HOW WAS YOUR WEEK?

• Το ζήσαμε και αυτό!
• Την Δευτέρα, για δεύτερη, άντε τρίτη φορά στη σχολική ζωή του Στέφανου, τον ξυπνήσαμε εμείς για να πάει στο σχολείο.
• Και ήταν τόσο γλυκούλης όπως κουκουλωνόταν και χουζούρευε... Σπάνιο θέαμα.
• "Έτσι νιώθει η Άρτεμις δηλαδή κάθε πρωί;" (η έφηβη ξαδέλφη του).
• Όλοι μαζί αναχωρήσαμε λοιπόν το πρωί, σχολείο αυτός - δουλειά εμείς.
• Το μεσημέρι κατάφερα να κάνω το HIIT μάθημα στο γυμναστήριο, έστω για 30' από τα συνολικά 40'.
• Ήταν και η φίλη Hasti στο γραφείο η οποία επέστρεψε στην ευρύτερη ομάδα μετά από μία χρονιά που πέρασε ως "δανεική" (ούτε ποδοσφαιριστές να είμασταν) στην ομάδα της Ελβετικής αγοράς.
• Και είναι τόσο ωραία που την έχουμε πάλι μαζί μας.
• Τον Στεφανάκο τον πήρε η μαμά του Liam για το ποδόσφαιρο οπότε εμείς πήγαμε να τον παραλάβουμε.
• Φτάσαμε νωρίτερα, είχε και ωραίο καιρό, οπότε καθίσαμε να τους παρακολουθήσουμε.
• Στη διαδρομή για το σπίτι με πήρε η αδελφή μου με τα σπουδαιότερα νέα της τελευταίας χρονιάς (τουλάχιστον).
• Στο κέντρο αποκατάστασης δοκίμασε για πρώτη φορά να σταθεί και να περπατήσει χωρίς την ειδική μπότα που φοράει στο αριστερό της πόδι. Ξεκίνησε ως δοκιμή αλλά τα πήγε τόσο καλά που έκανε αρκετά βήματα και πολλές προσπάθειες!
• ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ! Μόνη της! 
• Αχ δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια αυτήν τη συγκίνηση για αυτό το κατόρθωμα! 
• Κρυφά, φανερά, όλοι αγωνιούσαμε για το εάν και πότε θα ζήσουμε αυτήν τη στιγμή. Και την ζήσαμε!!
• Ευγνώμων!
• Και ναι, περπάτησε λίγα βήματα, υπό την επίβλεψη των φυσιοθεραπευτών. Δεν σημαίνει ότι περπατάει -ακόμα- αλλά είναι μεγάλο επίτευγμα. 
• Οι φυσιοθεραπευτές της είπαν ότι περίμεναν να κάνει τα πρώτα βήματα σε 3 μήνες!
• Ήταν πολύ γλυκός ο ύπνος της Δευτέρας.
• Και το βράδυ μας είδα σε όνειρο, την Ζέττα και εμένα, να είναι καλοκαίρι, να είμαστε σε ένα μεγάλο πάρτυ, έξω, και να χορεύουμε τρελά!
• Τρίτη, και πήγαμε πάλι γραφείο και οι δύο αλλά με χωριστά αυτοκίνητα.
• Το πρόγραμμά μου πολύ γεμάτο, μέχρι αργά, οπότε ο συνοδοιπόρος αναχώρησε λίγο νωρίτερα για να παραλάβει τον Στέφανο από το μάθημα drums.
• Το μεσημέρι κατάφερα και πήγα για yoga, συνάντησα (online βεβαίως) τις ομάδες της Ελλάδας και της Φιλανδίας, και είχα ένα σημαντικό, 2ωρο meeting στο τέλος της ημέρας το οποίο πήγε καλά.
• Σπίτι τα αγόρια είχαν ήδη φάει, ο συνοδοιπόρος έφυγε για το μπάσκετ του, εμείς κάναμε τα μπάνια μας, επανάληψη στον future simple που τώρα ξεκίνησε ο Στέφανος, και πήραμε θέσεις για Eurobasket.
• Αφού κοιμήθηκε ο μικρός εγώ κάθισα να κάνω τα γαλλικά μου και να γράψω.
• Τετάρτη, και έμεινα σπίτι ώστε να κάνω τα πήγαινε - έλα του μικρού στο τέννις.
• Οργάνωση ημέρας σε λεπτομέρεια λεπτού!
• Τον παρέλαβα λοιπόν το μεσημέρι, παρέα με τον φίλο του Μάξιμο, του είχα φτιάξει φαγητό, τους άφησα στο τέννις και επέστρεψα σπίτι και στο laptop μου.
• Ευτυχώς ο καιρός ήταν ηλιόλουστος οπότε έμεινε εκεί ανάμεσα στις 2 προπονήσεις.
• Εγώ είχα μια παρουσίαση το μεσημέρι που πήγε πολυ καλά (ένα εκπαιδευτικό workshop που σκέφτηκα και οργάνωσα εγώ για τις αγορές της Ευρώπης).
• Μέσα σε όλα, κατάφερα να μαγειρέψω και κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο (multitasking queen).
• Παρέλαβα τον μικρό, ο συνοδοιπόρος άργησε να επιστρέψει γιατί είχε συναντήσεις μέχρι τις 18.00, εμείς φάγαμε ("μούρλια οι πατάτες μαμά"), συζητήσαμε, ήρθε και ο συνοδοιπόρος και προχωρήσαμε στη βραδινή ρουτίνα.
• Πέμπτη, και είχα κλείσει ένα πρωινό ραντεβού το οποίο πολύ το σκεφτόμουν και το οποίο είχα μεταθέσει μερικές φορές ήδη. Το πήρα όμως απόφαση και πήγα για την πρώτη μου ever microneedling + radio frequency επίσκεψη στο κέντρο αισθητικής.
• Ουφ.... είχα διαβάσει χίλια άρθρα, είχα παρακολουθήσει δεκάδες βίντεο και με είχαν τρομοκρατήσει κάποιες από τις φωτογραφίες που είχα δει. Αλλά τα ζύγισα, και εφόσον επεμβάσεις και χημικά δεν κάνω, είπα να το δοκιμάσω.
• Και προς μεγάλη μου έκπληξη -και χαρά- δεν βγήκα σαν μπαμπουΐνος όπως φοβόμουν!
• Τι καλά! Ούτε σημάδια, ούτε κοκκινίλες... τουλάχιστον την πρώτη ημέρα.
• Η διαδικασία ήταν αρκετά γρήγορη και ανεκτά επίπονη (τουλάχιστον για εμένα), ακόμη και χωρίς καμία κρέμα που μουδιάζει.
• Συνέχισα λοιπόν κανονικά την εργασιακή μου ημέρα από το σπίτι με γεμάτο -κλασικά- πρόγραμμα.
• Ήρθαν και τα αγόρια το απόγευμα, μαγείρεψα, φάγαμε, κάναμε τα μπάνια μας... και ενώ τα αγόρια έβλεπαν ποδόσφαιρο, εγώ ξεκίνησα το νέο photo album.
• Κάθε φορά στην αρχή μου φαίνεται γολγοθάς, γιατί αφιερώνω πολλές ώρες και μέρες, αλλά με το που το ξεκινάω, με παρασύρει.
• Είναι και σαν να τα ξαναζώ!
• Παρασκευή, και πλέον το κλασικό πρόγραμμα δεν έχει μόνο το μάθημα γαλλικών στις 08.00 αλλά και την φυσιοθεραπεία.
• Πόσο τρέξιμο και πόσο πρόγραμμα στο λεπτό για να χωρέσουν όλα.
• Βγαίνοντας από την φυσιοθεραπεία μοσχομύριζε όλος ο τόπος!
• Κοιτάω και τι να δω; Το ανοιχτό εργαστήριο των διάσημων donuts Krispy Kreme.
• Ε, δεν γινόταν να αντισταθώ οπότε πήρα μια 6άδα να την φάμε παρέα με τα αγόρια το απόγευμα.
• Επιστροφή σπίτι, δουλειά, και παραλαβή του μικρού από το σχολείο.
• Τρέχοντας μπήκε να δει τι φαγητό - έκπληξη είχα φέρει και ενθουσιάστηκε βεβαίως με τα ντόνατς.
• Το απόγευμα τον πήγα μέχρι το τέννις αλλά επέστρεψα σπίτι για να συνεχίσω τη δουλειά.
• Με το microneedling, έχω τελικά κάτι μικροσκοπικά μαυράκια στη μία πλευρά του σαγονιού (μόνο στη μία!) και κάποια άλλ -λίγα- διάσπαρτα. Χμμμ... να ανησυχήσω;; Εύχομαι να φύγουν άμεσα...
• Παραλαβή του Στέφανου από τον τέννις και φαγητό, μπάνια και χαλάρωση. 
• Είχαμε και διαδυκτιακή συνάντηση γονέων με την κα Αριάδνη (την δασκάλα του ελληνικού σχολείου) οπότε εκπροσώπησα εγώ την οικογένεια.
• Κλείσαμε και τα αεροπορικά εισιτήρια για να έρθει να μας επισεφθεί το 4ήμερο της 28ης Οκτωβρίου η οικογένεια του αδελφού του συνοδοιπόρου. Πρώτη φορά όλοι μαζί και πρώτη φορά στο σπίτι μας στη Λωζάνη για όλους.
• Σάββατο, και ενώ ο συνοδοιπόρος ακόμα κοιμόταν και ο μικρός χαλάρωνε στο σαλόνι, ξεκίνησα για την κλασική διαδρομή προς το λεωφορείο.
• Πω πω έχει πιάσει κρύο! Χιόνισε και στα βουνά οπότε πάει.... αυτό ήταν για φέτος.
• Πήραμε το λεωφορείο με την Τίνα, συναντήσαμε και την Ηρώ στο Holmes, κάναμε την ωραία μας γυμναστική και μετά συνεχίσαμε κλασικά στα Starbucks.
• Έλεγα τις προάλλες ότι ανακοίνωσαν περικοπές τα Starbucks και ότι θα κλείσουν κάποια καταστήματα οπότε με ρωτούσε ο Στεφανάκος αν το δικό μας είναι ακόμα ανοιχτό. Το είχε έγνοια.
• Στην Σαββατιάτικη ατζέντα είχε ζητήσει "ακρόαση" και ο συνοδοιπόρος για ένα δικό του εργασιακό θέμα.
• Έτσι, αφού άφησε τον μικρό στο ελληνικό σχολείο, ήρθε και τον ακούσαμε όλοι με μεγάλη προσοχή και δώσαμε τις απόψεις & συμβουλές μας.
• Είναι η επαγγελματική πίστη, ειδικά σε μεγάλες, πολυεθνικές εταιρίες, πολύ πολύπλοκη και αρκετές φορές άδικη και αναξιοκρατική!
• Anyway... μεγάλη και πονεμένη ιστορία.
• Παραλάβαμε τον Στεφανάκο και ξεκινήσαμε κατευθείαν για το Neuchâtel και το σπίτι των φίλων Ρόζας και Βασίλη.
• Όλα μας έτυχαν όμως... τι κατακλυσμός, τι ατύχημα στην εθνική, τι έργα, τι κλειστό το τούνελ! Μια διαδρομή κάτω από ώρα την κάναμε πάνω από μιάμιση ώρες.
• Φτάσαμε όμως και χαλαρώσαμε στο σπίτι των φίλων με καφέ και κέικ ενώ τα μικρά έπαιζαν.
• Νωρίς το βραδάκι είχαν κλείσει να φάμε σε έναν κινέζικο μπουφέ που είχε ότι μπορείτε να φανταστείτε.
• Φάγαμε, τα είπαμε και βραδάκι πια αποχαιρετιστήκαμε ώστε να επιστρέψουμε προς Λωζάνη εμείς.
• Ο Στέφανος είχε πάει αυτήν την εβδομάδα στην αστυνομία με την τάξη του και τους έκαναν ακόμη ένα μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής, αυτή τη φορά με ποδήλατα!
• Έλα όμως που ο Στέφανος δεν το αγάπησε ποτέ και δεν δοκίμασε ποτέ χωρίς τις βοηθητικές ρόδες.
• Έλα όμως που μετά από αυτό το μάθημα αναθάρρησε και θυμήθηκε το μικρό ποδηλατάκι που έχει από 6 ετών!
• Τον πήρε λοιπόν ο συνοδοιπόρος, προσάρμοσαν τη σέλα, φούσκωσαν τα λάστιχα και το έβγαλε νυχτιάτικα να κάνει στο βροχερό Neuchâtel.
• "Βγάλε βίντεο μπαμπά να με δει η μαμά". Πόσο καμάρι και χαρά είχε!
• Τι σου είναι το peer pressure! Εμάς ούτε μια φορά δεν μας είχε ακούσει ώστε να δοκιμάσει 10'.
• Στο ελληνικό μέτωπο, η έφηβη ανιψιά μου μαζεύτηκε με τις φίλες της στο άδειο μας σπίτι. Με είχε πάρει να μου το ζητήσει σαν χάρη (μιας και στο δικό της σπίτι δεν μπορούν να μαζευτούν τα βράδια καθώς η μαμά της πλέον κοιμάται πολύ νωρίς) και βεβαίως δέχτηκα με χαρά!
• Παρήγγειλαν να φάνε, άκουσαν τις μουσικές τους, ανέλυσαν όλα τους τα θέματα και αργά το βράδυ επέστρεψαν σπίτια τους.
• Ίσως στη γιορτή της να το ξανακάνει αλλά με διανυκτέρευση αυτή τη φορά.
• Κυριακή, και μετά από έναν όχι τόσο πετυχημένο ύπνο (να ήταν το κινέζικο;), σηκωθήκαμε πάλι πουρνό πουρνό και 08.00 είμασταν ήδη στο αυτοκίνητο για το Lutry και το τουρνουά του Στέφανου.
• Κρύο, συννεφιά, αέρας, ψιλόβροχο.. πω πω! Βγήκαν τα χειμερινά μπουφάν.
• Μαζευτήκαμε οι γνωστοί - άγνωστοι γονείς, παρακολουθήσαμε τα ματς (4 ομάδες ήταν), και μετά καθίσαμε και λιγάκι να τα πούμε με ένα ποτήρι κρασί.
• Μέχρι εκείνη την ώρα είχε βγει και ένας δειλός ήλιος....
• Και βεβαίως, ο Στέφανος έβγαλε την καινούργια του αγάπη, το μικρό ποδηλατάκι, για να κάνει!
• Συμφωνήσαμε ότι το φετινό δώρο Χριστουγέννων θα είναι ένα καινούργιο ποδήλατο κατάλληλο για το μέγεθός του.
• Επιστροφή σπίτι μεσημέρι πια και με το που μπήκαμε πήγε ο καθένας στο πόστο του: ο συνοδοιπόρος να μαγειρέψει την αγαπημένη μας σούπα με λαχανικά και κριθαράκι, εγώ να απλώσω το πλυντήριο που είχα βάλει το πρωί (νομίζω ήρθε η ώρα να πάρουμε ένα στεγνωτήριο!), και ο μικρός για να κάνει τα μαθήματά του.
• Το απόγευμα τον είχε καλέσει ο φίλος του Nikan να παίξουν οπότε τον πήγα από εκεί και επέστρεψα για να απολαύσω ησυχία και γράψιμο.
• Επέστρεψε και ο Στεφανάκος και κάναμε χίλια πράγματα, συμπεριλαμβανομένων των πρώτων μας flipbooks με κάτι post it που είχαμε.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα