Σοφά Λόγια ♥ Wise Words #49

We do not see things as they are, we see them as we are.

Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι αυτά, τα βλέπουμε όπως είμαστε εμείς.

Anais Nin

How was your week?

• Άλλη μία Παρασκευή από το σπίτι! Ευτυχία!
• Και ο συνοδοιπόρος είχε after work beers οπότε παρέλαβα εγώ τον μικρό από τον παιδικό σταθμό, πήγαμε το σούπερ - μάρκετ μας, φτιάξαμε την πίτσα μας και παρακολουθήσαμε την ταινία μας (Lion King).
• Και το Σάββατο, αφού φάγαμε τα πρωινά μας και κάναμε τις εσωτερικές μας δουλειές ξεκινήσαμε για Λωζάνη και την επίσκεψη ενός ακόμη υποψήφιου σπιτιού.
• Και ήταν ωραίο, σε πολύ ωραία περιοχή, με πεζόδρομους που οδηγούσαν στο σχολείο, σύγχρονο και φωτεινό αλλά.... ήταν μικρό. Μάλλον ούτε η τραπεζαρία μας δεν χωρούσε. Τι κρίμα.
• Συνεχίσαμε στην Λωζάνη με τους "Λωζανιώτες" φίλους για πίτσα στο Mario's pizza που είχαμε να επισκεφθούμε από πέρσι και επιστρέψαμε σπίτι!
• Συμμαζέματα, ετοιμασίες και το βραδάκι ξεκίνησε ο συνοδοιπόρος για Γενεύη ώστε να παραλάβει τον φίλο Γιώργο που  -πιστός στην παράδοση- μας επισκέφθηκε ενόψει και των γενεθλίων του συνοδοιπόρου.
• Έτσι, γύρω στα μεσάνυχτα ήταν τα αγόρια σπίτι.
• Και η Κυριακή μας ξημέρωσε ηλιόλουστη -όπως όλη η εβδομάδα άλλωστε- και φάγαμε french toast, τα είπαμε, ετοιμαστήκαμε και το μεσημεράκι επισκεφθήκαμε το Bern Aqua!
• Και ήταν απολαυστικά, όπως πάντα, με τον Στέφανο σε έκσταση να τρέχει από πισίνα σε πισίνα και εμάς να απολαμβάνουμε το ζεστό νερό, τα jacuzzi και τις νεροτσουλήθρες.
• Τσιμπήσαμε, πλυθήκαμε, ντυθήκαμε και επιστρέψαμε σπίτι με τον μικρό να κοιμάται -εννοείται- στο αυτοκίνητο.
• Και τελικά παραμείναμε σπίτι για το υπόλοιπο της ημέρας, μαγειρέψαμε, παίξαμε, τα είπαμε και το βράδυ παρακολουθήσαμε και το A Head Full of Dreams, ντοκυμαντέρ για τους Coldplay.
• Δευτέρα και ξεκινήσαμε νωρίς ο Γιώργος και εγώ για Λωζάνη και ακολουθήσαμε παράλληλο αλλά και συγχρονισμένο πρόγραμμα.
• Έτσι, αφού φτάσαμε στο γραφείο και κάναμε το βασικό τουρ, ο Γιώργος αναχώρησε για το κέντρο της Λωζάνης και το Holmes Place, εγώ συνέχισα τη δουλίτσα μου και ξανασυναντηθήκαμε το μεσημέρι για ομαδικό lunch με τα παιδιά στο γραφείο.
• Παρέμεινε και εκείνος στο γραφείο να δουλέψει με το laptop του και έτσι αναχωρήσαμε μαζί το απογευματάκι για το σπίτι.
• Και το βραδινό μας είχε fondue και το βράδυ μας ταινία, The Two Popes με εξαιρετικές ερμηνείες.
• Τρίτη και εγώ αναχώρησα για Λωζάνη και οι υπόλοιποι έμειναν Neuchatel, με τον συνοδοιπόρο να καταφέρνει να συναντήσει τον Γιώργο στο κέντρο για lunch break.
• Και ήταν μια γενέθλια Τρίτη για τον συνοδοιπόρο! Οπότε ο Γιώργος μάς μαγείρεψε βραδινό, εγώ αγόρασα την τούρτα και τα κεράκια "σούπερ ήρωα" και οι 4 μας φάγαμε και ευχηθήκαμε και περάσαμε ήσυχα και όμορφα.
• Και το βράδυ άφησα τα αγόρια σπίτια και πετάχτηκα μέχρι το καθιερωμένο μας μάθημα γιόγκα, το πρώτο της χρονιάς! Και είχαμε απαρτία και χαμόγελα και αγκαλιές και ευχές.
• Το πρωί της Τετάρτης άφησα τον Γιώργο νωρίς - νωρίς στον σταθμό για να πάρει το τρένο για Γενεύη και έτσι έφτασα νωρίς - νωρίς στη δουλειά.
• Και το μεσημέρι, αντί για γεύμα είχαμε το πρώτο μας μάθημα γιόγκα σε ένα στούντιο 2 βήματα από τη δουλειά με τον Aurelien. Και πήγε καλά! Οπότε είπαμε να το καθιερώσουμε.
• Πρώτη φορά μετά από 5 (!) χρόνια είχα κάποιον να με καθοδηγεί και να με διορθώνει στις ασκήσεις. Τι ευτυχία!
• Και το βράδυ, πτώμα από τα non-stop προγράμματα και τις νυχτερινές περιπέτειες του Στεφανάκου, κοιμήθηκα από τις 22.00 και ξύπνησα στις 06.00! Σερί! Πάνω από μήνα είχε να μας συμβεί.
• Και η αδελφή, μετά από 20+ χρόνια, κέρδισε για πρώτη φορά το φλουρί στην βασιλόπιτα της δουλειάς της!
• Αλλαγές, αλλαγές, αλλαγές... άλλοι υποδέχονται νέα μέλη στην οικογένεια, άλλοι κάνουν ασκήσεις δανείου, άλλοι έρευνα μετακόμισης και άλλοι επιστροφής στην πατρίδα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Το Σάββατο σήμανε την επιστροφή μας στα ελβετικά εδάφη.
• Έτσι, ξυπνήσαμε το πρωί με τις βαλίτσες έτοιμες και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο.
• Και η ώρα πέρασε γρήγορα και ευχάριστα και ανώδυνα και μεσημεράκι προσγειωθήκαμε στην ηλιόλουστη Γενεύη και νωρίς το απόγευμα ήμασταν σπίτι!
• Και μέχρι το βράδυ καταφέραμε να αδειάσουμε κάποιες βαλίτσες, να μαγειρέψουμε, να πάμε ένα σουπερ-μάρκετ για πολεμοφόδια, να κάνουμε τα μπάνια μας και τις πρώτες τακτοποιήσεις μας και να κοιμηθούμε ωραία - ωραία.
• Και την Κυριακή συνεχίσαμε με τις τακτοποιήσεις και το μεσημεράκι ξεκινήσαμε για Bienne και το σπίτι των φίλων. Εκεί τα μικρά έπαιξαν (εξαιρετικά στο 90% του χρόνου), εμείς τα είπαμε, ήπιαμε τα τσάγια μας και βγήκαμε με πατίνια για βόλτα στη λίμνη και τσίμπημα.
• Ο Στεφανάκος πέρασε και τις δύσκολές του στιγμές αλλά προσπαθούμε να είμαστε σταθεροί στα όριά μας, με υπομονή και σεβασμό. 
• Πίσω στις δουλίτσες μας!! Και τις 2 πρώτες ημέρες ο Στεφανάκος δυσκολεύτηκε (σάμπως εμείς δεν δυσκολευτήκαμε;) αλλά από την Τετάρτη πήγε με χαμόγελο και μου έστειλε και φιλάκι!
• Από τη δική μου πλευρά, επέστρεψα με δυσκολία (ειδικά με αυτή την αναχώρηση μες στο σκοτάδι και το κρύο!) αλλά και χαρά γιατί πραγματικά μου είχαν λείψει οι συνάδελφοι και η "καθημερινότητα".
• Και η Δευτέρα κύλησε όμορφα με πολλές συναντήσεις με τους συναδέλφους για τα εορταστικά updates (μέχρι προτάσεις γάμου είχαμε!), πολύ γέλιο, και αγκαλιές και καφέδες.
• Και όπως φαίνεται αρκετοί βρίσκονται ακόμα σε άδεια οπότε οι δρόμοι ήταν ωραίοι και άδειοι! Αν εξαιρέσουμε το τροχαίο ατύχημα την Τρίτη το απόγευμα.
• Τρίτη πρωί: "Μαμά, έχουμε δουλίτσες σήμερα;" Ναι αγάπη μου. "Μα γιατί;;; Αφού πήγα ήδη χτες. Πάλι;;"
• Και την Τετάρτη περάσαμε ένα ιδανικό πρωινό (αν εξαιρέσουμε την αφύπνιση στις 05.00), με τον Στεφανάκο σε κέφια που σημαίνει συνεργασία! Ντυθήκαμε, πλυθήκαμε, τσιμπήσαμε, οδηγήσαμε, αποχαιρετιστήκαμε με χαμόγελο και τρυφερότητα και έτσι συνέχισα την πορεία μου προς Λωζάννη με ανεβασμένη διάθεση.
• Και η δουλίτσα είχε ήδη αυξηθεί και τα νέα projects άρχισαν να παίρνουν το δρόμο τους.
• Και ο καιρός ήταν ιδανικά χειμωνιάτικος! Με χαμηλές θερμοκρασίες (από 2 έως 8 βαθμούς C) αλλά και εκπληκτικό ήλιο και καθαρούς ουρανούς!
• Αναμένουμε και επισκέψεις αυτό το σκ οπότε άρχισαν και οι εσωτερικές διαδικασίες για το μινι - πρόγραμμα των ημερών.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Ευχαριστώ Ελβετία!

Σε ευχαριστώ Ελβετία που μου έμαθες να σταματώ σε κάθε, μα κάθε, διάβαση. Και ας είναι ο πεζός μέτρα μακρυά, με άγνωστες προθέσεις και κατευθύνσεις. 

Σε ευχαριστώ που μου έμαθες να έχω υπομονή καθώς ο υπάλληλος (από την τράπεζα μέχρι τον φούρνο) παίρνει τον χρόνο του ώστε να εξυπηρετήσει τον εκάστοτε πελάτη όσο καλύτερα γίνεται.

Σε ευχαριστώ που με έμαθες να μιλώ γαλλικά. Την ομορφότερη γλώσσα του κόσμου όλου! Και ας κάνω χίλια και ένα λάθη -ακόμα.

Σε ευχαριστώ που μου έμαθες τι θα πει πραγματικός Χειμώνας. Αυτός που το χιόνι καλύπτει όσα βλέπει το μάτι και ακόμα παραπάνω. Αυτός που αρκούν μόλις λίγες ώρες για να ασπρίσουν όλα. 

Σε ευχαριστώ που μου έμαθες πώς να αντεπεξέρχομαι σε έναν πραγματικό Χειμώνα. Είτε αυτό θα πει "πραγματικά" χειμερινά παπούτσια και μπουφάν, είτε σύνεργα για το ξεφτυάρισμα του χιονιού και το καθάρισμα του αυτοκινήτου, είτε σκι και έλκηθρα ώστε να ζήσω το μεγαλείο της χειμωνιάτικης φύσης.

Σε ευχαριστώ που μου έμαθες τι θα πει αληθινός σεβασμός στη φύση. Όταν δηλαδή η φύση είσαι εσύ και δεν υπάρχει κανένα διαχωριστικό ανάμεσά σας. Όταν αδημονείς να την επισκεφθείς ξανά και ξανά, να τη φροντίσεις και να την θαυμάσεις. Όταν η φύση ξεκινά από το πρεβάζι σου και φτάνει μέχρι την ψηλότερη βουνοκορφή των Άλπεων.

Σε ευχαριστώ που μου έμαθες ότι δεν υπάρχει καλός και κακός καιρός, απλά κατάλληλα και μη ρούχα. Και έτσι, έπαψα να περιμένω τους ήλιους και τις ξαστεριές για να βγω με τους φίλους ή για να κάνω τις δουλειές μου με τον μικρό.

Σε ευχαριστώ που μου έδειξες πώς είναι να ζεις πραγματικά στο κέντρο της Ευρώπης και να μπορείς να επισκέπτεσαι μία διαφορετική χώρα απλά για να κάνεις τα ψώνια σου.

Σε ευχαριστώ που μου έμαθες τι σημαίνει πραγματική πολυπολιτισμικότητα! Όταν κάθε ημέρα στον εργασιακό μου χώρο συναντώ ανθρώπους από τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης και μαθαίνω τις γλώσσες, τα έθιμα, τον πολιτισμό τους... Είτε είναι από το Ιράν, τη Λιθουανία, το Καζακστάν, είτε από την Κολομβία και την Μαλαισία. Πραγματικός θησαυρός.

Σε ευχαριστώ που μου θύμισες πόσο σπουδαία είναι η πατρίδα μου. Γιατί στα μάτια και στα λόγια όλων των Ελβετών που συνάντησα, η Ελλάδα είναι κάτι μοναδικό και θαυμαστό. Μια χώρα που οι περισσότεροι έχουν επισκεφθεί πολλάκις και που εκτιμούν και σέβονται.

Σε ευχαριστώ που μου θύμισες πόσο μα πόσο σημαντικοί είναι οι άνθρωποι. Είτε απολαμβάνοντάς τους ρουφώντας κάθε λεπτό μαζί τους, είτε μετρώντας αντίστροφα τις ημέρες για να τους συναντήσω πάλι.

Σε ευχαριστώ που μου έμαθες ότι είναι εφικτό να κινείσαι με καρότσι, rollers, πατίνια, αναπηρικό αμαξίδιο και να μην αντιμετωπίζεις απλά κανένα πρόβλημα.

Σε ευχαριστώ που μου θύμισες πώς είναι να έχεις ένα ζεστό σπίτι, 12 μήνες το χρόνο, και ας έχει έξω -10 C.

Σε ευχαριστώ που μου απέδειξες ότι μπορούν τα δημόσια μέσα μεταφοράς να είναι αξιόπιστα και αξιοπρεπή.

Σε ευχαριστώ που μου έμαθες ότι ο δημόσιος χώρος, τα πάρκα - οι λίμνες - οι παιδότοποι, είναι κτήμα όλων. Εκεί διοργανώνονται γιορτές, πικ-νικ, εκδρομές, υπό τη φροντίδα των κατοίκων, σαν να πρόκειται για την προσωπική τους αυλή.

Σε ευχαριστώ που μου έμαθες τι σημαίνει ασφάλεια βλέποντας σχολεία χωρίς κάγκελα, σπίτια χωρίς πατζούρια και άδεια τραπέζια στα bar με τσάντες και κινητά -ενώ οι ιδιοκτήτες τους απλά πετάχτηκαν έξω για ένα τσιγάρο.

Σε ευχαριστώ που μου έδειξες ότι υπάρχει και διαφορετικός τρόπος να μεγαλώνεις παιδιά, αυτός που τα κάνει αληθινά ανεξάρτητα, δυναμικά και με αυτοπεποίθηση. Τόσο ώστε να μπορούν να κινηθούν με τα ΜΜΜ και να περπατήσουν με τους φίλους τους ως το σχολείο ακόμα και σε ηλικία 6-7 ετών.

Σε ευχαριστώ Ελβετία. Δεν θα είμαι ποτέ πια η ίδια μετά από όλα όσα μου έμαθες. 

