιπόρος και τα ποσοστά επιτυχίας του στον ημερήσιο ύπνο του φυστικιού είναι σίγουρα διπλάσια από τα δικά μου. Κάτι μάλλον κάνει διαφορετικό και το φυστίκι.
• Το ευτυχές αποτέλεσμα ήταν λοιπόν ένας ωραιότατος, σχεδόν 2ωρος ύπνος του μικρού το πρωί του Σαββάτου ώστε να μας δώσει εμάς τον απαραίτητο χρόνο να απολαύσουμε τη θέα και την ησυχία, και να κλείσουμε τα εισιτήρια του καλοκαιριού! Γιούπι!
• Είναι τόσο ωραίο να έχεις κάποιους χειροπιαστούς, ευχάριστους στόχους.
• Και εμείς, δόξα τω Θεό, τους επόμενους μήνες έχουμε Lyon, τα γενέθλια του φυστικιού τέλη Απριλίου, Αθήνα τον Μάιο, βάφτιση του φυστικιού και διακοπές τον Ιούλιο.... Τι καλά!
• Ξεκίνησα και έρευνα αγοράς για γενέθλια τούρτα του μικρού. Ένας νέος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου. Κάτι κόστη! Τελικά, με αυτά και με εκείνα βρήκα μία πιο φυσιολογική κοστολόγηση σε μια συμπαθέστατη (από τα γραπτά της) κοπέλα που έχει εργαστήριο στην Bienne. Για να δούμε.
• Σάββατο μεσημέρι με κλασικές δουλειές (ανακύκλωση, δώρα για τους εορτάζοντες, σούπερ-μάρκετ) και βεβαίως βόλτα στη λίμνη. Ένα θα σας πω: αρκετοί έκαναν ηλιοθεραπεία και κάποιοι είχαν βουτήξει κιόλας!
• Πετύχαμε και κάτι νεαρούς με rollers και skates στην ειδική πίστα και ο Στεφανάκος είχε ξεκαρδιστεί από τα γέλια που τους έβλεπε να τσουλάνε, να πηδάνε και να πέφτουν.
• Τσιμπήσαμε και κάτι σουσάκια παραλίμνια και επιστρέψαμε σπίτι για ανασυγκρότηση.
• Λίγη ξεκούραση ο συνοδοιπόρος, λίγο παιχνίδι εμείς, λίγο μαγείρεμα (μηλόπιτα για αύριο και σολομό για απόψε), λίγα τηλεφωνήματα.
• Μα τι ευχάριστα νέα ήταν αυτά από το μέτωπο των γεωπόνων! Πω πω! Μία κανούργια εποχή ξεκινά και πιστεύω ότι θα είναι λαμπρή. Πόσο χαίρομαι και πόσο ανυπομονώ.
• Κυριακάτικο πρωϊνό τρέξιμο για τον συνοδοιπόρο, παιχνίδια για εμάς, μάταιες προσπάθειες ύπνου (πρωτότυπο!) και ετοιμασίες για το BBQ.
• Οι εορτάζοντες, Λάζαρος + Βάγια, είπαν να ενώσουν τις δυνάμεις του σε ένα BBQ στον κήπο. Και είχε τόσο ωραίο καιρό! Και ήταν τόσο οικείο το περιβάλλον στη μικρή τους πολυκατοικία. Κατέβηκαν και οι Ολλανδοί γείτονες με την 13 μηνών Elodie, ψήσανε τα αγόρια, φάγαμε - σκάσαμε (πρώτη φορά μας συμβαίνει), και τα 3 μικρά έφτιαξαν συγκρότημα.... χιχι. Είχε πάρει το καθένα από ένα ντέφι, μία μαράκα, ένα μπουκαλάκι και έπαιζαν με όλη τους τη δύναμη.
• Επιστρέψαμε απόγευμα, πτώμα και οι 3! Αν όμως το "αφεντικό" δεν κοιμάται, δεν κοιμάται κανείς! χιχι... Λίγο ύπνο ξέκλεψε ο συνοδοιπόρος ενώ εμείς αμφιταλαντευόμασταν μεταξύ ύπνου - προσπάθειας ύπνου - γκρίνιας - παιχνιδιού.
• Ήταν τόσο κουρασμένος που δεν ήθελε ούτε μπάνιο να κάνει. 
• Μπράβο Κατερινούλα! Είμαι τόσο περήφανη. Από εκεί που τρέχαμε μικρά παιδάκια στη Γλυφάδα και κλωτσούσαμε πετρούλες (στην κυριολεξία) τώρα να τερματίζεις τον πρώτο σου μαραθώνιο (στο Παρίσι). Είναι η χρονιά σου φέτος!
• Face time call εφ' όλης της ύλης με τον μέλλοντα νονό για τη βάφτιση, τα σχέδια του καλοκαιριού, tailor-made πουκάμισα, τα γενέθλια του φυστικιού και πολλά ακόμη.
• Δευτέρα με (άλλου είδους) τρέξιμο! Πήγαινε τα αγόρια στις δουλειές τους, πάρε τα κλειδιά από το μεσιτικό, πήγαινε να δεις ακόμη ένα σπίτι, γύρισε σπίτι, δούλεψε λιγάκι, ξέκλεψε ένα μισάωρο για γιόγκα, ντους, επέστρεψε τα κλειδιά στο μεσιτικό, κάτσε να τσιμπήσεις κάτι γρήγορο ενώ δουλεύεις στο κέντρο, πήγαινε πάρε τον μικρό από τον παιδικό. Και όλα αυτά σε μόλις 3 ώρες.
• Και μέσα στη νύχτα (πρέπει να ήταν κατά τις 2) ακούω ξαφνικά μία κραυγή του μικρού! Πω πω! Πετάγομαι από το κρεβάτι, πηγαίνω και τον παίρνω αγκαλιά και για τα πρώτα 2-3 λεπτά ήμουν στην κυριολεξία μεταξύ ύπνου και ξύπνιου! Δεν ήξερα αν ήταν όνειρο ή αν στεκόμουν πραγματικά όρθια. Μου θύμισε λιγάκι τους πρώτους μήνες με τους θηλασμούς εκεί κατά τις 3.00.
• Τι τα καλώδια, τι οι ορχιδέες, τι η τηλεόραση, τι τα κινητά, τι τα ξυπνητήρια, τι τα απορρυπαντικά, τι τα περιοδικά, τι τα κεριά, τι οι κάλτσες... τίποτα δεν μπορεί πλέον να ξεφύγει από αυτά τα μικροσκοπικά χεράκια! Και σε κάθε νέα ανακάλυψη (όπως το καινούργιο φαναράκι που αγοράσαμε) εκστασιάζεται!
• Όσοι δεν έχετε δει το τελευταίο επεισόδιο Homeland προχωρήστε παρακαλώ στην παρακάτω γραμμή. Spoiler alert. I will miss you Quinn.
• Συμπυκνωμένες οι δουλειές το πρωϊνό της Τρίτης ώστε να έχουμε την υπόλοιπη ημέρα ελεύθερη.
• Ξεκίνησα να συγκεντρώνω και όλες τις πληροφορίες για την Lyon που ήταν διασκορπισμένες στα κοινωνικά δίκτυα, τα emails και τα άρθρα.
• Έτσι, αφού παρέλαβα τον μικρό από τον παιδικό λίγο αργότερα γιατί τον είχε πάρει ο ύπνος, πήγαμε στο σπίτι της Βάγιας που βρίσκονταν ήδη η Εύα με την μικρή Χριστίνα και έπιναν τον καφέ τους.
• Αφού ο Στέφανος ανακάλυψε όλα τα τηλεκοντρόλ, άνοιξε μέχρι και το playstation, μελέτησε τα βιβλία και τα CDs του σπιτιού, έπαιξε κρουστά με τα χάλκινα βάζα, και έλεγξε όλες τις γωνίες για σκόνη (χιχι), βγήκαμε για βόλτα στον ήλιο.
• Ο μικρός κοιμήθηκε το 1ο λεπτό και παρέμεινε έτσι για σχεδόν 2 ώρες!
• Εμείς, από την άλλη, κάναμε μεγάααααλη βόλτα (οι 2 ώρες που λέγαμε), μέσα από δρομάκια, δασάκια, λίμνες, κάμπινγκ, γειτονιές, κάστρα, πλακόστρωτα, παιδικές χαρές, καφετέριες. Sightseeing στο Colombier.
• Το απόγευμα παραλάβαμε τον κουρασμένο συνοδοιπόρο και πήγαμε απευθείας στο κομμωτήριο να προλάβει το τελευταίο ραντεβού της ημέρας.
• Spring resolution: yoga 2 φορές την εβδομάδα. Βρέξει - χιονίσει. Δεν πάει άλλο. Γιατί αυτά που αφορούν εμένα είναι τα πρώτα που θυσιάζω. Έστω από 20' τη φορά.
• Μαραθώνιος Τετάρτης: πλυντήριο, σιδέρωμα, βαλίτσα μικρού, yoga (yes!), λούσιμο, πότισμα, δουλειά, συμμάζεμα. 
• Μετά την τούρτα γενεθλίων του μικρού, βάλαμε άλλο ένα τικ: πιάτα, χαρτοπετσέτες, ποτηράκια εξ Γερμανίας. 
• Επειδή το ξέραμε ότι ο συνοδοιπόρος θα αργήσει την Τετάρτη, βγήκαμε για λίγο το μεσημέρι και μετά ξανά το απόγευμα. Και είχε μία ζέστη! Και τόσο κόσμο.
• Πήγαμε και πρώτη φορά σε μία παιδική χαρά για τους πολύ μικρούς (γιατί έχει αρκετές αλλά συνήθως είναι για μεγαλύτερα παιδιά). Και ο Στεφανάκος ενθουσιάστηκε με τα χώματα, τα φύλλα, τα ξυλάκια, την κούνια, τις τραμπάλες, αλλά και με τα δεκάδες παιδάκια.
• Ένα - ένα τα παρακολουθούσε τι έκαναν, πώς έτρεχαν, πώς πηδούσαν, τι φώναζαν.
• Τόσα ερεθίσματα, τόση άσκηση, τόσος ενθουσιασμός...... και ύπνος μηδέν. Και από εκεί που παίζαμε και γελούσαμε ενόψει του βραδινού μπάνιου, έπεσε ο διακόπτης μάλλον και δεν ήθελε ούτε να μας δει. Σε 5' λεπτά κοιμόταν.
• Βαλίτσες λοιπόν εμείς και εννοείται ότι τα ρούχα και λοιπά πράγματα του Στέφανου πιάνουν τη μισή βαλίτσα και τα δικά μας, των 2 ενηλίκων, την άλλη μισή.
• Και Πέμπτη πρωί αναχώριση για Lyon!

Καλή Ανάσταση.

ανδριάνα