How was your week?

• Παρασκευή και επίσημα ξεκίνησε η παραμονή μας στην Ελλάδα. Δεν θα πω οι διακοπές -ακόμα- καθώς ήταν εργαζόμενη η Παρασκευή (όπως και η ερχόμενη εβδομάδα) αλλά ήδη ο ήλιος και οι άνθρωποι έκαναν όλη τη διαφορά!
• Διανυκτέρευσε και η βόρεια γιαγιά οπότε είχε παρέα την Παρασκευή ο Στέφανος για τα lego, τους μεσημεριανούς ύπνους και τα βιβλία.
  
• Έτσι, καταφέραμε και τα χωρέσαμε όλα: δουλειές, calls, κουρέματα (το έκανα το μεγάλο βήμα και τσουπ κόπηκε το μαλλί), βόλτες, παιδική χαρά, παγωτά... μέχρι το απόγευμα που συμπληρώθηκε η οικογένεια με την άφιξη του αδελφού και της ανιψιάς μου από Αμερική.
• Έτσι, τα 3 ξαδελφάκια και τα 3 αδελφάκια αντάμωσαν ξανά, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο! Πω πω!
• Και έχουν αλλάξει τόσο και τα τρία! Πιο ψηλά, πιο ανεξάρτητα, πιο πλούσια σε εμπειρίες, πιο εκφραστικά!
  
• Και τα μικρά ξεκίνησαν λίγο αμήχανα αλλά πολύ σύντομα έτρεχαν στο σαλόνι, κρυβόντουσαν, μας μαγείρευαν σούπες, χοροπηδούσαν στα κρεβάτια και ξεκαρδίζονταν από τα γέλια -και από ευτυχία.
• Παράλληλα, οι μεγάλοι αφού φάγαμε το γιουβέτσι που είχε παραγγείλει ο αδελφός, είχαμε τόσα να πούμε. Και ήταν τόσο όμορφα και απλά και εύκολα.
• Και η θερμοκρασία είναι όπως πρέπει -τουλάχιστον για εμάς ερχόμενοι από την πιο κρύα Ελβετία. Έχει ζέστη (τόση ώστε να προσμένεις να μπεις στη θάλασσα και να παραμένεις με το σορτς όλη μέρα) αλλά όχι ασφυκτική. Τουλάχιστον όχι ακόμα.
• Και το Σάββατό μας ήταν υπέροχα καλοκαιρινό!
• Από νωρίς το μεσημέρι μέχρι αργά το απόγευμα είχαμε απαρτία οι 4 οικογένειες στo Xavier's Beach House στην Πλαζ της Βούλας. 
• Έτσι, κάτω από την καμπάνα μας καθίσαμε ώρες και ο Xavier μας περιποιήθηκε δεόντως!
• Και τα μικρά μπήκαν και βγήκαν στη θάλασσα εκατό φορές! Κάθε φορά με άλλη σύνθεση, άλλο γονιό και γιαγιά και άλλα παιχνίδια. 
• Και φάγαμε, και ήπιαμε, και τα είπαμε, και χαλαρώσαμε, και απολαύσαμε ήλιο και μουσική και την -ευρύτερη- οικογένεια.
• Για 1-2 ωρίτσες ξέκλεψε και έναν υπνάκο ο Στεφανάκος, στην αρχή στην αγκαλιά μου και μετά στην ξαπλώστρα, να του φυσά ο αέρας τα μαλλιά και να ακούει τα beats από το ηχείο. Εξαιρετικά.
• Την Κυριακή σειρά είχαν τα Βόρεια Προάστια. Έτσι το μεσημέρι φάγαμε με την Κηφισιώτισσα γιαγιά έξω, ξεκουραστήκαμε και παίξαμε λιγάκι στο σπίτι της, και το απόγευμα συναντήσαμε τον νονό στον ανακαινισμένο, αριστοκρατικό κήπο του εστιατορίου NATU στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας -Γουλανδρή.
• Δευτέρα και ξεκίνησε η ελληνική, εργασιακή μας εβδομάδα.
• Και το μεσημεράκι η γιαγιά και ο παππούς πήραν και τα 3 εγγόνια και ξεχύθηκαν στις θάλασσες!
• Πρωτόγνωρο να είμαστε τόσες ώρες χωρίς τον Στεφανάκο.
• Και εννοείται τα πέρασαν υπέροχα και επέστρεψαν απόγευμα πια μετά από βουτιές, φαγητά, ύπνους και παιχνίδια.
• Και αφού συμμαζευτήκαμε, πλυθήκαμε, ανασυγκροτηθήκαμε, ξανασυναντηθήκαμε όλοι στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού για να συνεχίσουν το παιχνίδι τα μικρά (πόσες ώρες μπορούν να παίζουν κρυφτό;) και να συνεχίσουμε εμείς τις συζητήσεις.
• Τρίτη και η ημέρα γέμισε με τόσα! Έτσι, εκτός από τις κλασικές δουλειές - εργασίες μας, χώρεσε και ένα πεντικιούρ, και ένα γρήγορο σούπερ-μάρκετ και απογευματινό μπάνιο στη Βούλα.
• Είναι το απογευματινό μπάνιο μαγικό! Το νερό είναι πιο ζεστό, ο κόσμος λιγότερος, ο ήλιος πιο γλυκός και η θέα της δύσης του πάνω από τη θάλασσα απλά ακαταμάχητη!
• Έτσι παραμείναμε ώωωρες, με τα μικρά να μπαινοβγαίνουν (χωρίς να κρυώνουν αυτή τη φορά), να μπουγελώνονται, να κάνουν βουτιές και κόλπα, να τρέχουν πάνω-κάτω στην παραλία (jogging!), να φτιάχνουν παγωτά από άμμο και τελικά να αναχωρούμε κατά τις 20.00.
• Και το βράδυ ο συνοδοιπόρος είχε έξοδο με τους Χαλανδρέους (Χαλάνδρι δεν πρέπει να μένει κανείς, απλά είναι μια αντροπαρέα που συναντιέται κάθε Τρίτη στο Χαλάνδρι) και εγώ έμεινα σπίτι.
• Τετάρτη και το multitasking συνεχίστηκε με δουλειές και επίσκεψη στα βόρεια ξαδελφάκια αυτή τη φορά! Εκεί μείναμε ώρες και περάσαμε υπέροχα! Ψήσαμε, φάγαμε, συζητήσαμε, αναλύσαμε, παίξαμε.... Και τα μικρά ξεσάλωσαν! Μέχρι κράνος έβαλε ο Στεφανάκος για να τον κάνουν βόλτες + σούζες με το μικρό ποδηλατάκι τα μεγαλύτερα ξαδέλφια του.
• Και έφτασε 20.00 και ακόμα έπαιζαν και έτρεχαν στην πυλωτή.
• "Γιατί να φύγουμε; Δεν μπορώ να μείνω εδώ;"! Το ακούσαμε και αυτό! Και είπαμε να κανονίσουμε διανυκτέρευση να δούμε και στην πράξη πώς θα πάει.
• Και την Πέμπτη κατάφερα να συναντήσω την αγαπημένη -πρώην συνάδελφο Ναταλία που είχα να δω από το περσινό καλοκαίρι! Και τα είπαμε ήσυχα και ωραία οι 2 μας κάτω από τον Γλυφαδιώτικο ήλιο.
• Και το βράδυ είχαμε οικογενειακό δείπνο στο αγαπημένο Bella Vespa το οποίο εξελίχθηκε σε μίνι πάρτυ έκπληξη!
• Βλέπετε, τα γενέθλια μου είναι τέλη Αυγούστου και πάντα, προ και μετά Ελβετίας, οι πιο κοντινοί μου είναι σε διακοπές.
• Έτσι, ενόψει των φετινών σημαδιακών γενεθλίων, ο συνοδοιπόρος κανόνισε να μαζευτούμε οι πιο κοντινοί, να φάμε και να πιούμε, να αγκαλιαστούμε, να με γεμίσουν αγάπη και ευχές και να ανταμώσουμε όπως παλιά!
• Ηταν τόσο όμορφα! Ευχαριστώ! Ευγνώμων!

Καλό Σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• "Μαμά, εγώ συχνά σκέφτομαι πότε θα πάμε στο Μαϊάμι.": ο Στέφανος το πρωί της Παρασκευής.
• Όμορφη, ηλιόλουστη ήταν Παρασκευή και το απόγευμα υποδεχτήκαμε για ένα apero την μεσίτρια Laura από την οποία αγοράσαμε το σπίτι. Και ήταν όπως πάντα πολύ γλυκιά! Και ήπιαμε τα κρασιά μας, τσιμπήσαμε τις μπρουσκέτες μας, περιηγηθήκαμε στο σπίτι και μας υποσχέθηκε ότι θα μας στείλει και tips της περιοχής καθώς είναι γέννημα - θρέμα από εδώ.
• Και το βράδυ, όπως προβλεπόταν, έριξε μια καταιγίδα! Πω πω!
• Σάββατο και το Α' μέρος το περάσαμε σπίτι με χαλαρό πρωινό και δουλειές, και το μεσημέρι επισκεφθήκαμε τους φίλους στην Bienne.
• Εκεί μαγειρέψαμε γαριδομακαρονάδα, τα μικρά έπαιξαν, εμείς τα είπαμε και το απόγευμα βγήκαμε για μεγάλη βόλτα προς τη λίμνη, με στάση στο αγαπημένο Restaurant La Peniche όπου μείναμε ώρες, στην αρχή με σπιτικά ice tea και παγωτά για τα μικρά, και μετά με ελαφρύ τσίμπημα. Καθ' όλη τη διάρκεια, τα αγοράκια έπαιξαν εξαιρετικά στη μικρή παιδική χαρά και δίπλα στη λίμνη.
• Και στο γυρισμό, τα μικρά δεν ήθελαν να αποχωριστούν! Ανεβήκαμε λοιπόν πάλι πάνω για λίγο και εν τέλει φτάσαμε πίσω σπίτι μετά τις 22.00 -εννοείται με τον μικρό να κοιμάται στο αυτοκίνητο.
• Την Κυριακή αποφασίσαμε να την περάσουμε σπίτι και για να ξεκουραστούμε λιγάκι και για να προχωρήσουμε κάποιες δουλειές.
• Έτσι κάναμε την κηπουρική μας (που ποτέ δεν τελειώνει), βγάλαμε τις βαλίτσες, καθαρίσαμε, μας μαγείρεψε ο συνοδοιπόρος εξαιρετικές παπαρδέλες με κιμά, φάγαμε πρώτη φορά έξω στη βεράντα, απολαύσαμε ήλιο, βιντεοκλήσεις με τους αγαπημένους μας και ηρεμία.
• "Πάρα πολύ θα μου λείψουν οι άλλοι φίλοι μου και οι δάσκαλοί μου από το μικρό σχολείο".... ο γλυκός μου ο Στεφανάκος συνειδητοποιώντας ότι δεν θα τους ξαναδεί.
• Και εκεί που δεν το περιμένεις, στη μέση του πουθενά, σε ένα τόσο δα μικρό σούπερ-μάρκετ, να' σου τα ελληνικά -και θεϊκά- Caprice! Τα εντόπισε ο συνοδοιπόρος και μας τα έφερε έκπληξη!
  
