How was your week?

• Πιο γεμάτη Παρασκευή δεν γίνεται!
• Ξεκινήσαμε με τα πόδια, οι τρεις μας, εγώ και τα 2 μικρά αγόρια δηλαδή, πουρνό πουρνό, περπατήσαμε ως το funiculaire (κάτι σαν τελερεφίκ) και ανεβήκαμε με αυτό στο βουνό Chaumont μέσα από το δάσος. Εκεί ανεβήκαμε στον γνωστό πύργο, απολαύσαμε τη θέα, παίξαμε στην παιδική χαρά και γεμίσαμε δροσιά και καθαρό αέρα (ένα ζακετάκι το χρειαζόσουν! φυσικό air condition!).
• Ξανά στο τελερεφίκ και αυτή τη φορά στάση πριν το σπίτι σε έναν δεύτερο παιδότοπο.
• Τελικά, σπίτι μπήκαμε το μεσημέρι, με τα αγόρια ξεθεωμένα, χαρούμενα και πεινασμένα.
• Ο μικρός κοιμήθηκε ένα γεμάτο 2ωρο, ο μεγάλος είδε απανωτά 2-3 επεισόδια από το "Σόι σου" (το μάθαμε και αυτό εμείς οι άσχετοι), εγώ έκανα τις δουλειές μου, ξάπλωσα λιγάκι και μέχρι να ξυπνήσουμε και να οργανωθούμε, ήρθε και ο συνοδοιπόρος.
• Δεύτερη βόλτα στο La Vue des Alpes αυτή τη φορά για να κάνουμε την τσουλήθρα 700 μέτρων μέσα στο βουνό! Δυστυχώς ο Στεφανάκος ήταν πολύ μικρός για να μπει, αλλά όλοι οι υπόλοιποι το απολαύσαμε!
• Στις λίγες ώρες που μας απέμειναν μέχρι τον ύπνο των αγοριών, φάγαμε σπιτικά fajitas, κάναμε τα video calls μας, παίξαμε, ζωγραφίσαμε, διαβάσαμε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το πρωί. 
• Σάββατο με σπιτικά pancakes (που τιμήσαμε και οι 4 δεόντως) και εν αναμονή του δελτίου ανέμου για να δούμε αν θα βγούμε με το ιστιοπλοϊκό των φίλων πεταχτήκαμε μία Βέρνη όπου περπατήσαμε, ήπιαμε καφέ, χαζέψαμε τα όμορφα κτίρια, τσιμπήσαμε και επιστρέψαμε το μεσημεράκι.
• Αέρας μηδέν οπότε άκυρη η ιστιοπλοΐα (προς μεγάλη στεναχώρια όλων). Προχωρήσαμε όμως σε ένα εξίσου ενδιαφέρον plan b νοικιάζοντας ποδήλατα από το κέντρο, κάνοντας την όμορφη διαδρομή μέχρι το colombier ώστε να φτάσουμε στην παραλία για βουτιές, και νεροτσουλήθρες και παιχνίδια.
• Στην επιστροφή παραλάβαμε και μία πίτσα που είχαμε παραγγείλει και φάγαμε με όρεξη στο σπίτι!
• Τον Παναγιώτη μπορεί να τον έχουμε εξοντώσει με τόσες αθλοπαιδιές και πεζοπορίες! Κατά βάθος όμως το απολαμβάνει!
• Όπου Στέφανος και μάλαμα! Αυτή τη φορά τα απανωτά μας ξενύχτια ήταν αφιερωμένα στον θαυματουργό Τσιτσιπά που έπαιξε εξαιρετικό τέννις μπροστά στα μεγαθήρεια και δεν έχασε τη συγκέντρωση και πειθαρχεία του ακόμα και όταν φαινόταν ότι όλα έχουν τελειώσει. Εύγε! Επισήμως Νούμερο #15 στον κόσμο.
• Κυριακή με french toast του συνοδοιπόρου, παιχνίδια και δουλειές στο σπίτι, και αναχώριση νωρίς το μεσημέρι για το Swiss Vapeur Parc. Δεύτερη φορά για εμάς, πρώτη για τον Παναγιώτη. Και τα αγόρια κοιμήθηκαν εναλλάξ κατά τη διάρκεια της διαδρομής και εμείς απολαύσαμε την πάντα μαγευτική Swiss Riviera.
• Κόσμος και κοσμάκης, και ζέστη αλλά και μοναδικά τρένα, και βόλτες, και εκατοντάδες ερωτήσεις! Επί 3 ώρες πηγαινοερχόμασταν με τα τρενάκια ατμού, ψάχναμε ποιο από όλα πηγαίνει στην καινούργια διαδρομή, φάγαμε το πιο ακριβό - φθηνό φαγητό (εγκεφαλικό κόντεψα να πάθω στο ταμείο! την επόμενη φορά πικ-νικ), φωτογραφηθήκαμε, γελάσαμε, κάναμε υπομονή (κυρίως με τον Στέφανο που κάθε λίγο όλο και κάτι τον πείραζε!) και επιστρέψαμε σπίτι αργά το απόγευμα πτώμα.
• Σας είπα ότι τις τελευταίες ημέρες ο Στεφανάκος χρησιμοποιεί το γιο-γιό του; Με δική του πρωτοβουλία και μεγάλη χαρά! Σε λεπτομέρειες δεν θα μπω αλλά νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο.
• Και το απόγευμα κάναμε και γιόγκα! Με δάσκαλο τον Στέφανο! Πόσο πλάκα είχε! Και πόσο το απολάμβανε, και αυτός, και εμείς οι μαθητές!
• Δευτέρα με συννεφιά, και ψιλόβροχο και τον Παναγιώτη κάπως αδιάθετο οπότε μείναμε σπίτι, φτιάξαμε κέικ λαδιού με σταγόνες σοκολάτας οι 3 μας, είδαμε το Sing (κατ' επιλογή του Παναγιώτη), κοιμήθηκε ο μικρός και φάγαμε παρέα.
• Και το απόγευμα είπαμε να πάμε στο εμπορικό για βόλτα και κάποια δωράκια που ήθελε ο Παναγιώτης. Δυστυχώς αποδείχθηκε μέγα λάθος γιατί ο Στέφανος δεν είχε διάθεση συνεργασίας και έτσι κάναμε 2 αγορές άρον άρον και επιστρέψαμε σπίτι. Ουφ. Όταν έχει "κοινό" βγάζει όλο του το πείσμα.
• Με την επιστροφή του συνοδοιπόρου, ηρέμησαν τα πνεύματα, ανέβηκε η διάθεση ξανά και έτσι παίξαμε κρυφτό και φτιάξαμε διάφορες "προκλήσεις" που αποσυμφόρισαν την κατάσταση και επανέφεραν τα γέλια.
• Και έριξε μια βροχή. Και μετά θαυμάσαμε το ομορφότερο, μεγαλύτερο και λαμπερότερο ουράνιο τόξο όλων των εποχών!
• Και το βράδυ μάς έβαλε ο συνοδοιπόρος να δούμε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Ήταν σαν σήμερα. Πω πω... πως περνάνε τα χρόνια. Και τότε θυμάμαι ότι κάθε λίγο και λιγάκι, όταν μαζευόμασταν στα πατρικά μας σπίτια, ο συνοδοιπόρος μας έβαζε το DVD της έναρξης ως background. Δεκάδες φορές την έχουμε παρακολουθήσει λοιπόν. Και παρόλο που αυτή τη φορά μου φάνηκε λίγο σαν να έχει βγει από τα 90s (πόσο γρήγορα τρέχει η τεχνολογία!), πάλι συγκινήθηκα.
• Ο Παναγιώτης από την άλλη, ήταν σαν να παρακολουθεί ντοκυμαντέρ για τους νεάτερνταλ!
• Τρίτη με συνέχεια της συννεφιάς και του ψιλόβροχου. Σε ένα διάλειμμα πεταχτήκαμε μέχρι τον κοντινό μας παιδότοπο στο Saint Blaise και επιστρέψαμε για κέικ και ύπνο.
• Και αφού -δυστυχώς- το τελετουργικό για τον παιδικό συνεχίστηκε (αυτή τη φορά με κλάμματα πριν φύγουμε από το σπίτι), ξεκινήσαμε τα δυο μας (ο Παναγιώτης και εγώ), με πονοκέφαλο (δεν μπορώ να μείνω ανεπηρέαστη από το κλάμα), για Λωζάννη και το Ολυμπιακό Μουσείο.
• Έχω γίνει γραφική... Σαν τις γιαγιάδες που κλαίνε με το παραμικρό. Όσες φορές όμως και αν περάσω από την ελληνική πτέρυγα του Ολυμπιακού Μουσείου, βουρκώνω.
• Επιστρέψαμε πάνω στην ώρα σπίτι για να υποδεχτούμε τα άλλα 2 αγόρια, να μαγειρέψουμε, να φάμε, να παίξουμε και να κοιμηθούμε.
• Τετάρτη και ήρθε -επιτέλους- ο ειδικός για να εξολοθρεύσει την κυψέλη από σφήκες που δημιουργήθηκε εν τη απουσία μας στο πατζούρι του ξενώνα! Ήρθε, ψέκασε, έφυγε. Για να δούμε.
• Έτσι, αφού ψήσαμε και το κοτόπουλο στο φούρνο βγήκαμε να απολαύσουμε ήλιο και παιχνίδια στο αγαπημένο συντριβάνι του Στέφανου, και πατίνι, και σκαρφάλωμα δεντρών.
• Και ο μικρός πτώμα, το μεσημέρι κοιμήθηκε 2 ώρες. Οπότε, με αυτά και με εκείνα, πήγε 15.00 μέχρι να τον αφήσουμε στον παιδικό και να τρέξουμε με τον Παναγιώτη σπίτι για αλλαγή και βουρ για πισίνες και νεροτσουλήθρες.
• Εκεί, μας περίμεναν και η Βάια με την Άννα Μαρία. 
• Και κατέβηκα τις νεροτσουλήθρες βεβαίως με τον Παναγιώτη (που ενώ τις περίμενε πώς και πώς στην αρχή μας έκανε τον δύσκολο), και τα είπαμε με την Βάια, και εξερεύνησε ο Παναγιώτης τον χώρο, και πετάχτηκα να πάρω τον Στεφανάκο για να επιστρέψουμε στις πισίνες και να συνεχίσουμε σχεδόν μέχρι τη δύση τις βουτιές και τα παιχνίδια.
• Μα πόσο ήσυχη είναι η Άννα Μαρία! Τεσσάρων μηνών και ούτε που την ακούς! Κάθεται ήσυχα ήσυχα και επεξεργάζεται τα παιχνίδια της. Κοιμάται και σερί όλο το βράδυ. Φτου φτου.
• Έκανα και μια στάση για σνακ (κλασικά αγγούρι με κριτσίνια και χούμους) οπότε τσιμπήσαμε στις πισίνες και επιστρέψαμε ίσα - ίσα για τα μπάνια των αγοριών και ύπνο. 
• Ο συνοδοιπόρος είχε business dinner οπότε επέστρεψε το βράδυ.
• Πέμπτη με πλυντήρια, και χορούς, και μαγειρικές, και βίντεο-κλήσεις...
• Και το απόγευμα κάναμε τις τελευταίες αγορές του Παναγιωτάκη (κυρίως δώρα στην οικογένεια και 1 ελβετικό θερμός για αυτόν ώστε να θυμάται αυτό το ταξίδι), επιστρέψαμε σπίτι, ψήσαμε την πίτσα μας, μας παρέλαβαν οι γειτόνοι και πήγαμε στο όμορφο Auvernier για πικ-νικ και βουτιές. 
• Μετά από λίγο κατέφτασαν και τα αγόρια και έτσι είχαμε απαρτία και περάσαμε πολύ όμορφα μέχρι τις 19.30. Ο Στέφανος σε μεγάλα κέφια, ο Παναγιώτης με τις ιστορίες και τις απορίες του, τα μικρά αγόρια να αγκαλιάζονται και να ξεκαρδίζονται στα γέλια, και το τοπίο μαγικό.
• 11 ημέρες με έναν 11χρονο. Αναχώριση του Παναγιωτάκη λοιπόν το πρωί της Παρασκευής οπότε είχαμε Γενεύη στο πρόγραμμα και τον συνοδοιπόρο να εργάζεται από το σπίτι.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα