How was your week?

• Τον κατεβάζουμε από το καρεκλάκι του ως συνέπεια των πράξεών του (που πετάει δηλαδή το φαγητό του κάτω) ή πετάει το φαγητό του απλά επειδή έχει χορτάσει - βαρεθεί και ξέρει ότι έτσι θα τον κατεβάσουμε;
• Την Παρασκευή, πιστοί στην υπόσχεσή μας να απολαμβάνουμε κάθε ηλιόλουστη ημέρα, κατεβήκαμε το μεσημεράκι στην κεντρική παιδική χαρά δίπλα στη λίμνη. Και είχε έναν εκπληκτικό ήλιο και σχετική ησυχία.
• Εκεί, ο μικρός Στέφανος επέκτησε τον πρώτο του φίλο από τον παιδότοπο. Τον Ατίλα. Έναν πιτσιρικά 20 μηνών, Ελβετο-Γιαπωνεζάκι, ο οποίος, όπως με πληροφόρησε η Γιαπωνεζούλα μαμά του, πρώτη φορά πλησίασε άλλο παιδάκι και ήταν τόσο κοινωνικός. Και ήταν ένας γλύκας! Και έπαιξαν με τον Στεφανάκο σχεδόν 1 ώρα... Και μας ακολουθούσε όπου και αν πηγαίναμε, και μας έφερνε την μπάλα του, και μας χαμογελούσε.
• Έτσι, πήρα και εγώ το θάρρος, και είπα στην Mari αν θέλει να ανταλλάξουμε τηλέφωνα ώστε να συναντιόμαστε όποτε το επιτρέπει το πρόγραμμα (και ο καιρός) για παιχνίδι. Και πολύ χάρηκε. Θα κάνω και εξάσκηση και τα γαλλικά μου. Με ένα σμπάρο.... 
• Και αφού παραλάβαμε τον συνοδοιπόρο από τη δουλειά, και εννοείται κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο ο μικρός, επιστρέψαμε σπίτι για ανασυγκρότηση και το απογευματάκι πήγαμε στη μικρή Χριστίνα που καιρό είχαμε να την δούμε.
• Και εκεί 2 κορίτσια (Χριστίνα + Elodie) και ο Στέφανος ξεσάλωσαν!
• Η βραδιά έκλεισε με πίτσα (για μεγάλους και μικρά) και ωραίους ύπνους.
• Μη θέτεις μία ερώτηση όταν η απάντηση "όχι" δεν είναι καν επιλογή.
• Το Σάββατο ξημέρωσε συννεφιασμένο, με τον Στέφανο όχι στα καλύτερα κέφια με αποτέλεσμα να κοιμηθεί για μεσημέρι με δυσκολία, να μη φάει καλά, και η βόλτα στο εμπορικό να γίνει ένας μικρός γολγοθάς.
• Καταφέραμε όμως και πήραμε τα δωράκια που θέλαμε, χαζέψαμε λιγάκι στα μαγαζιά, πήραμε τα απαραίτητα από το σούπερ - μάρκετ και επιστρέψαμε.
• Για κέικ κολοκύθας το πήγαινα αλλά ο συνοδοιπόρος λαχταρούσε κάτι πιο παραδοσιακό και έτσι προχώρησα σε plan b με κλασικό κέικ βουτύρου και σταγόνες σοκολάτας.
• Και η αλήθεια είναι ότι έγινε πολύ ωραίο. Τι σου είναι το βούτυρο.
• Και το απόγευμα ήρθαν οι γείτονες άρτια αφιχθέντες από τη Νέα Υόρκη.
• Και γέμισε το σπίτι με ιστορίες, φωτογραφίες, βιντεάκια, αστείες εξιστορήσεις, γέλια....... Είναι αυτά τα ταξίδια, τα πιο μακρινά και ιδιαίτερα, πραγματικός θησαυρός.
• Αν πω ότι δεν ζήλεψα θα είναι ψέμα.
• Και ο Στέφανος απέκτησε και το πρώτο του αυτοκινητάκι - ταξί "I love NY". Φανταστικό!
• Κυριακή με βροχή και πρώτες, δειλές δοκιμές για τη Χριστουγεννιάτική μας διακόσμηση. Πέρσι είχαμε φτιάξει εκείνο το ασπρόμαυρο δέντρο με washi tape. Πόσο όμορφο ήταν.
• Φέτος πάλι θα κινηθούμε εναλλακτικά αλλά διαφορετικά.
• Και το μεσημέρι εορτάσαμε την Εύα α λα ελληνικά: με σπιτικό φαγητό δηλαδή, συζητήσεις, αναλύσεις, τα πιτσιρίκια να παίζουν δεξιά - αριστερά, τους Έλληνες να μιλούν δυνατά, έντονα και λίγο όλοι μαζί, τους Ολλανδούς να συμμετέχουν με χαμόγελο, και τα μικρά να τρέχουν τριγύρω.
• Αν έχεις αυτοπεποίθηση... τα αγόρια κάποια στιγμή άνοιξαν την τηλεόραση να δουν τα τελευταία λεπτά ενός ποδοσφαιρικού ματς. Ε, ο Στέφανος στεκόταν στο κέντρο του σαλονιού, φώναζε γκολ κάθε 2 λεπτά, σήκωνε τα χέρια ψηλά και μετά χειροκροτούσε. Και εννοείται κοιτούσε έναν - έναν αν χειροκροτούσαμε και εμείς μαζί του.
• Σαν το σαββατοκύριακο να έχω περισσότερη ένταση. Ίσως γιατί έχω περισσότερες προσδοκίες. Γιατί θέλω να περάσουμε όμορφα, και ήρεμα. Ενώ τις καθημερινές, που οι προσδοκίες μου είναι εμφανώς χαμηλότερες, είμαι και πιο ήρεμη και συγκαταβατική. Χχχχμμμμ.....
