How was your week?

• Η Παρασκευή μας ξεκίνησε με .. παιδίατρο. Το ετήσιο ραντεβού. Οπότε ο συνοδοιπόρος αναχώρησε για τη δουλειά και εγώ περίμενα τον Στεφανάκο να ξυπνήσει για να πάμε στον γιατρό.
• Ψέματα δε θα σας πω. Μετά από την τελευταία μας επίσκεψη στον παιδίατρο που του πήραν αίμα, δεν του πολυαρέσει η ιδέα. Οπότε πήγαμε με κλάματα, κατάφερα και τον ηρέμησα αλλά μετά δεν ήθελε να συνεργαστεί σχεδόν καθόλου. Ούτε το ύψος του δεν καταφέραμε να πάρουμε. Με το που φύγαμε βέβαια ηρέμησε και πήγε στο σχολείο του χαρούμενος.
• Έτσι επέστρεψα εγώ σπίτι για να κάνω το δεύτερο work from home της καριέρας μου.
• Και το απόγευμα τον παραλάβαμε μαζί με τον συνοδοιπόρο από τον παιδικό και πήγαμε κατευθείαν για παραλήμνιο καφέ με την Βάια και την οικογένεια για να κάνουμε τα updates μας.
• Σάββατο πρωί, και ενώ τα αγόρια άραζαν σπίτι, πετάχτηκα εγώ ένα άκρως απαραίτητο σούπερ-μάρκετ και με την επιστροφή μου αναχωρήσαμε για Bienne.
• Εκεί μας έκαναν "δώρο" οι φίλοι μία ώρα ξεγνοιασιάς και ησυχίας καθώς αφήσαμε τα μικρά με την νέα τους ελληνίδα νταντά και πήγαμε οι ενήλικες για έναν καφέ και μια γρήγορη βόλτα.
• Και επιστρέφοντας σπίτι, τους βρήκαμε χαρούμενους, φαγωμένους και μες στην ενέργεια.
• Έτσι, βγήκαμε όλοι μαζί αυτή τη φορά, με τα πατίνια, για παγωτό και βόλτα στην πόλη και το πάρκο.
• Εκεί βέβαια κατά τις 16.00 άρχισε να καταρρέει ο μικρός, έφαγε και μια μικρή τούμπα με το πατίνι και χτύπησε τα γόνατά του, οπότε πήραμε το δρομο του γυρισμού σιγά - σιγά.
• Και το βράδυ βγάλαμε μέρος του καγκέλου του κρεβατιού του οπότε έχει πλέον πρόσβαση μόνος του. Για να δούμε πώς θα πάει.
• Κυριακή με ασταμάτητη βροχή και ψύχρα!
• Και το μεσημεράκι είχαμε το πρώτο γενέθλιο πάρτυ του μικρού Γιάννη οπότε μαζευτήκαμε οι γνωστοί - άγνωστοι, τα πιτσιρίκια ξεσάλωσαν, εμείς τα είπαμε και αναχωρήσαμε όλοι πτώμα απόγευμα πια.
• Και όπως αναμενόταν, ο Στεφανάκος κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο κατά τη διαδρομή και απλά δεν ξύπνησε παρά μόνο το επόμενο πρωί! 18.00-06.00 λοιπόν!
• Δευτέρα και αργία του Αγίου Πνεύματος. Τι να κάνεις όμως που έριχνε καρέκλες όλη την ημέρα. Κάναμε διάφορα σχέδια αλλά τελικά επικράτησε η ανάγκη για ξεκούραση και τακτοποίηση. 
• Οπότε μείναμε σπίτι, κοιμηθήκαμε σχεδόν δίωρο το μεσημέρι και οι τρεις, μαγειρέψαμε, σιδερώσαμε και είδαμε παρέα την Mary Poppins που, μεταξύ μας, καθόλου δεν με ενθουσίασε. Δεν ήταν και μεταγλωττισμένη αλλά αυτό καθόλου δεν πτόησε τον Στεφανάκο.
• Και το βράδυ, "εκμεταλλεύτηκε" τα νέα δεδομένα, και λίγα λεπτά αφότου είχε κοιμηθεί, τσουπ να 'τος μες στο σκοτάδι να περπατάει στον διάδρομο προς εμάς. Δύο φορές το έκανε και απλά τον επαναφέραμε στο κρεβάτι του.
• Τρίτη και πίσω στις δουλίτσες μας, πάλι με βροχή -εννοείται!
• Και στο δρόμο της επιστροφής με πήρε πρώτη φορά τηλέφωνο ο Στεφανάκος να μου πει ότι με περιμένουν για να φάμε! Και ότι με αγαπά πολύ! Αχ τι έχουμε να ζήσουμε ακόμα.
• Και αυτές τις ημέρες που τις περάσαμε μαζί, σαν να ηρέμησε ο μικρός και να βρήκε τον εαυτό του πάλι. Σαν να του έπεσε βαρύ το φορτωμένο πρόγραμμα του Μαΐου με τους τόσους καλεσμένους και τα τόσα ταξίδια.
• Τρίτη = yoga! Η συνήθεια που αγαπάμε και μας βγάζει από την ρουτίνα.
• Και ο Στεφανάκος ζήτησε από μόνος του στον μπαμπά του εκεί κατά τις 8 παρά να πάει για ύπνο. Τι ευτυχία!
• Την Τετάρτη τον πήγα εγώ το πρωί στον παιδικό σταθμό και έβρεχε! Και δεν είχα ομπρέλα αλλά εκείνος φορούσε το αδιάβροχό του με την κουκούλα. Και όπως τον πήρα αγκαλιά για να πάμε στο αυτοκίνητο, έβαλε τα χέρια του σφιχτά γύρω μου και μου λέει "εγώ θα σε καλύψω μαμά, έλα". Έτσι, έσκυψα και εγώ και σφιχταγκαλιασμένοι φτάσαμε στο αυτοκίνητο.
• Και το απόγευμα τον παρέλαβα εγώ γιατί ο συνοδοιπόρος άργησε στη δουλειά και ετοιμάσαμε παρέα το οικογενειακό μας φαγητό, και παίξαμε, και κάναμε δουλειές.
• Και το πρώτο πείραμα αποστολής πακέτου κατευθείαν στη δουλειά πέτυχε! Έτσι παρέλαβα τα καινούργια μου κάτασπρα superga.
• Και εννοείται ότι μόλις είδε το κουτί ο Στέφανος ήθελε να δει το περιεχόμενο και να το εγκρίνει, "μου αρέσουν μαμά".
• Και μέσα σε όλες τις σειρές, προστέθηκε και άλλη μία: Chernobyl. Σοκ από το πρώτο επεισόδιο.
• Πέμπτη με ήλιο, yes, όλη μέρα, yes!
• Και το μεσημέρι φάγαμε έξω, στην βεράντα, με τους συναδέλφους, πρώτη φορά! Μέσα Ιουνίου!
• Και η ημέρα γέμισε με συναντήσεις και αναλύσεις και γέλια.
• Και τέτοιον ήλιο δεν είναι να τον αφήνεις ανεκμετάλλευτο! Έτσι συναντηθήκαμε κατευθείαν με τα αγόρια μου παραλίμνια στο Neuchatel, φάγαμε τα burgers μας, συναντήσαμε φίλους, περπατήσαμε, χαζέψαμε τα ιστιοπλοϊκά, απολαύσαμε ήλιο και επιστρέψαμε σπίτι για ξεκούραση και ύπνους.
• Αλήθεια εσείς στην Ελλάδα με τις ζέστες, τα μπάνια τα ξεκινήσατε;

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Little friends

Ξέρετε ποιοι είναι οι πιο "δύσκολοι" φίλοι; Οι πιο απαιτητικοί; Αυτά τα μικρά ανθρωπάκια των τριών και πέντε και επτά χρόνων. Γιατί λειτουργούν με το ένστικτο, με το συναίσθημα. Παρορμητικά. Δεν τους απασχολούν οι τίτλοι, οι θέσεις, οι ρόλοι. Θέτουν τις δικές τους ιεραρχίες και σπουδαιότητες. Τι και αν είσαι η "θεία Μαρία ή η "γιαγιά" Μαρία ή η "ξαδέλφη" Μαρία. Δε σημαίνει απολύτως τίποτα αν εσύ δεν "εκμεταλλευτείς" τον τιμητικό αυτόν τίτλο στο έπακρο ώστε να δώσεις ουσία σε αυτή τη μοναδική σχέση. Αν δεν είσαι εκεί, ψυχή τε και σώματι. Αν δεν τους αφιερώσεις πραγματικό, ειλικρινή, ποιοτικό χρόνο. Αν δεν κυλιστείς στα πατώματα, δεν διαβάσεις το ίδιο παραμύθι εκατό φορές, δεν τρέξεις, δεν σκαρφαλώσεις, δεν αγκαλιάσεις, δεν γελάσεις. Αν δεν τους σταθείς στα χειρότερά τους, τότε που νοιώθουν τόσο μόνοι και τόσο ευάλωτοι. Τότε που οι περισσότεροι απλά τους κρίνουν και τους κατακρίνουν όταν το μόνο που πραγματικά χρειάζονται είναι λίγη ησυχία, υπομονή και κατανόηση. 

Είναι οι πιο απαιτητικοί φίλοι γιατί δεν εξαγοράζονται. Ούτε με τα καλά λόγια, ούτε με τα εντυπωσιακά δώρα, ούτε με τις κολακίες. Γιατί βλέπουν πίσω από τις λέξεις και εντοπίζουν την ουσία. Γιατί ο μόνος τους οδηγός είναι η αγάπη και την εντοπίζουν στα μάτια σου και στα χάδια σου. Γιατί καταλαβαίνουν, χωρίς να ανταλλάξετε κουβέντα, αν κάνεις κάτι με την καρδιά σου ή ως υποχρέωση, αν πραγματικά περνάς καλά μαζί τους ή απλά κοιτάς το ρολόι να περάσει η ώρα. Και έτσι, σιγά - σιγά, δημιουργούν τον δικό τους κύκλο, τις δικές τους φιλίες, τις δικές τους αδυναμίες. Δεν ξυπνούν ένα πρωί και αποφασίζουν ότι ο θείος Πέτρος είναι ο αγαπημένος τους. Την έχει κερδίσει αυτή τη θέση με το σπαθί του, με τη διάθεσή του, την αγάπη του, τη διαθεσιμότητά του μέσα στους μήνες και στα χρόνια. Με κόπο και υπομονή έχει χτιστεί μια αμφίδρομη σχέση όπου και οι δύο μαθαίνουν και εξελίσσονται και δένονται.

Όλα αυτά τα χρόνια έχω ευτυχήσει να έχω πολλούς μικρούς φίλους. Συγγενείς και μη. Νήπια αλλά και εφήβους. Ανίψια, βαφτιστήρια, παιδιά φίλων. Και πραγματικά με τιμά η αγάπη τους γιατί είναι καθαρή και ανιδιοτελής. Όπως είναι και η δική μου. Γιατί τους αφιερώνω χρόνο επειδή απλά περνάω καλά μαζί τους. Επειδή θέλω να τους μάθω και να μάθω. Επειδή προσπαθώ να μπω στα δικά τους παπούτσια και να ζήσω αυτό τον κόσμο, έστω για λίγο, ως τρίχρονο ή ως δωδεκάχρονο. Γιατί είναι πραγματικά μια μοναδική εμπειρία. Όσοι, λένε, ασχολούνται με παιδιά, παραμένουν για πάντα νέοι. Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. 

Την επόμενη λοιπόν φορά, δώστε μια ευκαιρία στα πιτσιρικάκια που γυροφέρνουν στα πόδια σας, που τρέχουν γύρω από το τραπέζι και που σας τραβούν το μπατζάκι για να παίξετε. Σίγουρα μπορούν να σας καταπλήξουν αν έχετε ανοιχτή καρδιά και τα προσεγγίσετε με σεβασμό.

How was your week (x2)?

• Παρασκευή και ξεκίνησε το οδοιπορικό.
• Και τελικά τα αεροδρόμια είναι μαρκάν πιο κουραστικά από τις πτήσεις (ακόμα και από αυτές που διαρκούν 10 ώρες).
• Έτσι ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά με όλες τις βαλίτσες, με τον Στέφανο που δεν ήθελε να περπατήσει, με το πάρκινγκ, με τις μετακινήσεις, με όλες τις ουρές και τους ελέγχους! 
• Και αυτή τη φορά ήταν σαν να έγραφε το κούτελό μου "τρομοκράτης". Δεν υπήρχε έλεγχος που να μην πέρασα! Τακτικός και έκτακτος, στην Ελβετία και στην Αμερική! Διαβατήρια (μέχρι και την άδεια παραμονής μου μου ζήτησαν στην Ελβετία), εκρηκτικά, τρόφιμα.....
• Η πτήση πήγε όμως καλά, παρόλο που ο Στεφανάκος ξανα-ανέβασε πυρετό (ευτυχώς είμασταν οργανωμένοι με τα φάρμακα). Παρέμεινε όμως ήρεμος και κοιμήθηκε αρκετά, σε δόσεις και εναλλάξ πάνω σε εμένα και στον συνοδοιπόρο, παρακολούθησε τα Pat Patrouille (στα γαλλικά) με τα θαλασσί του ακουστικά, δεν έφαγε τίποτα και παρέμεινε ήρεμος καθ' όλη τη διάρκεια.
• Εγώ από την άλλη, παρακολούθησα 2 ταινίες: Το A Star is Born (το οποίο βρήκα εξαιρετικό -ειδικά τον Bradley Cooper- και το οποίο με έκανε να κλαίω με λυγμούς, τόσο που μου έκανε νοήματα ο συνοδοιπόρος από την άλλη άκρη για να καταλάβει τι μου συμβαίνει) και το Bohemian Rhapsody (που βρήκα κάπως επιφανειακό και μέτριο).
• Με αυτά και με εκείνα, πατήσαμε πόδι στο Μαϊάμι, περιμέναμε καμιά ωρίτσα για τον κλασικό έλεγχο διαβατηρίων και στην έξοδο μάς περίμενε ο αδελφός μου και οι 32 βαθμοί Κελσίου. Εξαιρετικά!
• Σπίτι, τακτοποίηση, δωράκια και βουρ στην πισίνα! Αχ καλοκαιράκι -επιτέλους.
• Και κάπως έτσι κύλησαν οι περισσότερες ημέρες, με πισίνα, ήλιο, παιχνίδια με τα μικρά, περιπάτους με τον τετράποδό μας φίλο Cullen, φαγητά από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη (από sushi μέχρι Περουβιανό και Μεξικάνικο), συζητήσεις και αναλύσεις.
• Την Κυριακή οργανώθηκε και ένα BBQ ενόψει της Δευτεριάτικης αργίας (Memorial Day) αλλά και των γενεθλίων του αδελφού.
• Έτσι έψησαν κρέατα για να φάει όλη η γειτονιά, κολυμπήσαμε, παίξαμε, γελάσαμε.
• Και ο Στεφανάκος τα πήγε καλά με το jet lag και μόνο το πρώτο βράδυ ξύπνησε εκεί κατά τις 2.30 και έμεινε ξύπνιος για καμιά ωρίτσα. Τις υπόλοιπες ημέρες κοιμόταν κανονικά όλο το βράδυ απλά εκεί κατά το μεσημέρι που ήταν η ώρα του ελβετικού του βραδινού ύπνου έπεφταν οι ασφάλειες!
• Έτσι την πατήσαμε το Σάββατο και φύγαμε άρον - άρον από το εμπορικό γιατί ήταν ο κακομοίρης σε σχεδόν λιπόθυμη κατάσταση. Τόσο που ανησυχήσαμε! Μετά όμως από μια ωρίτσας ύπνο και ένα μπανάκι ήταν μια χαρά.
• Από το jet lag τα πήγαμε λοιπόν καλά, από ύπνο εμείς οι ενήλικες δεν τα πήγαμε όμως καθώς η συγκοίμιση με τον Στέφανο δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση έτσι όπως γυρνάει σαν σβούρα! Έτσι τα πηγαίναμε εναλλάξ τα βράδια και ο ένας τουλάχιστον κατάφερνε να κοιμηθεί. Ο άλλος απέκρουε τις κλωτσιές και έσωζε τον Στέφανο από τις βουτιές στο κενό.
• Επίσης δεν τα πήγαμε πολύ καλά με το πείσμα και τα όχι του αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Πρώτη φορά στα χρονικά που ήθελε να μείνει σπίτι! Το ζήσαμε και αυτό. Και γενικά μια άρνηση ακόμα και σε αυτά που συνήθως αγαπά. Ουφ. Δύσκολα.
• Τις υπόλοιπες, καθημερινές που ο αδελφός και η σύζυγός του βρίσκονταν στη δουλειά, εμείς κάναμε βόλτες στο κέντρο, στο Miami Beach, επισκεφθήκαμε την ιστορική πισίνα Venetian Pool, φάγαμε πρωϊνό με την γειτόνισσα Susan που είχαμε να δούμε 6 χρόνια, και γενικά ξεκουραστήκαμε και λιαστήκαμε.
• Επισκεφθήκαμε και το αγαπημένο Wynwood για ένα απογευματινό παγωτό, το Aventura Mall για ψώνια και το σπίτι των φίλων που είναι πλέον και αυτοί μόνιμοι κάτοικοι Μαϊάμι εδώ και κανα-δυο χρόνια.
• Και όλες τις ημέρες, παρόλους τους 30-32 βαθμούς και την απίστευτη υγρασία, ο Στεφανάκος δεν φόρεσε σορτς ούτε μία φορά! Είχε βλέπετε πάντα ψύχρα εντός (και στο σπίτι και στα μαγαζιά) από τον κλιματισμό οπότε με βάση αυτή τη θερμοκρασία αποφάσιζε και το ντύσιμό του. Με αποτέλεσμα να αγοράσουμε επιπλέον φόρμες γιατί η μισή του βαλίτσα ήταν σορτσάκια και βερμούδες.
• Και την Παρασκευή είχαμε reunion καθώς κατέφτασαν στο Μαϊάμι και οι αδελφικοί μας φίλοι από τη Νέα Υόρκη. Τι χαρά!
• Έτσι, περάσαμε την ημέρα όλοι παρέα στον Ζωολογικό Κήπο και μετά στο σπίτι για βουτιές και starbucks delivery (ω ναι!).
• Και φτάσαμε σιγά - σιγά στο σαββατοκύριακο και στην Κυριακάτική μας αναχώριση, με ανάμεικτα συναισθήματα, με αναπάντεχες εξελίξεις, με απογοητεύσεις αλλά και μαθήματα. Βόμβα το κεφάλι μου, πλημμύρα τα συναισθήματα, ηφαίστειο ο θυμός... από πού να το πρωτοπιάσω. Το μάζεψα όμως κάπως μέσα μου, το ανέλυσα και ίσως να πήρα το μάθημά μου. Θα δείξει.
• Και ο γυρισμός ήταν βραδινός και πολύ πιο εύκολος καθώς ο Στεφανάκος κοιμήθηκε τουλάχιστον 5-6 ώρες, συν άλλη μία στο αυτοκίνητο στη διαδρομή Ζυρίχη - Neuchatel, οπότε έφτασε φρέσκος - φρέσκος σπίτι. Ο συνοδοιπόρος βέβαια πτώμα οπότε κοιμήθηκε ένα απογευματινό 2ωρο ενώ ο Στεφανάκος και εγώ παίζαμε και τακτοποιούσαμε.
• Και με την επιστροφή μας, εκτός από λογαριασμούς (γκρρ..) το γραμματοκιβώτιό μας έκρυβε και μία καρτ ποστάλ. Από τον νονό, για τον Στεφανάκο, από το πρόσφατό του ταξίδι στην Ιταλία! Πόσο τον αγαπώ για αυτές τις μικρές αλλά και τόσο πολύτιμες πράξεις αγάπης. Ευχαριστούμε :) ! 
• Και η Ελβετία μάς υποδέχτηκε καλοκαιρινή, με σχεδόν 30 βαθμούς! Τι δώρο!
• Και το βράδυ κοιμήθηκα από τις 20.00! Τόση ήταν η κούρασή μου.
• Τρίτη και επιστροφή στις δουλίτσες μας (όπως λέει και ο Στέφανος) και στον παιδικό σταθμό. Με ηρεμία και συνεργασία.
• Και ήταν τόσο πηγμένη η ημέρα που ούτε που το κατάλαβα πότε πήγε 17.00! Το ευχαριστήθηκα όμως. Μου είχαν λείψει πρέπει να παραδεχτώ. Όχι οι ασυνέπειες και οι αβεβαιότητες των διαφόρων projects όσο οι συνάδελφοι και η συνεργασία μας.
• Και μαζί με τις δουλίτσες επιστρέψαμε και στην γιόγκα, βεβαίως βεβαίως! Και όλο και έχουμε νέες αφίξεις και μεγαλώνει η παρέα.
• Και η Τετάρτη συνεχίστηκε γεμάτη, αφού άφησα τον μικρό το πρωί στον σταθμό, με νέα projects, ετοιμασίες για τις ελληνικές μας - καλοκαιρινές διακοπές (and the winner is.... Τζια!), μαγειρικές και συμμαζέματα (μέρος #35).
• Και η Πέμπτη ξημέρωσε με συννεφιά και ψιλόβροχο (not again!) και με βρήκε με καλοκαιρινή αμφίεση και πρωϊνό τρέξιμο γιατί -πάλι- κλείσαμε το ξυπνητήρι και κατά τύχη άνοιξα τα μάτια μου στις 07.30 (αντί για τις 07.00 που ξυπνάμε). 
• Τέτοια ήταν η κούρασή μας αυτή την εβδομάδα που δεν μπορούσαμε να ξυπνήσουμε το πρωί. Και οι τρεις.
• Η ημέρα κύλησε καλά, δημιουργικά και γεμάτα και το απόγευμα ο Στεφανάκος ήταν σε τρελά κέφια και παίξαμε (και μαζί και χώρια) εξαιρετικά!
• Και το βράδυ είχε Handmaid's Tale Season #3! Επιτέλους!

