How was your week?

• Παρασκευή, και μετά τα συμβάντα της Πέμπτης, έμεινα βεβαίως σπίτι και εργάστηκα από το ωραιότατό μου σαλόνι.
• Και το πρωί, μία από τις δασκάλες του Στεφανάκου στον παιδικό σταθμό, μου εξήγησε πως έχει μεγάλη αντίληψη και κατανόηση -πλέον και στα γαλλικά- και παρακολουθεί με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις ιστορίες, τις συζητήσεις και τις αναγνώσεις και συμμετέχει ενεργά.
• Ξέρεις ότι ζεις στην Ελβετία όταν αρχές Οκτωβρίου, ο παιδικός σταθμός ζητά τις ημέρες απουσίας του παιδιού σου ενόψει των Χριστουγεννιάτικων διακοπών ώστε να κανονίσουν και εκείνοι τις δικές τους.
• Το Σάββατο ξημέρωσε βροχερό και με το ωραίο μας δανεικό αυτοκίνητο αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το πρόγραμμά μας παρόλες τις αντιξοότητες.
• Έτσι, αφού κάναμε τις τοπικές μας δουλειές, ξεκινήσαμε για Λωζάνη και Lutry ώστε να δούμε ένα συγκρότημα κατοικιών υπό κατασκευή. Και ήταν υπέροχο (πέραν από τις λάσπες που γεμίσαμε) αλλά η κατασκευή του θα ολοκληρωθεί το 2021 οπότε μας πέφτει κάπως μακριά. Κρίμα.
• Η βροχή κόπασε και έτσι κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της Λωζάνης για βόλτα, κάποια δωράκια που ήθελα να πάρω και μεσημεριανό στο αγαπημένο Luigia.
• Big Little Lies Season #2. Πόσο καλογραμμένο, πόσο καλογυρισμένο, πόσο καλοπαιγμένο! Τόσο πλήρεις και πολύπλοκοι ρόλοι! Και η Meryl Streep εντυπωσιακή όπως πάντα. 
• Κυριακή και ενώ η βροχή συνέχισε να πέφτει πυκνή, βάλαμε τα μαγιώ μας και κατευθυνθήκαμε στο BernAqua για την πρώτη μας οικογενειακή επίσκεψη! Εντυπωσιακό water park με πισίνες πολλές και για όλα τα γούστα και τις ηλικίες!
• Ο μικρός σε έκσταση πήγαινε από πισίνα σε πισίνα, γέμιζε μπουρμπουλήθρες, έπεφτε από τσουλήθρες, κρυβόταν κάτω από καταρράκτες, και όλα αυτά σε θερμοκρασία νερού γύρω στους 33-36 βαθμούς! Ιδανικά!
• Το μεσημεράκι, επιστρέφοντας, κάναμε μια στάση στους φίλους στη Bienne για μεσημεριανό φαγητό, παιχνίδι και κους κους και επιστρέψαμε αργά το απόγευμα για ανασυγκρότηση.
• Δευτέρα και το πρωϊνό μου δρομολόγιο είχε στάση στο γκαράζ της Λωζάνης ώστε να επιστρέψω το αυτοκίνητο που μας δάνεισαν και να με πετάξουν μέχρι το γραφείο.
• Και το gps, μάλλον λόγω της αυξημένης κίνησης, με πήγε μέσα από χωράφια και χωριά! Είχα την αγωνία μου με τον "ξένο" πολυτελές αυτοκίνητο, είχα και τις αγελάδες!
• Όλα πήγαν όμως καλά και το απόγευμα επέστρεψα με τρένο αφού με άφησε ένας συνάδελφος στον σταθμό φεύγοντας.
• Και όλες σχεδόν οι ημέρες κύλησαν με βροχή και συννεφιά και φθινοπωρινή ψύχρα, με μπρος - πίσω τηλεφωνήματα και συναντήσεις και επεξηγήσεις για το παλιό αλλά και το νέο αυτοκίνητο, και ήσυχα, οικογενειακά απογεύματα.
• Και την Τρίτη είχαμε βεβαίως την γιόγκα μας και την Τετάρτη έγινε ένα ατύχημα στην εθνική Λωζάνης - Γενεύης που ανάγκασε την αστυνομία να κλείσει οριστικά το δρόμο για 12 ώρες! Καταλαβαίνετε! Έκανα τον σταυρό μου που ήμουν στο αντίθετο ρεύμα.
• Και την Πέμπτη ο συνοδοιπόρος παρέλαβε το πρωί το νέο μας αυτοκίνητο (γιούπι!) και το μεσημέρι αναχώρησε οδικώς με ένα φίλο για Λυών και τον αγώνα μπάσκετ ΠΑΟ - ASVEL.
• Έτσι, αναχώρησα λίγο νωρίτερα εγώ από τη δουλειά, παρέλαβα το φυστίκι και περάσαμε ένα εξαιρετικό απόγευμα οι δυο μας! Φτιάξαμε πίτσα, συμμαζέψαμε, παίξαμε, λουστήκαμε, διαβάσαμε και 20.15 κοιμόταν σαν αγγελούδι!
• Έτσι, κατάφερα και εγώ να παρακολουθήσω μια ταινία που είχα στη λίστα από τότε που βγήκε (2016): Manchester by the sea. Πολύ εσωτερική και δυνατή ταινία.
• "Μπαμπά, ποτέ δεν σε είδα! Έφτασε η νύχτα και δεν είχες έρθει" το πρωινό καλωσόρισμα του Στεφανάκου στον μπαμπά του. Και τον γέμισε αγκαλιές!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Άνθρωποι

Είναι οι άνθρωποι. Είναι πάντα οι άνθρωποι αυτοί που κάνουν τη διαφορά. Θυμάστε τότε, τον Μάρτιο που μας πέρασε, που προσπαθούσα μέσα σε λίγες μόνο ημέρες να βρω τη λύση ώστε ο Στεφανάκος να παρακολουθήσει τον παιδικό σταθμό full time ώστε να μπορέσω και εγώ να ξεκινήσω στην πολυπόθητη δουλειά μου; Τότε που η επόμενη διαθεσιμότητα ήταν για τον Αύγουστο ενώ εγώ έπρεπε αρχές Απριλίου να είμαι στη νέα μου θέση. Τότε που δύο άνθρωποι, η γραμματέας Rute και η διευθύντρια Christine, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και με ενσυναίσθηση και αποφασιστικότητα έκαμψαν τους κανόνες ώστε να βρουν τον τρόπο και να ξεκινήσει ο Στεφανάκος μόλις μετά από λίγες ημέρες. Τότε που βούρκωσα στα νέα και έφτιαξα cupcakes για να τους δείξω την ευγνωμοσύνη μου. Τότε που αισθάνθηκα "δικαιωμένη" και περήφανη για αυτούς τους ανθρώπους αλλά και για εμένα που έχω κατορθώσει να έχω τέτοιες σχέσεις σε μια ξένη χώρα, επικοινωνώντας σε σπαστά γαλλικά αλλά με πλήρη ειλικρίνεια, σεβασμό και καλές προθέσεις.

Έτσι ένοιωσα και την περασμένη Πέμπτη όταν μέσα σε 2 δευτερόλεπτα και με μηδενική σχεδόν ταχύτητα είχα ένα τόσο δυνατό τροχαίο ατύχημα που εγώ βγήκα αλώβητη αλλά το αυτοκίνητό μου καταστράφηκε χωρίς επιστροφή. Τότε που έπρεπε μόνη να εντοπίσω ασφαλιστικές εταιρείες, γερανούς, συνεργεία σε μια πόλη που γνωρίζω μόνο ως "τουρίστρια", να κατανοήσω νομοθεσίες και συμβόλαια, να επικοινωνήσω στα γαλλικά με όρους που δεν κατέχω καλά - καλά ούτε στα αγγλικά, και να κινηθώ σε τόσες άγνωστες και αγχωτικές κατευθύνσεις για να βρω μια λύση. Τότε που 2 όμως άνθρωποι, ο νεότατος, Γάλλος συνάδελφος Pierre και ο σχεδόν συνταξιούχος, Ελληνο-Ελβετός ασφαλιστής Carmelo, υπερέβησαν εαυτούς, άλλαξαν τα προγράμματά τους και ήταν εκεί για να μου προσφέρουν ένα τόσο πολύτιμο και απαραίτητο χέρι βοηθείας. Ήταν εκεί για να μιλήσουν με τον οδηγό του γερανού ο οποίος μιλούσε μόνο γαλλικά, και με βαριά προφορά, για να σπρώξουν το αυτοκίνητο, για συνεννοηθούν με το συνεργείο, για να συμπληρώσουμε τα χαρτιά, για να με καθησυχάσουν όταν τα νέα χειροτέρευαν ώρα με την ώρα, για να με αγκαλιάσουν όταν βούρκωνα, για να γελάσουμε ώστε να ελαφρύνει η ατμόσφαιρα, για να ανταλλάξουμε απόψεις και να δούμε μπροστά τις εναλλακτικές. Δύο άνθρωποι που δεν είχαν καμία, μα καμία, υποχρέωση να τα κάνουν όλα αυτά και που και πάλι θα ήταν δύο εξαιρετικοί άνθρωποι αν δεν τα είχαν κάνει. Δύο άνθρωποι όμως που θεώρησαν καθήκον τους να είναι εκεί χωρίς καν να ρωτήσουν. Με τον Pierre να ακυρώνει επιτόπου την συνάντησή του ώστε να έρθει στο ραντεβού με τον γερανό (παρόλο που εγώ επέμενα ότι δεν χρειάζεται, χωρίς βεβαίως να ξέρω τι με περιμένει) και με τον κύριο Carmelo να μου ανακοινώνει ότι στις 16.00 θα είναι στο γραφείο ώστε να με παραλάβει και να πάμε παρέα στο συνεργείο (χωρίς καν να του το ζητήσω). Και μιλώ για αυτούς τους δύο ειδικά γιατί έκαναν πραγματικά τόσα για εμένα χωρίς να βρίσκονται καν στον στενό μου οικογενειακό και φιλικό κύκλο. Ορμώμενοι μόνο από τις δικές τους αξίες και τον αμοιβαίο σεβασμό που τρέφουμε.

Είναι οι άνθρωποι. Οι πραγματικοί, αυθεντικοί άνθρωποι που κάνουν πάντα τη διαφορά. Και βεβαίως δεν είναι όλοι έτσι αλλά έχω ευτυχήσει να με περιτριγυρίζουν αρκετοί "τέτοιοι". Ελπίζω να είμαι και εγώ μία από αυτούς και να προσφέρω πάντα, όπου και όποτε μπορώ. Έτσι ανιδιοτελώς. Ως άνθρωπος προς άνθρωπο. Είμαι ευγνώμων για κάθε τέτοιο άνθρωπο. Έτσι, μέσα από μία τόσο ατυχή συγκυρία επιβεβαίωσα ακόμη μία φορά πόσο τυχερή είμαι και πόσο σπουδαίοι μπορούμε όλοι να είμαστε.

Ευχαριστώ!

ανδριάνα

How was your week?

• Παρασκευή και work from home καθώς η Λωζάνη βρισκόταν σε κλοιό λόγω της πορείας ενάντια στην κλιματική αλλαγή.
• Δουλειά λοιπόν και δουλειές και ησυχία και θέα τη λίμνη... εξαιρετικά!
• Και το απόγευμα με παρέλαβαν τα αγόρια και ξεκινήσαμε για Bienne και το σπίτι των φίλων!
• Παίξαμε, τα είπαμε και αφού προστέθηκε και ο φίλος Βασίλης κατευθυνθήκαμε προς την αγαπημένη μας πιτσαρία. Πατίνια, πίτσα, μακαρόνια, αναλύσεις, γέλια και επιστροφή σπίτι των φίλων όπου κανείς δεν είχε κλειδιά για να μπούμε! Χαχαχα... βραδινή περιπέτεια!
• Έτσι, τα γυναικόπαιδα μείναμε πίσω να παίζουμε κρυφτό στο πεζοδρόμιο και τα αγόρια πήγαν στο σπίτι της Νταντάς για να πάρουν το τρίτο ζευγάρι κλειδιά.
• Επιστροφή σπίτι για ύπνο και κρασιά για τον συνοδοιπόρο που γιόρτασε την Fête des Vendanges με τους συναδέλφους του.
• Σάββατο και το πρόγραμμα γεμάτο!
• Ξεκινήσαμε με pancakes που παρήγγειλε ο Στεφανάκος, συνεχίσαμε με paw patrol και δουλειές, βγήκαμε για σούπερ - μάρκετ και αγορές, και το μεσημεράκι συγκεντρωθήκαμε με φίλους στο κέντρο της πόλης για την παιδική παρέλαση και τα κονφετί!
• Μισή ώρα διήρκησε όλη και όλη η παρέλαση αλλά γεμίσαμε κονφετί, απολαύσαμε τις μπάντες, τα μικρά ενθουσιάστηκαν, και μετά συνεχίσαμε στο κλασικό λούνα πάρκ όπου ανεβήκαμε στην μεγάααααλη ρόδα (πρώτη φορά για τον Στεφανάκο και πολύ του άρεσε), συνέχισαν τα μικρά με τα αυτοκινητάκια και τα παιχνίδια και τις παιδικές χαρές και αργά το απόγευμα πια, επιστρέψαμε σπίτι, εμείς και τα κονφετί μας που έπεφταν από παντού! 
• Γεμάτη και ηλιόλουστη και η Κυριακή μας!
• Ξεκινήσαμε με αγορά φυτών για την ανανέωση του μπαλκονιού μας, συνεχίσαμε με μαγειρικές και εκεί κατά τις 11.00 υποδεχτήκαμε τους Πολωνούς φίλους μας για brunch!
• Το μενού είχε σπιτικές βάφλες, και σπιτικό κέικ λεμόνι, και σπιτικό κέικ με δαμάσκηνα (σπεσιαλιτέ της Μαγδαλένα), και ψωμιά, και τυριά, και bacon, και σιρόπια, και σπιτικές μαρμελάδες, και καφέδες (μέχρι και φραπέ!) και βεβαίως εξαιρετικές συζητήσεις, παιχνίδια με τον Στεφανάκο, μπαλκόνι και άραγμα.
• Το μεσημεράκι κατηφορίσαμε παρέα προς το Saint Blaise όπου λόγω του αέρα είχε μαζευτεί όλη η κοινότητα των θαλάσσιων σπορ, ειδικά των wind + kit surfers! Πραγματικά εντυπωσιακό θέαμα! Έτσι, μείναμε εκεί καμιά ωρίτσα, στην παιδική χαρά και στην παραλία θαυμάζοντας τους κατακτητές του αέρα!
• Επιστροφή σπίτι και τσουπ να 'σου οι φίλοι που επέστρεφαν από το βουνό μετά το μενού κυνηγιού που είχαν απολαύσει. Έτσι, ήρθαν από το σπίτι για καφέ και μπαλκόνι και παιχνίδια.
• Και με αυτά και με εκείνα, πέρασε ένα όμορφο, ηλιόλουστο σαββατοκύριακο, γεμάτο παιχνίδι και φίλους!
• Και η εργασιακή εβδομάδα ξεκίνησε καλά, με προσαρμογή στη νέα δομή, την πρώτη σύσκεψη της νέας μας μικρής υπο-ομάδας τριών ατόμων, αναλύσεις, προτάσεις, αντιπροτάσεις, ερωτηματικά... 
• Και την Τρίτη απολαύσαμε την yoga μας υπό τους ήχους της βροχής. Και πρώτη φορά ο Στεφανάκος με ρώτησε αν έχω yoga και αφού του απάντησα θετικά μου είπε "ε τότε να πας να ετοιμαστείς μαμά, θα σε περιμένουν".
• Και το στομάχι μου ακόμα δεν έχει συνέλθει πλήρως αλλά οκ.
• Την Τετάρτη, λόγω τεχνικού προβλήματος, οι προσβάσεις μου σε όλα τα τεχνολογικά εργαλεία της δουλειάς είχαν αρθεί!
• Ευτυχώς, όλως τυχαίως, είχα δηλώσει συμμετοχή στο δίωρο σεμινάριο που διοργάνωνε ο σύλλογος γονέων - υπαλλήλων της εταιρείας με θέμα "positive discipline".
