Τι έκανες όλη την ημέρα;

Και τι έκανες όλη την ημέρα; Ευτυχώς δεν με ρωτά κανείς. Δυστυχώς όμως ρωτώ εγώ τον εαυτό μου ίσως πιο συχνά απ' ότι θα έπρεπε. Και τις ημέρες που απλά νοιώθω ότι δεν έχω κάνει κάτι "χρήσιμο", με πιάνουν τύψεις. Αχ αυτή η τελειομανία. Αυτή τη φορά χτυπά σε συνδυασμό με αυτό το αίσθημα χρησιμότητας που με κυριεύει. Παρθένος βλέπετε. Αυτές τις ημέρες λοιπόν, απλά ξεχνάω όλα αυτά που έχουν περάσει και που ίσως πλέον τα φέρνω εις πέρας με μία σχετική ευκολία. Τις ώρες δηλαδή που πέρασα με τον μικρό δημιουργικά, ελαχιστοποιώντας τις γκρίνιες και τα κλάμματα και μεγιστοποιώντας παράλληλα τη χαρά. Που σημαίνει, τις ώρες που πέρασα διαβάζοντας 15 βιβλία, τρέχοντας πίσω από μία μπάλα, κυνηγώντας ένα μπαλόνι, ζωγραφίζοντας λουλούδια, κολλώντας 25 αυτοκόλλητα, μιλώντας στον ιπποπόταμο, αλλάζοντας πάνες (με υψηλές διαπραγματεύσεις), κόβωντας νύχια, παρηγορώντας τον που χτύπησε, εξηγώντας του τι και πώς και γιατί ξανά και ξανά..... Ενώ παράλληλα έπρεπε και να μαγειρέψω για τον Στέφανο (αν είμαι τυχερή και για εμένα) ώστε να φάμε το μεσημέρι, να τον κοιμίσω (δεν το λες και εύκολη υπόθεση), ώστε να έχω αυτή τη μία πολυπόθητη ώρα ώστε να μπω στα social media για να κάνω τα επαγγελματικά updates, να μπω στο lifelikes για τα προσωπικά updates, να πλύνω τα του νεροχύτη καμιά δεκαριά φορές, να σκουπίσω τα απομεινάρια του Στέφανου άλλες τόσες (ψωμιά και σταφίδες παντού!), να πιω έναν καφέ (woohoo!) και να ακούσω το "μαμά!" -που σημαίνει ότι ξύπνησε- και να ξαναξεκινήσουμε πάλι από την αρχή (ευτυχώς με 3 απογεύματα ελεύθερα!). Βάλτε και όλες τις βόλτες και τα πατίνια και τις βουτιές και τις τσουλήθρες και τις εξωτερικές δουλειές, όλα υπό τη συνοδεία ενός νηπίου. Βαθμός δυσκολίας: 9.

Και είναι αυτό που διάβαζα πρόσφατα και σε ένα αντίστοιχο άρθρο. Ότι φτάνει το απόγευμα, επαναενώνεσαι με το έταιρον ήμιση και μετά από όοοολα αυτά και όλη αυτή την κούραση (σωματική και ψυχική), στην ουσία δεν έχεις τίποτα να απαντήσεις στο "πώς ήταν η ημέρα σου;". Τι να εξιστορήσεις.... τα ρύζια που μάζευες από το πάτωμα, τα γέλια που κάνατε με τον μικρό στο κρεβάτι, τις διαπραγματεύσεις ώστε να φάει το ψάρι (που χτες λάτρευε αλλά σήμερα απεχθάνεται), τις βιντεοκλήσεις με τις γιαγιάδες και το κυνήγι θησαυρού για να βρεθεί για εκατοστή φορά η πιπίλα; Τίποτα άξιο συζήτησης και ανάλυσης. Έτσι, αδίκως, δημιουργείται αυτή η αίσθηση της μη-εκπλήρωσης. Σαν να κάνεις γύρους γύρω από τον εαυτό σου χωρίς να πηγαίνεις πουθενά, χωρίς να παράγεις κάτι. Δεν είναι όμως έτσι. Γιατί αυτοί οι γύροι είναι που δημιουργούν αυτό το χαμόγελο στο πρόσωπο του μικρού Στέφανου, αυτή την ικανοποίηση στον συνοδοιπόρο που μπορεί να έχει το κεφάλι του ήσυχο με τα του σπιτιού, και αυτή τη γαλήνη σε εμένα ότι κάπως όλα είναι τελικά οκ. Αυτοί οι γύροι είναι που διασφαλίζουν τα ξέγνοιαστα βράδια και σαββατοκύριακα, χωρίς εκκρεμότητες, γιατί όλες έχουν τακτοποιηθεί. Και ναι, τίποτα δεν είναι στην εντέλεια. Αλλά όλα είναι good enough! Ενίοτε, με μια επιπλέον προσπάθεια και όρεξη, μπορεί να αγγίξουμε και αυτή την "εντέλεια" (τακτοποιώντας -επιτέλους- τον ξενώνα ενόψει μια άφιξης ή μαγειρεύοντας κάτι special έτσι απλά επειδή το λιγουρεύτηκες). Όλες τις άλλες φορές, διατηρούνται όλα σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Τέτοιο που να μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε το σπίτι μας αλλά και εμάς, τον ελεύθερό μας χρόνο, τους φίλους μας.

Στην υγειά λοιπόν της ισορροπίας και των μαμάδων που μένουν σπίτι και γεμίζουν με φροντίδα τις ώρες τους.
ανδριάνα

How was your week?

• Ουφ και ουφ... Άσχημα μαντάντα κατέφτασαν την Παρασκευή και ένας γλυκός παππούς μάς άφησε για τον άλλο κόσμο.
• Το μεσημεράκι υποδεχτήκαμε τους κοσμογυρισμένους φίλους που επέστρεψαν στο Neuchatel για λίγες μόλις ημέρες ώστε να συνεχίσουν τον γύρο της Μεσογείου που έχουν ξεκινήσει εδώ και κανά μήνα.
• Και περάσαμε τόσο όμορφα! Ο Στέφανος με τον Ανελ είναι ούτως ή άλλως αχτύπητο δίδυμο, κατέφτασε και ο συνοδοιπόρος, είπαμε τα νέα μας σε άπταιστα γαλλικά (το έβλεπα στα μάτια του Ανέλ πόσο συγκεντρωνόταν για να με καταλάβει ο γλυκούλης), χαζέψαμε λίγο ποδόσφαιρο και σφιχταγκαλιαστήκαμε ευχόμενοι καλές διακοπές και για τους 5 μας.
• Και το βραδάκι είχαμε κανονίσει ποτό στο κλασικό -πλέον- στέκι Waves με την Magdalena που διένυε μία εβδομάδα άνευ συζύγου.
• Και τα περάσαμε όμορφα, και ξεχάστηκα και εγώ από τα διάφορα δυσάρεστα, και θαυμάσαμε τη θέα, και μιλήσαμε για ταξίδια....
• Σας είπα ότι το Waves δεν επιτρέπει την είσοδο σε άτομα κάτω των 16; Που σημαίνει, ότι με τον συνοδοιπόρο μάλλον δεν θα πάμε ποτέ... Ή πιο σωστά, θα πάμε σε 14 χρόνια και οι 3 μας. Για λόγους ασφαλείας μου εξήγησαν.....
• Ζεστό, ηλιόλουστο Σάββατο και αντί παραλίας είπαμε να κάνουμε μια μίνι εκδρομή στην κοντινή μας Βέρνη, που πολύ αγαπάμε είναι η αλήθεια.
• Και δεν μας απογοήτευσε ούτε αυτή τη φορά... Κάναμε βόλτες πολλές (ο μικρός όρθιος πια στο πατίνι), κάναμε ψώνια (εξαιρετικά, νέα αθλητικά παπούτσια πήρε ο συνοδοιπόρος), φάγαμε αυθεντική - ιταλική πίτσα και επιστρέψαμε το απογευματάκι σπίτι.
• Με τέτοιο ωραίο καιρό δεν είναι να κάθεσαι σπίτι! Έτσι, αφού ξαποστάσαμε λιγάκι, συναντήσαμε την Βάια με την οικογένεια δίπλα στη λίμνη για μια μπύρα και ένα γρήγορο update.
• Κυριακή με τι; Με yoga βεβαίως! Με νέες προσθήκες, στο κλασικό μας πλέον σημείο.
• Και τα αγόρια ανέβηκαν στο κοντινό μας βουνό Chaumont για να δουν τα άλογα, να παίξουν ποδόσφαιρο, να κάνουν κούνιες, να απολαύσουν τη φύση....
• Μεσημεριανή σιέστα για τα αγόρια - κολοκυθόπιτα για εμένα.
• Και μέχρι να ξυπνήσει ο μικρός, κατέφτασε και ο φίλος Βασίλης εκ Βέρνης που μόλις είχε τελειώσει το θαλάσσιο σκι του στο ναυτικό όμιλο του Neuchatel. Έτσι, παρέα μείναμε μέχρι το απόγευμα, με φαγητά, συζητήσεις, αγνάντεμα της θέας, παιχνίδια, βιβλία (μα πόσα του διάβασε!), φρούτα, σκανταλιές.....
• Και αφού έφυγε, πεταχτήκαμε και για μία γρήγορη επίσκεψη στους γειτόνους που μόλις είχαν επιστρέψει από ένα διήμερο στη Λυόν.
• Εκεί, συνάντησε ο Στεφανάκος για πρώτη φορά το νέο τους, ηλεκτρικό πιάνο και μεγαλούργησε όπως φαντάζεστε!
• Δημοτικό, συνεργείο καθαρισμού να καθαρίζει τις στάσεις των λεωφορείων έχετε δει; Με σκούπες να καθαρίζει το σκέπαστρο από τις αράχνες, να γυαλίζει τα τζάμια, να σκουπίζει τα παγκάκια, να μαζεύει τα σκουπίδια..... Ε, στην Ελβετία είναι συχνό φαινόμενο.
• Δευτέρα και για πρώτη φορά πήραμε το αυτοκίνητο με τους από κάτω αφού αγόρασαν καθισματάκι για τον Amaury. Έτσι, κατεφθυνθήκαμε προς το Hauterive για παιχνίδι στις κούνιες και στην παραλία. Όπως φαντάζεστε, το παιχνίδι στην παραλία εξελίχθηκε σε αφαίρεση παπουτσιών, και μετά μπλουζών, και μετά παντελονιών.... Βούτηξαν με λίγα λόγια και το απήλαυσαν τόσο πολύ!
• Και το απόγευμα, αφού κοιμήθηκε και έφαγε ο μικρός, του φούσκωσα και τη μικρή πισινούλα που είχαμε από πέρσι και έγινε το μπαλκόνι μας resort! Σε έκσταση!
• Δεν αντέχει όμως πολύ ο κακομοίρης και μετά από κανά τέταρτο τουρτουρίζει!
• Έτσι, καθίσαμε στο μπαλκόνι καλά σκεπασμένοι να φάμε τα φρούτα μας και να χαζέψουμε τις βαρκούλες.
• Την Τρίτη καθήσαμε σπιτάκι μας για αλλαγή και για δουλειές. 
• Και την Τετάρτη βγήκαμε για πατίνι στο κέντρο.
• Και το απόγευμα είχε κομμωτήριο το πρόγραμμα -ναι, συμβαίνει και αυτό.
• Και πήγε καλά! Δεν το θεωρείς δεδομένο εδώ στας Ελβετίας......
• Και το απόγευμα μαγείρεψα ινδικό κάρυ με ρεβύθια και σπανάκι υπό τη συνοδεία ρυζιού μπασμάτι! Πολύ καιρό το γυρόφερνα και ήταν θεσπέσιο. Η συνταγή βασίστηκε σε αυτή χωρίς όμως την γλυκοπατάτα. Θρεπτικό, υγιεινό, νόστιμο και vegan.
• Αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, στο πατρικό μου σπίτι κατοικούν οι γονείς μου (2) + ο αδελφός μου με την κόρη του και φίλο που διακοπεύει εξ Αμερικής (3) + η αδελφή μου με τον σύζυγό της και την κόρη τους -γιατί το σπίτι τους είναι υπό ανακαίνιση (3) = 8 άτομα!
• Πέμπτη με πλυντήρια, βόλτα στην πίσω μας αυλή για παιχνίδι και κούνιες, μπάλες, κιθάρες και μεσημεριανό ύπνο.
• Ανέβηκαν και οι βαλίτσες από την αποθήκη που σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: είμαστε κοντά!
• Και το μεσημεράκι της Πέμπτης ήπιαμε πρώτη φορά καφέ με τα κορίτσια σε έναν κοντινό, παραλήμνιο προορισμό που μύριζε καλοκαίρι! Στο La Tène. 
• Και μου θύμισε τη θάλασσα της Βούλας όπου τα νερά είναι τόσο ρηχά που περπατάς κανά χιλιόμετρο για να μπορέσεις να βουτήξεις. Έτσι και εκεί. Εξού και τα δίχτυα του volley εντός του νερού.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

SaveSave

Σοφά Λόγια ♥ Wise Words #45

Τη στιγμή που θα συμβιβαστείς για λιγότερα από αυτά που αξίζεις, θα λάβεις ακόμη λιγότερα και από αυτά που συμβιβάστηκες.

The minute you settle for less than you deserve, you get even less than you settled for. 

Maureen Dowd

How was your week?

• Την Παρασκευή είπαμε να το ρίξουμε έξω και έτσι βγήκαμε για μεσημεριανό με τον Στεφανάκο και τη Ρόζα. Και φάγαμε ωραία και μετά συνεχίσαμε με πατίνι και κουβαδάκια. 
• Και το απογευματάκι συναντήσαμε τους γειτόνους στη δική μας αυτή τη φορά παραλία ώστε να παραλάβουμε και τα κλειδιά για το BBQ της Κυριακής. Έτσι, επί τη ευκαιρία, παίξαμε, κυνηγήσαμε τις μπάλες του Στέφανου που όλως τυχαίως κατευθύνονταν προς τη λίμνη (!), φουσκώσαμε τη νέα πολυθρόνα (αυτή που φουσκώνει με τον αέρα, μόνη της.. και καλά), τσιμπήσαμε κάτι φρούτα και κάτι μπισκότα και επιστρέψαμε.
• Καυτό το Σάββατο με πάνω από 30 βαθμούς! Πω πω!
• Και μετά τις πρωινές μας μαγειρικές (brownie cheesecake), και τις βόλτες στο κέντρο για χάζεμα και καφέ στον Ιταλό, επιστρέψαμε σπίτι για τις σιέστες, και το απογευματάκι κατευθυνθήκαμε (εμείς και άλλοι χίλιοι) στις κοντινές μας πισίνες! 
• Ευτυχώς, μιας και ντόπιοι πλέον, δεν επιχειρήσαμε καν να μπούμε στο πάρκινγκ και περπατήσαμε λίγο παραπάνω αλλά δεν ταλαιπωρηθήκαμε καθόλου.
• Στις πισίνες μάς περίμεναν καμιά τριακοσαριά πιτσιρίκια με τους αντίστοιχους γονείς! ΧΑΜΟΣ! Ευτυχώς ο χώρος είναι τεράστιος, με πολλές πισίνες και εναλλακτικές.
• Βουτήξαμε και εμείς με τον Στεφανάκο στην πισίνα, κολύμπησε λιγάκι και ο συνοδοιπόρος, παίξαμε στην άμμο, ανέβηκε στις μικρές νεροτσουλήθρες (προσεχώς και στις μεγάλες), το διασκεδάσαμε και επιστρέψαμε σπίτι για τα μπάνια μας και τις ετοιμασίες ύπνου.
• Άλλη μία Κυριακή ξεκίνησε με την καθιερωμένη μας yoga και για πρώτη φορά είχαμε πολλές απουσίες! Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί η συνέπεια και η υπευθυνότητα μου χτυπούν κάποια καμπανάκια... Όπως και να'χει, όσοι δώσαμε το παρόν το ευχαριστηθήκαμε και πήραμε δυνάμεις για την υπόλοιπη ημέρα.
• Κάποιοι βρίσκουμε δικαιολογίες και κάποιοι λύσεις. Έτσι, μία από τις μη-ελληνίδες "μαθήτριές μου", η οποία ήταν μόνη όλο το σαββατοκύριακο, με 2 μικρά παιδιά, χωρίς αυτοκίνητο, κατάφερε να βρει τις λύσεις της ώστε να έρθει με το ποδήλατό της για το μάθημα. Αυτό.
• Επιστροφή σπίτι για να παραμείνω εγώ με τον μικρό που κοιμόταν και να αναχωρήσει ο συνοδοιπόρος για την ελληνική, καλοκαιρινή φιέστα!
• Μπήκαν τα κάρβουνα, συναρμολογήθηκαν τα τραπέζια, πάγωσαν οι μπύρες, στρώθηκαν οι κουβέρτες κάτω από τα δέντρα, βγήκαν τα μπρατσάκια και τα αντιηλιακά και μαζευτήκαμε γύρω στους 30 ενήλικες και 15 πιτσιρίκια.
• Είναι αυτή η τοποθεσία μαγική.... Είναι το σπίτι των ονείρων! Όχι το οίκημα, αλλά η τοποθεσία του! Με τη δική του μικρή παραλία και προβλήτα, άπλετο χώρο με γκαζόν κάτω από τα τεράστια δέντρα, μια μικρή ψησταριά στην άκρη και τεράστιες μπαλκονόπορτες που φέρνουν τον μέσα χώρο έξω.
• Εκεί λοιπόν παραμείναμε μέχρι αργά το απόγευμα, τα είπαμε, φάγαμε, βουτήξαμε, παίξαμε με τα πιτσιρίκια και απολαύσαμε την καλοκαιρινή ατμόσφαιρα.
• Ο Στεφανάκος εννοείται μπήκε στη λίμνη (που ήταν πάγος!) και εγώ από πίσω του (βεβαίως) και προς το τέλος πήραν με την Χριστίνα και τα πατίνια τους και μας έκαναν επίδειξη κάνοντας πατίνι όρθιοι! Μα πόσο πλάκα είχαν! Και πόσο έχουν μεγαλώσει!
• Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία.
• Δευτέρα με ωραίο ήλιο και την πρώτη μας συνάντηση με τους από κάτω στο κέντρο της πόλης! Τι ωραία αλλαγή!
• Έτσι, κατευθυνθήκαμε προς την παιδική χαρά για να τους κερδίσει τελικά το πατίνι! Ο Amaury ως έμπειρος (3,5 ετών) να τρέχει γύρω - γύρω και να φωνάζει "je suis la voiture du bruit" και ο Στέφανος να ακολουθεί επάξια, να μπαίνει στις λιμνούλες με τα νερά και να ξεκαρδίζονται και οι δύο από ευχαρίστηση. Εκπληκτικό θέαμα!
• Και το απόγευμα κάναμε και μία γρήγορη επίσκεψη στην Χριστίνα για λίγο παιχνίδι, λίγη περιπέτεια (ποιος θα κερδίσει στη διεκδίκηση της κατσαρόλας) και λίγο διαιτησία. Τι να κάνεις.... 
• Τρίτη με πρόγραμμα κατ' οίκον (μπάλες δηλαδή "πηλά", παζλ, τουβλάκια, βιβλία, μαγειρικές, αυτοκόλλητα, μαρκαδόροι), ωραίο μεσημεριανό ύπνο του μικρού, παιδικό σταθμό και επιστροφή σπίτι για τις online δουλειές.
• -Τι έφαγες Στεφανάκο στο σχολείο; -Fruits! Πρέπει όμως να ακούσετε την προφορά... που το "ρ" δεν το προφέρει καν.
• Video calls... Τι χαρά κάθε φορά! Και Βούλα, και Κηφισιά, και Λυκόβρυση, και Μαϊάμι.
• Τετάρτη με αντίστοιχο -πάνω κάτω- πρωϊνό πρόγραμμα και μεσημεριανή αναχώριση με την Ρόζα για Λωζάννη! Θα πήγαινε εκείνη για τα μαθήματα οπότε είπαμε να πάμε νωρίτερα να πιούμε και έναν παραλίμνιο καφέ στο Vidy. 
• Στο πάρκινγκ της περιοχής είχα παρκάρει πριν καιρό για ένα interview αλλά ούτε που πήγαινε το μυαλό μου ότι λίγα μέτρα πιο κάτω ξεκινά ένα μεγάλο πάρκο με παραλία, και θαλάσσια σπορ, και καφετέριες, και τρενάκια, και θέατρα....
• Έτσι, καθήσαμε πάνω στη λίμνη, θαυμάσαμε τα ιστιοπλοϊκά που μπαινόβγαιναν στο λιμανάκι, ήπιαμε τις μπύρες μας, είπαμε τα νέα μας και φύγαμε άρον - άρον (γιατί ξεχαστήκαμε και τελικά είχε και κίνηση) ώστε να προλάβω το τρένο του γυρισμού.
• Και το πρόλαβα στο τσακ!
• Ο Roger (o Federer) χαιρέτησε μετά από 24 χρόνια την Nike για να μπει στην οικογένεια της Uniqlo. Με ανάμεικτα συναισθήματα υποδέχτηκα αυτά τα νέα, εσείς;
• Πέμπτη με βροχή, κλασικές δουλειές εντός, πολύ παιχνίδι και γέλιο, ύπνο του μικρού, παιδικό σταθμό και εμπορικό κέντρο για εμένα.
• Τελείωσε και ο συνοδοιπόρος λίγο νωρίτερα από μία εκπαίδευση που είχε οπότε συναντηθήκαμε σπίτι πριν παραλάβουμε τον μικρό από τον παιδικό σταθμό.
• Και στην παραλαβή, μας είπε μία εκ των δασκάλων του ότι κάνει πολύ παρέα με ένα καινούργιο κοριτσάκι την Emma, που είναι πιο μικρούλα (γύρω στα 1,5) και πολύ γλυκούλα. Και περπατούν λέει χέρι-χέρι και της φωνάζει "Ma, viens"! 
• Με αυτά και με εκείνα, τελειώνει η ανακαίνιση του σπιτιού της αδελφής, πήγε ένα διήμερο στο Ναύπλιο ο αδελφός με την μικρή του και την Αρτεμούλα, έκανε και ο μπαμπάς την εκδρομή του στην περιοχή του Amalfi και πλησιάζουν οι ημέρες που θα ανταμώσουμε όλοι οι προαναφερθέντες! Δύο εβδομαδούλες!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Expectations

Είναι από τα κλασικά, "ανδριανίστικα" λάθη που κάνω χρόοοοονια τώρα. Περιμένω το καλύτερο από τους άλλους. Και τις φορές (που δυστυχώς δεν σπανίζουν) που εμφανίζουν κάτι λιγότερο, απογοητεύομαι. Γιατί ξέρω ότι είναι ικανοί για τα καλύτερα. Το έχω δει. Δεν είναι όμως πάντα. Έτσι δεν είμαστε όλοι άλλωστε; Εγώ συνεχίζω όμως να έχω απαιτήσεις και αυταπάτες. Και να βάζω τον πήχη ψηλά. Και πιο ψηλά. Ώστε να προχωρήσουμε και να ανέβουμε όλοι μαζί, βήμα - βήμα. Ποιος άλλωστε θέλει να μείνει στάσιμος, πόσο μάλλον να οπισθοχωρήσει; Λάθος. Μέγα. Ένας yogi θα μας έλεγε ότι όσο λιγότερα περιμένουμε από τρίτους, τόσο πιο ευτυχισμένοι θα είμαστε. Γιατί ο καθένας δημιουργεί την πραγματική του ευτυχία εκ των έσω. Ανεξαρτήτως αν και πώς ανταποκρίνονται οι απέξω. Θα μας έλεγε επίσης ότι δεν έχουμε καν το δικαίωμα να προβάλουμε σε τρίτους τις δικές μας απόψεις και πεποιθήσεις. Γιατί, ναι ο άλλος μπορεί να θέλει να μείνει στάσιμος ή αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως πρόοδο αυτός να μην το έχει ανάγκη, να μην το ποθεί καν. Έχει κάθε δικαίωμα να θέλει να παραμείνει εκεί ακριβώς που βρίσκεται, ακόμα και να οπισθοχωρήσει.  Έχει κάθε δικαίωμα να σου λέει "θα τα πούμε την Κυριακή" και απλά να μην εμφανίζεται. Έχει αυτό το δικαίωμα. Έχουμε όμως και εμείς αντίστοιχα το δικαίωμα να επιλέγουμε ποιοι άνθρωποι μας περιβάλλουν. Ποιες είναι οι προτεραιότητές μας, τι μας ταιριάζει, τι προσθέτει ένα χαμόγελο και τι μία ακόμη έγνοια. Για αυτό δεν ήμουν ποτέ καλή στις επιφανειακές "φιλίες". Αυτές τις κοινωνικές υποχρεώσεις και συναναστροφές. Τις τυπικότητες. Που συναντιέσαι για έναν καφέ και φεύγεις νοιώθοντας ότι απλά έχασες μία ώρα από τη ζωή σου. Γιατί; Προτιμώ αυτή τη μία ώρα να κάνω yoga, να διαβάσω ένα βιβλίο, να κοιμηθώ, να μαγειρέψω. Ο χρόνος μου είναι πολύτιμος. Όπως και όλων. Και ενώ μεγαλώνω, και ενώ αποκτώ παιδιά, το συνειδητοποιώ ακόμα περισσότερο. Έτσι, παρατηρώ ότι επιλέγω να περνώ όλο και περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μου. Γιατί έχω τόσα να κάνω και αν αυτός ο καφές τελικά δεν μου προσφέρει τίποτα παρά λίγα γραμμάρια καφεΐνης, τότε προτιμώ να τον πιω σπίτι μου, με την ησυχία μου.

Και επειδή η Meryl Streep τα είπε πολύ καλύτερα από εμένα και με αντιπροσωπεύουν τα λόγια της 100%, σας τα μετέφρασα και σας τα παραθέτω. Ας προσφέρoυμε το πολύτιμο δώρο του χρόνου μας σε όσα και όσους το αξίζουν. Να ένα ωραίο new year resolution για τη νέα "σχολική" χρονιά που ξεκινά σε λίγο.

"Δεν έχω ποια υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή έχω γίνει αλλαζονική, αλλά απλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν θέλω να σπαταλώ άλλο χρόνο με ότι με δυσανασχετεί ή με πληγώνει. Δεν έχω υπομονή για τον κυνισμό, την υπερβάλλουσα κριτική και τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης. Έχασα τη θέληση να ικανοποιώ αυτούς που δεν τους αρέσω, να αγαπώ αυτούς που δεν με αγαπούν και να χαμογελώ σε αυτούς που δεν θέλουν να μου χαμογελούν. Δε ξοδεύω πια ούτε ένα λεπτό σε αυτούς που ψεύδονται ή θέλουν να χειραγωγήσουν. Αποφάσισα ότι δεν θα συνυπάρχω πια με την προσποίηση, την υποκρισία, την ανεντιμότητα και τον φθηνό έπαινο.... Μισώ τις συγκρούσεις και τις συγκρίσεις. Πιστεύω σε έναν κόσμο αντιθέσεων και γι 'αυτό αποφεύγω ανθρώπους με σκληρές και άκαμπτες προσωπικότητες. Στη φιλία δεν μου αρέσει η έλλειψη πίστης και η προδοσία. Δεν τα πηγαίνω καλά με όσους δεν ξέρουν πώς να προσφέρουν μια φιλοφρόνηση ή μια κουβέντα ενθάρρυνσης. Βαριέμαι τις υπερβολές και δυσκολεύομαι να αποδεχτώ όσους δεν αγαπούν τα ζώα. Και πάνω από όλα δεν έχω υπομονή για κανέναν που δεν την αξίζει.» 

Στην υγειά των επιλογών λοιπόν και της υπομονής που δεν χρειάζεται πάντα να έχουμε.

ανδριάνα

Lemon Pie

Έχω κάνει αρκετές προσπάθειες για αυτό το αγαπημένο, δροσερό, λεμονένιο γλυκό. Για αυτή τη θεσπέσια Lemon Pie. Και η αλήθεια είναι ότι μέχρι πρότινος κυμαίνονταν από μέτριες έως μέτριες. Η τελευταία όμως απόπειρα νομίζω ότι πήγε καλά. Κάθε φορά ακολουθούσα και άλλη συνταγή, συνήθως συνδυάζοντας 2-3 (όπως μου αρέσει να κάνω όταν μία συνταγή δεν με καλύπτει εξ' ολοκλήρου). Έτσι έκανα και αυτή τη φορά και πέτυχε. Η βάση λοιπόν μετατράπηκε σε μπισκοτένια (σαν αυτή του cheesecake), η γέμιση γέμισε με mascarpone και λεμόνι, και στην κορυφή στολίστηκε με μαρέγκα. Φωτογραφίες -δυστυχώς- δεν έχω πέραν αυτών των δύο καθώς την ετοίμασα για τα γενέθλια ενός φίλου οπότε προσφέρθηκε ολόκληρη και καταναλώθηκε στο πι και φι.

How was your week?

• Ήλιος με δόντια! Ή πιο σωστά, με αέρα! Ο οποίος σε γενικές γραμμές συνεχίστηκε όλη την εβδομάδα.
• Και το μεσημέρι της Παρασκευής είχαμε το μάθημα κολύμβησης του μικρού που δεν κάναμε τη Δευτέρα. Και η εσωτερική πισίνα ήταν ελεύθερη αυτή τη φορά αλλά η δασκάλα εξακολουθούσε να είναι λίγο επιθετική να το πω; Λίγο πιεστική; Το αποτέλεσμα είναι ότι μάθημα δεν έγινε, κατάλαβε και εκείνη ότι δεν κυλάει το πράγμα, και έτσι έληξαν άδοξα τα μαθήματα. Δεν πειράζει.... Από το να φοβηθεί το νερό που τόσο αγαπά, καλύτερα να αφήσουμε τα μακροβούτια για αργότερα.
• Παραμείναμε όμως στο ευρύτερο χώρο, περάσαμε στις εξωτερικές πισίνες και στις άμμους όπου περάσαμε όμορφα παρέα και με την Ρόζα.
• Πέρασε για μια γρήγορη βόλτα και ο συνοδοιπόρος και φύγαμε άρον - άρον για το σπίτι ώστε να ετοιμαστούμε και να πάμε στην καλοκαιρινή γιορτή του παιδικού σταθμού. Το φετινό θέμα (τι άλλο;) το ποδόσφαιρο!
• Και όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, είχα την ίδια αίσθηση... ότι θα μπορούσαν να διοργανώσουν τόσα μα τόσα πιο πολλά και πιο ενδιαφέροντα!
• Anyway... ωραία περάσαμε ένα 2ωρο, τσιμπήσαμε, τρέξαμε με τις μπάλες, τα είπαμε και γυρίσαμε σπίτι.
• Το βράδυ ο συνοδοιπόρος αναχώρησε για να παρακολουθήσει Μουντιάλ με κάτι φίλους και έτσι άπλωσα και εγώ το κορμί μου στον καναπέ για να βρω ταινία. Και ήταν η ώρα του Κυνόδοντα. Εγώ τα είδα ανάποδα, πρώτα τον Αστακό. Και να σας πω, θεωρώ ότι ο Αστακός ήταν ένα τσακ πιο συγκλονιστικός. Όπως και να΄χει, είναι και οι δύο, δύο μοναδικές ταινίες, που σε ταρακουνούν και σε βάζουν σε σκέψεις.
• Σάββατο με λίγες δουλειές, λίγα ψώνια, λίγες βόλτες, μεσημεριανή σιέστα, και συνέχεια στις βόλτες στο κέντρο όπου εντοπίσαμε και καινούργιο, ιταλικό παγωτό!
• Και το βράδυ, τα αγόρια παρακολούθησαν Μουντιάλ στις γιγαντοοθόνες έξω από το γήπεδο Maladiere και τα κορίτσια (η Ρόζα και εγώ δηλαδή) παρακολουθήσαμε το εξαιρετικό Loving Vincent. Μια μοναδική ταινία, φτιαγμένη εξ' ολοκλήρου μέσα από την ζωγραφική, για την ζωή του Vincent Van Gogh βεβαίως, και άγνωστες πτυχές της ζωής του λίγο πριν την αυτοκτονία (;) του. Να το δείτε!
• Κυριακή με ακόμη ένα πρωϊνό μάθημα γιόγκα, σε νέα τοποθεσία, με μεγαλύτερη συμμετοχή και για πρώτη φορά γλώσσα την αγγλική! Μία ταχυπαλμία την είχα στην αρχή, αλλά νομίζω ότι πήγε πολύ καλά. Σε αυτό το μάθημα εκπροσωπήθηκαν η Ελλάδα, η Γερμανία και η Πολωνία.
• Και εκεί λίγο πριν το τέλος, κατέφτασαν και τα αγόρια (τα 2 δικά μου + ο φίλος Piotr).
• Μεσημέρι με BBQ στο σπίτι της Νινίνας, με κυνηγητό, ποδόσφαιρο, αψιμαχίες και έναν Στέφανο μάλλον πεισματάρη.
• Το βράδυ της Κυριακής ήταν η ώρα των κοριτσιών για βραδινή έξοδο. Έτσι, η Βάια και εγώ εγκαινιάσαμε το Waves που μετρούσε μόλις λίγες ημέρες ύπαρξης. Bar στον 7ο όροφο του ξενοδοχείου Beau Lac με μοναδική θέα στη λίμνη και στην πόλη, ωραία κοκτέιλς, ωραίο κόσμο και ωραία ατμόσφαιρα.
• Και είχαμε να πούμε! Πόσο γελάσαμε! Και έφτασαν μεσάνυχτα μέχρι να επιστρέψουμε σπίτια μας.
• Η Δευτέρα ξεκίνησε με την συνάντησή μας με τον Amaury και την Margarita στο κοντινό μας πάρκο. Όσο δεν έχουν μαζί τους δικά τους παιχνίδια, και όσο περισσότερες επιλογές προσφέρει ο χώρος, τόσο πιο ωραία παίζουν!
• Έτσι, περάσαμε και οι 4 πολύ όμορφα!
• Και μετά τον μεσημεριανό του ύπνο, βγήκαμε για ψώνια και δουλειές, και επιστρέψαμε πάνω στην ώρα για τις μαγειρικές πριν έρθει ο συνοδοιπόρος.
• "Μαμά, de l'eau"... του βάζω και εγώ λίγο νερό στο ποτήρι. Ε, μετά από 10 λεπτά συνειδητοποιώ ότι έχει γεμίσει το πάτωμα νερό. Είχε πάρει λοιπόν το ποτήρι, το είχε αδειάσει στον νεροχύτη της κουζινούλας του και είχε βάλει τα βαμβακερά λαχανικά που έχει να τα πλύνει! Και μετά, απλά τα έστυβε στο πάτωμα για να τα βάλει στην κατσαρόλα του.
• Την Τρίτη είχαμε την αναπάντεχη και πάντα τόσο καλοδεχούμενη, mini επίσκεψη της φίλης Κατερίνας!
• Έτσι, αφού τις προηγούμενες είχα συμμαζέψει κάπως τον ξενώνα και είχα προμηθευτεί τα απαραίτητα, την παρέλαβα το μεσημέρι από το τρένο, κατευθυνθήκαμε κατευθείαν στο Waves, ήπιαμε ωραίο παγωμένο τσάι, τα είπαμε και επιστρέψαμε σπίτι για να συναντήσουμε τα αγόρια και να φύγουμε όλοι μαζί για πικ-νικ.
• Ωραίος καιρός, φύση, falafels, παγωμένες μπύρες, φίλοι, και ο Στέφανος ο οποίος εν τέλει γδύθηκε για να μπει στη λίμνη. Δεν μπορεί να αντισταθεί στο νερό!
• Επιστροφή σπίτι για τον ύπνο του μικρού και συνέχεια στις δικές μας κουβέντες.
• Το πρωί φάγαμε όλοι μαζί πρωϊνό, παίξαμε, διαβάσαμε βιβλία και αποχωριστήκαμε την Κατερινούλα.
• Έτσι, οι 2 μας πάλι, κατευθυνθήκαμε προς τον παιδότοπο στο κέντρο της πόλης για άμμο και κουβαδάκια αλλά πάλι το νερό τον κέρδισε! Έχει βλέπετε και κάτι μεταξύ λίμνης και συντριβανιού, με 5 εκατοστά νερό όλο και όλο... Ε, στην αρχή έβγαλε τα παπούτσια για να βάλει τα πόδια του, μετά πήρε το ποτιστήρι, βράχηκε το σορτσάκι οπότε το βγάλαμε, μετά και το μπλουζάκι, μετά και η πάνα και έμεινε τσίτσιδος να κακαρίζει από ευχαρίστηση! Τέτοια χαρά!
• Επιστροφή σπίτι πτώμα (μετά από μήνες τον πήρε ο ύπνος στο αυτοκίνητο και συνέχισε ακάθεκτος στο κρεβάτι του), δουλειές, μαγείρεμα, φαγητό και παιδικός σταθμός.
• Πήρα και το κομπλιμέντο μου από τον διαχειριστή ο οποίος με πέτυχε να παρκάρω: "Άξια το πήρατε το δίπλωμά σας! Συγχαρητήρια!"
• Πέμπτη με τρομερό αέρα (λίγο ακόμα θα μας παρέσυρε και εμάς!), πλυντήρια, παιχνίδια, ιντερνετικές δουλειές.... 
• Άρχισα και το photo book για τον 2ο χρόνο ζωής του Στεφανάκου -και κατ' επέκταση και εμάς μαζί του. Και συνειδητοποίσα ότι έχει αλλάξει τόσο πολύ! Και σωματικά αλλά και στη συμπεριφορά! Είναι αυτά τα χρόνια τόσο γεμάτα αλλαγές!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Όμορφη Παρασκευή! Ξεκινήσαμε νωρίς με τον Στεφανάκο για να πάρουμε δώρο στον εορτάζοντα Christian και να παίξουμε στην κοντινή μας παιδική χαρά στο Hauterive. 
• Και είναι τα παιδιά τόσο ευρηματικά! Εκεί λοιπόν, έχει μία πολύ μεγάλη, ξύλινη κατασκευή που μοιάζει με πλοίο. Ένας τρόπος να κατέβεις είναι μέσω μιας κλειστής τσουλήθρας - τούνελ που έχει και στροφές! Ο Στεφανάκος δεν είχε μπει ποτέ και έτσι μπήκαμε μαζί πρώτη φορά. Και εννοείται του άρεσε. Αλλά ενώ εγώ παρέμενα κάτω και εκείνος έφτανε στην κορυφή της τσουλήθρας, δεν έμπαινε για να κατέβει και να με συναντήσει. Τέντωνε το χέρι του για να τον πιάσω -πράγμα πρακτικά αδύνατο. Και ενώ εγώ τον παρακινούσα, και του εξηγούσα μία - μία τις κινήσεις ώστε να μπει και να κατέβει, εκείνος μετά από αρκετή περισυλλογή, γυρίζει μπρούμυτα, μπαίνει και κατεβαίνει έτσι.
• Περιττό να σας πω ότι το έκανε και 20 φορές σερί! Ασταμάτητος!
• Και παρόλη την κούραση, και παρόλο το περασμένο της ώρας (είχε πάει 11.30 όταν επιστρέψαμε), πάλι κοιμήθηκε δύσκολα. Λέτε να έφτασε η ώρα που θα αποχαιρετίσουμε τον μεσημεριανό του ύπνο; 
• Το απόγευμα είχαμε BBQ - pique nique στο όμορφο Auvernier ως εορτασμό για τον πρόσφατο γάμο 2 συναδέλφων του συνοδοιπόρου, μιας Πολωνέζας και ενός Ούγγρου.
• Και μαζεύτηκε κόσμος πολύς, 100 εθνικότητες! Και τα πιτσιρίκια έφτιαξαν το δικό τους παρεάκι και έτρεχαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Μα ήταν το σκηνικό ειδυλλιακό: ατελείωτο, αφράτο, καταπράσινο γκαζόν (τα καλά των βροχών), ιδανική θερμοκρασία, ελευθερία και μία μπάλα! Μέσα στην παρέα και μία πρώην συμμαθήτρια του Στέφανου με την οποία γίνανε αχώριστοι!
• Και ο Στεφανάκος το ξενύχτησε και πήγε καλές 21.00 μέχρι να επιστρέψουμε σπίτι.
• Είναι τέτοιος πλούτος να συναναστρέφεσαι τόσες διαφορετικές εθνικότητες! Ακόμα και οι λοιποί Ευρωπαίοι (πόσο μάλλον οι εθνότητες άλλων ηπείρων) έχουν τόσο διαφορετικές κουλτούρες, και έθιμα, και παιδεία..... Τις απολαμβάνω πολύ αυτές τις συζητήσεις.
• Το ξέρατε για παράδειγμα ότι τα Ουγγρικά είναι συγγενική γλώσσα με τα Φιλανδικά;
• Σάββατο με μαγειρικές (έτσι γίνεται εδώ στα ξένα... όλοι συνεισφέρουν στα καλέσματα και τους εορτασμούς) και δεύτερο - σερί BBQ στο Hauterive αυτή τη φορά για τα γενέθλια της φίλης Δήμητρας.
• Ακόμη ένα ειδυλλιακό τοπίο δίπλα στη λίμνη και κάτω από τα δέντρα, ακόμη μία όμορφη παρέα (κατά κύριο λόγο Ελληνική αυτή τη φορά), ακόμη μία παιδο-παρέα που  δε σταμάτησε να παίζει, ακόμη περισσότερες συζητήσεις και φαγητά και αναλύσεις.
• Κυριακή με την καθιερωμένη μας πια πρωϊνή γιόγκα που τόσο απολαμβάνω!
• Και στο σπίτι με περίμεναν τα αγόρια με μία ανθοδέσμη ο καθένας! Πόσο με συγκινούν.
• Και αφού κοιμήθηκε ο μικρός, συνέχισα εγώ με την lemon pie και το μεσημεράκι αναχωρίσαμε για τον τρίτο εορτασμό του πσκ, αυτό των γενεθλίων του Christian, κατ' οίκον αυτή τη φορά.
• Ψησίματα, γέλια, αναλύσεις, κυνηγητό με μπαλόνια για τα μικρά, σπιτικά γλυκά (να μην ξέρεις ποιο να πρωτοφάς!), μουντιάλ στο background, ελληνο-γερμανο-γαλλικές συζητήσεις και νέες προσθήκες στην ομάδα της yoga, αυτή τη φορά μη- ελληνόφωνων (πάμε για διεθνή καριέρα!).
• Με πόσο κόσμο συζήτησα αυτό το σαββατοκύριακο;! Σε πόσες γλώσσες, για πόσες χώρες και πόσα διαφορετικά θέματα! Ελλάδα, Πολωνία, Γερμανία, Ουκρανία, Βέλγιο,  Ιαπωνία, Γαλλία, Κύπρος, Ουγγαρία, Ρωσία. Πόσος τυχερός ο συνοδοιπόρος που ζει αυτή την πολυ-πολιτισμικότητα καθημερινά.
• Η Δευτέρα μάς επιφύλασσε το πρώτο μάθημα κολύμβησης του μικρού. Οι ετοιμασίες ήταν εφάμιλες μονοήμερης -τουλάχιστον- εκδρομής! Τα πήγαμε όμως περίφημα, φτάσαμε εγκαίρως, τακτοποιηθήκαμε στο κοντινό μας κολυμβητήριο, παίξαμε κανά 20λεπτο οι 2 μας στην παιδική πισίνα και τσουπ να τη και η καθηγήτρια. 
• Η πισίνα όμως που προορίζεται για τέτοια μαθήματα ήταν fully booked με τα aqua aerobics οπότε κατευθυνθήκαμε στην εξωτερική, η οποία ήταν μάλλον κρύα για τα δεδομένα του Στέφανου.... και μάλλον κλειστή για το κοινό. Να μην πολυλογώ, 10 λεπτά κάναμε όλα και όλα και αποφασίσαμε να μεταφέρουμε το μάθημα για το μεσημέρι της Παρασκευής.
• Και ο κακομοίρης έτρεμε τόσο πολύ! Ακόμα και μετά από την ζεστή πισίνα, και το ζεστό ντους, και τα ζεστά ρούχα... τα χείλη του ήταν μωβ!
• Κοιμήθηκε όμως ήσυχα και εύκολα και ήρθε στα ίσια του.
• Και το απόγευμα είχαμε δεύτερο γύρο: εμπορικό κέντρο για παραλαβή της σκούπας που είχε χαλάσει, πατίνι στο κέντρο, παιδότοπο και επιστροφή αργά το απόγευμα.
• Κατέφτασε και ο αδελφός με την μικρή Αριάννα στο πατρικό της Βούλας για τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
• Ο Στέφανος έβγαλε μία μικρή ελίτσα στην αριστερή του γάμπα.
• Τρίτη, με παραμονή στο σπίτι (ε, δεν γινόταν άλλο "βό(λ)τα"), παιχνίδια, ύπνο, δουλειές, παιδικό σταθμό, μεσημεριανό by the lake με την Ρόζα, και 2ωρο μαγείρεμα! Είχαμε βλέπετε την επέτειό μας και είπα να το γιορτάσουμε με σουτζουκάκια και σουφλέ σοκολάτας.  Τα πρώτα βγήκαν θεσπέσια, το δεύτερο μόνο στην εμφάνιση γιατί στη γεύση ήταν άγλυκο και βαρετό (τι κρίμα).
• 8 χρόνια έγγαμου βίου και 16 συντροφικού!
• Τετάρτη με πολλές βόλτες (πατίνι, παιδότοπος, ψώνια) και επιστροφή σπίτι για την μεσημεριανή σιέστα που πήγε εξαιρετικά!
• Επισήμως, έχουμε ζέστη! Γεμάτες οι παραλίες του καντονιού!
• Μα να μην έχω καθόλου όρεξη για μελέτη. 
• Πολλές φορές σκέφτομαι τι θα γινόταν αν όντως εκφράζαμε αφιλτράριστα αυτά που σκεφτόμαστε. Μάλλον θα επικρατούσε το χάος. Πολύ θα το ήθελα όμως κάποιες φορές. Είμαι σίγουρη ότι το έχετε νοιώσει και εσείς.... 
• Σαν καλή γιόγκι όμως, κάνω ένα βήμα πίσω, επανασυγκροτούμαι και αφήνω τον καθένα να τον κρίνει η ιστορία και το σύμπαν. Ommmm....
• Στο ελληνικό μέτωπο η κακομοίρα η Αριάννα μάλλον έφερε από την Αμερική έναν ιό, που επιδεινώθηκε στο αεροπλάνο και εμφανίστηκε με όλη του τη δύναμη στη μορφή της λαρυγγίτιδας! Άφωνη η μικρούλα, με πόνο και κομμένη την ανάσα.
• Στο πόδι όλη η οικογένεια για να την ανακουφίσει και να τη βοηθήσει να μπει στο δρόμο της ανάρρωσης.
• Πέμπτη σπίτι, με πλυντήρια, δουλειές, παιχνίδια στο μπαλκόνι και ύπνο.
• Και αφού τον άφησα στον παιδικό σταθμό, ξεχύθηκα για αγορές που εκκρεμούσαν τόσο καιρό και ενόψει εκπτώσεων ήταν ευκαιρία να τις προχωρήσω. Έτσι, ανανέωσε τη θαλλασινή του γκαρνταρόμπα ο Στέφανος (uv μπλουζάκια, πετσέτες poncho, "μακαρόνια" για κολύμπι, κουβαδάκια), αποκτήσαμε νέα σετ σεντονιών (γιατί κάποια από αυτά που έχουμε ενώ είναι πανέμορφα είναι πολύ θορυβώδη!) και κάποιες προσθήκες στην καλοκαιρινή γκαρνταρόμπα των ενηλίκων.
• Επιστροφή σπίτι για μαγείρεμα, συμμάζεμα λίγο του ξενώνα (μάλλον θα έχουμε επισκέψεις από βδομάδα), άδεισμα λίγο του πορτ-μπαγκάζ (έφυγε το καρότσι που απλά πηγαινο-φέρναμε τόσους μήνες τώρα) και ετοιμασίες για το μικρό μας, τοπικό πικ-νικ.
• Με την άφιξη λοιπόν των αγοριών, φύγαμε για την τοπική μας παραλία με τα ταπεράκια μας, τις μπάλες και τις κουβέρτες του πικ-νικ και απολαύσαμε ήλιο, παιχνίδι, φύση, βάλαμε και τα πόδια μας για πρώτη φορά στη λίμνη. 
• Και αν δεν είχαμε τον Στέφανο θα μπορούσαμε να μείνουμε μέχρι τη νύχτα... τόσο όμορφα και ήσυχα. 
• Το Παρασκευοσαββατοκύριακο αναμένεται χωρίς εκδηλώσεις αυτή τη φορά, ελπίζω με τις πρώτες μας βουτιές.

Καλό σαββατοκύριακο!
ανδριάνα

How was your week?

• Παρασκευή, όπως μας έχει συνηθίσει τον τελευταίο καιρό, με ένα mix βροχής - ήλιου - υγρασίας - συννεφιάς.
• Έτσι, αφού είδαμε σχετικό ήλιο, βγήκαμε πρωί πρωί για δουλειές, πατίνι και βοτσαλάκια στην παραλία με τους κύκνους.
• Και το μεσημεράκι, αφού ξύπνησε ο μικρός, ήρθε και η Ρόζα να μας δει, να μας πει τα του Μαρόκου, να παίξουμε και να περάσουμε ωραία.
• Στο μεταξύ, έφτιαξα και το πρώτο μου ever ρυζόγαλο! Αφού το αγαπώ τόσο γιατί δεν το είχα φτιάξει τόσα χρόνια;; Και βγήκε ωραίο, ίσως λίγο πιο γλυκό απ' ότι θα ήθελα.
• Και το βράδυ είχε ταινία: I, Tonya. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της Tonya Harding, Αμερικανίδας πρωταθλήτριας του καλλιτεχνικού πατινάζ, η οποία πέρασε από πολλά και έμεινε στην ιστορία για όλους τους λάθους λόγους.
• Σάββατο με βόλτες, αγορές, έρευνες αγοράς, καφέ στο κέντρο, ύπνο του μικρού, ξανά βόλτες παραλήμνια για μπάλα και γκαζόν και παραλία, και επιστροφή σπίτι για ανασυγκρότηση.
• Και το βράδυ είχαμε παγκόσμια πρώτη έξοδο οι 2 μας καθώς η φίλη Ρόζα προθυμοποιήθηκε να έρθει σπίτι μας να δει ταινία ενώ ο μικρός κοιμόταν. Ανεκτίμητο δώρο! Και έτσι και έγινε!
• Κατά τις 21.00 λοιπόν, ο συνοδοιπόρος και εγώ, αναχωρήσαμε για το κέντρο της πόλης ενώ ο Στεφανάκος κοιμόταν.
• Και σκεφτήκαμε, για να γλυτώσουμε χρόνο, να παρκάρουμε κατευθείαν στο υπόγειο πάρκινγκ που έδειχνε ότι έχει και διαθεσιμότητα. Μπαίνουμε ωραίοι και μοιραίοι και με το που πατάμε το κουμπί για να πάρουμε το εισιτήριο, "parking comple"! Ο μπροστινός είχε πάρει την τελευταία θέση και η μπάρα δεν άνοιγε. Πω πω.... Μιλήσαμε στον υπεύθυνο, μάταια. Ουρά τα αυτοκίνητα πίσω μας. Τελικά σίγουρα μείναμε εκεί κανά 20λεπτο (παρόλο που αυτοκίνητα εξερχόντουσαν από το πάρκινγκ) ώστε να ανοίξει επιτέλους η αναθεματισμένη μπάρα και να μπούμε να παρκάρουμε!
• Είναι τόσο όμορφο το Neuchatel το καλοκαίρι... Γιατί μετατρέπεται σε θέρετρο!
• Έτσι, κάναμε βόλτα, φάγαμε παγωτό, απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα (πλέον νυχτώνει κατά τις 22.00), χαζέψαμε τη νυχτερινή κίνηση, πήραμε την μικρή μας σαμπάνια και καθίσαμε δίπλα στα βαρκάκια στο La Marina να την απολαύσουμε υπό τους ήχους του DJ. Ένας άλλος κόσμος!
• Πόσο απλά ακούγονται όλα τα παραπάνω και πόσο μας λείπουν.
• 23.00 ήμασταν πίσω. Δύο ώρες όλες και όλες οι οποίες ήταν όμως θησαυρός!
• Κυριακή με την καθιερωμένη μας πλέον πρωινή γιόγκα δίπλα στη λίμνη. Με διαφορετική παρέα κάθε φορά, με την ίδια όμως θετική διάθεση και στο ίδιο όμορφο σκηνικό.
• Και εκεί που διανύαμε το τελευταίο δεκάλεπτο του μαθήματος και τα κορίτσια ήταν ήδη ξαπλωμένα για την savasana, να' σου ο συνοδοιπόρος και ο Στέφανος με το πατίνι. Πόσο χάρηκα που ήρθαν! Πλησίασαν ήσυχα - ήσυχα και χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα ήρθε ο Στεφανάκος και κάθισε οκλαδόν (όπως και εγώ) δίπλα μου στο στρωματάκι. Εκεί έμεινε σιωπηλός, ακούγοντας την μαμά του να καθοδηγεί την χαλάρωση, κοιτώντας μία εμένα - μία τα κορίτσια! Φαντάζεστε την έκπληξη των κοριτσιών όταν άνοιξαν τα μάτια τους.... Ήταν πραγματικά μια μαγική στιγμή.
• Και η μία μαγική στιγμή ακολούθησε την άλλη... Μόλις είχαμε μαζέψει τα στρωματάκια μας και αναχωρούσαμε όταν μας πλησίασε μία γλυκύτατη κυρία. 
• "Είστε δασκάλα yoga;". Ωχ... 
• "Ναι" απαντώ. 
• "Τέλεια! Σε ποιο στούντιο διδάσκετε;"... Ωχ δεύτερο. Ευτυχώς άρχισαν τα κορίτσια να μου φωνάζουν από δίπλα "πες της για ιδιαίτερο!". 
• "Δεν διδάσκω κάπου, κάνω ιδιαίτερα μαθήματα". 
• "Πολύ ωραία! Θα μου κάνετε και εμένα;". Ωχ τρίτο... 
• "Ναι, μπορούμε να το συζητήσουμε".
• "Θα μου δώσετε την κάρτα σας;". Ωχ τέταρτο...
• "Δεν έχω κάρτα. Θέλετε να σημειώσετε το κινητό μου;"
• "Ναι ναι! Ελληνίδα είστε;"
• "Ναι! Έχετε επισκεφθεί την Ελλάδα;"
• "Εννοείται! Σχεδόν όλα τα νησιά"
• "Πολύ χαίρομαι! Ελβετίδα είστε;"
• "Ιταλίδα και ο σύζυγός μου (που όλη αυτή την ώρα στεκόταν διακριτικά δίπλα) Ισπανός".
• "Α! Είμαστε όλοι Μεσογειακοί λοιπόν! Μιλάτε Αγγλικά;"
• "Α όχι... Ιταλικά, Ισπανικά και Γαλλικά". Ωχ πέμπτο....
• Καταλαβαίνετε! Εγώ να διδάξω yoga στα γαλλικά. Όχι βουνό, το Έβερεστ το ίδιο.
• Anyway... ήταν τόσο γλυκιά και τόση η χαρά που μου έδωσε, και τόση η χαρά που είχε, που αποφάσισα αν μου τηλεφωνήσει να κανονίσω μία συνάντηση, να της εξηγήσω και αν θέλει να κάνουμε ένα δοκιμαστικό μάθημα.
• Στο μεταξύ, αγόρασα έναν εκπληκτικό, γαλλικό οδηγό yoga και με έπιασε ένας κόμπος στο στομάχι. Γιατί είναι τόσο εξιδεικευμένες οι λέξεις, οι ορολογίες, οι φράσεις.... Ουφ έκτο!
• Μετά λοιπόν από αυτό το εξαιρετικό ξεκίνημα Κυριακής, επέστρεψα σπίτι όπου τα αγόρια ξεκουράζονταν, μαγειρέψαμε, φάγαμε, κάναμε μία γρήγορη βόλτα στο βροχερό κέντρο και επιστρέψαμε.
• Δευτέρα με το καθιερωμένο ραντεβού με τους από κάτω, αυτή τη φορά στην πίσω αυλή και τον δικό μας παιδότοπο. Δύο λεπτά παίζουν, δύο λεπτά κάνουμε τους διαιτητές και προσπαθούμε να επαναφέρουμε την τάξη. Αυτά τα play dates είναι τελικά μεγάλη κούραση για τους γονείς, ειδικά σε αυτές τις ηλικίες. Αλήθεια, ποιες ηλικίες είναι αυτές; Πότε σταματούν να διεκδικούν την ίδια μπάλα και να θέλουν να ανέβουν στην τσουλήθρα ταυτόχρονα;
• Και το απόγευμα γέμισε το σπίτι με χαρά, κυνηγητά, παιχνίδια, ιστορίες, γέλια και πίτσα καθώς μας επισκέφθηκαν οι φίλοι γιατροί με τον Πάπι. Ήταν ωραία που τα είπαμε λιγάκι εκτός νοσοκομείων, πιο χαλαρά και πιο άμεσα.
• Και έριξε μία καταιγίδα το βράδυ! Άνοιξαν οι ουρανοί!
• Και μετά από τόσες ημέρες με full time Στέφανο, η Τρίτη είχε ΠΟΛΛΕΣ δουλειές!
• 13.30 τον άφησα στον παιδικό και μέχρι τις 18.00 που ήρθαν τα αγόρια δεν σταμάτησα... Μία ώρα στο εμπορικό για δουλειές και 3 ώρες δουλειά στον υπολογιστή με μικρά διαλείμματα για μαγείρεμα (τσιπούρες και κουνουπίδι).
• Α! Και ένα τηλεφώνημα με την αγαπημένη μου Κατερίνα (τώρα συνειδητοποίησα ότι και οι 2 αγαπημένες μου Κατερίνες έχουν αρχικά ΚΚ!) και τα εξαιρετικά της νέα.
• Τετάρτη με γεμάτο πρωϊνό στο σπίτι, δοκιμές κατ' εξακολούθηση ώστε να παίζει και λίγο μόνος του ο μικρός, εφιαλτική απόπειρα μεσημεριανού ύπνου (να μην σας τα λέω καλύτερα!) η οποία ευδοκίμησε μετά από 1 ολόκληρη ώρα και πολλά σκαμπανεβάσματα, παιδικό σταθμό, σπίτι για online δουλειές, yoga στα γαλλικά (κάνω την προσπάθειά μου, δεν μπορείτε να πείτε), μαγείρεμα, τηλεφωνήματα και επιστροφή των αγοριών εκεί κατά τις 18.00.
• Πέμπτη με αντίστοιχο πρόγραμμα, ήλιο με αέρα, πλυντήρια, κέντρο για δουλειές, σπίτι για δουλειές και γαλλική γιόγκα (ήταν να μη ξεκινήσω)!

Καλό σαββατοκύριακο!

Εμάς είναι γεμάτο εορτασμούς και BBQs!

ανδριάνα

Σοφά Λόγια ♥ Wise Words #44

Το σήμερα είναι το αύριο που ανησυχούσες χτες.

Today is the tomorrow you worried about yesterday.

Ευριπίδης / Euripides

SaveSave