• Δευτέρα και ξεκίνησε επίσημα η περίοδος του "δεν θα μπουν άλλα πλυντήρια πριν τις διακοπές οπότε φοράω ότι δεν έχω φορέσει 3 χρόνια τώρα"! χιχι
• Και οι δουλειές πολλές! Εντός και εκτός δουλειάς!
• Και το μεσημεράκι κοιμήθηκε μόνος του ο μικρός στο καναπεδάκι του!
• Και κάναμε και τα ακροβατικά μας την Δευτέρα προσπαθώντας να αραιώσουμε λιγάκι την "ζούγκλα" που έχουμε στον κήπο.
• Την Τρίτη το πρωί είχαμε και το πρώτο ραντεβού με τη νέα μας παιδίατρο!
• Και βεβαίως το είχαμε συζητήσει με τον Στεφανάκο και το πρωί ετοιμάστηκε μες στη χαρά.
• Και όλα πήγαιναν ιδανικά μέχρι να μπούμε στην αίθουσα όπου προφανώς ντράπηκε και "κλείστηκε". Ευτυχώς είχαμε πολλά γραφειοκρατικά και πολλές ερωτήσεις προς εμάς τους γονείς οπότε πήρε τον χρόνο του ο Στέφανος και στο Β' Μέρος, με υπομονή και καλή διάθεση από την γιατρό, συνεργάστηκε και ολοκληρώθηκε με επιτυχία αυτό το πρώτο ραντεβού.
• Και μέσα στη μέρα, κάναμε ένα διάλειμμα ο Στεφανάκος και εγώ και πεταχτήκαμε μέχρι τη Λωζάννη για μικρά δωράκια ενόψει του ταξιδιού μας στην Ελλάδα.
• Πρώτη φορά με μάσκα καθώς πλέον είναι υποχρεωτική και στα καταστήματα.
• Και τις τελευταίες ημέρες (μη σας πω εβδομάδες) παρακολουθούμε το Mars. Πρόκειται για μία σειρά του National Geographic η οποία είναι ένα μείγμα ντοκυμαντέρ (με πραγματικά γεγονότα, συνεντεύξεις, επιστημονικές αναλύσεις, ιστορικά στοιχεία) και μυθοπλασίας (πώς φαντάζονται ότι θα εξελισσόταν μία αποστολή στον Άρη το 2033).
• Έχει πολύ ενδιαφέρον, ειδικά για κάποιους σαν εμένα που δεν έχουν παρακολουθήσει στενά τις διαστημικές εξελίξεις, παρουσιάζοντας το όνειρο και τη φιλοδοξία από τη μία αλλά και την σκληρή πραγματικότητα από την άλλη.
• Ένα θα σας πω: είδα στον ύπνο μου ότι είχαμε φτάσει στο αεροδρόμιο της Αθήνας, μας έκαναν το τεστ και βγήκα θετική στον κορωνοϊό και έπρεπε να περάσω όλες τις διακοπές μόνη στο σπίτι μου. Πραγματικός εφιάλτης! Τι ζούμε!
• Η Τετάρτη μας γέμισε με ένα σωρό δουλειές! Επαγγελματικές, οικιακές, ταξιδιωτικές.... Είχαμε λοιπόν πακεταρίσματα, τακτοποιήσεις, καθαριότητες ενόψει του πολυ-αναμενόμενου ταξιδιού μας.
• Έτσι, ξημέρωσε η Πέμπτη και από τις 07.45 είμασταν στους δρόμους (οι 3 μας και οι 4 βαλίτσες μας) μέχρι περίπου τις 17.00 όπου και αφιχθήκαμε στο πατρικό μου σπίτι στην Βούλα Αττικής!
• Ταξί - τρένο - περπάτημα - αεροπλάνο - αυτοκίνητο για να ενωθεί το Belmont με την Βούλα. Και όλα αυτά με υποχρεωτική μάσκα.
• Τα πήγαμε όμως εξαιρετικά, ο Στεφανάκος είχε αναλάβει την βαλίτσα του με τον Mickey, όλα τα ΜΜΜ ήταν στην ώρα τους και στο αεροδρόμιο όλα ήταν κάπως πρωτόγνωρα αλλά όχι πιο κουραστικά.
• Τρεις ώρες πτήση, με ένα αεροπλάνο σχεδόν πλήρες, με πρόσωπα κρυμμένα πίσω από μάσκες αλλά διατηρώντας μια ηρεμία, με τον μικρό να κρυφο-παρακολουθεί μια παιδική ταινία από το tablet του μπροστινού κοριτσιού και άφιξη χωρίς επιπλοκές.
• Έτσι, το απόγευμα ενώθηκαν οι 3 οικογένειες, φάγαμε κεφτεδάκια με αμπελοφάσουλα που είχαμε παραγγείλει, αγκαλιαστήκαμε (ω ναι!) και ο μικρός δεν σταμάτησε να παίζει με όλους, να εξιστορεί και να φιλάει την Αρτεμούλα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Αυτό πρέπει να ήταν το πρώτο μας, πραγματικά καλοκαιρινό πσκ!
• Την Παρασκευή, μετά από τις δουλειές μας, κατηφορίσαμε παραλήμνια, αυτή τη φορά στην περιοχή του Ouchy.
• Εκεί ο μικρός ενθουσιάστηκε με το τεράστιο, ξύλινο καράβι με τις τσουλήθρες και τις γέφυρες, εμείς χαλαρώσαμε λιγάκι, περπατήσαμε, θαυμάσαμε και επιστρέψαμε.
• "Είδες μαμά πόσο γρήγορα πηγαίνει αυτό το αυτοκίνητο; Σαν τα πόδια μου!".
• Και το Σάββατο είχαμε οικογενειακή εκδρομή στην περιοχή του Montreux.
• Επειδή φτάσαμε όμως μεσημέρι, ξεκινήσαμε με στάση για φαγητό στην όμορφη terrace του εστιατορίου Le Pavois. Αν δεν το είχαμε ψάξει, δεν θα μας γέμιζε το μάτι γιατί ανήκει σε ένα ξενοδοχείο που είναι λίγο 80s αισθητικής.
• Η μεγάλη του όμως βεράντα μας αντάμειψε, και το φαγητό επίσης.
• Έτσι, γεμάτοι και χορτάτοι συνεχίσαμε με το Chateau de Chillon που τόσο καιρό θαυμάζαμε αλλά ποτέ δεν είχαμε επισκεφθεί.
• Πρόκειται για το Νούμερο #1 σε επισκεψιμότητα, Ελβετικό Κάστρο. Πραγματικά μεγαλόπρεπο, σε μια εντυπωσιακή τοποθεσία πάνω στη λίμνη - στο κέντρο της Swiss Riviera.
• Και μπαίνοντας μέσα συνειδητοποιείς το πραγματικό του μέγεθος και πώς ήταν τελικά φτιαγμένα τα κάστρα, γεμάτα καταπακτές, κρύπτες, μυστικούς διαδρόμους, λαβυρίνθους και ... φυλακές.
• Να σας πω την αλήθεια, η αίσθηση σε κάποια μέρη του κάστρου ήταν πολύ περίεργη (τουλάχιστον για εμένα) καθώς σε φέρνει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα (δηλαδή τους απαγχονισμούς, τις φυλακές, τα βασανιστήρια...). 
• Το περάσαμε όμως ελαφρά αυτό το μέρος και επικεντρωθήκαμε στη μαγευτική θέα (ειδικά από τις πολεμίστρες), στα πλακόστρωτα δρομάκια και στους εντυπωσιακούς πύργους.
• Απόγευμα πια, μετά από πολύ περπάτημα, επιστρέψαμε σπίτι για να ανασυγκρότηση.
• Και την Κυριακή, αφού ξύπνησε ο μικρός εκεί κατά τις 07.00 και τον πήραμε στο κρεβάτι μας, συνέβη το κοσμοϊστορικό γεγονός της οικογενειακής αφύπνισής μας στις 09.15! Τι δώρο!
• Και το μεσημέρι είχαμε δεύτερο κοσμοϊστορικό γεγονός αφού καταφέραμε -επιτέλους- να κάνουμε το πρώτο μπάνιο της χρονιάς!
• Ο ενθουσιασμός και των τριών μας δεν περιγράφεται.
• Έτσι, επισκεφθήκαμε για πρώτη φορά την πλαζ του γειτονικού μας Pully που αποτελεί μία καταπράσινη έκταση, με 3 πισίνες, 1 εστιατόριo, πρόσβαση στη λίμνη μέσω μιας εξέδρας και αρκετές αθλοπαιδιές.
• Βρήκαμε λοιπόν την ωραία μας σκιά κάτω από την μουριά και για 4-5 ώρες μπαινοβγαίναμε στις παιδικές πισίνες με τον Στεφανάκο (μαζί και εναλλάξ), παίζαμε μπάλα στο γρασίδι, φτιάχναμε cupcakes στην άμμο, φάγαμε την πίτσα μας, ήπιαμε τις μπύρες μας και απολαύσαμε ήλιο.
• Και ο μικρός, κλασικά, δεν χόρταινε το νερό! Μετά όμως από μόλις λίγα λεπτά, γινόταν πάλι μωβ και έτρεμε. Φτου και από την αρχή λοιπόν να βγει, να ζεσταθεί λίγο, για να ξαναμπεί δριμύτερος!
• Και δώστου βουτιές και νεροπίστολα και μπάλες και γνωριμίες με άλλα παιδάκια. Τρισευτυχισμένος!
• "Πόσο ωραία ήταν μαμά στις πισίνες. Περιμέναμε τόσο καιρό πώς και πώς να πάμε!"
• Κλείσαμε και τις καλοκαιρινές μας διακοπές! Την ελληνική μας εξόρμηση δηλαδή. Και αυτή τη φορά προορισμός μας θα είναι η Σέριφος!
• Και η εργασιακή εβδομάδα ήταν πολύ - πολύ busy! Πω πω! Έκρηξη calls και παρουσιάσεων και αναλύσεων και προτάσεων και μπερδεμάτων και πιέσεων.....
• Την Τρίτη όμως το απόγευμα υποδεχτήκαμε στο Lutry έλληνες φίλους που μένουν στη Λουκέρνη τόοοσα χρόνια τώρα χωρίς όμως να έχουμε καταφέρει να συναντηθούμε σε ελβετικό έδαφος. Τον Σταύρο και την Τζοβάννα, οι οποίοι έκαναν μίνι διακοπές καθώς τα κορίτσια τους βρίσκονται σε κατασκήνωση.
• Και πήραμε τα παγωτά μας, κάναμε πατίνι, περπατήσαμε πολύ, συζητήσαμε πολύ, γελάσαμε πολύ, και συνεχίσαμε με μπύρες και ακόμη περισσότερες συζητήσεις... και ο Σταύρος με τον Στέφανο έβγαλαν παπούτσια και μπήκαν στη λίμνη και μετά -όπως ήταν αναμενόμενο- ο Στέφανος συνέχισε κανονικά με μαγιώ.
• "Άντε ψηλέ, κάνε και εσύ λίγο πατίνι." ο Στέφανος στον Σταύρο! Ταίριαξαν τόσο πολύ!
• Ανανεώσαμε το ραντεβού για μετά τις διακοπές, στη Λουκέρνη αυτή τη φορά.
• Τετάρτη και Πέμπτη γεμίσαμε με ήλιο και δουλειές στο σπίτι και μαγειρικές και παγωτά στην βεράντα και κηπουρικές και βιντεοκλήσεις με τις οικογένειες.
• Και την Πέμπτη το βράδυ αποχαιρετίσαμε την αγαπημένη μας συνάδελφο Barbora η οποία μετά από 1,5 περίπου χρόνο στα γραφεία της Λωζάνης επιστρέφει στην πατρίδα της την Σλοβακία.
• Έτσι, μαζευτήκαμε στον όμορφο κήπο ενός άλλου συναδέλφου, φάγαμε σπιτικό Σλοβάκικο -εξαιρετικό- φαγητό, αναπολήσαμε, συγκινηθήκαμε, γελάσαμε, παίξαμε και αγκαλιαστήκαμε σφιχτά. Καλή αντάμωση αγαπημένη Barbora!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Πόσο θα 'θελα μια μέρα να σου μοιάσω

Να ξυπνώ με το ίδιο, λαμπερό, αγνό χαμόγελο κάθε πρωί και να πετάγομαι από το κρεβάτι έτοιμη να κατακτήσω τον κόσμο.

Να τρώω λίγο, να πίνω πολύ νερό και να μην σταματώ να κινούμαι.

Να χορεύω με ότι μουσική και αν ακούσω (πραγματικά σαν να μη με κοιτά κανείς), με πάθος και ένταση, παρακινώντας παράλληλα όλους να με ακολουθήσουν.

Να φτιάχνω κόσμους θαυμαστούς με 2 lego και 2 κουκλάκια.

Να κάνω σφιχτές - σφιχτές αγκαλιές και "τσικι-μπλίκι" δικής μου εφεύρεσης (όπου τα πρόσωπά μας ενώνονται σε βαθμό που δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις!).

Να τρέχω στη λίμνη και στη θάλασσα και να μην κοντοστέκομαι ούτε λεπτό, ακόμα και όταν το νερό είναι πάγος.

Να γεμίζω σοκολάτες στο πρόσωπο και χυμούς στις μπλούζες και απλά να μην με νοιάζει.

Να βάζω "γκαζίνα" για να πάει σφαίρα το πατίνι μου.

Να νοιώθω τέτοια αυτοπεποίθηση με ότι και αν καταπιάνομαι (από τα lego και τα puzzles μέχρι το τένις και τα μαστορέματα) ενώ παράλληλα ενθαρρύνω και τους άλλους για να κατακτήσουμε μαζί τις νέες "κορυφές".

Να είμαι εκεί, ανεκτίμητος βοηθός σε όποιο εγχείρημα (από τη συναρμολόγηση των επίπλων και τις μεταφορές, μέχρι τις μαγειρικές και την καθαριότητα).

Να έχω τέτοια ενέργεια που να χρειάζεται να χοροπηδώ ακόμα και όταν παρακολουθώ την αγαπημένη μου σειρά.

Να ξέρω όλους τους Μικρούς Κυρίους και τις Μικρές Κυρίες απέξω.

Να διακρίνω ένα διαστημόπλοιο στο ταπεινό ξυλαράκι που μαζέψαμε από την παραλία και να φτιάχνω τάρτες με φράουλα χρησιμοποιώντας πετραδάκια και άμμο.

Να προσπαθώ ξανά και ξανά για να καταφέρω να κάνω την κωλοτούμπα μου ίσια, γνωρίζοντας ότι θα τα καταφέρω (πού θα πάει!).

Να μη ντρέπομαι να ζητήσω βοήθεια, παρακολουθώντας με προσοχή τις οδηγίες ώστε την επόμενη φορά να μην τις χρειαστώ.

Να ξεκαρδίζομαι παρακολουθώντας τις περιπέτειες των μικρών μου ηρώων.

Να βρίσκω ευφάνταστους τρόπους να μεταμορφώσω τα καθημερινά αντικείμενα σε μαγικά (από την πετσέτα - μπέρτα μέχρι τις κάλτσες - γάντια του μποξ).

Να διεκδικώ μέχρι τέλους αυτό που ποθώ.

Να κοιτώ μες στα μάτια και να λέω "Σ' αγαπώ τόοοοσο, όσο όλη η πόλη".

Να μαθαίνω κάθε λεπτό απλά παρατηρώντας και ρωτώντας.

Να μη φοβάμαι να ρωτήσω.

Να αναγνωρίζω ενστικτωδώς αυτά που πραγματικά αξίζουν -τα παιχνίδια, τα γέλια, ένα σοκολατένιο αβγουλάκι, δυο σφιχτές αγκαλιές, ένα καινούργιο βιβλίο και το μεγαλύτερο καράβι lego του κόσμου όλου.

Να απολαμβάνω το κάθε τι μικρό και καθημερινό, ξανά και ξανά, σαν να το ζω για πρώτη φορά.

Να πέφτω αλλά αμέσως να χαμογελώ φωνάζοντας "είμαι καλά!".

Να ενθουσιάζομαι με κάτι τόσο μαγικό όσο ένα χαντζαπλάστ.

Να είμαι ξεκάθαρος στο τι μου αρέσει και τι όχι αλλά παρόλα αυτά να έχω την τόλμη να δοκιμάσω (και ας είναι η εκατοστή φορά που τρώω ντομάτα απλά για να επιβεβαιώσω ότι δεν μου αρέσει).

Να είμαι ο εαυτός μου.

Αχ, πόσο θα 'θελα μια μέρα να σου μοιάσω....

Θα μεγαλώνω, θα μεγαλώνω μ' έναν κόμπο στο λαιμό 

Που κάποτ' έλεγα τον κόσμο πως θ' αλλάξω 

Μα μεγαλώνοντας αλλάζω εαυτό 

Και πόσο θα ’θελα μια μέρα να σου μοιάσω

Θα μεγαλώνεις, θα μεγαλώνεις μες στη ζωή να πολεμάς 

Θα μεγαλώνεις και τον κόσμο θα αλλάζεις 

Θα μεγαλώνω και θυμό μη μου κρατάς 

Που κάθε μέρα λίγο λίγο θα μου μοιάζεις

ανδριάνα

ΥΓ. Οι στίχοι προέρχονται από το τόσο όμορφο και συγκινητικά αληθινό τραγούδι της Ρίτας Αντωνοπουλου "Μεγαλώνω" που άκουσα μέσω του φίλου Γιώργου -musicspins.

How was your week?

• Ακόμη ένα γεμάτο, ηλιόλουστο, όμορφο παρασκευοσαββατοκύριακο (μα πόσο μεγάλη λέξη!)!
• Την Παρασκευή, αντί για lunch break, συναντήθηκα με ακόμη 2 συναδέλφους για να κάνουμε τα ψώνια του αιώνα! Τα ψώνια δηλαδή για το εταιρικό μας BBQ. Τι να σας λέω! Μία Ελληνίδα, ένας Καταλανός και ένας Γάλλος ψωνίσαμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Το διασκεδάσαμε πάντως δεόντως!
• Και το απόγευμα είχαμε σύντομη επίσκεψη του γείτονά μας για να μας εξηγήσει κάποια θεματάκια του οικοπέδου και του κήπου.
• Πεταχτήκαμε και με τον Στεφανάκο σε ένα μικρό εμπορικό στο Lutry για να πάρουμε ένα δωράκι από την nespresso και να κάνουμε κάποια γρήγορα ψώνια από το coop.
  
• Και έριξε μία καταιγίδα το βράδυ! Σαν χαλάζι ήταν! Και είχαμε αφήσει και τα μαξιλάρια έξω οπότε έτρεχε ο κακομοίρης ο συνοδοιπόρος στις 04.00 να τα μαζέψει.
• Το Σάββατο όμως ξημέρωσε ηλιόλουστο και ζεστό!
• Και λίγο μετά τις 12.00 είμασταν στο Le Refuge des Charbonnieres που είχαμε νοικιάσει για το εταιρικό - ομαδικό μας BBQ!
• Και πρώτη φορά μαζευτήκαμε οι συνάδελφοι με τις οικογένειές μας. Και γέμισε η ημέρα μας με γέλια και ιστορίες και παιχνίδια και φαγητά και νέες γνωριμίες.... Είχαμε να συναντηθούμε άλλωστε τόσο καιρό!
• Και ο Στεφανάκος, ο οποίος κοιμήθηκε στη διαδρομή, όταν ξύπνησε απλά δεν ήθελε να συμμετέχει. Τόσος κόσμος, τόση φασαρία.... Έτσι, ήρεμος και σίγουρος, απλά ζήτησε να κάτσει μόνος του στο αυτοκίνητο. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, έλα λίγο να φας, έλα λίγο να παίξουμε... τίποτα.
• Μία ολόκληρη ώρα έμεινε έτσι στο αυτοκίνητο, χωρίς γκρίνια, και μετά βγήκε με τον μπαμπά του για βόλτα στο δάσος.
• Επιστρέφοντας από το δάσος, ήταν μες στην καλή χαρά και από εκεί που δεν ήθελε κανέναν, κατέληξε να μοιράζει λουλούδια και φιλιά στην Jessica, να παίζει ξιφομαχία με τον Sergi, να δίνει το καπέλο του στον Pierre, να συμμετέχει στα ομαδικά μας παιχνίδια τραγουδώντας και να γίνεται το επίκεντρο 30 ατόμων. Well well....
• Γεμάτοι λοιπόν από όλες τις απόψεις, αναχωρήσαμε κατά τις 17.00 για να παρευρεθούμε σε δεύτερο BBQ, αυτή τη φορά της φίλης Ναταλίας για τα γενέθλιά της, στον όμορφο κήπο της.
• Φίλοι, ήλιος, πιτσιρίκια, ιστορίες, μπουγελώματα, γέλια, ευχές..... ήταν πολύ όμορφα.
• Αισίως επιστρέψαμε στις 22.00 σπίτι, πτώμα, ηλιοκαμένοι, χαρούμενοι και γεμάτοι.
• Κυριακή και η σειρά μας να επισκεφθούμε τους φίλους στην Bienne.
• Φτάσαμε λοιπόν το μεσημεράκι, μαγειρέψαμε παρέα, τα είπαμε, έπαιξαν τα μικρά και το απόγευμα βγήκαμε βόλτα με τα πατίνια φτάνοντας σε ένα πάρκο με παιδική χαρά που δεν είχαμε ξανα-επισκεφθεί.
• Και μπουμ! Πάρτο κάτω το παντζούρι. Μπλόκαρε πριν κοιμηθούμε σε κάτι καρέκλες κατεβαίνοντας και αποκολλήθηκε το πάνω μέρος. Για να μην σας κουράζω, κατάφερε ο συνοδοιπόρος μετά από ώρες να ανοίξει το κουτί, να το ξανα-ενώσει αλλά όχι να το ανεβάσει.
• French Challenge #532: συνεννόηση με εταιρία κουφωμάτων ώστε να στείλουν έναν τεχνικό να δει το χαλασμένο παντζούρι.
• Και το απόγευμα της Δευτέρας, είμασταν σε παράλληλα calls ο συνοδοιπόρος και εγώ και όπως αποδείχτηκε, είχαμε την ίδια εντύπωση, ότι ο Στέφανος είναι δηλαδή με τον άλλον γονιό. Κατεβαίνει με τα ακουστικά λοιπόν ο συνοδοιπόρος έντρομος αφού συνειδητοποιεί ότι ο Στέφανος δεν είναι με εμένα στο σαλόνι και σίγουρα ούτε με εκείνον στο γραφείο ή στο δωμάτιό του. Αρχίζουμε λοιπόν να φωνάζουμε και οι 2 και να τρέχουμε δεξιά - αριστερά με μόνο αποτέλεσμα να ξυπνήσουμε τελικά άθελά μας τον μικρό που κοιμόταν στην κρεβατοκάμαρά μας!
• Γιατί τις τελευταίες ημέρες, έχει καταφέρει να κοιμάται μόνος του, ήσυχα - ήσυχα κάποια μεσημέρια, χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι. Και είναι από τη μία πολύ ασυνήθιστο για εμάς αλλά και άκρως θετικό και ανακουφιστικό από την άλλη! Ο γλυκός μου.
  
• Μπήκε ο Ιούλιος και ακόμα κοιμόμαστε με κουβέρτα εδώ στας ελβετίας. Ξεκινάμε όμως την αντίστροφη μέτρηση αναζητώντας παράλληλα και τον φετινό μας προορισμό. Γιατί στην Αθήνα θα είμαστε βεβαίως - βεβαίως αλλά αν δεν πας κάπου εκτός "σπιτιού", διακοπές δεν είναι. Και επειδή οι φίλοι φέτος είναι οι περισσότεροι είτε επιφυλακτικοί είτε δεν συμπίπτουν οι διακοπές μας, είπαμε να κινηθούμε αυτόνομα και αν προκύψει και ομαδική εξόρμηση ακόμη καλύτερα.
• Λάβαμε και ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια από την Laura -την μεσίτρια μέσω της οποίας αγοράσαμε το σπίτι! 
• Και οι υπόλοιπες ημέρες γέμισαν με calls (πολλά!), εργασίες στον κήπο (τοποθέτησε ο συνοδοιπόρος σχοινί - κάγκελο σε μία από τις απόκρυμνες πλαγιές του κήπου και ακόμη ένα για τις ορειβασίες του μικρού), σπιτικές δουλειές και μαζέματα, γραφειοκρατικά των 2 καντονιών.....
• Κουρεύτηκε και το γκαζόν από το δίδυμο των κηπουρών, μπήκε και το ποτιστικό και βγήκαν τα μαγιώ! Κατενθουσιασμένος ο μικρός!
• Κάναμε και μία επίσκεψη στο ένα από τα γειτονικά μας tennis club με την ελπίδα ότι θα μπορούσαμε να πιούμε ή να τσιμπήσουμε κάτι αλλά ήταν fully booked! Κάναμε όμως μία αναγνωριστική και την επόμενη φορά θα επιστρέψουμε πιο οργανωμένοι.
• Την Πέμπτη ήταν και η ιστορική μας πρώτη παραγγελία φαγητού μέσω uber eats. Και η παραγγελία ήταν από το κέντρο της Λωζάννης και στο app αμέσως έβγαλε τον νεαρό που θα μας την έφερνε αναφέροντας ότι θα έρθει με bike. Ε, λέω και εγώ, μηχανή θα εννοεί, δεν γίνεται να έρθει εδώ πάνω με ποδήλατο!
• Έλα όμως που έφτασε ο κακομοίρης κάθιδρος και λαχανιασμένος σχεδόν μετά από 1 ώρα με το ποδηλατάκι του! Ούτε καν e-bike! Και είχε και μία ζέστη.... Πόσο τον λυπήθηκα! Ευτυχώς ήταν νέος, αθλητικός και ωραίος ;) .

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Τα χέρια της

Σε ένα ουδέτερο βράδυ Κυριακής, πριν λίγες εβδομάδες, χωρίς κανένα συγκεκριμένο ερέθισμα ή αφορμή, λίγο πριν κοιμηθώ, εκεί που ο νους αρχίζει να γαληνεύει, ήρθαν ολοζώντανα στα μάτια μου τα χέρια της. Τα χέρια της γιαγιάς Ευδοκίας. Και αμέσως ένιωσα αυτήν τη ζεστασιά και θαλπωρή. Δεν ήθελα να κοιμηθώ για να συνεχίσω να τα βλέπω και να τα νιώθω.

How was your week?

• Δέκα. Δέκα ολόκληρα χρόνια γάμου γιορτάσαμε την Παρασκευή 19 Ιουνίου 2020. Μία δεκαετία που φαντάζει άλλες φορές για 1 χρόνος και άλλες για μια ζωή. Πόσα έχουμε ζήσει, πόσα έχουν αλλάξει, πόσο έχουμε αλλάξει.... 
• Και οι εορτασμοί δεν ήταν όπως ονειρευόμασταν λόγω της κατάστασης αλλά ήταν μια χαρά.
• Έτσι, το απόγευμα φορέσαμε τα ωραία μας και πήγαμε στο Le Patio να φάμε οι τρεις μας.
• Ο καιρός δεν βοήθησε καθώς έβρεχε με ήλιο (!) και έτσι η ωραία terrace με την εκπληκτική θέα στα αμπέλια, τη λίμνη και τις Άλπεις ήταν κλειστή.
• Καθίσαμε λοιπόν μέσα, φάγαμε ωραία και γευστικά, ήπιαμε τα κρασιά μας και το βραδάκι επιστρέψαμε.
• Και ο Στεφανάκος τα πήγε περίφημα δεδομένων των "επίσημων" συνθηκών.
• Και το Σαββατοκύριακο είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε τους αγαπημένους μας φίλους - γιατρούς! Και ο καιρός μας έκανε -επιτέλους- το χατήρι οπότε οι συνθήκες ήταν ιδανικές και περάσαμε υπέροχα! Σαν να είμασταν διακοπές και ας παραμείναμε σπίτι.
• 'Ετσι, κατέφτασαν νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου και μέχρι το απόγευμα απολαύσαμε το σπίτι, τη βεράντα, τα αγοράκια που έτρεχαν και έπαιζαν και έκαναν ποδήλατο, μαγειρικές και BBQ, κρασιά και καφέδες, γέλια και βελτιώσεις στις οικιακές μας τεχνολογίες!
• Το απόγευμα συνεχίσαμε με βόλτα στο Lutry για περπάτημα και πατίνι και παγωτό και παιδότοπο και αργά πια πήγαμε όλοι για ύπνο.
• Και ο ύπνος δεν πήγε πολύ καλά (βασικά για τα 2 μικρά αγόρια που μοιράστηκαν το ίδιο κρεβάτι) αλλά δεν πειράζει.
• Κυριακή με σπιτικό πρωϊνό, παιχνίδια και βόλτα στο Pully με καλοκαιρινές θερμοκρασίες!
• Πίσω σπίτι για μεσημεριανές μαγειρικές, μαζέματα, τακτοποιήσεις, ετοιμασίες, ύπνους των μικρών στη βεράντα και αναχώρηση για Neuchatel για το πάρτυ του μικρού Ορφέα που έγινε ενός.
• Εκεί συναντήσαμε τους φίλους, κάποιους που είχαμε να δούμε καιρό, έπαιξαν τα μικρά, τσιμπήσαμε, ευχηθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε και αναχωρήσαμε για το σπίτι.
• Ήταν η πρώτη επίσκεψη στο Neuchatel μετά την οριστική αναχώρησή μας.
• Και η καλοκαιρία συνεχίστηκε προς μεγάλη μας χαρά και έτσι η έναρξη της εργασιακής εβδομάδας έγινε πιο γλυκιά.
• Τακτοποιήσεις, πλυντήρια, δουλειά, ξεκούραση, κηπουρική.... γέμισε η Δευτέρα μας.
  
• Και την Τρίτη το απόγευμα επισκεφθήκαμε για πρώτη φορά το γειτονικό, μικρό και τόσο γραφικό Cully. Εκεί περπατήσαμε, έκανε ο μικρός πατίνι, πήγε στην παιδική χαρά, απολαύσαμε εμείς ομορφιά και λίμνη και αμπέλια, και στο γυρισμό σταματήσαμε σε μια μικρή πιτσαρία που μας τράβηξε την προσοχή, την La-Pizza, όπου φάγαμε εξαιρετικά.
• Τετάρτη και μετά από μία ακόμη γεμάτη, ηλιόλουστη ημέρα είχαμε 2 επισκέπτες: από την μία τον αγαπημένο μας ασφαλιστή που μας άλλαξε τις πινακίδες των αυτοκινήτων (και κατάφερε και βρήκε 2 με μόνο τους τελευταίους 2 αριθμούς διαφορά) και έκατσε και για ένα καφέ, και από την άλλη έναν συνάδελφο του συνοδοιπόρου που μετακόμισε και αυτός με την οικογένειά του πρόσφατα στην ευρύτερη περιοχή και ήρθε με την μηχανή του για μια "γρήγορη" μπύρα που τελικά κράτησε 2 ώρες.
• Και του Στεφανάκου τρέχουν τα μάτια του και η μύτη τις τελευταίες ημέρες αλλά από κέφι είναι ακμαίος.
• Πέμπτη και το απόγευμα μείναμε οι 2 μας καθώς ο συνοδοιπόρος είχε BBQ με τους συναδέλφους στα παλιά λημέρια του Neuchatel.
• Έτσι, εμείς είδαμε ταινία (Cars ... ξανά και ξανά) και τα περάσαμε υπέροχα.
• Και αφού κοιμήθηκε, πρόλαβα και εγώ μία yin yoga που τόσο αναζητώ τελευταία.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Όμορφο, γεμάτο σαββατοκύριακο με φίλους. Και ας μη βοήθησε ο καιρός, δεν πειράζει.
• Έτσι, την Παρασκευή, αφού τελειώσαμε με τις δουλειές μας και αφού κοιμήθηκε ο μικρός το μεσημέρι μετά από δεν ξέρω πόσο καιρό, υποδεχτήκαμε για πρώτη φορά σπίτι τους πρώην γειτόνους.
• Και η βροχή έκανε ένα διάλειμμα και έτσι μπορέσαμε να κάτσουμε έξω, και να φάμε πίτσα, και να πιούμε τα κρασιά μας, και να παίξουν τα μικρά.
• Και το πρωινό του Σαββάτου προβλεπόταν ηλιόλουστο -δεν είναι να χάνεις τέτοιες ευκαιρίες!
• Οπότε μετά από κάτι αγορές που έκανε ο συνοδοιπόρος για τον κήπο (σαν να επιπλώνεις ένα δεύτερο σπίτι είναι όλα τα σύνεργα του κήπου!) και τα Paw Patrol που παρακολούθησε ο μικρός, βγήκαμε στο Pully αυτή τη φορά, για βόλτα στη λίμνη με τα πατίνια και μεσημεριανό κάτω από τα δέντρα -στην κυριολεξία.
• Πολύ μας άρεσε το Pully. Πιο μικρό, πιο ήσυχο, πιο μαζεμένο. Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία.
• Και εννοείται ότι φύγαμε just για την βροχή που ήρθε with a vengeance!
  