• Και την Πέμπτη το πρωί, αφού ετοιμαστήκαμε (και μου είπε ο Στεφανάκος ότι είμαι πολύ όμορφη!), τον άφησα στον παιδικό σταθμό και συνέχισα για τη δουλειά.
• Και ενώ προχωρούσα σημειωτόν (κλασικά) έξω από τον δρόμο της δουλειάς με ένα τεράααστιο φορτηγό μπροστά μου (αυτά με τους γερανούς), κοιτάω έξω από το παράθυρο, κοιτάω μπροστά και συνειδητοποιώ ότι έχει φρενάρει το φορτηγό από το πουθενά, πατάω φρένο και μπαμ! Πέφτω πάνω του!
• Το φορτηγό δεν κατάλαβε τίποτα, ούτε που σταμάτησε, εγώ από την άλλη ένοιωσα το μπαμ και περίμενα ότι χτύπησα τον προφυλακτήρα. Συγχίστηκα αλλά συνέχισα λίγα μέτρα για να παρκάρω.
• Παρκάρω, βγαίνω και τι να δω!! Ο προφυλακτήρας σε άριστη κατάσταση αλλά από το σήμα του αυτοκινήτου μέχρι και το καπώ όλα σπασμένα. ΣΟΚ! Έμεινα πόση ώρα να το κοιτάω γιατί δεν πίστευα στα μάτια μου! 
• Προφανώς το αυτοκίνητο συγκρούστηκε με το μεταλικό μέρος του γερανού που εξείχε για αυτό και η μεγάλη κρούση και η μεγάλη καταστροφή στο πάνω μέρος!
• Πάω στη δουλειά, προσπαθώ να ηρεμήσω και να βγάλω μια άκρη με την ασφαλιστική, με πείθει (ευτυχώς) ο συνάδελφος Pierre να πάμε μαζί να κοιτάξει το αυτοκίνητο καθώς έχει μηχανολογικές σπουδές, πάμε και βεβαίως το αυτοκίνητο δεν έπαιρνε πια μπρος και είχε χάσει υγρά!
• Πίσω πάλι στη δουλειά για ανασυγκρότηση και επαναπροσδιορισμό των επόμενων κινήσεων! Ουφ! Ούτε στην Ελλάδα δεν μου είχε τύχει τέτοια ταλαιπωρία! Φανταστείτε το άγχος και την πολυπλοκότητα να διαχειρίζεσαι τέτοιες κρίσεις μόνος, σε μια ξένη γλώσσα και "άγνωστη" πόλη. Ουφ ξανά.
• Με την δεύτερη προσπάθεια εντοπίζω υπάλληλο της ασφαλιστικής που μιλά αγγλικά (yes!), κανονίζω τον γερανό και στο ενδιάμεσο επικοινωνώ και με τον Ελληνο-Ελβετό ασφαλιστή μας που παρόλο που η συγκεκριμένη ασφάλεια δεν είχε γίνει μέσω εκείνου, με κατευθύνει για όλα, κάνει τα απαραίτητα τηλέφωνα και έρχεται ακόμη και να με πάρει από το γραφείο για να με πάει στο συνεργείο!
• Το δεύτερο σοκ ήρθε από τον οδηγό του γερανού ο οποίος με μια ματιά μας υπολόγισε το κόστος επισκευής στα 8.000 φράγκα. Πόσο;;; Με έπιασαν τα κλάματα.
• Έτσι, όταν φτάσαμε πια στο συνεργείο, ήμουν προετοιμασμένη. Το κόστος ήταν όντως εκεί, ελαφρώς χαμηλότερο δηλαδή από την αξία του αυτοκινήτου. Ουφ. 
• Μετά από πολύωρες συζητήσεις και αναλύσεις, το αυτοκίνητο έμεινε εκεί και με ένα ωραιότατο, δανεικό αυτοκίνητο επέστρεψα κατάκοπη σπίτι.
• Και το βράδυ συνεχίστηκαν οι αναλύσεις και η έρευνα με τον συνοδοιπόρο για τα επόμενα βήματα.
• Και ναι, το σημαντικό είναι ότι είμαστε όλοι καλά, και ναι, η δουλειά των αυτοκινήτων αυτή είναι, να απορροφούν αυτά την κρούση ώστε να μην φτάσει σε εμάς, και ναι, αυτό ακριβώς έκανε το αυτοκινητάκι μου και απλά δεν το άντεξε.
• Και ναι, μια νέα περιπέτεια ξεκινά με μείον όλο αυτό το ποσό και συν την ταλαιπωρία 3 ατόμων που πρέπει να μετακινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, με διαφορετικά ωράρια και ένα μόνο αυτοκίνητο. Θα τη βρούμε όμως τη λύση, όπως πάντα.
• "Μαμά έχω και εγώ μια μεγάαααλη μηχανή! Είναι όλη μπλε και το κράνος μου είναι κόκκινο με paw patrols. Και πίσω μου έχει ειδική θέση για το μπεμπέ μου. Και του έχω και ειδικό κράνος. Και είναι τόοοοσο μεγάλη που χωράει και η μαμά μου και ο μπαμπάς μου. Και η γιαγιά και ο παππούς. Και πηγαίνει τόσο γρήγορα."