Μου έμαθες και άλλα πολλά που δεν ήταν όλα ρόδινα και θετικά αλλά ακόμη και αυτά τα κρατάω σαν προσωπικό μου θησαυρό. Γιατί κατάφερα να αντεπεξέλθω, να προσαρμοστώ, να βρω λύσεις, να τα αντιμετωπίσω και να προχωρήσω, να εξελιχθώ.

Γιατί αυτά τα πέντε χρόνια εκτός Ελλάδος, άγνωστη μεταξύ αγνώστων, ήταν σαν 2 μεταπτυχιακά διπλώματα. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος πλούτος, μεγαλύτερη προσωπική ανταμοιβή και πρόοδος, από το να αντιμετωπίζεις όλα σου τα "πρέπει" και τα "μη", τα στερεότυπα και τα εθνικά σου πρότυπα, τις βιολογικές σου τάσεις και τις προσωπικές σου πεποιθήσεις. Να τα βάζεις στο τραπέζι, παρέα με όλα τα καινούργια που σου εμφανίστηκαν και σου τάραξαν όλα όσα ήξερες μέχρι τώρα, και να τα ξεδιαλέγεις ένα - ένα, και να τα αναθεωρείς, και να τα προσαρμόζεις, και να τα επεκτείνεις. Και να ψάχνεις μέσα σου ξανά και ξανά για αποθέματα, και δύναμη, και λύσεις. Και να πέφτεις, και να σηκώνεσαι ξανά. Εκπληκτικά μαθήματα. Δύσκολα, επίπονα αλλά και μοναδικά. Θησαυρός.

Σε ευχαριστώ Ελβετία που μου χάρισες το πολυτιμότερο δώρο όλων, τον Στεφανάκο μας, και που όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, θα είσαι για πάντα η δική του γενέτειρα και η δική μας ως γονείς.

Σε ευχαριστώ Ελβετία για αυτά τα πέντε μοναδικά, συναρπαστικά, αναπάντεχα, δύσκολα και τόσο επιμορφωτικά χρόνια. Πού να μας βρουν άραγε τα επόμενα πέντε; 

ανδριάνα

How was your week x2?

• Εορταστικές, 2 εβδομάδες (και κάτι) στην εξωτική Βούλα!
• Και ήταν, όπως αναμενόταν, γεμάτες! Γεμάτες από φίλους, και συγγενείς, και πιτσιρίκια, και φαγητά, και γλυκά, και οδήγημα, και κούραση, και δώρα, και ήλιο, και βροχή... ακόμη και από δειλό χιόνι. Όλα τα είχαν αυτές οι εβδομάδες και συνοπτικά θα σας τα μεταφέρω.
• Πέμπτη πρωί λοιπόν ξεκινήσαμε χαλαρά με το αυτοκίνητο για Γενεύη και η χαλαρότητα μας άφησε νωρίς καθώς στη διαδρομή υπήρχαν 2 τροχαία ατυχήματα με αποτέλεσμα το gps να μας βγάζει συνεχώς από τα χωράφια για να γλυτώσουμε όσο γινόταν το μποτιλιάρισμα, και μία απόσταση 1 ώρας και 15 λεπτών να την κάνουμε συνολικά σε 2 ώρες!
• Και η ψυχή στο στόμα! Τρέξιμο για το πάρκινγκ, το check-in, τους ελέγχους... αλλά όλα τα προλάβαμε και επιβιβαστήκαμε στην πτήση για Αθήνα.
• Και στο αεροδρόμιο μάς περίμενε ως είθισται ο μπαμπάς μου και πρώτη στάση το πατρικό μου σπίτι όπου μαζεύτηκε όλη η οικογένεια.
• Παρασκευή και τα πρώτα ραντεβού ήταν οδοντιατρικά και καλλωπιστικά (κούρεμα για εμένα και τον Στεφανάκο).
• Και το απόγευμα ανεβήκαμε στην βόρεια γιαγιά που είχε μικρές περιπέτειες με την υγεία της (τέλος καλό όλα καλά) και το βραδάκι προλάβαμε και μία γρήγορη επίσκεψη στους αγαπημένους μας κουμπάρους πίσω στη Βούλα.
• "Εγώ έχω τόοοοσα πολλά σπίτια" και απλώνει και τις 2 του παλάμες. "Αλήθεια; Και πού βρίσκονται;" "Στο Μιλάνο, στην Εσπανιόλ, στο Τορίνο, στη Βούλα, στην Ελλάδα, στην Ελβετία, στο Gstaad...."
• Σάββατο με ξύπνημα από τις 05.00 (!) και πρωινή βόλτα στην ήσυχη και ηλιόλουστη Γλυφάδα, μεσημεριανό σπίτι με τα μικρά και αγαπημένα burgers από το Burger Joint, και βραδινή επίσκεψη στην αδελφή για ένα τσάι πριν την αναχώρησή τους για Λονδίνο.
• Και ο μικρός ανέβασε πυρετό (από το πουθενά) και επιστρέψαμε σπίτι παρέα με τα σιρόπια και ευτυχώς κοιμήθηκε και ξύπνησε περδίκι!
• Κυριακή και βόλτα στην στολισμένη Κηφισιά και το αγαπημένο μας Living Green, best eco-store in town, όπου μείναμε αρκετή ώρα και κάναμε βεβαίως και τα ψώνια μας.
• Μεσημεριανό στη βόρεια γιαγιά με τα βόρεια ξαδέλφια και θείους, και τα μεν αγόρια συνέχισαν για το ΟΑΚΑ και τον πρώτο τους αγώνα μπάσκετ (συνοδοιπόρος + Στέφανος, Χριστόφορος + Άλκης) και τα δε κορίτσια (Μαριάννα + Μυρσίνη + εγώ) ήπιαμε τα κρασιά μας και φάγαμε τα γλυκά μας στο κέντρο της Κηφισιάς.
• "Μαμά, άνοιξε τις πόρτες του αυτοκινήτου να γίνει αεροπλάνο."
• Δευτέρα και ο μικρός έμεινε στην γιαγιά και στον παππού να βοηθήσει με το μαγείρεμα της ψαρόσουπας που είχα παραγγείλει, και με τον συνοδοιπόρο κατευθυνθήκαμε στην Γλυφάδα για τα δώρα που μας έλειπαν.
• Και το μεσημέρι τιμήσαμε το Crudo -το vegan εστιατόριο της ξαδέλφης (εξαιρετικό φαγητό) και το απόγευμα συναντήσαμε ξανά τους φίλους για lego και παιχνίδια!
• Παραμονή Χριστουγέννων και ακόμα με υψηλή θερμοκρασία και ήλιο οπότε ο Στέφανος έμεινε ένα δεύτερο πρωινό στην γιαγιά και πήγαμε οι 2 μας για γρήγορες δουλειές και ωραίο καφέ στην Βουλιαγμένη.
• Και το απόγευμα καταφέραμε να κοιμηθούμε και οι 3 παρέα στο μεγάαααλο κρεβάτι ώστε να πάρουμε δυνάμεις για το ρεβεγιόν!
• "Πολύ σου πάει αυτή η φούστα μαμά, λαμπιρίζει!"
• Κατά τις 21.00 φτάσαμε λοιπόν στο καθιερωμένο ρεβεγιόν του κουμπάρου Χρήστου, πρώτη φορά με τον Στεφανάκο! Και τα πιτσιρίκια ήταν γύρω στα 20 και οι ενήλικες γύρω στους 30 (φαντάζεστε τι γινόταν). Και ο Στεφανάκος ζήτησε από μόνος του στις 22.00 να κοιμηθεί οπότε κατέβηκε κάτω στην γιαγιά (η πολυτέλεια να μένουν στην ίδια πολυκατοικία τόσοι αγαπημένοι σου άνθρωποι) και τον παρακολουθούσαμε με την ενδοεπικοινωνία.
• Και εμείς παραμείναμε μέχρι τις 02.00 και το βράδυ κοιμηθήκαμε 2 στενά μακριά, στο Coco-mat Hotel Nafsika (εξαιρετική, last minute ιδέα του συνοδοιπόρου ώστε να καταφέρουμε να κοιμηθούμε για έστω μία ημέρα μετά τις 06.00).
• Και 8.00 ήμασταν ήδη στο πόδι, φάγαμε το πρωινό μας στον όμορφο χώρο του ξενοδοχείου και 10.00 βρήκαμε τον Στεφανάκο να πίνει το γάλα του στο σαλόνι της γιαγιάς. 
  
• Χριστούγεννα! Και λόγω της εκδρομής της αδελφής άλλαξαν τα φετινά μας σχέδια.
• Έτσι, φάγαμε οικογενειακά, παραλιακά, ψαρικά στην Βάρκιζα!
• Και το απόγευμα ανηφορίσαμε ξανά προς Κηφισιά για την γιορτή της ανιψιάς Χριστίνας. Πόσο ωραία έπαιξαν τα μικρά και πόσο τον πρόσεχαν τον Στεφανάκο που ήταν ο μικρότερος.
• Πτώμα όλοι επιστρέψαμε σπίτι για ύπνο που πάλι μας έλειψε.
• 26 Δεκεμβρίου και ο καιρός άρχισε να χαλάει... τι αέρας, τι βροχές, τι κρύο. Άλλα μας είχαν υποσχεθεί! Έτσι παραμείναμε σπίτι για δουλειές και τακτοποιήσεις.
• Και το βράδυ είχαμε βραδινή έξοδο σε ένα νέο ιταλικό εστιατόριο στην Αργυρούπολη, το Lulu's, στο οποίο συμμετέχει και ένας φίλος. Εκεί τσιμπήσαμε τις πίτσες μας, ήπιαμε τα κρασιά μας και αναλύσαμε όλες μας τις εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα με τους φίλους.
• Γιορτή στη γιορτή και στις 27 ήταν η σειρά του Στεφανάκου μας! Έτσι, μετά από πρωινές βόλτες και δουλειές και ετοιμασίες, το απόγευμα ήρθαν οι οικογένειες και οι φίλοι και μαζευτήκαμε καμιά δεκαριά πιτσιρίκια και καμιά εικοσαριά ενήλικες και τσιμπήσαμε, και ήπιαμε, και παίξαμε, και γελάσαμε, και ανάψαμε τζάκι και γέμισε το σπίτι!
• Και το βράδυ διανυκτέρευσε ο Παναγιώτης (ie. βαφτιστήρι μας) σπίτι και ξύπνησαν τα αγόρια το πρωί χαρούμενα - χαρούμενα αλλά η διάθεση του Στέφανου γρήγορα άλλαξε και περάσαμε ένα δύσκολο πρωινό ανευ κάποιου προφανή λόγου και αιτίας.
• Και το μεσημέρι αφήσαμε τον συνοδοιπόρο στο μετρό για το ραντεβού του με τους φίλους στο κέντρο και εγώ με τα 2 μικρά ξεκινήσαμε για τον παιδότοπο της Γλυφάδας. Ο μικρός όμως κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο (εξαντλήθηκε μετά από τόσο κλάμα) και έτσι τα είπαμε με τον Παναγιωτάκη στο αυτοκίνητο και μετά από καμιά ώρα κατευθυνθήκαμε στο Balux -House Project για φαγητό όπου κατέφτασε και η λοιπή οικογένεια του Παναγιώτη.
• Ο Στέφανος σε διαρκή, κακή διάθεση, και εγώ να παίρνω ανάσες και να κάνω υπομονή.
• Απόγευμα και επισκεφθήκαμε την αδελφή που επέστρεψε από το Λονδίνο, ήρθε και ο συνοδοιπόρος και ηρεμήσαμε λιγάκι αφού ο Στέφανος χαλάρωσε παίζοντας με την ξαδέλφη του.
• Κυριακή και ακόμη ένα δύσκολο πρωινό με τον Στέφανο ο οποίος απλά αντιδρά σε ότι και να προτείνουμε, απλά και μόνο για να αντιδράσει. Έτσι, ενώ τόσες ημέρες περίμενε με ανυπομονησία την παιδική, θεατρική παράσταση, όταν έφτασε η ώρα απλά δεν ήθελε ούτε να ετοιμαστεί ούτε να πάει.
• Με τα χίλια ζόρια και υπό βροχή ξεκινήσαμε, ο μικρός κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο και όταν ξύπνησε ήταν άλλος άνθρωπος -ευτυχώς.
• Έτσι, περάσαμε μία γεμάτη ώρα στην εξαιρετική παράσταση Ο Ραφτάκος των λέξεων η οποία ενθουσίασε εξίσου τον μικρό και εμάς! Να πάτε να την δείτε όσοι έχετε μικρά παιδιά! Έχουν κάνει εκπληκτική δουλειά.
• Γρήγορη επιστροφή στο πατρικό μου σπίτι για το οικογενειακό, εορταστικό γεύμα (αυτό που χάσαμε τα Χριστούγεννα) και την ανταλλαγή δώρων!
• Και τα περάσαμε πολύ όμορφα και ήρεμα, και όλα τα δώρα πέτυχαν τους στόχους τους.
• Και αφού κοιμήσαμε τον μικρό, σερί για ακόμη μία ημέρα με 3η στάση στο Χαλάνδρι και το Hide & Seek όπου είχε ήδη ξεκινήσει το γαμήλιο πάρτυ του Χρήστου και της Όλγας.
• Εκεί συναντήσαμε την παρέα των φίλων, ήπιαμε cocktails, φωτογραφηθήκαμε στο photobooth, χορέψαμε, τα είπαμε, ευχηθήκαμε και επιστρέψαμε για λίγο πολυπόθητο και δυσεύρετο ύπνο.
• Δευτέρα και από τους 19 βαθμούς των πρώτων ημερών πέσαμε στους 5 με βροχή (ακόμη και χιονόνερο) και αέρα και κρύο.
• Και το πρωί υποδεχτήκαμε την Κατερίνα με την μικρή Έλενα και περάσαμε ένα ήσυχο και όμορφο πρωινό με τα μικρά να παίζουν και εμάς να κάνουμε τα updates μας σε όλα τα επίπεδα.
• Μεσημέρι με στάση στο πατρικό για φαγητό και παιχνίδι και τον μικρό να κοιμάται στον καναπέ πάνω μου (τόση εξάντληση) και επιστροφή σπίτι για την υποδοχή της δεύτερης Κατερίνας και τζάκι και κοσμήματα και αναλύσεις και σχέδια.
• Και το βράδυ (σας το είπα, όλες οι ημέρες έτσι πήγαν, με μια ανάσα!) είχαμε πολυπληθή συνάντηση με τις πρώην συναδέλφους και τα αγόρια τους, η οποία όμως μετά από αρκετές απώλειες κατέληξε σε συνάντηση 2 ζευγαριών, στο wine bar της Βούλας.
• Τα είπαμε, τα ήπιαμε, γελάσαμε, ξεκουφαθήκαμε από την jazz μπάντα που έπαιζε και γύρω στα μεσάνυχτα χωριστήκαμε.
• Παραμονή Πρωτοχρονιάς και αφού μας είπαν τα κάλαντα η Αρτεμούλα με τον Απόλλωνα, ξεκινήσαμε για Βύρωνα και το KK Jewelry Lab. Εκεί που αισθανόμαστε πάντα τόσο ζεστά και θέλω απλά να τα αγοράσω όλα. Δεν άντεξα και έκανα ένα δαχτυλίδι δώρο στον εαυτό μου, τα είπαμε με τους αγαπημένους φίλους και αναχωρήσαμε για κέντρο.
• Not a great idea! Ο μικρός κοιμήθηκε, η κίνηση ήταν αυξημένη, όλα τα parkings γεμάτα οπότε κάναμε μία βόλτα για καμιά ώρα και επιστρέψαμε προς τα πίσω για τις βραδινές ετοιμασίες.
• Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά περάσαμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στους κουμπάρους μας με sleep over! Αυτή τη φορά με την προσθήκη και 2 ακόμα φίλων, της Μελίνας και του Γιώργου.
• Έτσι φάγαμε σπιτικά, απλά και ωραία, ήπιαμε, γελάσαμε, χαλαρώσαμε, τα μικρά έπαιξαν ασταμάτητα μέχρι τα μεσάνυχτα, βάλαμε πυτζαμάκια, κοιμήσαμε τα μικρά και εμείς καθήσαμε δίπλα στο τζάκι να συζητάμε. Ούτε την αλλαγή δεν καταλάβαμε γιατί έπεσε πάνω στις ετοιμασίες ύπνου των μικρών.
• Και το βράδυ κοιμηθήκαμε στο ίδιο κρεβάτι με την Μαριάννα όπως παλιά, όπως τις εποχές της yoga, και συζητούσαμε πόση ώρα μες στο σκοτάδι και είχα αυτό το υπέροχο αίσθημα της ασφάλειας και της θαλπωρής. Ευχαριστώ φίλη μου.
• Και 2 αγόρια κοιμήθηκαν στο σαλόνι και ένας με τα μικρά.... Όλοι οι καλοί χωράνε. Και νωρίς - νωρίς είμασταν πάλι όλοι στο πόδι για να ανοίξουμε τα δώρα του Άγιου Βασίλη (του Στεφανάκου ήταν ένα lego policier!) και να φάμε μαζί πρωινό.
• Και το μεσημέρι είχαμε το καθιερωμένο πρωτοχρονιάτικο γεύμα στη βόρεια γιαγιά με άλλα τόσα πιτσιρίκια και καλεσμένους! Και φάγαμε εξαιρετικά (και πολύ), και τα είπαμε πάλι, και παίξαμε πάλι, και είχε η γιαγιά ένα μικρό ατύχημα με τα πιάτα που κουβαλούσε αλλά όλα καλά.
• Και το βραδάκι είχε το κοπή τη πίτα στο σπίτι της αδελφής καθώς ο μπαμπάς της οικογένειας είχε επαγγελματικό ταξίδι την επομένη (το φλουρί στην μαμά μου).
• Βροχερή 2 Ιανουαρίου και όπως καθόμασταν το πρωί ήσυχα - ήσυχα σπίτι και χάζευα στο ίντερνετ τις παιδικές εκδηλώσεις της πόλης, να 'σου η Φρικαντέλα που ξεκινούσε στις 12.00 και είχε 4 διαθέσιμα εισιτήρια! Φωτιά πήραμε! Τηλέφωνα να ετοιμαστεί η Αρτεμούλα, μπάνια, ντυσίματα και βουρ για Γαλάτσι.
• Και εννοείται ότι η παράσταση άργησε να ξεκινήσει, και διήρκησε συνολικά πάνω από 2 ώρες, με live ορχήστρα και τραγούδια και εντυπωσιακά σκηνικά.
• Και στην επιστροφή κοιμήθηκαν και τα δύο στο αυτοκίνητο και το απόγευμα μαζεύτηκε όλη η νότια οικογένεια σπίτι μας για ακόμη μία κοπή πίτας (το φλουρί στο σπίτι).
• Πέμπτη, με πρωινές βόλτες στη Βούλα και τη Γλυφάδα και βραδινή έξοδο του συνοδοιπόρου και νωρίς ύπνο για εμένα (yes!). 
• Και κάπως έτσι φτάσαμε στην Παρασκευή με συμμαζέματα και ετοιμασίες στο πρώτο μέρος, πέρασμα αρκετών φίλων και των οικογενειών το απόγευμα για τους αποχαιρετισμούς και βραδινά ποτά με τους κουμπάρους δίπλα στο τζάκι υπό τη συνοδεία ακόμη μίας βασιλόπιτας (ω ναι!) και ενός millefeuille από την Δέσποινα.
• Voila! C'est tout!
• Ο καιρός δεν βοήθησε για τις βόλτες στην Αθήνα και στις αγορές που σχεδιάζαμε, και εκείνον τον Σάκη που τόσο λαχταρούσα δεν τον πήγαμε ποτέ, και πάλι είμασταν στο πόδι από τις 05.00 και τις 06.00 κάθε μέρα με πολύ μειωμένες ώρες ύπνου, αλλά χορτάσαμε τις οικογένειες και τους φίλους με αρκετές ώρες σε σπίτια, ξαπλωμένοι στα χαλιά με lego και puzzle και αυτοκινητάκια και τζάκι και κρασιά και σπιτικά φαγητά και θαλπωρή. Αυτό δεν είναι οι γιορτές άλλωστε;
• Ευγνώμων. Εις το επανιδείν!

Καλή μας χρονιά! 

Ας βάλουμε ένα ακόμη λιθαράκι σε αυτό που θέλουμε να είμαστε και σε αυτό που θέλουμε να ζούμε. 
Υγεία και ξεγνοιασιά και απλότητα και απλοχεριά.

ανδριάνα

How was your week?

• Busy busy busy τριήμερο!
• Παρασκευή από το σπίτι, με τον συνοδοιπόρο να προγραμματίζει εκδρομή αλλά τελικά να μην πραγματοποιείται, επιστροφή του Στεφανάκου το απόγευμα από τον παιδικό και δικές μου ετοιμασίες για το εταιρικό, Χριστουγεννιάτικο πάρτυ στη Λωζάνη.
• Και ετοιμαστήκαμε παρέα, με τον Στεφανάκο να με βοηθά να διαλέξω τα ρούχα, με άφησαν τα αγόρια στο τρένο όπου συνάντησα το γκρουπ των Πολωνών και λίγο μετά τις 20.00 είμασταν στα γραφεία.
• Και η μετάλλαξη των κοινόχρηστων χώρων οι οποίοι είχαν μετατραπεί σε μουσικές σκηνές για τις μπάντες, bars, karaoke, DJs κτλ. ήταν εντυπωσιακή.
• Κατά τις 22.00 μαζεύτηκε και η ευρύτερη ομάδα και ανεβοκατεβαίνοντας στους ορόφους λίγο χορέψαμε, λίγο τραγουδήσαμε, λίγο ήπιαμε, λίγο γελάσαμε και κατά τη 1 είπα να αναχωρήσω.
• Και ευτυχώς η εταιρεία είχε προβλέψει (εξού και η άφιξή μου με τρένο) και μας περίμεναν ταξί ώστε να μας επιστρέψουν σπίτια μας με ασφάλεια.
• Πρωινό ξύπνημα, δουλειές στο σπίτι, ετοιμασία του cheesecake για την Κυριακάτικη γιορτή της φίλης Έλενας, λίγη ξεκούραση και το απογευματάκι ξεκινήσαμε για Λωζάννη και το χριστουγεννιάτικο apero των φίλων στο la Croix.
• Εκεί μαζευτήκαμε συνολικά 4 οικογένειες, τα είπαμε, τσιμπήσαμε, ήπιαμε, τα πιτσιρίκια έπαιξαν και το βραδάκι επιστρέψαμε σπίτι.
• Τα καλά των πολύ πρωινών ξυπνημάτων (εκεί κατά τις 06.00) είναι αυτές οι ανατολές ηλίου πάνω από τη λίμνη, σαν και αυτή που βλέπετε πιο πάνω στη φωτογραφία. Μαγεία.
• Κυριακή με ήλιο που μπαινόβγαινε οπότε είπαμε να τον εκμεταλλευτούμε με βόλτα στη λίμνη με τα πατίνια.
• Με το που παρκάραμε όμως άρχισε πάλι να βρέχει οπότε βρήκαμε καταφύγιο σε ένα καφέ και επιστρέψαμε σπίτι για ανασυγκρότηση, ξεκούραση και αναχώρηση για την καθιερωμένη γιορτή των φίλων στην Bienne.
• Κόσμος και κοσμάκης μαζεύτηκε εκεί, με χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, σπιτικά φαγητά, καραόκε, ευχές, γέλια, ευχές...
• Και επιστρέψαμε πάλι βράδυ, πάλι κατάκοποι. Αλλά χαρούμενα κατάκοποι!
• Δευτέρα και Τρίτη πέρασαν ήσυχα και "ανώδυνα" με χαμηλούς, εργασιακούς ρυθμούς και εμάς σε αντίστροφη μέτρηση!
• Και την Τετάρτη εργάστηκα από το σπίτι γιατί το μεσημέρι ήταν η παιδική, εταιρική γιορτή με επίκεντρο της προβολή του Frozen 2!
• Έτσι, παρέλαβα τον μικρό από τον παιδικό σταθμό, μπλέξαμε σε τρελή κίνηση και μία απόσταση των 10 λεπτών την κάναμε πάνω από μισή ώρα, παρκάραμε όπως και όπως, και βουρ για την προβολή.
• Movie date με τον Στεφανάκο!
• Και τα περάσαμε όμορφα, έφαγε το δικό του και το μισό δικό μου ποπ-κορν, παρακολουθήσαμε την ταινία στα Γαλλικά και νωρίς το βραδάκι επιστρέψαμε σπίτι και στον συνοδοιπόρο.
• Φτιάξαμε βαλίτσες όλοι μαζί με μεγάλο ενθουσιασμό και πέσαμε για ύπνο!
• Πέμπτη και αναχωρήσαμε εκεί κατά τις 8 παρά για Γενεύη και αεροδρόμιο. Και πετύχαμε τόση κίνηση σε 2 σημεία που το gps μας έβγαλε εκτός εθνικής, μέσα από τα χωριά και τα χωράφια, και αντί για 1.15 που κάνουμε συνήθως, κάναμε εν τέλει 2 ώρες για να φτάσουμε στο αεροδρόμιο.
• Εννοείται η αιτία ήταν πάλι 2 τροχαία ατυχήματα.
• Έτσι, με την ψυχή στο στόμα φτάσαμε, τρέξαμε για το check-in όπου ευτυχώς κάλεσαν τους επιβάτες για Αθήνα να έρθουν μπροστά, περάσαμε τον έλεγχο για τις πύλες (που ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο) και πάνω στην ώρα του boarding φτάσαμε στην πύλη μας.
• Τέλος καλό όλα καλά!
• Και η πτήση πήγε εξαιρετικά και στο αεροδρόμιο μας περίμενε -όπως πάντα- ο παππούς Κώστας.
• Και ο καιρός ήταν το λιγότερο ανοιξιάτικος -σχεδόν καλοκαιρινός!
• Κατευθυνθήκαμε στο πατρικό μου όπου τα είπαμε με τους γονείς, παίξαμε, μαγειρέψαμε και μόλις κατέφτασε και η οικογένεια της αδελφής πέσαμε πάνω σε κάτι εξαιρετικά κεφτεδάκια, με πατάτες τηγανητές και χόρτα!
• Μετά από όοοολα αυτά λοιπόν, σχεδόν 21.00 πια, φτάσαμε στο σπίτι μας στη Βούλα (γιατί Βούλα είναι μόνο το δικό μας σπίτι για τον Στέφανο), κοιμήθηκε ο μικρός και προσπαθήσαμε και εμείς να κοιμηθούμε -χωρίς μεγάλη επιτυχία και με τον Στέφανο να ξυπνά στις 5 παρά!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Ευτυχία είναι....

Ευτυχία είναι να μετράς τις εβδομάδες, τις μέρες και τελικά τις ώρες για να πάρεις την πτήση για Αθήνα.

Ευτυχία είναι να σε πιάνει ταχυπαλμία μόνο στη σκέψη της αντάμωσης.

Ευτυχία είναι να προσπαθείς να τα χωρέσεις όλα και όλους για να γεμίσεις αγάπη και αγκαλιές και γέλια και εξομολογήσεις και μοιράσματα πριν αποχωριστείτε ξανά.

How was your week?

• Παρασκευή και όπως συνηθίζω τελευταία, σπίτι! Με laptop, καφέ, φόρμα και ησυχία.
• Και το απόγευμα ήρθε επιτέλους η ώρα παραλαβής του νέου μου κινητού από το fnac -που πολύ με ταλαιπώρησε και καθόλου δεν με αποζημίωσε αλλά τέλος πάντων.
• Και ο συνοδοιπόρος άργησε με τη δουλειά και έτσι πήγαμε στα γρήγορα μια βόλτα οι 3 μας στο στολισμένο κέντρο και επιστρέψαμε σπίτι.
• Σάββατο και αφού ξυπνήσαμε στις 06.30 (πρωτότυπο) ξεκινήσαμε για δουλειές και δώρα και το μεσημεράκι καταλήξαμε στη Βέρνη και τη νέα της χριστουγεννιάτικη αγορά η οποία μετέτρεψε το πάρκο κοντά στον σταθμό σε ένα χωριό με ξύλινα σπιτάκια που πουλούν από χειροποίητα στολίδια και τυριά μέχρι vegan λιχουδιές και σουβλάκι! 
• Εκεί, παρέα με φίλους, περπατήσαμε, φωτογραφήσαμε, τσιμπήσαμε και το απογευματάκι ξεκινήσαμε για πίσω.
• Another Sunday, another Brunch! 
• Αυτή τη φορά ήταν η σειρά της γιογκο-ομάδας μας! Έτσι, διοργανώσαμε τη μικρή μας χριστουγεννιάτικη γιορτή σπίτι και μαζευτήκαμε καμιά δεκαριά με τα σπιτικά μας  χορτοφαγικά φαγητά, τους καφέδες μας, τις ιστορίες μας, την ανταλλαγή δώρων και αγκαλιών.
• Και πέρασε τόσο όμορφα και γρήγορα και ζεστά η ώρα. Και είμαστε όλες τόσο διαφορετικές αλλά και τόσο ταιριαστές κατά έναν τρόπο. Και ένιωθες αυτήν την οικειότητα και "γλύκα".
• Και βεβαίως, η λαχειοφόρος για την ανταλλαγή δώρων έπεσε πάλι μέσα! 
• Παράλληλα, τα αγόρια επισκέφθηκαν φίλους για να παίξουν τα μικρά και να φάνε σπιτικά pancakes, και επέστρεψαν αργά το μεσημεράκι για να προλάβουν να πουν και ένα γεια στα κορίτσια.
• Γρήγορο συμμάζεμα και απογευματινή επίσκεψη στους "γειτόνους" και το νέο τους σπίτι που είναι όμορφο και φωτεινό και κεντρικό.
• Εκεί ήπιαμε τα τσάγια μας, τραγουδήσαμε τα κάλαντά μας, παίξαμε το πιάνο μας, συζητήσαμε, γελάσαμε και επιστρέψαμε σπίτι για …. ταινία! Ασταμάτητοι!
• Και η παραγγελία του μικρού ήταν το Frozen (ξανά).
• Δευτέρα και η ημέρα ξεκίνησε νωρίς και τελείωσε αργά! Συνεργείο λοιπόν το πρωί (πάλι), δουλειά και το βραδάκι μας είχαν καλέσει 2 από τα κορίτσια της ομάδας για σπιτικό, vegan δείπνο!
• Έτσι, μαζευτήκαμε γύρω στα 15 άτομα και απολαύσαμε εξαιρετικό φαγητό, κρασί, συζητήσεις και γέλια.
• Και παρόλο που έφυγα πρώτη, σπίτι έφτασα μετά τις 23.00 πτώμα!
• Και την Τρίτη πονούσαν τα κόκκαλά μου!
• Ευτυχώς δεν άργησα να φύγω από τη δουλειά και το βραδάκι πήγα σέρνοντας τα πόδια μου στο μάθημα της yoga αλλά έφυγα πετώντας!
• Πραγματικά! Εντυπωσιάζομαι κάθε φορά, μετά από τόοοσα χρόνια, με τη δύναμη αυτής της πρακτικής στο σώμα, το μυαλό και την καρδιά.
• Και το επίκεντρο αυτού του μαθήματος ήταν η πανσέληνος! Τελευταία της δεκαετίας!
• Και την Τετάρτη με περίμενε μία συνάδελφος με το πιο αναπάντεχο κομπλιμέντο "νομίζω ότι τόσους μήνες δεν σε έχω δει να φοράς το ίδιο ρούχο 2 φορές! μα πόσα έχεις!".
• Χαχαχα... Και κοκκίνισα, και χαμογέλασα, και την ευχαρίστησα γιατί πραγματικά μου ανύψωσε το ηθικό καθώς δεν θα φανταζόμουν ΠΟΤΕ ότι κάποιος θα σκεφτόταν κάτι τέτοιο για εμένα. Γιατί δεν θεωρώ ούτε ότι έχω πολλά ρούχα ούτε ότι είμαι πολύ καλή στο να πρωτοτυπώ και να αυτοσχεδιάζω. Και εννοείται ότι έχω φορέσει πολλάκις τα ίδια ρούχα αλλά ίσως με διαφορετικούς τρόπους.
• Η εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας vs. της εικόνας που έχουν οι άλλοι. 
• "Μαμά, γιατί είπες mon mari στο τηλέφωνο;" Γιατί mon mari είναι ο μπαμπάς σου. "Πολύ τον αγαπώ τον μπαμπά μου. Και εσένα μαμά.".
• Και κάπως έτσι ξεκινά ιδανικά μια βροχερή και κρύα Πέμπτη.
• Και στο γραφείο είχαμε γεμάτη ημέρα με γενέθλια, συναντήσεις και το μικρό "χριστουγεννιάτικο" πάρτυ της ομάδας με ποτά, φαγητά, secret santa gifts και την ανάδειξη του Top Hat μέλους αυτού του τριμήνου μετά τις ψήφους όλων. Συγχαρητήρια Nico! Well deserved! 
• Και περάσαμε εξαιρετικά, γνωριστήκαμε καλύτερα (καθώς πλέον συγχωνεύτηκαν 2 ομάδες και τα μέλη της άλλης τα γνωρίζουμε ελάχιστα), γελάσαμε πολύ, ήπιαμε, ευχηθήκαμε, χαρήκαμε τα δωράκια μας και αργά το απόγευμα αποχαιρετιστήκαμε.
• Και με μεγάλη χαρά συνειδητοποίησα ότι είχα και εγώ ψήφους για την ανάδειξη του Top Hat! Τι ευχάριστη έκπληξη! Μυστικές βεβαίως οπότε δεν ξέρω από ποιους προέρχονται.
• Και ο δικός μου secret santa ήταν ο Tolga, ένας γλυκύτατος συνάδελφος που γνωρίζω ελάχιστα αλλά μου βγάζει τόση θετική ενέργεια. Και πέτυχε όλως τυχαίως το αγαπημένο μου μαγαζί (nature & decouvertes) και μου διάλεξε ένα εκπληκτικό κερί που μυρίζει έλατο (sapin blanc).
• Στα άλλα νέα της ευρύτερης οικογένειας, η πανσέληνος δεν τα πήγε πολύ καλά με την αδελφή η οποία ανέβασε αναπάντεχα πολύ υψηλή πίεση και ξεκίνησε έναν μαραθώνιο εξετάσεων και με την νύφη εξ Αμερικής να περνά εργασιακές περιπέτειες (πάλι από το πουθενά). Ουφ... προσαρμογή ξανά και ξανά, μαθήματα ξανά και ξανά, επαναπροσδιορισμός ξανά και ξανά.

Καλό σαββατοκύριακο!

Το τελευταίο μας ελβετικό του έτους! Και της δεκαετίας! Πω πω!

Και θα είναι τόοοσο γεμάτο! Θα σας τα γράψω.

ανδριάνα

How was your week?

• Πόσο γεμάτη μέρα η Παρασκευή. Ευτυχώς δούλεψα από το σπίτι και πρώτον ηρέμησα (μετά από όλη την κίνηση της εβδομάδας) και δεύτερον οργανώθηκα ώστε να τα προλάβω όλα.
• Έτσι, αφού τελείωσα τα εργασιακά μου, πετάχτηκα ένα δεύτερο σούπερ-μάρκετ ενόψει του Κυριακάτικου brunch, αγόρασα κάτι δωράκια για τα μικρά και μαγείρεψα την αγαπημένη τάρτα με κολοκύθα και καραμελωμένα κρεμμύδια.
• Αναχώρηση υπό βροχή ώστε να παραλάβω την πρώτη φίλη από το νοσοκομείο όπου εργάζεται και την δεύτερη με το ενός μηνού μωρό από τον σταθμό ώστε να συναντήσουμε τις υπόλοιπες και να χτυπήσουμε το κουδούνι της φίλης Βάιας για το surprise baby shower της!
• Και το απόγευμα κύλησε σε ροζ αποχρώσεις, με συζητήσεις, γλυκά, δωράκια...
• Παράλληλα, τα αγόρια μου βοήθησαν στην μετακόμιση των φίλων και συνέχισαν με βόλτα στο κέντρο για να θαυμάσουν τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια και τους στολισμούς.
• Σάββατο και γεμίσαμε το πρωινό μας με βόλτα και καφέ στο κέντρο, σούπερ μάρκετ μέρος 3, οικογενειακό μεσημεριανό στο εμπορικό (όπου όλως τυχαίως συναντήσαμε και τους πρώην γειτόνους), μία ώρα στο fnac για αγορά νέου κινητού που αγοράσαμε μεν αλλά δεν παραλάβαμε δε (!) και επιστροφή σπίτι για έναρξη των ετοιμασιών και των μαγειρικών.
• Έτσι, μέσα σε ένα απόγευμα χωρέσαμε την προετοιμασία του french toast, ένα κέικ κανέλλας, το συμμάζεμα του σπιτιού και στολισμό του τραπεζιού, την ταινία Ηρακλής και βεβαίως πολλά τηλεφωνήματα και βιντεοκλήσεις γιατί γιόρταζα -βεβαίως βεβαίως. 
• Και την Κυριακή ξεκινήσαμε από νωρίς ψήνοντας το french toast, ετοιμάζοντας μία frittata με σπανάκι - μανιτάρια - φέτα, συναρμολογώντας ένα αλμυρό cheesecake - ντάκο, "συναρμολογώντας" το μεγάλο plateau με όλα τα σύνεργα για bagels, ψήνοντας τα κρουασάν, γεμίζοντας τις κανάτες με χυμούς και προετοιμάζοντας το coffee bar.
• Και εκεί γύρω στις 11.00 άρχισαν να καταφτάνουν οι φίλοι. Και γέμισε το σπίτι, και φάγαμε, και γελάσαμε, και φωτογραφηθήκαμε, και περάσαμε όμορφα και ζεστά και γιορτινά.
• Αργά το απόγευμα μείναμε ξανά οι 3 μας βάζοντας μια τάξη στο βομβαρδισμένο σπίτι, εξηγώντας στον Στεφανάκο για το επαγγελματικό ταξίδι του συνοδοιπόρου, ετοιμάζοντας τις βαλίτσες του και ξαπλώνοντας νωρίς!
• Και κατά τις 05.30 αναχώρησε ο συνοδοιπόρος με λεωφορείο - τρένο - 2ο τρένο - πτήση - 2η πτήση ώστε να φτάσει στην χιονισμένη Κλαϊπέντα!
• Και για 3 ημέρες είμασταν ο Στεφανάκος και εγώ.
• Και για 3 ημέρες ξύπνησα στις 05.30 (την πρώτη επειδή αναχώρησε ο συνοδοιπόρος, τη δεύτερη γιατί μάλλον είχα αγωνία να τα προλάβω όλα και την τρίτη γιατί ξύπνησε ο μικρός). Τέλεια.
• Έτσι, και τις 3 ημέρες αναχώρησα λίγο νωρίτερα από την δουλειά ώστε να τον παραλάβω εγκαίρως.
• Στο αυτοκίνητο, ακούγοντας το δελτίο της κίνησης στο ελβετικό ραδιόφωνο: "Μαμά τι είναι αυτό το Βλεβλέ;" Vevey είπε αγάπη και είναι μια περιοχή κοντά στη Λωζάννη. "Και τι έγινε εκεί;" Έγινε ένα μεγάλο ατύχημα και έχουν κλείσει οι δρόμοι. "Στη Λωζάννη δεν είναι και η δουλειά σου;" Ναι. "Ε τότε να μην πας! Να κάτσεις εδώ!".
• Και την Τρίτη έκανα τον γύρο του Neuchatel και της Λωζάννης για να πάω τον μικρό στο σχολείο, να πάω το αυτοκίνητο στο συνεργείο σε προάστιο της Λωζάννης, να πάρω το αυτοκίνητο αντικατάστασης και εν τέλει να φτάσω στη δουλειά.
• Και στον γυρισμό, καθώς το αυτοκίνητο δεν είχε καθισματάκι, επέστρεψα σπίτι, άλλαξα αυτοκίνητα και μετά παρέλαβα τον μικρό. Μούρλια. 
• Και πήγαμε κατευθείαν για την παραλαβή του κινητού μου στο fnac αλλά μάταια καθώς αυτός ο διευθυντής μας ενημέρωσε ότι ο διευθυντής του Σαββάτου δεν είχε περάσει καν την παραγγελία στο σύστημα.
• Είναι τόσο μα τόσο άδικο να πρέπει να τσακωθείς και να διεκδικήσεις το δίκιο σου στα γαλλικά! Ουφ! Το προσπάθησα όμως.
• Με άδεια χέρια λοιπόν συνεχίσαμε για γρήγορες δουλειές με τον Στεφανάκο στο εμπορικό και καθήσαμε οι 2 μας και παραγγείλαμε τις μακαρονάδες μας.
• "Μαμά, εμένα δεν μου αρέσει το κρύο. Μόνο όταν πίνω νερό".
• Και την Τετάρτη επέστρεψε ο συνοδοιπόρος, ταλαιπωρημένος και αυτός με τα τόσα ΜΜΜ μέσα σε μόλις 3 μέρες.
• Και το βράδυ είχε team dinner οπότε είμασταν πάλι τα δυο μας με τον Στεφανάκο.
• Την Πέμπτη ήταν όμως η δική μου σειρά για έξοδο με τα κορίτσια (σύνολο 14!) από την δουλειά με αφορμή τα γενέθλια της Ισπανίδας Μαρίας.
• Και ο εορτασμός έλαβε χώρα στο TEDx Lausanne Women όπου για περίπου 2-3 ωρίτσες ήπιαμε, τα είπαμε, παρακολουθήσαμε ενδιαφέρουσες ομιλίες (πολύ διαφορετικές μεταξύ τους), προβληματιστήκαμε, εμπνευστήκαμε και επιστρέψαμε σπίτια μας. 

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Τρεις μήνες

Τρεις μήνες. Κάνε υπομονή τρεις μήνες. Δεν θυμάσαι; Και στην προηγούμενή σου δουλειά κάπως έτσι ήταν. Όλα ήταν άγνωστα. Σου φαίνονταν βουνό. Δεν μπορούσες να παρακολουθήσεις καν την ορολογία. Τι σημαίνει ότι εργάζεται στο IC BT CPS; Δεν μπορούσες καν να καταλάβεις τον ρόλο του εκάστοτε τμήματος και για τι ήταν υπεύθυνος ποιος. Βουνό! Και έψαχνες με όλους τους δυνατούς τρόπους να βρεις τις απαντήσεις, να προχωρήσεις τα projects, να ανταπεξέλθεις στις αρμοδιότητές σου. Και ως δια μαγείας, πρέπει να ήταν περίπου 3 μήνες πιο μετά, να 'σου η έμπειρη - "παλιά" συνάδελφος που ρωτούσε εσένα σε ποιον να απευθυνθεί και πώς να προχωρήσει το τάδε project. Και τη θυμάμαι εκείνη τη στιγμή. Την βλέπω μπροστά μου ενώ σας γράφω. Γιατί σαν να πάγωσε ο χρόνος και να έκανα μία στιγμιαία αναδρομή στην πορεία των 3 αυτών μηνών. Και χαμογέλασα στον εαυτό μου. Αισθάνθηκα υπερήφανη.

Αυτά επανέλαβα λοιπόν στον εαυτό μου και στο τωρινό εργασιακό μου εγχείρημα. Με ακόμη υψηλότερο βαθμό δυσκολίας αυτή τη φορά! Πω πω! Επιστροφή στη δουλειά μετά από 4 χρόνια -μητρικής- απουσίας! Σε διαφορετικό αντικείμενο, σε μια εταιρεία γιγαντιαίων μεγεθών, σε μια ξένη χώρα, άγνωστη μεταξύ αγνώστων. Φτου και από την αρχή να μάθεις, να ακολουθήσεις, να εξοικειωθείς, να σε μάθουν. Να συστηθείς, να βρεις το χώρο σου, τον τρόπο σου. Ποιος κάνει τι, τι να σημαίνουν όλα αυτά τα ακρωνύμια, ποιες είναι οι δικές μου αρμοδιότητες, πώς μπορώ να βελτιώσω τις διαδικασίες, πού μπορώ να φανώ χρήσιμη και πώς. Και LAUs, και DCE αγορές, και ποιο είναι το scope, και πού εμπλέκονται οι PMOs, και πώς διαχειρίζεσαι το Confluence, και ποια είναι τα specs για το νέο component.... Σε κάθε δουλειά είναι σαν να μαθαίνεις και μία νέα, ξένη γλώσσα. 

Και ναι, πέρασαν οι πρώτοι 3 μήνες, και οι πρώτοι 6, και πλέον νοιώθω σχεδόν "παλιά". Και στέκομαι ισάξια στις συναντήσεις, και προχωρώ τα Projects ανεξάρτητα, και έχω άποψη, και βάζω και το δικό μου λιθαράκι στη βελτίωση των διαδικασιών (ή ακόμη και στη δημιουργία νέων), και μου είναι πιο ξεκάθαρο ποιος κάνει τι (παρόλο που σε εταιρείες τέτοιων μεγεθών αλλάζει σχεδόν κάθε εξάμηνο), και έχει αρχίσει και με γνωρίζει όλο και περισσότερος κόσμος. Και αντιμετωπίζω ακόμα προκλήσεις και "επισκέπτομαι" ακόμα άγνωστα τμήματα και περιοχές, αλλά αυτό μάλλον δεν θα σταματήσει.

Και όλα αυτά σας τα γράφω μετά από ένα εργασιακό email που έστειλα, ένα απλό email που μου πήρε 2 λεπτά και δεν χρειάστηκε να ψάξω κάτι ή να αναζητήσω κάποια πληροφορία από κάποιον τρίτο, γιατί απλά ήξερα πώς και τι να απαντήσω. Ένα email που ήταν τόσο μα τόσο όμοιο με ένα που είχα στείλει τον περασμένο Απρίλιο, κατά την πρώτη εργασιακή μου εβδομάδα, και το οποίο θυμάμαι ακόμα καθώς το είχα συντάξει με τη βοήθεια μιας συναδέλφου χωρίς να καταλαβαίνω ούτε τα μισά από όσα έγραφα και χωρίς να ξέρω καν τι να αναμένω ως απάντηση.

Είδατε τι θαύματα κάνει ο χρόνος; Και η υπομονή και η επιμονή και η προσπάθεια; Μικρές στιγμές υπερηφάνειας. Καλό είναι να αναγνωρίζουμε πού και πού και τα μικρά μας επιτεύγματα.

ανδριάνα