Le Sentier des Statues

Ευρηματικότητα. Προσαρμοστικότητα. Υπομονή. Αλληλεγγύη. Πόσα καλούμαστε να αναπτύξουμε αυτές τις ημέρες της απομόνωσης! Αυτήν την εποχή του κορωνοϊού! Όντας λοιπόν ήδη μία εβδομάδα κατ' οίκον, δουλεύοντας από το σπίτι και περνώντας 24 ώρες την ημέρα με τον Στεφανάκο, η φύση είναι η μόνη μας "ασφαλής" διέξοδος. Έτσι, τα μεσημέρια των εργάσιμων ημερών ξεφεύγουμε λιγάκι με κοντινές διαδρομές με τα πόδια και τα πατίνια προς τη λίμνη. Χρειαζόμασταν όμως κάτι παραπάνω και έτσι το Σάββατο .... πήραμε τα βουνά! Κυριολεκτικά.

How was your week?

• Παρασκευή και αυτή τη φορά βγήκαν τα αγόρια για μεσημεριανό πατίνι αλλά γύρισαν άρον άρον λόγω βροχής!
• Και το βραδάκι είχε οικογενειακή ταινία: Lego.
• Το Σάββατο ξημέρωσε ηλιόλουστο και μετά τα κλασικά μας (πρωϊνό, paw patrols, βιντεοκλήσεις για τον καθημερινό έλεγχο με τους γονείς μας κτλ.) πήραμε τα βουνά, στην κυριολεξία.
  
• Έτσι, ανηφορίσαμε προς το Le Sagne και συγκεκριμένα σε ένα εκπληκτικό μονοπάτι μες στο δάσος με εκατοντάδες (στην κυριολεξία) ξύλινα αγάλματα στους κορμούς των δέντρων. Θα σας τα γράψω αναλυτικά. Ήταν πραγματικό εντυπωσιακό.
• Εκεί μείναμε για 2-3 ώρες, με πεζοπορία, στάσεις για να θαυμάσουμε τα αγάλματα, στάση στα μέσα της διαδρομής για ένα γρήγορο πικ-νικ, και πολύ πολύ περπάτημα. Και οξυγόνο. Και άπλα. Και ομορφιά. Και περιπέτεια. Πόσο το χρειαζόμασταν και πόσο το ευχαριστηθήκαμε!
• Έτσι, επιστρέψαμε απογευματάκι πια σπίτι και συνεχίσαμε με μαγειρικές και παιχνίδια.
• Η Κυριακή ξημέρωσε κρύα, με συννεφιά και πολύ αέρα. Έτσι, παραμείναμε σπίτι (πρωτότυπο) με παιχνίδια, μαγειρικές (και αυτό πρωτότυπο!) με γρήγορα και πεντανόστιμα ρεβύθια γλυκόξινα, Happy Traveller + Άκη, και lego! Πολλά lego! Τι πισίνες, τι βατήρες, τι καράβια, τι εστιατόρια, τι αυτοκίνητα.... και τι δεν φτιάξαμε.
• Δευτέρα (ημέρα απομόνωσης #8 έτσι για το αρχείο) και αφού μάθαμε ότι και 2ο μέλος της εργασιακής μου ομάδας είναι θετικός με τον κορωνοϊό, συνεχίσαμε με τις δουλειές μας online και έναν ωραιότατο ύπνο του μικρού το απόγευμα για πάνω από 2 ώρες που μας επέτρεψε να προχωρήσουμε τις δουλειές μας με περισσότερη προσήλωση και ησυχία!
• Ψώνισα! Πόσο καιρό είχα να ψωνίσω κάτι για εμένα. Όχι ένα t-shirt από το Zara στα πεταχτά αλλά κάτι "αξίας".
• Παρήγγειλα λοιπόν βιβλία (που καιρό τώρα είχα στη λίστα αλλά δεν είχα βρει χρόνο ούτε να τα παραγγείλω, πόσο μάλλον να τα διαβάσω) και μία μικρούλα τσάντα, σαν αυτές που φοράς όταν βγαίνεις με τις φίλες για ποτό Παρασκευή βράδυ ή πηγαίνεις για ένα ωραίο δείπνο με τον συνοδοιπόρο.
• Αχ ας ξανάρθουν αυτές οι στιγμές (που ούτως ή άλλως κάποιοι από εμάς έχουμε στερηθεί αρκετά πριν τον κορωνοϊό) και θα σας στείλω φωτογραφία με την τσάντα για να το γιορτάσουμε!
• Ξεκίνησα και ένα online course! "The Science of Well-Being" από το Πανεπιστήμιο του Yale μέσω της αγαπημένης, online πλατφόρμας Coursera.
• Αν δεν την ξέρετε, αξίζει όσο ποτέ άλλοτε να την επισκεφθείτε τώρα και να επιλέξετε ένα από τα εκατοντάδες online courses που προσφέρονται δωρεάν από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου σε μια ευρεία γκάμα θεμάτων: από coding και στατιστική μέχρι γραφιστική και διατροφολογία.
• Το λες και επίκαιρο το θέμα που διάλεξα αν και για εμένα, να σας πω την αλήθεια, ήταν ανέκαθεν ένα από τα πιο αγαπημένα μου θέματα. Εξού και η yoga, και το lifelikes, και η μελέτη διαφόρων φιλοσοφικών - ψυχολογικών προσεγγίσεων. Ελπίζω να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες μου.
• Την Τρίτη είχαμε πακέτο! Μετά από πολύ καιρό! Από την μαμά μου με αντισηπτικά (σημεία των καιρών) αλλά και σοκοφρετάκια μαύρης σοκολάτας και καλοκαιρινά πεδιλάκια για τον Στέφανο!
• Και η πρώτη εβδομάδα της κορωνο-απομόνωσης πέρασε λίγο ενστικτωδώς. Τώρα όμως που διανύουμε την δεύτερη και το "καθεστώς" έμεινε, μάλλον πρέπει να πάρουμε κάποια μέτρα και να προσπαθήσουμε να εμπλουτίσουμε τη ρουτίνα μας.
• Έτσι, προσέθεσα και την καθημερινή γιόγκα. Κάθε μέρα και ας είναι για μόλις 20-30 λεπτά. Και είναι τόσο ευεργετική!
• Η Τετάρτη ήταν μία δύσκολη ημέρα, με πολλή δουλειά και για τους 2 ενήλικες της παρέας και την αναμενόμενη "αντίδραση" του μικρού καθώς οι αλληλεπιδράσεις και τα παιχνίδια μας μέσα στην εργασιακή ημέρα περιορίστηκαν. Πού να τα χωρέσεις όλα; Όλοι δίκιο έχουμε αλλά πού να το βρούμε!
• Την Πέμπτη επανήλθαμε όμως στο κλασικό μας πρόγραμμα, κόπασε λιγάκι η δουλειά και ο αέρας οπότε καταφέραμε και βγήκαμε οι δυο μας με τον μικρό το μεσημέρι για πατίνι και σχέδια στην άμμο.
• Και το απόγευμα φτιάξαμε cookies μετά από προτροπή του συνοδοιπόρου. Και ενώ είχαμε τις αμφιβολίες μας, τελικά βγήκαν μια χαρά. Γρήγορα, απλά και χωρίς πολλές ζάχαρες.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Οι Σούμο και τα νεροπίστολα

Ειλικρινά δεν τον έχω ξαναδεί πιο χαρούμενο! Τόσες ημέρες. Τόσες "αντίξοες" ημέρες σερί!  Ξυπνάει και κοιμάται με αυτό το ακαταμάχητο χαμόγελο. Κατ' αρχάς ξυπνάει και αντί για "Μαμά - Μπαμπά" φωνάζει "Αγάπη μου" και τρέχει στην αγκαλιά μας (και εμείς τρέχουμε στη δική του και ας είναι 06.00 το πρωί)! Μας αγκαλιάζει με κάθε ευκαιρία και εκεί που κάθεται ήρεμος στον καναπέ, γυρνάει με το πρόσωπό του να λάμπει και μας λέει "είμαι τόσο χαρούμενος"! Και ξεκαρδίζεται. Και πετάγεται για να μας αγκαλιάσει. Ξανά. Και να μας ρίξει κάτω για να παίξουμε. Σαν να μην ξέρει από πού προέρχεται όλη αυτή του η ευτυχία. Σαν να μην μπορεί να την προσδιορίσει αλλά και να μην μπορεί και να την συγκρατήσει. Ξεχειλίζει! Ξέρει όμως να την εκφράζει. Την βλέπεις στα μάτια του, στα χάδια του, στην ελαφρότητά του, στην ενέργειά του, στην εσωτερική του ηρεμία, στη φαντασία του, στη συνεργασία του, στην ομαδικότητά του, στη γενναιοδωρία του. Είναι τόσο ευτυχισμένος! Και ξέρετε, η ευτυχία είναι μεταδοτική! Ειδικά αν προέρχεται από ένα αγνό, τετράχρονο αγόρι. Και έτσι και η δική μας ευτυχία πολλαπλασιάζεται! Μα πώς να του αντισταθείς; Όταν σε κοιτάει έτσι μες στα μάτια. Όταν σε αγκαλιάζει τόσο σφιχτά. Όταν προσπαθεί να βοηθήσει σε κάθε εγχείρημα -από το να σου καθαρίσει τα κρεμμύδια για το μαγείρεμα και να σφουγγαρίσει το μπαλκόνι, μέχρι να σου βρει ποια μπλούζα να φορέσεις και να σου φέρει τα παπούτσια σου.

Ευτυχία είναι...

Ευτυχία είναι να σηκώνεσαι εκεί κατά τις 06.00 από μια φωνούλα που φωνάζει "Αγάπη μουυυυ".

Ευτυχία είναι να τον βλέπεις να χαμογελά όλη μέρα μόνο και μόνο επειδή σας έχει κοντά του τόοοσες πολλές ώρες, και ας είστε κλεισμένοι μες στο σπίτι και πάνω από τους υπολογιστές.

Ευτυχία είναι να βλέπεις τη μικρή σου οικογένεια υπό τόσο αντίξοες συνθήκες και να αισθάνεσαι περηφάνεια για όσα έχει καταφέρει.

