HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα, και γραφείο εμείς, σχολείο ο Στέφ.
• Και ήταν μια καλή ημέρα στο γραφείο, με ενδιαφέροντα meetings, μεσημεριανό Interval Training (μούσκεμα!), γέλια, καφέ με τα κορίτσια (Victoria & Hasti), χαλαρές συζητήσεις με το αφεντικό... και γρήγορες οργανώσεις για δώρο έκπληξη και κάρτα για τα 40α γενέθλια του συναδέλφου Benoît που θα τα γιορτάζαμε την Τετάρτη.
• Το απόγευμα παραλάβαμε τον μικρό παρέα με τον Liam και τους αφήσαμε στην προπόνηση ποδοσφαίρου.
• Πήγαμε εμείς ένα σούπερ - μάρκετ (καιρό είχαμε να ψωνίσουμε τόσα) και συνεχίσαμε για το σπίτι αφού θα τους επέστρεφε ο μπαμπάς του Liam.
• Τακτοποιήσεις, μάζεμα των ρούχων, ζέσταμα του φαγητού....
• Κατέφτασε και ο ποδοσφαιριστής, έφαγαν τα αγόρια (εγώ δεν πεινούσα) και πιάσαμε τις συζητήσεις.
• Και λέω στον Στέφανο: "Τελικά δεν ξέχασες μόνο το αδιάβροχό σου στο σχολείο αλλά και την ζακέτα".
• Κοντοστέκεται, σκέφτεται, προσπαθεί να εντοπίσει τι έχει γίνει και εν τέλει θυμάται ότι το αδιάβροχο είναι όντως ξεχασμένο στην κρεμάστρα της τάξης ΑΛΛΑ η ζακέτα μάλλον έμεινε παρατημένη στο προαύλιο όταν βγήκε ο ήλιος και ζεστάθηκε.
• Του εξηγώ λοιπόν ότι θα πρέπει να ψάξει να την βρει, ότι πρέπει να προσέχουμε τα πράγματά μας κτλ κτλ κτλ. Τα κλασικά!
• Με ρωτάει λοιπόν τι θα γίνει αν δεν την βρει... και με τα πολλά του λέω χαριτολογώντας: "Έχεις ακουστά ότι άλλα παιδιά μπαίνουν και τιμωρίες πού και πού; Μην κοιτάς που εσένα δεν σου συμβαίνει, συμβαίνει όμως σε πολλά άλλα παιδιά".
• Και με ένα πονηρό χαμόγελο μου απαντά: "Ναι, γιατί εγώ είμαι ΤΟΣΟ τυχερός και έχω γεννηθεί από δύο τέλειους γονείς".
• Και είναι γεγονός ότι τιμωρία δεν έχει μπει ποτέ ο Στέφανος. Άλλο είναι να δέχεται τις συνέπειες των πράξεών του και άλλο να μπαίνει τιμωρία. Ίσως αξίζει να σας γράψω κάποια στιγμή πώς το βλέπω το θέμα.
• Ευελπιστούμε λοιπόν ότι θα την βρει την ζακέτα.
• Το βράδυ κατάφερα να συνδέσω και τον λογαριασμό μου στο ελληνικό gov με το ελβετικό μου κινητό! 
• Το επόμενο milestone είναι να καταφέρω να κλείσω ραντεβού για τη νέα ταυτότητα! Το πρώτο διαθέσιμο ραντεβού είναι τον Ιανουάριο! Μάλλον θα πρέπει να στοχεύσω στο καλοκαίρι.
• Όλα των expats δύσκολα!
• Τρίτη, και γραφείο ξανά και για τους δύο.
• Και, ναι, την ζακέτα την βρήκε ο Στέφανος.
• Και στο γραφείο ο ήλιος έφτιαχνε ουράνια τόξα στο πάτωμα και στις καρέκλες!
• Έκανα και την γιόγκα μου το μεσημέρι και φύγαμε κατά τις 15.00 ώστε να πάρουμε τον Στέφανο από το σχολείο (καθώς δεν είχε ντραμς εκτάκτως) και συνεχίσαμε τη δουλειά από το σπίτι.
• Το βράδυ αναχώρησε ο συνοδοιπόρος για το μπάσκετ του και καθίσαμε με τον Στεφανάκο να κάνουμε μια ανάγνωση κειμένου & ερωτήσεις που είχε για το σχολείο.
• Ψάχνει από εδώ, ψάχνει από εκεί... πουθενά το βιβλίο.
• Και τον πιάνει ένα κλάμα και ένα παράπονο.... που όλο ξεχνάω πράγματα, που δε θα το βρω το βιβλίο, που η δασκάλα δεν μπορεί να με βοηθήσει, που θα πάω αδιάβαστος... 
• Όλα τα σενάρια αρνητικά!
• Ήρεμα προσπάθησα να τον βοηθήσω να δει τις εναλλακτικές που έχει, να του εξηγήσω ότι δεν μας πιάνει πανικός αλλά προσπαθούμε να δούμε τα διαφορετικά σενάρια και τι επιλογές έχουμε, και, βεβαίως, να του εξηγήσω ότι δεν χάθηκε πια και ο κόσμος.
• Και μέσα στην ανάλυση αυτή των εναλλακτικών, κατάφερα και βρήκα το κείμενο online!
• Ηρέμησε κάπως και κάναμε παρέα τις ερωτήσεις.
• Τετάρτη, και γραφείο ξανά για εμένα.
• Είχε και ο αγαπημένος μου συνάδελφος Benoît γενέθλια οπότε είχε στήσει ένα τραπέζι με φρέσκα, γαλλικά κρουασάν όλων των ειδών!
• Με πρωτοβουλία της Victoria και τη βοήθεια της Hasti, οργανώσαμε στο πι και φι (σε 1,5 μέρες στην κυριολεξία) και καταφέραμε να μαζέψουμε συνεισφορές από τους φίλους - συναδέλφους του (συνολικά 20 άτομα συμμετείχαν), να γράψουμε μια ecard και να παραγγείλουμε δωροκάρτες από 2 γαλλικά καταστήματα ώστε να αγοράσει ότι θέλει.
• Είτε κάνουμε project management ή παίζουμε.
• Με κρουασάν λοιπόν την βγάλαμε την ημέρα, ο φίλος Βασίλης είχε παραλάβει τα αγόρια από το σχολείο και τα είχε αφήσει στο τέννις, ο Στεφανάκος έμεινε εκεί καθώς είχε ωραίο ήλιο, τον παρέλαβε ο συνοδοιπόρος και επέστρεψα και εγώ σπίτι το απόγευμα.
• Επιστρέφοντας έκανα μια στάση να βάλω βενζίνη.
• Μπροστά μου λοιπόν ήταν μια πολύ περιποιημένη κυρία, σίγουρα 60+, σε μια porsche carrera sport carbio γκρι (παίζει ρόλο, για αυτό αναφέρω το αυτοκίνητο) η οποία έβαζε και αυτή βενζίνη.
• Την πέτυχα λοιπόν μέσα στο ταμείο (στην Ελβετία βάζεις μόνος σου βενζίνη και μετά μπαίνεις μέσα να πληρώσεις) και ήταν μπροστά μου και μαζί με την βενζίνη της πλήρωσε και ένα Λόττο που έπαιξε 40 φράγκων.
• Πόση εντύπωση μου έκανε.... Να έχεις αυτήν την οικονομική άνεση και να παίζεις Λόττο. 
• Πέμπτη, και είχα κλείσει πρωί πρωί να κάνω ένα αγιουρβεδικό μασάζ το οποίο, προς μεγάλη μου έκπληξη, ήταν 2' από το σπίτι μας!
• Το είχα μετακινήσει πολλές φορές το ραντεβού αλλά εν τέλει τα κατάφερα.
• Η κυρία συμπαθητική, το μασάζ όχι τόσο καλό όσο αυτό που είχα κάνει στην Ελλάδα αλλά ευεργετικό όπως και να' χει.
• Μες στα λάδια, από την κορφή μέχρι τα νύχια στην κυριολεξία, επέστρεψα σπίτι, έκανα ένα ντους και άνοιξα το laptop.
• Non stop πήγε η ημέρα μέχρι το απόγευμα.
• Ευτυχώς τώρα είμαστε 3 γονείς που εναλλασσόμαστε στα πήγαινε - έλα του ποδοσφαίρου και αυτό βοηθάει πολύ. 
• Έτσι, η μαμά του Liam πήγε τα αγόρια και ο συνοδοιπόρος τα επέστρεψε.
• Εγώ στο ενδιάμεσο μαγείρεψα (αρακά) και στις 18.00 ήμουν στο σχολείο του Στέφανου για τη συνάντηση γονέων με τις δασκάλες του.
• Οι γνωστοί - άγνωστοι γονείς, η μία δασκάλα από πέρσι, και η άλλη καινούργια.
• Το ίδιο ψυχρό κλίμα, με τους αυστηρούς κανόνες και τις αποστάσεις. Well well... Τουλάχιστον στο πλαίσιο του μαθήματος κάνουν όμορφα και δημιουργικά πράγματα.
• Επιστροφή σπίτι κατά τις 19.00, λίγο πριν επιστρέψουν και τα αγόρια, φαγητό, μπάνια και ξεκούραση.
• Παρασκευή, και το πρόγραμμα ήταν .......
• Μερικές φορές απορώ πώς τα προλαβαίνω όλα και πώς δεν τα μπερδεύω. Πού είμαι, πού πάω, για ποιο λόγο, πότε... 
• Ξύπνησα και συναχωμένη.... με φτέρνισμα, πόνο στα κόκκαλα, πονόλαιμο. Είχα κοιμηθεί και άσχημα.... 
• Από τις 08.00 λοιπόν ξεκίνησα με μάθημα γαλλικών, κατευθείαν συνέχισα στο κέντρο για τη φυσιοθεραπεία (και να είμαι και σε call συγχρόνως ενώ οδηγώ και περπατώ), κατευθείαν από εκεί στο γραφείο, πίσω κατά τις 16.00 για να πάω τον Στέφανο στο τέννις, και σπίτι για να συνεχίσω τη δουλειά.
• Με πήρε και η αδελφή μου και το ένα ευχάριστο νέο ακολουθεί το άλλο!
• Η λογοθεραπεύτρια τής είπε ότι μπορεί πλέον να πιει νερό χωρίς πηκτικό!
• Πω πω! Πόση χαρά! Μετά από ένα χρόνο να μπορεί να πιει κανονικά νερό.
• Και βεβαίως την ρώτησα πώς ήταν: "Ήταν πολύ ωραίο Ανδριάνα, πραγματικά ξεδίψασα!".
• Τι να σας σχολιάσω τώρα εγώ... πόσο δεν έχουμε σκεφτεί ούτε ένα δευτερόλεπτο πόσο απολαυστικό είναι το νερό και πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που μπορούμε να το απολαμβάνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη;
• Ο συνοδοιπόρος μάζεψε τον μικρό από το τέννις ο οποίος μπήκε τρέχοντας, για να κάνει μπάνιο και να αλλάξει γιατί τον είχε καλέσει ο συμμαθητής του Elio για δείπνο.
• Μάλιστα!
• Τον πήγε λοιπόν ο συνοδοιπόρος και μείναμε εμείς οι δύο σπίτι.
• Ο Στέφανος έχει μάλλον πιο έντονη κοινωνική ζωή από εμάς! Κιόλας!
• Χαλαρώσαμε λοιπόν εμείς, ο Στέφανος πέρασε εξαιρετικά, έφαγαν σπιτικά burgers, είχε καλεσμένη και η αδελφή του Elio μια φίλη της οπότε έπαιξαν οι 4 τους και κατά τις 21.00 επέστρεψε.
• Σάββατο, και πάλι ο ύπνος μου δεν ήταν καλός, με συνάχι και πόνους.
• Πρωινό ξύπνημα, πάλι, καθώς ο Στέφανος είχε αγώνα ποδοσφαίρου.
• Είχα ετοιμάσει εγώ ταπεράκια με ένα σωρό φαγητά & σνακ, τις τσάντες και όλα τα συμπράγκαλα, και αναχώρησαν στις 08.00 τα αγόρια για την άλλη άκρη του καντονιού.
• Εγώ ετοιμάστηκα και πήρα τα πονεμένα μου κόκκαλα μέχρι τη στάση του λεωφορείου για να πάω για τη γυμναστική μου.
• Με την Ηρώ είμασταν οι δυο μας και ενώ δεν ήμουν στην καλύτερη κατάσταση, πάλι το ευχαριστήθηκα και πιστεύω μου έκανε καλό.
• Συνεχίσαμε κλασικά για καφέ όπου ήρθε και η τρίτη της παρέας, η Τίνα.
• Μετά πέρασαν και τα αγόρια αφού άφησαν τα μικρά στο σχολείο, αλλά κάθισαν λίγο γιατί πήγαν για τον δικό τους καφέ.
• Μικρές δουλειές και παραλαβή του Στέφανου.
• Η ημέρα όμως ήταν ακόμα μια φορά γεμάτη και έτσι από Λωζάνη φύγαμε κατευθείαν για τα βουνά του Vevey όπου γιόρταζαν τα γενέθλιά τους 3 φίλοι με BBQ σε ένα καταφύγιο στο δάσος.
• Κανά μισάωρο μας πήρε να πάμε, μέσα από την εντυπωσιακή, φθινοπωρινή φύση και την ομίχλη, και φτάσαμε σε ένα πανέμορφο καταφύγιο, μες στο δάσος, με BBQ έξω, μπασκέτα....
• Ο κόσμος πολύς, εμείς ξέραμε 2-3 ζευγάρια μόνο, ο Στέφανος πολύ μαζεμένος στην αρχή αλλά μετά χαλάρωσε, παίξαμε λίγο μπάσκετ, εξερευνήσαμε λίγο το δάσος (με τα μανιτάρια του), τσιμπήσαμε, γνωρίσαμε 2-3 ακόμα, έσβησαν την τούρτα και αναχωρήσαμε.
• Το πρόγραμμα είχε όμως συνέχεια. Έτσι, κατευθείαν πήγαμε στο σπίτι της Τίνας και του Μύρωνα που μας είχαν καλέσει για χαλαρό δείπνο.
• Τα μικρά ανέλαβαν να στολίσουν το σπίτι για το Halloween, εμείς τα είπαμε, μαγειρέψαμε, φάγαμε και βράδυ πια επιστρέψαμε σπίτι.
• Ήμουν τόσο κουρασμένη (και λόγω του κακού ύπνου των τελευταίων ημερών και του συναχιού) που έπεσα κατευθείαν να κοιμηθώ στις 22.00.
• Και πολύ καλά έκανα γιατί ξύπνησα πολύ καλύτερα την Κυριακή.
• Κατευθείαν ξεκίνησα τις μαγειρικές (κοτόπουλο και λαχανικά στο φούρνο για fajitas, σαλάτα με αβοκάντο, και κέικ μήλου) γιατί νωρίς, κατά τις 11.00, κατέφτασαν οι αγαπημένοι μας Πολωνοί φίλοι, Piotr & Magdalena.
• Πόσο τους αγαπώ και πόσο δικούς μου ανθρώπους τους νιώθω.
• Και πάντα υπάρχει μια αίσθηση αμοιβαίας αγάπης, ασφάλειας, ειλικρίνειας, στήριξης όταν συναντιόμαστε.
• Έτσι, και αυτήν τη φορά, συζητήσαμε πολύ προσωπικά θέματα, χωρίς περιτυλίγματα.
• Τα μικρά αγοράκια έπαιξαν πολύ ωραία, φάγαμε όλοι μαζί, ήπιαμε τους καφέδες μας, ανοίξαμε τις καρδιές μας, αγκαλιαστήκαμε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για κάποιο σκ του Νοεμβρίου, πριν χωριστούμε για τις διακοπές.
• Πω πω... ήδη συζητάμε για τα Χριστούγεννα! Σε λίγο θα είναι όλα τα σκ κλεισμένα μέχρι την αναχώρηση του Δεκεμβρίου.
• Το απόγευμα ο Στέφανος ήταν καλεσμένος (ξανά) σε έναν άλλον συμμαθητή του, τον Pierre, ο οποίος μένει στον ίδιο δρόμο με εμάς, 5' περπάτημα!
• Τι ωραίο να πηγαίνεις στον φίλο σου περπατώντας!
• Περπατήσαμε λοιπόν μέχρι εκεί παρέα, τους πήγα και μερικά κομμάτια κέικ, και μετά θα επέστρεφε μόνος.
• Πίσω σπίτι, μαζεύτηκαν τα τραπέζια, μπήκαν τα πλυντήρια, ποτίστηκαν τα φυτά, έγραψα, έκανα λίγη κηπουρική, απήλαυσα το δροσερό αέρα και εκεί που κλάδευα, να ΄σου ο Στεφανάκος με τον Pierre.
• Συμμάζεμα συνέχεια, τηλεθέαση μπάσκετ για τα αγόρια (ΟΣΦΠ - ΠΑΟ), ζωγραφική για τον Στεφανάκο (φαντασματάκια ενόψει Halloween) και ξεκούραση.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα