Πόσο θα 'θελα μια μέρα να σου μοιάσω

Να ξυπνώ με το ίδιο, λαμπερό, αγνό χαμόγελο κάθε πρωί και να πετάγομαι από το κρεβάτι έτοιμη να κατακτήσω τον κόσμο.

Να τρώω λίγο, να πίνω πολύ νερό και να μην σταματώ να κινούμαι.

Να χορεύω με ότι μουσική και αν ακούσω (πραγματικά σαν να μη με κοιτά κανείς), με πάθος και ένταση, παρακινώντας παράλληλα όλους να με ακολουθήσουν.

Να φτιάχνω κόσμους θαυμαστούς με 2 lego και 2 κουκλάκια.

Να κάνω σφιχτές - σφιχτές αγκαλιές και "τσικι-μπλίκι" δικής μου εφεύρεσης (όπου τα πρόσωπά μας ενώνονται σε βαθμό που δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις!).

Να τρέχω στη λίμνη και στη θάλασσα και να μην κοντοστέκομαι ούτε λεπτό, ακόμα και όταν το νερό είναι πάγος.

Να γεμίζω σοκολάτες στο πρόσωπο και χυμούς στις μπλούζες και απλά να μην με νοιάζει.

Να βάζω "γκαζίνα" για να πάει σφαίρα το πατίνι μου.

Να νοιώθω τέτοια αυτοπεποίθηση με ότι και αν καταπιάνομαι (από τα lego και τα puzzles μέχρι το τένις και τα μαστορέματα) ενώ παράλληλα ενθαρρύνω και τους άλλους για να κατακτήσουμε μαζί τις νέες "κορυφές".

Να είμαι εκεί, ανεκτίμητος βοηθός σε όποιο εγχείρημα (από τη συναρμολόγηση των επίπλων και τις μεταφορές, μέχρι τις μαγειρικές και την καθαριότητα).

Να έχω τέτοια ενέργεια που να χρειάζεται να χοροπηδώ ακόμα και όταν παρακολουθώ την αγαπημένη μου σειρά.

Να ξέρω όλους τους Μικρούς Κυρίους και τις Μικρές Κυρίες απέξω.

Να διακρίνω ένα διαστημόπλοιο στο ταπεινό ξυλαράκι που μαζέψαμε από την παραλία και να φτιάχνω τάρτες με φράουλα χρησιμοποιώντας πετραδάκια και άμμο.

Να προσπαθώ ξανά και ξανά για να καταφέρω να κάνω την κωλοτούμπα μου ίσια, γνωρίζοντας ότι θα τα καταφέρω (πού θα πάει!).

Να μη ντρέπομαι να ζητήσω βοήθεια, παρακολουθώντας με προσοχή τις οδηγίες ώστε την επόμενη φορά να μην τις χρειαστώ.

Να ξεκαρδίζομαι παρακολουθώντας τις περιπέτειες των μικρών μου ηρώων.

Να βρίσκω ευφάνταστους τρόπους να μεταμορφώσω τα καθημερινά αντικείμενα σε μαγικά (από την πετσέτα - μπέρτα μέχρι τις κάλτσες - γάντια του μποξ).

Να διεκδικώ μέχρι τέλους αυτό που ποθώ.

Να κοιτώ μες στα μάτια και να λέω "Σ' αγαπώ τόοοοσο, όσο όλη η πόλη".

Να μαθαίνω κάθε λεπτό απλά παρατηρώντας και ρωτώντας.

Να μη φοβάμαι να ρωτήσω.

Να αναγνωρίζω ενστικτωδώς αυτά που πραγματικά αξίζουν -τα παιχνίδια, τα γέλια, ένα σοκολατένιο αβγουλάκι, δυο σφιχτές αγκαλιές, ένα καινούργιο βιβλίο και το μεγαλύτερο καράβι lego του κόσμου όλου.

Να απολαμβάνω το κάθε τι μικρό και καθημερινό, ξανά και ξανά, σαν να το ζω για πρώτη φορά.

Να πέφτω αλλά αμέσως να χαμογελώ φωνάζοντας "είμαι καλά!".

Να ενθουσιάζομαι με κάτι τόσο μαγικό όσο ένα χαντζαπλάστ.

Να είμαι ξεκάθαρος στο τι μου αρέσει και τι όχι αλλά παρόλα αυτά να έχω την τόλμη να δοκιμάσω (και ας είναι η εκατοστή φορά που τρώω ντομάτα απλά για να επιβεβαιώσω ότι δεν μου αρέσει).

Να είμαι ο εαυτός μου.

Αχ, πόσο θα 'θελα μια μέρα να σου μοιάσω....

Θα μεγαλώνω, θα μεγαλώνω μ' έναν κόμπο στο λαιμό 

Που κάποτ' έλεγα τον κόσμο πως θ' αλλάξω 

Μα μεγαλώνοντας αλλάζω εαυτό 

Και πόσο θα ’θελα μια μέρα να σου μοιάσω

Θα μεγαλώνεις, θα μεγαλώνεις μες στη ζωή να πολεμάς 

Θα μεγαλώνεις και τον κόσμο θα αλλάζεις 

Θα μεγαλώνω και θυμό μη μου κρατάς 

Που κάθε μέρα λίγο λίγο θα μου μοιάζεις

ανδριάνα

ΥΓ. Οι στίχοι προέρχονται από το τόσο όμορφο και συγκινητικά αληθινό τραγούδι της Ρίτας Αντωνοπουλου "Μεγαλώνω" που άκουσα μέσω του φίλου Γιώργου -musicspins.

How was your week?

• Ακόμη ένα γεμάτο, ηλιόλουστο, όμορφο παρασκευοσαββατοκύριακο (μα πόσο μεγάλη λέξη!)!
• Την Παρασκευή, αντί για lunch break, συναντήθηκα με ακόμη 2 συναδέλφους για να κάνουμε τα ψώνια του αιώνα! Τα ψώνια δηλαδή για το εταιρικό μας BBQ. Τι να σας λέω! Μία Ελληνίδα, ένας Καταλανός και ένας Γάλλος ψωνίσαμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Το διασκεδάσαμε πάντως δεόντως!
• Και το απόγευμα είχαμε σύντομη επίσκεψη του γείτονά μας για να μας εξηγήσει κάποια θεματάκια του οικοπέδου και του κήπου.
• Πεταχτήκαμε και με τον Στεφανάκο σε ένα μικρό εμπορικό στο Lutry για να πάρουμε ένα δωράκι από την nespresso και να κάνουμε κάποια γρήγορα ψώνια από το coop.
  
• Και έριξε μία καταιγίδα το βράδυ! Σαν χαλάζι ήταν! Και είχαμε αφήσει και τα μαξιλάρια έξω οπότε έτρεχε ο κακομοίρης ο συνοδοιπόρος στις 04.00 να τα μαζέψει.
• Το Σάββατο όμως ξημέρωσε ηλιόλουστο και ζεστό!
• Και λίγο μετά τις 12.00 είμασταν στο Le Refuge des Charbonnieres που είχαμε νοικιάσει για το εταιρικό - ομαδικό μας BBQ!
• Και πρώτη φορά μαζευτήκαμε οι συνάδελφοι με τις οικογένειές μας. Και γέμισε η ημέρα μας με γέλια και ιστορίες και παιχνίδια και φαγητά και νέες γνωριμίες.... Είχαμε να συναντηθούμε άλλωστε τόσο καιρό!
• Και ο Στεφανάκος, ο οποίος κοιμήθηκε στη διαδρομή, όταν ξύπνησε απλά δεν ήθελε να συμμετέχει. Τόσος κόσμος, τόση φασαρία.... Έτσι, ήρεμος και σίγουρος, απλά ζήτησε να κάτσει μόνος του στο αυτοκίνητο. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, έλα λίγο να φας, έλα λίγο να παίξουμε... τίποτα.
• Μία ολόκληρη ώρα έμεινε έτσι στο αυτοκίνητο, χωρίς γκρίνια, και μετά βγήκε με τον μπαμπά του για βόλτα στο δάσος.
• Επιστρέφοντας από το δάσος, ήταν μες στην καλή χαρά και από εκεί που δεν ήθελε κανέναν, κατέληξε να μοιράζει λουλούδια και φιλιά στην Jessica, να παίζει ξιφομαχία με τον Sergi, να δίνει το καπέλο του στον Pierre, να συμμετέχει στα ομαδικά μας παιχνίδια τραγουδώντας και να γίνεται το επίκεντρο 30 ατόμων. Well well....
• Γεμάτοι λοιπόν από όλες τις απόψεις, αναχωρήσαμε κατά τις 17.00 για να παρευρεθούμε σε δεύτερο BBQ, αυτή τη φορά της φίλης Ναταλίας για τα γενέθλιά της, στον όμορφο κήπο της.
• Φίλοι, ήλιος, πιτσιρίκια, ιστορίες, μπουγελώματα, γέλια, ευχές..... ήταν πολύ όμορφα.
• Αισίως επιστρέψαμε στις 22.00 σπίτι, πτώμα, ηλιοκαμένοι, χαρούμενοι και γεμάτοι.
• Κυριακή και η σειρά μας να επισκεφθούμε τους φίλους στην Bienne.
• Φτάσαμε λοιπόν το μεσημεράκι, μαγειρέψαμε παρέα, τα είπαμε, έπαιξαν τα μικρά και το απόγευμα βγήκαμε βόλτα με τα πατίνια φτάνοντας σε ένα πάρκο με παιδική χαρά που δεν είχαμε ξανα-επισκεφθεί.
• Και μπουμ! Πάρτο κάτω το παντζούρι. Μπλόκαρε πριν κοιμηθούμε σε κάτι καρέκλες κατεβαίνοντας και αποκολλήθηκε το πάνω μέρος. Για να μην σας κουράζω, κατάφερε ο συνοδοιπόρος μετά από ώρες να ανοίξει το κουτί, να το ξανα-ενώσει αλλά όχι να το ανεβάσει.
• French Challenge #532: συνεννόηση με εταιρία κουφωμάτων ώστε να στείλουν έναν τεχνικό να δει το χαλασμένο παντζούρι.
• Και το απόγευμα της Δευτέρας, είμασταν σε παράλληλα calls ο συνοδοιπόρος και εγώ και όπως αποδείχτηκε, είχαμε την ίδια εντύπωση, ότι ο Στέφανος είναι δηλαδή με τον άλλον γονιό. Κατεβαίνει με τα ακουστικά λοιπόν ο συνοδοιπόρος έντρομος αφού συνειδητοποιεί ότι ο Στέφανος δεν είναι με εμένα στο σαλόνι και σίγουρα ούτε με εκείνον στο γραφείο ή στο δωμάτιό του. Αρχίζουμε λοιπόν να φωνάζουμε και οι 2 και να τρέχουμε δεξιά - αριστερά με μόνο αποτέλεσμα να ξυπνήσουμε τελικά άθελά μας τον μικρό που κοιμόταν στην κρεβατοκάμαρά μας!
• Γιατί τις τελευταίες ημέρες, έχει καταφέρει να κοιμάται μόνος του, ήσυχα - ήσυχα κάποια μεσημέρια, χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι. Και είναι από τη μία πολύ ασυνήθιστο για εμάς αλλά και άκρως θετικό και ανακουφιστικό από την άλλη! Ο γλυκός μου.
  
• Μπήκε ο Ιούλιος και ακόμα κοιμόμαστε με κουβέρτα εδώ στας ελβετίας. Ξεκινάμε όμως την αντίστροφη μέτρηση αναζητώντας παράλληλα και τον φετινό μας προορισμό. Γιατί στην Αθήνα θα είμαστε βεβαίως - βεβαίως αλλά αν δεν πας κάπου εκτός "σπιτιού", διακοπές δεν είναι. Και επειδή οι φίλοι φέτος είναι οι περισσότεροι είτε επιφυλακτικοί είτε δεν συμπίπτουν οι διακοπές μας, είπαμε να κινηθούμε αυτόνομα και αν προκύψει και ομαδική εξόρμηση ακόμη καλύτερα.
• Λάβαμε και ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια από την Laura -την μεσίτρια μέσω της οποίας αγοράσαμε το σπίτι! 
• Και οι υπόλοιπες ημέρες γέμισαν με calls (πολλά!), εργασίες στον κήπο (τοποθέτησε ο συνοδοιπόρος σχοινί - κάγκελο σε μία από τις απόκρυμνες πλαγιές του κήπου και ακόμη ένα για τις ορειβασίες του μικρού), σπιτικές δουλειές και μαζέματα, γραφειοκρατικά των 2 καντονιών.....
• Κουρεύτηκε και το γκαζόν από το δίδυμο των κηπουρών, μπήκε και το ποτιστικό και βγήκαν τα μαγιώ! Κατενθουσιασμένος ο μικρός!
• Κάναμε και μία επίσκεψη στο ένα από τα γειτονικά μας tennis club με την ελπίδα ότι θα μπορούσαμε να πιούμε ή να τσιμπήσουμε κάτι αλλά ήταν fully booked! Κάναμε όμως μία αναγνωριστική και την επόμενη φορά θα επιστρέψουμε πιο οργανωμένοι.
• Την Πέμπτη ήταν και η ιστορική μας πρώτη παραγγελία φαγητού μέσω uber eats. Και η παραγγελία ήταν από το κέντρο της Λωζάννης και στο app αμέσως έβγαλε τον νεαρό που θα μας την έφερνε αναφέροντας ότι θα έρθει με bike. Ε, λέω και εγώ, μηχανή θα εννοεί, δεν γίνεται να έρθει εδώ πάνω με ποδήλατο!
• Έλα όμως που έφτασε ο κακομοίρης κάθιδρος και λαχανιασμένος σχεδόν μετά από 1 ώρα με το ποδηλατάκι του! Ούτε καν e-bike! Και είχε και μία ζέστη.... Πόσο τον λυπήθηκα! Ευτυχώς ήταν νέος, αθλητικός και ωραίος ;) .

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Τα χέρια της

Σε ένα ουδέτερο βράδυ Κυριακής, πριν λίγες εβδομάδες, χωρίς κανένα συγκεκριμένο ερέθισμα ή αφορμή, λίγο πριν κοιμηθώ, εκεί που ο νους αρχίζει να γαληνεύει, ήρθαν ολοζώντανα στα μάτια μου τα χέρια της. Τα χέρια της γιαγιάς Ευδοκίας. Και αμέσως ένιωσα αυτήν τη ζεστασιά και θαλπωρή. Δεν ήθελα να κοιμηθώ για να συνεχίσω να τα βλέπω και να τα νιώθω.

How was your week?

• Δέκα. Δέκα ολόκληρα χρόνια γάμου γιορτάσαμε την Παρασκευή 19 Ιουνίου 2020. Μία δεκαετία που φαντάζει άλλες φορές για 1 χρόνος και άλλες για μια ζωή. Πόσα έχουμε ζήσει, πόσα έχουν αλλάξει, πόσο έχουμε αλλάξει.... 
• Και οι εορτασμοί δεν ήταν όπως ονειρευόμασταν λόγω της κατάστασης αλλά ήταν μια χαρά.
• Έτσι, το απόγευμα φορέσαμε τα ωραία μας και πήγαμε στο Le Patio να φάμε οι τρεις μας.
• Ο καιρός δεν βοήθησε καθώς έβρεχε με ήλιο (!) και έτσι η ωραία terrace με την εκπληκτική θέα στα αμπέλια, τη λίμνη και τις Άλπεις ήταν κλειστή.
• Καθίσαμε λοιπόν μέσα, φάγαμε ωραία και γευστικά, ήπιαμε τα κρασιά μας και το βραδάκι επιστρέψαμε.
• Και ο Στεφανάκος τα πήγε περίφημα δεδομένων των "επίσημων" συνθηκών.
• Και το Σαββατοκύριακο είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε τους αγαπημένους μας φίλους - γιατρούς! Και ο καιρός μας έκανε -επιτέλους- το χατήρι οπότε οι συνθήκες ήταν ιδανικές και περάσαμε υπέροχα! Σαν να είμασταν διακοπές και ας παραμείναμε σπίτι.
• 'Ετσι, κατέφτασαν νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου και μέχρι το απόγευμα απολαύσαμε το σπίτι, τη βεράντα, τα αγοράκια που έτρεχαν και έπαιζαν και έκαναν ποδήλατο, μαγειρικές και BBQ, κρασιά και καφέδες, γέλια και βελτιώσεις στις οικιακές μας τεχνολογίες!
• Το απόγευμα συνεχίσαμε με βόλτα στο Lutry για περπάτημα και πατίνι και παγωτό και παιδότοπο και αργά πια πήγαμε όλοι για ύπνο.
• Και ο ύπνος δεν πήγε πολύ καλά (βασικά για τα 2 μικρά αγόρια που μοιράστηκαν το ίδιο κρεβάτι) αλλά δεν πειράζει.
• Κυριακή με σπιτικό πρωϊνό, παιχνίδια και βόλτα στο Pully με καλοκαιρινές θερμοκρασίες!
• Πίσω σπίτι για μεσημεριανές μαγειρικές, μαζέματα, τακτοποιήσεις, ετοιμασίες, ύπνους των μικρών στη βεράντα και αναχώρηση για Neuchatel για το πάρτυ του μικρού Ορφέα που έγινε ενός.
• Εκεί συναντήσαμε τους φίλους, κάποιους που είχαμε να δούμε καιρό, έπαιξαν τα μικρά, τσιμπήσαμε, ευχηθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε και αναχωρήσαμε για το σπίτι.
• Ήταν η πρώτη επίσκεψη στο Neuchatel μετά την οριστική αναχώρησή μας.
• Και η καλοκαιρία συνεχίστηκε προς μεγάλη μας χαρά και έτσι η έναρξη της εργασιακής εβδομάδας έγινε πιο γλυκιά.
• Τακτοποιήσεις, πλυντήρια, δουλειά, ξεκούραση, κηπουρική.... γέμισε η Δευτέρα μας.
  
• Και την Τρίτη το απόγευμα επισκεφθήκαμε για πρώτη φορά το γειτονικό, μικρό και τόσο γραφικό Cully. Εκεί περπατήσαμε, έκανε ο μικρός πατίνι, πήγε στην παιδική χαρά, απολαύσαμε εμείς ομορφιά και λίμνη και αμπέλια, και στο γυρισμό σταματήσαμε σε μια μικρή πιτσαρία που μας τράβηξε την προσοχή, την La-Pizza, όπου φάγαμε εξαιρετικά.
• Τετάρτη και μετά από μία ακόμη γεμάτη, ηλιόλουστη ημέρα είχαμε 2 επισκέπτες: από την μία τον αγαπημένο μας ασφαλιστή που μας άλλαξε τις πινακίδες των αυτοκινήτων (και κατάφερε και βρήκε 2 με μόνο τους τελευταίους 2 αριθμούς διαφορά) και έκατσε και για ένα καφέ, και από την άλλη έναν συνάδελφο του συνοδοιπόρου που μετακόμισε και αυτός με την οικογένειά του πρόσφατα στην ευρύτερη περιοχή και ήρθε με την μηχανή του για μια "γρήγορη" μπύρα που τελικά κράτησε 2 ώρες.
• Και του Στεφανάκου τρέχουν τα μάτια του και η μύτη τις τελευταίες ημέρες αλλά από κέφι είναι ακμαίος.
• Πέμπτη και το απόγευμα μείναμε οι 2 μας καθώς ο συνοδοιπόρος είχε BBQ με τους συναδέλφους στα παλιά λημέρια του Neuchatel.
• Έτσι, εμείς είδαμε ταινία (Cars ... ξανά και ξανά) και τα περάσαμε υπέροχα.
• Και αφού κοιμήθηκε, πρόλαβα και εγώ μία yin yoga που τόσο αναζητώ τελευταία.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Όμορφο, γεμάτο σαββατοκύριακο με φίλους. Και ας μη βοήθησε ο καιρός, δεν πειράζει.
• Έτσι, την Παρασκευή, αφού τελειώσαμε με τις δουλειές μας και αφού κοιμήθηκε ο μικρός το μεσημέρι μετά από δεν ξέρω πόσο καιρό, υποδεχτήκαμε για πρώτη φορά σπίτι τους πρώην γειτόνους.
• Και η βροχή έκανε ένα διάλειμμα και έτσι μπορέσαμε να κάτσουμε έξω, και να φάμε πίτσα, και να πιούμε τα κρασιά μας, και να παίξουν τα μικρά.
• Και το πρωινό του Σαββάτου προβλεπόταν ηλιόλουστο -δεν είναι να χάνεις τέτοιες ευκαιρίες!
• Οπότε μετά από κάτι αγορές που έκανε ο συνοδοιπόρος για τον κήπο (σαν να επιπλώνεις ένα δεύτερο σπίτι είναι όλα τα σύνεργα του κήπου!) και τα Paw Patrol που παρακολούθησε ο μικρός, βγήκαμε στο Pully αυτή τη φορά, για βόλτα στη λίμνη με τα πατίνια και μεσημεριανό κάτω από τα δέντρα -στην κυριολεξία.
• Πολύ μας άρεσε το Pully. Πιο μικρό, πιο ήσυχο, πιο μαζεμένο. Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία.
• Και εννοείται ότι φύγαμε just για την βροχή που ήρθε with a vengeance!
  
• "Μαμά τι θα γίνει, κάθε μέρα παράσταση θα έχουμε;" -ενώ τραγουδούσα στο αυτοκίνητο Roxette Listen to your heart.
• Περιμέναμε καλοκαιρίες για να ευχαριστηθούμε τον κήπο αλλά μάλλον θα αργήσουν οπότε καλέσαμε τους Λωζανιώτες φίλους το απόγευμα για καφέ και κέικ.
• Έτσι, 6 ενήλικες + 5 παιδιά περάσαμε ωραία εντός, με τα μικρά να ανεβοκατεβαίνουν, να κυνηγιούνται, να παίζουν κρυφτό, να τσακώνονται (κλασικά αγόρια vs. κορίτσια) και τους μεγάλους να γελάμε πολύ, να ανταλλάσσουμε συμβουλές, να ονειρευόμαστε ελληνικά νησιά και εξόδους και να αναλύουμε τις κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις.
• Φουλ μέρα!
  
• Για αυτό την Κυριακή είπαμε να την περάσουμε σπίτι, να προχωρήσουμε και κάποιες από τις -ατελείωτες- δουλειές. 
• Έτσι μαγειρέψαμε γίγαντες (με αυτόν τον καιρό νοιώθεις σαν να είναι Οκτώβρης), κάναμε την πρώτη δοκιμή πλυσίματος χαλιού με την καινούργια σκούπα, τακτοποιήσαμε 3-4 κούτες ακόμα, αράξαμε, παίξαμε, χαλαρώσαμε....
• "Οι νυχτερίδες δεν κοιμούνται τη νύχτα; Άρα ούτε ο batman;"
• Δευτέρα με φουλ εργασιακό πρόγραμμα, σπιτικές κρέπες για μεσημεριανό και απογευματινή κηπουρική (πέρασαν 3 ώρες χωρίς να το καταλάβουμε!).
• Και με τα φτωχικά μας σύνεργα, ήδη έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο στον κήπο.
  
• Τρίτη με μεσημεριανό διάλειμμα στο... ΙΚΕΑ! Χρειαζόμασταν κάτι μικροπράγματα κυρίως για την οργάνωση της κουζίνας και έτσι ο Στεφανάκος και εγώ κάναμε τα ψώνια μας ανάμεσα στα meetings.
• Και το απόγευμα, κηπουρική και πάλι.
• Και το βράδυ άνοιξαν οι ουρανοί στην κυριολεξία! Καταιγίδα μέχρι και το απόγευμα της Τετάρτης.
• Αχ θέλω να έρθουν οι διακοπές! Και να είναι πραγματικές διακοπές! Χωρίς μάσκες και φοβίες και αποστάσεις και ημίμετρα και περιορισμούς. Γίνεται;
• Τετάρτη και το πρόγραμμα συνεχίστηκε γεμάτο με τις δουλειές του σπιτιού να μην έχουν τελειωμό. Αυτή τη φορά στόχος ήταν η σύνδεση του σταθερού τηλεφώνου χωρίς όμως επιτυχία...
• Και εκεί που παλεύαμε με καλώδια, να 'σου ο γείτονας για να μας ρωτήσει πότε θα έχουμε χρόνο να συζητήσουμε κάποια θέματα του κτιρίου (γιατί το κτίριο είναι ένα, τα σπίτια δύο). Ευτυχώς, πρώτον, μιλάει άπταιστα αγγλικά και δεύτερον είναι πολύ ευχάριστος τύπος. Να δούμε βέβαια τι θέματα είναι αυτά....
• Και ο Στεφανάκος, μάλλον με αφορμή το κουκλάκι που του είχαν δώσει οι γείτονες πριν μέρες, έτρεξε και έφερε την Μάγια, το σκυλάκι - κουκλάκι του για να του το δώσει! Μωρέ! Που είναι και η αγαπημένη του η Μάγια!
• Του εξηγώ ότι τα παιδάκια του κυρίου είναι μεγάλα και ίσως είναι καλύτερα να τους αγοράσουμε κάποιο άλλο δώρο, και για τον κύριο το ίδιο. Και ότι μόλις τελειώσουμε την συζήτηση, θα του εξηγήσω ότι θέλει ο Στέφανος να τους προσφέρει ένα δώρο αλλά θα πάμε να αγοράσουμε κάτι. Ε, φεύγει ο κύριος και εγώ δεν αναφέρω κάτι. Έρχεται λοιπόν ο Στέφανος και μου λέει "δεν τους είπες για το δώρο που θα τους δώσουμε;". Τρέχω λοιπόν, προλαβαίνω τον κύριο και του εξηγώ την κατάσταση στα γαλλικά (για να ακολουθεί και ο μικρός) με την Μάγια στα χέρια. Καταλαβαίνει (προφανώς) ο Στέφανος ότι η Μάγια δεν ταιριάζει στον κύριο, την αφήνει, τρέχει ξανά πάνω στο δωμάτιό του, μας φωνάζει να περιμένουμε γιατί κατεβαίνει με δώρο και έρχεται τελικά με το καινούργιο του αυτοκινητάκι - cabrio και του το δίνει!
• Ο γείτονας εντυπωσιασμένος τον ευχαρίστησε και του εξήγησε ότι θα το πάρει με χαρά αλλά όποτε θελήσει ο Στέφανος το αυτοκινητάκι μπορεί να πάει να το πάρει.
• Μα πόσο γλυκό παιδί είναι αυτός ο Στεφανάκος βρε παιδιά;! Πόσες φορές με εντυπωσιάζει η καλοσύνη, η ενσυναίσθηση και η γενναιοδωρία του. Είναι αυτή η ηλικία μαγική γιατί αρχίζει να φαίνεται ο χαρακτήρας και όλες οι προσπάθειες που έχουμε κάνει τόσα χρόνια.
• Δεν είναι πάντα έτσι -εννοείται- αλλά είναι συχνά. Είναι ένα τρυφερό παιδί.
  
• Και νικητής του Master Chef #4 ο Σταύρος Βαρθαλίτης! 
• Φορολογικές δηλώσεις επί 3! Δεν έχω χειρότερο!
• Και η Πέμπτη προβλεπόταν ηλιόλουστη και ήταν, αλλά κατά το ήμισυ! Γιατί το απόγευμα ξεκίνησε πυκνή βροχή ξανά. 
• Προλάβαμε όμως και καθίσαμε στη βεράντα, κάναμε τις κλασικές κηπουρικές μας, έπαιξαν τα αγόρια ποδόσφαιρο και bowling και περάσαμε μία γεμάτη ημέρα στο σπίτι.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Παρασκευή και συνεχίσαμε στους ίδιους ρυθμούς, βροχή δηλαδή και κούτες!
• Και κατέφτασαν και οι ελληνικές κούτες με τους καθρέφτες αντίκα της μαμάς και πολλά καλούδια! Και ο πρώτος τοποθετήθηκε ήδη!
• Και το Σάββατο, παρέα με την κλασική βροχή, προχωρήσαμε και τα βαψίματα. Και είναι κουραστικά αλλά και τόσο αναζωογονητικά. Μεταμορφώνουν κυριολεκτικά τον χώρο και την αύρα, και ας είναι ένα απλό λευκό χρώμα. Είναι όμως ένα νέο, καθαρό, λαμπερό λευκό!
• Και το μεσημέρι, κατάκοποι, κάναμε μια γρήγορη βόλτα στη Λωζάνη σε ένα διάλειμμα της βροχής, για ένα burger στο five guys (που πολύ το μετάνιωσα και έτσι μάλλον θα είναι και το τελευταίο για εμένα), μικρή έρευνα αγοράς, λίγο περπάτημα, τυχαία συνάντηση με μια συνάδελφο και επιστροφή σπίτι.
• Το βράδυ παρακολουθήσαμε και το μικρό αφιέρωμα της ΕΡΤ στον μοναδικό Minas. Πόσο ταλαντούχος και ανατρεπτικός! Μπορείτε να το παρακολουθήσετε και εσείς online.
• Και την Κυριακή είχαμε τους πρώτους μας επισκέπτες στο νέο σπίτι: τους αγαπημένους μας Piotr + Magdalena.
• Κατέφτασαν νωρίς, με βροχή (εννοείται), ψήσαμε, μαγειρέψαμε, κάναμε το τουρ του σπιτιού, brainstormings για το πού μπορεί να μπει τι, αναλύσεις της περιοχής, της κατάστασης, παιχνίδια με τον μικρό που τους υποδέχτηκε μες στη χαρά, βγήκαμε και για μια γρήγορη βόλτα στη γειτονιά (σε ένα μικρό διάλειμμα της βροχής) και το απογευματάκι αναχώρησαν.
• Εδώ και κάποιες εβδομάδες, ο Στεφανάκος θέλει να μαθαίνει κάθε τι που τρώμε πώς έχει μαγειρευτεί, ποια είναι τα συστατικά του, από πού προέρχεται. Και εγώ προσπαθώ να είμαι πάντα ειλικρινής. Έτσι, στην τρυφερή ηλικία των τεσσάρων ετών, συνειδητοποιεί σιγά-σιγά ότι τα ζώα πρέπει να σκοτωθούν για να τα φάμε. Και επειδή και εγώ αμφιταλαντεύομαι εδώ και καιρό (μάλλον χρόνια) και πολύ θα ήθελα να περιορίσω ακόμα περισσότερο, ή και να διακόψω τη σχέση μου με την κατανάλωση κρέατος, είπαμε οι δυο μας, ο Στέφανος και εγώ, να κάνουμε μαζί αυτήν την προσπάθεια.
• Βέβαια ο γλυκός μου τα έχει ακόμα μπερδεμένα στο μυαλό του. Από τη μία "εμείς δεν θα ξαναφάμε τα ψαράκια" και από την άλλη "πολύ μου αρέσει αυτό το απέξω, το peau, το τρώω και στο σχολείο". 
• Δευτέρα και ο φθινοπωρινός καιρός έκανε ένα μικρό διάλειμμα, με συννεφιά αλλά τουλάχιστον χωρίς βροχή.
• Και γέμισε η ημέρα με conference calls και απογευματινό μαραθώνιο σιδερώματος.
• Τρίτη σε παρόμοιους ρυθμούς για το Α' μέρος αλλά με πολύ γεμάτο Β' μέρος.
• Έτσι, νωρίς το απόγευμα με το που σταμάτησε η βροχή, βγήκαμε για περιπατητική βόλτα στη γειτονιά! Και ακολουθήσαμε ένα "μυστικό", καταπράσινο μονοπάτι, επισκεφθήκαμε τη μικρή παιδική χαρά με την εκπληκτική θέα, γνωριστήκαμε με τις αγελάδες που βοσκούσαν σε απόσταση αναπνοής από τα σπίτια, θαυμάσαμε τις πανέμορφες μονοκατοικίες και επιστρέψαμε.
• Και επειδή ήταν ακόμα νωρίς και είχαμε ακόμα δυνάμεις, περάσαμε και ένα βάψιμο το μικρό wc.
• Και παράλληλα με τις μεγάλες δουλειές (κούτες, βαψίματα, έπιπλα κτλ.) προχωράνε και οι μικρές. Έτσι τακτοποιήθηκαν και τα μπαχαρικά στο όμορφο carousel που αγοράσαμε, και τα αξεσουάρ στο wc, και κάποια φώτα.
• "Πώς ήρθαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στον κόσμο μαμά;" Γεννήθηκαν αγάπη μου. "Και όταν όλοι οι άνθρωποι ήταν μπεμπέ, τότε ποιος τους γέννησε;".
• Τετάρτη και μετά από μία φουλ εργασιακή ημέρα που με άφησε με πονοκέφαλο (ουφ), πεταχτήκαμε ένα Jumbo (το ελβετικό τύπου praktiker) για σύνεργα κήπου και μικροπράγματα.
• Και την Πέμπτη βγήκε επιτέλους ο ήλιος! Και ας ήταν για λίγο.
• Βγάλαμε όμως ξανά τα μαξιλάρια στην βεράντα και ξαπλώσαμε με τον Στεφανάκο. Ακόμα και κηπουρική έκαναν τα αγόρια. Όλα τα χωρέσαμε σε αυτές τις λίγες ώρες ηλιοφάνειας γιατί αργά το απόγευμα ξανάρχισε η βροχή.
• Στο ενδιάμεσο, βγήκαν για βόλτα και πατίνι και παγωτό βανίλια τα αγόρια στο Lutry ενώ έμεινα πίσω εγώ να τελειώσω με τη δουλειά και τις δουλειές.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Comfort Zone

Αχ είναι ωραία εκεί. Ζεστά. Οικεία. Νοιώθεις ασφαλής. Προστατευμένος μέσα στο φρούριό σου. Κυρίαρχος. Ξέρεις κάθε του γωνία. Περιπλανιέσαι με άνεση χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Γιατί είναι πλέον μέρος του εαυτού σου. Έχεις προσαρμόσει άλλωστε τη ρουτίνα σου γύρω από αυτό. Είναι ο δικός σου, μοναδικός χώρος. Οι άνθρωποί σου. Οι συνήθειές σου. Τον έχεις γεμίσει μόνο με όσα θες και έτσι πορεύεσαι ξέγνοιαστα. Χωρίς πολλές απαιτήσεις.

How was your week?

• Oh my, oh my! Τι τετραήμερο ήταν αυτό!
• Τα "όργανα" άρχισαν Παρασκευή πρωί - πρωί καθώς το συνεργείο της μετακόμισης ήρθε αυτή τη φορά πλήρες (5-6 άτομα) και έπεσαν κατευθείαν με τα μούτρα στη δουλειά.
• Ευτυχώς λόγω της προεργασίας της Πέμπτης που αρκετά μικροπράγματα και τρόφιμα είχαν ήδη μπει σε κούτες, η όλη διαδικασία δεν κράτησε πέρα από το μεσημέρι.
• Έτσι κατά τις 14.00 είμασταν στο νέο σπίτι στο Belmont, εμείς, τα φορτηγά και οι μεταφορείς.
• Και εκεί άρχισε το πραγματικό "πάρτυ" με τις δεκάδες κούτες να ανεβοκατεβαίνουν, όλους να ρωτούν πού να τοποθετήσουν τι, εμάς να τρέχουμε δεξιά - αριστερά να τακτοποιούμε ότι μπορούμε (πόσες ώρες ψάχναμε τα ποτήρια!) και εν τέλει, νωρίς το απόγευμα, να αποχωριζόμαστε τους ευγενέστατους μεταφορείς και να μένουμε οι 3 μας στο χάος!
• Κούραση, πονοκέφαλος, ζαλάδα και μια μικρή απελπισία όταν στα πρώτα λεπτά άφιξης του μεγάλου φορτηγού ήρθε μία γειτόνισσα να με βρει στην είσοδο. Χάρηκα και εγώ υποθέτοντας ότι ήρθε να μας καλωσορίσει. Πολύ γρήγορα όμως διέκρινα την ξινή της φάτσα και σε λίγα λεπτά ο λόγος της επίσκεψής της ήταν ξεκάθαρος: το φορτηγό λέει, ανεβαίνοντας στο στενό - αδιέξοδο δρομάκι που καταλήγει σε 3 σπίτια και περνάει από το δικό της, της έκοψε μερικά κλαριά από την πρασιά της και θα ήθελε να ξέρει ποια ασφαλιστική θα καλύψει το κόστος!
• Εντάξει.... το σοκ μου δεν μπορώ να σας το περιγράψω! Και είχε και το θράσος να με πάρει να μου δείξει ακριβώς το σημείο του "φονικού" το οποίο πρέπει να ήταν 20 εκατοστά στα 40 μέτρα κήπου. Και όλα αυτά στα γαλλικά!
• Μου χάλασε όλη τη διάθεση και να σας πω την αλήθεια το πήρα λίγο και σαν κακό οιωνό.
• Το ξεπέρασα όμως και το βράδυ κοιμηθήκαμε όλοι πτώμα, στα καινούργια μας δωμάτια (ο Στέφανος και στο καινούργιο του "δίπατο" κρεβάτι) χωρίς κανένα θέμα!
• "Θα μας λείψει μαμά το Neuchatel. Νομίζω θα ήθελε και αυτό να έρθει μαζί μας στη Λωζάνη αλλά δεν έχει πόδια."
• Σάββατο και από το πρωί το πήγαμε σερί επί ώρες ώστε να ελαττωθούν κάπως οι κούτες και τα πιο βασικά να τακτοποιηθούν.
• Και μέχρι το βράδυ είχαμε κάνει εντυπωσιακή πρόοδο, με το σώμα μας βέβαια να πονάει σαν να έχουμε τρέξει μαραθώνιο.
• Κάναμε όμως το μεσημέρι ένα γρήγορο διάλειμμα για βόλτα και μεσημεριανό παραλιακά στο Lutry και το βράδυ ολοκληρώσαμε και το Unorthodox.
• Και για να εξισορροπήσει η ξινή υποδοχή που μας επιφύλασσε η μία γειτόνισσα, επιστρέφοντας από την μεσημεριανή μας βόλτα βρήκαμε ένα σακουλάκι με σπιτικά brownies από την άλλη γειτόνισσα ως καλωσόρισμα!
• Την Κυριακή, αφού αφιερώσαμε όλο το πρωινό σε τι άλλο, σε κούτες, το μεσημέρι επισκεφθήκαμε τις δύο οικογένειες φίλων στο La Croix για μια μπύρα η οποία εξελίχθηκε σε bbq και σε παιχνίδια και μπουγελώματα με το ποτιστικό για τα μικρά και σε παγωτά και σε γέλια και σε αναλύσεις του οδοιπορικού Ελβετία - Ελλάδα οδικώς μέσω Αυστρίας και Γιουγκοσλαβίας.... Περάσαμε εξαιρετικά και ξεφύγαμε λιγάκι από τον κυκεώνα της τακτοποίησης. Και ο Στεφανάκος που ξεκίνησε δειλά και ντροπαλά (καθώς είχε να δει τα παιδιά μήνες) κατέληξε να πηδάει με το μαγιώ πάνω από το ποτιστικό και να προσπαθεί να μας βρέξει ξεκαρδισμένος από τα γέλια.
• "Αυτή είναι η αγάπη." (Ο Στεφανάκος κουλουριασμένος στην αγκαλιά μου, στον καναπέ, μετά από μία τόσο γεμάτη ημέρα)
• Δευτέρα και αργία (τι ευτυχία). Και η κατάσταση του σπιτιού είναι σαφώς βελτιωμένη, τόσο που το μεσημέρι φτιάξαμε κρέπες και τις φάγαμε στη βεράντα που έχει σχεδόν ολοκληρωθεί.
• Γνωριστήκαμε και στα πεταχτά με τους πιο κοντινούς μας γειτόνους, μια οικογένεια Τσέχων, που φαίνονται συμπαθέστατοι, κοινωνικοί και ανοιχτόκαρδοι. Έδωσαν και στον Στεφανάκο ένα μικρό αρκουδάκι δώρο.
• Τρίτη και πίσω στις δουλειές (πρώτη μέρα στο νέο σπίτι) και τα πήγαμε σχετικά καλά.
• Και το απόγευμα κατεβήκαμε στο Lutry για πατίνι, βόλτα, εξερεύνηση (γεμάτη η μικρή παραλία!), παγωτό + hot dog!
• Τετάρτη με το ίδιο mix δουλειάς - Στέφανου - σπιτικών δουλειών - τακτοποιήσεων.
• Και το απόγευμα επισκεφθήκαμε το μεγαλύτερο super - market coop της ευρύτερης περιοχής, αυτό στο Crissier. Πανομοιότυπο με αυτό που είχαμε στο Neuchatel. Τι ευτυχία να μπαίνεις σε σούπερ-μάρκετ και να ξέρεις πού θα βρεις τι!
• Και όπως προβλεπόταν, από το απόγευμα ξεκίνησαν οι βροχές και συνεχίστηκαν αδιάκοπα και την Πέμπτη και μάλλον για όλη την εβδομάδα....
• Και κάθε μέρα έχουμε κούτες να καταφτάνουν! Χρειάζεται τόσα αυτό το σπίτι, ακόμα και για τα βασικά. Ευτυχώς που υπάρχει και το online shopping!
• Έτσι, κατέφτασαν χαλάκια εισόδου, αξεσουάρ μπάνιου, εξωτερικά φώτα, σκούπα για μοκέτες, πλυντήριο ρούχων.... ΧΑΜΟΣ! 
• "Μα τι έχουμε; Πάρτυ κούτας;"

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Home number #6

Δεν το περίμενα να γίνει τόσο σύντομα. Ακριβώς 3 χρόνια μετά από την μετακόμιση σε αυτό το 5ο μας σπίτι, μετακομίζουμε ξανά. Στο έκτο λοιπόν κατά σειρά σπίτι για τη μικρή μας οικογένεια και στο τρίτο ελβετικό. Και η μετακόμιση δεν ήταν στα άμεσά μας σχέδια αλλά ποιος μπορεί να κάνει μακροχρόνια σχέδια στην εποχή που ζούμε; Στην εποχή των αλλαγών και της προσαρμοστικότητας; Έτσι και εμείς, αφηνόμαστε στις εξελίξεις, ακολουθούμε το ρεύμα και παίρνουμε τις αποφάσεις μας ενώ κολυμπάμε. Αυτή λοιπόν η μετακόμιση σαν να αποφασίστηκε από μόνη της! Και όπως όλα, ενώ φαντάζουν βουνό στην αρχή, με πολλές δυσκολίες και πισωγυρίσματα και plan b, τελικά όλα κούμπωσαν, έδεσαν και το γλυκό πέτυχε!

How was your week?

• Παρασκευή και ημέρα #2 αυτού του loooong weekend!
• Εξίσου ηλιόλουστη και ζεστή οπότε το μεσημεράκι ξεκινήσαμε για την αγαπημένη μας Βέρνη που είχαμε να επισκεφτούμε μάλλον από τον χειμώνα.
• Και πρώτη φορά την πετύχαμε τόσο ήρεμη, σχεδόν άδεια. Πού τουρισμός; Πού τα πούλμαν που στριμώχνονταν εκεί κάτω από τον rosegarden; Μόνο οι ντόπιοι και λίγοι εσωτερικοί τουρίστες σαν και εμάς. 
• Έτσι περπατήσαμε, έκανε πατίνι ο μικρός άνετα στις στοές, χαζέψαμε βιτρίνες, αγοράσαμε ψιλοπράγματα και κατευθυνθήκαμε στο αγαπημένο μας σημείο, την Πλατφόρμα.
• Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία με την εκπληκτική θέα και τα καταπράσινα μπαλκόνια!
• Εκεί δοκιμάσαμε πρώτη φορά τον guest star Νίκο που φτιάχνει λίγο διαφορετικό σουβλάκι δίπλα στο Einstein Cafe. Το απολαύσαμε στα τραπεζάκια κάτω από τον ήλιο, ήπιαμε και τις μπύρες μας, έπαιξε και ο μικρός με τις άμμους και τα αλογάκια και απόγευμα πια επιστρέψαμε σπίτι.
• Και όπως προβλεπόταν, το Σάββατο ήταν πολύ βροχερό! Πυκνή βροχή σχεδόν όλη την ημέρα. Μονόδρομος λοιπόν και λύση σωτήρια η επίσκεψη στους φίλους στην Bienne.
• Εκεί ξεκινήσαμε με καφέδες νωρίς το απόγευμα, συνεχίσαμε με καρμπονάρα που μας μαγείρεψε ο συνοδοιπόρος, και κλείσαμε με κρασιά. Σε όλα αυτά, τα αγόρια έπαιζαν και η μικρή Βιολέτα έκανε μικρά διαλείμματα από τον ύπνο της. Εξαιρετικά δηλαδή!
• Άλλη μία σημαδιακή ημέρα ξημέρωσε αυτήν την Κυριακή, αυτήν που παραλάβαμε τα κλειδιά του νέου μας σπιτιού! Πω πω! Κάναμε πρώτα μια γρήγορη στάση από το ΙΚΕΑ για να παραλάβουμε από το locker μια μικρή παραγγελία που είχαμε κάνει, και μετά βουρ για το σπίτι.
• Και τι δεν κάναμε..... μετρήσαμε -ξανά, φωτογραφήσαμε -ξανά, κάναμε σχέδια -ξανά αλλά και .... βάψαμε! Οι τρεις μας. Ξεκινήσαμε από το σαλόνι που ήταν και η προτεραιότητά μας και μέσα σε λίγες ώρες το είχαμε κάνει το πρώτο χέρι, εύκολα, γρήγορα, άοσμα, καθαρά, ευχάριστα! Δεν το περίμενα. Και η διαφορά και μόνο με ένα χέρι μπογιάς είναι τεράστια!
• Ο Στεφανάκος μάς βοήθησε πολύ! Και βάφοντας αλλά κυρίως παίζοντας ήσυχα στον κήπο και δοκιμάζοντας το ποδηλατάκι που του είχε αφήσει δώρο - έκπληξη ο πρώην -πια- ιδιοκτήτης του σπιτιού Lucien.
• Ο οποίος, μαζί με τα κλειδιά, μας είχε αφήσει μια κάρτα με ευχές και μία οικογενειακή τους φωτογραφία. Πόσο συγκινητικό.
• Και εννοείται ότι όσο το παρατηρείς και το ζεις το σπίτι συνειδητοποιείς και τις ατέλειές του, εξακολουθεί όμως να είναι ένα πολύ όμορφο, γαλήνιο και καταπράσινο καταφύγιο για εμάς.
• Στη διαδρομή πίσω, όπως αναμενόταν, ο μικρός κοιμήθηκε οπότε επιστρέψαμε σπίτι και είδαμε ταινία (όπως του είχαμε υποσχεθεί).
• Δευτέρα και πίσω στην πραγματικότητα με σκαμπανεβάσματα.
• Το μεσημέρι είχα όμως τη συνάντηση με μία από τις δασκάλες του Στεφανάκου (την Charlotte που τον έχει υπό την επίβλεψή της) για το κλείσιμο της χρονιάς (και του παιδικού σταθμού εν γένει) και άκουσα τόσο όμορφα λόγια για τον μικρό μας. Πόσο συνεργάσιμος και ανεξάρτητος είναι, πόσο θετικός και φιλικός. Πόσο βοηθά δασκάλους και παιδάκια αν χρειαστεί και πόσο όμορφα πλάθει ιστορίες (και στα γαλλικά). Βεβαίως αισθάνθηκα υπερήφανη γιατί όπως μου είπε η δασκάλα, εκείνοι δεν ξέρουν τι κάνουμε στο σπίτι, αλλά καταλαβαίνουν πολλά από τη συμπεριφορά του παιδιού.
• Και ήταν η πρώτη συνάντηση που είχα με μάσκα. Μία ώρα να μιλάς και να φοράς μάσκα, να μην μπορείς να δεις τις εκφράσεις και το χαμόγελο του συνομηλιτή σου, να μην μπορείς να παρακολουθήσεις τα χείλη του ενώ μιλά και να χάνεις τη μισή απόλαυση. Τι να κάνεις.....
• Πάει και το The Last Dance με τον υπεράνθρωπο MJ -εντός και εκτός των γηπέδων.
• Τρίτη με φουλ πρόγραμμα και Τετάρτη με άδεια.
• Έτσι, αφού αφήσαμε το πρωί τον μικρό στον παιδικό, συνεχίσαμε ο συνοδοιπόρος και εγώ για Λωζάννη και... βαψίματα!
• Πω πω! Από τις 08.00 μέχρι τις 15.30 δεν σταματήσαμε ούτε για νερό! Στην κυριολεξία! Καταφέραμε όμως και τελειώσαμε με τα βαψίματα του σαλονιού, της κουζίνας και του δωματίου του Στέφανου. Ουφ.
• Πτώμα και οι 2, παραλάβαμε τον μικρό από τον παιδικό και μας χαρίσαμε ένα ωραίο γεύμα στην αυλή του Beau Rivage που είχαμε τόσο καιρό να επισκεφθούμε.
• Τι ημέρα και η Τετάρτη! Σαν τους γιατρούς, κάθε ώρα είχα και κάτι διαφορετικό να κάνω.
• Ο συνοδοιπόρος έφυγε χαράματα για το νέο σπίτι ώστε να είναι εκεί για κάτι παραλαβές και να προχωρήσει βαψίματα και συναρμολογήσεις, και εγώ άφησα τον μικρό στον παιδικό και επέστρεψα για να υποδεχτώ 2 άτομα της μεταφορικής που ξεκίνησαν το πακετάρισμα.
• Έτσι, με αυτούς τους εξαιρετικούς Σέρβους εδώ, έπρεπε να μπαίνω σε online calls, να βάλω πλυντήριο, να απλώσω το πλυντήριο, να προχωρήσω κάποιες εκκρεμότητες με τη δουλειά, να τους δίνω κατευθύνσεις (δεν τους προλάβαινες! μέσα σε ένα μισάωρο call είχαν τυλίξει και πακετάρει όλο το δωμάτιο του Στέφανου!)....
• Αυτά μέχρι το μεσημέρι που παρέλαβα νωρίτερα τον μικρό αυτή την τελευταία του ημέρα στον παιδικό (κλαψ...) καθώς το καθιερωμένο, ετήσιο ραντεβού στον παιδίατρο που έπρεπε να είχε γίνει από τον Απρίλιο και ήταν προγραμματισμένο για τον Ιούνιο, μπήκε εμβόλιμα τελικά για αυτή την Τετάρτη! Όλα μαζί!
• Έτσι, έκανε ο μικρός το τσεκ-απ του και τα πήγε περίφημα παρόλο που ήταν η ώρα του ύπνου του, ήταν πτώμα γιατί είχαν βγει βόλτα με το σχολείο, και πρώτη φορά είχαμε καθυστερήσεις στο ιατρείο.
• Έτσι, αφού φύγαμε, κάναμε μια στάση για Ιταλικό παγωτό και μέχρι να πάμε σπίτι τον είχε πάρει ο ύπνος!
• "Μαμά είδες πώς ρούλησε αυτό το αεροπλανάκι πριν απογειωθεί;" (κύλησε + rouler = ρούλησε)
• Επέστρεψε το απόγευμα και ο συνοδοιπόρος κατάκοπος και προσπαθούσαμε να βρούμε κουράγια να προχωρήσουμε κάποιες τελευταίες δουλειές πριν την οριστική μας αναχώρηση από το σπίτι αύριο.

Καλό σαββατοκύριακο!

Ευτυχώς, τριήμερο για εμάς (thank you God!).

ανδριάνα