ανδριάνα

ΥΓ. Προσπαθήστε τώρα πιο πολύ από ποτέ να εντοπίσετε και να εκτιμήσετε αυτές τις μικρές στιγμές ευτυχίας που κρύβονται μες στην ημέρα σας.

How was your week?

• Αρχής γενομένης από την Παρασκευή που μας πέρασε, περάσαμε και εμείς εδώ στην Ελβετία σε μία άλλη εποχή. Και τι εποχή! Πρωτόγνωρη, άγρια, τρομακτική, ανήκουστη.
• Έτσι, για τελευταία φορά (άγνωστο μέχρι πότε) αφήσαμε τον Στεφανάκο στον αγαπημένο του παιδικό σταθμό το πρωί και συνεχίσαμε και οι 2 δουλειά από το σπίτι.
• Και όλη μέρα οι ανακοινώσεις διαδέχονταν η μία την άλλη: το καντόνι, η κυβέρνηση, η εταιρεία, ο παιδικός σταθμός.... πάνω - κάτω στο ίδιο ύφος.
• Παραλάβαμε τον μικρό το απόγευμα από τον παιδικό με ακόμα ασαφή τα επόμενα βήματα και είπαμε να ξεσκάσουμε λιγάκι με τα πατίνια.
• Και το απόγευμα βγήκαν οι πρώτες ενισχύσεις: νέο πακετάκι lego!
• Τουλάχιστον ο καιρός είπε να βοηθήσει προβάλλοντας τον πιο λαμπερό του ήλιο!
• Και έτσι, βγήκαμε το μεσημεράκι του Σαββάτου οι τρεις μας περπατώντας προς τη λίμνη για βόλτα, ήλιο, οξυγόνο, μπάλα, σκαρφαλώματα και τρέξιμο. 
• Είμαστε τόσο τυχεροί που έχουμε την επιλογή της φύσης πραγματικά στα πόδια μας. Έτσι μπορούμε να κινηθούμε με "ασφάλεια", χωρίς να έρθουμε σε επαφή με άλλους ανθρώπους, ούτε καν αντικείμενα ή ΜΜΜ.
• Και το απόγευμα φτιάξαμε ταρτάκια με μασκαρπόνε και φράουλες (αντί για την μεγάλη ταρτιέρα, έκοψα και έβαλα τη ζύμη στις θήκες των muffins) και συναντήσαμε τους φίλους Πολωνούς στο σπίτι τους για ελαφρύ βραδινό, συζητήσεις και παιχνίδι.
• Και η Κυριακή ξημέρωσε τόσο φωτεινή και ανοιξιάτικη! Και εμείς πήραμε μπρος από νωρίς για vegan μαγειρικές καθώς αναμέναμε τη συνάδελφο Jessica με τον φίλο της για brunch.
• Και έτσι ετοιμάσαμε το αγαπημένο τους σοκολατένιο κέικ (στην vegan εκδοχή του με απλή αντικατάσταση των αβγών με μισή κούπα applesauce και του γάλακτος με φυτικό), βάφλες (με μαργαρίνη), σωταρισμένα λαχανικά (πιπεριές, κρεμμύδια, μανιτάρια), σως γιαουρτιού (σόγιας) με αγγούρια και καρότα, φρούτα, ψωμάκια.....
• Και το μεσημεράκι κάναμε την ίδια διαδρομή με τα πόδια μέχρι την λίμνη και περπατήσαμε για ώρες, υπό τον ήλιο, την ομορφιά της φύσης, την πολύτιμη παρέα και την ερημιά.
• Και μάλλον αυτές ήταν οι τελευταίες συναντήσεις με τους "ασφαλείς" φίλους αλλά ελπίζω ότι τουλάχιστον η έξοδος στη φύση να παραμείνει ως επιλογή και για το άμεσο μέλλον. 
• Και η Δευτέρα ήταν η ιστορική ημέρα όπου και οι 3 μας παραμείναμε σπίτι με home office και paw patrols παράλληλα! Μέρα #1 λοιπόν της κορωνοαπομόνωσης.
• Πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε όλες αυτές τις επιλογές επικοινωνίας και διασκέδασης χωρίς να κουνηθούμε καν από τον καναπέ μας.
• Για το καντόνι του Neuchatel, αυτή η κατάσταση θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι τέλος Απριλίου (βάσει των επίσημων ανακοινώσεων). Επτά δηλαδή εβδομάδες με παιδιά - σκυλιά - δουλειές - παιχνίδια, όλα μαζί και όλα εντός.
• Και ο Στεφανάκος ήταν τόσο ενθουσιασμένος όλη την ημέρα που μας είχε μαζί του! Και τόσο συνεργάσιμος.
• Και το μεσημέρι κάναμε οι 2 μας, ο Στέφανος και εγώ, lunch break και πήραμε τα πατίνια μας και βγήκαμε στη λίμνη, τρέξαμε, σκαρφαλώσαμε, αγναντέψαμε, φάγαμε τα μήλα μας, παρατηρήσαμε τη φύση, απολαύσαμε ήλιο και επιστρέψαμε.
• Έτσι, και εμείς ξεσκάσαμε λίγο και ο συνοδοιπόρος προχώρησε με ησυχία τις δουλειές του.
• "Μαμά το είδες; Η πάπια πήρε τη φλούδα του μήλου που της πετάξαμε και ο γλάρος της την πήρε από το στόμα! Δεν ήταν ωραίο. Πήρα τηλέφωνο τον αστυνομικό από το κινητό μου να έρθει να πιάσει τον γλάρο!" 
• Και είναι τόσα, μα τόσα τα μαθήματα αυτού του κατ' οίκον εγκλεισμού! Και ακόμα διανύουμε μόλις τις πρώτες ημέρες.
• Μέρα #2 (Τρίτη) και ακολουθήσαμε παρόμοιο πρόγραμμα με οικογενειακό πρωινό, δουλειά για τους 2 μας και παιχνίδι + paw patrols για τον μικρό, μαγειρέματα, βόλτα στον ήλιο και στη λίμνη, και απογευματινός ύπνος για τον μικρό ώστε να συνεχίσουμε και εμείς τις δουλειές μας.
• "Να κάτσουμε και άλλο στον ήλιο μαμά. Ακούς τα πουλάκια; Για αυτό βγήκαμε έξω, για να τα ακούσουμε."
• Και είναι βάλσαμο αυτή η μεσημεριανή μας έξοδος! Για τόσους λόγους! Για την αλλαγή, για τον ήλιο, για την κίνηση, για τα ερεθίσματα, για το οξυγόνο. Ελπίζω να μη χάσουμε και αυτήν την μικρή μας πολυτέλεια.
• Παιδιά, εξαιρετικές όλες οι λίστες και οι προτάσεις για crafts και δημιουργικές ασχολίες με τα παιδιά στο σπίτι, αλλά αυτό προϋποθέτει ότι οι ενήλικες της οικογένειας ΔΕΝ εργάζονται ενώ βρίσκονται σπίτι. Which is not our case! 
• Οπότε, ναι, ξεκλέβουμε δεκάλεπτα δεξιά - αριστερά μία εγώ μία ο συνοδοιπόρος για ένα γρήγορο βιβλίο και μια αγκαλιά και ένα lego, και προσπαθούμε να έχουμε αυτό το ωριαίο - μεσημεριανό διάλειμμα, αλλά παράλληλα οι δουλειές και τα conference calls τρέχουν, όπως και όοολες οι κλασικές δουλειές του σπιτιού συν τη μαγειρική για μίνιμουμ 3 γεύματα την ημέρα και όλα τα πλυσίματα και συμμαζέματα που επακολουθούν! Έτσι απλά τρέχουμε σε όλα τα επίπεδα!
• Μέρα #3 (Τετάρτη) και lunch break δεν κάναμε γιατί πήξαμε στα conference calls, βγήκαμε όμως λίγο στο μπαλκόνι και ξαπλώσαμε κάτω από τον ήλιο (με τον Στεφανάκο να σηκώνει την μπλούζα του ώστε να του ξύσω την πλάτη που τόσο του αρέσει).
• Και μόλις ξεμπερδέψαμε με τις δουλειές, ξεμυτίσαμε και οι 3 με τα πατίνια μας να απολαύσουμε τις ημέρες που ακόμα και στις 18.00 έχει ήλιο!
• Και οι βιντεοκλήσεις έχουν πάρει βεβαίως φωτιά. Τι θα κάναμε χωρίς internet Παναγία μου;;
• Μέρα #4 (Πέμπτη) και ο ήλιος συνεχίστηκε ακόμη πιο λαμπερός (ούτε μπουφάν δεν χρειάζεσαι ΑΝ, λέμε ΑΝ, σου προκύψει να βγεις).
• Και κατάφερα και ξέκλεψα μια ωρίτσα μεταξύ των conference calls και βγήκαμε με τον Στεφανάκο με τα πόδια και περπατήσαμε κάτω τα σκαλιά, μετά στην κατηφόρα, μέσα από την υπόγεια διάβαση, jogging μέχρι τη λίμνη και τη μικρή μας παραλία και όλο αυτό ξανά πίσω! Βεβαίως με πολλές στάσεις για να μαζέψουμε ξύλα, να χαζέψουμε τα λουλούδια, να σκαρφαλώσουμε, να πετάξουμε πέτρες στη λίμνη.... είχε και μια μικρή πτώση ο μικρός (που έστειλε την καρδιά μου στην κούλουρη!) η οποία όμως του άφησε μόνο μια γρατζουνιά στη μύτη και ένα μικρό καρούμπαλο στο κούτελο.
• Και με την επιστροφή μας σπίτι ανέλαβε ο συνοδοιπόρος να τον πάρει να ξαπλώσουν γιατί είχα κάτι τηλεφωνήματα εγώ και, όπως και στα καρτούν, μετά από 10 λεπτά ήρθε στις μύτες ο Στεφανάκος να μου πει ότι ξεκουράστηκε ενώ ο συνοδοιπόρος συνέχισε τον ύπνο του κανονικά.
• Και είναι τόσο μα τόσο χαρούμενος ο Στέφανος αυτές τις ημέρες!
• "Είδες μαμά που γελάω όλη την ημέρα; Είμαι τόοοοσο χαρούμενος."
• Και συνειδητοποιείς, ή μάλλον ξαναθυμάσαι, πόσο αναντικατάστατη είναι η φυσική μας παρουσία στα παιδιά! Και ας είμαστε κλεισμένοι σε ένα σπίτι, και πάνω από τους υπολογιστές μας για μεγάλο ποσοστό της ημέρας, και ας μην συναντάμε άνθρωπο και ας έχει στερηθεί τους φίλους του - τις εξόδους - τον παιδικό σταθμό.

Καλό σαββατοκύριακο!

Βρείτε τις διεξόδους σας γιατί έχουμε μέλλον ακόμα.....

ανδριάνα

Επιλογές

Ελευθερία σημαίνει επιλογές. Να έχεις τους ορίζοντες ανοιχτούς, χωρίς κανέναν εξωτερικό περιορισμό, και να μπορείς να πορευτείς όπως επιθυμεί η καρδιά σου! Είτε πρόκειται για τα απλά και καθημερινά, από το τι θα φας και πού θα συναντηθείς με τους φίλους, μέχρι τα μεγάλα και τα σημαντικά, τι θρησκεία θα ασπαστείς και τι οικογένεια θα δημιουργήσεις. Πόσο δεδομένα τα θεωρούμε όμως όλα αυτά! Εμείς, οι μεγαλωμένοι στον 20ο και 21ο αιώνα, στην "εύπορη" (εντός και εκτός εισαγωγικών) Ευρώπη. Εμείς που δεν εκτιμήσαμε μάλλον ποτέ την παιδεία που μας προσφέρθηκε, την ειρήνη, την οικογενειακή θαλπωρή, την ασφάλεια και την ξεγνοιασιά. Εμείς που δεν χάσαμε ποτέ την γκάμα των επιλογών μας, ίσα - ίσα που με τα χρόνια την εμπλουτίσαμε κιόλας. Εμείς που καταστρώναμε μέχρι πρότινος σχέδια για αποδράσεις, επετειακά πάρτυ, μετακομίσεις, επαγγελματικές αλλαγές.... Εμείς οι τυχεροί από τόσες απόψεις! Κανονίζαμε όμως δυστυχώς χωρίς τον ξενοδόχο.

(Cup)cake love! #20 Τρούφα (vegan)

Πραγματικά πιστεύω ότι όλοι, μα όλοι, οι άνθρωποι που μπαίνουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη ζωή μας, έχουν κάτι να μας διδάξουν. Άλλοι πιο πολλά, άλλοι πιο λίγα, άλλοι μέσα από ένα ευχάριστο ταξίδι και άλλοι μέσα από δυσκολίες. Τον τελευταίο λοιπόν χρόνο, με την έναρξη και της εργασιακής μου, ελβετικής απασχόλησης, πολλοί άνθρωποι μπήκαν στη ζωή μου μονομιάς! Μπαμ! Μακράν ένας όμως (ή πιο σωστά μία) είναι αυτή που έχει σημαδέψει τη χρονιά μου αυτή με την ενέργειά της, το χιούμορ της, την γενναιοδωρία της αλλά και τις υπεύθυνες επιλογές που έχει κάνει σχετικά με τον τρόπο διαβίωσής της. Η συνάδελφος Jessica λοιπόν είναι vegan. Χορτοφάγος από περίπου 8 ετών (από δική της επιλογή καθώς οι γονείς της δεν ήταν) και vegan εδώ και πολλά χρόνια. Επειδή αυτοί οι όροι έχουν γίνει αρκετά trendy τα τελευταία χρόνια και συχνά χρησιμοποιούνται κάπως αυθαίρετα και γενικευμένα, να διευκρινίσουμε ότι vegan σημαίνει ότι δεν καταναλώνεις και δεν χρησιμοποιείς κανένα προϊόν που προέρχεται από τα ζώα. Δεν τρως κρέας ή ψάρι, αλλά ούτε αβγό, βούτυρο, μέλι και τυρί. Δεν φοράς δερμάτινα αλλά ούτε μάλλινα. Πόσο την θαυμάζω δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Θα σας τα γράψω σε άλλη όμως, πιο σχετική ανάρτηση.

How was your week?

• Βροχερό αναμενόταν το σαββατοκύριακο αλλά τελικά βγήκε αρκετά ηλιόλουστο!
• Και κάποιες μικρές, δειλές αγορές για το νέο σπίτι έχουν ήδη αρχίσει! Γιουχού!
• Το Σάββατο απέκτησα και εγώ το δικό μου πατίνι και έτσι η οικογένεια μπορεί να βγαίνει σύσσωμη με τα πατίνια της (γιατί τα rollers μου δεν βολεύουν αν πρέπει να συνδυαστούν με στάσεις και δουλειές).
• Και το υπόλοιπο του Σαββάτου το περάσαμε παρέα με τους φίλους από την Bienne που διένυαν το τελευταίο σκ πριν την άφιξη της Βιολέτας!
• Έτσι, κάναμε βόλτες, φάγαμε σε ένα νέο ιταλικό εστιατόριο της πόλης (πολύ όμορφο αισθητικά αλλά με μέτριες γεύσεις), πήραμε τα παγωτά μας από τον έτερο - εξαιρετικό ιταλό της πόλης, επιστρέψαμε σπίτι, τα μικρά έπαιξαν, εμείς τα είπαμε, φτιάξαμε και ένα κέικ για να έχουν για πρωινό και βραδάκι αναχωρήσαμε.
• Και οι γονείς μου ακύρωσαν την ελβετική τους επίσκεψη που είχε προγραμματιστεί για τα μέσα Μαρτίου λόγω κορωνοϊού. 
• Και στεναχωρήθηκα, γιατί τους περίμενα πώς και πώς, αλλά ήταν η πιο σοφή λύση δεδομένων των συνθηκών.
• Την Κυριακή είπαμε να εκμεταλλευτούμε τον ωραίο -παγωμένο- ήλιο και να εγκαινιάσουμε το δικό μου πατίνι. Βουρ λοιπόν για πατίνι x3 στη λίμνη και aperol spritz στο Beau Rivage (κάτι μου λέει ότι θα μας πάρει καιρό μέχρι να το ξανα-επισκεφθούμε).
• Και η εργασιακή εβδομάδα ξεκίνησε με επίκεντρο τον κορωνοϊό και τον συνοδοιπόρο να εργάζεται τη μισή ημέρα από το σπίτι καθώς το γραφείο ήταν άδειο.
• Με αυτές τις έγνοιες και συζητήσεις και αναρωτήσεις προχώρησε όλη η εβδομάδα, με τον κορωνοϊό από τη μία (και το καντόνι του Vaud να είναι το πιο πληγμένο μετά αυτό του Ticino που συνορεύει με την Ιταλία) και τις εργασιακές ανακατατάξεις που έχουν μπει σε τελική ευθεία με τις πρώτες μετακινήσεις - απολύσεις να αναμένονται την ερχόμενη εβδομάδα.
• Μα τι Μάρτης είναι αυτός;; Γδάρτης!
• Και την Τετάρτη κατέφτασε η Βιολέτα! Ροδαλή - ροδαλή.
• Και την Πέμπτη, η δική μας ομάδα αποφάσισε να μην αναμένει τις επίσημες ανακοινώσεις της εταιρείας, και να ξεκινήσει την εργασία από το σπίτι αρχής γενομένης την Παρασκευή και για όσο χρειαστεί.
• Και βεβαίως ήταν η πιο σοφή κίνηση δεδομένου ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ για τις μετακινήσεις τους και ότι στο κτίριο βρίσκονται γύρω στους 1.500 - 2.000 άτομα! Να προφυλαχτείς πώς; Αδύνατον.
• Και τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα κατά την αναχώρησή μας την Πέμπτη το απόγευμα, ευελπιστώντας να ανταμώσουμε όλοι ξανά (υγιείς από τον κορωνοϊό και διατηρώντας τις θέσεις εργασίας μας) σύντομα. Αμήν.
• Προλάβαμε όμως με την αγαπημένη συνάδελφο Jessica ένα τελευταίο μάθημα στο γυμναστήριο, Cardio Danse, το οποίο μας έβγαλε νοκ-άουτ, αλλά το απολαύσαμε τόσο και γελάσαμε με την καρδιά μας.

Να προσέχετε αγαπημένοι.
Με ψυχραιμία αλλά και ενσυναίσθηση και υπευθυνότητα.

ανδριάνα

Εσύ πώς αγαπάς

Όχι πόσο, ούτε ποιον. Αλλά πώς! Ενάντια σε όλα όσα μας έχουν μάθει τόοοοσα χρόνια οι χολυγουντιανές ταινίες και τα δακρύβρεχτα blues, δεν αγαπάμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Ναι, μπορεί το συναίσθημα στον πυρήνα του να είναι πάνω - κάτω το ίδιο (στις καλύτερες περιπτώσεις αυτή η ανιδιοτελής αγάπη που σε ανυψώνει και σου χαρίζει ένα χαμόγελο και μια αίσθηση ασφάλειας και θαλπωρής και ολοκλήρωσης), ο τρόπος όμως έκφρασής του ποικίλλει. Όχι μόνο από φύλο σε φύλο και από κουλτούρα σε κουλτούρα, αλλά και από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είναι ο χαρακτήρας; Η ανατροφή; Ο τρόπος που οι οικείοι μας εκδήλωναν την αγάπη τους ενώ εμείς υποσυνείδητα απλά παρατηρούσαμε σαν παιδιά; Συνήθως, θαρρώ, ο τρόπος που εκφράζουμε την αγάπη μας είναι και αυτός με τον οποίο την "μάθαμε" και θα θέλαμε να την λαμβάνουμε κιόλας. 

Έτσι, μπορεί για κάποιον το "Σ' αγαπώ" στο τέλος κάθε τηλεφωνήματος να είναι τόσο αυθόρμητο και απαραίτητο ενώ σε κάποιον άλλον να ακούγεται απλά ανόητο. Και για κάποιον το ζεστό φαγητό που τον περιμένει σπίτι να είναι απλά δεδομένο ενώ για κάποιον άλλον η πιο τρυφερή έκφραση αγάπης. Άλλοι μιλούν με τα λόγια και άλλοι με τις πράξεις. Άλλοι και με τα δύο. Νομίζω ότι δεν έχω ακούσει ποτέ τους γονείς μου να λένε "Σ' αγαπώ" ο ένας στον άλλον. Δεν αμφέβαλλα όμως ποτέ όλα αυτά τα χρόνια πόσο αγαπιούνται και πόσο νοιάζονται ο ένας τον άλλον. Από την άλλη, μια φίλη λέει "Σ' αγαπώ" στο τέλος σχεδόν κάθε τηλεφωνήματος με την μητέρα της που ζει σε άλλη πόλη. Είναι όλα τόσο υποκειμενικά.

Τι γίνεται όμως όταν ο δικός σου τρόπος έκφρασης της αγάπης δεν φτάνει στον παραλήπτη; Όταν αυτός ή αυτή λειτουργεί σε άλλη συχνότητα; Όταν μιλάτε διαφορετική γλώσσα; Ουφ, εκεί χρειάζεται να κάνεις ένα βήμα πίσω, να αποστασιοποιηθείς λιγάκι και να δεις με καθαρή ματιά τις πράξεις και τα λόγια του αγαπημένου σου. Τη δική του κοσμοθεωρία και γλώσσα αγάπης. Γιατί το δικό σου "Σ' αγαπώ" μπορεί να είναι να του περιποιείσαι τα πουκάμισά του και να τον αφήνεις να χουζουρέψει μισή ωρίτσα περισσότερο το πρωί ενώ αναλαμβάνεις εσύ τα παιδιά και να τον αφήνεις ήσυχο να δει μπάλα (ξανά) ενώ έχεις τόσα να του πεις (γιατί ξέρεις ότι χρειάζεται αυτήν την αποφόρτιση) και να του μαγειρεύεις το αγαπημένο του φαγητό. Ενώ για εκείνον μπορεί να είναι τα λουλούδια που θα σου αγοράσει ένα τυχαίο πρωινό Κυριακής και η ζεστή αγκαλιά που θα σου κάνει το πρωί και το "καλημέρα ανδριανούλα" που θα σου στείλει στο κινητό.

Παίρνει τόσες μορφές η αγάπη πέραν από τα λόγια. Μεταμορφώνεται σε τροφή, φροντίδα, προτεραιότητα, χάδι, νοιάξιμο, έγνοια, περιποίηση, συζήτηση, χουζόυρι, χαμόγελο. Είναι το μήνυμα που θα του στείλεις για να δεις πώς πήγε η επαγγελματική του συνάντηση αλλά και το αγαπημένο του κέικ που θα ψήσεις. Είναι ο αναπαυτικός καναπές που θα της παραχωρήσεις (ενώ εσύ θα στριμωχτείς λιγάκι στον μικρότερο) και το "θες κάτι από την κουζίνα" κάθε φορά που θα σηκωθείς. Είναι τα μικρά, τα καθημερινά, που δείχνουν την νοιάξη! Ειδικά στις μακροχρόνιες σχέσεις που μάλλον έχουν ειπωθεί ήδη όλα και έχουν περάσει από τόσα. Σε αυτές που μιλάς με τα μάτια και οι καρδιές χτυπούν στον ίδιο ρυθμό. Βεβαίως και είναι υπέροχα τα "Σ' αγαπώ" και τα δώρα αλλά δείτε πίσω και από τις μικρές, καθημερινές πράξεις και αν κρύβεται (και) εκεί η αγάπη, τότε είστε τυχεροί. Εγώ είμαι.

ανδριάνα

ΥΓ. Παρόμοιας προσέγγισης και προβληματισμού, και αυτή η αρκετά παλαιότερη ανάρτηση: 

Μήπως θες ένα ποτήρι νερό; 

How was your week?

• Παρασκευούλα! Και το απόγευμα παραλάβαμε τον μικρό μαζί με τον συνοδοιπόρο (όπως συνηθίζουμε τις τελευταίες Παρασκευές) και κατευθυνθήκαμε προς Μπιλ για το σπίτι των φίλων.
• Εκεί φτιάξαμε πίτσες, φάγαμε, τα είπαμε, έπαιξαν τα πιτσιρίκια ωραία και τα 2 μεγάλα αγόρια αναχώρησαν νωρίς το βράδυ για κλειστό beach volley!
• Καθήσαμε λίγο ακόμα με τον Στεφανάκο και επιστρέψαμε τα 2 μας σπίτι για ύπνο.
• Στον παιδικό σταθμό έχουν φτιάξει κάτι αφίσες με ζωγραφιές για τα συναισθήματα, και μου τα εξηγούσε ο Στεφανάκος ενώ αναχωρούσαμε (λύπη, χαρά, θυμός....). Στο τελευταίο λοιπόν που έγραφε "amoureux" μου λέει "je suis amoureux avec toi maman" και με αγκάλιασε.
• Το Σάββατο, μετά τις εσωτερικές δουλειές και νοικοκυροσύνες, βγήκαμε για την κλασική μας βόλτα στο κέντρο με τα πατίνια, καθίσαμε για έναν γρήγορο καφέ στο Okapi, επιστρέψαμε σπίτι για φαγητό και το απόγευμα είχαμε το πρώτο πάρτυ του Στεφανάκου από συμμαθητή του στον παιδικό σταθμό.
• Λίγα παιδάκια είχε καλέσει και κάποιες μαμάδες απλά τα άφησαν και αναχώρησαν. Οπότε έμεινα εγώ, με 2-3 ακόμη μαμάδες (εννοείται γαλλόφωνες) να προσπαθώ να δω πώς παίζεται και αυτή η πίστα (αλλοδαπή-μαμά-νηπίου-καλεσμένη-σε-παιδικό-πάρτυ-άγνωστης-γαλλόφωνης-οικογένειας).
• Όλα νομίζω πήγαν καλά, ο Στέφανος πέρασε πολύ ωραία και ήταν πολύ συνεργάσιμος, εγώ τα είπα κουτσά - στραβά με τους οικοδεσπότες, και το απογευματάκι επιστρέψαμε σπίτι για ανασυγκρότηση, ταινία (frozen 2 -again) και ξεκούραση.
• Την Κυριακή είπαμε να εκμεταλλευτούμε τον ωραίο ήλιο και να ανέβουμε μαζί με τους φίλους προς τα κοντινά μας βουνά για χιόνι και έλκηθρο.
• Και χιόνι δεν είχε πολύ (είναι μακράν ο πιο ζεστός χειμώνας των τελευταίων 5 ετών που κατοικούμε στην Ελβετία), αλλά τα μικρά πέρασαν ωραία με το χιόνι και το έλκηθρο και τον χιονοπόλεμο.
• Φάγαμε και στο μικρό, τοπικό εστιατοριάκι και το απόγευμα είμασταν πίσω για ζεστασιά και ξεκούραση.
• Και αφού κοιμήθηκε ο μικρός, βγήκαν τα αλεύρια και τα κακάο για το vegan  - chocolate moist cake για τα γενέθλια της αγαπημένης μου συναδέλφου Jessica και το μικρό surprise party που είχαμε διοργανώσει στο γραφείο.
• Και εκ των υστέρων, έχω να σας πω ότι βγήκε εξαιρετικό! Το στόλισα και με ένα μεγάλο χρυσό "J" και έγινε ανάρπαστο στη δουλειά.
• Στην ουσία ακολούθησα αυτήν την συνταγή (παλιά και αγαπημένη) στην οποία απλά αντικατέστησα τα αβγά με apple sauce. Simple, delicious & vegan!
• Η επιστροφή βέβαια το απόγευμα ήταν επεισοδιακή με βροχή και ατύχημα που δημιούργησε τέτοιο μποτιλιάρισμα που το gps το υπολόγιζε σε επιπλέον 1 ώρα! 
• Έκανα όμως την προσπάθειά μου, βγήκα σε μια άγνωστη έξοδο, ακολούθησα το gps μέσα από τα χωριά και τα χωράφια και γλίτωσα σίγουρα ένα εικοσάλεπτο.
• Και το βράδυ πριν κοιμηθεί ο μικρός, παίξαμε οικογενειακώς "κρύο - ζεστό", με τον Στεφανάκο να ενθουσιάζεται, να κρύβει την πετρούλα στα πιο ευφάνταστα σημεία αλλά να μας τα δείχνει κιόλας μόλις ξεκινούσαμε την έρευνα.
• Έστειλα και το "επίσημο" μήνυμα στις αγαπημένες μου yogi σχετικά με την μετακόμισή μας στη Λωζάνη και την αναπόφευκτη λήξη των μαθημάτων μας. Και τα μηνύματα που έλαβα ως απάντηση ήταν τόσο, μα τόσο συγκινητικά! Μια φοβερή τόνωση αγάπης και εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης. Πόσο την χρειαζόμουν. Τις ευχαριστώ πραγματικά για όσα μου προσέφεραν 2 χρόνια τώρα. Θα μου λείψουν τόσο... και εκείνες και το ραντεβού μας κάθε Τρίτη βράδυ.
• Και ο πυρετός των ετοιμασιών για την μετακόμιση ξεκίνησε και επίσημα! Πρώτο "τικ" τα χαρτιά εγγραφής του μικρού στο σχολείο για τον Αύγουστο.
• Η προσθήκη αυτών των μικρών - γυμναστικών διαλειμμάτων στη δουλειά πάει τόσο καλά που προσπαθώ να έχω ένα τέτοιο διάλειμμα κάθε μέρα, ακόμα και αν είναι για μόλις μισή ώρα. Έτσι είτε ακολουθώ κάποιο από τα προγράμματα που μου ταιριάζουν όπως pilates είτε κάνω απλά λίγη yoga στην άδεια αίθουσα.
• Τετάρτη με ήλιο οπότε είπαμε να τον εκμεταλλευτούμε και συναντηθήκαμε με τα αγόρια μου κατευθείαν στο κέντρο του Neuchatel μετά τις δουλειές για λίγο πατίνι και τσίμπημα.
• Και η Πέμπτη ξημέρωσε, όπως προβλεπόταν, πολύ μουντή και βροχερή. Και δεν σταμάτησε να βρέχει όλη μέρα.
• Κλείσαμε και τα καλοκαιρινά μας εισιτήρια για την Ελλάδα. Γιούπι!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα