Ο Πρωτάρης

Τι μοναδική αυτή η αίσθηση του πρωτάρη! Θυμάμαι έναν καθηγητή μου που εκστασιασμένος μου εξηγούσε πόσο ζήλευε που θα διάβαζα τη Δίκη του Κάφκα για πρώτη φορά. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ ξανά αυτή η πρώτη φορά. Να μπαίνεις σε μία εμπειρία (είτε είναι ένα βιβλίο, είτε ένα ταξίδι, μία νέα γεύση, μία νέα σχέση) 100% αγνός και καθαρός. Χωρίς να ξέρεις τι σε περιμένει. Χωρίς καμία πρότερη γνώση επί του θέματος. Και απλά να αφήνεσαι. Και στις καλές περιπτώσεις, να μαγεύεσαι! Να σου ανοίγονται νέοι δρόμοι. Να ανακαλύπτεις νέους ορίζοντες. Να ανοίγουν πόρτες που δεν ήξερες καν ότι υπήρχαν.

Αυτό θυμήθηκα όταν μετά από ένα από τα καλοκαιρινά μαθήματα yoga που κάναμε δίπλα στη λίμνη, μία εκ των μαθητριών η οποία παρακολούθησε μόλις 1 μάθημα (ήταν το τελευταίο της σεζόν) μιλούσε σε φίλους για αυτή την μαγική και πρωτόγνωρη εμπειρία που μόλις είχε ζήσει. Το πρώτο της ever μάθημα yoga. Και μόλις είχε ανακαλύψει έναν άλλο κόσμο! "Αυτό δεν είναι άσκηση, είναι θεραπεία" είπε σε κάτι φίλους. Τη χαρά μου δεν μπορώ να σας την περιγράψω όταν μου το μετέφεραν! Τη χαρά να μεταδίδεις αυτό που νοιώθεις βαθιά μέσα σου, αυτό που σημαίνει πραγματικά για εσένα η yoga μέσα από ένα μάθημα, σε μία κοπέλα που γνωρίζεις μόνο το όνομά της, και μέσω μια γλώσσας η οποία δεν είναι η μητρική σου. Και συγκινήθηκα... Γιατί θυμήθηκα 20 χρόνια πίσω (!) τις δικές μου αντίστοιχες εμπειρίες και επιφωτίσεις! Όταν φοιτήτριες ακόμα, μας μάζεψε η αγαπημένη μας κα Δέσποινα και δειλά - δειλά μας εισήγαγε σε αυτό τον μαγικό κόσμο της yoga που έμελλε να μας αλλάξει ανεπιστρεπτί. Θυμήθηκα την αίσθηση ευφορίας μετά από εκείνη την πρώτη χαλάρωση, και την ενεργοποίηση (το λες και πιάσιμο) σε όλο το σώμα μετά από εκείνο το απαιτητικό μάθημα (ξεκινούσα 10 λεπτά νωρίτερα για να προλάβω να ανέβω τα σκαλιά στο πανεπιστήμιο! δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε!), και την ανακάλυψη νέων μυών που δεν ξέραμε καν ότι υπήρχαν, και τις αμέτρητες μας απορίες και ενστάσεις και επιφωτίσεις μετά από τις πολύωρές μας συζητήσεις. Έχει γίνει τόσο ένα με εμένα, το σώμα, τη ψυχή και την καρδιά μου η γιόγκα που την νοιώθω πλέον τόσο φυσική όσο το περπάτημα.  Ακόμα μου προσφέρει βεβαίως προκλήσεις, και επιφωτίσεις, και νέους ορίζοντες, και ανακούφιση, και γαλήνη, και δύναμη. Και σε κάθε στιγμή της ζωής μου, μου παρουσιάζει και ένα διαφορετικό πρόσωπο ώστε να ταιριάξει με τις εκάστοτε ανάγκες μου. Αλλά αυτό το πρωτόγνωρο, πρώτο συναίσθημα που ένοιωσα ως έφηβη σε εκείνα τα πρώτα μαθήματα το είχα ξεχάσει. Και το ξαναθυμήθηκα μέσα από την εμπειρία και τα λόγια των γυναικών αυτών. Της Α. που χαρακτήρισε το μάθημα ως θεραπεία και της Β. η οποία μου εξηγούσε ότι θα γυρνούσε άλλος άνθρωπος στα παιδιά της για το υπόλοιπο της Κυριακής, οπότε ήταν ένα δώρο για όλη την οικογένεια αυτό το μάθημα. Υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή;

Είναι τόσες οι πρωτόγνωρες, διαφωτιστικές εμπειρίες που μας περιμένουν να τις ζήσουμε και να θυμηθούμε την χαρά αυτή της ανακαλύψης! Όπως όταν είμασταν παιδιά! Αρκεί να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας, να αποδεχτούμε το νέο και να αφεθούμε σε ότι έχει να μας προσφέρει. Ωραία η ρουτίνα και η ασφάλεια και τα γνώριμα αλλά ωραία και η ανακάλυψη! Αφεθείτε!

ανδριάνα