Working 9 to 5

Γίνεται να αλλάξει πλήρως (εντάξει, σχεδόν πλήρως) η ζωή 3 ατόμων μέσα σε μία ημέρα; Γίνεται. Την ημέρα που η μαμά ξεκινά δουλειά. Την ημέρα που ο μικρός ακολουθεί το πρόγραμμα του παιδικού σταθμού για 9 ώρες (!). Την ημέρα που ο μπαμπάς πηγαίνει πρώτη φορά τον μικρό το πρωί στο σχολείο και επιστρέφει σπίτι πριν από την μαμά για να ετοιμάσει φαγητό. Την ημέρα που η μαμά πρέπει να ξαναφορέσει το καπέλο της "επαγγελματία" και να αποχωριστεί τον μικρό της και την θαλπωρή του σπιτιού. Domino effect. Μία αλλαγή που γίνεται η αφετηρία για χίλιες άλλες.

Το να εργάζονται και οι δύο γονείς 100%, όντας σε μια ξένη χώρα, χωρίς κανέναν μηχανισμό υποστήριξης (γονείς, συγγενείς, φίλους) είναι πράγμα δύσκολο. Και με όσους φίλους το συζητήσαμε που ζουν αντίστοιχες πραγματικότητες εδώ στην Ελβετία, μας συμβούλεψαν για το αντίθετο. Τουλάχιστον ένας από τους δύο, δηλαδή, να έχει μειωμένο ωράριο. Εμείς όμως δεν είχαμε αυτή την επιλογή. Και έτσι πήραμε βαθειά ανάσα και βουτήξαμε και οι τρεις μας κατευθείαν στα βαθειά. Με επιπλέον "εμπόδιο" τα 75χλμ που πρέπει να διανυθούν δύο φορές την ημέρα, με αυξημένη συχνά κίνηση.

How was your week?

• Παρασκευή και η δουλειά κύλησε σχετικά καλά (αν εξαιρέσετε ότι η κοπέλα που συνεργάζομαι στενά και βασίζομαι για να μου δείξει τα εργαλεία κτλ, αρρώστησε) και το απογευματάκι τα αγόρια μου πήγαν κατευθείαν βόλτα στο όμορφο Auvernier να απολαύσουν ήλιο και φύση και επιστρέψαμε παρέα στο σπίτι.
• Και το βραδάκι (μη φανταστείτε, στις 19.00) πήγαμε σε ένα Ιταλικό εστιατόριο, συστημένο από Ιταλούς, με τους φίλους μας τους Πολωνούς. Στον τελευταίο όροφο μιας απρόσωπης πολυκατοικίας, ούτε που το είχαμε προσέξει τόσα χρόνια.
• Και ο χώρος ήταν προσεγμένος, το φαγητό καλό, το κρασί ωραίο και η παρέα εξαιρετική.
• Πακέτο - πακέτο! Από την μαμά, με αρωματικό καφέ φίλτρου και τσουρέκι!
• Σάββατο με πρωινή ζαχαροπλαστική (κέικ φράουλας) για να το πάμε και στους αγαπημένους μας γειτόνους που είναι και νεο-γονείς.
• Έτσι, τους επισκεφθήκαμε για καμιά ωρίτσα, ο μικρούλης κοιμόταν, οπότε τα είπαμε οι μεγάλοι αναλύοντας δουλειές, μητρότητες, θηλασμούς, διακοπές, ύπνους....
• Και ο Στεφανάκος φεύγοντας είχε μία άρνηση και μία γκρίνια. Νύστα! Τώρα που πηγαίνει κάθε μέρα στον παιδικό, το πρόγραμμά του λειτουργεί ρολόι και εκεί κατά τις 12.30 χτυπάνε τα καμπανάκια της σιέστας.
• Έτσι, αλλάξαμε τα σχέδια, πεταχτήκαμε στα γρήγορα να παραλάβουμε τον καναπέ βεράντας μας και επιστρέψαμε σπίτι όπου και κοιμήθηκε ο μικρός 2 ώρες!
• Και ο καναπές ταίριαξε τέλεια και αναμένει τις ξάπλες μας και τους καφέδες και το αγνάντεμα στη λίμνη. Ανυπομονώ!
• Και το απογευματάκι επισκεφθήκαμε την Νινίνα για καφέ και κέικ και παιχνίδι.
• Σας έχω πει πόσο φοβάται ο Στεφανάκος τις full face μάσκες; Τρέμει ολόκληρος. Ε, η Νινίνα φόρεσε μία που βρήκε τυχαία ενώ έπαιζαν και ο μικρός τρομοκρατήθηκε! Μας πήρε πόση ώρα να τον ηρεμήσουμε και να τον πείσουμε να κάτσουμε λίγο ακόμα. Ο γλυκός μου.
• Και η Κυριακή ξεκίνησε ηλιόλουστη αλλά συνεχίστηκε συννεφιασμένη.
• Και είχαμε κανονίσει brunch σπίτι μας με τους φίλους από την Bienne που σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: 1.000 θερμίδες (και λίγες λέω) σε ένα γεύμα! Τι pancakes, τι κρουασάν, τι κέικ, τι μπαγκέτες, τι μαρμελάδες.... Το απολαύσαμε είναι η αλήθεια. Και τα μικρά έπαιξαν, ο Στέφανος είχε και τις δύσκολές του στιγμές εκεί το μεσημεράκι (λόγω και της νύστας αλλά και αυτής της κτητικότητας που τον πιάνει), πεταχτήκαμε έξω για αέρα και παιδική χαρά και κουβαδάκια (άλλο αν φορούσαν τα μικρά σκούφο) και λίμνη και πτήση του drone, και στον γυρισμό έπεσε ξερός ο μικρός!
• Πω πω! Μία εβδομάδα πηγαίνει όλη και όλη full time στον παιδικό σταθμό ο Στεφανάκος και ξαφνικά μάς πετάει συνέχεια γαλλικές φράσεις! Πόσο πλάκα έχει!
• "Mon copain Mat" και "Soupe de légumes" και "Une minute"....
• Δευτέρα και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, ευτυχώς με μειωμένη κίνηση στους δρόμους (μάλλον λόγω Μεγάλης Εβδομάδας).
• Και σε ένα από τα 200 meetings της ημέρας συμμετείχε και μία γλυκύτατη κοπέλα υπό τον τίτλο "knowledge manager". I rest my case.
• Και ξεκίνησα δειλά - δειλά να αναλαμβάνω κάποιες δουλίτσες ανεξάρτητα και να χειρίζομαι κάποια από τα online tools. 
• Και όλο πετάει το όνομά μου ο Carlo (i.e. διευθυντής) και χαμογελάω εγώ απαντώντας "βεβαίως", αναμένοντας παράλληλα να καταλάβω τι έχω αναλάβει πάλι.
• Και η ομάδα είναι πραγματικά multi-culti με συμμετοχές από την Ελλάδα, το Ιράν, τη Γαλλική Νέα Γουϊνέα, τη Γαλλία, τη Νότια Αφρική και την Ελβετία. Και αν ας βάλω και τα μέλη της ευρύτερης ομάδας τότε φτάνουμε μέχρι το Καζακστάν.
• Και το απόγευμα της Δευτέρας ήταν τόσο κουρασμένος ο μικρός (είχε κοιμηθεί μόλις ένα μισάωρο στον παιδικό σταθμό) που ζήτησε μόνος του στις 19.30 να βάλει πυτζάμες και να κοιμηθεί!
• Και εμείς, με master chef στο background, προχωρήσαμε διάφορες online δουλίτσες (από την έρευνα για την γενέθλια τούρτα του μικρού μέχρι το σέρβις του αυτοκινήτου).
• Τρίτη με συννεφιά και ψιλόβροχο, αυξημένο "πήξιμο" στη δουλειά, που το παίρνω ως θετικό σημάδι, παιχνίδια με τον μικρό και τον μεγάλο το απόγευμα και yoga το βραδάκι.
• Και ο μικρός το πρωί πήρε το τραμ και μετά το λεωφορείο και μετά περπάτησε (με τους συμμαθητές και δασκάλους του) ως το εμπορικό κέντρο όπου συμμετείχε σε ένα εργαστήριο με πασχαλιάτικες χειροτεχνίες!
• Και στις οδηγικές συνομηλίες αυτής της εβδομάδας προστέθηκε και ο Georgys και η Μαριλένα και η αδελφή μου.... μια χαρά.
• Και το πρωί ξεκινώ με ελαφρύ καλοριφέρ (καθώς έχει γύρω στους 7 βαθμούς) και το απόγευμα επιστρέφω με ελαφρύ κλιματισμό (καθώς έχει φτάσει γύρω στους 22 βαθμούς)!
• Και την Τετάρτη παρέλαβα εγώ τον μικρό από τον παιδικό σταθμό (τελευταίος είχε μείνει ο κακομοίρης) και κάναμε τις δουλειές μας (καθαριστήριο, σούπερ-μάρκετ, βενζίνη), επιστρέψαμε σπίτι για τακτοποίηση, παιχνίδι και τσίμπημα και κοιμήθηκε μετά από ένα δραματικό μπάνιο.
• Ο συνοδοιπόρος είχε παράλληλο πρόγραμμα με τις δικές του δουλειές και after work drinks για τα γενέθλια μιας συναδέλφου.
• Παραλάβαμε και πακέτο από την βόρεια γιαγιά με δωράκια για τον Στεφανάκο ενόψει των γενεθλίων του! Τι ρουχαλάκια, τι παζλ, τι βιβλία.... Και εννοείται ότι την προσοχή του την τράβηξε το βιβλίο το οποίο διαβάσαμε "μονορούφι" δύο φορές σερί. Ανέβα Επίπεδο  το νέο απόκτημα της παιδικής βιβλιοθήκης μας.
• Και την Πέμπτη άφησα εγώ τον Στεφανάκο στο σχολείο και την υπόλοιπη μέρα πήξαμε στα ραντεβού και στην ασάφεια αλλά αποφάσισα ότι πρέπει να βάλω τα δυνατά μου ώστε να οργανωθεί λιγάκι αυτό το τμήμα (typical me). Για να δούμε.
• Και το απόγευμα ξεκίνησε το εορταστικό τετραήμερο ενόψει καθολικού Πάσχα. Και άρχισαν και επίσημα οι ετοιμασίες για την υποδοχή της οικογένειας της αδελφής μου. Γιούπι!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Παρασκευούλα με σχετική ηλιοφάνεια, χαλαρό ξύπνημα της οικογένειας, αναχώριση για τις δουλειές και τον παιδικό σταθμό και άφιξη στη Λωζάνη ήρεμα και ωραία!
• Και η Παρασκευή είναι η πιο χαλαρή ημέρα στο γραφείο καθώς αρκετοί εργάζονται από το σπίτι οπότε ούτε κίνηση, ούτε πολλά meetings, ούτε πολύ φασαρία έχει.
• Κατάφερα να φύγω και νωρίτερα οπότε απογευματάκι ήμουν σπίτι με τα αγόρια μου!
• Και μαγειρέψαμε, και παίξαμε, και ο συνοδοιπόρος αναχώρησε για Λωζάνη (έχουμε κάνει το neuchatel - lausanne παγκράτι - κολιάτσου ... χιχι) για ένα εταιρικό πάρτυ οπότε μείναμε τα δυο μας.
• Και με το που κοιμήθηκε έπεσα με τα μούτρα στις άλλες, τις online δουλειές. Αναρτήσεις, newsletters και τα λοιπά.
• Σάββατο με οικογενειακό πρωϊνό και βόλτα στο κέντρο του Neuchatel με αφορμή και την 2η ανάγνωση παραμυθιού, αυτή τη φορά του βιβλίου που έχει γράψει η ίδια η οικοδέσποινά μας, "Το βιβλίο που δεν ήθελε να διαβαστεί". 
• Και αφού κάναμε μια γρήγορη βόλτα, έγιναν γρήγορα οι συνεννοήσεις και ξεκινήσαμε για Bienne και την αγαπημένη μας πιτσαρία.
• Ψέματα δεν θα πω. Συγχύζομαι όταν με στήνουν. Ειδικά όταν δεν συντρέχει κάποιος λόγος. Anyway.
• Μαζευτήκαμε εν τέλει καμιά δεκαριά ενήλικες και πέντε πιτσιρίκια, φάγαμε, μεταφερθήκαμε στην παιδική χαρά όπου έκανε την εμφάνισή του και ο ήλιος, κάναμε μια γρήγορη στάση στο γυρισμό στο σούπερ-μάρκετ και αργά το απόγευμα φτάσαμε σπίτι, κατάκοποι.
• Και η Κυριακή είχε μαγειρικές και τραπεζώματα.
• Έτσι, τα αγόρια βγήκαν για εξωτερικές δουλειές ώστε να μου αφήσουν και χώρο για τα μαγειρέματα και εγώ έφτιαξα παπουτσάκια και μπρουσκέτες και σαλάτα.
• Και το μεσημεράκι ήρθαν οι φίλοι από την Λωζάνη και τα περάσαμε υπέροχα! Τα μικρά έπαιξαν ώωωωρες με ότι μπορείτε να φανταστείτε, με ηρεμία και ενθουσιασμό, και εμείς τα αναλύσαμε όλα!
• Λίγη τακτοποίηση, λίγο συμμάζεμα, λίγο πλύσιμο... έφτασε το βραδάκι.
• Η νέα αγάπη του Στεφανάκου είναι οι μεταμφιέσεις! Έτσι, το σκ μάς εμφανίστηκε με τον χοντρό σκούφο του σκι που δένει στον λαιμό ως κράνος και κάλτσες στα χέρια ως γάντια. Σαν μποξέρ!
• Δευτέρα και όλα πήγαν ρολόι... φτου φτου! 07.30 αναχωρήσαμε και οι 3 από το σπίτι, σε μία ωρίτσα ήμουν ήδη παρκαρισμένη (yes!), μες στην ημέρα συμμετείχα σε 2-3 συναντήσεις, μελέτησα αρκετά αρχεία, μπήκα λίγο στο κλίμα και έφυγα πάνω στην ώρα για να γλιτώσω την πολύ κίνηση.
• Και στις διαδρομές (συνήθως το πρωί) όλο και με κάποιον μιλάω από την Ελλάδα. Έτσι, την Δευτέρα τα είπαμε με την αδελφή μου καθώς οδηγούσαμε και οι 2 για τις δουλειές μας. Όποιος ενδιαφέρεται να στείλει παρακαλώ μήνυμα ώστε να τον καλέσω εκεί κατά τις 09.00 ώρα Ελλάδος.
• Φροντίδα είναι να σε παίρνει τηλέφωνο τα πρωινά η μαμά σου για να δει αν βρήκες κίνηση και αν έφτασες καλά.
• Και καθώς περνούν οι ημέρες, όλο και μπαίνω βαθύτερα στη δουλειά και όλο μπλέκονται περισσότερο όλοι αυτοί οι όροι και τα tools και τα πρόσωπα και οι διαδικασίες και τα τμήματα και οι νομοθεσίες στο κεφάλι μου. Θα μπουν σε μια τάξη, πού θα πάει.
• Τρίτη με παρόμοιο πρόγραμμα, πέρασα όμως εγώ κατ' εξαίρεση και παρέλαβα τον μικρό από τον παιδικό και επιστρέψαμε μαζί σπίτι για να φάμε οικογενειακώς το φαγητό που είχε ετοιμάσει ο συνοδοιπόρος.
• Και το βράδυ είχα το πρώτο μου μάθημα γιόγκα ως εργαζόμενη πια. Και πήγε μια χαρά! Αναζωογονητικό!
• Τετάρτη και οι ελπίδες που είχα για εύκολη μετάβαση χωρίς κίνηση έπεσαν στο κενό. Δύο ατυχήματα = πάνω από μιάμιση ώρες στο δρόμο.
• Και η ημέρα ήταν γεμάτη και κάπως αγχωτική!
• Και επέστρεψα αργούτσικα και ο μικρός ήταν πτώμα (είχαν πάει πάλι περπατώντας στην παιδική βιβλιοθήκη) και εγώ είχα και λούσιμο... αφήστε!
• Τις αγαπώ τις φίλες μου και τις θαυμάζω. Και το πρωί της Τετάρτης, καθώς οδηγούσα, κατάφερα να μιλήσω με την αγαπημένη μου Νατάσα (που είχαμε τόσο καιρό να τα πούμε) και να της μεταφέρω όλη μου τη θετική ενέργεια.
• Και τα βράδια, αφού κοιμηθεί ο μικρός, όλο και κάποια δουλειά έχω οπότε πάει σερί η ημέρα μέχρι να πέσω για ύπνο.
• Πέμπτη και μετά τις πολύ πρωινές δουλειές (δείτε πλυντήριο) έφτασα σχετικά γρήγορα στη δουλειά και υποδέχτηκα τον νέο μου συναδέλφο τον David οπότε αναρωτιόμασταν παρέα την υπόλοιπη ημέρα πώς λειτουργεί αυτή η εταιρεία, ποιος κάνει τι και πώς θα βγάλουμε άκρη.
• Είναι μεγάλο, επαγγελματικό μάθημα η παρατήρηση των συναδέλφων. Πώς αντιδρούν, πώς και γιατί αγχώνονται, πώς από την άλλη διατηρούν τη ψυχραιμία τους ενώ ένα project καταρέει, πώς πετάνε τα μπαλάκια, πώς διαχειρίζονται τα αιτήματα ανάλογα από το πού προέρχονται....

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Όμορφη, ηλιόλουστη Παρασκευή με μειωμένο αέρα και δραστηριότητες εντός.
• Και το μεσημεράκι είχαμε κανονίσει γεύμα με τον Τσέσκο (εδώ και μήηηνες) αλλά ο μικρός ήταν τόσο κουρασμένος που τελικά κοιμήθηκε (αφού είχαμε βάλει ακόμα και παπούτσια για να φύγουμε).
• Είχε προηγηθεί -δυστυχώς- και ένας τσακωμός για το γνωστό και ευαίσθητο θέμα του πλυσίματος των δοντιών. Ουφ... Πόσο δεν μου αρέσει αυτή η κατάσταση. Να τσακώνομαι δηλαδή με τον Στέφανο από το πουθενά, για κάτι τόσο απλό και τόσο αδιαπραγμάτευτο. 
• Anyway.... Ο μικρός κοιμήθηκε, ηρέμησε, ξύπνησε, ο Τσέσκο μας περίμενε, φάγαμε παρέα, κάναμε τις δουλειές μας και επιστρέψαμε σπίτι.
• Και το απογευματάκι υποδεχτήκαμε τους φίλους από την Bienne, φτιάξαμε πίτσες και πήγαμε στην κοντινή μας παιδική χαρά δίπλα στη λίμνη για πατίνι, παιχνίδι, μπάλα, σκαρφαλώματα και βεβαίως πίτσα!
• Ξεκίνησε "Η Λίστα". Όχι δεν είναι ταινία, είναι οι δραστηριότητες που συγκεντρώνω για την άφιξη της οικογένειας της αδελφής μου στα τέλη Απριλίου. Δυστυχώς, όπως ήρθαν τα πράγματα, εγώ θα δουλεύω οπότε το έχω ακόμα περισσότερο άγχος τι θα κάνουν ώστε να περάσουν ωραία ακόμα και αν δεν είμαι μαζί τους.
• Πόσο ηλιόλουστο και ανοιξιάτικο αυτό το σαββατοκύριακο!
• Και το πρωί του Σαββάτου ξεκινήσαμε την έρευνα αγοράς για ένα ωραίο καναπεδάκι βεράντας. Μεγαλή επιτυχία δεν είχαμε καθώς αυτά που βρήκαμε ήταν ή πολύ μεγάλα ή πολύ ακριβά ή πολύ κακούγουστα.... Την βρήκαμε όμως τη λύση μας online.
• Και το μεσημεράκι κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο για βόλτα και μακαρονάδες!
• Και κάπως σερί, το απόγευμα μαζευτήκαμε 3 οικογένειες στο κοντινό μας Erlach που θυμίζει νησί! Με έναν εξαιρετικό, ξύλινο παιδότοπο πάνω στη λίμνη, ωραία παραλία, εστιατοριάκι και αθλοπαιδιές!
• Ήπιαμε λοιπόν τους καφέδες μας, φάγαμε τα παγωτά μας, κυνηγήσαμε τα πιτσιρίκια, σκαρφαλώσαμε, βουτήξαμε τα πόδια στην παγωμένη λίμνη, συζητήσαμε και όταν άρχισε να νυχτώνει αναχωρήσαμε για τα σπίτια μας.
• Ακόμη μία ηλιόλουστη Κυριακή και δεν είναι να την αφήνεις ανεκμετάλλευτη! Έτσι επισκεφθήκαμε το πάρκο, τη μικρή φάρμα και την τεχνητή λίμνη Sauvabelin έξω από την Λωζάννη. 
• Εκεί συναντήσαμε ακόμη έναν εκπληκτικό, ξύλινο παιδότοπο, μια μικρή λίμνη, γουρουνάκια - κατσικάκια - αγελάδες - λαγουδάκια - κότες, ένα μικρό εστιατόριο και ένα όμορφο πάρκο.
• Έτσι, περάσαμε τρεις γεμάτες ώρες, κοκκινίσαμε από τον ήλιο, σκαρφαλώσαμε πολυυυυύ ψηλά, συζητήσαμε με όλα τα ζωάκια, παίξαμε, φάγαμε και επιστρέψαμε απόγευμα πια σπίτι.
• Και το βράδυ είδαμε το Green Book, μια πραγματικά όμορφη ταινία για έναν άνθρωπο που ένοιωθε ότι απλά δεν ανήκει πουθενά και μια φιλία που άνθισε κάτω από τις πιο περίεργες και αντίξοες συνθήκες.
• Δευτέρα και είπαμε να κάνουμε μια τελευταία (!) Δευτεριάτικη επίσκεψη στη Νινίνα για παιχνίδι. Και τα μικρά τα πήγαν πολύ καλά οπότε πέρασε η ώρα γρήγορα και μέχρι να το καταλάβουμε είχε φτάσει μεσημέρι!
• Μέσα σε όλα, μπήκε και στο μαιευτήριο η έγκυος φίλη μας από την Κυριακή το βράδυ για να ξεκινήσει η διαδικασία τοκετού με τεχνητούς πόνους.
• Οπότε το μεσημεράκι περάσαμε να κάνουμε και λίγο παρέα στην μέλλουσα γιαγιά που καθόταν μόνη και έρημη τόση ώρα.
• Πτώμα ο μικρός, κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο και μεταφέρθηκε με επιτυχία!
• Και το απογευματάκι ήρθε από το σπίτι μία κυρία, υποψήφια βοηθός καθαριότητας. Και φάνηκε έμπειρη οπότε είπαμε να την εμπιστευτούμε. Για να δούμε.
• Τρίτη και είπαμε να απολαύσουμε ήλιο και ηρεμία δίπλα στη λίμνη παρέα με την Βάια. Λίγο πατίνι, λίγο παιδική χαρά, λίμνη, κύκνοι, πετραδάκια, συζητήσεις... Μοιραστήκαμε και ο Στεφανάκος και εγώ στην καντίνα της λίμνης ένα burger και ένα waffle, τον πήρε -αναμενόμενο- ο ύπνος στο αυτοκίνητο και πήγε κατευθείαν στο σχολείο του.
• Και με πιάνουν και οι συγκινήσεις μου... που θα στερηθούμε αυτές τις καθημερινές μας βόλτες και συνήθειες και μικρές "πολυτέλειες". Αυτά βέβαια τα σκέφτομαι όταν είναι το πιο γλυκό παιδί και περνάμε υπέροχα. Τις άλλες στιγμές, απλά ξεφυσώ.
• Και ήρθε η ώρα και για το τελευταίο μας online μάθημα γαλλικών -τουλάχιστον προς το παρόν.
• Και το βράδυ είχαμε και το πρώτο μας μάθημα yoga στο νέο χώρο και ήταν εξαιρετικά! Η πρώτη λοιπόν νέα αρχή της εβδομάδας πήγε καλά! 
• Και βεβαίως, με τόση αγωνία και πίεση τόσες ημέρες, δεν θα έλειπε και η επίσκεψη του επιχείλιου έρπη! Σημαδεύει σχεδόν κάθε αγχωτική αλλαγή με έναρξη τότε στο Λονδίνο που ξεκινούσα το μεταπτυχιακό μου. 
• Και την Τετάρτη είχαμε το Μέρος #1 της μεγάλης οικογενειακής μας αλλαγής! Έτσι, ξυπνήσαμε νωρίς και οι 3, ετοιμαστήκαμε γρήγορα - γρήγορα και 07.30 είμασταν ήδη στο δρόμο, ο συνοδοιπόρος για τη δουλειά και εγώ για να παραδώσω τον Στεφανάκο στο σχολείο για την πρώτη του ever φουλ μέρα!
• Και όλα πήγαν καλά, αναχωρήσαμε και φτάσαμε με ηρεμία και καλή διάθεση, και βρήκε τους φίλους του να τρώνε πρωινό και να του κάνουν γκριμάτσες, οπότε πήγε με χαρά.
• Και εγώ επέστρεψα σπίτι για δουλειές, κέικ φράουλας, ετοιμασίες, και το μεσημεράκι φάγαμε υπό βροχή στο εξαιρετικό εστιατόριο Chez Max et Meuron, εντός του Théâtre du Passage, με τα κορίτσια, ως ένα "αποχαιρετιστήριο" γεύμα πριν ξεκινήσω τη δουλειά.
• Και τα είπαμε, και τα αναλύσαμε, και προβληματιστήκαμε, και δώσαμε κουράγιο η μία στην άλλη και κοιτάξαμε με αισιοδοξία το μέλλον και όλες τις αλλαγές που έρχονται. Εις υγείαν!
• Και στην επιστροφή, έκανα μια μακρά επίσκεψη στους φίλους στο μαιευτήριο και τον πιο μικροσκοπικό μου φίλο Ορφέα που τα πήγε περίφημα και ας γεννήθηκε μόλις 2.200γρ. 
• Και χαίρουν όλοι άκρας υγείας, είναι χαρούμενοι και ανακουφισμένοι, και οδεύουν ολοταχώς προς τη νέα τους ζωή ως οικογένεια.
• "Έλα τώρα!": η καινούργια, αγαπημένη φράση του Στέφανου την οποία λέει με πολύ στυλ, γέρνοντας και το κεφάλι στο πλάι.
• Και ξημέρωσε η Πέμπτη! Μέρος #2 της οικογενειακής μας αλλαγής: πρώτη μου ημέρα στη δουλειά! Πόσες νέες "αρχές" χώρεσε αυτή η Πέμπτη... πρώτη δουλειά στην Ελβετία, πρώτη δουλειά ως μαμά, πρώτη ημέρα και οι 3 μας χώρια, πρώτη μου δουλειά αποκλειστικά στα αγγλικά....
• Και ξυπνήσαμε σε ένα κάτασπρο Neuchatel (ω ναι! από τους 18 μέσα σε 2 ημέρες πέσαμε στους 0 βαθμούς!) και αφού ετοιμαστήκαμε όλοι γρήγορα το πρωί, έβαλα πλυντήριο, υποδεχτήκαμε τη νέα μας βοηθό - καθαρίστηρια (που ήρθε μισή ώρα νωρίτερα!) και αποχαιρέτισα με ηρεμία και χαμόγελο τα 2 μου αγόρια ("καλή δουλειά μαμά!") έπεσα στη μάχη της χιονοθύελλας και της κίνησης!
• Τι ήταν αυτό που με βρήκε για πρώτη μέρα;! Φοβερή χιονόπτωση, φοβερή κίνηση, όλα σταματημένα και εγώ να έχω 09.00 νταν ραντεβού με τον νέο μου διευθυντή! Και παρόλο που είχα ξεκινήσει από τις 07.30 τελικά έφτασα με 10 λεπτά καθυστέρηση.
• Και η πρώτη μου ημέρα κύλησε με πολλές νέες πληροφορίες, meetings, χαιρετούρες, συστάσεις, υπογραφές, περιηγήσεις στο τεράααστιο κτίριο 12 ορόφων που θυμίζει εμπορικό κέντρο με τις κυλιόμενες σκάλες και την περιφερειακή του διάταξη, σημειώσεις και πολλές νέες εγκεφαλικές συνάψεις για να αρχίσω να κατανοώ και να επεξεργάζομαι το νέο μου αντικείμενο.
• Και παρόλο που έφυγα 17.30, κίνηση δε βρήκα στο γυρισμό (yes!) μέχρι και την είσοδο του Neuchatel όπου έμελλε εκείνο το απόγευμα να γίνει ατύχημα στο τούνελ και να έχουν παγώσει όλοι οι δρόμοι! Φτου. 40 λεπτά έκανα λοιπόν από την Λωζάννη και άλλα τόσα για 5 χιλιόμετρα!
• Στα ευχάριστα νέα της ημέρας, ο Στεφανάκος τα πήγε περίφημα στον παιδικό σταθμό (με μια μικρή γκρίνια μόνο κατά την παράδοση), έπαιξε, κοιμήθηκε, έφαγε και μας υποδέχτηκε και τους δύο με ένα διάπλατο χαμόγελο.
• Και εννοείται ότι κοιμήθηκα πτώμα στις 22.00.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

The big YES

Το θυμάστε το The big "no"; Πέρασαν πάνω από 2 χρόνια από τότε! Πω πω! Πόσες αγγελίες, πόσα τηλεφωνήματα, πόσα emails, πόσες συνεντεύξεις, πόσες απογοητεύσεις, πόσες φρούδες ελπίδες, πόσες νέες διευθύνσεις στο gps, πόσες αγωνίες χώρεσαν σε αυτά τα 2 χρόνια! Πόση υπομονή και επιμονή. Ξέρετε, δεν είναι εύκολο να διατηρείς την αυτοπεποίθησή σου, το πείσμα και τη διάθεσή σου για τόσους μήνες, μετά από τόσες απογοητεύσεις, σε μια ξένη χώρα και με τόσα εμπόδια σε κάθε πιθανή νέα εργασιακή θέση. Καθόλου εύκολο. Τα κατάφερα όμως. Δεν το έβαλα κάτω παρόλο που σταδιακά το βιογραφικό μου το έστελνα σε όλο και λιγότερες αγγελίες και γινόμουν όλο και πιο επιλεκτική. Και ενώ προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω τα μηνύματα από το σύμπαν για αυτό το "μεγάλο" χρόνο αναμονής και στασιμότητας, δεν κατέληγα τελικά κάπου. Ήταν όμως όντως μεγάλο; Σίγουρα δεν ήταν στάσιμο! Και εκεί στην καμπύλη, εκεί που αρχίσαμε με τον συνοδοιπόρο να συζητάμε σοβαρά για το μέλλον μας, για το τι μας επιφυλάσσει αυτή η χώρα, για το πώς μπορούμε να κινηθούμε ώστε να βρω και εγώ μια δημιουργική διέξοδο, εκεί που ξεφυσούσα πιο συχνά και κουνούσα με απογοήτευση το κεφάλι στις αρνητικές απαντήσεις που συνέχιζα να λαμβάνω, κάτι μαγικό συνέβει!

How was your week?

• Παρασκευή με ακόμη ένα πολύ πρωϊνό ξύπνημα (εκεί στις 06.00) με αποτέλεσμα από νωρίς να τον πιάσει τον μικρό κούραση και γκρίνια! Ευτυχώς κοιμήθηκε το μεσημεράκι και ξύπνησε ανανεωμένος!
• Και το απόγευμα είχε σουπερ-μάρκετ στη Γαλλία για να γεμίσουν τα ντουλάπια και οι αποθήκες ενόψει και των επισκεπτών μας αλλά και της νέας μας πραγματικότητας που δεν θα μας αφήνει πολύ ελεύθερο χρόνο.
• Σάββατο με πρωϊνή επίσκεψη στο κέντρο της πόλης και την βιβλιοθήκη Bibiomonde η οποία φιλοξενεί βιβλία από χίλιες και μία γλώσσες! Εκεί, μία ελληνίδα εθελόντρια βιβλιοθηκονόμος, είχε διοργανώσει ανάγνωση παραμυθιού.
• Με την ολοκλήρωση, ήρθε και μας βρήκε και ο συνοδοιπόρος και ενώ σκοπεύαμε να απολαύσουμε τον ήλιο με βόλτα στο κέντρο, ο μικρός ήταν -εννοείται- πτώμα, δεν συνεργαζόταν με τίποτα οπότε επιστρέψαμε σπίτι όπου και κοιμήθηκε στο λεπτό!
• Το απογευματάκι είχαμε το πρώτο γενέθλιο πάρτυ της μικρής Άννα-Μαρίας! Και μαζευτήκαμε σπίτι της, τα είπαμε, φάγαμε, έσβησε το κεράκι της, έπαιξαν τα μικρά και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι.
• Μα πόσο ανοιξιάτικος ο καιρός! Τους 20 βαθμούς έφτασε την Κυριακή και ήταν υπέροχα!
• Έτσι, ξεκινήσαμε για Λωζάνη για να δούμε λίγο τις επιλογές πάρκινγκ για τη νέα μου δουλειά και μετά να περιπλανηθούμε στο όμορφο Vidy με τη λίμνη του, τις παραλίες του, την παιδική του χαρά, το τρενάκι του, τα μαγαζάκια του πάνω στην άμμο... Η αλήθεια είναι ότι θυμίζει νησί! Ειδικά με τέτοιο καιρό! 
• Ήρθαν και οι φίλοι από την Bienne, έπαιξαν και τα μικρά αγόρια, ήπιαμε και εμείς τις μπύρες μας, περπατήσαμε, τα είπαμε και επιστρέψαμε μεσημεράκι σπίτι για μαγειρικές και ξεκούραση.
• Και το απόγευμα συνεχίσαμε με βόλτα στο δάσος με του Πολωνούς φίλους και σπιτική πίτσα σπίτι τους! Και τους αγαπά τόσο ο Στεφανάκος! Και ας είναι "εμπόδιο" η γλώσσα. Ποιο εμπόδιο; Πλέον επικοινωνούν στα γαλλικά!
• Μία από τις χαρές όταν βρίσκεις -επιτέλους- δουλειά είναι η απεργοποίηση όλων αυτών των alerts για αγγελίες! Πόσα emails λάμβανα κάθε εβδομάδα και πόση αγωνία κάθε φορά για να σκανάρεις γρήγορα και να δεις αν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον.
• Φάγαμε και τις πρώτες φράουλες του έτους και η αλήθεια είναι ότι είναι ωραίες! Δεν είναι λίγο νωρίς όμως;
• Και εκεί που ακούγαμε μέσω του υπολογιστή τραγούδια από τον Τεμπέλη Δράκο με μελισσούλες, ελεφταντάκια και ποντικάκια, πετάγομαι μέχρι την κουζίνα και ακούω "waiting .... for you, to justify my love" και βλέπω τον Στέφανο να χαμογελάει πονηρά και να χορεύει σε ρυθμούς Madonna! 
• Δευτέρα με παιχνίδια στην άμμο και στο γήπεδο με την Νινίνα, με πολύ αέρα (!), μεσημεριανό ύπνο του μικρού, μαγειρικές και παιχνίδια.
• Τρίτη με παιχνίδια, πολλά παιχνίδια, και συζητήσεις, και ρόλους, και χορούς και αφού τον άφησα στον παιδικό, το απόγευμα συνεχίστηκε κλασικά με μάθημα γαλλικών, προετοιμασία της yoga και δουλειές.
• Και στον παιδικό φτάσαμε λιγάκι νωρίτερα και τα υπόλοιπα παιδάκια που είναι εκεί από το πρωί δεν είχαν ανέβει ακόμα για ύπνο, δεν είχε κοιμηθεί και ο μικρός οπότε τον ρώτησε η δασκάλα του αν θέλει να ανέβει και αυτός και έτσι πήγαν παρέα για ύπνο! Μέσα σε 3 λεπτά είχε λέει κοιμηθεί! Test event χωρίς να το έχουμε καν προγραμματίσει! Εξαιρετικά!
• Και το βραδινό μας μάθημα yoga είχε κοσμοσυρροή από παλιές αλλά και νέες "μαθήτριες". Και ήταν το τελευταίο στον συγκεκριμένο χώρο.
• Αυτές τις ημέρες, τις προ-δουλειάς, "αποχαιρετούμε" σιγά - σιγά κάποιες από τις συνήθειές μας. Έτσι την Τετάρτη πήγαμε για τελευταία φορά στο τραμπολίνο και μια μικρή συγκίνηση με έπιασε, να μην το κρύψω.
• Η ζωή μας όλη είναι αρχές και τέλη.
• Και είχε έναν αέρα την Τετάρτη!! Θυελλώδη! Ο Στέφανος κρατούσε το καπέλο του.
• Και αφού κοιμήθηκε ωραιότατα και πήγαμε στον παιδικό σταθμό (ωραιότατα x2), κατηφόρισα για το κέντρο και το νέο στούντιο που θα φιλοξενεί τα μαθήματα yoga μας ώστε να υπογράψω και να πάρω το κλειδί! Πόσες αλλαγές αυτός ο Απρίλης! Εύχομαι όλες να μας βγουν σε καλό.
• Και μετά βάλθηκα να βρω κανένα ακόμα, ωραίο μηχανικό μολύβι αλλά εις μάτην! Είτε ήταν άσχημα, είτε παιδικά, είτε είχαν πολύ χοντρή μύτη. Μα πού οδεύει αυτός ο κόσμος;;
• Πέμπτη εντός, με το καινούργιο του αγαπημένο παιχνίδι: puzzle με το paw patrol, με 15 ολόκληρα κομμάτια για μεγάαααλα παιδιά! Το συναρμολόγησε σε 2 λεπτά και έκτοτε το έχει φτιάξει τουλάχιστον 20 φορές.
• Και όποιος παίρνει τηλέφωνο του το δείχνει και περιγράφει ένα - ένα τα σκυλάκια.
• Και ενώ είχαμε κανονίσει γρήγορο καφέ και δουλειές με τα κορίτσια πριν τον παιδικό, ο Στεφανάκος ξεκίνησε την γκρίνια εκεί κατά τις 11.30, είχε ξυπνήσει πάλι και από τις 06.00, οπότε όλα τα σημάδια οδηγούσαν στο ίδιο συμπέρασμα: ύπνος.
• Και αφού ξύπνησε, παραλάβαμε και την Χριστίνα με την οικογένειά τους, τους παραδώσαμε όλους στον παιδικό και επέστρεψα εγώ σπίτι για καυτό project: ξεκαθάρισμα ντουλάπας!
• Πρόλαβα να δω και τη φίλη Έλενα στα γρήγορα, κάτω από τον ζεστό ήλιο οπότε όλα καλά.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

(Cup)cake love! #19 Peanut Butter

Cupcakes! Δεν είχα να φτιάξω τόσο καιρό απλά είτε έφτιαχνα κάποιες από τις γνωστές - εγγυημένες συνταγές ή απλά δεν προλάβαινα να τα φωτογραφίσω. Ενόψει όμως του baby shower μιας φίλης, είπα να δοκιμάσω κάτι που πίστευα ότι θα της άρεσε. Ως λάτρης λοιπόν εκείνη του φυστικοβούτυρου, είπα να δοκιμάσω τα πρώτα μου peanut butter cupcakes. Με το φυστικοβούτυρο έχω μία περίεργη σχέση. Ατόφιο, σκέτο δεν μου πολυ-αρέσει. Με λιγώνει και θεωρώ ότι έχει πολύ έντονη γεύση. Συνδυαστικά όμως το απολαμβάνω. Έτσι και αυτά τα cupcakes. Γιατί η γεύση του φυστικοβούτυρου είναι εκεί αλλά δεν τα καπελώνει. Βγήκαν και ιδιαίτερα αφράτα οπότε ήταν ότι πρέπει.

How was your week?

• Βροχερή Παρασκευή με παιχνίδια εντός και ψώνια εκτός για ένα busy σαββατοκύριακο που αναμέναμε!
• Και το απόγευμα επισκεφθήκαμε τους γειτόνους για πιάνο, συζητήσεις παντός τύπου, τηγανίτες της κας Χρύσας, γέλια και παιχνίδια.
• Και το Σάββατο ξημέρωσε τόσο ηλιόλουστο!
• Και εγώ έπεσα με τα μούτρα στις μαγειρικές: quiche με σπανάκι + bacon, παστίτσιο και κορμό σοκολάτας.
• Τα αγόρια βγήκαν για εξωτερικές δουλειές, να μου αφήσουν και εμένα χώρο και χρόνο για τις μαγειρικές, και ευτυχώς κοιμήθηκε και μια ωρίτσα ο μικρός.
• Απαρτία δεν είχαμε στους μεσημεριανούς μας επισκέπτες (ε, όταν όλοι έχουν παιδιά τι πιθανότητες υπάρχουν να υγιαίνουν όλα ταυτόχρονα;) αλλά μαζευτήκαμε 3 οικογένειες, φάγαμε ωραία, γελάσαμε, παίξαμε, τα είπαμε και το απογευματάκι βγήκαμε και περπατώντας μέχρι τη λίμνη για να απολαύσουμε ήλιο και καθαρό ουρανό και παιχνίδι με τα πιτσιρίκια.
• Γεμάτη μέρα, και ο Στεφανάκος απόλαυσε τους φίλους του, όπως και εμείς άλλωστε.
• Αγάπη είναι να βρίσκεται η αδελφή σου στην Πρωτοψάλτη και να σκέφτεται εσένα, στέλνοντάς σου βιντεάκια και updates.
• Και το σαββατοκύριακο της μαγειρικής και των φίλων συνεχίστηκε και την Κυριακή με peanut butter cupcakes (θα σας γράψω τη συνταγή, μην μου αγχώνεστε) για το baby shower της φίλης Ρόζας.
• Έτσι, το μεσημεράκι μαζευτήκαμε σπίτι της, το στολίσαμε με ότι είχαμε ετοιμάσει, τσιμπήσαμε, τα είπαμε, κάναμε τις προγνώσεις μας για την ημέρα της γέννας, παίξαμε με τα μικρά, γελάσαμε, αναλύσαμε (εννοείται όλες τις γέννες όλων μας!) και το απογευματάκι επιστρέψαμε σπίτι.
• Και αυτό το σκ ο συνοδοιπόρος είχε 2 στα 2 βράδια: Σάββατο μπύρες στο κέντρο και Κυριακή βραδινό τέννις. Και πόσο το χαίρομαι όταν το παίρνει απόφαση και δεν περνάνε τα βράδια έτσι άσκοπα.
• Δευτέρα με πρωϊνό στο σπίτι των φίλων, παιχνίδια, αμψιμαχίες των μικρών (ευτυχώς έχουν μειωμένη συχνότητα και ένταση) αλλά και αγκαλιές και μοιράσματα, συζητήσεις και σχέδια.
• Και το μεσημέρι κοιμήθηκε δύσκολα ο μικρός και εγώ άρχισα να τρέχω να βγάλω κάποιες υποχρεώσεις από τη λίστα.
• Την Τρίτη είπαμε να γιορτάσουμε τη φίλη Ρόζα, που έχει περιοριστεί εντός του σπιτιού τις τελευταίες εβδομάδες, με ένα γενέθλιο brunch σπίτι μας και -βεβαίως- pancakes.
• Έτσι τις υποδεχτήκαμε, μαμά και κόρη, φάγαμε, ήπιαμε τους καφέδες μας, παίξαμε και διαβάσαμε με τον Στεφανάκο (που ήταν κατενθουσιασμένος) και το μεσημεράκι τον άφησα όμορφα και ωραία στον παιδικό του σταθμό όπου και ξεσάλωσε με τα motos και τα velos και τα voitures στην αυλή!
• Και η ημέρα κύλησε ήρεμα, με μάθημα γαλλικών, προετοιμασία για την yoga (inside cleansing), δουλειές και πληρωμές, παραλαβή του μικρού από το σχολείο του (γιατί ο συνοδοιπόρος είχε αναπάντεχη συνάντηση με έναν γνωστό από την Αθήνα που τα έφεραν έτσι οι συγκυρίες και βρέθηκε στα μέρη μας), τρελή κίνηση (για τα δεδομένα του Neuchatel) και στο πήγαινε και στο έλα με ατυχήματα στο τούνελ εκατέρωθεν (μια απόσταση 15 λεπτών max, την έκανα 40) και... ξεκούραση.
• Και η Τετάρτη ξημέρωσε ηλιόλουστη, με πολύ αέρα όμως (la bise!) και σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες (εκεί γύρω στους 10 βαθμού), τραμπολίνο, σούπερ-μάρκετ (δεν το γλιτώνουμε), ήσυχο, μεσημεριανό ύπνο και το τηλεφώνημα του ενός εκατομμυρίου! Θα σας τα γράψω γιατί τέτοια νέα δεν μπορούν να περιοριστούν σε ένα bullet! Με δύο λέξεις: εργαζόμενη μητέρα (οσονούπω)!
• Και το μυαλό μου και η ψυχή μου πήραν φωτιά! Ένα μείγμα χαράς αλλά και αγωνίας, ανυπομονησίας αλλά και διστακτικότητας, άγχους αλλά και αισιοδοξίας. Έτσι είναι όταν ξεκινάς κάτι εντελώς καινούργιο το οποίο από τη μία το ποθείς αλλά από την άλλη γνωρίζεις πολύ καλά και την αναμπουμπούλα που θα φέρει σε όλη την οικογένεια.
• Την Τετάρτη μπήκε και η μαμά μου για ακόμη ένα χειρουργείο στα πολύπαθά της γόνατα! Μεγαλύτερος πόνος και ταλαιπωρία αυτή τη φορά αλλά όλα πήγαν καλά και επέστρεψε αργά σπίτι.
• Είναι πάντα τόσο στενάχωρο να μην μπορείς να σταθείς στους δικούς σου ανθρώπους. Συναισθηματικά αλλά και πρακτικά. Δένεται κόμπος το στομάχι μου κάθε φορά.
• Πέμπτη με δουλειές, βόλτα στην ιδιωτική μας μικρή, παιδική χαρά της πίσω αυλής, παιχνίδια, πολλές και απολαυστικές συζητήσεις με τον Στεφανάκο, παιδικό σταθμό και βουρ για shopping: ρούχα δουλειάς!
• Και δυσκολεύτηκα -αναμενόμενο- αλλά έκανα μια καλή αρχή θεωρώ.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Peach

Την Garance την αγαπώ. Σας έχω μιλήσει συχνά - πυκνά όλα αυτά τα χρόνια για αυτήν και το πανέμορφο atelier της. Δεν την γνωρίζω -δυστυχώς- αλλά την νοιώθω τόσο κοντά μου. Γιατί είναι τόσο ειλικρινής, τόσο ακομπλεξάριστη, τόσο άμεση, τόσο μη-δήθεν. Ποια γυναίκα από εμάς θα "τολμούσε" να μιλήσει ανοιχτά για θέματα που εκτείνονται από την κυτταρίτιδα και τις αυξομειώσεις του βάρους της μέχρι τον χωρισμό της λίγους μήνες πριν τον γάμο και τους θεραπευτές που εμπιστεύεται; Μερικές από εμάς δεν μπορούμε να τα συζητήσουμε - παραδεχτούμε ούτε με τις πιο κοντινές μας φίλες σε κατ' ιδίαν συζητήσεις. Πόσο μάλλον δημοσίως! Σε ένα blog που αριθμεί εκατομμύρια αναγνώστες ανά τον κόσμο. Την αγαπώ και για το χιούμορ της! Πόσο γελάω με τα κείμενά της! Μερικές φορές τα διαβάζω πρώτα στα γαλλικά και αν δω ότι κάπου δυσκολεύομαι το γυρνάω στην αγγλική εκδοχή. Έχει αυτό το έξυπνο, αυτοσαρκαστικό, λίγο "μαύρο" χιούμορ που αγαπώ.

Ε, μετά από όλα αυτά, ήρθε η ώρα να δούμε και το νέο της σπίτι, αυτό που έφτιαξε με την μετακόμισή της από τη Νέα Υόρκη στην Καλιφόρνια και στο οποίο υπολόγιζε να στεγάσει και τη νέα της οικογένεια. Ένα πανέμορφο, λιτό, γυναικείο, μινιμαλιστικό σπίτι, με αποχρώσεις του ροδακινί σε έναν λευκό καμβά, με ανοιχτόχρωμο ξύλο και φυσικά υλικά. Αν μπείτε και στο domino όπου έγινε και η πρώτη δημοσίευση μπορείτε να βρείτε και αναλυτικές πληροφορίες για όλα τα έπιπλα και διακοσμητικά στοιχεία! Προσωπικά, το θέλω όπως είναι! Με αυτές τις σανίδες του σερφ, αυτά τα muuto σκαμπώ, αυτούς τους χτιστούς καναπέδες, αυτή την κρεμαστή πολυθρόνα και αυτή τη γλυκειά αίσθηση γαλήνης και θηλυκότατης που αποπνέει.

Πηγή: domino

How was your week?

• Παρασκευή κυρίως εντός και γεύμα τα δυο μας (ο μικρός μου δηλαδή συνοδός και εγώ) στο εμπορικό κέντρο όπου και τα περάσαμε περίφημα! Φάγαμε απ' όλα, και σνίτσελ και ρύζι και πατάτες τηγανητές και σολωμό και αρακά.....
• Και κοιμήθηκε ο γλυκούλης με την προσμονή του μπαμπά του. Και με το που ξύπνησε, είχε επιστρέψει -όπως του είχα υποσχεθεί!
• Το υπόλοιπο σαββατοκύριακο το λες και λίγο υποτονικό...  Να είναι που καλομάθαμε στις εκδρομές και στους επισκέπτες, να είναι η βροχή που έπεφτε right through (χιχι), μάλλον λίγο από όλα.
• Οπότε κινηθήκαμε τοπικά γενικά, στις διακοπές της βροχής κάναμε τις εξωτερικές μας δουλειές, παίξαμε μπάλα στο μουσκεμένο γρασίδι, μαγειρέψαμε, παίξαμε ότι υπάρχει και δεν υπάρχει σε αυτό το σπίτι και γενικά ξεκουραστήκαμε.
• Πετάχτηκα και εγώ το απόγευμα του Σαββάτου να δω την έγκυο της παρέας που έμεινε στο νοσοκομείο για 2 ημέρες (ώστε να σιγουρευτούν ότι θα μπει στην 35η της εβδομάδα) και τα βράδια είχαμε Casa de Papel -πάει και η δεύτερη σεζόν! Πω πω!
• Spoiler alert! Πόσο αναζητούμε τελικά όλοι τα happy ends ε;
• Και την Κυριακή, έφυγε πρωί - πρωί ο συνοδοιπόρος για το Geneva International Motor Show και εμείς, ο μικρός μου συνοδός δηλαδή πάλι και εγώ, αποφασίσαμε να πάμε κόντρα στο ρεύμα και την κακοκαιρία και να βάλουμε μαγιώ για πισίνες!
• Την ίδια ιδέα είχαν πολλοί και έτσι οι πισίνες ήταν γεμάτες οικογένειες κυρίως.
• Και τα περάσαμε εξαιρετικά οι 2 μας! Τι βουτιές, τι τσουλήθρες, τι γέλια, τι κολύμπι. Να ήταν και πιο ζεστές οι παιδικές πισίνες και τι στον κόσμο! Όλα τα πιτσιρίκια τουρτούριζαν, εννοείται και ο Στέφανος. Καταφέραμε όμως να συμφωνήσουμε πεντάλεπτα διαλείμματα όπου έβγαινε, τον τύλιγα στην πετσέτα, ανέβαζε θερμοκρασία και φτου και από την αρχή.
• Έτσι περάσαμε μία φουλ ώρα, επιστρέψαμε σπίτι, τσιμπήσαμε και κατέφτασε και ο συνοδοιπόρος.
• Και την Δευτέρα... χιόνισε! Το είχαν προβλέψει, δεν μπορώ να πω. Αλλά άλλο να το διαβάζεις άλλο να το βλέπεις! Και έτσι από τα ζακετάκια και τα ξεκάλτσωτα παπούτσια, πίσω στα κασκόλ και στα χοντρά μπουφάν. Τι να κάνεις....
• Και πεταχτήκαμε μέχρι το εμπορικό κέντρο, με τον μικρό να φοράει την μάσκα του σκι που του έφερε ο νονός του! Σου λέει αφού δεν με πάνε για σκι, εγώ θα την βάλω στο σούπερ-μάρκετ! Και δεν την έβγαλε όλη την ημέρα! Σαν στέκα την είχε και που και που την κατέβαζε και στα μάτια του. 
• Και ένεκα της ημέρας (Καθαρά Δευτέρα) το ρίξαμε στις μαγειρικές με τον Στεφανάκο. Μελιτζανοσαλάτα, φασόλια πιαζ, λαγάνα...... αχ και να είχαμε και λίγη ταραμοσαλάτα! Και λίγο χταποδάκι ξυδάτο! Δεν πειράζει. 
• Τα περάσαμε όμως υπέροχα, φάγαμε εξαιρετικά οι τρεις μας και κοιμηθήκαμε γεμάτοι -από όλες τις απόψεις.
• Σαν να μεγάλωσε απότομα τις τελευταίες ημέρες ο Στεφανάκος μας! Είναι λες και ακούει και επεξεργάζεται ότι του λέμε, ότι ζει και ότι παρατηρεί, και μετά μπαμ, εν μια νυκτί τα κάνει κτήμα του. Έτσι, τις τελευταίες ημέρες παίζει περισσότερο μόνος του, πηγαίνει στον παιδικό σταθμό (επιτέλους!) με ηρεμία και χαμόγελο, μας εξιστορεί με λεπτομέρειες και ονόματα τι κάνει εκεί, ζητά συγγνώμη αν κατά λάθος σε πατήσει. Εντυπωσιακό! 
• Τι ημέρα η Τρίτη!! Τι να σας λέω! Ιστορική. Θα σας τα γράψω αναλυτικά γιατί δεν χωρούν σε αυτή τη στήλη. Ένα επαγγελματικό τηλεφώνημα με γέμισε χαρά αλλά και θυμό, χαμόγελα αλλά και δάκρυα -πολλά δάκρυα, αισιοδοξία αλλά και άγχος!
• Προσπάθησα όμως να συμμεζέψω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, και να οργανώσω τα επόμενα - κρίσιμα βήματα.
• Και το βραδινό μάθημα της yoga είχε θέμα την αποδοχή.
• Και την Τετάρτη ξύπνησα πιο ήρεμη, με πιο καθαρή σκέψη και αποφασιστικότητα.
• Και αφού πήγαμε στο τραμπολίνο με τον Στεφανάκο και στο σούπερ-μάρκετ (αν μπορούσε θα πήγαινε κάθε μέρα! το ίδιο και εγώ... χιχι), επιστρέψαμε σπίτι για παιχνίδι και δουλειές και μαγειρικές (δοκιμάσαμε τα καινούργια μακαρόνια από όσπρια τα οποία ήταν εξαιρετικά!), παραλάβαμε την κα Χρύσα από το τρένο και την παραδώσαμε στους γειτόνους και πήγε ο Στεφανάκος ορεξάτος στον παιδικό σταθμό.
• Και επειδή το σύμπαν όντως συνωμοτεί (όχι πάντα, και όχι από το πουθενά, και όχι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, και όχι χωρίς λόγο), το δεύτερο κρίσιμο τηλεφώνημα ήρθε το απόγευμα της Τετάρτης και τα νέα ήταν ανέλπιστα καλά! Ευχαριστώ!
• Ανταμοίβεται η υπομονή και οι αγνές προθέσεις και ο σεβασμός και η καλοσύνη και η ειλικρίνεια. Δεν είναι ρομαντισμός ούτε απλή αισιοδοξία. Είναι η πραγματικότητα. Ότι εκπέμπεις - λαμβάνεις. Γιατί όλα στη ζωή είναι ενέργεια και σχέσεις. Οι γέφυρες που χτίζεις ή όχι.
• Και το απόγευμα πήγαν περπατώντας τα παιδάκια του παιδικού σταθμού ως την παιδική βιβλιοθήκη η οποία πρέπει να ήταν αρκετά μακριά γιατί ο Στεφανάκος κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο με την παραλαβή του και ίσα - ίσα μπορέσαμε να του αλλάξουμε μία πάνα και ρούχα και κοιμήθηκε σερί μέχρι τις 06.30 το πρωί! Αδύνατον να ξυπνήσει! Σαν λιπόθυμος ήταν ο κακομοίρης. Είχε και το τραμπολίνο το πρωί, δεν είχε κοιμηθεί και καθόλου μες στην ημέρα οπότε φανταστείτε την κούρασή του!
• Πέμπτη με τις κλασικές μας δουλειές, non-stop βροχή, 2 βαθμούς C (!) και blueberry lemon muffins για να τα προσφέρουμε ως ευχαριστώ.
• Και το απογευματάκι μαζευτήκαμε τα κορίτσια για χειροτεχνίες! Και έχουμε πάντα τόσα να πούμε, η κάθε μια με το δικό της στυλ, τις δικές της απόψεις, αλλά πάντα με αγάπη και σεβασμό.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα