How was your week?

• Πόσο γεμάτη μέρα η Παρασκευή. Ευτυχώς δούλεψα από το σπίτι και πρώτον ηρέμησα (μετά από όλη την κίνηση της εβδομάδας) και δεύτερον οργανώθηκα ώστε να τα προλάβω όλα.
• Έτσι, αφού τελείωσα τα εργασιακά μου, πετάχτηκα ένα δεύτερο σούπερ-μάρκετ ενόψει του Κυριακάτικου brunch, αγόρασα κάτι δωράκια για τα μικρά και μαγείρεψα την αγαπημένη τάρτα με κολοκύθα και καραμελωμένα κρεμμύδια.
• Αναχώρηση υπό βροχή ώστε να παραλάβω την πρώτη φίλη από το νοσοκομείο όπου εργάζεται και την δεύτερη με το ενός μηνού μωρό από τον σταθμό ώστε να συναντήσουμε τις υπόλοιπες και να χτυπήσουμε το κουδούνι της φίλης Βάιας για το surprise baby shower της!
• Και το απόγευμα κύλησε σε ροζ αποχρώσεις, με συζητήσεις, γλυκά, δωράκια...
• Παράλληλα, τα αγόρια μου βοήθησαν στην μετακόμιση των φίλων και συνέχισαν με βόλτα στο κέντρο για να θαυμάσουν τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια και τους στολισμούς.
• Σάββατο και γεμίσαμε το πρωινό μας με βόλτα και καφέ στο κέντρο, σούπερ μάρκετ μέρος 3, οικογενειακό μεσημεριανό στο εμπορικό (όπου όλως τυχαίως συναντήσαμε και τους πρώην γειτόνους), μία ώρα στο fnac για αγορά νέου κινητού που αγοράσαμε μεν αλλά δεν παραλάβαμε δε (!) και επιστροφή σπίτι για έναρξη των ετοιμασιών και των μαγειρικών.
• Έτσι, μέσα σε ένα απόγευμα χωρέσαμε την προετοιμασία του french toast, ένα κέικ κανέλλας, το συμμάζεμα του σπιτιού και στολισμό του τραπεζιού, την ταινία Ηρακλής και βεβαίως πολλά τηλεφωνήματα και βιντεοκλήσεις γιατί γιόρταζα -βεβαίως βεβαίως. 
• Και την Κυριακή ξεκινήσαμε από νωρίς ψήνοντας το french toast, ετοιμάζοντας μία frittata με σπανάκι - μανιτάρια - φέτα, συναρμολογώντας ένα αλμυρό cheesecake - ντάκο, "συναρμολογώντας" το μεγάλο plateau με όλα τα σύνεργα για bagels, ψήνοντας τα κρουασάν, γεμίζοντας τις κανάτες με χυμούς και προετοιμάζοντας το coffee bar.
• Και εκεί γύρω στις 11.00 άρχισαν να καταφτάνουν οι φίλοι. Και γέμισε το σπίτι, και φάγαμε, και γελάσαμε, και φωτογραφηθήκαμε, και περάσαμε όμορφα και ζεστά και γιορτινά.
• Αργά το απόγευμα μείναμε ξανά οι 3 μας βάζοντας μια τάξη στο βομβαρδισμένο σπίτι, εξηγώντας στον Στεφανάκο για το επαγγελματικό ταξίδι του συνοδοιπόρου, ετοιμάζοντας τις βαλίτσες του και ξαπλώνοντας νωρίς!
• Και κατά τις 05.30 αναχώρησε ο συνοδοιπόρος με λεωφορείο - τρένο - 2ο τρένο - πτήση - 2η πτήση ώστε να φτάσει στην χιονισμένη Κλαϊπέντα!
• Και για 3 ημέρες είμασταν ο Στεφανάκος και εγώ.
• Και για 3 ημέρες ξύπνησα στις 05.30 (την πρώτη επειδή αναχώρησε ο συνοδοιπόρος, τη δεύτερη γιατί μάλλον είχα αγωνία να τα προλάβω όλα και την τρίτη γιατί ξύπνησε ο μικρός). Τέλεια.
• Έτσι, και τις 3 ημέρες αναχώρησα λίγο νωρίτερα από την δουλειά ώστε να τον παραλάβω εγκαίρως.
• Στο αυτοκίνητο, ακούγοντας το δελτίο της κίνησης στο ελβετικό ραδιόφωνο: "Μαμά τι είναι αυτό το Βλεβλέ;" Vevey είπε αγάπη και είναι μια περιοχή κοντά στη Λωζάννη. "Και τι έγινε εκεί;" Έγινε ένα μεγάλο ατύχημα και έχουν κλείσει οι δρόμοι. "Στη Λωζάννη δεν είναι και η δουλειά σου;" Ναι. "Ε τότε να μην πας! Να κάτσεις εδώ!".
• Και την Τρίτη έκανα τον γύρο του Neuchatel και της Λωζάννης για να πάω τον μικρό στο σχολείο, να πάω το αυτοκίνητο στο συνεργείο σε προάστιο της Λωζάννης, να πάρω το αυτοκίνητο αντικατάστασης και εν τέλει να φτάσω στη δουλειά.
• Και στον γυρισμό, καθώς το αυτοκίνητο δεν είχε καθισματάκι, επέστρεψα σπίτι, άλλαξα αυτοκίνητα και μετά παρέλαβα τον μικρό. Μούρλια. 
• Και πήγαμε κατευθείαν για την παραλαβή του κινητού μου στο fnac αλλά μάταια καθώς αυτός ο διευθυντής μας ενημέρωσε ότι ο διευθυντής του Σαββάτου δεν είχε περάσει καν την παραγγελία στο σύστημα.
• Είναι τόσο μα τόσο άδικο να πρέπει να τσακωθείς και να διεκδικήσεις το δίκιο σου στα γαλλικά! Ουφ! Το προσπάθησα όμως.
• Με άδεια χέρια λοιπόν συνεχίσαμε για γρήγορες δουλειές με τον Στεφανάκο στο εμπορικό και καθήσαμε οι 2 μας και παραγγείλαμε τις μακαρονάδες μας.
• "Μαμά, εμένα δεν μου αρέσει το κρύο. Μόνο όταν πίνω νερό".
• Και την Τετάρτη επέστρεψε ο συνοδοιπόρος, ταλαιπωρημένος και αυτός με τα τόσα ΜΜΜ μέσα σε μόλις 3 μέρες.
• Και το βράδυ είχε team dinner οπότε είμασταν πάλι τα δυο μας με τον Στεφανάκο.
• Την Πέμπτη ήταν όμως η δική μου σειρά για έξοδο με τα κορίτσια (σύνολο 14!) από την δουλειά με αφορμή τα γενέθλια της Ισπανίδας Μαρίας.
• Και ο εορτασμός έλαβε χώρα στο TEDx Lausanne Women όπου για περίπου 2-3 ωρίτσες ήπιαμε, τα είπαμε, παρακολουθήσαμε ενδιαφέρουσες ομιλίες (πολύ διαφορετικές μεταξύ τους), προβληματιστήκαμε, εμπνευστήκαμε και επιστρέψαμε σπίτια μας. 