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Πατρίδα

Ναι. Είναι τα κάτασπρα και ξερά Κυκλαδονήσια. Οι ατελείωτες παραλίες και τα ιστιοπλοϊκά σκαφάκια. Είναι τα αρχαία μας μνημεία. Είναι ο μουσακάς και το σουβλάκι. Είναι το ούζο και το χταπόδι. Είναι οι ψάθινες καρέκλες και τα ταβερνάκια δίπλα στο κύμα. Είναι οι άνθρωποι που μιλούν δυνατά ενώ παράλληλα κουνούν τα χέρια τους. Είναι η ξέφρενη Μύκονος και η μοναδική Σαντορίνη. Είναι οι χοροί και τα τσουγκρίσματα. Μάλλον αυτή είναι η ελληνικότητα για έναν μη Έλληνα. Η θετική ελληνικότητα. Γιατί προφανώς υπάρχει και η αρνητική. Και είναι αληθής. Είμαστε όλα τα παραπάνω "στερεότυπα" και πόσα ακόμη.

How was your week?

• Περίεργη αυτή η Παρασκευή! 
• Το μεσημέρι είχα την προσωπική μου συνάντηση με τον νέο μας, Καταλανό διευθυντή. One-on-one που λένε και στο χωριό μου. Και συζητούσαμε πάνω από 1 ώρα! Και είναι συμπαθής και δραστήριος και νέος και δείχνει να ακούει.
• Και άκουσα όμορφα πράγματα για το εργασιακό μου προφίλ, και χάρηκα και "ψήλωσα". Άκουσα όμως και διάφορα άλλα σχετικά με τις δομές και τις ισορροπίες που μάλλον με προβλημάτισαν. 
• Έτσι, με πολλές σκέψεις και κάπως φορτισμένη ατμόσφαιρα ξεκίνησα το απόγευμα για το σπίτι. Και τσουπ, λίγο έξω από το Neuchatel κλειστό το τούνελ λόγω λέει ατυχήματος και για μία απόσταση 15 λεπτών έκανα πάνω από 1 ώρα μέσα από τα χωράφια! Ουφ.
• Έδωσα όμως σήμα και έτσι τα αγόρια δεν με περίμεναν και βγήκαν για βόλτα και για την αγορά του νέου πατινιού -όχι για το μικρό αλλά για το μεγάλο αγόρι της οικογενείας! Βγαίνουμε βλέπετε τον τελευταίο καιρό με τα rollers και τα πατίνια και εκείνος δεν είχε κάποιον τροχό για να ακολουθήσει. Ε, τώρα έχει!
• Πρωϊνή αναχώριση το Σάββατο με το λεωφορείο (μήνες είχα να μπω και πραγματικά το απήλαυσα) για το κομμωτήριο στο κέντρο της πόλης.
• Στα τελειώματα ήρθε και ο συνοδοιπόρος για το δικό του κούρεμα και μετά αναχωρήσαμε οικογενειακώς για το Erlach για να συναντήσουμε φίλους.
• Εκεί, σε πάντα καλοκαιρινούς ρυθμούς, παρόλο που το φορούσες το ζακετάκι, φάγαμε στην καντίνα τα πάντα εξαιρετικά burgers + nuggets, παίξαμε στον παιδότοπο και στη λίμνη, τα είπαμε με τους φίλους (διακοπές, δουλειές, μετακινήσεις... είχαμε πολλά!) και επιστρέψαμε για να προλάβουμε το εμπορικό κέντρο και το σούπερ μάρκετ.
• Και το απογευματάκι επισκεφθήκαμε τους γειτόνους που είχαμε να δούμε καιρό.
• Και η Κυριακή ξημέρωσε συννεφιασμένη και μουντή αλλά εξελίχθηκε ηλιόλουστη και υπέροχη!
• Έτσι, 3 οικογένειες με συνολικά 5 πιτσιρίκια ξεκινήσαμε για το Creux du Van. Οδηγήσαμε μέσα από τα χωράφια και τις φάρμες, φτάσαμε στο εστιατόριο Le Soliat, κάναμε την κράτησή μας για το μεσημεριανό μας fondue και ξεκινήσαμε για το hiking μας!
• Περπατήσαμε, φωτογραφήσαμε, γελάσαμε, ταΐσαμε τις κατσικούλες, χαζέψαμε τις αγελάδες και τα γαϊδουράκια, κάναμε ένα ελαφρύ πικ-νικ και μετά από 2 ωρίτσες ήμασταν πίσω για το fondue μας! Και φάγαμε και σκάσαμε -όπως αναμενόταν.
• Και τα μικρά έπαιξαν και εξερεύνησαν με ενθουσιασμό, συνεργάστηκαν και απήλαυσαν την ημέρα χωρίς να σταματήσουν λεπτό!
• Και στον γυρισμό, έπεσαν όλα ξερά στο αυτοκίνητο όπως φαντάζεστε!
• Έτσι, επιστρέψαμε σπίτι για ανασυγκρότηση, μπάνια, παιχνίδια, βιντεοκλήσεις, μπάσκετ και ποδόσφαιρα (στην tv) και ύπνους!
• "Μαμά, δεν πηγαίνουν τα ρούχα που φόρεσες", ο Στέφανος πρωί- πρωί στο ασανσέρ! "Γιατί αγάπη μου;" "Γιατί το γκρι πάει με το μαύρο και εσύ το φόρεσες με άσπρο. Να, κοίτα εμένα!".
• Και μέχρι να φτάσουμε στον παιδικό, διαδρομή περίπου 15 λεπτών, δε σταμάτησε να μου εξιστορεί πώς ο batman πήγε στον πύργο ελέγχου των κουταβιών και πώς ο Chase του έριξε ένα δίχτυ και πώς ένας λύκος εμφανίστηκε. 
• Και με την άφιξή μας, τον περίμενε η "συμμορία" (ο Nael και ο Matt δηλαδή) με ζητωκραυγές και πανηγυρισμούς!
• Και από την Τρίτη άρχισα να νοιώθω κάπως το στομάχι μου... ήταν κ ο συνάδελφος με τα δικά του στομαχικά και μάλλον μου τα μετέδωσε! Ουφ.
• Τα κατάφερα όμως στο βραδινό μάθημα της yoga αλλά... 
• Την Τετάρτη, μετά από έναν δύσκολο έως ανύπαρκτο βραδινό ύπνο λόγω του στομαχιού, έφυγα νωρίτερα από τη δουλειά γιατί ένοιωθα τόσο αδύναμη! Και έπεσα ξερή στο κρεβάτι για 2 σχεδόν ώρες, μέχρι να επιστρέψουν τα αγόρια.
• "Μαμά, μεγάλωσες"!
• Πέμπτη και το καθιερωμένο, πρωινό πλυντήριο ρούχων που βάζω εκεί κατά τις 07.00 το βάλαμε μαζί, παρέα με τον Στεφανάκο. Το ένα εγώ - το άλλο εκείνος. Ούτε πάνα δεν είχε αλλάξει από τον βραδινό του ύπνο αλλά ήθελε να με βοηθήσει. Ο γλυκός μου!
• Και τα στομαχικά επανήλθαν κάπως στη θέση τους και η νέα δομή της επαγγελματικής μας ομάδας μας παρουσιάστηκε επίσημα και τώρα προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς θα πορευτούμε. Θα την βρούμε την άκρη.
• Παράλληλα, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, ένας αγαπημένος φίλος έγινε μπαμπάς! Όλα τα καλά!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Το κομμωτήριο

Πάντα, σε όλες τις σχετικές συζητήσεις, έλεγα ότι στην προηγούμενη ζωή πρέπει να ήμουν άντρας. Γιατί βαριόμουν τόσο τα κομμωτήρια! Απολάμβανα το αποτέλεσμα αλλά βαριόμουν τόσο τη διαδικασία. Χάσιμο χρόνου! Έτσι την περιέγραφα. Τόσες ώρες για να περιποιηθώ μαλλιά και νύχια ενώ θα μπορούσα να κάνω τόσα άλλα δημιουργικά και ενδιαφέροντα! Να κάνω γιόγκα, να φτιάξω cupcakes, να μαγειρέψω με τον συνοδοιπόρο, να πιω καφέ με τα κορίτσια, να κάνω βόλτες κάτω από τον ήλιο, να διαβάσω, να γράψω, να να να.... Και αντί αυτών, να κάθομαι σε μια καρέκλα επί ώρες, απλά περιμένοντας να περάσουν τα προδιαγεγραμμένα λεπτά ώστε να απελευθερωθώ, ναι με καθαρό - φρέσκο - περιποιημένο μαλλί είναι η αλήθεια. Δεν θα ήταν πολύ καλύτερα αν το μαλλί ήταν απλά έτσι από φυσικού του; Ώστε να ελευθερώσεις αυτές τις ώρες για όλα όσα πραγματικά λαχταράς.

Πόσο σχετικά είναι τελικά όλα! Γιατί όλα αυτά σας τα γράφω καθήμενη, 09.00 πρωί Σαββάτου, στο κεντρικό κομμωτήριο του Neuchatel για την καθιερωμένη μου, δίμηνη επίσκεψη. Και πόσο την απολαμβάνω! Πόσο την περίμενα! Δύο ωρίτσες μόνη μου, να περιποιούμαι τον εαυτό μου, να χαζεύω περιοδικά, να χαζοσυζητάω με την κομμώτρια σε σπαστά γαλλικά, να πίνω καφέ και να απολαμβάνω αυτό το πολύτιμο διάλειμμα από την ρουτίνα. Να απολαμβάνω αυτήν την ησυχία. Την απραγία. Την απλότητα. Την πολυτέλεια. Την πολυτέλεια του να σε περιποιούνται. Την πολυτέλεια του να ασχολείσαι με τα ασήματα και τα "περιττά". 

Η ανδριάνα πριν και μετά την μητρότητα. Η ανδριάνα στην Ελλάδα και η ανδριάνα στην Ελβετία. Μαζεμένες, κοσμοϊστορικές οι αλλαγές. Πόσο διαφορετικά είναι όλα. Οι πραγματικότητες, οι προτεραιότητες, οι ανέσεις, οι πολυτέλειες, οι δυνατότητες. Το απολαμβάνω αυτό το ραντεβού αλλά και πάλι παραμένει μία δίμηνη ιεροτελεστία.

ανδριάνα

How was your week?

• Παρασκευή και ... work from home! Η τρίτη μου φορά ήταν και κάθε φορά αναρωτιέμαι γιατί δεν το κάνω συχνότερα.
• Έτσι, το πρωί σηκωθήκαμε και ετοιμαστήκαμε και οι 3 κανονικά, πήγα τον μικρό στον παιδικό, επέστρεψα, έφτιαξα καφέ, έβαλα σαγιονάρες και σορτς και κάθισα στον υπολογιστή.
• Και ο καιρός σα να ξανάγινε ελαφρά καλοκαιρινός!
• Και αφού εργάστηκα εξαιρετικά, το απόγευμα πήγαμε με τον συνοδοιπόρο στον λογιστή, παραλάβαμε το φυστίκι και κατευθυνθήκαμε προς το αγαπημένο Auvernier για πατίνι, rollers, παιδική χαρά, σκαρφαλώματα, λίμνη, βοτσαλάκια και παγωτό.
• Και το Σάββατο ξημέρωσε το τριήμερό μας και όλοι μαζί φτιάξαμε βαλίτσα και ξεκινήσαμε για Davos.
• Τρεις ωρίτσες περίπου οδήγημα, τη μία κοιμήθηκε ο Στεφανάκος, τις άλλες δύο συζητούσαμε και τραγουδούσαμε και θαυμάζαμε τα τοπία.
• Και το ξενοδοχείο μας ήταν κεντρικά και το δωμάτιό μας εξαιρετικό (σαν ένα ιδανικό, μάλλον τεράστιο, master bedroom). 
• Στάση #1: το σπα και η κλειστή πισίνα με το νερό στους 30 βαθμούς! Παράδεισος! Ο Στέφανος σε έκσταση!
• Στάση #2: τελεφερίκ ώστε να ανέβουμε στο Schatzalp και να κάνουμε το μικρό μας hiking ανάμεσα στις αγελάδες και την απεραντοσύνη των λιβαδιών. Πόση ομορφιά! Εκεί τσιμπήσαμε κιόλας και επιστρέψαμε αργά το απόγευμα (ή νωρίς το βραδάκι, όπως το δει κανείς) για ανασυγκρότηση και ύπνο.
• Την Κυριακή την αφιερώσαμε στο γειτονικό St. Moritz. Όμορφη διαδρομή μέσα από τα βουνά και τα ποτάμια και τα δάση, κοιμήθηκε και ο μικρός ώστε να πάρει δυνάμεις και με το που φτάσαμε κατευθυνθήκαμε κατευθείαν προς την πανέμορφη λίμνη (αυτήν που βλέπετε παραπάνω) να απολαύσουμε ήλιο και ομορφιά.
• Περπατήσαμε, φωτογραφήσαμε, φωτογραφηθήκαμε, θαυμάσαμε, μεταφερθήκαμε στο κέντρο της πόλης όπου περιπλανηθήκαμε, φάγαμε (και παγωτό εννοείται), κάναμε κάτι γρήγορες αγορές και το απογευματάκι ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο μας πίσω στο Davos.
• Σχεδιάζαμε όμως χωρίς τον ξενοδόχο καθώς λόγω του Davos Challenge οι δρόμοι ακόμα και 40 λεπτά μακριά από το Davos ήταν κλειστοί!
• Η λύση; Vereina Train! Ειδικό δηλαδή τρένο μεταφοράς οχημάτων μέσα από το τούνελ που διασχίζει το βουνό. Φορτώνεις το αμάξι, μένεις μέσα και σε 20 λεπτάκια έχεις φτάσει στο Klosters. Το ζήσαμε και αυτό.
• Επιστροφή λοιπόν και βουρ στην αγαπημένη μας πισίνα και στο μικρό kids club γεμάτο όμορφα και ευφάνταστα παιχνίδια.
• Πίτσα και μακαρόνια στο lobby και πίσω για ξεκούραση.
• Δευτέρα και αργία για το γαλλόφωνο μέρος οπότε την περάσαμε στο Davos ξανά, με ποδήλατο γύρω από τη λίμνη και τελεφερίκ που μας πήγε ψηλάαααα στο Madrisa Park. Έναν ξύλινο, τεράστιο παιδότοπο, με δεντρόσπιτα, λιμνούλες, κάστρα ο οποίος υπολειτουργούσε (μάλλον λόγω εποχής) αλλά παρόλα αυτά ήταν εντυπωσιακός.
• Και το μεσημεράκι ξεκινήσαμε για Neuchatel και μετά από 3+ ωρίτσες είμασταν σπίτι.
• Και ο Στεφανάκος καθ' όλη τη διάρκεια του σαββατοκύριακου μας αγκάλιαζε και μας έλεγε πόσο όμορφα είναι εδώ που ήρθαμε και τι καλά που κάναμε.
• Τρίτη και πίσω στις δουλίτσες μας! 
• Και η βραδινή γιόγκα είχε κόσμο πολύ και επιστροφές παλιών μαθητριών.
• Και όλη η εργασιακή εβδομάδα κύλησε με φήμες, κους-κους στους διαδρόμους, εικασίες για το τι μέλλει γενέσθαι για το τμήμα μας και τον digital sector γενικότερα και ποιος πάει πού και πώς.
• Σιγά - σιγά μπαίνει το νερό στο ρυάκι και ξεκαθαρίζει η εικόνα. 
• Είχαμε και την πρώτη μας συνάντηση με την τράπεζα για να δούμε πού στεκόμαστε και πώς μπορούμε να κινηθούμε για τα κτηματομεσιτικά και η πρώτη πόρτα που χτυπήσαμε, δεν άνοιξε. Πάμε για την επόμενη.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

6 ημέρες στην Τζια

Τζια ή αλλιώς Κέα. Μικρό νησάκι, εύκολος και γρήγορος προορισμός για τους κατοίκους περί των Αθηνών, ευκαιρία για μια διήμερη -συνήθως- εξόρμηση. Δύο ωρίτσες (1 ώρα οδήγημα + άλλη 1 περίπου στο πλοίο) και έφτασες! Την είχαμε επισκεφθεί και στο παρελθόν αλλά πάντα για αυτά τα γρήγορα σαββατοκύριακα που σου δίνουν μια γεύση αλλά ποτέ ολόκληρη την εικόνα. Φέτος λοιπόν αποφασίσαμε να της αφιερώσουμε τον απαραίτητο χρόνο ώστε να την γνωρίσουμε πραγματικά και ουσιαστικά. Να της δώσουμε την ευκαιρία να μας εντυπωσιάσει. Να την απολαύσουμε και να την εξερευνήσουμε. Και ποιος ιδανικότερος τρόπος εξερεύνησης από αυτόν μέσω των "ντόπιων"! Ντόπιοι δεν είναι -ακριβώς- αλλά μετά από δεκαετίες παραθερισμού στο νησί, οι αγαπημένες οικογένειες των κουμπάρων μας από τη μία και των θείων από την άλλη, ήταν οι δικοί μας ντόπιοι και ξεναγοί για αυτές τις 6 ημέρες. Έξι λοιπόν ενήλικες, έξι παιδιά και έξι ημέρες στην Τζια!

Στέφανος ετών 3

Πέρασαν ήδη μήνες από τα τρίτα γενέθλια του Στέφανου! Και ήταν τόσο πηγμένη περίοδος με τους επισκέπτες και το Πάσχα και τα ταξίδια και τις δουλειές και τις διακοπές που τα γιορτάσαμε -βεβαίως βεβαίως- αλλά δεν τα εμπέδωσα να σας πω την αλήθεια. Για αυτό και δεν σας έγραψα για αυτά.

How was your week?

• Η Παρασκευή ξεκίνησε με μεγαλόπνοα σχέδια αλλά κατέληξε στο ίδιο σκηνικό.
• Γιατί σκοπεύαμε να παρακολουθήσουμε ένα μάθημα χορού παρέα με φίλους το απόγευμα με την προϋπόθεση ότι ο Στεφανάκος θα έμενε με τον φίλο του Παναγιώτη και την νταντά. Με την παραλαβή του όμως από τον παιδικό ψιλιαστήκαμε ότι μάλλον αυτό θα ήταν ανέφικτο: είχαν βγει μεγάλη βόλτα με τα πόδια και δεν είχε κοιμηθεί καθόλου όλη την ημέρα!
• Έτσι, οδηγήσαμε μεν μέχρι την γειτονική Bienne, πετάχτηκε ο συνοδοιπόρος να παραλάβει τη νέα μας μηχανή καφέ, ανεβήκαμε στους φίλους και την ώρα της αναχώρισης των ενηλίκων, είχαμε δράματα.
• Τα μαζέψαμε λοιπόν και επιστρέψαμε σπίτι. Εννοείται ο μικρός κοιμήθηκε το πρώτο πεντάλεπτο της διαδρομής και δεν ξύπνησε παρά μόνο το επόμενο πρωί.
• Και η νέα μας μηχανή καφέ ήταν τελικά... λάθος!
• Σάββατο και μετά τα ωραία μας πρωινά ξεκινήσαμε ξανά για την Bienne ώστε να αλλάξουμε την καφετιέρα και να δούμε -επιτέλους- τους φίλους. 
• Έτσι, τα μικρά αγόρια έπαιξαν εξαιρετικά, οι μεγάλοι τα είπαμε εξίσου εξαιρετικά, πήραμε τα πατίνια και βγήκαμε βόλτα, φάγαμε ωραίες σούπες και ριζότο σε μια καταπράσινη αυλή και το απογευματάκι ξεκινήσαμε για πίσω.
• Και η Κυριακή ξημέρωσε συννεφιασμένη και βροχερή! Μπρρ....
• Και την περάσαμε όλη σπίτι! Με το Α' μέρος να κάνουμε δουλειές ομαδικώς με υψηλό ηθικό και διάθεση (από σιδέρωμα και συμμάζεμα μέχρι μαγείρεμα), και το Β' μέρος να υποδεχόμαστε τους φίλους για ένα ανεπίσημο - αργοπορημένο - γενέθλιο gathering!
• Έτσι, φάγαμε μουσακά (ο πρώτος που φτιάξαμε ever!) και "τούρτα" από σοκολατένιες βάφλες με σαντιγύ από μασκαρπόνε (πω πω!), παίξαμε, τα είπαμε, αγκαλιαστήκαμε και πέσαμε για ύπνο χαρούμενοι και κουρασμένοι.
• "Μαμά, όταν ήμουν μικρούλης με βοηθούσες. Και όταν ήσουν εσύ μικρούλα σε βοηθούσε ο μπαμπάς".
• Νέα εβδομάδα με δροσιά αλλά και ήλιο.
• Και η περίοδος που συναντάς καλσόν με μπότες δίπλα σε πέδιλα με ραντάκια είναι επίσημα εδώ!
• Και ανήκω και εγώ σε εκείνους που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν λίγο ακόμα το καλοκαίρι, ή έστω το ήπιο φθινόπωρο.
• Και την Τρίτη γέμισε η αίθουσα τις γιόγκα! Δέκα + μία κοπέλες! Και επίσημα κλείσαμε 1 χρόνο αυτού του μοναδικού γκρουπ! Τι ευτυχία!
• Και ο ήλιος μας έκανε την τιμή Τετάρτη και Πέμπτη και είχε ωραίες, φθινοπωρινές ημέρες.
• Και στη δουλειά οι αλλαγές σιγοβράζουν. Τικ τακ τικ τακ. Για να δούμε.
• Και την Πέμπτη μάθαμε το Α' μέρος των αλλαγών και αναμένουμε τη συνέχεια. All good.
• Και επίσημα, το αγαπημένο μου lifelikes, ξεπέρασε τις 1.000 (!) αναρτήσεις!

Καλό σαββατοκύριακο! Για εμάς τριήμερο :)!

ανδριάνα