New Year's Resolutions -2018

New Year's Resolutions. Αν ανατρέξετε σε παλαιότερες, αντίστοιχές μου αναρτήσεις, ίσως να παρατηρήσετε ότι αυτοί οι νέοι στόχοι της εκάστοτε χρονιάς ήταν μάλλον λίγο - πολύ γενικοί. Ίσως και ασαφείς. Τώρα το συνειδητοποιώ. Τώρα που έχω αλλάξει -παρέα με την καθημερινότητά μου. Τώρα που νοιώθω ότι ξέρω τι θέλω γιατί ξέρω τι μου λείπει. Μου είναι όλα πλέον πιο συγκεκριμένα. Ίσως τότε (που δεν ήμουν μαμά, δεν ζούσα σε μια ξένη χώρα, δεν περνούσα τις περισσότερες ώρες σπίτι) να με κάλυπτε η καθημερινότητά μου. Να μην χρειαζόμουν "ριζικές" αλλαγές. Ή να μην τις είχα εντοπίσει ώστε να γίνουν απτές. Έτσι, παρέμεναν σε ένα λίγο ονειροπόλο επίπεδο. No no no... όχι φέτος. Όχι για το 2018. Γιατί μετά από σχεδόν 3 χρόνια εγκυμοσύνης και μητρότητας, νομίζω ότι ξέρω πολύ καλά τι θέλω και τι θέλω να αλλάξω. Το ξέρω, δεν θα τα καταφέρω πιθανότατα σε όλα αλλά δεν πειράζει.... Αυτή τη φορά όμως θα προσπαθήσω να γίνω όσο πιο συγκεκριμένη και πρακτική γίνεται (πρακτικότητα is my middle name άλλωστε). Κάθε στόχος λοιπόν θα συνοδεύεται και από ένα action plan! Τι, μόνο στη δουλειά; Και εδώ. Ξεκινάμε λοιπόν.

• Περισσότερη δράση. Γιατί όπως έγραφε πολύ εύστοχα και μία καλή φίλη ψυχίατρος, φτάνει πια με το πνεύμα. Ας έχουμε λοιπόν το 2018 λίγη περισσότερη δράση, άσκηση, χορό, yoga. Και εκτός σπιτιού. Και μαζί και χώρια. Για αυτό, παρέα με την έρευνα για τις δυνατότητες άσκησης που μας προσφέρει η πόλη του Neuchatel, ξεκινήσαμε και τις αναζητήσεις για δεύτερο αυτοκίνητο και επειδή μας ξέρετε εμάς, το κλείσαμε κιόλας. Άμα ξέρεις τι θέλεις και αυτό είναι εφικτό τότε όλα γίνονται πιο απλά. Έτσι, καθώς οι "εξωσχολικές" - απογευματινές δραστηριότητες δεν ήταν εφικτές (ή μάλλον ήταν πολύπλοκες και κοπιαστικές και χρονοβόρες) με ένα αυτοκίνητο καθώς έπρεπε όλη η οικογένεια να βρίσκεται τάδε ώρα στη δουλειά του συνοδοιπόρου και τάδε στον παιδικό σταθμό, τώρα με 2 δικαιολογία δεν έχουμε. 
• Λιγότερη τηλεόραση. Ποιος; Εγώ. Που τηλεόραση δεν έβλεπα ποτέ. Μα ποτέ. Πριν φύγουμε από την Ελλαδα δεν είχα παρακολουθήσει ούτε μία σειρά, πλην των Friends. Και τώρα παρακολουθούμε ταυτόχρονα 3-4! Ακόμα βέβαια όταν ο συνοδοιπόρος δεν είναι σπίτι, δεν την ανοίγω καν. Όταν όμως είναι, και ο μικρός πέφτει για ύπνο, τα περισσότερα βράδια τα περνάμε μπροστά στην τηλεόραση, συνήθως παρακολουθώντας κάποια ξένη σειρά ή ταινία. Ξέρω, οι συνθήκες δεν ευνοούν αλλά δεν μου αρέσει. Έτσι, συν-αποφασίσαμε ότι οι Δευτέρες θα είναι ημέρες άνευ. Α! Στο ίδιο πλαίσιο είναι και το "λιγότερο social media". Το ξέρω, όταν η δουλειά σου τα περιλαμβάνει δεν είναι εύκολο. Αλλά είναι πολύ εύκολο από την άλλη να ξεχαστείς και να περάσουν ώρες απλά χαζεύοντας βιντεάκια και διαβάζοντας άρθρα.
• Περισσότερο διάβασμα. Ξέρω, πάλι θα είναι για τον Στέφανο αλλά ελπίζω να χώσω και κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο μέσα σε όλα αυτά γιατί πολύ μου έχει λείψει. Σε αυτό το πλαίσιο, επαναφέραμε και τη συνδρομή μας στο TIME και τα πρώτα τεύχη έφτασαν ήδη στο γραμματοκιβώτιό μας. Α! Έγινε και το πρώτο διαδυκτιακό μάθημα γαλλικών οπότε προσθέστε και αυτό το διάβασμα στη λίστα! Μαθήματα μέσω skype. Για να δούμε. Εδώ που φτάσαμε, χωρίς μελέτη, περαιτέρω πρόοδος δεν υπάρχει.
• Περισσότερο γράψιμο. Πόσα σκέφτομαι μες στην ημέρα και θέλω να σας τα γράψω και τελικά το αμελλώ! Ναι, δεν προλαβαίνω αλλά θα πρέπει να το βάλω ως προτεραιότητα. Έστω για κάποια από αυτά να αφιερώνω ένα τεταρτάκι το βράδυ να σας τα γράφω. Αγόρασα λοιπόν τετραδιάκι που θα έχω πάντα μαζί μου με ένα μολύβι για να σημειώνω τις σκέψεις μου ώστε να τις μεταφέρω στο "χαρτί" το βράδυ. Γιατί έτσι λειτουργώ. Από το πουθενά μου έρχονται οι σκέψεις και οι προβληματισμοί. Και αν δεν κάτσω επιτόπου να γράψω, τα ξεχνώ. Πώς λένε οι "μύθοι" για τους ποιητές και στιχουργούς που έγραφαν ακόμα και στο πακέτο των τσιγάρων τους; Ε, κάπως έτσι! Γιατί το αγαπώ το γράψιμο. Είναι λυτρωτικό. Και αγαπώ και αυτή μας την επικοινωνία.
• Περισσότερα λαχανικά και φρούτα. Είναι η Ελβετία; Είναι η έλλειψη χρόνου; Είναι ο καιρός; Είναι η εδώ τους γεύση; Η κατανάλωση πάντως φρούτων και λαχανικών έχει πέσει κατακόρυφα (πλην του Στεφάνου ευτυχώς). Έτσι, σκεφτήκαμε να προμηθευτούμε ένα από αυτά τα δημοφιλή πλέον blenders ώστε να ξεκινάμε την ημέρα μας με ένα smoothie ή ένα χυμό. Η έρευνα έχει ήδη ξεκινήσει.
• Λιγότερα "πρέπει". Σε εμένα το λέω κυρίως και μετά στον συνοδοιπόρο και τον Στέφανο. Γιατί αυτή η τελειομανία πολύ έχει κρατήσει. Πρέπει το σπίτι να είναι έτσι, πρέπει να τρώμε τάδε φαγητά, πρέπει ο Στέφανος να έχει το τάδε πρόγραμμα... Ναι σε όλα τα παραπάνω, αλλά χωρίς πρέπει και εξαναγκασμούς. Ναι, μας έχει προσφέρει πολλά αυτή η τελειομανία (για να μην είμαστε αχάριστοι) αλλά κάποιες φορές χρειάζεται χαλιναγώγιση. Και να μη γίνουν όλα έτσι μία στο τόσο δεν έγινε και κάτι. Πιο χαλαρά και ανάλαφρα. Δεν περνάμε και από εξεταστική.
• Λιγότερα παράπονα και υποδείξεις. Πρώτη θα σηκώσω το χέρι της ενοχής. Το παλεύω χρόοοονια τώρα, και έχω βελτιωθεί. Το τελευταίο όμως έτος μάλλον ξαναβγήκαν όλα στην επιφάνεια. Γιατί όταν είσαι κουρασμένος, και μπουχτισμένος, και ολίγον στερημένος, τότε μάλλον δεν είσαι σε θέση να χαλιναγωγήσεις αυτό το "διαβολάκι" που σου μιλάει στον ώμο. Και όταν στην ουσία δεν ξέρεις πού σου πάνε τα τέσσερα (ναι για την μητρότητα μιλάω) τότε προσπαθείς να βρεις κάπου τον φταίχτη. Όχι, φταίχτης δεν υπάρχει. Και όλα είναι όπως θα έπρεπε να είναι.
• Λιγότερες τύψεις και ανασφάλεια. Οι μαμάδες εκεί έξω καταλαβαίνετε. Κάθε μέρα, για το κάθε τι, υπάρχει μία δεύτερη σκέψη. Ειδικά όσον αφορά στα παιδιά. Το έκανα σωστά; Τι λένε οι ειδικοί; Προσπάθησα αρκετά; Και αν το είχα χειριστεί αλλιώς; Δεν ξέρω πώς ξεφεύγεις από αυτό τον φαύλο κύκλο και πότε (ίσως ποτέ). Γιατί είναι τέτοια η ευθύνη που νοιώθεις που τουλάχιστον σε εμένα μεταφράζεται σε ώρες διαβάσματος (βιβλίων και άρθρων και podcasts και αναρτήσεων και συζητήσεων) και αέναη αμφισβήτηση. Μεγαλώνοντας όμως ένα παιδί για το οποίο νοιώθω υπερήφανη, θέλω να λέω πιο συχνά μπράβο στον εαυτό μου και στον συνοδοιπόρο, να αναγνωρίζω πιο συχνά όλα τα καλά που έχουμε κατορθώσει οι τρεις μας και να αφήνομαι περισσότερο στο ένστικτό μου.
• Περισσότερη ελευθερία. Αχ, ελευθερία. Να τρως την ώρα που θες να φας, να κοιμάσαι όταν και όσο θες, να βγαίνεις βόλτα όταν θες, να συναντάς φίλους, να είσαι ξέγνοιαστος, να μπορείς να φτιάξεις το δικό σου πρόγραμμα πού και πού, να είσαι ... ελεύθερος. Πού και πού. Η λύση εδώ στας ελβετίας; Μία. Νταντά. Δεν έχουμε κάνει καμία πρόοδο σε αυτό τον τομέα και η αλήθεια είναι ότι δεν μου είναι εύκολο. Γιατί θα πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος (!), με τον οποίο ο Στέφανος και εμείς θα νοιώθουμε άνετα, θα δεθούμε, ώστε να αισθανόμαστε ασφαλείς και οι τρεις για να μείνει μόνος μαζί του ο μικρός έστω για λίγες ώρες, πόσο μάλλον να τον κοιμίσει κιόλας. Μας βλέπω μεταξεταστέους σε αυτό τον στόχο.
• Περισσότερη απόλαυση! Αυτό! Αν το δείτε, μάλλον συνοψίζει όλα τα παραπάνω. Απόλαυση. Γιατί καλές οι υποχρεώσεις, και τα προγράμματα, και οι ευθύνες αλλά καλή είναι και η απόλαυση. Εξαιρετική. Και ας είναι και "αμαρτωλή" μερικές φορές (όπως εκείνο το cheesecake που έφαγα για μεσημεριανό). Γιατί όπως έλεγε και η αγαπημένη μου yogi - δασκάλα, η ζωή είναι για να την ζεις και να την απολαμβάνεις. Χαρά λοιπόν. Όπου τη βρίσκεις ο καθένας. Εγώ ξέρω πού θα την αναζητήσω... 

Καλή χρονιά να έχουμε αγαπημένοι μου.

Με αισιοδοξία, δύναμη, υγεία, χαρά, δημιουργικότητα και ευρηματικότητα.

ανδριάνα

SaveSave
SaveSave