How was your week?

• Παρασκευή με νοικοκυροσύνες, mix διαθέσεις και δύσκολο, μεσημεριανό ύπνο του μικρού.
• Και ενώ συζητούσαμε γραπτώς με κάτι φίλες σε ένα γκρουπ που έχουμε, να 'σου η ιδέα για yoga (εγώ) + pilates (η Λονδρέζα) retreat στα εξωτικά τζουμέρκα (στο ξενοδοχείο της Τζουμερκιώτισσας). Όνειρα θερινής νυκτός; Ή μήπως όχι;
• Φίλος αγαπημένος προσγείωσε μάλλον κάπως άκομψα το drone του σε μία επιφάνεια, αυτό μάλλον αποσυντονίστηκε και όταν ξανασηκώθηκε και ήρθε η ώρα της επιστροφής έκατσε πάνω σε ένα δέντρο! Η λύση; Πυροσβεστική! Ω ναι!
• Το απόγευμα, μετά από ένα σύντομο ΔΣ (μεταξύ εμού και του συνοδοιπόρου) αποφασίστηκε εκδρομή!
• Θα έπρεπε να είναι οδικώς, max 5 ώρες και ιδανικά νέος προορισμός. Και νικητής βγήκε το Τορίνο!
• Κλείσαμε ένα airbnb στο κέντρο, φτιάξαμε την βαλιτσούλα μας και έτοιμοι!
• Το πρωί λοιπόν, με την ησυχία μας, ξεκινήσαμε για Ιταλία. Και η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη (ειδικά το μέρος γύρω από την Martigny και η άφιξη στην Ιταλία μετά το τούνελ), και ο Στεφανάκος κοιμήθηκε 2 ωρίτσες, κάναμε μία στάση στην Ιταλία για πίτσα (δεν αντέχαμε να περιμένουμε άλλο) και μεσημεράκι ήμασταν ήδη στο διαμέρισμά μας.
• Γρήγορη τακτοποίηση και βουρ για βόλτες. 
• Και το Τορίνο είναι όμορφο, μεγάλο, πολύβουο, με εκπληκτικά κτίρια και στοές, πεζοδρόμηση σε πολλά σημεία και ατελείωτες, σκεπαστές αγορές αλλά και βιομηχανικό, εγκαταλελειμμένο, με grafiti και ερειπωμένα κτίρια. Ένα melange καινούργιου και παλιού και φροντισμένου και αφρόντιστου. Μου θύμισε λίγο την Αθήνα.
• Έτσι, το Σάββατο, αφού περιπλανηθήκαμε πολύ, ήπιαμε καφέ σε μια όμορφη και ήσυχη στοά, θαυμάσαμε τα κτίρια, χορέψαμε με τους πλανόδιους μουσικούς, ανεβήκαμε στο μεγάλο - ομαδικό ποδήλατο στο πάρκο Valentino, μάθαμε για διάφορα street sports, αγοράσαμε το freesbie μας, κυνηγήσαμε τον Στέφανο και το καρότσι του πάνω - κάτω στους δρόμους (γιατί άλλες φορές ήθελε να κάθεται και άλλες να το σπρώχνει χωρίς βεβαίως να βλέπει πού το πηγαίνει) και φωτογραφίσαμε, και το βραδάκι φάγαμε δείπνο οι 3 μας σε μια trattoria στην πλατεία πάνω από το σπίτι. Πόσο πρωτόγνωρο να τρώμε βραδινό οι 3 μας; Έξω. Νύχτα. Εντάξει, 20.00 ήταν αλλά είχε σκοτεινιάσει και οι μουσικές ακούγονταν ήδη από τα διπλανά μπαρ.
• Κυριακή με πρωϊνό στο κουκλίστικο Sweet Lab (pancakes it was!), πολύ περπάτημα, επίσκεψη στον πύργο - σήμα κατατεθέν της πόλης Mole Antonelliana όπου σήμερα στεγάζεται το Εθνικό Μουσείο Κινηματογράφου, και το διάσημό του ασανσέρ που σε ανεβάζει σε μια μικρή ταράτσα με θέα όλη την πόλη.
• Και ενώ τα σύννεφα πύκνωναν και με δεδομένη Α. τη δική μου παραπληροφόρηση ότι "έλα μωρέ, 40 λεπτά απόσταση είναι" και Β. την έλλειψη roaming - internet, ξεκινήσαμε για Μιλάνο που ήταν 1 ώρα και 40' εν τέλει. Άξιζε όμως.
• Φτάσαμε και το βρήκαμε ηλιόλουστο, γεμάτο κόσμο (τα κεντρικά μαγαζιά ήταν ανοιχτά και Κυριακή) και λαμπερό! 
• Περιηγηθήκαμε στη γύρω περιοχή του Duomo (πόσο εντυπωσιακό, πόσο μεγάλο, πόσο καθαρό, πόσο λευκό), θαυμάσαμε την κοντινή στοά και φάγαμε μεσημεριανό στο Gatto Rosso με εξαιρετικό, παραδοσιακό φαγητό (ακόμα και τα απλά και ταπεινά μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα του Στέφανου ήταν εκπληκτικά! Εγώ έφαγα λαζάνια με πέστο και μανιτάρια και ο συνοδοιπόρος risotto milanese).
• Δευτέρα (αργία πίσω στο Neuchatel) με συννεφιά και μετά από λίγο, καταρακτώδη βροχή! Έτσι, αφού φάγαμε ένα κλασικό, ιταλικό πρωϊνό (καφέ και κρουασάν δηλαδή) πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Και ο Στεφανάκος μας έκανε το χατήρι και κοιμήθηκε 3 ώρες!
• Είναι αυτά τα Ιταλικά διόδια.... πω πω πω! Φωτιά!
• Το Neuchatel το βρήκαμε ηλιόλουστο, ζεστό, ήρεμο και όμορφο. Και περάσαμε το απογευματάκι σπίτι προς μεγάλη χαρά του Στέφανου που χοροπηδούσε σε έκσταση πάνω στον καναπέ και χόρευε και μας έλεγε ιστορίες.
• Η καλή διάθεση και η καλοκαιρία συνεχίστηκαν όλη την εβδομάδα. Τι καλά! Με σορτσάκι, τέλη Σεπτέμβρη στην Ελβετία.
• Τρίτη λοιπόν με τακτοποιήσεις εντός και παιδικό σταθμό το μεσημέρι, εξωτερικές και εσωτερικές δουλειές και ξεκούραση.
• Και το βράδυ, yoga. Και πλέον το έχει μάθει ο μικρός και με το που επιστρέφει και με βλέπει με τα αθλητικά μου ρούχα μου λέει "μαμά, γιόγκα;".
• Ο κακομοίρης ο συνοδοιπόρος πήζει.... Και έχει και το μάτι του που δε λέει να συνέλθει παρόλο το κολύριο, έχουν και αναποδιές στη δουλειά.....
• Τετάρτη με το αγαπημένο μας τραμπολίνο (αυτή τη φορά μπήκε και στον ομαδικό κύκλο με τον οποίο κλείνει κάθε μάθημα και άφησε και την διπλανή κυρία να του πιάσει και το χέρι, αμέ!), ωραίο μεσημεριανό ύπνο, παιδικό σταθμό, γρήγορο καφέ στη φίλη Βάια και επιστροφή για μαγειρέματα και δουλειές.
• Πέμπτη εντός με πλυντήρια, βιντεοκλήσεις, συμμαζέματα ("όχι μες στη μέση τα παπούτσια μαμά"), ύπνο, παιδικό σταθμό, μαγειρέματα και οικογενειακό πικ-νικ το απόγευμα στην παραλία μας (ε τέτοιο καιρό δεν είναι να τον αφήνεις ανεκμετάλλευτο!).
• Ο μικρός το απόγευμα δεν ήθελε να φύγει από τον παιδικό και τον κυνηγούσε ο συνοδοιπόρος γύρω - γύρω! Το ζήσαμε και αυτό!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα