HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα με αργία, του Αγίου Πνεύματος! Τι άλλο να ζητήσεις!
• Και εμείς είχαμε εξαιρετικό πρόγραμμα, με την πρώτη επίσκεψη της αγαπημένης μου διευθύντριας Victoria, με τα του συζύγου της Matt και της μικρής σκυλίτσας Penny.
• Τους είχαμε υποσχεθεί ελληνικό μενού οπότε φτιάξαμε χωριάτικη σαλάτα, την αγαπημένη με τα παντζάρια και την φέτα, τυρόψωμο (ή αλλιώς τυρόπιτα χωρίς φύλλο με διπλή δόση φέτας) και γεμιστά (πολύχρωμες πιπεριές και ντομάτες).
• Μας έκανε τη χάρη και ο καιρός και είχε ωραιότατο ήλιο!
• Έφτασαν στην ώρα τους (ε, Εγγλέζοι όνομα και πράγμα), εκεί στις 11.30, και καθίσαμε στη βεράντα για να πιούν φραπέ εκείνοι από τα χεράκια του συνοδοιπόρου (είπαμε, ελληνική εμπειρία με τα όλα της), και να τα πούμε.
• Είναι και οι δύο τόσο συμπαθείς, τόσο θετικοί, τόσο πολυπράγμονες που πέρασε μία ώρα χωρίς να το καταλάβουμε, συζητώντας από την Regatta των Σπετσών που θα λάβει μέρος και φέτος ο Matt, μέχρι τη ζωή στην Ελβετία, τα ταξίδια, την εταιρεία για την οποία όλοι δουλεύουμε...
• Βουρ για μεσημεριανό! Πιστεύω ότι βγήκαν όλα πολύ γευστικά και για τα περισσότερα ήταν η πρώτη φορά για τους καλεσμένους μας οπότε ενθουσιάστηκαν!
• Συνεχίσαμε με το σπιτικό κέικ λεμόνι που είχε φτιάξει η Βικτώρια, καφέδες, τσάγια... 
• Στο ενδιάμεσο έπαιζε ο Στεφανάκος με την Penny, κάναμε μερικούς διαλόγους στα γαλλικά όλοι μαζί (προσπαθήσαμε τουλάχιστον), έφερε να τους δείξει τους κύβους του Ρούμπικ του και το βιβλίο με τα αυτοκόλλητα του Euro, οπότε θα έλεγες ότι τους συμπάθησε πολύ και ας ήταν η επικοινωνία δύσκολη.
• Γελάσαμε πολύ, ανταλλάξαμε εμπειρίες, δεθήκαμε ακόμα περισσότερο και αργά το απόγευμα αγκαλιαστήκαμε και αποχαιρετιστήκαμε.
• Πιο στενή, ειλικρινή, πολύτιμη, ζεστή σχέση με διευθύντρια ή διευθυντή μου δεν είχα ποτέ. Και κάτι μου λέει, ότι δύσκολα θα ξανά έχω....
• Το υπόλοιπο της ημέρας είχε συμμαζέματα, πλυσίματα, μπάνια, μαθήματα και ξεκούραση.
• Τρίτη, και πίσω στα σχολεία και στις δουλειές, για εμένα with a twist καθώς αυτή η εργασιακή εβδομάδα ήταν γεμάτη εκδηλώσεις.
• Έτσι, την Τρίτη πήγα μεν γραφείο αλλά με πολύ διαφορετικό πρόγραμμα.
• Νωρίς το πρωί, η Victoria και εγώ υποδεχτήκαμε το νέο μέλος της ομάδας μας, τον Patrick από την Αυστρία. 
• Με τον Patrick είχα συνεργαστεί στον προηγούμενό μου ρόλο και όταν άνοιξε η θέση τον είχα προτείνει ως υποψήφιο. Όλα λοιπόν προχώρησαν και από 1η Ιουνίου θα είναι επίσημα μέλος της ομάδας μας με έδρα το Λονδίνο.
• Παράλληλα, είχαν καταφτάσει και οι υπόλοιποι συνάδελφοι που εργάζονται από άλλες χώρες (Αγγλία, Πορτογαλία, Αυστρία, Πολωνία) οπότε είχαμε κανονικό reunion και σφιχτές αγκαλιές.
• Παρέα περάσαμε όλη την ημέρα, το πρώτο μέρος μαζί με τον διευθυντή της ομάδας συζητώντας τα αποτελέσματα της εσωτερικής αξιολόγησης, και το δεύτερο μέρος πιο χαλαρά με κατ' δίαν συναντήσεις.
• Ήρθε και η αγαπημένη μου Ruta (θυμάστε, η Λιθουανή φίλη που μεταφέρθηκε στην Πολωνία) οπότε πήραμε έναν καφέ, βγήκαμε στην βεράντα της εταιρείας και τα είπαμε.
• Το απόγευμα παρέλαβα τον Στεφανάκο από το ποδόσφαιρο και επιστρέψαμε σπίτι ώστε να πάει στο μπάσκετ του ο συνοδοιπόρος.
• Τετάρτη, και η ημέρα ήταν πολύ ξεχωριστή και γεμάτη.
• 8 παρά είχαμε "κρυφό" ραντεβού η Victoria, η Hasti και ο Patrick για να πιούμε τον καφέ μας, και στις 9 περάσαμε απέναντι στο ξενοδοχείο Royal Savoy όπου θα περνούσαμε όλη μας την ημέρα παρέα με 50+ συναδέλφους από το European Region και θέμα το νέο DNA και τις αξίες της εταιρείας.
• Δεν ήξερα ακριβώς τι να περιμένω αλλά η ημέρα είχε μερικές πολύ δυνατές στιγμές.
• Ένας εκ των ομιλητών, πολύ υψηλά ιστάμενος, ήταν αυτός ο οποίος με έκανε να βουρκώσω, να ανατριχιάσω, και να θαυμάσω την αγνή, ειλικρινή, άφιλτρη επικοινωνία του, γεμάτη καλοσύνη και σεβασμό.
• Παράδειγμα προς μίμηση και τρανταχτή απόδειξη πώς μπορεί κάποιος να είναι πετυχημένος, αυστηρός, γνώστης του αντικειμένου του, με φήμη και "εξουσία" αλλά παράλληλα να είναι αληθινός, ταπεινός, ντροπαλός, ευσυγκίνητος, με ενσυναίσθηση.
• Με συγκίνησε τόσο που κάποια στιγμή που τον βρήκα μόνο, πήγα και του μίλησα, και μου έκανε νόημα να κάτσω δίπλα του. Εκεί λοιπόν άρχισα τον μικρό μου μονόλογο προσπαθώντας να του μεταφέρω την επιρροή των λέξεων και πράξεών του, του τόσο σημαντικού και σπάνιου παραδείγματος που θέτει. Ευχαριστώντας τον για την επαναφορά της εμπιστοσύνης μου στην υψηλή ιεραρχία της εταιρείας, για την αισιοδοξία που με γέμισε ακούγοντάς τον και ως μητέρα ενός γιου, και ως υπάλληλος της εταιρείας, και ως άνθρωπος γενικότερα.
• Και ξέρετε ποια ήταν η αντίδρασή του; Με άκουγε σιωπηλά, κοιτώντας με μες στα μάτια και απλά άφησε τα δάκρυά του να κυλήσουν.
• Πέντε χρόνια στην εταιρεία και πάνω από 15 συνολικής εργασίας, τέτοια στιγμή δεν έχω ξαναζήσει. Θα την θυμάμαι για πάντα.
• Με μικρά διαλείμματα στον ήλιο, μεσημεριανό στη διπλανή αίθουσα, αρκετές ομαδικές ασκήσεις στις προκαθορισμένες ομάδες που είμασταν από την αρχή, υποσχέσεις, ενδοσκοπήσεις, συζητήσεις και γνωριμίες, συγκινητικές ομιλίες και ανταλλαγές απόψεων, έφτασε απόγευμα.
• Κατά τις 19.00 μεταφερθήκαμε στο εστιατόριο La Croix d' Ouchy το οποίο ήταν απέναντι από το ξενοδοχείο και όπου δειπνήσαμε.
• Το πόσο γέλασα δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Η Victoria είχε ρέντα και έκανε ερωτήσεις για τα παιδικά - εφηβικά μας χρόνια και κάποιες από τις ιστορίες ήταν απλά απίστευτες! Οι δικές της ήταν απλά ασύλληπτες! 
• Πήγε 23.00 μέχρι να επιστρέψω σπίτι. Πρόλαβα τον συνοδοιπόρο ξύπνιο οπότε τα είπαμε λιγάκι.
• Πέμπτη, και ξανά φουλ μέρα, πάλι με όλη την ομάδα αλλά στο γραφείο αυτήν την φορά.
• Αρκετές συναντήσεις και απογευματινό BBQ στην εταιρεία όπου αποχαιρετίσαμε δύο αγαπημένους συναδέλφους (τον Olivier που μεταφέρεται σε άλλη ομάδα και την Natalia που τα έφεραν έτσι οι συνθήκες ώστε να πρέπει να αποχωρήσει) και υποδεχτήκαμε τους 3 νέους.
• Τελευταίο βράδυ με όλη την ομάδα εκεί, οπότε είπαμε να συνεχίσουμε με ποτά στην κοντινή περιοχή. Έξι - εφτά μαζευτήκαμε τελικά και συνεχίσαμε με κοκτέιλς και ιστορίες μέχρι τις 22.00.
• Πτώμα επέστρεψα σπίτι από τις σερί μέρες, με τόσο κόσμο, τόσες συζητήσεις, τόσα θέματα.
• Παρασκευή, με δουλειά από το σπίτι (εννοείται) και πρωινό μάθημα γαλλικών.
• Όπως γίνεται πάντα όταν λείπεις κάποιες ημέρες, η επιστροφή σημαίνει πήξιμο!
• Σερί με συναντήσεις λοιπόν από τις 09.00 μέχρι τις 17.00!
• Επιστροφή του Στεφανάκου από το σχολείο, φαγητό και οικογενειακή τηλεθέαση του Final 4 με τους αγώνες του ΠΑΟ (κέρδισε την Φενέρμπαχτσε) και του ΟΣΦΠ (έχασε από την Ρεάλ).
• Έφτασαν και τα αποτελέσματα του τεστ γαλλικών του καντονιού, γνωστό ως ECR. Δεν θυμάμαι αν σας είχα μιλήσει για αυτό. Όλα τα παιδιά της τάξης 4Ρ (δευτέρας δημοτικού δηλαδή) δίνουν εξετάσεις ώστε να διαπιστωθεί το επίπεδο των γαλλικών των παιδιών και του καντονιού στο σύνολο.
• Είναι κάπως σαν τις πανελλήνιες, όλα τα παιδιά δίνουν την ίδια μέρα, με κοινά - κρυφά θέματα, και οι διορθώσεις γίνονται από κεντρική επιτροπή. Το τεστ διαρκεί κάποιες ώρες και έχουν ένα σωρό ασκήσεις (από το να ακούσουν και να απαντήσουν μέχρι να διαβάσουν και να κατανοήσουν) και είναι όλες ανοιχτές (χωρίς πολλαπλές επιλογές κτλ).
• Έφτασαν λοιπόν τα επίσημα αποτελέσματα που θα μπουν στον φάκελο - μαθητή του Στεφανάκου και πήρε 57 με άριστα το 59 και με μέσο όρο του καντονιού το 49.
• Πω πω! Δεν μπορώ να σας περιγράψω την περηφάνεια και τον ενθουσιασμό μου.
• Ξέρετε, εμείς δεν μιλάμε καθόλου γαλλικά στο σπίτι (για ευνόητους λόγους) ενώ η πλειοψηφία των συμμαθητών του μιλούν γαλλικά και στο σπίτι και ας έχουν διαφορετικές καταγωγές.
• Αυτό λοιπόν το επίτευγμα είναι 100% χάρις στις προσπάθειες, την εξυπνάδα, την επιμονή του Στεφανάκου! Ναι, κάνουμε μαζί επαναλήψεις κτλ. αλλά ουσιαστικά είναι μια γλώσσα που μαθαίνει μόνος του.
• Σάββατο, και το πρόγραμμα διαφοροποιήθηκε λίγο καθώς πήγα μόνη στο TRX και μετά για διάφορα δώρα που είχα να αγοράσω ενόψει γενεθλίων και πάρτυ.
• Τα κορίτσια είχαν παράλληλες δουλειές οπότε συναντηθήκαμε κατά τις 12.30 με γεμάτη ατζέντα! Εγώ με τις εκδηλώσεις και τα σεμινάρια, η Ηρώ με την ομαδική επίσκεψη στην Ελλάδα (την οποία είχε διοργανώσει εκείνη και πέρασαν όλοι εξαιρετικά) και η Τίνα με τα χίλια - δύο που ετοιμάζουν στη δουλειά με παγκόσμια εμβέλεια.
• Πήγε 14.30 χωρίς να πάρουμε ανάσα. 
• Παράλληλα οι άντρες έπιναν τον δικό τους καφέ με θέματα, εννοείται, μπασκετικά.
• Παραλαβή του Στεφανάκου από το ελληνικό σχολείο και παράδοσή του στο σπίτι του συμμαθητή του Nael που τον είχε καλέσει να παίξουν σπίτι του.
• Παράδοση και του συνοδοιπόρου στο σπίτι του φίλου Μύρωνα όπου μαζεύτηκαν αντροπαρέα για να ψήσουν οπότε συνέχισα εγώ για σούπερ μάρκετ και μετά σπίτι.
• Πτώμα έφτασα να σας πω την αλήθεια και η ώρα είχα πάει 17.00 χωρίς να έχω φάει, χωρίς να έχω λουστεί.
• Γρήγορα γρήγορα έφαγα λοιπόν μια σαλάτα (και ένα παγωτό!), έκανα ντους, έβαλα ένα πλυντήριο και αναχώρησα για την παραλαβή του Στεφανάκου.
• Περπατήσαμε λίγο στην περιοχή να μου δείξει το πάρκο που πήγαν να παίξουν και ξεκινήσαμε για πίσω όταν πήρε ο συνοδοιπόρος να τον πάω από εκεί να δούν όλοι μαζί ποδόσφαιρο.
• Επιστροφή λοιπόν μόνη σπίτι εκεί κατά τις 19.00 για γράψιμο, πότισμα, συμμάζεμα.
• Το βραδάκι ήρθαν και τα αγόρια και αφού κοιμήθηκε ο μικρός παρακολουθήσαμε εμείς το 4ο επεισόδιο του Μαέστρο.
• Κυριακή, και πάλι ξύπνημα υπό τους ήχους του ξυπνητηριού στις 07.20 γιατί κατά τις 08.15 έπρεπε να είμαστε στο Tour de Peilz για ακόμη έναν αγώνα ποδοσφαίρου του Στέφανου στο πλαίσιο του ίδιου τουρνουά.
• Ο ήλιος όμως έλαμπε και αυτό έκανε όλη τη διαφορά!
• Μεσημεράκι τελειώσαμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
• Το ραντεβού μας ήταν στη λίμνη για πικ-νικ ώστε να γιορτάσουμε τα γενέθλια της Lauren (που πέρασαν πριν μερικές εβδομάδες), να δώσουμε το δώρο της Jessica που κατέφτασε με μια καθυστέρηση και να περάσουμε επιτέλους λίγο ποιοτικό χρόνο όλοι μαζί ως παρέα (Carlo, Lauren, Nico, Jessica, συνοδοιπόρος, εγώ και παιδιά).
• Ο καιρός όμως συννέφιασε και άρχισαν οι πρώτες ψιχάλες οπότε προσαρμόσαμε τα σχέδια και συναντηθήκαμε στο Ouchy.
• Έλα όμως που συμπέσαμε με τον τερματισμό του ποδηλατικού γύρου της λίμνης! Ω χαμός! Εκατοντάδες, μη πω χιλιάδες, ποδηλάτες ακριβώς στο σημείο που είχαμε δώσει ραντεβού.
• Τα καταφέραμε όμως και αφού ο ήλιος ξαναβγήκε, εγκατασταθήκαμε σε ένα ωραιότατο τραπέζι στο αγαπημένο μπαλκόνι του Lacustre.
• Ήλιος, όλη η λίμνη - πιάτο, αγαπημένοι φίλοι, κοκτέιλς, πίτσες, τα μικρά να παίζουν ποδοσφαιράκι, εμείς να προσφέρουμε δώρα, να γελάμε, να αγκαλιαζόμαστε.... 
• Μέσα σε όλα, έπεσε και η βόμβα που λίγο - πολύ αναμέναμε: η αγαπημένη μας Καταλανή Jessica θα επιστρέψει πίσω στη Βαρκελώνη στο τέλος του χρόνου μετά από 7 χρόνια στην Ελβετία.
• Έχουν μεσολαβήσει πολλά τα τελευταία 2 χρόνια, και μάλλον θα καταφέρει κάπως να συνεχίσει αυτό που κάνει επαγγελματικά, οπότε είναι η καλύτερη λύση για εκείνη.
• Δεν παύει όμως να είναι ένα μικρό σοκ για εμάς το οποίο πρέπει να χωνέψουμε μέχρι τον αποχωρισμό μας... ουφ.
• Με τέτοιο ήλιο και με τέτοια παρέα, κανείς δεν ήθελε να φύγει οπότε περπατήσαμε παραλίμνια στον δρόμο που πεζοδρομείται κάθε σκ του καλοκαιριού, τα μικρά με τα πατίνια, και εμείς με ακόμα ένα κοκτέιλ δίπλα στη λίμνη.
• Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι για μπάνια, μαθήματα, συμμαζέματα και βεβαίως τον τελικό μπάσκετ του Final 4: ΠΑΟ - Ρεάλ.
• Και το σήκωσαν! Ο Παναθηναϊκός πρωταθλητής Ευρώπης για 7η φορά!
• Εγώ Παναθηναϊκός δεν είμαι, αλλά είναι τα αγόρια μου οπότε καταλαβαίνετε τι έγινε με πανηγυρισμούς στο σπίτι.
• Το χάρηκα και εγώ πολύ, και γιατί είναι μια ελληνική ομάδα και γιατί το άξιζαν.
• Ο Ολυμπιακός άξιος 3ος.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα