How was your week?

• Υπογραφές, υπογραφές, υπογραφές!
• Και αφού τα προλάβαμε όλα και συνεργαστήκαμε εξαιρετικά με τόσες διαφορετικές ειδικότητες και τόσο διαφορετικούς επαγγελματίες, παραλάβαμε τον μικρό από το σχολείο και βγήκαμε για βόλτα.
• Πατίνι λοιπόν δίπλα στη λίμνη, και αγώνες, και γέλια, και λιμνούλες, και εμπορικό κέντρο για σούπερ-μάρκετ (να δούμε αν θα έχει κάτι μικρούλι και για εμένα μαμά) και σπίτι για μαγειρέματα και παιχνίδια.
• Πόσο όμορφο, ηλιόλουστο (σχεδόν ανοιξιάτικο!) και γεμάτο σαββατοκύριακο!
• Όλο το πρωί του Σαββάτου το περάσαμε λοιπόν έξω με πατίνια και βόλτες και ήλιο και καφέ.
• Και το μεσημέρι καταφέραμε να κοιμηθούμε και οι 3 (μπαμπάς και γιος δίπλα - δίπλα στον καναπέ, κάτω από το κάστρο που είχαν φτιάξει με τα μαξιλάρια), και ξυπνήσαμε σχετικά αργά οπότε παραμείναμε εντός με ταινία, παιχνίδια, ποδόσφαιρα....
• Την Κυριακή φάγαμε όλοι μαζί πρωινό σπίτι μας με τους φίλους (waffles, croissants, μαρμελάδες...) και μετά ανηφορίσαμε προς το βουνό, με τα έλκηθρα και τα αδιάβροχά μας προς αναζήτηση χιονιού.
• Και χιόνι βρήκαμε, όχι εξαιρετικής ποιότητας αλλά οκ, και τα 2 πιτσιρικάκια, ο Στέφανος και η Χριστίνα, ξεσάλωσαν με τα έλκηθρα ξανά και ξανά. Πρώτη φορά μόνοι τους να τα οδηγούν σαν go carts!
• Είχε όμως έναν αέρα και ένα κρύο! Πω πω...
• Επιστροφή λοιπόν σπίτι, αποτυχημένη απόπειρα ξεκούρασης και δική μου αναχώρηση για το baby shower της αγαπημένης Έλενας στο αγαπημένο Farel Bistro στην Μπιλ.
• Εκεί μαζευτήκαμε καμιά δεκαριά κοπέλες + 2 μωρά, ήπιαμε, τα είπαμε, χαζέψαμε την έκθεση με τα χειροποίητα ρούχα και αξεσουάρ και αποχωριστήκαμε αναμένοντας την άφιξη της μικρής Βιολέττας εκεί κατά τις 11 Μάρτη.
• "Μαμά, σε αγαπώ πολύ". Και εγώ Στεφανάκο μου. "Να μείνεις τότε εδώ". Για λίγο θα λείψω αγάπη μου. "Θα ξανάρθεις ε;" Βεβαίως! "Ωραία! Την μπεζ σκιά να βάλεις".
• Δευτέρα και Τρίτη ξεκίνησα με χαρά και ηρεμία από το σπίτι και έφτασα αισίως στη δουλειά μετά από 1,5 ώρες (ατύχημα και τις 2 ημέρες!). Well well...
• "Μαμά, πηγαίνεις φουλ όταν οδηγείς ε; Σαν τις φόρμουλες. Με τον μπαμπά δεν μπορούμε να σε βρούμε."
• Αισίως στείλαμε και το γράμμα στην μεσιτική ανακοινώνοντας την αναχώρησή μας, σε 3+ μήνες από τώρα.
• Είμαστε τυχεροί γιατί βάσει αυτού του συμβολαίου απλά πρέπει να ενημερώσουμε 3 μήνες νωρίτερα χωρίς όμως κάποια δεσμευτική ημερομηνία όπως στο προηγούμενο σπίτι όπου οι "αναχωρήσεις" προβλέπονταν 3 φορές μες στο έτος. Ελβετία.
• Για να δούμε όμως πώς θα κυλήσει και αυτή η διαδικασία.
• Την Τρίτη αντί για lunch break κάναμε pilates με την αγαπημένη Jessica στο γυμναστήριο της εταιρείας και από τα πρώτα λεπτά συνειδητοποίησα ότι η δασκάλα ήταν Ελληνίδα (από την προφορά εννοείται). Και βεβαίως ήταν! Η Ελληνίδα και πολύ γλυκιά Βιβή!
• Μία ωρίτσα διάλειμμα ή μία ωρίτσα γυμναστική ή μία ωρίτσα εκτός γραφείου αρκεί για να σου αλλάξει όλη την εργασιακή σου καθημερινότητα.
• Τετάρτη και η ημέρα ξεκίνησε με χιονόνερο, κρύο και αέρα! Από τους 16 βαθμούς πέσαμε στους 2!
• Και ξαφνικά το μεσημέρι με παίρνει τηλέφωνο ο συνοδοιπόρος ότι πηγαίνει στον παιδικό να πάρει τον Στέφανο που χτύπησε!
• Εν ολίγοις, έπεσε την ώρα που έτρωγε ο κακομοίρης (γιατί έπαιζε με την καρέκλα του) και χτύπησε την άκρη του ματιού του (1 χιλιοστό από το μάτι!) στην άκρη του τραπεζιού και έκανε πληγή και έτρεχαν αίματα... καταλαβαίνετε.
• Ευτυχώς στο νοσοκομείο μας είπαν ότι δεν χρειάζεται ράμματα και έτσι επιστρέψαμε σπίτι, κοιμήθηκε ο μικρούλης και μετά μας εξιστορούσε ξανά και ξανά τι έγινε.
• Το πρωί βέβαια, το μάτι είχε πρηστεί και είχε κλείσει λιγάκι! Σαν τους boxers! Ο γλυκός μου!
• Και για πρώτη φορά τον φετινό χειμώνα, την Πέμπτη ξυπνήσαμε και είχε μία τόση δα στρώση χιονιού!
• Τα νέα του κορονοϊού δεν χρειάζεται να σας τα μεταφέρω. Κρούσματα πλέον και σε Ελλάδα και σε Ελβετία. Τι ζούμε.

Καλό σαββατοκύριακο! Τριήμερο για τους τυχερούς εν Ελλάδι!
ανδριάνα