Focus on YOUR story
"Focus on your story". Αυτό είχε γράψει πρόσφατα μία πρώην συνάδελφος στον facebook wall της (έχουν και τα θετικά τους τα κοινωνικά δίκτυα). Χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες και επεξηγήσεις. Και μου τράβηξε την προσοχή αμέσως. Και για εβδομάδες ερχόταν ξανά και ξανά στο μυαλό μου αυτή η φράση ως υπενθύμιση σε όλα όσα συνέβαιναν -ειδικά στον επαγγελματικό μου τομέα. Γιατί νομίζω ότι πέφτουμε συχνά στην παγίδα της σύγκρισης. Πού βρίσκομαι εγώ και που βρίσκεται η διπλανή μου. Τι έχω κατορθώσει εγώ στα 30 μου και τι οι άλλοι. Πού βρίσκομαι και πού θα μπορούσα να βρίσκομαι. Τι λάθη έκανα και γιατί. Τι περίμενα από τον εαυτό μου και πώς με απογοήτευσε. Τι περίμενε η κοινωνία από εμένα και πόσα έχω τελικά καταφέρει.
Τι φοβερό βάρος! Τι ανούσιες σκέψεις και συγκρίσεις! Πω πω! Τα συνειδητοποιώ γράφοντάς τα αλλά βεβαίως πέφτω και εγώ στην παγίδα. Γιατί η πορεία δεν είναι συνήθως μια ευθεία, ανοδική γραμμή αλλά μάλλον μια ελικοειδής, με στροφές, πισωγυρίσματα, ανηφόρες και κατηφόρες. Έτσι και εγώ, ενώ στην ελληνική μου επαγγελματική πορεία είχα μία σχετικά σταθερά ανοδική πορεία και είχα καταφέρει αρκετά στα δικά μου μάτια, με το κενό της μητρότητας και της "ξενιτιάς", και με τα τόσο διαφορετικά διεθνή δεδομένα, επέλεξα ή αναγκάστηκα (όπως το πάρει κανείς) να κάνω κάποια βήματα πίσω και να επανεκκινήσω τη -διεθνή αυτή τη φορά- καριέρα μου. Έτσι, τα τέλη της δεκαετίας των 30 δεν με βρίσκουν εκεί που μάλλον θα ήμουν αν είχα παραμείνει στην Ελλάδα αλλά σε μία χαμηλότερη θέση σε πολύ μεγαλύτερη όμως εταιρεία. Έτσι, πέφτω και εγώ στην παγίδα να με συγκρίνω με τους ντόπιους συναδέλφους ή με όσους έκαναν αυτή την μετάβαση σε πολύ νεαρότερη ηλικία (συνήθως ως φοιτητές) με τους οποίους συχνά μας χωρίζει μια δεκαετία αλλά κάποιοι έχουν ήδη "προπορευτεί" (λες και μιλάμε για κάποιου είδους αγώνα!). Και με πιάνει το παράπονο κάποιες φορές. Και προσπαθώ να βρω το λάθος ενώ απλά δεν υπάρχει. Γιατί ο δρόμος είναι προσωπικός, υποκειμενικός, μοναδικός. Γεμάτος επιλογές -τόσο ουσιώδεις αλλά και τόσο τυχαίες κάποιες φορές. Γεμάτος ορόσημα, εσωτερικά και εξωτερικά, "θέλω", "πρέπει", προτεραιότητες, συνειδητοποιήσεις. Κανείς δε βαδίζει στον ίδιο δρόμο. Κανείς. Γιατί κανείς δεν είσαι εσύ, γεννημένος τότε, μεγαλωμένος έτσι, σε αυτό το μέρος του πλανήτη, υπό εκείνες τις συνθήκες, με αυτές τις σπουδές, και εκείνες τις εμπειρίες, και τις επιλογές, και τη διαδρομή.
Δεν είναι εύκολο όταν οι πιο κοντινοί σου συνάδελφοι κινούνται ακόμα στα τέλη της δεκαετίας των 20 - άντε αρχές των 30 ενώ εσύ ετοιμάζεσαι για τα δεύτερα "άντα" αλλά it is what it is. Και η δική μου ιστορία είναι πολύ διαφορετική από τη δική τους. Ούτε καλύτερη, ούτε χειρότερη. Απλά διαφορετική. Όπως και οι στόχοι μας, οι προτεραιότητές μας, οι οικογενειακές μας καταστάσεις, το παρελθόν, το παρόν και προφανώς και το μέλλον μας. Έτσι, όλοι πορευόμαστε στον μοναδικό δρόμο που έχουμε χαράξει και απλά προσπαθούμε ο δρόμος αυτός να μας αντιπροσωπεύει, να μας γεμίζει, να μας αξίζει και να μας κάνει υπερήφανους. Focus on YOUR story λοιπόν.
ανδριάνα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
the bright side of blogging :: by andriana