• Δύο βράδια συνεχόμενα, ενώ είμασταν στο τελευταίο στάδιο της διαδικασίας ύπνου του μικρού, εκεί δηλαδή που έχει πιει το γάλα του και τον βάζω λιγάκι στον ώμο μου, γυρνάει και μου δείχνει το κρεβάτι του! Τον ακουμπώ λοιπόν και εγώ, του χαϊδεύω την πλάτη για 2 λεπτά και αυτό ήταν.
• Και την Δευτέρα ξύπνησε 08.20!
• Που σημαίνει βέβαια ότι μας "χάλασε" το υπόλοιπο πρόγραμμα και τρέχαμε να πάμε στον παιδικό αλλά δεν πειράζει.
• Χριστουγεννιάτικο crisis management... χιχι. Ξέρετε τι είναι να πηγαίνεις όλο χαρά στο Pfister που αγόρασες και πέρσι τις ωραιότερες μπάλες και να συνειδητοποιείς ότι φέτος δεν έχει κόκκινες καθόλου! Γιατί μας λείπουν 2 από το νέο μας εναλλακτικό δέντρο και επειδή έχει πέσει πολύ λευκό στο λευκό, είπαμε να το τονώσουμε λιγάκι. Τελικά πήρα 2 που μου ξεκρέμασαν από το ντεκόρ.
• To kill a mockingbird. Παλιά, κλασική, αγαπημένη ταινία.
• Και την Δευτέρα εγκαινιάσαμε το Big Little Lies που με συνεπήρε από το 1ο επεισόδιο. Μακάρι να συνεχίσει έτσι. Κρύβει και μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία από πίσω, με την εταιρεία παραγωγής της Reese Witherspoon η οποία στόχο έχει να δημιουργεί ταινίες και σειρές με πρωταγωνίστριες γυναίκες, πραγματικές, ενδιαφέρουσες, πολύπλοκες, πραγματικές. Go Reese!
• Και την Τρίτη περάσαμε ένα τόσο όμορφο, γεμάτο και δημιουργικό πρωινό στο σπίτι με τον μικρό. 
• Και αφού τον άφησα χαμογελαστό - χαμογελαστό στον παιδικό σταθμό (τι ανακούφιση είναι και αυτή να αποχωριζόμαστε με χαμόγελο!) συνάντησα Βελούδω + Εύα στο κέντρο για Ταϋλανδέζικο! Μεγαλεία. 
• Μέσα στο πλαίσιο των εορταστικών στολισμών, αγόρασα και αυτά τα αυτοκόλλητα που μπαίνουν στο τζάμι. Και αντιστάθηκα στα μονόχρωμα και μινιμαλιστικά και τελικά πολύ καλά έκανα! Γιατί οι πολύχρωμοι χιονάθρωποι που παίζουν μουσικά όργανα, και ζεσταίνονται στη φωτιά (!) και ταΐζουν πουλάκια είναι οι νέοι αγαπημένοι φίλοι του Στεφανάκου.
• Και κάθεται μπροστά στο τζάμι και τους μιλάει. Και πηγαίνει σε αυτόν με τη φωτιά και τρίβει τα χέρια του... χιχι. Ο μπαμπάς του το έδειξε και έκτοτε το κάνει συνέχεια.
• Και τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει πολύ τρυφερός... όλο έρχεται και μας αγκαλιάζει, και εμάς, και τα κουκλάκια του, και μας στέλνει φιλιά, και μας χαϊδεύει.
• Την Τετάρτη ακολουθήσαμε πάνω - κάτω το ίδιο μοτίβο μόνο που ο συνοδοιπόρος είχε επαγγελματική έξοδο και έτσι πρόλαβε ίσα ίσα τον μικρό πριν τον ύπνο.
• Πεταχτήκαμε και εμείς μετά τον παιδικό στη φίλη Βάια, ίσα - ίσα να της ανακατώσουμε το σαλόνι, να πιούμε 2 γουλιές τσάι και να φύγουμε.
• Έφτιαξα και μία εκπληκτική, αλμυρή τάρτα με κολοκύθα και καραμελωμένα κρεμμύδια. Εύκολη και πεντανόστιμη! Να την φτιάξετε τώρα που ακόμα οι κολοκύθες είναι στα φόρτε τους.
• Ήρθαν και τα ευχάριστα από το μέτωπο του μπαμπά και μπήκαν όλα ξανά στη θέση τους, πήραμε ανάσες και προχωράμε ολοταχώς για το επόμενο ορόσημο -την επέμβαση- ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
• Πέμπτη και την περάσαμε όλη στο σπίτι. Συννεφιά, ψιλή βροχή, δουλειές, παιχνίδια.
• Αποφάσισα ότι θα προσπαθώ να κάνω περισσότερα πράγματα ακόμη και τις ώρες - ημέρες που είναι και ο Στέφανος σπίτι και έτσι, πέραν όλων των παιχνιδιών - κυνηγητών - μουσικών - ποδηλάτων - ακροβατικών, κουτσο-κατάφερα να φέρω εις πέρας και 2-3 δουλειές του σπιτιού.
• Και το απογευματάκι ήρθαν τα κορίτσια σπίτι με τα μικρά (Χριστίνα, Παναγιώτη) και έτσι πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε.
• Είναι τόσο δραστήριος ο Στέφανος.... και ειδικά όταν είναι με άλλα παιδιά γίνεται πιο κτητικός, πιο απαιτητικός. Σα να θέλει να κάνει show off, σα να το παίζει μεγάλος, δεν ξέρω. Και ένα πείσμα.... πω πω.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα