How was your week?

• Busy, busy, busy είναι η απάντηση!
• Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, δηλαδή την Παρασκευή.
• Εορταστική ημέρα καθώς του Αγίου Ανδρέα γιορτάζω και εγώ.
• Τηλέφωνα λοιπόν, βιντεοκλήσεις, μηνύματα, social μηνύματα... καταλαβαίνετε.
• Και με τον Στεφανάκο μείναμε σπίτι και τα περάσαμε υπέροχα.
• Και το απογευματάκι είχαμε κανονίσει να έρθει η Gabrielle ώστε να κρατήσουμε την επαφή και να την κάνω και εγώ αν γίνεται για μισή ωρίτσα να δούμε πώς θα πάει.
• Τελικά όμως η Gabrielle ήρθε, τα πήγαν πάλι εξαιρετικά αλλά ήρθε και ο φίλος μας Παναγιώτης με τον μπαμπά του οπότε μείναμε σπίτι και παίξαμε όλοι μαζί. All good.
• Παράλληλα, οι αγαπημένοι μας κουμπάροι πάτησαν ελβετικό έδαφος (μετά από 2 σχεδόν χρόνια προσπαθειών) και ο συνοδοιπόρος τούς παρέλαβε από την Γενεύη το απογευματάκι.
• Και κατά τις 18.30 ήταν σπίτι! Τι καλά!
• Και μας γέμισαν με δώρα! Τι γαλακτομπούρεκο με φύλλο καταΐφι, τι κουραμπιέδες, τι δώρο από την έκθεση για τον Μώραλη, τι κουταβάκια - κουκλάκια για τον Στεφανάκο... χαμός!
• Και όπως είμασταν, ντυθήκαμε ζεστά και βγήκαμε για βόλτα στο στολισμένο Neuchatel.
• Και το βραδάκι (στις 19.30 δηλαδή!) φάγαμε στη Brasserie Jura που είχαμε να επισκεφθούμε από τις 22 Απριλίου 2016. Πώς το θυμάμαι; Ήταν το τελευταίο δείπνο πριν σπάσουν τα νερά!
• Και φάγαμε ωραία, δοκιμάσαμε λίγο από όλα ώστε να πάρουν μία αντιπροσωπευτική, ελβετική γεύση, ξεκινήσαμε τις εξιστορήσεις και μου φαινόταν σαν ψέμα που τελικά τα κατάφεραν! 
• Και ο μικρός το ξενύχτησε και κοιμήθηκε σαν πουλάκι!
• Και το πρωί σηκωθήκαμε όλοι νωρίς - νωρίς, φάγαμε το ωραίο μας πρωϊνό, και αρχίσαμε να σχεδιάζουμε την ημέρα.
• Στάση #1: Neuchatel. Για βόλτα στη λαϊκή, στο κάστρο, στα σοκάκια, στα μαγαζιά, στη λίμνη, λίγο τσίμπημα στο χέρι και λίγες αγορές.
• Στάση #2: Gstaad. Ο μικρός κοιμήθηκε ωραιότατα οπότε είπαμε να το εκμεταλλευτούμε  και να οδηγήσουμε λίγο παραπάνω μέσα σε αυτή την πανέμορφη διαδρομή. Δεν ξέρω τι είναι πιο εντυπωσιακό τελικά: το Gstaad ή η διαδρομή για να φτάσεις;
• Και περπατήσαμε, θαυμάσαμε, αγοράσαμε, φωτογραφίσαμε, φάγαμε πίτσα (πού να βρεις ανοιχτή κουζίνα στις 15.00;) και συνεχίσαμε για τον επόμενο προορισμό με εξαιρετικό (και σπάνιο για αυτές τις ημέρες) ήλιο.
• Στάση #3: Gruyeres. Ε, εντάξει. Όλους πρέπει να τους έχουμε πάει και από ένα Gruyeres. Όμορφο όπως πάντα, στολισμένο, γραφικό. Ήπιαμε μια ζεστή σοκολάτα και ξεκινήσαμε για την επιστροφή.
• Όπως λέει και ο αδελφός μου, πάσο πρέπει να μας βγάλουν για το Gruyeres.
• Νύχτα φτάσαμε σπίτι, γεμάτοι από τα τοπία, τις ομορφιές, τις λιχουδιές αλλά και τις ιστορίες και τα γέλια.
• Και εκεί που χαλαρώναμε το βράδυ, να 'σου και ένα εξαιρετικό ντοκυμαντέρ για την Μαρία Κάλλας.
• Κυριακή με pancakes, συμμαζέματα, βροχή και Βέρνη. Και ήταν όλα τα καταστήματα ανοιχτά ως πρώτη Κυριακή του Δεκεμβρίου. Και ήταν τόσο όμορφα -παρόλη τη βροχή. Και περπατήσαμε, χαζέψαμε, εξερευνήσαμε και είμασταν τόσο τυχεροί ώστε να βρούμε να κάτσουμε και για καφέ στο αγαπημένο μας Einstein. 
• Πότε ήρθαν - πότε έπρεπε να φύγουν ξανά. Ήταν σύντομη αλλά τόσο γεμάτη αυτή η επίσκεψη.
• Έτσι, μεσημεράκι ξεκινήσαμε για Γενεύη, υπό βροχή.
• Και ο μικρός κοιμόταν κατά την άφιξη στο αεροδρόμιο οπότε τους αφήσαμε και συνεχίσαμε τη διαδρομή μας για το σπίτι με μία στάση στην εκδήλωση των Ελληνικών κοινοτήτων της Γενεύης (υποτονικά τα πράγματα).
• Και είναι πάντα τόσο όμορφα όταν έχουμε επισκέπτες! Γιατί ζουν λίγη από τη δική μας, ελβετική καθημερινότητα, και ζούμε παρέα όλες τις πτυχές μιας ημέρας αφού ξυπνάμε και κοιμόμαστε παρέα. Και ερχόμαστε όλο και πιο κοντά.
• Δευτέρα.... τα δυο μας. Με χορό (που συμμετέχει όλο και λιγότερο), δουλειές στο σπίτι, ύπνο του μικρού, μαγειρέματα και παιχνίδια.
• Και την Τρίτη, όπως συμβαίνει πάντα -πόσο μάλλον όταν έχουμε επισκέπτες, οι δουλειές είχαν συσσωρευτεί! Έτσι, ο μικρός πήγε στο σχολείο του χωρίς να κοιμηθεί, εγώ πρόλαβα το γεύμα με τον Cesco, έκανα γρήγορα 2-3 εξωτερικές δουλειές και επέστρεψα στο σπίτι για τις εσωτερικές (newsletters, posts, yoga, μαγείρεμα).
• Και ο μικρός ήταν πτώμα και κοιμήθηκε νωρίς και έτσι χαλάρωσε και ο συνοδοιπόρος, αναχώρησα και εγώ για το μάθημα της yoga.
• Τετάρτη με τραμπολίνο (ουφ έγινε και το gala και σταμάτησαν επιτέλους οι πρόβες!), σούπερ-μάρκετ ("αγοράσουμε κάτι μαμάκα;"), μικρά δράματα, επιστροφή σπίτι και μεσημεριανό ύπνο του μικρού - ρεκόρ (άγγιξε τις 2,5 ώρες!).
• Ακόμα και όταν του άνοιξα την πόρτα και το πατζούρι, συνέχισε να κοιμάται -ο γλυκούλης.
• Και το απόγευμα ήταν η παιδική, χριστουγεννιάτικη γιορτή της εταιρείας που εργάζεται ο συνοδοιπόρος οπότε βάλαμε τα καλά μας ("πουκαμισάκι μαμά όπως μπαμπάκας"), μας παρέλαβε ο συνοδοιπόρος και κατά τις 15.00 είμασταν εκεί.
• Πιο υποτονικά και μαζεμένα τα πράγματα φέτος, είδαμε 5-6 οικογένειες φίλων, φάγαμε τα μπεργκεράκια μας και τα γλυκά μας (μα πόσα γλυκά!), φωτογραφηθήκαμε με τον Άγιο - Βασίλη, ζωγραφίσαμε λιγάκι και αναχωρήσαμε.
• House of Cards -Season #6 συνέχεια.
• Πέμπτη με πλυντήρια (μα πόσο μεγάλα είναι τα πλυντήρια που χωρούν 2 σετ από σεντόνια - παπλοματοθήκες + πετσέτες;;!!), παιχνίδια, λουσήματα, διαβάσματα ("βιβλίσουμε μαμάκα;") και σχετικά εύκολο, μεσημεριανό ύπνο του μικρού.
• Έκανα και εγώ την βόλτα μου -και τις δουλειές μου- στο κέντρο και επέστρεψα για τις online δουλειές.
• Και την Πέμπτη είχε και εξετάσεις μπαλέτου η μικρή μας Αρτεμούλα.
• Τι πράγμα είναι και αυτό με την μεταγλώτισση των ταινιών! Ούτε μία στις δέκα προβολές δεν είναι στην αυθεντική γλώσσα. Πραγματικά πώς μπορούν να τις παρακολουθούν έτσι; Δε χάνεται όλη η ηθοποιία;; Ουφ.
• Επίσημα ξεκίνησε η περίοδος όπου τα γάντια βρίσκουν τη μόνιμή τους θέση στη τσέπη του μπουφάν.
• Τι θα κάνετε Παραμονή Πρωτοχρονιάς; Έχετε κανονίσει; Εμείς δεν έχουμε ιδέα και δεν ξέρω και οι φίλοι τι θα κάνουν. Ψιτ, για στείλτε καμιά ιδέα.

Καλό σαββατοκύριακο! Μα πώς περνάνε οι ημέρες έτσι!

ανδριάνα

How was your week?

• "Μίκυ, κοιμήσου τώρα". Με ψιθυριστή φωνή. "Μαζί κοιμηθούμε". Βγάζει την πιπίλα. "Ένα φιλάκι". Τον φιλάει στη μύτη, την ξαναβάζει, σκεπάζει τον Μίκυ και κλείνει τα μάτια.
• Όταν τον βλέπει όμως τον Μίκυ στην τηλεόραση, δεν του αρέσει. Μάλλον αλλιώς τον έχει δημιουργήσει στην καρδιά του.
• Παρασκευή εντός λοιπόν, με δουλειές, σιδερώματα, συμμαζέματα....
• Και το μεσημεράκι ήρθε από το σπίτι ο συνοδοιπόρος να κάνει ένα conference call που είχε και ο μικρός κάθισε δίπλα του (εννοείται) και τον κοιτούσε μες στο στόμα. Του έδινε βεβαίως και οδηγίες όπως να μην μασάει το καλώδιο από τα ακουστικά και να μιλάει "απαλά".
• Και το απόγευμα έγινε ένα σημαντικό για την ανθρωπότητα (τη δική μας οικογένεια δηλαδή) βήμα: μας επισκέφθηκε η γλυκύτατη και νεότατη Gabrielle που μας σύστησε μια φίλη ως υποψήφια νταντά. Ξέρετε εδώ, όπως και στην Αμερική, οι έφηβοι κάνουν διάφορα εξωσχολικά για το χατζιλίκι τους και πολλές φορές αυτά περιλαμβάνουν πιτσιρίκια.
• Και ως εκ θαύματος, ο Στεφανάκος μέσα στα πρώτα 5 λεπτά είχε καθίσει δίπλα της στον καναπέ και της είχε ήδη φέρει το πρώτο του βιβλίο. Και στη μία ώρα περίπου που έμεινε μαζί μας παίξαμε όλοι μαζί αλλά και οι δυο τους, εξασκήσαμε τα γαλλικά μας και αποχωριστήκαμε δεσμευόμενοι ότι θα το επαναλάβουμε ώστε να γνωριστούν και μετά να μπορούν να γίνουν και οι απόπειρες εξόδου (είτε με τον Στέφανο ξύπνιο είτε τη νύχτα). Fingers crossed! 
• Ευχαριστούμε Φανή ;)
• Έτσι, αφού αφήσαμε την Gabrielle στο σπίτι της (στη διπλανή μας γειτονιά), πεταχτήκαμε στο εορταστικό Marin Centre για κάτι δωράκια, πήρε και ο Στεφανάκος το δικό του και επιστρέψαμε μες στον ενθουσιασμό για να πάρει σάρκα και οστά ο καινούργιος του στάβλος αλόγων playmobil!
• Μπουκωμένα και τα δυο αγόρια της οικογένειας και το χαρτομάντηλο πηγαίνει σύννεφο! Οπότε κανένα από τα δύο δεν κοιμήθηκε καλά το βράδυ και το Σάββατο ξυπνήσαμε όλοι λίγο ταλαιπωρημένοι.
• Είχε όμως έναν ωραίο ήλιο! Τι να κάνουμε... τι να κάνουμε... Λωζάννη!
• Πολύ καιρό είχαμε να πάμε για βόλτα και έτσι φτάσαμε πάνω στην ώρα για -ελβετικό- μεσημεριανό και αυτή τη φορά είμασταν τυχεροί και καθίσαμε στο πάντα γεμάτο Blackbird Cafe το οποίο θυμίζει λίγο αμερικάνινο diner, με pancakes και eggs bennedict και club sandwiches. 
• Και το κάναμε το έγκλημα, εγώ με club sandwich κοτόπουλου (που ήταν σαν πενταόροφη πολυκατοικία), ο Στέφανος με το ίδιο σε μισή μερίδα (που πάλι ήταν σαν κανονικό burger, άλλο αν δεν το ακούμπησε τελικά) και ο συνοδοιπόρος με english breakfast (scrabbled eggs + beans + bacon + ....).
• Όλα εξαιρετικά!
• Μετά, περπατήσαμε λιγάκι στο κέντρο, χαζέψαμε τους πατινέρ, κάναμε μικρές αγορές και επιστρέψαμε καθώς ο μικρός δεν είχε κοιμηθεί και παράπαιε.
• Και το απογευματάκι πέρασαν για λίγο οι γειτόνοι για τσάι και pfister panettone και έφτιαξα και ένα oreo cheesecake για το αυριανό κάλεσμα.
• Και το βραδάκι ολοκληρώσαμε τον δεύτερο κύκλο του Handmaid's Tale και όπως αναμενόταν μείναμε με το στόμα ανοιχτό και γεμάτοι απορίες!
• Στάνταρ το πρώτο και το τελευταίο επεισόδιο κάθε season είναι το καλύτερο, δε συμφωνείτε; Τώρα αναμονή μέχρι την άνοιξη όπως λένε οι φήμες.
• Κυριακή με πρώτη επίσκεψη στους φίλους στη Λωζάννη σε καινούργιο σπίτι και με καινούργιο μωρό, την Αριάδνη! Και ο Στεφανάκος συνάντησε τη φίλη του την Έλενα που είχε καιρό να δει, βεβαίως την Νινίνα, και οι 3 τους τα περάσανε περίφημα! Φτου φτου. Οι άντρες στο μπαλκονάκι να ψήνουν με μπουφάν, οι γυναίκες με τα υπόλοιπα μωρά και τις ετοιμασίες εντός... το λες και κλασικό, "ελληνικό" σκηνικό.
• Και η βίζιτα ήταν αρμένικη καθώς επιστρέψαμε σπίτι καλές 17.00.  
• Περιττό να πω ότι ο μικρός κοιμήθηκε το πρώτο νανοσεκόντ που κάθισε στο καρεκλάκι του αυτοκινήτου.
• Ξεκίνησε και η εορταστική μας περίοδος με τις αγαπημένες μας Κατερίνες.
• Και ακολούθησε βεβαίως ο αγαπημένος μου, συναχωμένος, συνοδοιπόρος.
• Χορό δεν πήγαμε τη Δευτέρα με τον μικρό γιατί προτιμήσαμε να κάνουμε τις δουλειές μας ώστε να επιστρέψουμε εγκαίρως, να κοιμήθει και να υποδεχτούμε το μεσημεράκι τον Παναγιωτάκη σε μια έκτακτη επίσκεψη που πολύ ευχαριστηθήκαμε!
• Είχε βλέπετε η μαμά του έκτακτη επαγγελματική συνάντηση την μη-εργάσιμή της Δευτέρα οπότε τον κρατήσαμε εμείς τον μικρό για 1-2 ωρίτσες. Και έπαιξαν τόσο ωραία! Μέχρι και κοτόσουπα έφτιαξα, τόσο ξέγνοιαστα!
• Βεβαίως με το που επέστρεψε η μαμά του Παναγιώτη και ήταν και οι 2 με τις μαμάδες τους, να 'σου τα σπρωξίματα και οι διεκδικήσεις. Όλα καλά όμως.
• Και το εορταστικό μας δείπνο είχε κοτόσουπα (εξαιρετική) για τα συναχωμένα αγόρια!
• "Λαιμό μου μαμάκα" (έτρωγε την κοτόσουπα και μας εξηγούσε πόσο καλό του κάνει στον λαιμό του).
• Τρίτη εντός, με σύντομο ύπνο του μικρού, παιδικό σταθμό και ένα σωρό δουλειές! Τι newsletters, τι αναρτήσεις, τι μάθημα yoga....
• Και έπρεπε και στις 17.00 να είμαι στον παιδικό καθώς είχαμε οργανώσει ως Σύλλογος Γονέων την συγκέντρωση παιχνιδιών και βιβλίων για οικογένειες που τα έχουν ανάγκη, και έτσι δώσαμε το παρόν και οι κούτες γέμισαν από νωρίς! Τι καλά!
• Και το βραδινό μάθημα yoga είχε chakras και nadis.
• Τετάρτη με τραμπολίνο, σούπερ-μάρκετ, ωραία παιχνίδια με τον μικρό (κάθισε και ολόκληρο μισάωρο μη σας πω μόνος του να παίζει με τα τρενάκια στο δωμάτιό του!), φαγητό και αναχώριση για τον παιδικό για να κοιμηθεί εν τέλει στο αυτοκίνητο!
• Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα... Από τη μία τον "πιέζω" να κοιμηθεί χωρίς να νυστάζει (γιατί είναι σχετικά νωρίς), κοιμάται τελικά αργά και πάμε στον παιδικό σταθμό αργά, και από την άλλη δεν τον πιέζω, δεν κοιμάται, ξεκινάμε εγκαίρω και απλά τον νανουρίζει το αυτοκίνητο, κοιμάται, και μένουμε σταθμευμένοι για 1 ώρα με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε και πάλι αργά στον παιδικό.
• Βουρ πίσω εγώ για να βάλω σε προτεραιότητα τις δουλειές και να δω τι θα πρωτο-προλάβω.
• Και κάπου εκεί στο πάνω χείλος σα να αχνοφαίνεται μία έρπης.
• Και το πήγα non-stop μέχρι τις 18.00 που επέστρεψαν τα αγόρια αλλά κατάφερα και έβγαλα αρκετή δουλειά (newsletters, πληρωμές, γαλλικά, μαγείρεμα, yoga, συμμάζεμα).
• Και στην παραλαβή του μικρού από τον παιδικό ο συνοδοιπόρος είχε δράματα (προφανώς λόγω της κούρασης) και έτσι στο σπίτι πια, αφού είχαν ηρεμήσει τα πνεύματα, του εξηγήσαμε τη δύναμη της συγγνώμης και μετά από ώρα, αφού το επεξεργάστηκε, πήρε αγκαλιά τον μπαμπά του και του ζήτησε συγγνώμη.
• Πέμπτη εντός -κλασικά- και ύπνο του μικρού εκεί κατά τις 12.00. Και άρχισαν να πέφτουν τα στοιχήματα: θα το προλάβω αυτή την εβδομάδα το μάθημα των γαλλικών;
• Και το πρόλαβα, και έκανα και όλες μου (που λέει ο λόγος) τις δουλειές και κατεβήκαμε και στο κέντρο μετά τον παιδικό που ήταν η φωταγώγιση της πόλης.
• Και μπήκαμε στην τελική ευθεία για την σύντομη αλλά τόσο πολυ-αναμενόμενη άφιξη των κουμπάρων Rose. Yeah!

Καλό σαββατοκύριακο!

Στολίστε! Μπαίνει Δεκέμβριος. Τι περιμένετε;

ανδριάνα

How was your week?

• Χριστουγεννιάτικη αυτή η εβδομάδα γιατί στολίσαμε! Θα σας τα πω παρά κάτω.
• Την Παρασκευή λοιπόν βγήκαμε τα δυο μας για δουλειές και για μεσημεριανό στο κοντινό μας εμπορικό. Και εννοείται ο μικρός έφαγε ΟΛΕΣ τις πατάτες τηγανιτές (όποτε τις συναντά τους δίνει και καταλαβαίνουν!) και μου έμεινε εμένα το σνίτσελ και τα ρύζια.
• Και το βραδάκι είχαν κανονίσει τα αγόρια να βγουν για burger οπότε ήρθαν τα κορίτσια από το σπίτι για σπιτική πίτσα πέστο + γκοργκοντζόλα και ταινία. Είδαμε τελικά το Mamma Mia: Here we go again και τα περάσαμε περίφημα.
• Σάββατο με κρύο (μμππρρ...), βόλτα στο κέντρο για κούρεμα του συνοδοιπόρου και κάτι δωράκια, και επιστροφή σπίτι για... στολισμό!
• Βγήκε λοιπόν το δέντρο, μπήκαν τα λαμπάκια, κρεμάστηκαν τα στολίδια και έγινε πολύ όμορφο, πολύχρωμο και ιδιαίτερο. Πρόλαβε να κάνει 1-2 ζημιές ο μικρός αλλά γενικά ήταν προσεκτικός, πολύ παρατηρητικός και χαρούμενος.
• Κυριακή με πρωινή επίσκεψη στους φίλους στην Bienne όπου έγινε και το πείραμα που συζητούσαμε εδώ και καιρό: η νταντά του μικρού Παναγιώτη να κρατήσει και τον Στεφανάκο ώστε να πεταχτούμε εμείς οι ενήλικοι για έναν γρήγορο, κοντινό, ξέγνοιαστο καφέ.
• Και όλα κύλησαν τόσο ομαλά... φιλήσαμε τον Στεφανάκο που καθόταν ήδη στα πόδια της Laura παρέα με τον Παναγιώτη και το βιβλίο τους, και τους βρήκαμε χαμογελαστούς - χαμογελαστούς μετά από μία ωρίτσα.
• Και το απόγευμα είχαμε το παιδικό πάρτυ του μικρού Αλέξανδρου που έγινε ενός.
• Κάπως όμως δεν ένοιωθα καλά από το πρωί... η μέση μου, το κεφάλι μου, τα κόκκαλά μου... Αποτέλεσμα; Κοιμήθηκα στις 21.00 και πολύ το ευχαριστήθηκα!
• Παράλληλα ο συνοδοιπόρος έφτιαξε εξαιρετικό μοσχάρι που σιγόβραζε επί ώωωωρες σε κρασί.
• Και τη Δευτέρα ξύπνησα πολύ καλύτερα, έτοιμη για ακόμη ένα interview που, από τη μία, πολύ θα ήθελα να καταλήξει σε επαγγελματική πρόταση, αλλά, από την άλλη, μέσα μου γνώριζα ότι ο ανταγωνισμός στο συγκεκριμένο αντικείμενο είναι πολύ υψηλός στη χώρα και πόλη που ζούμε.
• Έτσι, πήρε μισή ημέρα άδεια ο συνοδοιπόρος για να μείνει σπίτι με τον μικρό (τα βλέπετε τι κάνουμε εμείς οι μετανάστες που δεν έχουμε παππούδες - αδέλφια - ξαδέλφια τριγύρω;) και ανηφόρισα εγώ στο χιονισμένο Le Locle.
• Το interview πήγε καλά αλλά οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν. Δεν πειράζει.
• Για να πνίξω τα φαρμάκια, στάματησα στον σταθμό επιστρέφοντας να πάρω έναν καφέ starbucks και ένα κρουασάν σοκολάτας (άλλοι καπνίζουν, άλλοι πίνουν, άλλοι βρίζουν... εγώ τρώω γλυκά!) και επέστρεψα σπίτι για να αποδεσμεύσω τον συνοδοιπόρο.
• Και τσουπ το απόγευμα, να 'σου το χιόνι! Πυκνό - πυκνό! Τόσο που μόλις σε λίγες ώρες το είχε στρώσει!
• Το πρωί βέβαια με τον ήλιο έλιωσε αλλά μας έμειναν οι χαμηλές θερμοκρασίες.
• Τρίτη με δουλειές εντός και αναχώριση για τον παιδικό σταθμό στην ώρα μας για να κοιμηθεί τελικά ο μικρός στο αυτοκίνητο! 40-45 λεπτά διήρκησε ο ύπνος και μετά πήγε εκείνος στους φίλους του και εγώ στις φίλες μου που έπιναν ήδη καφέ στο κέντρο. Ήπια και εγώ μαζί τους και βουρ στο σπίτι για δουλειές και ετοιμασία του μαθήματος yoga.
• Και στην yoga ήταν πιο prive η κατάσταση καθώς οι μαθήτριες έχουν αποδεκατιστεί από τα κρυολογήματα. Το απολαύσαμε όμως εξίσου.
• Τετάρτη με τραμπολίνο, και σούπερ-μάρκετ, και δουλειές, και ύπνο (yes!), και φαγητό, και παιδικό σταθμό, και μελέτη των γαλλικών μου, και online δουλειές...
• Και το απογευματάκι είχε οργανωθεί μάζωξη Ελλήνων to know us better σε ένα ιταλικό εστιατόριο στη μέση του πουθενά (Colonia libera italiana), με εκπληκτική, λεπτή πίτσα.
• Και μαζευτήκαμε καμιά 20αριά και τα πιτσιρίκια κάθησαν όμορφα και ωραία και έφαγαν την πίτσα τους (πόσο γλυκά ήταν, σαν μικρά ανθρωπάκια), εμείς τα είπαμε (οι γνωστοί) και γνωριστήκαμε (οι άγνωστοι) και κατά τις 20.00 αναχωρήσαμε για το σπίτι (πτώμα ο μικρός!).
• "Όλοι μαζί φάμε".
• Πόσο του αρέσει η παρέα! Όπως και σε εμάς άλλωστε.
• Περιττό να σας πω ότι σιγά - σιγά οργανωνόμαστε και για τις αθηναϊκές εορτές. Τα δώρα, τα προγράμματα, τα θέατρα. Προς το παρόν έκλεισα εισιτήρια για την παιδική παράσταση Αβγώ μετά την παρότρυνση της θεατρόφιλης φίλης Ρόζας. Είναι και στο Μέγαρο Μουσικής, είναι και Κυριακή πρωί που θα είναι ανοιχτά και τα μαγαζιά, ιδανικές συνθήκες για βόλτα στο κέντρο.
• Α! Έκλεισα βεβαίως και τη φίλη - κομμώτρια Βίκυ (το πρώτο ραντεβού με την άφιξή μας είναι πάντα, για εμένα και τον Στεφανάκο).
• Η Πέμπτη σήμανε και το επίσημο λανσάρισμα του προγράμματος που εργάζονταν μήνες τώρα ο συνοδοιπόρος και οι συνάδελφοί του, με χίλια προβλήματα και μπρος-πίσω και μεγάλη αγωνία. Για να δούμε!
• Και ο μικρός, σε μια γενικώς ήρεμη ημέρα, κοιμήθηκε το μεσημέρι αναπάντεχα εύκολα και για συνολικά 2+ ώρες! Άβυσσος η ψυχή ενός νηπίου!
• Αποτέλεσμα; Άφιξη στον παιδικό σταθμό στις 15.00 (από τη 1 που μπορεί να πάει) και ακύρωση του μαθήματός μου γαλλικών. Δεν πειράζει.
• Στη λίγη ώρα που μου έμεινε πετάχτηκα στο εμπορικό κέντρο για κάποιες αλλαγές, λίγα δωράκια, ταχυδρομείο, μπρόκολο και επιστροφή για μαγείρεμα.
• Α! Τηλεφώνησα και στην φοιτήτρια που μου πρότεινε φίλη η οποία μένει κοντά μας και κρατάει παιδάκια. Για να δούμε... Μήπως ταιριάξουμε και καταφέρουμε να πάμε και ένα σινεμά που λέει ο λόγος. Fingers crossed!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Παρασκευή με παιχνίδια, πολλά παιχνίδια, εντός με τον Στεφανάκο, τους παππούδες και τα βιβλία, τα lego, τα ποδήλατα, τα μουσικά όργανα.
• Και το μεσημεράκι βγήκαμε για βόλτα στο κέντρο και τσιμπήσαμε ωραίες σαλάτες και σούπες και το διάσημο millefeuille στο suchard με τις κλασικά αντιπαθητικές σερβιτόρες! Είναι να μη σου τύχει (που σου τυχαίνει ουκ ολίγες φορές) μεσήλικη, ξινή, ελβετίδα σερβιτόρα.
• Anyway... το προσπεράσαμε, της έριξα και εγώ ένα δολοφονικό βλέμμα όταν με κοιτούσε καλά - καλά, έκανε και εκείνη 2-3 λάθη και κάπως συνήλθε.
• Και αυτή τη φορά η μετάβαση του κοιμισμένου Στέφανου από το αυτοκίνητο στο κρεβάτι στέφθηκε με επιτυχία.
• Και το απόγευμα είχε κανονιστεί fondue στο καθιερωμένο μας Pinte de Pierre-a-bot με ένα κλασικό moitié-moitié και ένα fondue ντομάτας! Πέρασε και η φίλη Magdalena να μας κάνει παρέα και να δοκιμάσει και εκείνη, και τα περάσαμε όμορφα και ξέγνοιαστα.
• Και το βραδάκι είχαμε συνάντηση κορυφής με τις ελληνίδες του Neuchatel! Πέρσι την είχα χάσει την μάζωξη οπότε αυτή τη φορά πήγα. Και μαζευτήκαμε 10-12 κορίτσια, 3 καινούργιες αφίξεις και οι υπόλοιπες γνωστές και αγαπημένες, καθίσαμε στην ροτόντας μας, ήπιαμε τα ποτά μας, είπαμε τα νέα μας και έφτασαν μεσάνυχτα.
• Παράλληλα στο σπίτι, ο συνοδοιπόρος με τα πεθερικά -χιχι- κυμαίνονταν μεταξύ ποδοσφαίρου, τέννις και μπάσκετ. Όλοι ευχαριστημένοι!
• Σάββατο με εκδρομή! Έτσι ξεκινήσαμε για Gruyeres (που ο μπαμπάς μου δεν είχε επισκεφθεί ξανά) και αφού ο μικρός κοιμόταν κατά την άφιξή μας συνεχίσαμε κανά δεκάλεπτο ακόμα για το εργοστάσιο σοκολάτας της Cailler. Τι να σας λέω... Κάναμε το τουρ μας, ξαναθυμηθήκαμε την ιστορία της σοκολάτας, χαζέψαμε τις μηχανές, και βεβαίως δοκιμάσαμε απ' όλα τα σοκολατάκια! Μα πώς να αντισταθείς; Αγόρασαν και οι γονείς μου για την Ελλάδα και αναχωρήσαμε για Gruyeres όπου περπατήσαμε, θαυμάσαμε και καθίσαμε για μεσημεριανό (το οποίο δεν συμπεριελάμβανε ούτε τυρί ούτε σοκολάτα!).
• Και λίγο πριν φτάσουμε σπίτι, να ΄σου φωτογραφία της Magdalena με το γλυκό που είχε φτιάξει και αφήσει στην πόρτα μας. Την προλάβαμε ενώ έφευγε και έτσι φάγαμε παρέα το apple crumble της.
• Η Κυριακή ξημέρωσε βροχερή και μουντή (στο Neuchatel) οπότε παρακολουθήσαμε τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας από την τηλεόραση, πακετάραμε και ξεκινήσαμε πιο αργά για Γενεύνη όπου ο ήλιος μεσουρανούσε! Σταθήκαμε τυχεροί και μετά από κανά δεκάλεπτο αναμονής καθίσαμε στο όμορφο Luigia για μεσημεριανό.
• Και κάπως έτσι έφτασε και η ώρα του αεροδρομίου. Και ο μικρός ήταν χαρούμενος και ενθουσιασμένος γιατί -όπως καταλάβαμε εκ των υστέρων- νόμιζε ότι θα πετάξει και αυτός. Με δάκρυα λοιπόν αποχαιρετίσαμε τον παππού και την γιαγιά και σε όλη σχεδόν τη διαδρομή της επιστροφής μάς ζητούσε να επιστρέψουμε στο αεροδρόμιο. Ο γλυκούλης μου. Πόσο δύσκολοι είναι οι αποχωρισμοί... πάντα. Ηρέμησε όμως και το απόγευμά μας συνεχίστηκε ομαλά.
• Δευτέρα με μάθημα χορού, σούπερ-μάρκετ, ύπνο, συμμαζέματα και αναπάντεχη μελέτη για το προγραμματισμένο interview.
• Την Τρίτη λοιπόν, αφού περάσαμε ένα όμορφο και δημιουργικό πρωινό με τον Στεφανάκο, ντύθηκα, στολίστηκα ("μολύβι βάλεις μαμάκα; γιαγιάκα βάζει!" όλα του τα έμαθε η γιαγιά του!), τον άφησα στον παιδικό και ξεκίνησα υπό βροχή για Λωζάνη και το interview.
• Έφτασα νωρίς (κλασικά), μου έδωσαν να γράψω ένα business case (απαιτητικό θα το έλεγες) και με ξετίναξαν στις ερωτήσεις (2 HR + 1 PR). Πω πω... μιλούσα non-stop μία ώρα. Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι πήγε καλά αλλά who knows..... 
• Τελικά φτάσαμε παράλληλα στο σπίτι με τα αγόρια μου και με το που βγήκαμε από το ασανσέρ... ρουκέτα! Εμετό ο μικρός! Να μην μπω σε λεπτομέρειες, γίναμε όλοι χάλια, εκείνος κουρασμένος και κάπως υποτονικός, κοιμήθηκε νωρίς, έκανε άλλες 2 φορές εμετό στον ύπνο του (ο γλυκούλης μου), ξύπνησε άλλες 2 φορές για νερό και το πρωί ήταν ευτυχώς περδίκι.
• Μέσα σε όλα, έκανα και το μάθημα yoga οπότε τα περισσότερα τα πέρασε μόνος ο συνοδοιπόρος.
• "Ένα μικρό voitur-άκι".
• Τετάρτη με τραμπολίνο (που κάπως έχει αρχίσει να γίνεται βαρετό καθώς ετοιμάζουν το show που θα παρουσιάσουν στους γονείς! τι μάστιγα και αυτή; show παιδάκια 2 και 3 χρονών! αντί να απολαμβάνουν την κίνηση, και την ελευθερία, να μπαίνουν σε καλούπια και να περιμένουν "εντολές"), δουλειές στο εμπορικό κέντρο ("και εγώ πάρω κρέμα μαμά"), ύπνο και παιδικό σταθμό.
• Και εγώ είχα τόσες δουλειές που είχαν μείνει πίσω με τις επισκέψεις και τα interviews και τα τρεχάματα.... 
• Και τσουπ, να ΄σου ένα ακόμη interview που πολύ θα ήθελα να πάει καλά. Αυτή τη φορά στο πιο κοντινό Le Locle και σε πιο "ελκυστική" (για τις δικές μου προτιμήσεις) θέση. Για να δούμε.
• "Μπαμπάκα έλα να βιβλίσουμε".
• Πέμπτη με -πολλά- πλυντήρια, παιχνίδια και καφέ με τα κορίτσια σπίτι της Βάιας. 
• Έτσι, πήγε κατευθείαν στον παιδικό ο μικρός και επέστρεψα εγώ σπίτι για δουλειές, μάθημα γαλλικών, παραλαβή του από τον παιδικό (γιατί ο συνοδοιπόρος έχει πήξει στα ραντεβού αυτή την εβδομάδα), μαγείρεμα, αγκαλιές, ύπνο του μικρού, Handmaid's Tale (η ψυχή μου με έπιασε πάλι) και ύπνο και για εμάς.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

love me at my weakest

Τον ξέρετε τον Στέφανο. Από την γέννησή του και μετά είναι αδιαμφισβήτητα ο πρωταγωνιστής της ζωής μας, άρα και αυτού του blog. Και συνήθως μαθαίνετε για τις σφιχτές του αγκαλιές και τα φιλιά που στέλνει, για τις χαριτωμένες φράσεις και συνειρμούς που κάνει, για τα παιχνίδια με την μπάλα και το τραμπολίνο, για τα αγαπημένα του βιβλία και τις μουσικές με τα τύμπανα και τις κιθάρες. Και όλα αυτά συμβαίνουν και είναι ένα μεγάλο μέρος του ποιος είναι ο Στέφανος, τι κάνουμε κάθε ημέρα, πώς περνάμε την ώρα μας, ποιες είναι προτιμήσεις του, ποιος είναι ο χαρακτήρας του. Δεν είναι όμως "όλος" ο Στέφανος αυτό. Δεν θα ήταν άλλωστε και "φυσιολογικό". Πιστή όμως στη δέσμευσή μου να σας μεταφέρω κυρίως τα ελπιδοφόρα και όμορφα μέρη της καθημερινότητάς μου, συνήθως δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες όσον αφορά σε αυτά που μάλλον με κουράζουν ή με προβληματίζουν. Αυτό δε σημαίνει βεβαίως ότι δεν υπάρχουν. Συνήθως σας τα μεταφέρω σε ξεχωριστές, ενδόψυχες και "πονεμένες" αναρτήσεις. Γιατί αυτή την εικονική - αγγελική πραγματικότητα των social media που τόσο μας κατακλύζει τα τελευταία χρόνια την απεχθάνομαι.

Αυτή δεν θα είναι όμως μία ανάρτηση για το άλλο πρόσωπο του Στέφανου. Αυτού που κάθεται στη μέση της πλατείας και απλά αρνείται να περπατήσει. Αυτού που το ένα λεπτό θέλει αβγό (του το φτιάχνεις), το άλλο θέλει ρύζι (του το φτιάχνεις) και τελικά αποφασίζει να φάει αγγούρι χαραμίζοντας όλα τα προηγούμενα. Αυτού που με 5 βαθμούς έξω απλά δεν θέλει να  βάλει μπουφάν. Αυτού που τον πιάνει απελπισία επειδή κάθησες σε άλλη θέση από αυτή που σε υπολόγιζε και πέφτει σε γοερό κλάμα. Αυτή θα είναι μία ανάρτηση για την αγάπη. Την αποδοχή. Τις προσδοκίες. Την υπομονή. Την επιμονή.

Πόσο εύκολο είναι να αγαπάς τους γονείς σου, τον σύντροφό σου, τους φίλους σου όταν είναι στα καλύτερά τους; Αχ τι ευτυχία. Να καλείς την αδελφή σου και να απαντά το τηλέφωνο ευδιάθετη! Να επιστρέφει ο συνοδοιπόρος από τη δουλειά και να είναι γεμάτος ενέργεια. Να συναντάς τις φίλες και να είναι ανάλαφρες. Και εσύ αντίστοιχα. Και αν είναι, και είμαστε και εμείς έτσι την πλειοψηφία των φορών, ε, τότε κάτι κάνουμε σωστά. Υπάρχει όμως και αυτή η -ελπίζω- μειοψηφία. Αυτή που η αδελφή σηκώνει το τηλέφωνο και είναι βαριά (πολύ βαριά). Που ο συνοδοιπόρος δεν έχει υπομονή για ακόμα μία διαπραγμάτευση για το μείζον θέμα του μπουφάν του μικρού και οι φίλες είναι down. Που και εσύ έχεις εξαντλήσει όλα τα μαγικά σου ραβδιά και απλά θες να κάτσεις 2 λεπτά στον καναπέ ή-σ-υ- χ-α. Κάπως έτσι, και οι μικροί αυτοί άνθρωποι που προσπαθούν να βάλουν μια τάξη και να βγάλουν ένα νόημα από αυτό το χάος που τους περιβάλλει και εμείς αποκαλλούμε ζωή, έχουν και τα δύσκολά τους. Πόσο μάλλον όταν βρίσκονται στην ευαίσθητη ηλικία του νηπίου. Κάποιες στιγμές απλά τους υπερβαίνουν, κάποιες ημέρες παρα-είναι απαιτητικές, κάποια πράγματα απλά δεν τους βγάζουν κανένα νόημα. Αυτές είναι οι στιγμές που μας χρειάζονται ακόμα πιο πολύ. Τις στιγμές που δείχνουν τον αδύναμο εαυτό τους, που είναι τόσο ευάλωτοι, τόσο απελπισμένοι. Που νοιώθουν τόσο μόνοι γιατί κανείς άλλος δεν είναι 2,5 χρονών, κανείς άλλος δεν καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ του κόκκινου και του άσπρου αυτοκινήτου, κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση τους. Δεν χρειάζεται όμως πάντα να κατανοούμε για να συμπονούμε και να δείχνουμε ενσυναίσθηση. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βουτάμε στην πηγή της αγάπη μας, στον πυρήνα μας, να εξοπλιζόμαστε με υπομονή και να είμαστε απλά παρόντες. Θετικά παρόντες. Να είμαστε η αγκαλιά για το κλάμα, η ήρεμη δύναμη για τις φωνές, η κατανόηση για τον επιφανειακό παραλογισμό. Δεν χρειάζεται να καταλάβουμε. Χρειάζεται να αφήσουμε χώρο στα συναισθήματα να υπάρξουν και να εκφραστούν. Χρειάζεται να είμαστε εκεί παρόντες στον καλό αλλά και τον "κακό" τους εαυτό. Γιατί τότε είναι που μας χρειάζονται ακόμα περισσότερο. Τότε αναζητούν τη δική μας αγάπη. Τότε καταλαβαίνουν εμπράκτως ότι ναι, είναι όντως πανταχού παρούσα και ανεξάντλητη η αγάπη μας. Ότι τους αγαπάμε για όλα όσα είναι. Και δεν θα πάψουμε όποιες και αν είναι οι συνθήκες, οι απαιτήσεις και οι δυσκολίες. Δεν είναι εύκολο. Καθόλου. Ποιος είπε όμως ότι είναι εύκολο να είσαι γονιός;

Αγάπα με όταν το αξίζω λιγότερο, γιατί τότε το χρειάζομαι περισσότερο.

Σουηδική παροιμία

ανδριάνα

How was your week?

• Εβδομάδα ... γιαγιαδίστικη!
• Παρασκευή με τοπικές βόλτες και δουλειές και απογευματινή επίσκεψη στους φίλους στην Bienne.
• Και οι δύο μικροί φίλοι παίζουν πια τόσο ωραία! Ούτε τσακωμοί, ούτε κλάμματα, ούτε διεκδικήσεις! Τι ευτυχία! Έτσι μπορούμε εμείς να έχουμε το ένα μας μάτι σε αυτούς και το άλλο στους φίλους και στα κρασιά και στις κουβέντες.
• Τσιμπήσαμε και κάτι πίτσες, αλλάξαμε τον μικρό πριν την αναχώριση (είχε προνοήσει ο συνοδοιπόρος) και έτσι όταν φτάσαμε κατά τις 21.00 σπίτι ο μικρός απλά μεταφέρθηκε στο κρεβατάκι του.
• Σάββατο με βόλτα στην πάντα όμορφη Βέρνη, χάζεμα στις υπαίθριες αγορές, φωτογραφήσεις, μικρές αγορές και ζεστό καφέ παρέα με τον φίλο Βασίλη.
• Και το υπόλοιπο του Σαββάτου το περάσαμε σπίτι με παιχνίδια και μαγειρικές (χοιρινό με δαμάσκηνα).
• Και το βράδυ κάναμε ακόμη μία ιστορική έξοδο, για ποτό με τους φίλους μας τους Πολωνούς στο Waves.
• Ήπιαμε λοιπόν τα ωραία μας ποτά, απολαύσαμε την ωραία μας ατμόσφαιρα, γελάσαμε, τα είπαμε και κατά τα μεσάνυχτα επιστρέψαμε.
• Κυριακή με τοπικές βόλτες, πατίνι, βουνό, καφέ και συνέχεια στις μαγειρικές ώστε να υποδεχτούμε το απόγευμα τους φίλους για σπιτικό χαλβά και γλυκιά πίτα κολοκύθας.
• Εμ, αν έχεις επίσκεψη μαμάς από την Ελλάδα καλό είναι να μοιράζεσαι τις μαγειρικές με τους συντοπίτες.
• Έτσι, μαζευτήκαμε καμιά δεκαριά άτομα, φάγαμε, ήπιαμε, τα είπαμε, θυμηθήκαμε ιστορίες, κάναμε τα updates μας και το βραδάκι αποχωριστήκαμε.
• "Γιαγιάκα φίλη μου".
• Πόσες φορές διάβασαν παρέα τα βιβλία του; Ξανά και ξανά.
• Επίσκεψη (ελληνίδας) μαμάς χωρίς μαγειρικές δεν γίνεται. Έτσι, αυτή την εβδομάδα ευτυχήσαμε να φάμε χοιρινό με δαμάσκηνα, σπιτική τυρόπιτα, σούπα μινεστρόνε, μπιφτέκια στο φούρνο.....
• Δευτέρα με το καθιερωμένο μας μάθημα χορού, δουλειές στο εμπορικό, μεσημεριανό ύπνο του μικρού, παιχνίδια, βιβλία, μαγειρικές και το βράδυ... House of Cards -Season 6.
• Τρίτη με δουλειές κατ' οίκον, παιχνίδια, μεσημεριανό ύπνο του μικρού (yes!), παιδικό σταθμό για εκείνον, Marin για εμάς (την μαμά μου δηλαδή και εμένα) για bagels, κάτι δωράκια, κάτι χριστουγεννιάτικα, κάτι φαγώσιμα, και επιστροφή σπίτι για προετοιμασία του βραδινού μαθήματος yoga, μαγειρικές και ανασυγκροτήσεις.
• Και το μάθημα πήγε πολύ καλά, με αυξημένη συμμετοχή και εισαγωγή και στις pranayama.
• Τετάρτη με τραμπολίνο και "επίδειξη" στη γιαγιά όλων των ακροβατικών, γρήγορο σούπερ-μάρκετ (3 τσιπούρες = 50 φράγκα), ελαφρύ φαγητό στο χέρι και.... ύπνο!
• Και μετά από 2 ημέρες συννεφιάς και ομίχλης, ξαναείδαμε τον ήλιο.
• Και το μεσημεράκι που κοιμόταν ο μικρός, δούλευα λιγάκι εγώ στον υπολογιστή και διάβαζε η γιαγιά το βιβλίο της, να 'σου χτύπος στην πόρτα μας. Λέω κανένας γείτονας θα είναι. Και ανοίγω και βλέπω φάντη - μπαστούνι τον συνοδοιπόρο χαμογελαστό και από πίσω... τον μπαμπά μου!
• Τι έκπληξη ήταν αυτή! Χαμπάρι δεν είχα πάρει! Αγκαλιές, φιλιά, περιηγήσεις στο νέο σπίτι... Ξύπνησε μετά από λίγο και ο μικρός και νόμιζε ότι ήταν ο μπαμπάς του που άκουγε αντρική φωνή... Ε, με αυτά και με εκείνα, στον παιδικό σταθμό δεν τον πήγα καθώς είχαν αρχίσει ήδη τα διαβάσματα και τα παιχνίδια με τον παππού.
• Και καθάρισαν παρέα το ρόδι (ειδικότης του παππού), και έπαιξαν με τα lego, και του έφερε ξανά όλα του τα βιβλία και όλοι περάσαμε όμορφα!
• Βγήκαμε και μια τοπική βόλτα το απόγευμα για περπάτημα στη λίμνη και πατίνι και καφέ, μαγειρέψαμε και ελληνικές τσιπούρες (πώς έτυχε έτσι για ελβετικό δείπνο!), ήρθε και ο συνοδοιπόρος και γέμισε το τραπέζι μας.
• Τις αγαπώ τις εκπλήξεις! Νοιώθω πάλι σαν να είμαι παιδί.
• Και το βραδάκι χαζέψαμε λίγο τέννις (τον έταιρο Στέφανο Τσιτσιπά), και τα είπαμε, και τα αναλύσαμε, και κοιμηθήκαμε.
• Πέμπτη και πήγαμε βόλτα προς το βουνό και ήπιαμε τον καφέ μας στο Aubier, τσιμπήσαμε και τις παραδοσιακές μαρέγκες με σπιτική σαντιγύ, είδαμε και τις αγελάδες και επιστρέψαμε.
• Και ενώ κοιμήθηκε ωραιότατα στο αυτοκίνητο ο μικρός λίγο πριν φτάσουμε, στην μεταφορά ξύπνησε, τακτοποιήθηκε στο κρεβάτι του αρχικά ωραία αλλά μετά από μία ώρα (!) ακόμα έκανα -μάταιες- προσπάθειες. Πόσο ΔΕΝ μου αρέσει αυτή η διαδικασία! Ουφ...
• Έτσι, βγήκε από το κρεβάτι, έτρεξα εγώ να μαγειρέψω κάτι γρήγορο, τσιμπήσαμε και πήγε στον παιδικό σταθμό χέρι-χέρι με τη φίλη του την Νινίνα.
• Ψέματα δεν θα πω, με αποσυντονίζει όλη αυτή η διαδικασία του ύπνου (ειδικά όταν είναι ανεπιτυχής!).
• Και το απόγευμα, έκανα το μάθημα γαλλικών μου, τα είπαμε με τους γονείς, μαγειρέψαμε ταϋλανδέζικες γαρίδες με ριζότο, φάγαμε, και το βραδάκι κάναμε μια γρήγορη βόλτα με τον συνοδοιπόρο και πέσαμε πάνω σε βραδιά oriental jazz!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• ΦΟΥΛ πρόγραμμα Παρασκευής με 100 παιχνίδια, ρούχα, μαγειρέματα και -ναι- μεσημεριανό ύπνο!
• Το ζήσαμε και αυτό: "μάχη" για να φορέσει μπλούζα που ΕΙΧΕ τον mickey. Άβυσσος η ψυχή ενός νηπίου!
• Το νέο αγαπημένο μας παιχνίδι (και των 3) είναι που κάνουμε την πατούσα του Στέφανου τηλέφωνο και καλούν οι γιαγιάδες -συνήθως- και τον ζητάνε και αυτός ξεκαρδίζεται!
• Απόγευμα με έξοδο στο κοντινό μας hauterive για τρέξιμο, μπάλα, παιδική χαρά και εκτόνωση! 
• Και από τους 16 πέσαμε εν μια νυκτί στους 6! Πω πω... κρύο!
• Σάββατο με non-stop βροχή, και κρύο, και αέρα... Στα βουνά του neuchatel έπεσε το πρώτο χιόνι της σεζόν. Ω ναι.
• Έτσι, βγήκαμε το πρωί για δυο γρήγορες δουλειές και ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο για το βουνό ώστε να πιούμε καφέ σε μια φάρμα. Ο μικρός όμως κοιμήθηκε στη διαδρομή και δεν έλεγε να ξυπνήσει οπότε κάναμε λίγη βόλτα με το αυτοκίνητο και επιστρέψαμε σπίτι.
• Και εκεί παραμείναμε για το υπόλοιπο του Σαββάτου με βιντεοκλήσεις, μαγειρέματα, και παιχνίδια.
• Και την Κυριακή η ημέρα ξεκίνησε με ... παρέλαση. Αν σας πω ότι συγκινήθηκα.... τι σου κάνει η ξενιτιά ε;
• Και το μεσημεράκι ήρθε η μικρή Άννα - Μαρία με τους γονείς της από εδώ για καφέ, και φαγητό, και καφέ ξανά, και γλυκό, και παιχνίδια. Και ο Στεφανάκος έβγαλε μία ζήλεια... πω πω. Από τη μία ήθελε να είναι συνέχεια μαζί της αλλά από την άλλη το έκανε κάπως άτσαλα. Ξάπλωνε στο πάτωμα εκείνη - ξάπλωνε και αυτός. Γάλα εκείνη - γάλα και αυτός. Ύπνο εκείνη - ύπνο και αυτός. Μόνο που αυτός έκανε ότι τα ήθελε όλα τα παραπάνω χωρίς πραγματικά να τα θέλει. Well well... 
• Με αυτά και με εκείνα έφτασε το απόγευμα, ο μικρός άυπνος οπότε ήρθε σχετικά νωρίς η ώρα του ύπνου ώστε να χαλαρώσουμε και εμείς λιγάκι.
• Να' σου και τα αναπάντεχα ευχάριστα! Οι αγαπημένοι μας κουμπάροι (γονείς του γνωστού Παναγιώτη που μας επισκέφθηκε το καλοκαίρι) θα μας έρθουν επίσκεψη για ένα -μόνο- σκ. Δεν πειράζει, από τα ολότελα.. Πάνε τώρα 2 χρόνια που το παλεύουμε αυτό το ταξίδι.
• Δευτέρα με ζωγραφικές, ποδήλατο, το μάθημα χορού μας, σούπερ-μάρκετ, παιχνίδι (όλα σερί!) και εύκολο μεσημεριανό ύπνο (ουάου! είχε πάει βεβαίως η ώρα 13.00 και είχαμε κάνει τόσα!).
• Και είχε τόσο κρύο που ο μικρός φόρεσε την κουκούλα του και έβαλε μόνος του τα χέρια στις τσέπες.
• Και το απόγευμα πέρασε για λίγο η φίλη Ρόζα άρτι αφιχθείσα από την Ρώμη και ο μικρός πετούσε από τη χαρά του.
• Στο ενδιάμεσο κόψαμε τα λαχανικά μας για το μπριάμ, δοκίμασε το νέο του χειροποίητο σκούφο από την κα Χρύσα, άρχισε να τρέχει γυμνός πάνω - κάτω, κάναμε τα ακροβατικά μας και τσουπ, να τος και ο συνοδοιπόρος!
• Τρίτη με πολύ παιχνίδι + μηδέν ύπνο = κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας στον παιδικό σταθμό. Είχε να μου συμβεί μήηηηνες! Να κάθομαι δηλαδή σε ένα αυτοκίνητο (μες στη βροχή και το κρύο) και να τον περιμένω να ξυπνήσει. Χαλάλι του. Έτσι πέρασε ένα 45 λεπτο, ξύπνησε, πήγε στον παιδικό και επέστρεψα εγώ για τις δουλειές.
• Και έκανε ένα κρύο!! Μπρρρ.... τον φόραγες και τον σκούφο αν τον είχες. Ευτυχώς δείχνει ότι ανεβαίνει πάλι κάπως η θερμοκρασία.
• Και το βράδυ είχε βεβαίως μάθημα yoga.
• Τετάρτη με τραμπολίνο και κυνηγητό του Στέφανου γύρω - γύρω στην τεράστια αίθουσα (ενώ τα υπόλοιπα παιδάκια ακολουθούσαν τις οδηγίες του Sylvain), γρήγορες αγορές στο εμπορικό κέντρο ("λουλουδάκια μαμάκα") και επιστροφή για τον -δύσκολο- μεσημεριανό του ύπνο.
• Και με κάθε επίσκεψη, κάποιες standard δουλειές μπαίνουν στο πρόγραμμα: τακτοποίηση (ξανά και ξανά) του ξενώνα, κέικ υποδοχής, σούπερ-μάρκετ για τις μαγειρικές και τα πρωινά και έρευνα για το πώς θα κινηθούμε (πόλεις, αξιοθέατα, θεάματα κτλ).
• Και αυτή τη φορά το κέικ ήταν άκρως φθινοπωρινό με μήλα, κανέλα, ginger.... 
• Και ευτυχώς η θερμοκρασία άρχισε όντως να παίρνει πάλι τα πάνω της, κόπασε ο αέρας και η βροχή και απολαύσαμε φθινοπωρινό ήλιο ξανά.
• Και την Πέμπτη υποδεχτήκαμε το μεσημέρι την "γιαγιά Ντάντα" στο τρένο!
• Και του το είχα κρατήσει έκπληξη και όταν περιμέναμε τον ρώτησα αν θέλει να του πω ποιος έρχεται ή να παραμείνει έκπληξη, και επέλεξε την έκπληξη.
• Και όταν την είδε φώτισε το πρόσωπό του!
• Με αρκετές διαπραγματεύσεις καταφέραμε να πάει και στον παιδικό σταθμό σχετικά ανώδυνα ώστε να κάνουμε εμείς λίγες δουλειές, να τακτοποιηθούμε σπίτι και να περιμένουμε την επιστροφή των αγοριών το απόγευμα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Τι όμορφο και δημιουργικό πρωινό Παρασκευής! Έξω να έχει εκπληκτικό ήλιο και εσύ να είσαι μέσα, να σιδερώνεις επί 2 ώρες, να κάνεις διαπραγματεύσεις με τον μικρό για ΟΛΑ και να σου παίρνει και καμιά ώρα να τον κοιμίσεις. Α! Και να κοιμάται όλη-και-όλη μισή ώρα! 
• Ευτυχώς ο συνοδοιπόρος μάς λυπήθηκε, ακυρώθηκε και ένα meeting που είχε και έτσι ήρθε νωρίς! Γιούπι!
• Σας έχω ξαναμιλήσει για τη χαρά που παίρνω με τα ταχυδρομικά πακέτα! Με το που ακούω "σου έστειλα το πακέτο" (συνήθως από τις γιαγιάδες) ελέγχω κάθε λίγο και λιγάκι το γραμματοκιβώτιό μας από την ανυπομονησία μου. Σα μικρό παιδί. Και τώρα έχουμε 2-3 που αναμένονται!
• Προνοήσαμε φέτος και έτσι το χριστουγεννιάτικό μας δέντρο παραγγέλθηκε ώστε να το παραλάβουμε εγκαίρως από τη Γερμανία και να στολίσουμε το πρώτο μας, "κανονικό" δέντρο στας Ελβετίας εκεί γύρω στα μέση Νοέμβρη.
• Έτσι, το Σάββατο ξεκινήσαμε για Γερμανία ώστε να παραλάβουμε τα πακέτα και συνεχίσαμε με βόλτα στη Βασιλεία που απείχε κανά 10λεπτο. Εκεί περπατήσαμε, απολαύσαμε ήλιο -με δόντια, χαζέψαμε λιγάκι και κυρίως φάγαμε (γιατί πεινούσαμε!). 
• Μας κέρδισε το εντυπωσιακό κτήριο και τελικά μας αντάμειψε και το εσωτερικό του και το φαγητό του. Φάγαμε λοιπόν στο ιστορικό -όπως αποκαλύφθηκε- εστιατόριο Schlusselzunft (μη με ρωτήσετε πώς προφέρεται!) ένα εξαιρετικό (πιο χορταστικό δε γινόταν) club sandwich εγώ και ένα cordon bleu ο συνοδοιπόρος. Ο Στέφανος προοριζόταν για μακαρόνια (ούτε που τα άγγιξε) οπότε έφαγε 1 μπάλα παγωτό "σολολάτα" και το ευχαριστήθηκε.
• Κοιμήθηκε και στην επιστροφή οπότε το απόγευμα ήταν μες στην ενέργεια!!
• Φτιάξαμε λοιπόν παρέα τα κανελόνια μας ώστε να τα ψήσουμε την επομένη, παίξαμε και κοιμήθηκε αργά (πτώμα οι γονείς!).
• Ηλιόλουστη Κυριακή με ετοιμασίες για μεσημεριανό με τους φίλους μας τους Πολωνούς. Έτσι, τα αγόρια πετάχτηκαν για ψωμί και λουλούδια και εγώ έφτιαξα την αγαπημένη τάρτα κολοκύθας με καραμελωμένα κρεμμύδια, ετοίμασα τραπέζι και έψησα τα κανελόνια με κιμά και μπεσαμέλ.
• Και το μεσημεράκι φάγαμε (σκάσαμε) όλοι παρέα, τα είπαμε, γελάσαμε, θαυμάσαμε τα ιστιοπλοϊκά της λίμνης, αναλύσαμε τα επαγγελματικά, ήπιαμε φραπέ (όχι εγώ), φάγαμε το εξαιρετικό apple crumble της Magdalena και αποχωριστήκαμε.
• Χωρίς ύπνο όλη μέρα ο μικρός και με επιπλέον κούραση καθώς ήθελε να εντυπωσιάσει τους καλεσμένους μας (τι ποδήλατα, τι χοροπηδητά, τι κυνηγητά, τι αγκαλιές), ε, εκεί κατά τις 19.00 παραλίγο να κοιμηθεί στην αγκαλιά μου.
• Δευτέρα και επιστρέψαμε (αλληλούια) στις εξωσχολικές μας δραστηριότητες και στο μάθημα χορού. Όχι ότι συμμετείχε και πολύ ο μικρός αλλά οκ. Τα αποτυπώνει και μας τα κάνει μετά στο σπίτι.
• Και αυτό το φύλλο που βλέπετε παραπάνω το μάζεψε καθώς περπατούσαμε και δεν το άφησε καθ' όλη τη διάρκεια του μαθήματος.
• Και ευτυχώς το μεσημεράκι 1. κοιμήθηκε και 2. σχετικά εύκολα. Yes!
• Έτσι, έφτιαξα εγώ τον καφέ μου και το απήλαυσα παρέα με το τελευταίο κομμάτι apple crumble. Ευτυχία.
• Έφτασαν και τα πρώτα πακέτα! Και όποτε τα βλέπει ο μικρός λέει "a moi ca", ότι είναι δικά του!
• Η βόρεια γιαγιά λοιπόν μας έστειλε σταφίδες για τον μικρό, αποξηραμένα σύκα για εμένα, μπλουζάκια mickey για τον μικρό, κουκουνάρι για τον συνοδοιπόρο....
• Και το απόγευμα πήγαμε στο πάντα όμορφο Auvernier με τη φίλη Βάια για πατίνι και παιδότοπο και λίμνη και καφέ (κάθε 10 λεπτά άλλαζε γνώμη ο μικρός οπότε καταλαβαίνετε).
• Τρίτη με ωραίο ήλιο, δουλειές εντός, σούπερ-μάρκετ με τον μικρό και (ναι) ύπνο!
• Επιτυχία είναι να έχει φτάσει το μεσημέρι και να έχεις κατορθώσει να περάσεις 4 ώρες με τον μικρό χωρίς (μεγάλα) δράματα, να έχει φορέσει μπλούζα που δεν έχει τον mickey, να έχει φορέσει παπούτσια άλλα από αυτά του νονού (τα έχει λιώσει!), να έχετε κάνει ήσυχα τα ψώνια στο σούπερ-μάρκετ, να έχετε αποχωριστεί ανώδυνα το καρότσι - αυτοκίνητο, να έχετε μπει στο αυτοκίνητο εύκολα για την επιστροφή, να έχετε κουβαλήσει - περπατήσει ξέγνοιαστα μέχρι το σπίτι, να μην έχει φάει κανενός είδους γλυκό - μπισκότο, και να έχει κοιμηθεί (σχετικά) γρήγορα για μεσημέρι. Ουάου! You go girl!
• Εκδόθηκε το βιβλίο του αγαπημένου μας Γιώργου: Το Πολιτικό Τραγούδι στην Ελλάδα. Και εις ανώτερα φίλε! Καμαρώνουμε και ανυπομονούμε να το πάρουμε και εμείς στα χέρια μας (με αφιέρωση παρακαλούμε).
• Και το βράδυ της Τρίτης είχαμε το καθιερωμένο μας μάθημα yoga το οποίο αυτή τη φορά έφερε τα πάνω - κάτω (στην κυριολεξία). Inversions λοιπόν. Νομίζω ότι όλοι το ευχαριστηθήκαμε.
• Τετάρτη με τραμπολίνο (επιτέλους) και τον Στέφανο να ακολουθεί συνολικά κανά 10λεπτο τις οδηγίες των δασκάλων και την υπόλοιπη ώρα να τρέχει non-stop, να πηδά, να σκαρφαλώνει και να χαμογελά! Well well.... 
• Και μετά πήγαμε και τα δυό μας για καφέ - χυμό, περάσαμε από το ταχυδρομείο για την 2η κούτα και επιστρέψαμε να την ανοίξουμε με ανυπομονησία.
• Η νότια γιαγιά λοιπόν μας έστειλε κάποια από τα αθηναϊκά μας χριστουγεννιάτικα στολίδια που της είχαμε ζητήσει, καλορίζικα μπισκότα για εμένα, σοκοφρετάκια + πιτσίνια για τον συνοδοιπόρο (καταλαβαίνετε!), μοσχομυριστό καφέ φίλτρου (το ξέρετε ότι εδώ δεν πουλούν με αρώματα παρά μόνο τον κλασικό;) και ένα μαγιουδάκι με βέσπες για τον μικρό.
• Έτσι, αφού έφαγε τα μπισκοτάκια του και εξερεύνησε την κούτα, κοιμήθηκε μια ωρίτσα και πήγε ωραίος - ωραίος στον παιδικό του σταθμό.
• Μου έστειλε και η αδελφή μου βιντεάκια από την Αρτεμούλα που προπονείται στο σπίτι για τις εξετάσεις της στο μπαλέτο και έλιωσα. Μα είναι τόσο γλυκούλα, τόσο συγκεντρωμένη.
• Και εκεί που προσπαθούσα να φυγαδεύσω τις σοκοφρέτες χωρίς να τις δει ο μικρός, τις έβαλα -όπως αποδείχθηκε- άτσαλα στο ντουλάπι οπότε όταν μετά το άνοιξα, μπαμ να 'σου κάτω το βαζάκι του pesto. Το πήρα λοιπόν ως σημάδι και ενώ μαρινάριζα τις μπριζόλες, έβαλα και από αυτό. Και όταν ψήθηκαν παρέα με τις γλυκοπατάτες έγιναν μούρλια!
• Πέμπτη με κατακκόκινο, πρωινό ουρανό, λαμπερό ήλιο, δουλειές και δυσκολίες με τον μικρό (κουράζομαι -κυρίως ψυχικά- όταν πρέπει να είμαστε οι 2 μας, 4-5 ώρες μόνοι σε ένα σπίτι...). Χωρίς διάλειμμα λοιπόν (χωρίς ανάσα που λένε), και με αρκετή υπομονή φτάσαμε στο μεσημέρι και στον πολυαναμενόμενο παιδικό σταθμό.
• Να σας πω την αλήθεια, πλέον, περνάει τόσο καλά στο σχολείο του που άνετα θα μπορούσε να πηγαίνει ολόκληρη ημέρα. Από το πρωί που ξυπνάει με ρωτάει πότε θα πάει. Έλα όμως που αυτό προϋποθέτει αρκετό budget! We'll see.
• Προς το παρόν, τις ημέρες που δεν κοιμάται για μεσημέρι, προσπαθώ να εγκαινιάσω την ώρα της ησυχίας όπου αυτός παίζει μόνος του και εγώ κάθομαι στον υπολογιστή (για να καταλάβει ότι έχω δουλειά και ότι δεν μπορώ να παίξω άλλο μαζί του). Για να δούμε.
• Και το μεσημέρι είχα και το πρώτο μάθημα γαλλικών με την νέα μου δασκάλα Ελένη. Και τα πήγαμε μια χαρά!
• Και το βραδάκι είχα και το πρώτο μου δείπνο με τις μαμάδες - μέλη του συλλόγου γονέων του παιδικού σταθμού. Είμαστε 2 τα νέα μέλη και κανόνισαν αυτό το δείπνο για να μας καλωσορίσουν. Και ήταν όλες συμπαθέστατες, mix χωρών, επαγγελμάτων, οικογενειακών καταστάσεων.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Εμπράκτως

Πόσα κάνατε σήμερα με τα χεράκια σας; Όχι, τα παντώς τύπου πληκτρολόγια δε μετράνε. Τι πιάσατε; Τι φτιάξατε; Τι μαγειρέψατε; Τι μαστορέψατε; Τι φυτεύσατε; Τι αγκαλιάσατε; Τι φροντίσατε; Τι ζωγραφίσατε; Μήπως τελικά η τεχνολογία μάς στερεί την πράξη; Την αφή; Τη δημιουργία; Την κίνηση; Δημιουργούμε, και πράττουμε, και συνομιλούμε αλλά όχι με το σώμα μας, με τις αισθήσεις μας. Δεν πιάνουμε το βιβλίο για να το διαβάσουμε ούτε το μολύβι για να γράψουμε ούτε την κιθάρα για να παίξουμε μουσική. Ίσως πια να μην μαγειρεύουμε κιόλας, να μην μαστορεύουμε, να μην αθλούμαστε, να μην έχουμε φυτά ή ζώα, αν δεν έχουμε και παιδιά ε, τότε η παγίδα είναι μεγάλη. Ήδη τα απανταχού "ρομπότ" έχουν αναλάβει πολλές από τις χειρονακτικές μας εργασίες (από το κούρεμα του γκαζόν μέχρι το μαγείρεμα), και πού είμαστε ακόμα.... Εμείς απλά κάνουμε τα περισσότερα εικονικά. Μπορούμε να τα "ζήσουμε" όλα απλά μέσα από τις οθόνες. Και να "δημιουργήσουμε" ευκολότερα από ποτέ. Πόσο διαφορετικά είναι όμως όλα όταν πραγματικά και ουσιαστικά χρησιμοποιούμε το σώμα μας;

Όταν το νοιώθουμε να ιδρώνει ενώ κυνηγάμε μια μπάλα ή κάνουμε ορθοπεταλιές. Όταν ακούμε τον ήχο του μολυβιού πάνω στο χαρτί. Όταν καμαρώνουμε το έπιπλο που συναρμολογήσαμε ή το νέο μας φυτό που γέμισε μπουμπούκια. Όταν αγκαλιαζόμαστε. Όταν απολαμβάνουμε τον ήχο που παράγουν πραγματικά όργανα και αφηνόμαστε στο ρυθμό. Όταν βλέπουμε να παίρνει σάρκα και οστά κάτι που ξεκίνησε ως απλά μια ιδέα και τελικά έγινε κάτι χειροπιαστό. Χειροποίητο. Τόσο όμορφη λέξη. Όλοι πληρώνουμε κάτι παραπάνω όταν πρόκειται για κάτι χειροποίητο. Γιατί όλοι αναγνωρίζουμε την υψηλότερή του αξία και ομορφιά. Ας "χειροποιήσουμε" και εμείς λοιπόν. Έστω μέσω ενός χόμπι το οποίο όμως δεν θα συμπεριλαμβάνει την τεχνολογία (ή έστω κατ' ελάχιστο). Κηπουρική; Πλέξιμο; Yoga; Ζωγραφική; Περπάτημα; Ζαχαροπλαστική; Μουσική; Είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στο σώμα, τη ψυχή και το μυαλό μας. Ο πιο "εύκολος" διαλογισμός. Η συγκέντρωση όλου μας του είναι σε μία δημιουργία. Αυτή η πολύτιμη, εσωτερική ησυχία όταν αφιερωνόμαστε 100% σε κάτι που απαιτεί και τις 3 μας υποστάσεις. Η γκάμα είναι τεράστια, όλο και κάτι θα βρούμε. 

Το έχω και εγώ στο νου μου συνεχώς γιατί με την online δουλειά, τη ξενιτιά και τις μοναξιές, περνάω περισσότερες ώρες μπροστά στις οθόνες απ' ότι θα ήθελα. Δουλεύω μέσω του υπολογιστή, επικοινωνώ στην συντριπτική πλειοψηφία των φορών μέσω των τηλεφώνων, ακούω - διαβάζω - μελετάω - γράφω παρέα με τον MACη, διασκεδάζω μέσω (και) των τηλεοπτικών σειρών... Νοιώθω όμως τόσο την ανάγκη να εκφραστώ με το σώμα μου. Για αυτό και η yoga, για αυτό και η ζαχαροπλαστική (και ας πρέπει μετά να φάμε τις δημιουργίες, θυσίες!), για αυτό και τα φυτά μας, για αυτό και οι περίπατοι. Θέλω όμως πιο πολύ, πιο συχνά.

ανδριάνα

How was your week?

• Είναι τόσο όμορφο, φωτεινό, ηλιόλουστο, χρωματιστό αυτό το ελβετικό φθινόπωρο. Νομίζω μακράν το πιο ήπιο αυτά τα 4 χρόνια που είμαστε εδώ.
• Και δεν το αφήνουμε βεβαίως ανεκμετάλλευτο!
• Την Παρασκευή βγήκαμε νωρίς - νωρίς "βότα" τα δυο μας στην αγαπημένη μας παιδική χαρά του Hauterive. Που είναι ξύλινη (εννοείται), μεγάλη, με ένα τεράστιο καράβι (που έχει και τιμόνι), και τσουλήθρα - τούνελ, δίπλα στη λίμνη, με άπλετο ελεύθερο χώρο για τρέξιμο και μπάλα. Και τα περάσαμε πολύ όμορφα.
• Και το απόγευμα κανονίστηκε on the spot μάζωξη σπίτι με τους φίλους από την Bienne και guest star τον Βασίλη από την Βέρνη. Έτσι φτιάξαμε σπιτικές κρέπες (να είναι καλά τα αγόρια), έπαιξαν τα μικρά, είπαμε τα νέα μας και αποχωριστήκαμε βραδάκι πια για τους ύπνους.
• Σάββατο με γρήγορη, πρωινή βόλτα στο κέντρο και οδήγημα προς το βουνό για το καθιερωμένο μας πια γεύμα chase. Είναι βλέπετε η περίοδος του κυνηγιού και έχουμε φίλους που είναι λάτρεις. Το κυνήγι συνήθως περιλαμβάνει αγριογούρουνο, τάρανδο, ελάφι, λαγό.... και είναι άκρως ελεγχόμενο. Πρέπει στο παρελθόν να σας έχω γράψει για την διαδικασία του κυνηγιού εδώ ε; Που είναι καταμετρημένος ο πληθυσμός όλων των ζώων και κάθε κυνηγός έχει ειδική άδεια για το ποια ζώα και πόσα μπορεί να κυνηγήσει.
• Και αφού φτάσαμε νωρίς, περιηγηθήκαμε στην εκπληκτική φύση, κάναμε μια στάση στο σταύλο των αλόγων να θαυμάσουμε τους ιππείς και τα πανέμορφα αυτά ζώα, και συναντήσαμε τους φίλους στο La Charrue. 
• Και αφού φάγαμε ωραία, κυνηγήσαμε τα μικρά, και τα είπαμε, βγήκαμε και στα λιβάδια για μία γρήγορη πτήση του drone. Και τα αγόρια έβγαλαν μερικά συγκλονιστικά βίντεο και φωτογραφίες.
• Είναι αυτή η ελβετική φύση...... ζωγραφιά.
• Στην επιστροφή, κάναμε και μια στάση στο εμπορικό κέντρο για 2-3 δουλειές και σπίτι για ανασυγκρότηση.
• Πάει ο πρώτος κύκλος του Handmaid's Tale. Μπρος ολοταχώς για τον δεύτερο.
• Κυριακή με ακόμη μία ηλιόλουστη ημέρα! Και ξεκινήσαμε με καφέ στο κέντρο και βόλτα με την Νινίνα, επιστροφή για τον ύπνο του μικρού, και απογευματινή εξόρμηση στο Chaumont για άλογα -πάλι, παιδική χαρά -πάλι, ποδόσφαιρο -πάλι, κυνηγητό -πάλι.
• "Μπαμπά, όχι συμφωνώ μιλήσεις". Ο μικρός στον συνοδοιπόρο που πήγε στο διπλανό δωμάτιο για να μιλήσει (επαγγελματικά) στο κινητό. Ακόμα το λέμε και γελάμε....
• Δευτέρα με το Α' μέρος εντός, δύσκολο μεσημεριανό ύπνο του μικρού (από τη μία λέω μήπως δεν τον χρειάζεται πλέον και από την άλλη κοιμάται 1,5 ώρες!) και Β' μέρος στην Bienne παρέα με τον μικρό Παναγιώτη, τη μικρή Άρτεμις και τις μαμάδες.
• Και παίξανε ωραία τα μικρά, τα είπαμε εμείς, βγήκαμε και στην κοντινή παιδική χαρά και απογευματάκι επιστρέψαμε για να βρούμε τον συνοδοιπόρο σπίτι και να φάμε οικογενειακώς εξαιρετικές τσιπούρες!
• Τρίτη εντός (με ξέκανε 3-4 ώρες το πρωί! και τι δεν παίξαμε!), παιδικό σταθμό, online δουλειές, προετοιμασία του μαθήματος, μίνι γιορτή στην πολυκατοικία για τα "εγκαίνια" του ασανσέρ (μωρέ, μάλλον αφορμές ψάχνουν! και τα είχαν οργανώσει όλα τόσο ωραία.. με τις σαμπάνιες τους, τα τυράκια τους, τα dip τους, τις καρέκλες τους), μακαρόνια με alfredo κολοκύθας, και βραδινό μάθημα yoga (ιδρώσαμε!).
• Τετάρτη με εξαιρετικό ήλιο πάλι και πρωϊνό σπίτι της Βάιας. Πόσο την πρόσεχε και την φρόντιζε ο Στεφανάκος την μικρή Άννα - Μαρία! Τα είπαμε και εμείς, τσιμπήσαμε τα σπιτικά κέικ, χαλαρώσαμε και μεσημεράκι επιστρέψαμε σπίτι για να κοιμηθεί ο μικρός.
• Και το απόγευμα έκανα εξαιρετική yoga (1,5 ώρες σχεδόν), μαγείρεψα, συμμάζεψα και περίμενα τα αγόρια μου που πολύ μου έλειψαν.
• Σας έχω πει ότι ο μικρός τα μεσημέρια εδώ και καμιά δεκαριά ημέρες δεν τρώει; Τίποτα. Κανένα ενδιαφέρον. "Όχι πεινάω μαμάκα. (Σ)χολείο;". Μάλλον ανυπομονεί τόσο να πάει στο σχολείο που δεν θέλει να χάσει χρόνο. Τι μαγειρεύουμε μαζί, τι του φτιάχνω τα αγαπημένα του, τι κάθομαι να φάω μαζί του... ούτε που πλησιάζει.
• Και πάνω στην τρέλα, έφτιαξα και ένα photo book για τη βάφτιση του Στεφανάκου. Είχα πει να μην κάνω ξεχωριστό καθώς έχω εκτενή κάλυψη στο ετήσιο photo book που φτιάχνω, αλλά μετά σκέφτηκα τον νονό οπότε το έφτιαξα για να το έχει και αυτός.
• Αν δεν έχεις πού να διοχετεύσεις τη δημιουργικότητά σου φτιάχνεις photo books. Δέχομαι και παραγγελίες!
• Α! Έκανα και ένα skype call με τη νέα μου, διαδικτυακή καθηγήτρια γαλλικών. Και τα πήγαμε περίφημα και από βδομάδα ξεκινάμε.
• Πέμπτη με πλυντήρια, ξύπνημα του μικρού στις 08.15 (το λες και αργά για τα δικά του δεδομένα), ΠΟΛΥ παιχνίδι, μηδέν ύπνο (ούτε που το προσπάθησα) με αποτέλεσμα από τη μία να μην ηρεμήσω ούτε λεπτό, από την άλλη να πάει στον παιδικό σταθμό κατά τις 13.00 (αντί τις 14.00 που συνηθίζαμε λόγω του ύπνου).
• Και άρχισαν να πέφτουν τα στοιχήματα για την κατάσταση στην οποία θα τον έβρισκε ο συνοδοιπόρος το απόγευμα κατά την παραλαβή. Χωρίς ύπνο και χωρίς μεσημεριανό φαγητό.
• Και τελικά επέστρεψε ακμαίος και κεφάτος! Με περίσσια ενέργεια και όρεξη!
• Και φάγαμε σπιτικό crispy chicken με τορτίγιας, καραμελωμένα κρεμμύδια + πιπεριές, και ρύζι. Μιαμ μιαμ.
• Το απόγευμα κάναμε και ένα εκτενές τηλεφώνημα με την αγαπημένη μου Λονδρέζα Αθηνά και ανταλλάξαμε ιδέες και συμβουλές για τις νέες μας επαγγελματικές περιπέτειες (στην yoga εγώ, στο pilates αυτή). Αχ και να ήμασταν στην ίδια πόλη! Έστω και στην ίδια χώρα!
• Αν κρίνω από το pinterest και τις θεματολογίες που μου προωθεί, 2 είναι τα βασικά μου ενδιαφέροντα αυτές τις ημέρες: πώς να διακοσμήσω τον μακρύ τοίχο της τραπεζαρίας μας (κορνίζες κορνίζες κορνίζες) και πώς να καταφέρω -επιτέλους- να πιάσω τα πολλά και πυκνά μου μαλλιά σε κότσο. Α! Και συνταγές κολοκύθας! Θα σας κρατώ ενήμερους και για τα 3 αυτά μέτωπα. 

Καλό σαββατοκύριακο!

Ας χορτάσουμε ήλιο!

ανδριάνα