• "Μαμά τι θα γίνει, κάθε μέρα παράσταση θα έχουμε;" -ενώ τραγουδούσα στο αυτοκίνητο Roxette Listen to your heart.
• Περιμέναμε καλοκαιρίες για να ευχαριστηθούμε τον κήπο αλλά μάλλον θα αργήσουν οπότε καλέσαμε τους Λωζανιώτες φίλους το απόγευμα για καφέ και κέικ.
• Έτσι, 6 ενήλικες + 5 παιδιά περάσαμε ωραία εντός, με τα μικρά να ανεβοκατεβαίνουν, να κυνηγιούνται, να παίζουν κρυφτό, να τσακώνονται (κλασικά αγόρια vs. κορίτσια) και τους μεγάλους να γελάμε πολύ, να ανταλλάσσουμε συμβουλές, να ονειρευόμαστε ελληνικά νησιά και εξόδους και να αναλύουμε τις κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις.
• Φουλ μέρα!
  
• Για αυτό την Κυριακή είπαμε να την περάσουμε σπίτι, να προχωρήσουμε και κάποιες από τις -ατελείωτες- δουλειές. 
• Έτσι μαγειρέψαμε γίγαντες (με αυτόν τον καιρό νοιώθεις σαν να είναι Οκτώβρης), κάναμε την πρώτη δοκιμή πλυσίματος χαλιού με την καινούργια σκούπα, τακτοποιήσαμε 3-4 κούτες ακόμα, αράξαμε, παίξαμε, χαλαρώσαμε....
• "Οι νυχτερίδες δεν κοιμούνται τη νύχτα; Άρα ούτε ο batman;"
• Δευτέρα με φουλ εργασιακό πρόγραμμα, σπιτικές κρέπες για μεσημεριανό και απογευματινή κηπουρική (πέρασαν 3 ώρες χωρίς να το καταλάβουμε!).
• Και με τα φτωχικά μας σύνεργα, ήδη έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο στον κήπο.
  
• Τρίτη με μεσημεριανό διάλειμμα στο... ΙΚΕΑ! Χρειαζόμασταν κάτι μικροπράγματα κυρίως για την οργάνωση της κουζίνας και έτσι ο Στεφανάκος και εγώ κάναμε τα ψώνια μας ανάμεσα στα meetings.
• Και το απόγευμα, κηπουρική και πάλι.
• Και το βράδυ άνοιξαν οι ουρανοί στην κυριολεξία! Καταιγίδα μέχρι και το απόγευμα της Τετάρτης.
• Αχ θέλω να έρθουν οι διακοπές! Και να είναι πραγματικές διακοπές! Χωρίς μάσκες και φοβίες και αποστάσεις και ημίμετρα και περιορισμούς. Γίνεται;
• Τετάρτη και το πρόγραμμα συνεχίστηκε γεμάτο με τις δουλειές του σπιτιού να μην έχουν τελειωμό. Αυτή τη φορά στόχος ήταν η σύνδεση του σταθερού τηλεφώνου χωρίς όμως επιτυχία...
• Και εκεί που παλεύαμε με καλώδια, να 'σου ο γείτονας για να μας ρωτήσει πότε θα έχουμε χρόνο να συζητήσουμε κάποια θέματα του κτιρίου (γιατί το κτίριο είναι ένα, τα σπίτια δύο). Ευτυχώς, πρώτον, μιλάει άπταιστα αγγλικά και δεύτερον είναι πολύ ευχάριστος τύπος. Να δούμε βέβαια τι θέματα είναι αυτά....
• Και ο Στεφανάκος, μάλλον με αφορμή το κουκλάκι που του είχαν δώσει οι γείτονες πριν μέρες, έτρεξε και έφερε την Μάγια, το σκυλάκι - κουκλάκι του για να του το δώσει! Μωρέ! Που είναι και η αγαπημένη του η Μάγια!
• Του εξηγώ ότι τα παιδάκια του κυρίου είναι μεγάλα και ίσως είναι καλύτερα να τους αγοράσουμε κάποιο άλλο δώρο, και για τον κύριο το ίδιο. Και ότι μόλις τελειώσουμε την συζήτηση, θα του εξηγήσω ότι θέλει ο Στέφανος να τους προσφέρει ένα δώρο αλλά θα πάμε να αγοράσουμε κάτι. Ε, φεύγει ο κύριος και εγώ δεν αναφέρω κάτι. Έρχεται λοιπόν ο Στέφανος και μου λέει "δεν τους είπες για το δώρο που θα τους δώσουμε;". Τρέχω λοιπόν, προλαβαίνω τον κύριο και του εξηγώ την κατάσταση στα γαλλικά (για να ακολουθεί και ο μικρός) με την Μάγια στα χέρια. Καταλαβαίνει (προφανώς) ο Στέφανος ότι η Μάγια δεν ταιριάζει στον κύριο, την αφήνει, τρέχει ξανά πάνω στο δωμάτιό του, μας φωνάζει να περιμένουμε γιατί κατεβαίνει με δώρο και έρχεται τελικά με το καινούργιο του αυτοκινητάκι - cabrio και του το δίνει!
• Ο γείτονας εντυπωσιασμένος τον ευχαρίστησε και του εξήγησε ότι θα το πάρει με χαρά αλλά όποτε θελήσει ο Στέφανος το αυτοκινητάκι μπορεί να πάει να το πάρει.
• Μα πόσο γλυκό παιδί είναι αυτός ο Στεφανάκος βρε παιδιά;! Πόσες φορές με εντυπωσιάζει η καλοσύνη, η ενσυναίσθηση και η γενναιοδωρία του. Είναι αυτή η ηλικία μαγική γιατί αρχίζει να φαίνεται ο χαρακτήρας και όλες οι προσπάθειες που έχουμε κάνει τόσα χρόνια.
• Δεν είναι πάντα έτσι -εννοείται- αλλά είναι συχνά. Είναι ένα τρυφερό παιδί.
  