Καλό σαββατοκύριακο αγαπημένοι!

Για εμάς τριήμερο (λόγω του καθολικού Αγίου Πνεύματος)! Γιούπι!

ανδριάνα

How was your week?

• Παρασκευή! Και πήγα εγώ το πρωί τον μικρό στο σχολείο και ακολούθησε μία ήσυχη -σχετικά - ημέρα στη δουλειά.
• Και το απόγευμα παρέλαβα τον μικρό ώστε ο συνοδοιπόρος να προλάβει να κάνει κάποιες επιπλέον αγορές και δουλειές.
• Και σπίτι υποδεχτήκαμε του γειτόνους με τον μικρό Ορφέα (ο οποίος κοιμήθηκε καθ' όλη τη διάρκεια της επίσκεψής του) που πολύ μας είχαν λείψει και που δυστυχώς περνούν τη φάση "κολικοί".
• Και ο Στεφανάκος έφερνε την κουβερτούλα του για να τον σκεπάσει και αναποδογύρισε όλο το κουτί με τα παιχνίδια για να βρει το μασητικό - παπάκι που είχε μικρός ώστε να του το δώσει.
• Σάββατο και -επιτέλους- ο Στεφανάκος μάς έκανε το χατήρι και ξύπνησε λίγο πιο αργά (κατά τις 08.00 δηλαδή).
• Και το πρόγραμμα είχε κομμωτήριο για εμένα και συνάντηση με τον ξάδελφο ο οποίος μας επισκέφθηκε από την Γενεύη. Γιόρταζε και ο πεζόδρομος του Neuchatel τα 40 του χρόνια οπότε είχε κόσμο και εκδηλώσεις και stands και μπάντες.
• Ο καιρός ήταν κλασικά μουντός αλλά τουλάχιστον δεν έβρεξε. Οπότε περιπλανηθήκαμε στο κέντρο και στο κάστρο, δείξαμε στον ξάδελφο τα βασικά σημεία της πόλης μας και το μεσημεράκι ξεκινήσαμε για Bienne και το κλασικό, αγαπημένο, Ιταλικό εστιατόριο. 
• Εννοείται ο μικρός κοιμήθηκε στο αμάξι, φάγαμε και συνεχίσαμε παρέα με τους ντόπιους φίλους και επισκέπτες προς το κέντρο της Bienne για πατίνι, τρέξιμο, παιχνίδι, καφέ και συζητήσεις.
• Κοιμήθηκε ο μικρός και το βραδάκι είχε Eurovision. Φανατικός ο ξάδελφος οπότε όχι απλά την παρακολούθησα αλλά έμεινα ξύπνια μεταμεσονύχτια για να ολοκληρωθεί και η ψηφοφορία! Και για τα πρακτικά κέρδισε η Ολλανδία με ένα κατ' εμέ συμπαθητικό αλλά μέτριο τραγούδι.
• Ούτε που θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είχα παρακολοηθήσει την ψηφοφορία! Ούτε που ήξερα τις αλλαγές.
• Το πρώτο μέρος της Κυριακής το περάσαμε σπίτι με πρωινό, συμμαζέματα, συζητήσεις και εντάσεις από τον Στεφανάκο ο οποίος δεν περνούσε την καλύτερή του μέρα (ουφ). Ίσως το τόσο γεμάτο πρόγραμμα με συνεχόμενους επισκέπτες και ολοήμερες βόλτες να τον έχει κουράσει. Εδώ έχει κουράσει εμάς.
• Αφού αφήσαμε τον ξάδελφο ώστε να επιστρέψει στη Γενεύη, συνεχίσαμε για Λωζάνη και το γενέθλιο πάρτυ της μικρής Έλενας.
• Και τα περάσαμε πολύ όμορφα, με τα μικρά να παίζουν δημιουργικά, και εμάς να περνάμε από συζήτηση σε φαγητό και από παιχνίδι και κρέμασμα φωτιστικών.
• Κούραση. Αυτό ήταν το βασικό συναίσθημα το βραδάκι της Κυριακής. Είμαστε όμως στην τελική ευθεία των πρώτων μας διακοπών του έτους οπότε αυτό και μόνο αρκεί για να μας δώσει ώθηση.
• Δευτέρα και μια νέα, exciting εβδομάδα ξεκίνησε που οδηγεί στο μεγάλο ταξίδι του έτους!
• Εγώ όμως δεν αισθανόμουν καθόλου καλά και έτσι πέρασα όλη την ημέρα με πονοκέφαλο, πεσμένη ενέργεια και μια βαριά αίσθηση στο σώμα.
• Και το πρωί της Τρίτης μας χτύπησε ο πυρετός! Ευτυχώς όχι όλους αλλά ο Στεφανάκος ψηνόταν ο κακομοίρης! Έτσι βρήκαμε και την εξήγηση της δικής μου αδιαθεσίας. 
• Και το πρωί πήγα στη δουλειά αλλά το απογευματάκι έφυγα νωρίς γιατί ο μικρός δεν τα πήγαινε καλά.
• Και όλο το απόγευμα το περάσαμε αγκαλιά, με παιχνίδια και βιβλία, και ήταν σε πολύ καλή διάθεση αλλά ο πυρετός έφτασε τους 39 βαθμούς.
• Κατάφερα να πάω και στην γιόγκα το βραδάκι και μου έκανε -όπως πάντα- πολύ καλό! Και η ομάδα μεγαλώνει και οι 3 βασικές εθνικότητες είναι από Γερμανία, Πολωνία και Ελλάδα. 
• Και το βράδυ κοιμήθηκε ο γλυκούλης αλλά έβηχε πολύ και ξυπνούσε με κλάματα μες στον ύπνο του.
• Έτσι ξημέρωσε η Τετάρτη και δεν ήξερα τι να κάνω.... τελικά αποφασίσαμε να δουλέψει από το σπίτι ο συνοδοιπόρος, να πάω εγώ στο γραφείο και να συντονίσουμε το ραντεβού στον παιδίατρο.
• Και ήταν τόσο αβοήθητος το πρωί ο γλυκός μου, κόκκινος - κόκκινος, με τα χεράκια του να καίνε, ιδρωμένος, να κουρνιάζεται δίπλα μας αναστενάζοντας, προσπαθώντας να παρηγορηθεί και να ξεκουραστεί λιγάκι.
• "Μαμά, θα πάμε στις δουλίτσες μας σήμερα;" Όχι Στεφανάκο μου. "Είναι Σάββατο;" Όχι αγάπη μου. Επειδή έχεις πυρετό θα πρέπει να μείνεις με τον μπαμπά σπίτι (η συζήτηση στις 06.00 το πρωί).
• Ε, με το που έφυγα, έτρεξε να βάλει παπούτσια και μπουφάν για να πάει σχολείο. Το λες και καλό σημάδι που έχει αγαπήσει πια τόσο το σχολείο και τους συμμαθητές του που ανυπομονεί να πάει να τους βρει. 
• Και στο γραφείο, εκεί που καθόμασταν, να ΄σου μία πάπια με 2 τοσοδούλικα παπάκια να την ακολουθούν, να ανεβοκατεβαίνουν το γκαζόν αμέριμνα μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκαν δύο κοράκια και πολιορκούσαν -στην κυριολεξία- τα μικρά. Θρίλερ. Η μαμά πάπια βεβαίως έκανε ότι ήταν απαραίτητο και τα κοράκια εξαφανίστηκαν!
• Σε ένα παράλληλο σύμπαν, τα δύο αγόρια τα πήγαν περίφημα στο σπίτι (με παιχνίδια αλλά και δουλειά) και το μεσημέρι πήγαμε όλοι μαζί στον παιδίατρο και μείναμε κανά δύωρο!
• Και γιατί ο γιατρός μας δέχτηκε με αρκετή καθυστέρηση και γιατί αποφασίσαμε να του πάρει και αίμα ώστε να δούμε επιτόπου το επίπεδο του ιού και να παρθούν οι αποφάσεις για τα επόμενα βήματα -κυρίως ενόψει του ταξιδιού.
• Και έτσι, για πρώτη φορά, τον τσίμπησαν τον Στεφανάκο στο δάχτυλό του και του πήραν αίμα. Και γενικά δεν ήθελε καθόλου να τον εξετάσει ο γιατρός (ο οποίος δεν ήταν ο δικός μας αλλά ένας άλλος του ίδιου κέντρου).
• Έτσι, απόγευμα πια, περπατήσαμε μέχρι τον σταθμό για το φαρμακείο και είπαμε να το ρίξουμε έξω με take-away junk food.
• Και το βράδυ ξύπνησε πάλι 2-3 φορές ευτυχώς χωρίς υψηλό πυρετό αλλά με βήχα και συνάχι.
• "Μαμάαααα, μαμάααα" ακούστηκε εκεί κατά τις 03.00 μια ψιθυριστή φωνή. "Έχω μύξα". Γέλαγα μέσα στη νύχτα και μέσα στην κούρασή μου.
• Ευτυχώς όμως την Πέμπτη ξημέρωσε αισθητά καλύτερα ο μικρός και ήταν η σειρά μου να μείνω μαζί του σπίτι.
• Έτσι, μπήκα online σε κάποια meetings, έκανα λίγη δουλίτσα, ο Στεφανάκος είδε τα paw patrol του και γενικά ήταν πολύ συνεργάσιμος.
• Ο πυρετός σε ύφεση αλλά το συνάχι σε άνοδο! Η μύτη του και τα μάτια του δεν σταμάτησαν να τρέχουν! Πολύ ταλαιπωρήθηκε ο κακομοίρης.
• Άρχισαν και τα δικά μας λαιμά να μας γρατζουνάνε και κάνουμε το σταυρό μας να την γλυτώσουμε.
• Και είχε -επιτέλους- 2 πραγματικά ανοιξιάτικες και ηλιόλουστες ημέρες.
• Και το απόγευμα φτιάξαμε παρέα με τον Στεφανάκο τη δική του βαλίτσα (τι χαρά που είχε! περισσότερο πιστεύω επειδή είχε άποψη στο τι θα πάρουμε και ένοιωθε ότι συμμετείχε ουσιαστικά) και αφού κοιμήθηκε, τρέξαμε εμείς να προλάβουμε όλα τα υπόλοιπα (βαλίτσες, συμμαζέματα του σπιτιού, καθαριότητες, συνεννοήσεις).
• Πολλές και μακρές απουσίες αυτήν την άνοιξη.... σαν κάποιοι εν Ελλάδι φίλοι μας να έχουν χαθεί λιγάκι.

Άντε και καλό μας ταξίδι. Στείλτε θετική ενέργεια να προσγειωθούμε υγιείς και σώας τα φρένας και οι τρεις.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Παρασκευή! Και οι φίλοι ακολούθησαν εξαιρετικό πρόγραμμα στην ευρύτερη περιοχή του Gruyeres με spa και fondue και εργοστάσιο σοκολάτας! Πιο Ελβετικό δεν γίνεται!
• Και έτσι μαζευτήκαμε όλοι μαζί σπίτι το απόγευμα για αναλύσεις, γέλια, εξιστορήσεις, παιχνίδια και κρασί.
• Και το σκ ο καιρός δεν βοήθησε. 
• Καταφέραμε όμως να πάμε στη Βέρνη το Σάββατο για βόλτα και περπάτημα και φωτογραφίες και αρκούδες και σνίτσελ και σερφ (ω ναι, στο ποτάμι! όχι εμείς, κάποιοι άλλοι "τρελοί"). Είναι μαγευτική αυτή η πόλη!
• Και το βράδυ είχε Τσιτσιπά vs Nadal και ναι, ο Στέφανος κέρδισε! Τον Nadal, στο χώμα, στην Ισπανία!
• Κυριακή με ποδηλατάδα και όλες τις εποχές μέσα σε μία μέρα! Ήλιος, αέρας, βροχή... 
• Δεν πτοηθήκαμε όμως και ξεκινήσαμε από το κέντρο, κάναμε την παραλίμνιά μας βόλτα με τα ποδήλατα, φτάσαμε στο Colombier, ήπιαμε τους καφέδες μας και επιστρέψαμε.
• Και το μεσημέρι φάγαμε παρέα στο σπίτι του έταιρου πρώην (και νυν) συναδέλφου και οι άντρες έψησαν και εμείς τα είπαμε και παίξαμε με τα μικρά.
• Γρήγορη επίσκεψη στο Chaumont για παιδική χαρά και θέα (και χιονόνερο!) και επιστροφή σπίτι για τον τελικό του Mutua Madrid Open: Tsitsipas - Djokovic 0-2.
• Και πλέον κάθε πρωί ο Στεφανάκος, όταν έρχεται στο κρεβάτι μας, μας ρωτά "Θα πάμε στις δουλίτσες μας σήμερα;" για να καταλάβει αν είναι σαββατοκύριακο ή καθημερινή.
• Και την Δευτέρα πήγαμε όλοι στις δουλίτσες μας και οι φίλοι επέστρεψαν στην Αθήνα.
• Και όποτε μας επισκέπτονται φίλοι (ανεξαρτήτως πόσο κοντινοί είναι ή πόσο μένουν), πάντα δενόμαστε περισσότερο! Γιατί είναι άλλη η αίσθηση να ξυπνάς και να κοιμάσαι παρέα, και να μοιράζεσαι όλα όσα κρύβει μια ημέρα. 
• Και έτσι, και με αυτούς τους φίλους, περάσαμε εξαιρετικά, γελάσαμε πολύ, θυμηθήκαμε παλιές ιστορίες, περιηγηθήκαμε στην όμορφη Ελβετία και ανανεώσαμε το ελβετικό μας ραντεβού, αυτή τη φορά με παιδιά.
• Και βεβαίως, όλα μένουν πίσω όταν έχεις επισκέπτες και η κούραση χτυπάει κόκκινο! Αλλά δεν πειράζει.... Έτσι την Δευτέρα το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ο βραδινός ύπνος!
• Και την βροχή διαδέχτηκε η bise! Αυτός ο κρύος αέρας που αναστατώνει τους Ελβετούς! Και ενώ ο ήλιος μεσουρανούσε, είχε ένα κρύο! Και έναν αέρα!
• Και άκουγα στο ραδιόφωνο πως τα δρομολόγια των πλοίων μεταξύ Evian (Γαλλία) και Λωζάννης (Ελβετία) ακυρώθηκαν λόγω του αέρα και οι ουρές στα σύνορα ήταν χιλιόοοοομετρα.
• Τρίτη και από εκεί που είχα συναντήσεις στις 13.00 στις 14.00 στις 15.00 και στις 16.00, εμφανίστηκε και το αφεντικό το πρωί και μπήκα σε μία ακόμα 10.00-13.00!
• Job description = attend meetings!
• Και ο συνοδοιπόρος είχε την πρώτη του επίσημη παρουσίαση στη νέα του θέση οπότε άργησε να φύγει και έτσι αναχώρησα εγώ νωρίτερα ώστε να παραλάβω το φιστίκι.
• Και ο συνοδοιπόρος τα πήγε περίφημα, όπως και εμείς.
• Και βεβαίως το βράδυ είχαμε yoga και αυτή τη φορά ιδρώσαμε!
• Τετάρτη με μειωμένη κίνηση (yes!), εξελίξεις σε καμιά δεκαριά projects, οικογενειακό δείπνο με falafel και ξεκούραση.
• Και Πέμπτη με CEO Town Hall στη δουλειά, συνάντηση με τα αγόρια μου κατευθείαν στο εμπορικό κέντρο για τις πρώτες αγορές ενόψει του Αμερικάνικου ταξιδιού, bagels και σπίτι.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Ήρεμο, χαλαρωτικό, βαρετό σαββατοκύριακο δεν θα έχουμε μέχρι τον Ιούνιο. Τώρα το συνειδητοποιήσαμε. Που από τη μία σημαίνει κούραση αλλά από την άλλη φίλοι και ταξίδια.
• Έτσι, το γεγονός αυτού του σκ ήταν το γενέθλιο πάρτυ του Στεφανάκου. Επειδή τα γενέθλιά του έπεσαν μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα, το μεταφέραμε. 
• Και έτσι, γεμίσαμε ντουλάπια και ψυγεία, βγάλαμε τις γιρλάντες και τα διακοσμητικά που ευτυχώς είχαμε προμηθευτεί πριν ξεκινήσω εγώ δουλειά, και αρχίσαμε τις ετοιμασίες!
• Σάββατο πρωί είχε λοιπόν cupcakes και τυρόπιτα και στολισμούς.
• Και το μεσημέρι κάναμε ένα διάλειμμα για να συναντήσουμε τους φίλους μας στην Bienne ενόψει και του street food festival.
• Και το απόγευμα είχε ετοιμασίες μέρος #2 και ξεκούραση.
• Και ο Στεφανάκος δεν κρατιόταν για το πάρτυ του. Και ενώ του εξηγούσα ότι πρέπει να κοιμηθούμε πρώτα ώστε να ξυπνήσουμε και να υποδεχτούμε σιγά-σιγά τους φίλους μας, άρχισε από τις 17.00 να ζητά να πάει για ύπνο! Ο γλυκούλης.
• Και την Κυριακή ξεκινήσαμε νωρίς - νωρίς τις ετοιμασίες και πήγαμε σερί μέχρι τις 11.00 που άρχισαν να καταφτάνουν οι καλεσμένοι μας και μετά μέχρι τις 16.00-17.00 που ξαναμείναμε οι 3 μας.
• Έτσι το πρωί ο συνοδοιπόρος ανέλαβε τις εξωτερικές δουλειές και τα συμμαζέματα και εγώ τις μαγειρικές (πένες ογκρατέν, pizza twists, nuggets, σαλάτα με ωμό μπρόκολο, ντάκο....). Ουφ. Τα φέραμε όμως όλα εις πέρας!
• Και μαζευτήκαμε καμιά εικοσαριά ενήλικες και καμιά δεκαριά πιτσιρίκια και γέμισε το σπίτι παιχνίδια, και τρεχαλητά, και αγκαλιές, και ευχές, και δώρα, και γέλια, και μπάλες, και ενθουσιασμό. 
• Και το φετινό θέμα ήταν τα οχήματα -τρακτέρ, φορτηγά, αυτοκίνητα.... 
• Και τα περάσαμε πολύ όμορφα. Και ο Στέφανος νομίζω πρώτη φορά πραγματικά κατάλαβε τι σημαίνει πάρτυ.
• Και όταν ήρθε η ώρα της τούρτας, μάλλον συγκινήθηκε. Γιατί βούρκωσαν τα ματάκια του και έτρεμαν τα χεράκια του. Και το κεράκι το σβήσαμε εμείς τελικά αλλά δεν κάνει καμία διαφορά.
• Είμαστε τυχεροί για τον κύκλο φίλων που έχουμε δημιουργήσει. Τους φίλους μας, όπως έλεγε και ξανάλεγε και ο Στεφανάκος. Σας ευχαριστώ.
• Και αφού έβαλαν όλοι και από ένα χεράκι για να μπει μία τάξη στο χάος, το βράδυ πέσαμε ξεροί!
• Δευτέρα και πίσω στο πρόγραμμα!
• Και αναχώρησα λίγο νωρίτερα το απόγευμα γιατί είχε νοσοκομείο για το δάχτυλό του ο συνοδοιπόρος.
• Και πλέον το σετ γραφείου μου είναι πλήρες: το ξύλινο ημερολόγιο που μου έφερε η αδελφή μου, το γυάλινο μπουκάλι νερού και το γυάλινο coffee mug που μόλις παρέλαβα.
• Και εν τη απουσία μου ένα απόγευμα, το "αφεντικό" φωτογράφισε το γραφείο και το έστειλε στο γκρουπ της ομάδας ως υπόδειγμα!
• Κατέφτασε και πακέτο από την άλλη γιαγιά με δωράκια -εννοείται- για τον Στέφανο και λαλάγγια για εμάς και καλορίζικα μπισκότα.
• Τρίτη και είχε κίνηση και βροχή, και στο πήγαινε και στο έλα.
• Και έκανα μισή ώρα για μια απόσταση 60 χλμ και άλλη μισή για τα τελευταία 10χλμ!
• Το βράδυ όμως είχε yoga, που πάντα με επαναφέρει και με ηρεμεί! Και είμασταν αρκετοί, παρέα και με τον πρώτο άντρα της παρέας!
• Τετάρτη με το γνωστό δίπτυχο βροχής - κίνησης, πολλά meetings + projects στη δουλειά και πολλές δουλειές στο σπίτι ενόψει και της άφιξης των φίλων.
• Και ο μικρούλης δεν είχε κοιμηθεί καθόλου στο σχολείο οπότε έπεσε πτώμα στις 19.30.
• Τι αγώνες ήταν αυτοί για τους ημιτελικούς του UCL ε; Και ο συνοδοιπόρος που ήταν ανέκαθεν Liverpool fan είναι περιχαρής!
• Πέμπτη και πήγαμε παρέα στον παιδικό σταθμό με τον Στεφανάκο και συνέχισα, πάλι με βροχή και κίνηση, για το γραφείο.
• Και η ημέρα γέμισε με meetings (πρωτότυπο), νέες εξελίξεις, ανακοινώσεις, παρουσιάσεις, απορίες....
• Και το απογευματάκι υποδεχτήκαμε σπίτι τον Τάσο και την Αγγελική που είχαν φτάσει από το πρωί στην Ελβετία και είχαν ήδη ξεκινήσει την περιήγησή τους από τη Λωζάνη.
• Και ο Στεφανάκος μπήκε αμέσως στο κλίμα και άρχισε να τους πηγαίνει τα βιβλία του και τα πυροσβεστικά του.
• Και φάγαμε όλοι μαζί παρέα μακαρόνια με κιμά, κοιμήθηκε ο μικρός και καθίσαμε εμείς μέχρι αργά να τα πούμε.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Και το πείραμα "work from home" πέτυχε. Άλλη αίσθηση να είσαι στην άνεση του σπιτιού σου, χωρίς 2-2,5 ώρες οδήγημα, με την φόρμα και τον καφέ σου!
• Και η ημέρα ξεκίνησε με σπιτικό πρωινό (βάφλες!) και η οικογένεια έκανε τις εξωτερικές της δουλειές και τα ψώνια της, φάγαμε παρέα, στολίσαμε τα πασχαλινά μας αβγά και περάσαμε δημιουργικά εντός.
• Πεταχτήκαμε και στο κοντινό μας ξενοδοχείο Palafitte για έναν γρήγορο καφέ και λίγο παιχνίδι στο γκαζόν και τη λίμνη.
• Και τα κλαδιά κερασιάς που αγοράσαμε άνθισαν!
• Και το βράδυ είχε προβολή: The Favourite. Όλοι μιλούν για τις ερμηνείες (που είναι όντως εκπληκτικές, ειδικά της Olivia Colman), εγώ θα επισημάνω και τη σκηνοθεσία και το συναίσθημα. Ήταν συγκλονιστική η αίσθηση της απελπισίας και της μοναξιάς και της απεγνωσμένης αναζήτησης της αγάπης και της τρυφερότητας.
• Σάββατο με την οικογένεια σύσσωμη ("ομάδα σύσσωμη" που λένε και τα paw patrol) και φουλ πρόγραμμα.
• Στάση Πρώτη: Bains de la Gruyere.
• Και όλα θα πηγαίνανε περίφημα αν η ρεσεψιονίστ δεν έριχνε "πόρτα" στον Στεφανάκο καθώς είναι κάτω των 4 ετών. Μα τι απογοήτευση!
• Πόσο στεναχωρήθηκε, και ο Στεφανάκος και εμείς.
• Έτσι, εγώ βγήκα για να κάνω παρέα στα αγόρια μου και μετά από λίγη ώρα αναχωρήσαμε.
• Στάση Δεύτερη: Gruyeres για το πολυαναμενόμενο raclette!
• Και έτσι φάγαμε, περιηγηθήκαμε και πάνω στην ώρα που έπιασε η βροχή, αναχωρήσαμε.
• Στάση Τρίτη: Εργοστάσιο σοκολάτας Cailler. Για εμάς τρίτη ή τέταρτη φορά! Και ο Στεφανάκος γέμιζε τις χούφτες του με σοκολατάκια, αυτά που είχαν και περιτύλιγμα τα έβαζε και στην τσέπη.
• Γεμάτοι από όλες τις απόψεις, επιστρέψαμε σπίτι αργά το απόγευμα.
• Κυριακή του Πάσχα και για να μπούμε λίγο στο κλίμα παρακολουθήσαμε την πρωινή λειτουργία στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Neuchatel. Και ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία από πολλές απόψεις.
• Η εκκλησία λιτή, με ξύλινη οροφή, χωρίς αγιογραφίες πέραν 3 κεντρικών μεγάλων κάδρων. Οι παππάδες χωρίς μακριά μούσια και μαλλιά, με πιο λιτά ρούχα, χωρίς μικρόφωνα και με μια μικρή χορωδία. Η λειτουργία κατά βάση στα γαλλικά, με λίγα ρουμάνικα, και στο τέλος μια έκπληξη λόγω της ημέρας. Κάλεσαν όσους μιλούσαν κάποια ξένη γλώσσα και απήγγειλαν σε ρουμάνικα, ελληνικά, λατινικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά και ρώσικα.
• Και ενώ το πρόγραμμα είχε χωριστές ασχολίες ώστε να πάνε στο Ολυμπιακό Μουσείο οι επισκέπτες, τελικά προτιμήσαμε να την περάσουμε την ημέρα μαζί και σπίτι.
• Έτσι, μας μαγείρεψε ο συνοδοιπόρος ένα ρολό χοιρινό στο φούρνο με πατάτες, παρακολουθήσαμε όλοι μαζί παρέα την ταινία Christopher Robin με τον πάντα συγκινητικό Winnie the Pooh, έκαναν μαζί το καθιερωμένο τους μπάνιο τα ξαδελφάκια και κοιμηθήκαμε ήσυχα και ωραία.
• Δευτέρα και η ελβετική οικογένεια, εμείς οι 3 δηλαδή, επιστρέψαμε στα προγράμματά μας (δουλειές και παιδικό σταθμό δηλαδή) ενώ η ελληνική οικογένεια ξεκίνησε για το Μουσείο του Charlie Chaplin (το οποίο και αγάπησαν).
• Και το απογευματάκι, αφού παρέλαβαν τον συνοδοιπόρο και τον Στεφανάκο, συναντηθήκαμε όλοι μαζί στην Brasserie Carnival για το τελευταίο μας δείπνο αυτής της επίσκεψης και εοραστικό για την γιορτή της αδελφής μου.
• Και η ώρα του αποχωρισμού έφτασε. Και ο Στεφανάκος κοιμόταν το πρωί που αναχώρησαν. Και το Αρτεμάκι έκλαιγε. Ουφ.
• Και την Τετάρτη, Πρωτομαγιά, ο συνοδοιπόρος με τον Στεφανάκο πέρασαν εκπληκτικά στις κλειστές πισίνες της Βέρνης ενώ εγώ δούλευα κανονικά καθώς δεν ήταν αργία στο καντόνι του Vaud.
• Και όταν επέστρεψα το απόγευμα μου μιλούσε τόση ώρα ο Στεφανάκος περιγράφοντάς μου κάθε λεπτομέρεια (τις τσουλήθρες, την πισίνα με το νερό με αλάτι, την άλλη όπου ήταν νύχτα και είχε σινεμά, το πειρατικό καράβι...).
• Και την Πέμπτη ο συνοδοιπόρος ξύπνησε με τον αριστερό του δείκτη ΝΑ! Εδώ και 2 ημέρες είχε πρηστεί και είχε γίνει μωβ αλλά τη νύχτα κορυφώθηκε ο πόνος και το πρήξιμο! Με τα πολλά πήγε στο νοσοκομείο και αποφάσισαν ότι έπρεπε να επέμβουν επιτόπου οπότε του έκαναν τοπική αναισθησία, παραλίγο να λιποθυμήσει από τον πόνο, του το άνοιξαν, του το έδεσαν, και του ανανέωσαν το ραντεβού για την επόμενη ημέρα. Μέσα σε όλα, τον πέρασαν και για Ρώσο και άρχισαν να του μιλούν Ρώσικα!
• Και στο γραφείο είχαμε guest star τον γλύπτη Alex Chimmeck ο οποίος παρουσίασε το έργο που έφτιαξε για το Milan Design Week. 
• Και κατά τις 18.30 αναχώρησε η ομάδα για τα πρώτα after work drinks στο Le Lacustre! Και εγώ πήγα για μια ωρίτσα όλη και όλη αλλά δεν παραπονιέμαι καθόλου.
• Και στον γυρισμό που βασιζόμουν στους άδειους δρόμους, να ΄σου τα έργα και η μια λωρίδα και η κίνηση.
• Περιττό να σας περιγράψω την κούραση αυτών των ημερών. Να είσαι σερί από τις 07.00 μέχρι τις 23.00. Είναι όμως τόσο ευχάριστη αυτή η κούραση που σε γεμίζει και σε αναζωογονεί. Και πώς συντονίστηκαν όλα, και τελικά όλος ο Μάιος θα πάει έτσι, με συνεχόμενους επισκέπτες, εκδηλώσεις και ταξίδια. Καλά μας κουράγια!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Παρασκευή και αργία!
• Και το μεσημεράκι κάναμε μια βόλτα στην Bienne με starbucks στο χέρι και μετά φάγαμε σπιτική γαριδομακαρονάδα στο σπίτι των φίλων όπου και κάναμε αρμένικη βίζιτα! Περνάει πάντα τόσο γρήγορα η ώρα.
• Και το Σάββατο ξεκινήσαμε νωρίς για δουλειές και ετοιμασίες ενόψει των αφίξεων, και το μεσημεράκι συμμετείχαμε σε εορταστικό BBQ - Pique Nique σε ένα μαγευτικό τοπίο στο Cressier! Ψησταριές που αιωρούνται, μεγάλα τραπέζια του πικ-νικ, γκαζόν, ξύλινη παιδική χαρά μέσα στο δάσος, ποταμάκι, άλογα, ήλιος λαμπερός.... ιδανικό τοπίο!
• Και το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι ηλιοκαμμένοι.
• Κυριακή με τοπική βόλτα, πατίνι, παιδική χαρά και οικογενειακό -εξαιρετικό- γεύμα στο αγαπημένο Beau Rivage που εγκαινίασε τη θερινή σεζόν με τραπεζάκια και καναπεδάκια έξω.
• Και το απόγευμα ετοιμάσαμε τον ξενώνα, στρώσαμε, μαζέψαμε, ψήσαμε ένα κέικ και ετοιμαστήκαμε για την μεγάλη άφιξη.
• Έτσι την Δευτέρα αναχωρήσαμε νωρίς για την Γενεύη όπου και παραλάβαμε την αδελφή με τον σύζυγο και την ανιψιά μου. Είχαν ολίγη καθυστέρηση στις βαλίτσες (καθώς τις τσάκισαν οι μεταφορείς) αλλά ξεκινήσαμε με υψηλό ηθικό για Γαλλία και το γραφικό Yvoire.
• Και ο καιρός ήταν καλοκαιρινός, το Yvoire πάντα όμορφο και γεμάτο κόσμο, και εμείς κεφάτοι.
• Έτσι, περιπλανηθήκαμε, φωτογραφηθήκαμε, φάγαμε την σπεσιαλιτέ της περιοχής με τα ψαράκια της λίμνης και τις πατάτες τηγανιτές, σπιτικό παγωτό και ξεκινήσαμε κατάκοποι για την επιστροφή που ήταν μακρά.
• Τακτοποίηση και ξεκούραση για το υπόλοιπο της ημέρας!
• Τρίτη και εγώ αναχώρισα για τη δουλειά ενώ ο συνοδοιπόρος είχε άδεια και ανέλαβε χρέη ξεναγού. Έτσι το πρόγραμμα είχε ποδηλατάδα, λίμνη, μαγειρέματα και βόλτες. Πόσο ζήλεψα!
• Και ενώ το πρωί έφτασα νωρίς - νωρίς στη δουλειά, η επιστροφή ήταν ταλαίπωρη λόγω ατυχήματος.
• Το βράδυ όμως είχε yoga, παρέα με 2 νέες μαθήτριες: την αδελφή μου και την ανιψιά μου! Πόσο χάρηκα που καταφέραμε και μοιραστήκαμε αυτή την εμπειρία!
• Και τα πακέτα φτάνουν το ένα μετά το άλλο! Με επίκεντρο τον Στεφανάκο αλλά και το Πάσχα με τα διάσημα κουλουράκια της γιαγιάς, τσουρέκια και δώρα. Τι χαρά!
• Τετάρτη με γραφείο για εμένα και εμπορικό κέντρο, γιγαντιαία τσουλήθρα και εορταστικές ετοιμασίες για τους υπόλοιπους. 
• Και το απόγευμα έριξε μια καταιγίδα!
• Ήταν και τα τρίτα γενέθλια του Στεφανάκου μας οπότε το γιορτάσαμε μεταξύ μας με πίτσα, τούρτα και το αποκορύφωμα της ημέρας: το τεράαααστιο όχημα του Marshall από τα Paw Patrol που του έφεραν δώρο! Δεν είχε μάτια ούτε για την τούρτα του.
• Πέρασαν και οι γειτόνοι και κάναμε και λίγες αγκαλιές με τον μικρό μας Ορφέα που έχει μεγαλώσει ήδη παραμένοντας όμως τοσοδούλικος.
• Θα ακολουθήσει και μεγάλο πάρτυ βεβαίως μετά το Πάσχα. 
• Πέμπτη και αναχωρήσαμε ο συνοδοιπόρος και εγώ για τις δουλειές ενώ ο Στεφανάκος έμεινε με την οικογένεια για all day fun.
• Και εννοείται ότι όλες αυτές τις ημέρες ξυπνάει από τις 06.00! Παρόλο που κοιμάται αργά για τα δικά του δεδομένα! Τέτοιος ενθουσιασμός.
• Και εννοείται ότι κάθε 2 λεπτά φωνάζει την Αρτεμούλα για να της δείξεις και να του διαβάσει και να τον κυνηγήσει και να κάνουν αγκαλιές και αταξίες.
• Και η οικογένεια πήγε στο papilorama όπου θαύμασαν τροπικά ζώα και φυτά -και πεταλούδες βεβαίως- και μαζευτήκαμε σπίτι όλοι μαζί το απόγευμα για fajitas που έφτιαξε ο συνοδοιπόρος, παιχνίδια και αναλύσεις.
• Πώς κατάφερα και έφυγα από την δουλειά φυσιολογική ώρα είναι θαύμα.
• Και στη δουλειά έρχονται τα "μπαλάκια" και τα projects σωρηδόν! Και από εκεί που κάπου - κάτι είχα ακούσει για ένα Commitments Project, για παράδειγμα, ξαφνικά είμαι η υπεύθυνη του project με επίσημες ανακοινώσεις. Ουφ... ένα άγχος το έχω όπως καταλαβαίνετε αλλά από την άλλη ξέρω ότι κάνω ότι καλύτερο μπορώ.
• Και το πήρα απόφαση να κάνω το μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα και την Παρασκευή να κάνω το πρώτο work from home. Το πρώτο βήμα της ανακοίνωσης ήταν νομίζω το δυσκολότερο -για εμένα. Μένει να δούμε πώς θα πάει και η υλοποίηση. Προσπαθώ όμως τώρα που είναι ακόμα νωρίς να δώσω το στίγμα μου και να θέσω μια βάση.

Καλό σαββατοκύριακο & καλό Πάσχα!

ανδριάνα

Working 9 to 5

Γίνεται να αλλάξει πλήρως (εντάξει, σχεδόν πλήρως) η ζωή 3 ατόμων μέσα σε μία ημέρα; Γίνεται. Την ημέρα που η μαμά ξεκινά δουλειά. Την ημέρα που ο μικρός ακολουθεί το πρόγραμμα του παιδικού σταθμού για 9 ώρες (!). Την ημέρα που ο μπαμπάς πηγαίνει πρώτη φορά τον μικρό το πρωί στο σχολείο και επιστρέφει σπίτι πριν από την μαμά για να ετοιμάσει φαγητό. Την ημέρα που η μαμά πρέπει να ξαναφορέσει το καπέλο της "επαγγελματία" και να αποχωριστεί τον μικρό της και την θαλπωρή του σπιτιού. Domino effect. Μία αλλαγή που γίνεται η αφετηρία για χίλιες άλλες.

Το να εργάζονται και οι δύο γονείς 100%, όντας σε μια ξένη χώρα, χωρίς κανέναν μηχανισμό υποστήριξης (γονείς, συγγενείς, φίλους) είναι πράγμα δύσκολο. Και με όσους φίλους το συζητήσαμε που ζουν αντίστοιχες πραγματικότητες εδώ στην Ελβετία, μας συμβούλεψαν για το αντίθετο. Τουλάχιστον ένας από τους δύο, δηλαδή, να έχει μειωμένο ωράριο. Εμείς όμως δεν είχαμε αυτή την επιλογή. Και έτσι πήραμε βαθειά ανάσα και βουτήξαμε και οι τρεις μας κατευθείαν στα βαθειά. Με επιπλέον "εμπόδιο" τα 75χλμ που πρέπει να διανυθούν δύο φορές την ημέρα, με αυξημένη συχνά κίνηση.

How was your week?

• Παρασκευή και η δουλειά κύλησε σχετικά καλά (αν εξαιρέσετε ότι η κοπέλα που συνεργάζομαι στενά και βασίζομαι για να μου δείξει τα εργαλεία κτλ, αρρώστησε) και το απογευματάκι τα αγόρια μου πήγαν κατευθείαν βόλτα στο όμορφο Auvernier να απολαύσουν ήλιο και φύση και επιστρέψαμε παρέα στο σπίτι.
• Και το βραδάκι (μη φανταστείτε, στις 19.00) πήγαμε σε ένα Ιταλικό εστιατόριο, συστημένο από Ιταλούς, με τους φίλους μας τους Πολωνούς. Στον τελευταίο όροφο μιας απρόσωπης πολυκατοικίας, ούτε που το είχαμε προσέξει τόσα χρόνια.
• Και ο χώρος ήταν προσεγμένος, το φαγητό καλό, το κρασί ωραίο και η παρέα εξαιρετική.
• Πακέτο - πακέτο! Από την μαμά, με αρωματικό καφέ φίλτρου και τσουρέκι!
• Σάββατο με πρωινή ζαχαροπλαστική (κέικ φράουλας) για να το πάμε και στους αγαπημένους μας γειτόνους που είναι και νεο-γονείς.
• Έτσι, τους επισκεφθήκαμε για καμιά ωρίτσα, ο μικρούλης κοιμόταν, οπότε τα είπαμε οι μεγάλοι αναλύοντας δουλειές, μητρότητες, θηλασμούς, διακοπές, ύπνους....
• Και ο Στεφανάκος φεύγοντας είχε μία άρνηση και μία γκρίνια. Νύστα! Τώρα που πηγαίνει κάθε μέρα στον παιδικό, το πρόγραμμά του λειτουργεί ρολόι και εκεί κατά τις 12.30 χτυπάνε τα καμπανάκια της σιέστας.
• Έτσι, αλλάξαμε τα σχέδια, πεταχτήκαμε στα γρήγορα να παραλάβουμε τον καναπέ βεράντας μας και επιστρέψαμε σπίτι όπου και κοιμήθηκε ο μικρός 2 ώρες!
• Και ο καναπές ταίριαξε τέλεια και αναμένει τις ξάπλες μας και τους καφέδες και το αγνάντεμα στη λίμνη. Ανυπομονώ!
• Και το απογευματάκι επισκεφθήκαμε την Νινίνα για καφέ και κέικ και παιχνίδι.
• Σας έχω πει πόσο φοβάται ο Στεφανάκος τις full face μάσκες; Τρέμει ολόκληρος. Ε, η Νινίνα φόρεσε μία που βρήκε τυχαία ενώ έπαιζαν και ο μικρός τρομοκρατήθηκε! Μας πήρε πόση ώρα να τον ηρεμήσουμε και να τον πείσουμε να κάτσουμε λίγο ακόμα. Ο γλυκός μου.
• Και η Κυριακή ξεκίνησε ηλιόλουστη αλλά συνεχίστηκε συννεφιασμένη.
• Και είχαμε κανονίσει brunch σπίτι μας με τους φίλους από την Bienne που σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: 1.000 θερμίδες (και λίγες λέω) σε ένα γεύμα! Τι pancakes, τι κρουασάν, τι κέικ, τι μπαγκέτες, τι μαρμελάδες.... Το απολαύσαμε είναι η αλήθεια. Και τα μικρά έπαιξαν, ο Στέφανος είχε και τις δύσκολές του στιγμές εκεί το μεσημεράκι (λόγω και της νύστας αλλά και αυτής της κτητικότητας που τον πιάνει), πεταχτήκαμε έξω για αέρα και παιδική χαρά και κουβαδάκια (άλλο αν φορούσαν τα μικρά σκούφο) και λίμνη και πτήση του drone, και στον γυρισμό έπεσε ξερός ο μικρός!
• Πω πω! Μία εβδομάδα πηγαίνει όλη και όλη full time στον παιδικό σταθμό ο Στεφανάκος και ξαφνικά μάς πετάει συνέχεια γαλλικές φράσεις! Πόσο πλάκα έχει!
• "Mon copain Mat" και "Soupe de légumes" και "Une minute"....
• Δευτέρα και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, ευτυχώς με μειωμένη κίνηση στους δρόμους (μάλλον λόγω Μεγάλης Εβδομάδας).
• Και σε ένα από τα 200 meetings της ημέρας συμμετείχε και μία γλυκύτατη κοπέλα υπό τον τίτλο "knowledge manager". I rest my case.
• Και ξεκίνησα δειλά - δειλά να αναλαμβάνω κάποιες δουλίτσες ανεξάρτητα και να χειρίζομαι κάποια από τα online tools. 
• Και όλο πετάει το όνομά μου ο Carlo (i.e. διευθυντής) και χαμογελάω εγώ απαντώντας "βεβαίως", αναμένοντας παράλληλα να καταλάβω τι έχω αναλάβει πάλι.
• Και η ομάδα είναι πραγματικά multi-culti με συμμετοχές από την Ελλάδα, το Ιράν, τη Γαλλική Νέα Γουϊνέα, τη Γαλλία, τη Νότια Αφρική και την Ελβετία. Και αν ας βάλω και τα μέλη της ευρύτερης ομάδας τότε φτάνουμε μέχρι το Καζακστάν.
• Και το απόγευμα της Δευτέρας ήταν τόσο κουρασμένος ο μικρός (είχε κοιμηθεί μόλις ένα μισάωρο στον παιδικό σταθμό) που ζήτησε μόνος του στις 19.30 να βάλει πυτζάμες και να κοιμηθεί!
• Και εμείς, με master chef στο background, προχωρήσαμε διάφορες online δουλίτσες (από την έρευνα για την γενέθλια τούρτα του μικρού μέχρι το σέρβις του αυτοκινήτου).
• Τρίτη με συννεφιά και ψιλόβροχο, αυξημένο "πήξιμο" στη δουλειά, που το παίρνω ως θετικό σημάδι, παιχνίδια με τον μικρό και τον μεγάλο το απόγευμα και yoga το βραδάκι.
• Και ο μικρός το πρωί πήρε το τραμ και μετά το λεωφορείο και μετά περπάτησε (με τους συμμαθητές και δασκάλους του) ως το εμπορικό κέντρο όπου συμμετείχε σε ένα εργαστήριο με πασχαλιάτικες χειροτεχνίες!
• Και στις οδηγικές συνομηλίες αυτής της εβδομάδας προστέθηκε και ο Georgys και η Μαριλένα και η αδελφή μου.... μια χαρά.
• Και το πρωί ξεκινώ με ελαφρύ καλοριφέρ (καθώς έχει γύρω στους 7 βαθμούς) και το απόγευμα επιστρέφω με ελαφρύ κλιματισμό (καθώς έχει φτάσει γύρω στους 22 βαθμούς)!
• Και την Τετάρτη παρέλαβα εγώ τον μικρό από τον παιδικό σταθμό (τελευταίος είχε μείνει ο κακομοίρης) και κάναμε τις δουλειές μας (καθαριστήριο, σούπερ-μάρκετ, βενζίνη), επιστρέψαμε σπίτι για τακτοποίηση, παιχνίδι και τσίμπημα και κοιμήθηκε μετά από ένα δραματικό μπάνιο.
• Ο συνοδοιπόρος είχε παράλληλο πρόγραμμα με τις δικές του δουλειές και after work drinks για τα γενέθλια μιας συναδέλφου.
• Παραλάβαμε και πακέτο από την βόρεια γιαγιά με δωράκια για τον Στεφανάκο ενόψει των γενεθλίων του! Τι ρουχαλάκια, τι παζλ, τι βιβλία.... Και εννοείται ότι την προσοχή του την τράβηξε το βιβλίο το οποίο διαβάσαμε "μονορούφι" δύο φορές σερί. Ανέβα Επίπεδο  το νέο απόκτημα της παιδικής βιβλιοθήκης μας.
• Και την Πέμπτη άφησα εγώ τον Στεφανάκο στο σχολείο και την υπόλοιπη μέρα πήξαμε στα ραντεβού και στην ασάφεια αλλά αποφάσισα ότι πρέπει να βάλω τα δυνατά μου ώστε να οργανωθεί λιγάκι αυτό το τμήμα (typical me). Για να δούμε.
• Και το απόγευμα ξεκίνησε το εορταστικό τετραήμερο ενόψει καθολικού Πάσχα. Και άρχισαν και επίσημα οι ετοιμασίες για την υποδοχή της οικογένειας της αδελφής μου. Γιούπι!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα