Networking #not

Στην επαγγελματική αρένα, ή στον corporate world, η λέξη networking είναι στα φόρτε της τελευταία. Φαίνεται ότι είναι η απάντηση σχεδόν σε όλες τις ερωτήσεις καριέρας... Πώς εξελίσσεσαι; Networking. Πώς ενημερώνεσαι για τις τάσεις του κλάδου σου; Networking. Πώς εντοπίζεις τις ευκαιρίες; Networking. Πώς μπαίνει το βιογραφικό σου στην κορυφή της λίστας; Networking. Ουφ.... Έχω κουραστεί τόσο να το ακούω, και κυρίως να το βλέπω να γίνεται τόσο άγαρμπα γύρω μου. Για αυτό και δεν το συμπαθώ. Γιατί το θεωρώ έναν άχαρο τρόπο να προσεγγίσεις ανθρώπους με μόνο απώτερο στόχο την επαγγελματική σου ανέλιξη. Σαν εκμετάλλευση δεν ακούγεται αυτό; Σαν ψεύτικο. Δείχνεις δήθεν ενδιαφέρον, ευελπιστώντας να κερδίσεις κάτι. Μα ποιες σχέσεις στηρίζονται σε τόσο επιφανειακές και "χειριστικές" βάσεις; Γιατί θεωρούμε ότι οι επαγγελματικές σχέσεις είναι διαφορετικές από όποιες άλλες; Αν έτσι συμπεριφέρεσαι στους φίλους σου τότε πάσο, είναι λογικό να βλέπεις έτσι και τους συναδέλφους. Αν όμως στην εξω-επαγγελματική σου ζωή συναναστρέφεσαι ανθρώπους με τους οποίους ταιριάζεις, μοιράζεσαι τις ίδιες αξίες, περνάς όμορφα, έχεις κοινά, νιώθεις ότι σε στηρίζουν, υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση, τότε πώς μπορείς να κάνεις "στυγνό" networking; 

Αν ψάξετε στο λεξικό, το networking ορίζεται ως "η πράξη ή η διαδικασία αλληλεπίδρασης με άλλους ώστε να ανταλλάξεις πληροφορίες και να δημιουργήσεις επαγγελματικές και κοινωνικές σχέσεις". Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι τριγύρω μας (ξέρω αρκετούς) για τους οποίους είναι μια έμφυτη τάση να προσεγγίζουν αγνώστους, η πρώτη ερώτηση να είναι "πού δουλεύεις" και μετά να ενώνουν τις πληροφορίες ώστε να "ρουφήξουν" όσα περισσότερα μπορούν από τη νέα τους αυτή επαφή. Άνθρωποι που στέλνουν coffee invites σε υψηλά στελέχη της εταιρείας, χωρίς να τους γνωρίζουν καν μόνο και μόνο για να πουν ότι τους συνάντησαν και να προωθήσουν τον εαυτό τους για το Χ ή Ψ project και θέση. Ή άλλους, που προσαρμόζουν την συμπεριφορά τους ανάλογα με τον τίτλο του συνομηλιτή τους. Όσο ψηλότερος - τόσο το καλύτερο. Οι γνωστοί και ως αυλικοί. Ε, εγώ δεν μπορώ! Τελεία. Και επειδή δεν μπορώ, αν το έκανα θα ήταν πολύ - πολύ αφύσικο.

Ευτυχώς δεν είμαι η μόνη. Σε ένα podscast άκουσα πρόσφατα μία διάσημη creative director να λέει πάνω - κάτω το ίδιο εξηγώντας ότι το θεωρεί άχαρο, χάσιμο χρόνου, άκομψο, και πως για εκείνη, όπως και για εμένα, αυτό που μετρά είναι οι ουσιώδεις, ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συναναστρέφεσαι γενικότερα πέραν του κύκλου σου, τουναντίον. Συναναστρέφεσαι αλλά με αγνό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο αντί για -μόνον- τον επαγγελματία. Γνωρίζεις ανθρώπους και διευρύνεις τον κύκλο σου μέσω κοινών φίλων, ενδιαφερόντων, εμπειριών και όχι μέσω μιας ατζέντας και ενός career path που έχεις ονειρευτεί. Και να σας πω κάτι, νομίζω ότι οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται αυτούς που τους πλησιάζουν με τέτοια κίνητρα και μαγκώνονται, απομακρύνονται. Από την άλλη, το ειλικρινές ενδιαφέρον και η ουσιώδης σχέση ωφελούν και τα δύο μέρη. Δεν χρειάζεται να είμαστε κολλητοί με 100 ανθρώπους, όχι. Οι φίλοι είναι στενοί, μοναδικοί, αδελφικοί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να έχουμε ένα δεύτερο ή τρίτο επίπεδο κοινωνικοποίησης με ανθρώπους που εκτιμάμε, περνάμε όμορφα, μαθαίνουμε, εξελισσόμαστε, και ας τους συναναστρεφόμαστε μερικές φορές το χρόνο ή υπό συγκεκριμένες περιστάσεις.

Έτσι λειτουργώ λοιπόν εγώ. Δεν κάνω networking αλλά έχω πραγματικό ενδιαφέρον να γνωρίζω νέους ανθρώπους, να μαθαίνω από αυτούς και να διευρύνω τους ορίζοντές μου. Έτσι κάνω και με τους συνεργάτες μου και τους δεκάδες συναδέλφους στα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Έτσι κάνω και με τους φίλους των φίλων μου, τους συγγενείς τους, τους γνωστούς.... Δημιουργώ σχέσεις. Αν αυτές μπορεί να επηρεάσουν την καριέρα μου δεν είναι καν στη λίστα μου. Έχει συμβεί αρκετές φορές αλλά αυτό δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός. Ήταν παράπλευρο όφελος μιας ουσιαστικής και ειλικρινούς σχέσης. Και εγώ έχω προτείνει ανθρώπους σε ανύποπτες στιγμές, ανθρώπους που ίσως δεν είχα γνωρίσει καν από κοντά αλλά που εκτιμούσα μέσω της συνεργασίας μας. Και το ίδιο έχει συμβεί και σε εμένα. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Όταν κάποιος "διακινδυνεύει" τη φήμη του προτείνοντάς σε για μία θέση. Ή όταν ένας παλιός συνάδελφος, συνεργάτης, γνωστός, ξανα-μπαίνει στη ζωή σου εκεί που δεν το περιμένεις (μέσω κοινών φίλων, αλλαγή δουλειάς, ενός χόμπι) και έχει μόνο καλά να πει. Ξέρετε πόσες φορές μου έχει τύχει άνθρωποι που συναναστράφηκα μόνο επαγγελματικά να καταλήγουν φίλοι αγαπημένων φίλων, ακόμα και ζευγάρια; Για φανταστείτε να ήμουν εγώ καμιά τρελή, καμία bitch, πόσο πιο πολύπλοκες θα ήταν μετά αυτές οι φιλίες και συναναστραφές. Ακόμα και εδώ στην Ελβετία έχω πολλά τέτοια παραδείγματα. Άνθρωποι που γνώρισα πρώτη φορά εδώ, στα ξένα, να έχουν κολλητούς φίλους παλιούς μου συναδέλφους, να έμεναν στην Ελλάδα σε σπίτια που νοίκιαζαν από φίλους των φίλων μου, να ήταν συμμαθητές με φίλους μου .... ένα χωριό όλος ο κόσμος. 

Σχέσεις λοιπόν, με ουσία! Η κινητήρια δύναμη της ζωής, προσωπικής, οικογενειακής, επαγγελματικής. Με αυθεντικότητα, σεβασμό, άνοιγμα και εκτίμηση. 

ανδριάνα