• Και νικητής του Master Chef #4 ο Σταύρος Βαρθαλίτης! 
• Φορολογικές δηλώσεις επί 3! Δεν έχω χειρότερο!
• Και η Πέμπτη προβλεπόταν ηλιόλουστη και ήταν, αλλά κατά το ήμισυ! Γιατί το απόγευμα ξεκίνησε πυκνή βροχή ξανά. 
• Προλάβαμε όμως και καθίσαμε στη βεράντα, κάναμε τις κλασικές κηπουρικές μας, έπαιξαν τα αγόρια ποδόσφαιρο και bowling και περάσαμε μία γεμάτη ημέρα στο σπίτι.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Παρασκευή και συνεχίσαμε στους ίδιους ρυθμούς, βροχή δηλαδή και κούτες!
• Και κατέφτασαν και οι ελληνικές κούτες με τους καθρέφτες αντίκα της μαμάς και πολλά καλούδια! Και ο πρώτος τοποθετήθηκε ήδη!
• Και το Σάββατο, παρέα με την κλασική βροχή, προχωρήσαμε και τα βαψίματα. Και είναι κουραστικά αλλά και τόσο αναζωογονητικά. Μεταμορφώνουν κυριολεκτικά τον χώρο και την αύρα, και ας είναι ένα απλό λευκό χρώμα. Είναι όμως ένα νέο, καθαρό, λαμπερό λευκό!
• Και το μεσημέρι, κατάκοποι, κάναμε μια γρήγορη βόλτα στη Λωζάνη σε ένα διάλειμμα της βροχής, για ένα burger στο five guys (που πολύ το μετάνιωσα και έτσι μάλλον θα είναι και το τελευταίο για εμένα), μικρή έρευνα αγοράς, λίγο περπάτημα, τυχαία συνάντηση με μια συνάδελφο και επιστροφή σπίτι.
• Το βράδυ παρακολουθήσαμε και το μικρό αφιέρωμα της ΕΡΤ στον μοναδικό Minas. Πόσο ταλαντούχος και ανατρεπτικός! Μπορείτε να το παρακολουθήσετε και εσείς online.
• Και την Κυριακή είχαμε τους πρώτους μας επισκέπτες στο νέο σπίτι: τους αγαπημένους μας Piotr + Magdalena.
• Κατέφτασαν νωρίς, με βροχή (εννοείται), ψήσαμε, μαγειρέψαμε, κάναμε το τουρ του σπιτιού, brainstormings για το πού μπορεί να μπει τι, αναλύσεις της περιοχής, της κατάστασης, παιχνίδια με τον μικρό που τους υποδέχτηκε μες στη χαρά, βγήκαμε και για μια γρήγορη βόλτα στη γειτονιά (σε ένα μικρό διάλειμμα της βροχής) και το απογευματάκι αναχώρησαν.
• Εδώ και κάποιες εβδομάδες, ο Στεφανάκος θέλει να μαθαίνει κάθε τι που τρώμε πώς έχει μαγειρευτεί, ποια είναι τα συστατικά του, από πού προέρχεται. Και εγώ προσπαθώ να είμαι πάντα ειλικρινής. Έτσι, στην τρυφερή ηλικία των τεσσάρων ετών, συνειδητοποιεί σιγά-σιγά ότι τα ζώα πρέπει να σκοτωθούν για να τα φάμε. Και επειδή και εγώ αμφιταλαντεύομαι εδώ και καιρό (μάλλον χρόνια) και πολύ θα ήθελα να περιορίσω ακόμα περισσότερο, ή και να διακόψω τη σχέση μου με την κατανάλωση κρέατος, είπαμε οι δυο μας, ο Στέφανος και εγώ, να κάνουμε μαζί αυτήν την προσπάθεια.
• Βέβαια ο γλυκός μου τα έχει ακόμα μπερδεμένα στο μυαλό του. Από τη μία "εμείς δεν θα ξαναφάμε τα ψαράκια" και από την άλλη "πολύ μου αρέσει αυτό το απέξω, το peau, το τρώω και στο σχολείο". 
• Δευτέρα και ο φθινοπωρινός καιρός έκανε ένα μικρό διάλειμμα, με συννεφιά αλλά τουλάχιστον χωρίς βροχή.
• Και γέμισε η ημέρα με conference calls και απογευματινό μαραθώνιο σιδερώματος.
• Τρίτη σε παρόμοιους ρυθμούς για το Α' μέρος αλλά με πολύ γεμάτο Β' μέρος.
• Έτσι, νωρίς το απόγευμα με το που σταμάτησε η βροχή, βγήκαμε για περιπατητική βόλτα στη γειτονιά! Και ακολουθήσαμε ένα "μυστικό", καταπράσινο μονοπάτι, επισκεφθήκαμε τη μικρή παιδική χαρά με την εκπληκτική θέα, γνωριστήκαμε με τις αγελάδες που βοσκούσαν σε απόσταση αναπνοής από τα σπίτια, θαυμάσαμε τις πανέμορφες μονοκατοικίες και επιστρέψαμε.
• Και επειδή ήταν ακόμα νωρίς και είχαμε ακόμα δυνάμεις, περάσαμε και ένα βάψιμο το μικρό wc.
• Και παράλληλα με τις μεγάλες δουλειές (κούτες, βαψίματα, έπιπλα κτλ.) προχωράνε και οι μικρές. Έτσι τακτοποιήθηκαν και τα μπαχαρικά στο όμορφο carousel που αγοράσαμε, και τα αξεσουάρ στο wc, και κάποια φώτα.
• "Πώς ήρθαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στον κόσμο μαμά;" Γεννήθηκαν αγάπη μου. "Και όταν όλοι οι άνθρωποι ήταν μπεμπέ, τότε ποιος τους γέννησε;".
• Τετάρτη και μετά από μία φουλ εργασιακή ημέρα που με άφησε με πονοκέφαλο (ουφ), πεταχτήκαμε ένα Jumbo (το ελβετικό τύπου praktiker) για σύνεργα κήπου και μικροπράγματα.
• Και την Πέμπτη βγήκε επιτέλους ο ήλιος! Και ας ήταν για λίγο.
• Βγάλαμε όμως ξανά τα μαξιλάρια στην βεράντα και ξαπλώσαμε με τον Στεφανάκο. Ακόμα και κηπουρική έκαναν τα αγόρια. Όλα τα χωρέσαμε σε αυτές τις λίγες ώρες ηλιοφάνειας γιατί αργά το απόγευμα ξανάρχισε η βροχή.
• Στο ενδιάμεσο, βγήκαν για βόλτα και πατίνι και παγωτό βανίλια τα αγόρια στο Lutry ενώ έμεινα πίσω εγώ να τελειώσω με τη δουλειά και τις δουλειές.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Comfort Zone

Αχ είναι ωραία εκεί. Ζεστά. Οικεία. Νοιώθεις ασφαλής. Προστατευμένος μέσα στο φρούριό σου. Κυρίαρχος. Ξέρεις κάθε του γωνία. Περιπλανιέσαι με άνεση χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Γιατί είναι πλέον μέρος του εαυτού σου. Έχεις προσαρμόσει άλλωστε τη ρουτίνα σου γύρω από αυτό. Είναι ο δικός σου, μοναδικός χώρος. Οι άνθρωποί σου. Οι συνήθειές σου. Τον έχεις γεμίσει μόνο με όσα θες και έτσι πορεύεσαι ξέγνοιαστα. Χωρίς πολλές απαιτήσεις.