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Τρεις μήνες

Τρεις μήνες. Κάνε υπομονή τρεις μήνες. Δεν θυμάσαι; Και στην προηγούμενή σου δουλειά κάπως έτσι ήταν. Όλα ήταν άγνωστα. Σου φαίνονταν βουνό. Δεν μπορούσες να παρακολουθήσεις καν την ορολογία. Τι σημαίνει ότι εργάζεται στο IC BT CPS; Δεν μπορούσες καν να καταλάβεις τον ρόλο του εκάστοτε τμήματος και για τι ήταν υπεύθυνος ποιος. Βουνό! Και έψαχνες με όλους τους δυνατούς τρόπους να βρεις τις απαντήσεις, να προχωρήσεις τα projects, να ανταπεξέλθεις στις αρμοδιότητές σου. Και ως δια μαγείας, πρέπει να ήταν περίπου 3 μήνες πιο μετά, να 'σου η έμπειρη - "παλιά" συνάδελφος που ρωτούσε εσένα σε ποιον να απευθυνθεί και πώς να προχωρήσει το τάδε project. Και τη θυμάμαι εκείνη τη στιγμή. Την βλέπω μπροστά μου ενώ σας γράφω. Γιατί σαν να πάγωσε ο χρόνος και να έκανα μία στιγμιαία αναδρομή στην πορεία των 3 αυτών μηνών. Και χαμογέλασα στον εαυτό μου. Αισθάνθηκα υπερήφανη.

Αυτά επανέλαβα λοιπόν στον εαυτό μου και στο τωρινό εργασιακό μου εγχείρημα. Με ακόμη υψηλότερο βαθμό δυσκολίας αυτή τη φορά! Πω πω! Επιστροφή στη δουλειά μετά από 4 χρόνια -μητρικής- απουσίας! Σε διαφορετικό αντικείμενο, σε μια εταιρεία γιγαντιαίων μεγεθών, σε μια ξένη χώρα, άγνωστη μεταξύ αγνώστων. Φτου και από την αρχή να μάθεις, να ακολουθήσεις, να εξοικειωθείς, να σε μάθουν. Να συστηθείς, να βρεις το χώρο σου, τον τρόπο σου. Ποιος κάνει τι, τι να σημαίνουν όλα αυτά τα ακρωνύμια, ποιες είναι οι δικές μου αρμοδιότητες, πώς μπορώ να βελτιώσω τις διαδικασίες, πού μπορώ να φανώ χρήσιμη και πώς. Και LAUs, και DCE αγορές, και ποιο είναι το scope, και πού εμπλέκονται οι PMOs, και πώς διαχειρίζεσαι το Confluence, και ποια είναι τα specs για το νέο component.... Σε κάθε δουλειά είναι σαν να μαθαίνεις και μία νέα, ξένη γλώσσα. 

Και ναι, πέρασαν οι πρώτοι 3 μήνες, και οι πρώτοι 6, και πλέον νοιώθω σχεδόν "παλιά". Και στέκομαι ισάξια στις συναντήσεις, και προχωρώ τα Projects ανεξάρτητα, και έχω άποψη, και βάζω και το δικό μου λιθαράκι στη βελτίωση των διαδικασιών (ή ακόμη και στη δημιουργία νέων), και μου είναι πιο ξεκάθαρο ποιος κάνει τι (παρόλο που σε εταιρείες τέτοιων μεγεθών αλλάζει σχεδόν κάθε εξάμηνο), και έχει αρχίσει και με γνωρίζει όλο και περισσότερος κόσμος. Και αντιμετωπίζω ακόμα προκλήσεις και "επισκέπτομαι" ακόμα άγνωστα τμήματα και περιοχές, αλλά αυτό μάλλον δεν θα σταματήσει.

Και όλα αυτά σας τα γράφω μετά από ένα εργασιακό email που έστειλα, ένα απλό email που μου πήρε 2 λεπτά και δεν χρειάστηκε να ψάξω κάτι ή να αναζητήσω κάποια πληροφορία από κάποιον τρίτο, γιατί απλά ήξερα πώς και τι να απαντήσω. Ένα email που ήταν τόσο μα τόσο όμοιο με ένα που είχα στείλει τον περασμένο Απρίλιο, κατά την πρώτη εργασιακή μου εβδομάδα, και το οποίο θυμάμαι ακόμα καθώς το είχα συντάξει με τη βοήθεια μιας συναδέλφου χωρίς να καταλαβαίνω ούτε τα μισά από όσα έγραφα και χωρίς να ξέρω καν τι να αναμένω ως απάντηση.

Είδατε τι θαύματα κάνει ο χρόνος; Και η υπομονή και η επιμονή και η προσπάθεια; Μικρές στιγμές υπερηφάνειας. Καλό είναι να αναγνωρίζουμε πού και πού και τα μικρά μας επιτεύγματα.

ανδριάνα

How was your week?

• Ακόμη μία Παρασκευή με εργασία από το σπίτι (07.30 έστειλα το πρώτο email!), εξωτερικές δουλειές το απόγευμα και επανένωση της οικογένειας για κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, παιχνίδια και ξεκούραση.
• Και το βράδυ είχαμε family movie night και Toy Story I.
• Σάββατο με βόλτα στο κέντρο και στην λαϊκή αγορά, γρήγορο καφέ στο κεντρικό Aubier και αναχώρηση για το βορεινό Aubier όπου είχαμε κανονίσει φαγητό με φίλους.
• Και το τραπέζι μας ήταν "γαμήλιο" (15 ατόμων μαζί με τα μικρά) και ευτυχώς που είμασταν σε μια πιο απομακρυσμένη γωνίτσα γιατί με 6 πιτσιρίκια από 1,5 έως 5 ετών, ε, δεν μας έλεγες και τους πιο ήσυχους θαμώνες.
• Άργησαν και τα φαγητά και έτσι μείναμε ώρες συζητώντας, παίζοντας με τα μικρά, αναλύοντας.
• Ευτυχώς αφού φάγαμε τα πήρε ο συνοδοιπόρος στην κοντινή παιδική χαρά και φάρμα και έτσι ηρεμήσαμε λιγάκι και μετά ακολουθήσαμε όλοι μαζί για να δούμε τις αγελάδες, τα κουνέλια και τα γουρουνάκια.
• Και το βράδυ είχαμε adult movie night με Joker -επιτέλους. Και είδαμε την ταινία με μία ανάσα και κομμένη. Και όταν τελείωσε μου έμεινε ένας κόμπος στο στομάχι. Να σας πω, περίμενα ότι θα "ζούσαμε" λίγο παραπάνω τον Joker μετά την τελική του μεταμόρφωση. Ήταν συγκλονιστική και βεβαίως ο Joaquin Phoenix εκπληκτικός.
• Κυριακή και ήπιαμε καφέ με τους γειτόνους που πέρασαν το τελευταίο τους σαββατοκύριακο στο κτίριο της Champreveyres που μας φιλοξένησε όλους για μια εποχή και ήταν και για εκείνους αλλά και για εμάς η πρώτη μας ελβετική κατοικία. Πλέον ανοίγουν τα φτερά τους για το 2ο ελβετικό τους σπίτι κοντά στο κέντρο.
• Το μεσημέρι το μενού είχε ρεβυθάδα φούρνου από τα χεράκια του συνοδοιπόρου, μικρή σιέστα και αναχώρηση για το βουνό και συγκεκριμένα το φαράγγι του Areuse. 
• Πρόκειται για μία διαδρομή 11χλμ παράλληλα στο ποτάμι, με καταρράκτες, γέφυρες, ξέφωτα για πικ-νικ, μεγαλόπρεπα δέντρα.... Εμείς περπατήσαμε ένα μικρό μέρος του για 1,5 - 2 ώρες και πραγματικά το απολαύσαμε!
• Και είχαμε μετατρέψει ένα κλαδί σε μαγικό ραβδί και έλεγα εγώ "Άμπρα Κατάμπρα" και επαναλάμβανε ο Στέφανος "Καταμπρά Καταμπρά" (τόνος στην λήγουσα βεβαίως όπως στα γαλλικά)!
  
• "Πόσο όμορφα είναι μαμά εδώ στο δάσος. Αυτά είναι τα μεγαλύτερα δέντρα όλου του κόσμου!".
• Έτσι, γεμάτοι οξυγόνο και εικόνες απίστευτης ομορφιάς πήραμε τις παγωμένες μας μύτες (ε, το είχε το κρύο του!) και επιστρέψαμε σπίτι.
• Μικρή στάση στο μίνι-μάρκετ για ψωμί και ο μικρός πήρε το μικρό του, προσωπικό fondue για βραδινό! Πιο ελβετός πεθαίνεις!
• Έτσι, απήλαυσε ο Στέφανος το fondue του, τσιμπήσαμε και εμείς, κάναμε τα μπάνια μας, παίξαμε, χάζεψαν λίγο με τον συνοδοιπόρο ποδόσφαιρο και ήρθε η ώρα του ύπνου του.
• Δευτέρα και κάθε κατεργάτης στον πάγκο του!
• "Μαμά θέλω να μου χτενίσεις τα μαλλιά μου τόοοοοσο πολύ! Όσο είναι αυτό το χαλί".
• Τρίτη - Τετάρτη με συνεχόμενη βροχή, τρεξίματα, δουλειές, γιορτή του συνοδοιπόρου, yoga...
• Και την Πέμπτη μου πήρε αισίως 2 ώρες και 15 λεπτά να φτάσω στο γραφείο! Παναγίτσα μου! Έφτασα εξουθενωμένη! Λίγο η βροχή, λίγο ένα ατύχημα.... 
• Και το πρόγραμμα μέχρι και την αναχώρησή μας είναι τόσο γεμάτο! Με γιορτές, εορτασμούς, εταιρικά πάρτυ, μαγειρικές, φίλους... νεράκι θα περάσουν αυτές οι 2-3 εβδομάδες.
• Και η έρευνα για τα χριστουγεννιάτικα δώρα ήδη ξεκίνησε.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Ο δρόμος προς την επιτυχία

Πώς γίνεται να ακολουθήσει ο καθένας τον προσωπικό του, μοναδικό δρόμο προς την επιτυχία και την ευτυχία, ενώ παράλληλα είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει και τον γενικό, ομαδικό; Αυτό σκεφτόμουν διαβάζοντας αυτό το άρθρο για τον ταλαντούχο εννιάχρονο Joe ο οποίος ήταν υποχρεωμένος -όπως άλλωστε και όλα τα άλλα παιδιά της ηλικίας του- να ακολουθήσει ένα αυστηρό, γενικευμένο ακαδημαϊκό πρόγραμμα, το οποίο όμως αγνοούσε πλήρως τα προσωπικά του ταλέντα, το προσωπικό του πάθος, το προσωπικό του, υποκειμενικό δρόμο προς την επιτυχία. Ένα πρόγραμμα που κάλυπτε (και καλύπτει) σχεδόν ολόκληρή του την ημέρα αφήνοντας πολύ μικρά περιθώρια για να ασχοληθεί με αυτό που αγαπά, την ζωγραφική, και να εξελιχθεί σε αυτό. Ένα πρόγραμμα που παγιδεύει μαθητές και δασκάλους στα στεγνά πρότυπα της επιτυχίας και περιορίζει το γνωστικό πεδίο σε αυτά που κάποιοι - κάποτε αποφάσισαν ως απαραίτητα εφόδια για τους πολίτες του κόσμου. 

"Όλοι είναι ιδιοφυίες, αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητά του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, τότε θα περάσει ολόκληρη τη ζωή του πιστεύοντας ότι είναι ηλίθιο".

Albert Einstein

Και βεβαίως, θα συμφωνήσουμε οι περισσότεροι θεωρώ, ότι κάποιες γνώσεις είναι βασικές και "υποχρεωτικές"... Ωφελεί την πλειονότητα ημών να γνωρίζουμε ανάγνωση και γραφή, να γνωρίζουμε βασικά μαθηματικά, να καταλαβαίνουμε πώς λειτουργεί το σώμα μας και ο κόσμος γύρω μας. Εννοείται. Αλλά ίσως πέραν από τις βασικές γνώσεις, το ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψιν και όλα αυτά τα πολυδιάστατα ταλέντα και να γεμίζει με εφόδια και αυτοπεποίθηση τα παιδιά ώστε να ακολουθήσουν τα όνειρά τους αντί να τα "τιμωρεί" (εντός και εκτός εισαγωγικών). Ώστε να εξελιχθούν στα απαραίτητα αλλά και σε όλα όσα τους γεμίζουν με χαρά και δημιουργικότητα και έτσι μέσα από αυτήν την μακρά πορεία των 12 ετών σχολικής εκπαίδευσης να βγαίνουν ενήλικες ολοκληρωμένοι, μοναδικοί, ξεχωριστοί, πιστοί στα πάθη και τα ταλέντα τους. Να βγαίνουν ενήλικες που ακολουθούν τον προσωπικό τους δρόμο προς της επιτυχία. Γιατί αυτός είναι και ο μοναδικός. Κανένας αντικειμενικός δρόμος, εξωτερικά καθορισμένος, δεν μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο. 

Για τον Joe ήταν η ζωγραφική. Για κάποιον άλλον μπορεί να είναι ο χορός, η μουσική, το διάστημα και οι επιστήμες, η ιστορία και η ποίηση.... Η λίστα είναι μάλλον ατελείωτη. Έτσι, αντί για τιμωρίες επειδή ζωγράφιζε εν ώρα μαθήματος, ο Joe θα προσηλωνόταν μάλλον περισσότερο στα απαραίτητα αν γνώριζε ότι το σχολείο ενδιαφερόταν πραγματικά και για το ταλέντο του προσθέτοντας αντίστοιχα μαθήματα στο καθημερινό του πρόγραμμα. Τυχερός ο Joe αφού οι γονείς του, με ανοιχτούς ορίζοντες και καθαρά μάτια, είδαν το πάθος και το ταλέντο του και δεσμεύτηκαν να το ενισχύσουν. Πόσοι όμως άλλοι Joe αποθαρρύνθηκαν, τιμωρήθηκαν ξανά και ξανά ώστε να παρατήσουν τα "περιττά" και να αφοσιωθούν στα υποχρεωτικά; Πόσοι μικροί καλλιτέχνες και ερευνητές και μουσικοί και συγγραφείς χαραμίστηκαν μέσα σε ατελείωτες υποχρεώσεις και νουθεσίες ώστε να γίνουν αυτό που η κοινωνία περιμένει από αυτούς;

Ας δούμε τα παιδιά για αυτό που είναι, μοναδικοί - ταλαντούχοι - ξεχωριστοί άνθρωποι, και ας τους βοηθήσουμε να βρουν τον δικό τους δρόμο προς την επιτυχία.

ανδριάνα

ΥΓ. Μπορείτε να δείτε περισσότερα για τον Joe στο Instagram account του.

How was your week?

• Τις αγαπώ τις Παρασκευές! Ειδικά αυτές που δουλεύω από το σπίτι! Ούτε κίνηση, ούτε ετοιμασίες, ούτε χάσιμο χρόνου.....
• Έτσι, νωρίς το απόγευμα πήγα το κομμωτήριό μου, αγόρασα τα απαραίτητα από το σούπερ μάρκετ, ήρθαν τα αγόρια να με πάρουν και κατευθυνθήκαμε στους φίλους στην Bienne που τους είχα υποσχεθεί σπιτικές πίτσες.
• Μαγειρέψαμε λοιπόν παρέα, τα πιτσιρίκια έπαιξαν εξαιρετικά, τα είπαμε, σοκαριστήκαμε από τις απίθανες ιστορίες των πρώην συναδέλφων του συνοδοιπόρου που βγήκαν στο φως (ποιες ταινίες.... η ζωή είναι πάντα πιο συγκλονιστική) και το βραδάκι επιστρέψαμε σπίτια μας.
• Και οι ελπίδες μας να ξυπνήσει αργότερα ο μικρός (αφού κοιμήθηκε στις 22.00) αποδείχθηκαν για ακόμη μια φορά φρούδες αφού το πρώτο "μαμά" ακούστηκε στις 06.20.
• Αν έπρεπε να μετρήσω τις φορές που έχω ξυπνήσει μετά τις 07.00, άντε να πω 07.30, τα τελευταία 4 σχεδόν χρόνια, σίγουρα ο αριθμός θα είναι μονοψήφιος.
• Και το πρώτο μέρος του Σαββάτου που το περάσαμε σπίτι με πρωϊνά, βιντεοκλήσεις, δουλίτσες και παιχνίδια πήγε καλά, το δεύτερο όμως που αποπειραθήκαμε να το περάσουμε έξω δεν μας βγήκε σε καλό.
• Ο μικρός σε πλήρη άρνηση να περπατήσει οπότε επιστρέψαμε πίσω υποπτευόμενοι ότι είχε ήδη κουραστεί από το τόσο πρωινό του ξύπνημα.
• Έλα όμως που πέραν των 5 λεπτών εντός του αυτοκινήτου, δεν κοιμήθηκε καθόλου, παρά μόνο στις 20.00 το βράδυ! Πω πω.... πολλούς μήνες είχε να με στεναχωρήσει τόσο. Γιατί την κούραση την είχε άρα και τις εντάσεις και το πείσμα και την αντίδραση...
• Το peak λοιπόν του Σαββάτου μας ήταν η νίκη του Στέφανου Τσιτσιπά επί του Roger Federer (2-0) στον ημιτελικό του Nitto ATP Finals. Yes!
• Επίσης, στα θετικά της ημέρας, ο συνοδοιπόρος συνάντησε κάτι συναδέλφους για επιτραπέζια το βραδάκι οπότε βρήκα ευκαιρία να παρακολουθήσω μία από τις ταινίες που είχα στη λίστα μου: Three Billboards Outside Ebbing, Missouri.
• Συννεφιασμένη και κρύα η Κυριακή και έτσι παραμείναμε εντός με lego, ντοματόσουπες, σιδέρωμα και ξεκούραση.
• Εννοείται πάλι από τις 06.30 ξύπνιοι.
• Το απογευματάκι πήγαμε όμως παρέα με φίλους σε ένα κλειστό γυμναστήριο που ανοίγει ως χώρος παιχνιδιού για τα μικρά τις Κυριακές και εκεί, παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς του μικρού, ξεσάλωσαν! Τι αναβάσεις, τι τσουλήθρες, τι χόκει, τι ρακέτες, τι ποδόσφαιρο....
• Στην επιστροφή κάναμε μια στάση σπίτι των φίλων για τσάι (το οποίο εξελίχθηκε σε παστίτσιο... χιχι) και επιστροφή σπίτι για ... Τσιτσιπά μέρος #2! Ω ναι! Με ένα εκπληκτικό παιχνίδι, κέρδισε τον Thiem στον τελικό 6-7, 6-2, 7-6.
• Τι ζούμε! Ποιος θα μας το έλεγε πριν 15 χρόνια ότι στην εποχή μας θα υπήρχε Έλληνας τενίστας στους 5-6 κορυφαίους του κόσμου.
• Κρύα αλλά και ηλιόλουστη ήταν συνολιακά η εργασιακή εβδομάδα, με αρκετή δουλίτσα και events!
• Έτσι την Τρίτη ο συνοδοιπόρος παρακολούθησε σπίτι μας τον αγώνα basket Zalgiris - ΠΑΟ παρέα με τον Λιθουανό συνάδελφό του -και βεβαίως τον Στέφανο. Και ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός του μικρού που χοροπηδούσε και κουνούσε τη σημαία του και ρωτούσε συνέχεια τι γίνεται στο παιχνίδι... Και βεβαίως μιλούσε σε όλες τις γλώσσες που μπορούσε (ελληνικά και γαλλικά δηλαδή) στον Ignotas για να τον παρακινήσει να παίξουν και εκείνος χαμογελούσε, προσπαθώντας να ακολουθήσει.
• Μέχρι αν θα κοιμηθεί το βράδυ σπίτι μας ρωτούσε ο Στεφανάκος, τέτοιος ενθουσιασμός!
• Και την Τετάρτη, μετά από μια γεμάτη ημέρα που ξεκίνησε με το Digital Townhall μας, αναχωρήσαμε το απόγευμα, σχεδόν-απαρτία η ομάδα για το κέντρο της Λωζάννης και το δείπνο με το πρώην αφεντικό μας. 
• Κάναμε πρώτα μια στάση στο Globus για το αναμνηστικό του δώρο και από τις 19.00 έως τα μεσάνυχτα είμασταν οι 8 μας στην αγαπημένη Brasserie Montbenon τρώγοντας, πίνοντας (τι κρασιά, τι gin, τι limoncello, τι spritz... εγώ λόγω της οδήγησης βεβαίως περιορίστηκα σε 1 κρασί), γελώντας (πολύ!), ακούγοντας τον Carlo να μας εξιστορεί διάφορα και περνώντας ένα θαυμάσιο βράδυ σε πολύ ζεστό κλίμα και φιλική ατμόσφαιρα.
• Και την Πέμπτη, μετά από 5 ώρες ύπνο, βουρ ξανά Λωζάννη και γραφείο.
• Και στο αυτοκίνητο έπαιζε ένα cd του Στόκα που είχε βάλει ο συνοδοιπόρος και πώς με έπιασε και συγκινήθηκα, και τραγουδούσα βουρκωμένη μία ώρα μέχρι να φτάσω στη δουλειά. 
• Και αυτή τη φορά ήταν η σειρά του συνοδοιπόρου για ποτά με συναδέλφους που είχαν καταφτάσει από τη Σερβία.
• Έτσι, αναχώρησα εγκαίρως από τη δουλειά, παρέλαβα τον Στεφανάκο από τον παιδικό και περάσαμε τα δυο μας ένα όμορφο, ήσυχο και αγαπησιάρικο απόγευμα.
• Μίλησα λίγο και με τον αγαπημένο μας Παναγιωτάκη ενόψει της εορτής του, ξεκίνησα κάποιες λίστες για τα διάφορα εορταστικά happenings που έρχονται και ξάπλωσα νωρίς.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Δεύτερη, σερί Παρασκευή με παγκόσμια πρώτη! Μετά την πρώτη κατ' οίκον εργασία και των 2 μας την προηγούμενη Παρασκευή, αυτήν, ήρθε η στιγμή να καθίσουμε επίσημα σε διπλανά γραφεία!
• Είχαμε απογευματινά ραντεβού στην Λωζάννη για τα σπίτια (πρωτότυπο) και έτσι ξεκινήσαμε όλοι μαζί το πρωί, αφήσαμε τον μικρό στον παιδικό σταθμό και συνεχίσαμε οι δυο μας για Λωζάννη όπου και εργαστήκαμε.
• Έτσι είδε τον εργασιακό μου χώρο, γνώρισε κάποιους από τους συναδέλφους μου (οι περισσότεροι εργάζονται από το σπίτι τις Παρασκευές), είδε και αυτός κάποιους δικούς του, τσιμπήσαμε στα γρήγορα το μεσημέρι και βουρ για 2 επισκέψεις σπιτιών.
• Και το πρώτο, που ήταν και νέα επίσκεψη, δεν ήταν αυτό που περιμέναμε, και το δεύτερο, που ήταν η δεύτερη - πιο λεπτομερής επίσκεψη, επιβεβαίωσε τις ομορφιές του αλλά και τους προβληματισμούς μας.
• Θα τον κάψουμε τον εγκέφαλό μας στο τέλος!
• Επιστρέφοντας, κανονίσαμε επιτόπου ραντεβού με έναν broker, συστημένο και ειδήμων στα δάνεια ακινήτων, και επί μιάμιση ώρες προσπαθούσαμε να ακολουθήσουμε τους συλλογισμούς τους και τις πράξεις και τα σενάρια. Πω πω. Πονοκέφαλος! Ολόκληρη επιστήμη και αυτή!
• Παραλαβή του μικρού Στεφάν από τον παιδικό, εμπορικό κέντρο για γρήγορο σούπερ-μάρκετ και δουλειές, σπίτι για σπιτική πίτσα και... ξεκούραση.
• Και οι Άλπεις άσπρισαν!
• 06.20 Σαββάτου ακούστηκε το πρώτο "μαμά!".
• Πρωινά, παιχνίδια, βιντεοκλήσεις με τις οικογένειες και μέχρι να πάει 11.00 νιώθαμε σαν να έχει απογευματιάσει.  
• Βόλτα στο κέντρο (με τα χοντρά μας μπουφάν) και τον πρώτο μας καφέ στο νέο hot spot της πόλης (λέμε τώρα) το συμπαθέστατο καφέ - μαγαζί με είδη σπιτιού - κομμωτήριο Apotheca Pure Food. Συμπαθέστατο, με ωραίο καφέ, ωραία θέα στην περατζάδα της σαββατιάτικης λαϊκής αγοράς, σκανδιναβικού τύπου μικροέπιπλα και διακοσμητικά και κομμωτήριο "νέας γενιάς".
• Και για το μεσημεριανό μας το ρίξαμε έξω εγκαινιάζοντας το Burger King που είχε ανοίξει μήνες τώρα αλλά δεν είχαμε τιμήσει. I know... αλλά κάποιες φορές χρειάζονται και αυτά.
• Πτώμα, επιστρέψαμε σπίτι αργά το μεσημέρι, με τον μικρό να κοιμάται στο αυτοκίνητο και να μεταφέρεται επιτυχώς στο κρεβάτι του, προσφέροντάς μας τη μοναδική και σπάνια ευκαιρία να ξαπλώσουμε και εμείς λίγο.
• Στο ξύπνημα όμως... μάλλον κάτι πήγε στραβά! 
• Τελικά, μετά από ώρα κάπως συνήλθε, και από τα απανωτά όχι άρχισε να συνεργάζεται και από το "δεν θέλω να πάω στο γκολ" έφτασε να ρωτά κάθε 5 λεπτά αν άνοιξαν οι πόρτες του γηπέδου για τον αγώνα Xamax - Thun.
• Και πήρε μαζί του και την μικρή ελληνική σημαία που έχουμε γιατί θυμόταν ότι κουνούσαν σημαίες στο γήπεδο.
• Και επέστρεψε κατακόκκινος (από το κρύο) και γεμάτος ενθουσιασμό και εξιστορήσεις! Που οι μπλε έβαλαν πρώτοι γκολ, και υπήρχε ένα ηφαίστειο με φωτιά που έσβησαν οι πυροσβέστες, και έβαλαν και οι κόκκινοι γκολ αλλά τελικά δεν κέρδισαν... Ένας νέος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά του!
• "Θες μια φορά μαμά να πάμε και μαζί για γκολ;"
• Και την Κυριακή το πρωί, δεν χωρούσε άλλη καθυστέρηση, και έτσι το πήραμε απόφαση και στολίσαμε το Χριστουγεννιάτικό μας δέντρο! Ω ναι! Πιο νωρίς από ποτέ αλλά ποιος ο λόγος καθυστέρησης όταν ο μικρός ανυπομονούσε τόσο;
• Και μέχρι το μεσημέρι ξε-πακετάραμε, και στολίζαμε, και τακτοποιούσαμε, και μαγειρεύαμε... 
• Μέσα σε όλα, φτιάξαμε και τυροπιτάκια για τον απογευματινό μας καφέ στους φίλους μας τους Πολωνούς.
• Και ο Στεφανάκος ήταν σε τρελά κέφια και δεν σταμάτησε να παίζει με τον Piotr και να ξεκαρδίζεται στα γέλια!
• Είναι εντυπωσιακό πώς καταλαβαίνουν την ενέργεια και την αγάπη τα παιδιά. Και ας μην μπορείς καν να επικοινωνήσεις στη γλώσσα τους! Νοιώθουν τα πάντα!
• Και η εβδομάδα ήταν κρύα αλλά χωρίς πολλές βροχές.
  
• Και ο συνοδοιπόρος είχε εξαιρετικά, εργασιακά νέα την Δευτέρα.
• Και την Τρίτη, με 2 τροχαία, έκανα 1,5 ώρες να φτάσω το πρωί στη δουλειά.
• Και το βραδινό μας μάθημα γιόγκα είχε core work.
• Πότε φτάσαμε μέσα Νοεμβρίου ε; Θα έρθουν οι γιορτές και ούτε που θα το έχουμε καταλάβει.
• Και το ταχυδρομείο της Τετάρτης έκρυβε έκπληξη: την εγγραφή του Στεφανάκου για τη σχολική χρονιά 2020-2021! Ω ναι! Από τώρα, Νοέμβρη μήνα! Και θα τον γράψουμε βεβαίως για παν ενδεχόμενο αλλά ενόψει της μετακόμισης είναι όλα τόσο μπερδεμένα και αγχωτικά! 

Καλό σαββατοκύριακο!
ανδριάνα

How was your week?

• Πρώτη φορά στα χρονικά, την Παρασκευή, ο συνοδοιπόρος και εγώ, εργαστήκαμε και οι 2 από το σπίτι! Τι ευτυχία!
• Έτσι, αφού πήγε τον μικρό στον παιδικό σταθμό το πρωί, μας πήρε φρέσκα κρουασανάκια, φτιάξαμε καφέ, ανοίξαμε τα laptops αντικρυστά στην τραπεζαρία και ξεκινήσαμε την εργασιακή μας ημέρα!
• Και το μεσημέρι συνεχίστηκε εξίσου απρόσμενα και όμορφα με lunch break στο Aubier με την φίλη Έλενα.
• Με αυτά και με εκείνα, επιστρέψαμε σπίτι και στις δουλειές μας και το απογευματάκι παραλάβαμε τον Στεφανάκο και κατευθυνθήκαμε στο εμπορικό κέντρο για τις κλασικές μας εξωτερικές δουλειές.
• "Είναι πολύ ωραία που είστε οι 2 σας" ο Στεφανάκος από το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου κατά την παραλαβή του από τον παιδικό.
• Μέσα στα κλασικά ψώνια της εβδομάδας, εντόπισε το αετίσιο μάτι του και το πολυαναμενόμενο πούλμαν των Paw Patrol και είπαμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα λίγο νωρίτερα.
• Καθ' όλη τη διάρκεια της επιστροφής σπίτι, εννοείται ότι το είχε στην αγκαλιά του.
• Το βράδυ είχαμε σπιτική προβολή του ντοκυμαντέρ που έχει πολυ-συζητηθεί: The Game Changers. Για όσους έχουν ενημερωθεί γενικώς για την κατανάλωση ζωικών τροφών, τις διαδικασίες και τις επιπτώσεις, δεν προκαλεί καμία έκπληξη η ταινία. Παραμένει όμως πάντα, τουλάχιστον για εμένα, άβολο να υπενθυμίζω στον εαυτό μου αυτήν την πραγματικότητα ενώ συνεχίζω να καταναλώνω κρέας.
• Και εδώ να σημειώσω πόσο θαυμάζω τους vegans.
• Βροχερό Σάββατο και για ακόμη μία φορά μάς βρήκε στη Λωζάννη να επισκεπτόμαστε σπίτια. Δύο αυτή τη φορά, πολύ (μα πολύ) διαφορετικά. Και το ένα ήταν εξαιρετικό αλλά σε κάπως απόμακρη περιοχή στο βουνό. Ουφ... είναι τόσο δύσκολες αυτές οι επιλογές, πόσο μάλλον σε μια "ξένη" πόλη.
• Το μεσημέρι συναντήσαμε τους φίλους lausannois για πίτσα στο Luigia και updates, και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι με ένα πάκο χαρτιά και μεσητικούς προβληματισμούς.
• Βροχερή και η Κυριακή (αφήστε!) και το πρωί μας γέμισε με πύργους από τουβλάκια και οικογενειακές μαγειρικές (το apple crumble που βλέπετε παραπάνω) και styling και παιχνίδια.
• Και το μεσημέρι φάγαμε στο σπίτι των φίλων που είχαμε να δούμε καιρό και έτσι είχαμε χρόνο να τα πούμε εις βάθος, τα μικρά να παίξουν (και να τσακωθούν και να ξανα-αγαπηθούν καμιά δεκαριά φορές) και εμείς να χαλαρώσουμε (στα διαλείμματα) και να μοιραστούμε τους προβληματισμούς μας για το μέλλον μας στη Λωζάννη.
• Και η εργασιακή μας εβδομάδα ξημέρωσε βροχερή και μουντή!
• Και πέραν από την γιόγκα της Τρίτης και τα μπροστινά φώτα του "παλιού" μας αυτοκινήτου που απλά αποφάσισαν να σβήσουν όλα μαζί (ανάδρομος Ερμής!), οι υπόλοιπες ημέρες κύλησαν ήρεμα.
• Μόνο την Τετάρτη παρέλαβε ο συνοδοιπόρος τον μικρό από τον παιδικό σταθμό νωρίς γιατί είχε ανεβάσει λίγο πυρετό. Αναχώρησα και εγώ λίγο νωρίτερα από τη δουλειά αλλά την υπόλοιπη ημέρα και το επόμενο πρωί ήταν απύρετος οπότε η υπόλοιπη εβδομάδα συνεχίστηκε βάσει προγράμματος. Φιου.
• Και θυμόταν ότι όταν έχουμε πυρετό δεν κάνει να τρώμε ζάχαρη, και ρωτούσε για όλα... "Μπαμπά, τα φυστίκια έχουν ζάχαρη;".
• Μεγαλύτερο σπίτι αλλά λίγο πιο απομακρυσμένο ή κάπως μικρότερο αλλά πιο κεντρικό; Για πείτε!
• "Μαμά, θα στολίσουμε σήμερα το δέντρο; Μήπως μετά τις δουλίτσες μας;"... όπως καταλαβαίνετε, αναμένεται νωρίτερα ο φετινός, χριστουγεννιάτικος στολισμός μας.
• Εδώ, ούτως ή άλλως, τα μαγαζιά έχουν ήδη αρχίσει. Oh mon dieu!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Παρασκευή και κατάφερα να δουλέψω από το σπίτι οπότε στρώθηκα από νωρίς στη δουλειά.
• Το μεσημεράκι μαμά και γιος (ο συνοδοιπόρος δηλαδή με την μαμά του) έφαγαν παρέα και πήγαν στην ηλιόλουστη Bienne για περπάτημα και χάζεμα.
• Έτσι, νωρίς το απογευματάκι, πέρασαν και με πήραν και απαρτία παραλάβαμε τον μικρό από τον παιδικό σταθμό.
• Βουρ για βουνό και παιχνίδι στο δάσος, στον εκπληκτικό ξύλινο παιδότοπο, και βεβαίως fondue στο κλασικό μας -πια- Pinte de Pierre a bot. Αυτή τη φορά επιλέξαμε το κλασικό moitié-moitié και ακόμη ένα με μανιτάρια.
• "Μαμά, τα μαλλιά του Τσιτσιπά είναι σαν της Χριστίνας"! Και όντως είναι! Ξανθά και σγουρά!
• Το Σάββατο το πρόγραμμα ξεκίνησε με σπιτικά pancakes, ακολούθησαν εσωτερικές δουλειές και Paw Patrol, και συνεχίστηκε με βόλτα στο κέντρο και καφέ με τους γειτόνους.
• Στάση δεύτερη: Βέρνη. Και από την ομίχλη του Neuchatel, απολαύσαμε ωραίο ήλιο στην πρωτεύουσα, τσιμπήσαμε burgers, παίξαμε, συναντήσαμε τους πρωτευουσιάνους φίλους, περπατήσαμε, φωτογραφήσαμε και επιστρέψαμε σπίτι αργά το απόγευμα.
• Και αφού κοιμήθηκε ο μικρός το βράδυ, πεταχτήκαμε για μπύρες και -πολλές- αναλύσεις με τους Πολωνούς μας φίλους.
• Αλλαγή της ώρας και το ρολόι έγραφε 05.25 όταν ακούστηκε η φωνή του Στεφανάκου. Πω πω!
• Και το πρόγραμμα είχε πακετάρισμα, μαγειρικές, βόλτα στο Chaumont για παιχνίδι και φύση και ήλιο, και Γενεύη για να αποχαιρετίσουμε τη γιαγιά.
• Μέσα σε όλα, παραλάβαμε στο ταχυδρομείο ένα φυλλάδιο με προτάσεις χριστουγεννιάτικων δώρων (ναι, κιόλας) και ενώ το χαζεύαμε με τον Στεφανάκο, του άρεσε πολύ ένα πούλμαν για τα paw patrol. Και του εξήγησε ο συνοδοιπόρος ότι μπορεί να είναι το δώρο των Χριστουγέννων του αν θέλει. Και ήθελε βεβαίως και αν γινόταν εκείνο το λεπτό! Του εξήγησε λοιπόν ο συνοδοιπόρος ότι πρέπει να στολίσουμε πρώτα το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, να περάσουν μερικές εβδομάδες και μετά θα έρθουν τα Χριστούγεννα.
• Ε, από τότε, κάθε πρωί, αφού ρωτήσει αν έχουμε δουλίτσα ακολουθεί η ερώτηση "θα στολίσουμε σήμερα το δέντρο;". Μα κάθε μέρα ο γλυκός μου! Παίρνει την ίδια, αρνητική απάντηση και πορεύεται με καρτερικότητα με αυτήν μέχρι το επόμενο πρωί που ξαναρωτά!
• Και η Δευτέρα ξημέρωσε μουντή και βροχερή.
• Και κάπως έτσι συνεχίστηκε και η υπόλοιπη εβδομάδα.
• Και σε αρκετά από τα τρέχοντα ζητήματα είχαμε μπρος - πίσω αλλά έχουμε πει.. η πρόοδος δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Αναπροσαρμογή λοιπόν.
• Και την Τρίτη φέραμε τα πάνω - κάτω στο μάθημα της γιόγκα.
• "Μαμά, γιατί πάει και ο μπαμπάς από αυτόν τον δρόμο;" Γιατί η δουλειά του είναι κοντά στο σχολείο σου. "Ξέρεις.... Μπορούμε να αγοράσουμε ξύλα και να φέρω τα εργαλεία μου που έχω πολλά και να φτιάξουμε και τη δική σου δουλειά κοντά στο σχολείο μου. Πρέπει μόνο να βρούμε πολλά ξύλα. Θέλεις; Έτσι θα είσαι και εσύ κοντά."
• Και από ένα απλό πέσιμο, ο μπαμπάς μάλλον θα χρειαστεί χειρουργείο στον ώμο του....
• Και για το Halloween μασκαρεύτηκαν κάποια παιδάκια στον παιδικό σταθμό και στον Στεφανάκο καθόλου δεν του άρεσε γιατί φορούσαν μάσκες τρομακτικές. Μεταξύ μας, ούτε εμένα μου αρέσουν όλα αυτά τα μακάβρια.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Σοφά Λόγια ♥ Wise Words #48

Health is the greatest gift,

contentment is the greatest wealth,

a trusted friend is the best relative,

liberated mind is the greatest bliss.

Η υγεία είναι το μεγαλύτερο δώρο,

η ικανοποίηση είναι ο μεγαλύτερος πλούτος,

ένας έμπιστος φίλος είναι ο καλύτερος συγγενής,

ο απελευθερωμένος νους είναι η μεγαλύτερη ευδαιμονία.

Buddha

How was your week?

• Ότι οι Ελβετοί είναι σε άλλο επίπεδο όσον αφορά στην ανακύκλωση φαντάζομαι το γνωρίζετε. Νέα λοιπόν προσθήκη η αποστολή της απόδειξης αγοράς μέσω email.
• Παρασκευή και έριξε μία καταιγίδα το πρωί! Πω πω!
• Και στη δουλειά είμασταν εμείς και εμείς οπότε αφού έκανα κάποιες συναντήσεις και προχώρησα κάποια projects αναχώρησα για το σπίτι, με στάση στο σούπερ - μάρκετ ώστε να μαγειρέψω κάτι ωραίο να φάμε όλοι μαζί.
• Γιατί έχουμε μουσαφιραία! Η βόρεια γιαγιά Λένα κατέφτασε!
• Έτσι το απόγευμα κατέφτασαν όλοι μαζί, γιαγιά, συνοδοιπόρος και φυστίκι.
• Και φάγαμε, και τακτοποιηθήκαμε, και ανοίξαμε τα ταπεράκια με τα κουλούρια και τις πίτες αλλά και τα πακετάκια με τα δώρα.
• Σάββατο και η βροχή συνεχίστηκε ακάθεκτη για το πρώτο μισό της ημέρας.
• Μετά όμως από τα πρωινά μας και τα παιχνίδια μας αναχωρήσαμε για Λωζάνη και για ένα διαμέρισμα που καιρό συζητάμε και ήρθε επιτέλους η ώρα να επισκεφθούμε.
• Εκεί συναντήσαμε τον συμπαθέστατο μεσίτη Chris και το διαμέρισμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μας! Ήταν για τα δικά μας δεδομένα και βαλάντια εξαιρετικό!
• Η βροχή κόπασε και εμείς συνεχίσαμε για περίπατο στην πόλη και γενέθλιο γεύμα (καθώς ήταν τα γενέθλια της γιαγιάς) στην αγαπημένη μας Brasserie de Montbenon.
• Και φάγαμε εξαιρετικά, και ο Στεφανάκος ήταν σε τρελά κέφια, και περπατήσαμε στην όμορφη φθινοπωρινή Λωζάνη, και τρέξαμε και παίξαμε και επιστρέψαμε αργά το απόγευμα σπίτι, γεμάτοι και με ένα κάρο σκέψεις για το διαμέρισμα.
• Η Κυριακή ξημέρωσε εξίσου συννεφιασμένη, ευτυχώς όχι βροχερή και το πρόγραμμα είχε Gruyeres (για πολλοστή φορά για εμάς αλλά καθόλου δεν παραπονιόμαστε). Δείτε την φωτογραφία εδώ παραπάνω και θα καταλάβετε. Τόση ομορφιά!
• Ευτυχώς ο καιρός έφτιαξε από το μεσημεράκι και έτσι μπορέσαμε να περπατήσουμε, να θαυμάσουμε το όμορφο χωριό και το κάστρο και την επιβλητική φύση, να χαζέψουμε τα μαγαζάκια, να φάμε, να φωτογραφήσουμε, να απολαύσουμε την μικρή παράσταση με τους μουσικούς με τα alpenhorns και τις σημαίες και να επιστρέψουμε σπίτι.
• Και σε όλη τη διαδρομή διάρκειας μίας ώρας περίπου, ο Στεφανάκος δε σταμάτησε να μιλάει και να τραγουδάει και να ρωτάει και να εξιστορεί. Ήταν τόσο χαρούμενος και ενεργητικός! Και ήθελε να συμμετέχει σε όλες τις συζητήσεις!
• Και βεβαίως ήταν τόσο πτώμα που από μόνος του ζήτησε στις 19.00 να κοιμηθεί!
• Και εννοείται Σάββατο και Κυριακή ξύπνησε στις 06.30 (!) μες στην ενέργεια και την Δευτέρα κανονικότατα στις 07.00 που ξυπνάμε και εμείς (αλλιώς θα κοιμόταν και άλλο).
• Φοβερό πράγμα το βιολογικό ρολόι!
• Και βεβαίως το σκ είμασταν στα τηλέφωνα και στις βιντεοκλήσεις για τις ευχές στους εορτάζοντες και να μάθουμε τα νέα από τα πάρτι.
• Και την Δευτέρα ο Στεφανάκος έγινε στυλίστας και φόρεσε δύο διαφορετικά παπούτσια: και τα δύο αθλητικά -ίδιας μάρκας- αλλά το ένα μπλε σκούρο και το άλλο θαλασσί! Πόσο γέλασα. "Μαμά κοίτα πόσο ωραίος είμαι"! Και ενώ ο συνοδοιπόρος προσπαθούσε να τον μεταπείσει, προσπαθούσα εγώ από την άλλη να επιχειρηματολογήσω υπέρ του: "έλα μωρέ, παιδάκι είναι". "Ναι μπαμπά, δεν το βλέπεις; Απλά ένα παιδάκι είμαι". Και τα φόρεσε!
• Και ο συνάδελφος Pierre μάς προσκάλεσε στο γραφείο του για γενέθλιο πρωϊνό και ενώ όλοι περιμέναμε κανα κρουασανάκι ή ένα πακέτο με cookies, εκείνος είχε κανονίσει κανονικό πρωινό μέσω του catering της εταιρείας με καφέδες, χυμούς, κρουασάν, φρούτα.
• Και οι υπόλοιπες ημέρες πέρασαν με ηρεμία, με τα σπιτικά φαγητά της γιαγιάς, τα απογευματινά παιχνίδια, τις πολλές εκκρεμότητες σε όλα τα μέτωπα (αυτοκίνητα, σπίτια, προκαταβολές, μεταφορές, τράπεζες...) και ξεκούραση.
• Και ο καιρός ήταν ανάμεικτος με συννεφιά, ψύχρα το πρωί, ελαφρά ηλιοφάνεια μέσα στην ημέρα και γλυκιά θερμοκρασία το απόγευμα.
• Και την Πέμπτη είχε ατύχημα το πρωί και μου πήρε γεμάτες 1,5 ώρες να φτάσω (ευτυχώς γιατί η πρόβλεψη ήταν για 2+).
• Αλλά το μεσημέρι είχαμε lunch break με την αγαπημένη συνάδελφο Lauren που βρίσκεται σε άδεια μητρότητας και έτσι ξεφύγαμε λιγάκι, τα είπαμε, αγκαλιαστήκαμε σφιχτά, πήραμε τη δόση γλυκύτητας από την 3 μηνών Zena, φάγαμε ωραία και επιστρέψαμε στο γραφείο ανανεωμένες.
• Και το βράδυ της Πέμπτης, η αγαπημένη, υπερ-ταλαντούχα φίλη Μελίνα παρουσίασε το πρώτο της βιβλίο: Ήλιος με Μουστάκια. "Εφηβικό" - αυτοβιογραφικό βιβλίο που αναμένω να λάβω και στα δικά μου χέρια ώστε να το ρουφήξω! Ψάξτε το και εσείς αν θέλετε. Καλοτάξιδο Μελινάκι.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα