HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και το σκηνικό άλλαξε άρδην στην Stresa!
• Βροχές όλο το βράδυ, αέρας, κρύο.... 
• Πω πω... πόσο τυχεροί είμασταν με τον καιρό του σαββατοκύριακου! 
• Ευτυχώς ήταν η ημέρα της επιστροφής μας οπότε αφού φάγαμε το πρωινό μας (στην ταράτσα αλλά εσωτερικά), φορτώσαμε τις βαλιτσούλες μας, κάναμε μια γρήγορη στάση στο σούπερ μάρκετ και σε 4 περίπου ώρες (είχε αρκετά έργα στη διαδρομή), είμασταν πίσω στην Ελβετία.
• Είχαμε κανονίσει πριν την αναχώρησή μας να επισκεφθεί ο Στέφανος τον φίλο του που είχε το πάρτυ του το Σάββατο, οπότε κατά τις 15.00 τον αφήσαμε στον Nikan και μείναμε εμείς σπίτι για δουλειές, ξεπακετάρισμα και ξεκούραση.
• Το απόγευμα επέστρεψε ο μικρός, έκανε κάποια από τα μαθήματά του που είχαν μείνει, κάναμε τα μπάνια μας και πέσαμε για ύπνο.
• Τρίτη, και υπό βροχή αναχώρησαν τα αγόρια και εγώ έμεινα να δουλέψω από το σπίτι.
• Δεν είχε μάθημα drums εκτάκτως ο Στέφανος οπότε κάποιος έπρεπε να τον παραλάβει στις 15.20.
• Είναι το φετινό πρόγραμμα.... απάλευτο! Και ακόμα είμαστε στον Σεπτέμβριο.
• Τον παρέλαβα εγώ λοιπόν, και μεταξύ δουλειάς - συναντήσεων - μαγειρικής - διαβασμάτων, έφτασε βράδυ χωρίς να το καταλάβω.
• Ο συνοδοιπόρος επέστρεψε από το γραφείο για λίγο και ξανάφυγε για το μπάσκετ του οπότε τα δυο μας αποφασίσαμε να δούμε ταινία, τον Elio. Εντάξει, δεν τρελάθηκα αλλά οκ.
• Το βράδυ, αφού λούστηκα, έκανα και την πρώτη μου προσπάθεια με αυτά τα μακριά ρολά όπου τυλίγεις το μαλλί σου τριγύρω ώστε το πρωί να βγουν φυσικές μπούκλες.
• Ε, εντάξει... ένα θα σας πω... και δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καλά με το 'φωτοστέφανο' στο κεφάλι μου, και βγήκαν πολύ περίεργα τα μαλλιά μου (χαλαρά πάνω και πολύ σφιχτές μπούκλες κάτω).
• Πήρα λοιπόν το κλασικό και αγαπημένο "σίδερο" που μου έχει κάνει δώρο η φίλη Μαριλένα και τα ίσιωσα πρωί - πρωί.
• Γραφείο λοιπόν την Τετάρτη και είχαμε κανονίσει να πάρουμε πρωινό όλοι μαζί η ομάδα.
• Τι ωραία αρχή της ημέρας... ειδικά μιας μουντής και βροχερής. Με καφέ, κρουασάν και μη-επαγγελματικές συζητήσεις.
• Αγαπώ το πρωινό (είναι μακράν το αγαπημένο μου γεύμα) οπότε το να μπαίνεις στο γραφείο και να σε περιμένουν ζεστός καφές και κρουασάν και ψωμιά και τυριά, παρέα με συναδέλφους, και μια ωρίτσα περίπου χωρίς δουλειά ή εργασιακές συζητήσεις, ήταν ότι καλύτερο.
• Το ατελείωτο πήξιμο του Σεπτεμβρίου συνεχίζεται αλλά ήμουν αποφασισμένη, μετά από 2 ολόκληρες εβδομάδας απουσίας από το γυμναστήριο της δουλειάς, και πήγα στο HIIT μάθημα κατά τη διάρκεια του lunch break.
• Και τα κατάφερα με τη ψυχή στο στόμα.
• Άξιζε όμως!
• Με πονοκέφαλο γύρισα στο σπίτι το απόγευμα, τόσο που δεν έφαγα τίποτα.
• Και εκεί που έχω οργανώσει με χειρουργική ακρίβεια τα ιατρικά μου ραντεβού ώστε να μπορούν κάπως να συνδυαστούν με τις επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις, να 'σου τηλεφώνημα από το ιατρείο του καρδιολόγου για να το αλλάξει!
• Πω πω..... domino καταστροφής! Το ραντεβού πήγε πλέον μέσα Οκτώβρη, οπότε θα πρέπει να μετακινηθεί και το ραντεβού στην γυναικολόγο και θα πρέπει να βρω εκ νέου χρόνο και για τα δύο.
• Ο συνοδοιπόρος είχε κάνει τα μισά πέρα - δώθε του τέννις (τα άλλα μισά τα έκανε ο Βασίλης -μπαμπάς του Μάξιμου) και τους πέτυχα πάνω στην ώρα που έμπαιναν σπίτι.
• Μαγειρικές, μπάνια, συζητήσεις, επανάληψη στο λεξιλόγιο & στα ρήματα που είχε τεστ ο Στέφανος, και παρακολούθηση ενός ντοκυμαντέρ για την εντυπωσιακή φύση των Highlands της Σκωτίας.
• Πέμπτη, και ο συνοδοιπόρος ξεκίνησε πουρνό - πουρνό γιατί είχε ραντεβού να αλλάξει λάστιχα στο αυτοκίνητο, οπότε ετοιμαστήκαμε εμείς με τον Στεφανάκο, τον πήγα στο σχολείο και συνέχισα και εγώ για το γραφείο.
• Είχαμε στη δουλειά και μικρή παρουσίαση όλων των διαθέσιμων club οπότε ο συνοδοιπόρος, ως πρόεδρος του basketball club (αμέ!), είχε πάρει θέση στο περίπτερό τους, είχε φτιάξει παρουσίαση και είχε ετοιμάσει και ένα χιουμοριστικό παιχνίδι με τροχό.
• Πήγα και εγώ να τον δω, και το μεσημέρι έκανα ένα μάθημα πιλάτες.
• Γενικά διάφορα περιστατικά, κυρίως με θέματα συμπεριφοράς & συνεργασίας και λιγότερο δουλειάς, μου έριξαν τη διάθεση... ειδικά εφόσον είναι επαναλαμβανόμενα.
• Anyway....  τα είπα λίγο με την Victoria, τα είπα λίγο με την Ηρώ, προχώρησα διάφορα projects, μίλησα με την ομάδα της Δανίας, και αναχώρησα για το σπίτι.
• Τα αγόρια είχαν μόλις φύγει για τη Βέρνη (στο τσακ τους έχασα) καθώς τα είχε κανονίσει όλα ο συνοδοιπόρος εδώ και καιρό ώστε να παρακολουθήσουν τον αγώνα του Europa League Young Boys - Παναθηναϊκός!
• Πήγαν χωρίς ταλαιπωρία, πάρκαραν πολύ κοντά στο γήπεδο, πήραν τα εισιτήρια που είχαν ήδη κλείσει μέσω του ΠΑΟ, αγόρασαν κασκόλ και πήραν τις θέσεις τους.
• Μεγάλη χαρά!
• Εγώ, εκμεταλλεύτηκα τον ελεύθερο αυτό χρόνο - δώρο και άκουσα ένα συγκλονιστικό podcast από το Diary of a CEO με την ψυχίατρο και νευρολόγο Dr. Tara Swart. Δεν είναι μάλλον ένα θέμα που συζητιέται εύκολα και ανοιχτά, αλλά αυτή η προσέγγιση είναι κοντά στη δική μου κοσμοθεωρία περί ψυχής, σύμπαντος, νοήματος της ζωής.
• Παράλληλα, κρυφοκοιτούσα και το ματς όπου προς μεγάλη έκπληξη ο Παναθηναϊκός έπαιξε εξαιρετικά και κέρδισε 1-4! Καταλαβαίνετε την χαρά των αγοριών!
• Παρασκευή, και παρόλο που είχαμε 4ήμερη εβδομάδα, ένιωσα ότι ήταν ατελείωτη.
• Μάθημα γαλλικών και μετά στο κέντρο για την εβδομαδιαία φυσιοθεραπεία μου.
• Δουλειά, με ένα 2ωρο meeting στο οποίο παρουσίαζα τελευταία και πήγε η ώρα 17.30.
• Η βροχή ασταμάτητη οπότε τέννις δεν είχε ο μικρός και έτσι τον παρέλαβα στις 15.20 και καθίσαμε όλοι μαζί σπίτι.
• Σάββατο, και ξεκίνησα πρωί πρωί για το λεωφορείο ενώ ο συνοδοιπόρος χουζούρευε και ο μικρός έβλεπε ποδοσφαιρικά βιντεάκια.
• Ο καιρός συννεφιασμένος, το λεωφορείο με καθυστέρηση αλλά τα καταφέραμε με την Τίνα να φτάσουμε πάνω στην ώρα για το Body Balance μάθημά μας (η έτερη φίλη Ηρώ μας ειχε κρατήσει θέσεις ευτυχώς).
• Όταν βγήκαμε, μάς περίμενε ήλιος οπότε καθίσαμε έξω και αρχίσαμε τις συζητήσεις καθώς είχαμε θέματα πολλά (αυτά συμβαίνουν αν χάνουμε το εβδομαδιαίο μας ραντεβού και μεσολαβούν ταξίδια και επαγγελματικά νέα).
• Στο μεταξύ οι άντρες άφησαν τα μικρά στο σχολείο και συνέχισαν και εκείνοι για την καθιερωμένη τους μπύρα (και βεβαίως αθλητικές συζητήσεις).
• Πήρα και κάτι δώρα για διάφορα γενέθλια και παραλάβαμε τα μικρά.
• Σπίτι για μαγειρικές και δουλειές και αναχώρηση κατά τις 20.00 για τη γενέθλια μάζωξη της φίλης Σοφίας.
• Αυτή τη φορά (πρώτη φορά) δεν ήταν ο Στέφανος το μόνο παιδί αφού ήταν και η φίλη του Αριάδνη και ένα μπεμπέ ενός μόλις μηνού.
• Ήπιαμε ένα ποτήρι κρασί, είπαμε τα νέα μας, είδαμε και γνωστούς που βλέπουμε αραιά, τσιμπήσαμε πίτσες, γελάσαμε, κανονίσαμε νέα ραντεβού και εξορμήσεις, και κατά τα μεσάνυχτα επιστρέψαμε σπίτι.
• Η Κυριακή ξημέρωσε ηλιόλουστη αλλά και δροσερή.
• Έφτιαξα pancakes αφού είχαμε χρόνο και μετά επιδοθήκαμε σε ένα σωρό δουλειές (ο συνοδοιπόρος τακτοποίησε τα lego του Στέφανου και το δωμάτιο - γραφείο ενώ εγώ πότισα και καθάρισα το συρτάρι κάτω από τον νεροχύτη που γινόταν χαμός).
• Παράλληλα, έκανε και τα μαθήματά του ο Στεφανάκος και η εργασία της εβδομάδας ήταν να φτιάξει ένα κινούμενο σχέδιο (με δική του έμπνευση - ήρωες - ιστορία) σε ένα χαρτί Α4.
• Του πήρε ώρα πολλή αλλά έμεινε εκεί, προσηλωμένος! Και η ιστορία του ήταν για ένα πιγκουινάκι που ήταν καινούργιο στο σχολείο και δεν τον έπαιζαν μπάλα, μέχρι που κάποια παιδιά τον πήραν στην ομάδα τους και εν τέλει έβαλε το νικητήριο γκολ.
• Πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε!
• Φτιάξαμε στα γρήγορα να φάμε και κατά τις 15.30 είμασταν στο Lutry για την τελευταία μέρα του fête des vendanges στην οποία παρελάμβουν τα παιδιά των τοπικών σχολείων και βεβαίως έχει κρασιά και μουσικές και παιχνίδια.
• Εκεί συναντήσαμε πολλούς αγαπημένους φίλους και γνωστούς (από τον Carlo και την Lauren με τα μικρά τους στην παρέλαση, μέχρι τους συναθλητές του Στέφανου από το ποδόσφαιρο και τέλος τις ελληνικές οικογένειες της Ηρούς, της Ναταλίας, της Μαριλίτας...), ήπιαμε ένα ποτήρι κρασί, φάγαμε μια βάφλα, γελάσαμε, αγκαλιαστήκαμε, ο Στέφανος έπαιξε με τους φίλους του και μετά από ώρες επιστρέψαμε.
• Είναι το δικό μας χωριό πια.... και είναι όμορφη η αίσθηση να περπατάς και να βλέπεις γνώριμα πρόσωπα, και να κοντοστέκεσαι κάθε λίγα μέτρα για να χαιρετίσεις, να αγκαλιάσεις, να πεις δυο κουβέντες.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα