HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, με γραφείο και για τους δυο μας, και το κλασικό μου πια πρόγραμμα με μεσημεριανή γυμναστική (αντί για lunch break).
• Πόσο το ευχαριστιέμαι και πόσο με ανανεώνει στα μέσα της ημέρας.
• Την Τρίτη δουλέψαμε και οι δύο από το σπίτι και το απόγευμα ακολούθησα το κλασικό πια πρόγραμμα παραλαβής του Στεφανάκου για το ποδόσφαιρο, σούπερ μάρκετ, παραλαβή ξανά του μικρού, επιστροφή σπίτι και αναχώρηση του συνοδοιπόρου για το μπάσκετ.
• Χωρίς (αυστηρό) πρόγραμμα, όλες αυτές οι δραστηριότητες, δεν βγαίνουν με τίποτα.
• "Μαμά να δούμε μαζί λίγο master chef". 
• Και του λέω ναι γιατί ξέρω πόσο του αρέσει αλλά, κυρίως, επειδή ξέρω ότι μετά από 10' θα τον έχει πάρει ο ύπνος δίπλα μου στον καναπέ.
• Δημοσίευσα και το πρώτο μου ever άρθρο στο LinkedIn. 
• Ήταν η προσαρμογή του άρθρου με τίτλο Προτεραιότητες που πρωτοδημοσίευσα (πού αλλού) εδώ στο lifelikes, αυτή τη φορά βεβαίως στα αγγλικά.
• Οι περισσότεροι συνάδελφοι αγνοούν αυτή μου την πλευρά οπότε ήταν ένα μικρό άλμα θάρρους να το δημοσιεύσω (καθώς η πλειοψηφία των επαφών μου είναι βεβαίως από τον επαγγελματικό χώρο).
• Τετάρτη, και χωριστήκαμε, εγώ γραφείο, ο συνοδοιπόρος σπίτι.
• Το μεσημέρι είχαμε ένα TownHall να παρακολουθήσουμε οπότε πήραμε τις σαλάτες μας και καθίσαμε παρέα με τη διευθύντριά μου σε μια αίθουσα.
• Το απόγευμα κατέφτασε η βάση της νέας μας τηλεόρασης οπότε επιδοθήκαμε οικογενειακώς στη συναρμολόγησή της. Όμορφη και λιτή είναι.
• Ξεκινήσαμε και τις ελαφρές μετακινήσεις των επίπλων του σαλονιού και το άδειασμα κάποιων ντουλαπιών εν αναμονή της νέας μας τηλεόρασης και διαρρύθμισης.
• Πέμπτη, και αλλάξαμε θέσεις σπίτι - γραφείο με τον συνοδοιπόρο.
• Και η εργασιακή ημέρα δεν πήγε πολύ καλά... Για να είμαι πιο ειλικρινής, μάλλον συσσωρεύονται κάποια πράγματα εδώ και καιρό και χάνω λίγο την αισιοδοξία μου, την υπομονή μου, την αντοχή μου, την πίστη μου. Σα να χτυπάει ένα καμπανάκι... για να δούμε.
• Αφού άφησα τον Στεφανάκο στο ποδόσφαιρο, γύρισα σπίτι και μπήκα για μπάνιο ώστε να ηρεμήσω λιγάκι.
• Παρέλαβε ο συνοδοιπόρος τον μικρό επιστρέφοντας από το γραφείο, και επέστρεψαν παρέα.
• Στο μεταξύ, είχε καταφτάσει και η τηλεόραση!
• Αρκετά γρήγορα και εύκολα ο συνοδοιπόρος την εγκατέστησε στη βάση και κάναμε τις βασικές αλλαγές των επίπλων.
• Με μια πρώτη ματιά, χωρίς να έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες προσαρμογές, φαίνεται πολλή ωραία η νέα μας διαρρύθμιση.
• Αχ Παρασκευή! Πώς και πώς την περίμενα.
• Και ήταν αρκετά γεμάτη από συναντήσεις, κάποιες αναπάντεχα ευχάριστες.
• Το ξέρετε το ανέκδοτο με τον γρύλο; Ε, μερικές φορές φτιάχνω και εγώ σενάρια στο μυαλό μου τα οποία υποσυνείδητα με επηρεάζουν και ενίοτε διαψεύδονται.
• Με τα χαράς είδα λοιπόν ένα τέτοιο σενάριο να διαψεύδεται μέσω μιας συνομιλίας που είχα με μια συνάδελφο με την οποία θα έπρεπε να συνεργαζόμαστε πιο στενά αλλά εκείνη δεν ήταν πολλή δεκτική.
• Η online συνομιλία έγινε με δική της πρωτοβουλία αφού όμως είχαν φτάσει τα νέα στον διευθυντή μου αλλά και τον δικό της όταν με ρώτησαν λεπτομέρειες για τη συγκεκριμένη συνεργασία.
• Φοβόμουν λοιπόν ότι θα έρθει στη συνάντηση με μια άλφα επιθετικότητα, ίσως θιγμένη, αλλά τουναντίον! Μου ζήτησε συγγνώμη, μου εξήγησε πώς είναι ο τωρινός της όγκος δουλειάς και ότι αντιλαμβάνεται την ανάγκη που εκφράζω για στενότερη συνεργασία και θα προσπαθήσει στα πιο σημαντικά projects να είναι πιο παρούσα.
• Το απόγευμα ολοκληρώσαμε και τη διαρρύθμιση του σαλονιού (τουλάχιστον προς το παρόν), κάναμε τις βιντεοκλήσεις μας, μαγειρέψαμε, πακετάραμε τα ρούχα του σκ γιατί είχαμε εκδρομούλα, παρέλαβε ο συνοδοιπόρος τον μικρό από το μπάσκετ, φάγαμε παρέα και χαλαρώσαμε.
• Το Σάββατο ξεκίνησα νωρίς με τα πόδια για τη στάση όπου συνάντησα τη φίλη Τίνα για τη γνωστή διαδρομή με το λεωφορείο προς το μάθημα TRX μας. 
• Κατεβήκαμε νωρίτερα ώστε να έχουμε λίγο χρόνο να τα πούμε καθώς μετά το μάθημα έπρεπε να αναχωρήσει.
• Θα ζήσω άραγε ποτέ τη στιγμή που θα βγάλω όλο το μάθημα TRX της Céline; Γιατί με τις άλλες δασκάλες έχω φτάσει σε καλό σημείο. Με την Céline όμως, τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα.
• Το μεσημεράκι συνάντησα τον συνοδοιπόρο στο ελληνικό σχολείο και παρέα φάγαμε στο Loxton και περπατήσαμε.
• Παραλαβή του Στεφανάκου στις 15.00 και αναχώρηση για το σπίτι των φίλων στην Bienne.
• Μα πόσο όμορφο και ευρύχωρο που είναι.
• Παρέα ήπιαμε τον απογευματινό μας καφέ ενώ τα μικρά έπαιζαν, κρεμάσαμε μια κουρτίνα, μεταφέραμε ένα τραπέζι, συζητήσαμε, μαγειρέψαμε, ετοιμαστήκαμε και αναχωρήσαμε για το σπίτι της φίλης Βίβιαν που μας είχε καλέσει για δείπνο.
• Εξαιρετική οικοδέσποινα όπως πάντα, μας περίμενε με ζεστές αγκαλιές, δροσερά proseco, σπιτικά φαγητά και πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις για την εφηβεία, τις σπουδές, τους κινδύνους, τις αποταμιεύσεις, τις επενδύσεις και χίλια άλλα.
• Μεσάνυχτα επιστρέψαμε στο σπίτι των φίλων για διανυκτέρευση.
• Εντάξει, ιδανικά δεν πήγε η νύχτα αλλά οκ. Ο Στεφανάκος ήθελε τελικά να κοιμηθεί μαζί μας αλλά δεν χωράγαμε οπότε μετά από ώρες ανεπιτυχούς προσπάθειας, πήρα το μαξιλάρι μου και μεταφέρθηκα στο διπλανό, παιδικό δωμάτιο. Εκεί όμως ο μικρός Παναγιώτης ροχάλιζε οπότε καταλαβαίνετε.
• Δεν πτοήθηκα όμως γιατί η χαρά του να είμαστε με τους φίλους υπερτερούσε.
• Έτσι, νωρίς το πρωί σηκώθηκα και περίμενα τους υπόλοιπους.
• Αφού μαζευτήκαμε όλοι γύρω από το τραπέζι, με καφέδες για τους μεγάλους και πρωινά για τους μικρούς, οι μπαμπάδες βγήκαν για τρέξιμο, τα μικρά αγόρια στον κήπο για ποδόσφαιρο και οι μαμάδες μείναμε μέσα για ετοιμασίες και κους κους.
• Ετοιμαστήκαμε και εμείς και βγήκαμε για περπάτημα στο ποτάμι, να απολαύσουμε ήλιο και δροσερό αέρα.
• Επιστροφή σπίτι για συμμάζεμα, σπιτικές κρέπες για όποιον ήθελε, διακοσμητικές αναζητήσεις, ταξιδιωτικά όνειρα και παιχνίδια.
• Μεσημεράκι αναχωρήσαμε γιατί είχαμε γενέθλιο γεύμα για την Jessica, στη Λωζάνη, παρέα με την οικογένεια του Carlo και της Lauren.
• Η αγαπημένη παρέα επανενώθηκε σε απαρτία από τον Δεκέμβριο και ήταν μεγάλη η χαρά μου. Γιατί με τα κορίτσια έχουμε συναντηθεί, αλλά όχι με τους άντρες και τα μικρά.
• Όπως πάντα, είχαμε ΤΟΣΑ να πούμε! Ταξίδια, δουλειές, φίλοι, ταινίες, σειρές....
• Περάσαμε 3 ώρες παρέα χωρίς να το καταλάβουμε.
• Επιστροφή σπίτι αργά το απόγευμα και ο Στεφανάκος ξεκίνησε κατευθείαν τα μαθήματά του ενώ εγώ πότισα τα φυτά και τακτοποίησα τα πράγματα.
• Είναι πολύ ανακουφιστικό που μπορούμε πια να συνεννοούμαστε με τον Στέφανο χωρίς εντάσεις, να συν-αποφασίζουμε το πρόγραμμα και να το τηρούμε.
• Τα σαββατοκύριακα με τους αγαπημένους μου (φίλους  και οικογένεια), με γέλια και αγκαλιές, με αυθεντικούς - όμορφους ανθρώπους, με ήλιο, άσκηση και φύση, είναι το δικό μου οξυγόνο.
• Ευγνώμων.
• Α, το αρθράκι του LinkedIn που λέγαμε, συγκέντρωσε πολύ όμορφα σχόλια, περίπου 50 ανταποκρίσεις και αρκετές αιτήσεις σύνδεσης από πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους που δεν γνώριζα.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα