How was your week?

  • Όμορφη Παρασκευή, σπίτι, οι 2 μας. Ο Στέφανος και εγώ.
  • Και το απογευματάκι που παραλάβαμε τον συνοδοιπόρο από τη δουλειά, φύγαμε κατευθείαν για Bienne και το σπίτι των φίλων που στόλιζαν το δέντρο τους.
  • Εκεί λοιπόν, εξαφανίσαμε σε χρόνο dt ένα εξαιρετικό panettone, παίξαμε με τα πιτσιρίκια, ήπιαμε τα χριστουγεννιάτικα τσάγια μας και αναχωρίσαμε εγκαίρως για το σπίτι.
  • Το Σάββατο ξεκίνησαν οι μαγειρικές για την εορταστική μάζωξη της Κυριακής. Εδώ και χρόνια, πάντα μαζευόμαστε σπίτι για τις γιορτές μας. Είναι βλέπετε σε πολύ κοντινές ημερομηνίες, είναι και κάτι λιγότερο από μήνα πριν τα Χριστούγεννα οπότε πάντα έχουμε στολίσει το σπίτι, είναι και μια ωραία αφορμή για να μαγειρέψουμε, να δημιουργήσουμε και να υποδεχτούμε τους φίλους.
  • Οπότε .... μπήκαν στο φούρνο οι τάρτες (που βγήκαν μια χαρά) και τα gingerbread cupcakes που τελικά πετάχτηκαν.
  • Ουφ τι σύγχιση.... Ξεχείλισαν κατά το ψήσιμο οπότε έγιναν σκέτη αποτυχία... κυρίως εμφανισιακά αλλά και γευστικά.
  • Το καλό το παλικάρι όμως... Plan B: υγρό, σουφλεδένιο κέικ σοκολάτας. Εύκολο, γρήγορο, πεντανόστιμο και εντυπωσιακό. Ορίστε και η συνταγή για όσους μου την ζήτησαν.
  • Το μεσημέρι του Σαββάτου εκδράμαμε στο κοντινό μας βουνό για να βρούμε ένα περιβόητο εστιατόριο που ειδικεύεται αυτή την περίοδο στο κυνήγι. Γιατί αυτή είναι η περίοδος του κυνηγιού (που είναι εξαιρετικά δημοφιλές αλλά και ελεγχόμενο στην Ελβετία).
  • Αγριογορούνο, τάρανδος, ελάφι, κουνέλι.... τι να σας λέω.
  • Και μαζευτήκαμε καμιά 10ριά έλληνες και ευτυχώς μας είχαν σε ξεχωριστό δωμάτιο. Καταλαβαίνετε.
  • Επιστρέψαμε γεμάτοι, κουρασμένοι και λίγο παρεξηγημένοι αλλά οκ.
  • Κυριακή με μέρος #2 των μαγειρικών αυτή τη φορά με τη γαλλικής προέλευσης συνταγή της μαμάς για μοσχάρι λεμονάτο με μανιτάρια στην κατσαρόλα. Τι να σας λέω. Έγινεεεε.... μούρλια.
  • Λίγη ανασυγκρότηση το μεσημέρι, λίγο συμμάζεμα, λίγος καλωπισμός και κατά τις 16.00 άρχισαν να καταφτάνουν οι πρώτοι.
  • Και συνολικά μαζευτήκαμε καμιά 12αριά.... όλοι Έλληνες + ο Piotr.
  • Και το μοσχαράκι κέρδισε τα πλήθη. 
  • Και ο μικρός μας Στέφανος μετά το μεσημέρι ήταν κάπως.... δεν είχε πολύ όρεξη, δεν έτρεχε πάνω - κάτω, ήθελε να είναι συνέχεια στην αγκαλιά του μπαμπά του ... Στέφανος και να κάθεται στην αγκαλιά για πάνω από 5 λεπτά σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά.
  • Έτσι, εκεί κατά τις 18.00 που τον είχα αγκαλιά, ένοιωσα ότι είναι ζεστός. Θερμόμετρο και 39,2. Το κακομοιράκη. Του δώσαμε αντιπυρετικό και μετά από καμιά ωρίτσα ήταν ο γνωστός και αγαπημένος μας Στέφανος. Έτρεχε δηλαδή κλωτσόντας την μπάλα, έκανε ποδήλατο, έριχνε όλα τα σουβέρ από το τραπέζι, χειροκροτούσε.... Φτου φτου.
  • Περάσαμε όμως πολύ όμορφα με τους φίλους, σε μια πολλή ζεστή ατμόσφαιρα, με γέλια, και αγκαλιές, και ιστορίες, και φαγητά, και κρασιά, και μελομακάρονα. 
  • Είμαι ευγνώμων που και σε αυτή τη χώρα έχω καταφέρει να έχω αγαπημένους ανθρώπους που με γεμίζουν και κάνουν τη ζωή μου ομορφότερη. Σας ευχαριστώ.
  • Και το βράδυ κοιμήθηκε εύκολα το φυστίκι αλλά από τις 12.30 μέχρι τις 03.30 ξυπνούσε κάθε μία ώρα. Τελικά πήρε ξανά αντιπυρετικό και κοιμήθηκε μέχρι τις 9 το πρωί.
  • Και ευτυχώς ξύπνησε απύρετος και κεφάτος! Φτου φτου.
  • Έτσι, ακολουθήσαμε το καθιερωμένο πρόγραμμα της Δευτέρας με άφιξη στον παιδικό σταθμό το μεσημέρι.
  • Και λέγαμε ότι είμαστε "σχεδόν άυπνοι". Πάλι καλά που βάζαμε και το "σχεδόν" μπροστά γιατί την Δευτέρα το βράδυ μας περίμενε το πραγματικά αύπνοι!
  • Να κοιμηθήκαμε καμιά ώρα σερί; Όλες τις υπόλοιπες σηκωνόμασταν εναλλάξ. Ούτε νεογέννητο δεν το είχε πάθει αυτό. Τι να πω..... Μεγάλη ταλαιπώρια και για τους 3.
  • Οι γονείς που ζουν τέτοια βράδια για μήνες (μη πω χρόνια) πώς επιβιώνουν;;
  • Τρίτη πρωί λοιπόν με τηλέφωνο στον Ελβετό παιδίατρο για έκακτο ραντεβού, δειλά - δειλά κάποια παιχνίδια, δύσκολο - διακοπτόμενο μεσημεριανό ύπνο, κούραση, μαγείρεμα.... και τσάι.
  • Και το απογευματινό ραντεβού έδειξε νόσο των ποδιών - χεριών - στόματος. Ούτε εγώ την είχα ξανα-ακούσει αλλά είναι λέει πολύ συνηθισμένη σε μικρά παιδιά. Ευτυχώς ήπια, περνάει από μόνη της χωρίς φαρμακευτική αγωγή και ευτυχώς ο Στεφανάκος έχει λίγα από τα συμπτώματα (κάτι σπυράκια που όμως δεν τον ενοχλούν).
  • Όταν έχεις φάει σοκολατένιο κέικ για πρωινό, μελομακάρονα για δεκατιανό και σοκολατάκι στο πέρασμα από την κουζίνα, δικαιούσαι γλυκό μετά το γεύμα;
  • Έφτασε η καθιερωμένη χριστουγεννιάτικη κάρτα των πιο μακρινών μας φίλων! Αυτή τη φορά από την Μυανμάρ. Ευχαριστούμε! Μας λείπετε!
  • Να έχει μεγαλώσει τόσο το βαφτιστήρι σου ώστε να σε παίρνει βιντεοκλήση για να σε ευχαριστήσει για το Χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο που κατέφτασε με το ταχυδρομείο.
  • Και να σου εκμυστηρεύεται ότι από τον Άγιο Βασίλη θα ζητήσει εισιτήρια για την Ελβετία ώστε να έρθουν και οι 5.
  • Οι δυο μας και την Τετάρτη, με καλή διάθεση, εφημερίδες, βιβλία, μπάλες, πλύσιμο πιάτων (εννοείται! κάθε πρωί!), συμμάζεμα, παιχνίδια και μεσημεριανό ύπνο.
  • Και το βράδυ έκανε έναν ωραίο ύπνο! Από τους λίγους. Μαζί του βεβαίως και εμείς.
  • Και ξημέρωσε η εορταστική Πέμπτη την οποία την περάσαμε στο σπίτι, οι 2 μας. 
  • Εορταστική γιατί γιόρταζε το ωραίο μου όνομα... 
  • Και από όλα τα τηλεφωνήματα, 2 θα σας αναφέρω: την βιντεοκλήση με την δασκάλα του πιάνου μου (6 ετών ήμουν όταν ξεκίνησα για να καταλάβετε και τώρα στην ίδια θέση βρίσκεται η ανιψιά μου! ακριβώς την ίδια θέση... μέχρι και στο ίδιο σκαμπώ κάθεται) και το τηλεφώνημα από την πρώην - ελβετίδα νυν - ισπανίδα Βαλεντίνα που αναχώρισε από το Neuchatel για την Βαρκελώνη λίγο ευσπευσμένα αλλά σίγουρα για καλύτερα.
  • Και από τη μία, δεν περνούν οι ώρες, και από την άλλη περνάμε τόσο ωραία. Αρκεί βέβαια να είμαστε σε μια συνεχόμενη δράση, είτε αυτό είναι παιχνίδι, είτε σκούπισμα, είτε μαγείρεμα, είτε διάβασμα, είτε χορός....
  • Κατέφτασε και το ΙΚΕΑ με το καινούργιο χαλάκι του Στέφανου και μικρές συναρμολογήσεις που κάναμε παρέα.
  • Επίσημα έπεσε και το πρώτο χιόνι της σεζόν! Με διαλείμματα και σε μία μείξη βροχής - χιονιού αλλά χιόνι όπως και να 'χει.
  • Το απόγευμα παραλάβαμε τον συνοδοιπόρο από τη δουλειά κουρασμένο, ταλαιπωρημένο και στα πρόθυμα της αρρώστιας... Και είπαμε για να "γιορτάσουμε" και να ξεφύγουμε λιγάκι να πάμε οι 3 μας για πίτσα.
  • Και όντως με το πέρας της βραδιάς, η κατάστασή του χειροτέρεψε... Πυρετός, κόκκαλα, αδυναμία... ουφ.
Καλό σαββατοκύριακο! Και καλό μας μήνα.
ανδριάνα

Σχόλια

  1. Περαστικά σας, να γίνετε γρήγορα καλά! Χρόνια πολλά και για το όνομά σου, να χαίρεσαι την οικογένειά σου, να περνάτε πάντα όμορφα! Βίκυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana