How was your week?

 

• Παρασκευή και η Ελένη, η αγαπημένη μου δασκάλα γαλλικών, γνώρισε επιτέλους τον Στεφανάκο. Και εκείνος της τραγούδησε γαλλικά, της μέτρησε, της μίλησε....
• Και ο ήλιος βγήκε, και έτσι ο Στεφανάκος και εγώ ξεχυθήκαμε για κηπουρική! Και αν έχεις πλάτανο 100 μέτρα, τότε μαζεύεις και ξανα-μαζεύεις φύλλα. 
• "Μαμά, έπεσε αυτό το μικρό φυλλαράκι και τώρα δεν μπορεί να παίξει με τους φίλους του. Να το πάρουμε σπίτι γιατί εμείς είμαστε οι φίλοι του τώρα".
• Μέσα σε όλα, παίξαμε βεβαίως και ποδόσφαιρο.
• Και το βραδάκι είχε έξοδο ο συνοδοιπόρος με κάτι φίλους οπότε ο Στεφανάκος και εγώ φτιάξαμε ποπ-κορν και είδαμε ταινία.
• Και αφού κοιμήθηκε ο μικρός και έμεινα μόνη, είδα -επιτέλους- το πολυβραβευμένο Parasite.
• Τι ταινία! Μου θύμισε λίγο το τρελό μυαλό του Λάνθιμου. Τι συμβολισμοί. Τι πλοκή! Τι σπίτι!
• Σάββατο με δειλό ήλιο και εκδρομή στη Γενεύη! Πολύ καιρό είχαμε να πάμε και τώρα είμαστε και πιο κοντά.
• Έτσι πήγαμε, περπατήσαμε πολύ (πολύ!), φάγαμε vegan burgers στο μικροσκοπικό EnVie, ανέβηκε ο μικρός στο carousel, χαζέψαμε καταστήματα και κόσμο, φωτογραφίσαμε τα όμορφα πάρκα και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι.
• Και ο αγαπημένος μας νονός ... νοσεί! Πολύ στεναχωρήθηκα γιατί περνάει πολύ δύσκολα εδώ και κανά μήνα και δεν είχε δώσει κανένα σημάδι. Είναι έτσι, τον ξέρω, αλλά και από την άλλη, για αυτό δεν είναι οι φίλοι; Για να είναι εκεί και στα δύσκολα; Έστω και εξ αποστάσεως. Ουφ... τουλάχιστον δείχνει να βελτιώνεται η κατάσταση. Αμήν.
• Κυριακή και ξεκινήσαμε νωρίς, με σκούφους και γαλότσες για πεζοπορία παρέα με τους Λωζανιώτες φίλους. Πόσο, μα πόσο γελάσαμε! Γιατί προορισμός μας ήταν κάτι λίμνες, αλλά το gps το βάλαμε στο πιο κοντινό "χωριό" και αφού φτάσαμε συνειδητοποιήσαμε ότι οι λίμνες είναι μεν κοντά, αλλά από την άλλη πλευρά του βουνού, δηλαδή καμιά ώρα ακόμα οδήγηση.
• Αφού λοιπόν γελάσαμε, συνειδητοποιήσαμε ότι όλως τυχαίως είχαμε πάρει την σωστή κατεύθυνση καθώς από το Verbier που είμασταν ξεκινούσε το τρενάκι που σε πηγαίνει στις λίμνες. Bingo!
• Έτσι, προχωρήσαμε σε plan b, πήραμε το τρενάκι μας για 25 λεπτά, με τα πιτσιρίκια μες στη χαρά, και φτάσαμε στο Bretaye και αρχίσαμε την πεζοπορία μες στη φύση, στα 1.690 μέτρα υψόμετρο παρακαλώ.
• Και τα μικρά, ο Στέφανος, η Έλενα και η Αριάδνη, τα πήγαν περίφημα! Γιατί το περπάτημα ήταν πολύ (πάνω από 1 ώρα κάθε διαδρομή) αλλά το διασκέδασαν με τραγούδια και παιχνίδια και μπαστούνια και τρέξιμο.
• Περάσαμε λοιπόν από την πρώτη, μικρή λίμνη, Lac de Bretaye, και φτάσαμε στην κάπως μεγαλύτερη Lac des Chavonnes.
• Και το τοπίο ήταν μαγευτικό, και η παρέα εξαιρετική, αλλά το εστιατοριάκι της λίμνης fully booked. 
• Δεν πτοηθήκαμε όμως! Τσιμπήσαμε ότι είχαμε σε σνακ και βουρ ξανά πίσω, πεζοπορία για ακόμη καμιά ωρίτσα, τρένο, Verbier και burger! Πόσο πεινούσαμε!
• Εννοείται ο μικρός κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο και εμείς νιώθαμε το σώμα μας την επομένη.
• Δευτέρα και ξεκίνησε η δεύτερη εβδομάδα των σχολικών διακοπών του Στεφανάκου και συνεχίστηκε -δυστυχώς- ο δικός μας αυξημένος, εργασιακός όγκος.
• Ο συνοδοιπόρος κατάφερε όμως και πήρε άδεια την Δευτέρα γιατί εγώ έπρεπε να είμαι όλη την ημέρα με τις συναδέλφους για ένα "workshop".
• Έτσι, έκαναν ωραίες μεσημεριανές βόλτες τα αγόρια στο Ouchy και τους βρήκα εγώ το απόγευμα σπίτι.
• Την Τρίτη είχαμε πάρει και οι 2 άδεια και γέμισε το πρώτο μέρος με σπιτικές δουλειές και το δεύτερο με ωραία βόλτα στο Lutry - Pully με τα πατίνια.
• Γιόρταζαν και 2 πολύ αγαπημένα μας κορίτσια, η Αρτεμούλα και η Μυρσίνη, οπότε είχαμε και τις ανάλογες βιντεοκλήσεις.
• Τετάρτη με τρέξιμο ολημερίς και Πέμπτη με 2η ημέρα "workshop" στο σπίτι της συναδέλφου.
• Μέσα σε όλα, έμαθα, πάλι έμμεσα, για έναν αγαπημένο μου φίλο ότι κόλλησε τον κορωνοϊό! Και βρήκα μία δικαιολογία να τον πάρω, και μου το αποκάλυψε και ο ίδιος γιατί το κρατούσε για τον εαυτό του ώστε να μην ανησυχήσει κανέναν. Έλα όμως που είναι και αυτός μόνος και έρημος σε αυτήν τη χώρα που λέγεται Ελβετία! Και δεν έχει κανέναν ούτε να του φέρει δυο πράγματα από το σούπερ - μάρκετ! Του τα έψαλα λοιπόν ένα χεράκι και του είπα ότι θα τον αναλάβω.
• Έτσι, το απόγευμα της Πέμπτης, έκανα μία στάση από το σπίτι του για να του παραδώσω μία τσάντα τροφίμων. Ο γλυκός μου! Τον είδα από μακριά στον διάδρομο. Αχ, τι εποχές ζούμε!
• Είχε και τα γενέθλιά του παρέα με την αγαπημένη Κατερινούλα στην Ελλάδα.
• Και μετά από αρκετές προσπάθειες, τα καταφέραμε να μιλήσουμε και με την Κατερίνα που είχαμε να τα πούμε καιρό. 
• Και το απόγευμα, καθίσαμε σε διπλανές πολυθρόνες, και παριστάναμε με τον Στεφανάκο ότι είμαστε γείτονες. Τι πλάκα που είχε! Και εκείνος είχε λέει ένα bebe κορίτσι, ένα αγόρι δύο χρονών και δύο μεγαλύτερα κορίτσια, την σύζυγό του την έλεγαν Rebecca, εκείνος οδηγούσε μηχανή, η γυναίκα του αυτοκίνητο, τα παιδιά πήγαιναν με τα πόδια στο σχολείο που είναι δίπλα, το μεσημέρι έφαγαν σούπα γλυκοπατάτας που μαγείρεψε εκείνος και δεν κουράζεται με τόσα παιδιά γιατί τα μεγάλα προσέχουν τα μικρά! Α! Είχε και 2 σκυλάκια.
• Και το πήξιμο ήταν τέτοιο αυτήν την εβδομάδα που για πρώτη φορά στα χρονικά, θα πάω στο μάθημα των γαλλικών αδιάβαστη! 

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Συναισθηματική νοημοσύνη

Και δώστου ειδικά προγράμματα για να αυξήσει τη νοημοσύνη του (τι και αν είναι ακόμα 1 έτους;), και "εκπαιδευτικά" παιχνίδια για να μάθει αριθμούς και σχήματα και γράμματα (τι και αν είναι 2 ετών;), και βιβλία για να εξασκήσει όσα έμαθε γράφοντας και συλλαβίζοντας και ας βρίσκεται ακόμα στην προσχολική ηλικία. Προσχολική λέγεται για κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Γιατί τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες δεν είναι σε θέση να βρίσκονται σε σχολικό περιβάλλον με τα αντίστοιχα προγράμματα. Δεν το χρειάζονται. Δεν τους προσφέρει ΤΙΠΟΤΑ να μάθουν να γράφουν πριν καν αναπτυχθεί πλήρως το χέρι τους και η κινησιολογία του. Ο εγκέφαλός τους είναι τόσο απασχολημένος μαθαίνοντας κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό με μακράν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, το παιχνίδι. Ω ναι. Αυτό και μόνο αρκεί. Όχι το "εκπαιδευτικό" παιχνίδι που έχει κάποιον απώτερο στόχο. Το απλό, ελεύθερο, αυθόρμητο παιχνίδι. Αν είναι και στη φύση ακόμα καλύτερα. Τα πραγματικά μαθήματα που θα τους δώσουν τα εφόδια για μια ζωή είναι εκεί: η εξευρεύνηση, η δοκιμή, η συναναστροφή, η συνεργασία, η υπομονή, η επιμονή, η κατανόηση, η ενσυναίσθηση, η επιτυχία, η αποτυχία, το μοίρασμα. Οι κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες που τελικά θα καθορίσουν και την περαιτέρω του ζωή -ακαδημαϊκή και μη.

How was your week?

 

• Παρασκευή και αφού καταφέραμε να τελειώσουμε με τις δουλειές μας φύγαμε για κηπουρικές αγορές.
• Σας πιάνει και εσάς αυτή η σπιτική ανανέωση με το που μπαίνει το φθινόπωρο; Το spring cleaning στη φθινοπωρινή του έκδοση. Μόνο που την άνοιξη επικεντρωνόμαστε κυρίως στο έξω ενώ το φθινόπωρο στο μέσα.
• Και αφού το Σάββατό μας ξημέρωσε βροχερό, συνεχίσαμε με κηπουρικές αγορές μέρος #2, διάφορα μικροπράγματα για το σπίτι και σούπερ-μάρκετ. Εξαιρετικές αγορές κάναμε!
• Και με την επιστροφή μας, αρχίσαμε τις μετα-φυτεύσεις (είναι απίστευτο πόσο μεγαλώνει μονομιάς ένα φυτό μόλις μπει σε νέα, μεγαλύτερη γλάστρα), τις φυτεύσεις (σε μια νέα ζαρντινέρια για την είσοδο αλλά και τα μικροσκοπικά μας παχύφυτα στα  νέα τους γλαστράκια) και τις τακτοποιήσεις. 
• Και το απόγευμα είχαμε την οικογένεια της Ηρούς εδώ με τα μικρά να παίζουν επί ώρες, εμάς να ξεκινάμε με κρασιά και finger food και να καταλήγουμε με σπιτικές πίτσες.
• Κυριακή και το μεσημεράκι ξεκινήσαμε για την Bienne και μεσημεριανό με τους φίλους σε ένα νέο εστιατόριο που δυστυχώς δεν εντυπωσίασε. Δεν πειράζει... η παρέα ήταν εξαιρετική όπως πάντα οπότε το φαγητό μπήκε σε δεύτερη μοίρα.
• Συνέχεια στο σπίτι για παιχνίδι των μικρών και χαλάρωση δική μας.
• Δευτέρα και ξεκίνησαν οι σχολικές διακοπές του Στέφανου. Δύο εβδομάδες παρακαλώ. Και κανονικά αναμέναμε τους γονείς μου αλλά δυστυχώς μετατέθηκαν για τρίτη φορά τα εισιτήριά τους.
• Έτσι, δεν είχαμε προνοήσει για κάποιο camp ή δραστηριότητες και θα περάσουμε οι 3 μας στο σπίτι αυτό το διάστημα.
• Και εύκολο δεν είναι γιατί πλέον και των δύο μας οι δουλειές έχουν αυξημένες απαιτήσεις και το εργασιακό μας πρόγραμμα είναι πραγματικά φουλ!
• Τόσο που από την Κυριακή από το σπίτι δεν βγήκα. 
• Anyway... με αρκετή υπομονή, φαντασία, συνεργασία τα καταφέραμε για την πρώτη εβδομάδα.
• "Μαμά, το 4 ανάποδα είναι σαν καρέκλα".
• Ξαφνικά, προφανώς λόγω όσων κάνει στο σχολείο, ο Στεφανάκος δείχνει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον στα γράμματα, το γράψιμο, την ανάγνωση. Έτσι καθόμαστε δειλά δειλά στον υπολογιστή και γράφουμε τα ονόματα των αγαπημένων μας. 
• Και ως εκ θαύματος, αυτή την εβδομάδα, ο Στέφανος συνέχισε βεβαίως να ξυπνάει στις 06.00, αλλά αφού έρθει στο κρεβάτι μας συνεχίζει τον ύπνο του για καμιά ώρα ακόμα. Τι σπάνιο δώρο! Δεν έχουμε και την αναχώρηση για το σχολείο οπότε παίρνουμε τον χρόνο μας τα πρωινά.
• Λέτε να χαλαρώνει περισσότερο που μας έχει όλη μέρα αυτές τις ημέρες και αφήνεται στον ύπνο;
• "Μπαμπά, θες να σηκωθούμε, να πλύνουμε τα δόντια μας, να κάνουμε γυμναστική, να φάμε πρωινό και να πάμε μετά στις δουλειές μας;"
• Την Τετάρτη ήταν τόσο, μα τόσο γεμάτο το πρόγραμμα και τόσο πιεσμένο που 1. δεν έκανα καν διάλειμμα να φάω (πόσο μάλλον να μαγειρέψω οπότε βγήκαν τα αγόρια και παρέλαβαν burger από το Lutry) και 2. έμεινα με τις πυτζάμες όλη μέρα (αυτά παθαίνεις όταν κάθεσαι στις 08.00 στον υπολογιστή στα "γρήγορα" απλά για να ρίξεις μια ματιά στα emails και εν τέλει μένεις εκεί μέχρι το απόγευμα). Home office reality!
• Είναι τόσο σπουδαίο να είσαι στο μυαλό και την καρδιά των φίλων και ας έχεις να τους δεις μήνες, ακόμη και χρόνια. Έτσι το βράδυ της Τετάρτης μιλούσαμε για καμιά ώρα με την αγαπημένη Ντόρα με αφορμή κάποιες εξελίξεις.
• Πέμπτη και η non-stop εργασιακή ημέρα συνεχίστηκε.
• Αλλά το απόγευμα είχαμε έξοδο: σούπερ-μάρκετ! Χιχι... 
• Και από εκεί που παρακαλούσαμε τόσα χρόνια τον Στέφανο να φορέσει έστω ένα παντελόνι μη-φόρμα και είχαμε μηδέν επιτυχία, ξύπνησε το πρωί της Παρασκευής, ντύθηκε μόνος του και ήρθε... γαμπρός! Γκρι, τζιν παντελόνι και πουκαμισάκι! Τελικά υπάρχει ελπίδα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

 

• Γεμάτο, φθινοπωρινό, βροχερό σαββατοκύριακο!
• Και την Παρασκευή μείναμε μέσα, ακούγοντας τη βροχή, ζωγραφίζοντας με τον μικρό και ψήνοντας κέικ.
• Και το κέικ βγήκε καταπληκτικό! Κολοκύθα - κανέλλα. Αυτό που βλέπετε πιο πάνω. Τη συνταγή θα τη βρείτε στην προηγούμενη ανάρτηση.
• Την έχετε δει την τάση που βάφεις τα νύχια σου διαφορετικά χρώματα; Το δοκίμασα και εγώ επιλέγοντας 3 διαφορετικές αποχρώσεις του γκρι. Και βγήκε πολύ ωραίο.
• Ο Στεφανάκος βέβαια κάθε μέρα με ρωτούσε πότε θα ξεβάψω τα νύχια μου. Δεν τα έχει συνηθίσει έτσι και του φαίνεται περίεργο.
• Το Σάββατο αφού κάναμε τις εσωτερικές μας δουλειές και ο συνοδοιπόρος αγόρασε το πρώτο μας ελβετικό, πακέτο ξύλα για το τζάκι, συναντήσαμε τους Πολωνούς μας φίλους για μεσημεριανό στην Brasserie de Montbenon. 
• Και αφού χορτάσαμε, συνεχίσαμε εδώ, σπίτι, για το κέικ που είπαμε και καφέ και παιχνίδια.
• Και η ημέρα συνεχίστηκε εξίσου όμορφα με τα αγόρια από το Neuchatel (τον Βασίλη με τον Ορφέα) να καταφτάνουν για παιχνίδι και συζητήσεις το απόγευμα, την μαμά Ρόζα να προστίθεται στην παρέα μετά την πρόβα της και όλοι μαζι να φτιάχνουμε κρέπες, να παίζουμε και να κάνουμε τα updates μας.
• Και με αυτά και με εκείνα, βράδιασε και ο συνοδοιπόρος έριξε ρηξικέλευθη πρόταση: γιατί δεν κοιμάστε εδώ;
• Και έτσι και έγινε! Βρήκαμε τα απαραίτητα για τον μικρό, στρώθηκε η κούνια, άνοιξαν οι καναπέδες - κρεβάτια, κοιμήθηκαν τα μικρά αγοράκια νωρίς (ε μετά από τόσο παιχνίδι, χορό και κυνηγητό στο σαλόνι, αναμενόμενο), τα είπαμε εμείς με λίγη ησυχία και κοιμηθήκαμε ήσυχα και ωραία.
• Ομαδικό λοιπόν πρωινό ξύπνημα εκεί κατά τις 07.00 (πάλι καλά) με καφέδες, παιχνίδια και αναλύσεις.
• Αποχωριστήκαμε το μεσημεράκι και είπαμε οι τρεις μας να βγούμε για λίγο πατίνι στη λίμνη.
• Είχε όμως έναν αέρα και ένα κρύο! Πω πω! Τα μαζέψαμε και επιστρέψαμε στο σπιτάκι μας για ζεστή σούπα, ξεκούραση, συμμάζεμα, ταινία, βιντεοκλήσεις και jenga.
• Και η νέα εβδομάδα ξεκίνησε με πάνω-κάτω το ίδιο σκηνικό: συννεφιά, βροχή, δουλειές αλλά και ετοιμασίες του σπιτιού  ενόψει του χειμώνα (που μας βρήκε νωρίς φέτος).
• Έτσι, φουλάραμε την αποθήκη με pellets (το ζήσαμε και αυτό! σαν το πετρέλαιο είναι η διαδικασία με ένα βυτίο να καταφτάνει και να γεμίζει την ειδική αποθήκη μέσω σωλήνα).
• Την Τρίτη, υπό πυκνή βροχή, η τάξη του Στέφανου επισκέφθηκε για πρώτη φορά το δάσος (κάτι που θα κάνουν μία φορά το μήνα). Έτσι, φόρεσαν τα αδιάβροχα και τις γαλότσες τους, πήραν το σχολικό λεωφορείο, πήγαν στο δάσος και αφέθηκαν στην ομορφιά του.
• Και την Τετάρτη ήρθε η ώρα για την βιβλιοθήκη (ακόμη ένα μηνιαίο ραντεβού).
• Και πλέον κάθε πρωί πηγαίνοντας στο σχολείο, σε όλη τη διαδρομή που κάνουμε με τα πόδια, ακούμε φωνούλες να φωνάζουν "Bonjour Stefanos", "Coucou Stefanos" ... και εκείνος χαμογελά και απαντά.
• Πόση ικανοποίηση, ανακούφιση, υπερηφάνεια. Μετά από 7 χρόνια η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε επίσημα ως εγκληματική οργάνωση. Μία νίκη της Δημοκρατίας όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την ανθρωπότητα. Γιατί όπως έγραψε και η Guardian, η δίκη αυτή είναι η σπουδαιότερη δίκη ενάντια στον φασισμό μετά από αυτή της Νυρεμβέργης.
• "Ξέρεις ότι μου αρέσει να συζητάμε τέτοια θέματα...." έτσι ξεκινούσε το μήνυμα του αγαπημένου φίλου Βασίλη από τις μακρινές Μαλδίβες. Αυτό δεν είναι άλλωστε η φιλία; Ένα άρθρο, μία εξέλιξη, ένα τραγούδι, μία γεύση να γίνει η αφορμή για να έρθετε κοντά και ας είστε τόοοσο μακριά. Τα συζητήσαμε λοιπόν!
• Ξέρεις ότι είσαι στην Ελβετία όταν οι γείτονες σού επιβεβαιώνουν ότι θα περάσουν για ένα κρασί στις 18.20! 
• Και έτσι και έγινε, το απόγευμα της Πέμπτης, και περάσαμε πολύ ωραία. Τα κορίτσια (αν και μεγαλύτερα) έπαιξαν πολύ ωραία με τον Στεφανάκο, εμείς είχαμε ετοιμάσει ένα ωραίο apero, τους κάναμε την ξενάγηση, είδαμε κάποια θέματα που θέλουμε να προχωρήσουμε για τα σπίτια μας, γελάσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις για την τωρινή κατάσταση με τον ιό και την ανάγκη για αλλαγή των σχεδίων μας ενόψει των σχολικών διακοπών τις ερχόμενες εβδομάδες, και το βραδάκι αποχωριστήκαμε.
• Και πιο αργά το βράδυ είχα βιντεοκλήση με τις αγαπημένες μου MS συναδέλφους μετά από πολύ καιρό! Και είμασταν 4 (την πέμπτη την πήρε ο ύπνος! η ζωή μιας μαμάς!) και παρόλο που τα χρόνια έχουν περάσει (μετράμε πάνω από μία δεκαετία) και οι μισές βρισκόμαστε εκτός Ελλάδος, η αγάπη και η νοιάξη είναι πάντα εκεί!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

(Cup)cake love! #21 Κολοκύθα - Κανέλα (vegan options)

Θέλει εναλλαγή η ζωή. Ποια λοιπόν καλύτερη αφορμή από την αλλαγή των εποχών; Προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα και ρουφάμε ότι καλύτερο έχουν να μας προσφέρουν. Και το φθινόπωρο μπορεί να μην έχει την ανεμελιά του καλοκαιριού, τον λαμπερό ήλιο, τα αραχνοΰφαντα υφάσματα και τις μοσχομυριστές φράουλες, έχει όμως τις δικές του ομορφιές. Έχει μια εσωτερικότητα, μία επιστροφή στο σπίτι, ζεστούς καφέδες και μηλόπιτες, τραπεζώματα και κόκκινο κρασί.

Το αγαπώ το φθινόπωρο. Και για εμένα κρύβει μερικές από τις πιο αγαπημένες μυρωδιές όλης της χρονιάς. Αυτές της κανέλας και του γαρύφαλλου, των ψημένων μήλων και της κολοκύθας. Εκμεταλλευτείτε τις ομορφιές του και γεμίστε το σπίτι με θαλπωρή και νοστιμιά. Για να υποδεχτούμε λοιπόν και το φθινόπωρο και τους φίλους που θα μας επισκέπτονταν, φτιάξαμε αυτό το εξαιρετικό κέικ κολοκύθας - κανέλας. Εννοείται ότι όλα τα λεφτά είναι αυτό το streusel - crumble όπως θέλετε πείτε το. Ειδικά το πάνω μέρος που ξεροψήνεται και προσφέρει μία ακόμη διάσταση στο κέικ. Είναι πολύ εύκολο και γρήγορο στην παρασκευή του (ειδικά αν έχετε έτοιμο πουρέ κολοκύθας) και μετατρέπεται πολύ εύκολα σε vegan (εγώ αυτή την vegan εκδοχή έκανα).

How was your week?

 

• Είναι τόσο όμορφο να ξεφεύγεις από την ρουτίνα!
• Έτσι την Παρασκευή το lunch break μου ήταν στο κουκλίστικο σπίτι της αγαπημένης συναδέλφου Jessica. Τρία κορίτσια, vegan μενού (διάφορα ντιπ -χούμους, μελιτζάνας, ελιάς, σαλάτα με πικάντικα ρεβύθια, κινόα με ψιλοκκομένα λαχανικά, γλυκοπατάτες ψητές με cashew sauce, και brownie), πολλές συζητήσεις, πολύ γέλιο και ζεστασιά και ας είχε έξω 8 βαθμούς με βροχή.
• Ήταν τόσο όμορφα!
• Και η βροχή δε λέει να μας αφήσει και το Σάββατο ξυπνήσαμε με τις απέναντι βουνοκορφές των Άλπεων άσπρες! Κρύο λοιπόν! Μπρρρ....
• Ευκαιρία για ΙΚΕΑ! Θέλαμε κανα-δυο πραγματάκια και όπως γίνεται συνήθως φύγαμε με καμιά δεκαριά. Όλες όμως ωραίες και χρήσιμες αγορές!
• Και έτσι με την επιστροφή μας, ξεκινήσαμε να τακτοποιούμε και να συναρμολογούμε τις νέες προσθήκες για να συνειδητοποιήσουμε ότι μία την πληρώσαμε αλλά μάλλον την αφήσαμε εκεί! Φτου... Ευτυχώς την βρήκαν και την περιέθαλψαν αλλά δυστυχώς έπρεπε ο συνοδοιπόρος να ξαναπάει για να την παραλάβει.
• Το Σάββατο ήταν και η πρώτη ημέρα με καλοριφέρ για τη νέα "σχολική" χρονιά και πάπλωμα!
• Μη γελάτε εσείς που τα διαβάζετε από την Ελλάδα με τις σαγιονάρες σας!
• Καταφέραμε και κάναμε και την πολυ-αναμενόμενη βιντεοκλήση με τους αγαπημένους μας κουμπάρους και τα 3 πιτσιρίκια. Και είναι όλοι καλά, με φουλ προγράμματα (μάλλον πιο φουλ δεν γίνεται) αλλά ηθικό υψηλό.
• Κυριακή με παρόμοιες θερμοκρασίες και βροχοπτώσεις, πρωινές δουλειές και βιντεοκλήσεις, και μεσημεριανή επίσκεψη στους φίλους στο κέντρο της Λωζάννης για μαγειρέματα (εξαιρετικό chili con carne του Γιάννη και εναλλακτική τυρόπιτα του συνοδοιπόρου), κρασιά, παιχνίδια, γέλια, αναλύσεις και updates.
• Και οι γονείς μου θα μεταθέσουν για 3η φορά την ελβετική τους επίσκεψη... από τον Μάρτιο είχε πάει Μάιο και μετά Οκτώβριο (στις σχολικές διακοπές του Στέφανου) και τώρα... άγνωστο. Άτιμε covid.
• Σας είπα ότι κατέφτασε και το νέο μας coffee table; Καιρό θέλαμε να το αλλάξουμε καθώς τα μικρά τραπεζάκια που είχαμε από το πρώτο μας ελβετικό σπίτι ήταν πολύ μικρά πια για το νέο σαλόνι και αρκετά φθαρμένα. Και ήταν μεγάλη επιτυχία καθώς ταίριαξε γάντι (μέγεθος, χρώμα ξύλου, ύψος, ύφος).
• Δευτέρα και είχαμε την πρώτη μας συνάντηση ως ομάδα μετά από 6 μήνες! Οι 3 μας, στο tibits για ωραίο vegetarian - vegan φαγητό, εξαιρετικό καφέ και πολλές (πολλές!) αναλύσεις. Και πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε.
• Και το απόγευμα δεν πήγε όπως ελπίζαμε με τον μικρό σε εντάσεις αλλά οκ. Το βράδυ είχε GNTM οπότε τα ξεχάσαμε όλα... χιχι.
• Την Τρίτη το πρωί φτάσαμε ταυτόχρονα στο σχολείο με τον πιο κοντινό, νέο φίλο του Στεφανάκου, τον Nikan, και έτσι γνωριστήκαμε με την γλυκιά μαμά του και μάθαμε ότι έρχονται από το Ιράν.
• Λίγο πριν είχαμε συναντήσει έναν άλλο συμμαθητή, τον Daniel, και μου έλεγε η μαμά του ότι ο μικρός τής μιλάει συνέχεια για τον Στέφανο. Τι χαρά παίρνω όταν συνειδητοποιώ και από τρίτους ότι ο Στέφανος είναι αγαπητός, έχει φίλους και περνάει όμορφα!
• Και το βράδυ είχαμε girls night out, τέσσερις συνάδελφοι, στο Lacustre για κρασιά, vegan pizza, πολλά updates, ακόμη περισσότερο γέλιο (δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που γέλασα τόσο!) και μερικές "πικάντικες" αποκαλύψεις! Από όλα είχε ο μπαξές: εργασιακές ανακατατάξεις, νέους έρωτες, υπόγειες συζητήσεις, μυστικά και όνειρα. Σαν μια καλή ταινία!
• Με μια ανάσα τα είπαμε όλα και φτάσαμε σχεδόν μέχρι τα μεσάνυχτα.
• Τετάρτη και δειλά-δειλά βγήκε λίγος ήλιος που πολύ τον είχα ανάγκη!
• Και η μέρα γέμισε με calls και μπερδέματα και προσπάθειες οργάνωσης... ουφ έχουμε τον κορωνοϊό, έχουμε το home office (άρα και την φυσική απόσταση από τους συναδέλφους κάποιοι εκ των οποίων είναι καινούργιοι), έχουμε και την αναδιοργάνωση της εταιρείας, έχουμε και το volunteer leave, έχουμε και τις εσωτερικές μετακινήσεις... άντε να βρεις ποιος κάνει τι πια.
• Και το απόγευμα είχαμε play date στο Lutry και έτσι παρέλαβα τον μικρό από το σχολείο και πήγαμε να απολαύσουμε ήλιο και παιχνίδι δίπλα στη λίμνη. Το play date μας όμως τον πήρε ο ύπνος οπότε παίξαμε οι 2 μας για καμιά ώρα και μετά επιστρέψαμε στον συνοδοιπόρο.
• Φωταγωγήθηκε και η Ακρόπολη υπό τη χορηγεία του Ιδρύματος Ωνάση. Και γέμισαν τα μάτια μας ομορφιά.
• Τις ημέρες τις δύσκολες, που για κάποιον -άγνωστο συνήθως- λόγο ο Στεφανάκος δεν συνεργάζεται, μαλιάζει η γλώσσα μας να του εξηγούμε για τη συνεργασία, για την ομαδικότητα, για την ηρεμία, για την υπομονή, για το πρόγραμμα, για για για... Και ενώ με πιάνει μια μικρή απελπισία εκείνες τις ημέρες (ότι κατά βάση μιλώ στον τοίχο), τις επόμενες ημέρες που καταλαγιάζει ο μικρός συνειδητοποιώ ότι δεν ήταν εις μάτην όλες αυτές οι αναλύσεις και συζητήσεις. Μου το αναφέρει μέχρι και ο ίδιος, "είδες μαμά που μάζεψα μόνος μου τα lego χωρίς να μου πεις τίποτα;". Και εκεί, αναθαρρώ και ξανά προς τη δόξα τραβώ :) !
• Πέμπτη και μέσα στον χαμό των calls, χώρεσα και ένα σούπερ - μάρκετ, και ένα online catch-up με την αγαπημένη μας Ιταλίδα συνάδελφο που επίσημα πλέον μεταφέρεται στα γραφεία του Λονδίνου, μαγείρεψα τα αγαπημένα μας γλυκόξινα ρεβύθια, παρέλαβα τον μικρό, κάναμε τις βιντεοκλήσεις με τις οικογένειες (η αδελφή μου ακόμα παιδεύεται με εκείνες τις πέτρες), παίξαμε και κοιμηθήκαμε ήσυχα και ωραία.

Καλό σαββατοκύριακο!

Ας βγει λίγος ήλιος... πλιζ!

ανδριάνα

How was your week?

 

• Όμορφη και αναπάντεχα ηλιόλουστη η Παρασκευή!
• Και το απόγευμα συνάντησα τη φίλη Barbel η οποία διανύει τις τελευταίες της εβδομάδες στην Ελβετία καθώς αποφάσισαν να επιστρέψουν οικογενειακώς στην γενέτειρά τους τη Γερμανία.
• Συναντηθήκαμε λοιπόν στο αγαπημένο Brasserie de Montbenon και σε εκείνο το τραπεζάκι κάτω από τις ομπρέλες καθίσαμε ώωωρες συζητώντας για τα πάντα (τις ζωές μας, τις ελβετικές μας εμπειρίες, τις πατρίδες μας, τις οικογένειές μας) και όταν πεινάσαμε και άρχισε να νυχτώνει, μεταφερθήκαμε στο γειτονικό MYO Sushi bar.
• Αγκαλιαστήκαμε σφιχτά και αποχαιρετιστήκαμε ευελπιστώντας να διασταυρωθούν ξανά οι δρόμοι μας.
• Σάββατο και είχαμε reunion με τους φίλους στην Bienne που είχαμε να δούμε από τα μέσα Ιουλίου καθώς μόλις επιστρέψαμε εμείς από τις διακοπές, αναχώρησαν εκείνοι.
• Και περάσαμε όλη την ημέρα παρέα! Στην αρχή στο σπίτι ακούγοντας τη βροχή, μαγειρεύοντας, συζητώντας, παίζοντας και στη συνέχεια έξω, με ήλιο και πατίνια, δίπλα στη λίμνη, για take-away πίτσα και άραγμα και παιχνίδια.
• Κυριακή και είχαμε κανονίσει brunch με μερικούς από τους πιο αγαπημένους μου συναδέλφους. Έτσι πήραν οι φούρνοι φωτιά από νωρίς στο σπίτι: french toast φούρνου, μηλόπιτα, double-chocolate banana muffins, bagels... όλα -εννοείται- vegan για το αγαπημένο μας vegan ζευγάρι.
• Μας έκανε και τη χάρη ο καιρός και έτσι με ηλιοφάνεια καθίσαμε και φάγαμε και γελάσαμε και ήπιαμε, και οι καφέδες έδωσαν τη θέση τους στα spritz και φτάσαμε αργά το μεσημέρι γεμάτοι από όλες τις απόψεις.
• Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία με την επίσκεψη της πασχαλίτσας στα spritz μας.
• Και ο Στεφανάκος ντρεπόταν! Και την περισσότερη ώρα προτίμησε να κάτσει στο δωμάτιό του, ήσυχος - ήσυχος με τα lego του. 
• Όταν είναι κανα - δυο τα νέα πρόσωπα παίρνει τον χρόνο του αλλά εν τέλει τα πηγαίνει περίφημα. Όταν είναι πολλά, δυσκολεύεται ο γλυκός μου αλλά ευτυχώς χωρίς ταραχή.
• Και ευτυχώς, η Δευτέρα ήταν αργία! Αχ αυτή η αργία στα μέσα Σεπτεμβρίου που έχουμε κάνει μερικές από τις πιο όμορφές μας εκδρομές (Como, St. Moritz, Zermatt...). Φέτος, σπίτι αλλά ήταν τόσο γεμάτο και όμορφο το πσκ που μας έλειψε λίγο η ησυχία του σπιτιού. Έβρεχε κιόλας για το Α' μέρος της ημέρας οπότε ιδανικός καιρός για εσωτερικές δουλειές.
• Βάψιμο λοιπόν (νομίζατε ότι είχαμε τελείωσει;) του δικού μας υπνοδωματίου. 
• Και αφού τα καταφέραμε εξαιρετικά με τον συνοδοιπόρο, βγήκε και ο ήλιος και φύγαμε για το κέντρο της Λωζάνης για burgers κάτω από τον ήλιο στο Etoile Blanche. Και ήταν τόσο ωραία... η τοποθεσία, ο ήλιος, η χαλαρότητα, το vegan burger μου με τα ψητά λαχανικά....
• Και η αδελφή μου προχώρησε στο δεύτερο σκέλος της αντιμετώπισης της πέτρας με λιθοτριψία.
• Και η ανιψιά μου η γλυκιά ξεκίνησε την διαδικασία για σιδεράκια. Και πέρασε και στις εξετάσεις του μπαλέτου της.
• Τρίτη και επιστροφή στα σχολεία και στις δουλειές.
• Και το απόγευμα είχαμε χορευτικό show στο σαλόνι οικογενειακώς, με την μουσική στη διαπασών και τον Στεφανάκο να τα δίνει όλα χορεύοντας γύρω από το τζάκι, ζώντας το με όλο του το είναι. Ρίξαμε τόσο χορό που ιδρώσαμε. Πόσο ωραία ήταν.
• Και το βράδυ είχαμε ισπανική φιέστα στο σπίτι της συναδέλφου Μαρία για ένα κοριτσίστικο δείπνο. Και έριχνε μία βροχή! Και να προσπαθώ να ανέβω την ανηφόρα κρατώντας το γλαστράκι που της πήρα, την ομπρέλα, το κινητό για να βρω το σπίτι και την φούστα που πλατσούριζε στα νερά.
• Και το μενού είχε salmojero (μία διαφορετική σούπα ντομάτας - ψωμιού, με βελούδινη υφή, έντονο πορτοκαλί χρώμα και γεμάτη γεύση), veggie empanada (σαν σφολιάτα με πιπεριές και μανιτάρια), σπιτικό χούμους και πολύ κους - κους και γέλια.
• Πέρασε η ώρα και ούτε που το καταλάβαμε! Και ευτυχώς αποφύγαμε τα της δουλειάς και επικεντρωθήκαμε στα ταξίδια, τις εμπειρίες, τα όνειρα.
• Τετάρτη με καταρακτώδη βροχή, η οποία έκανε ευτυχώς ένα διάλειμμα όταν πήγα και όταν πήρα τον μικρό από το σχολείο.
• Στο ενδιάμεσο, συνέβησαν πολλά και διάφορα εργασιακά, ανεβάζοντας τον πήχη της πίεσης, προσθέστε και έναν Στέφανο που από το πουθενά όλο το απόγευμα το πέρασε κλαίγοντας, ε δεν ήταν η καλύτερη ημέρα της εβδομάδας η Τετάρτη.
• Και τι κάνεις για να αποφορτιστείς; Yoga και σιδέρωμα! χιχι.. κάτι πάντως που να αφορά το σώμα και κάποιου είδους συγκέντρωση ώστε να ηρεμήσει λιγάκι ο νους.
• Πέμπτη και ο συνοδοιπόρος πήγε στο γραφείο, ο μικρός στο σχολείο οπότε είχα όλο το σπίτι δικό μου! Και είναι ωραία πού και πού και αυτή η ησυχία.
• Έτσι κατάφερα και χώρεσα μέχρι το απόγευμα και όλα τα online meetings, και yoga, και κάποιες δουλειές ώστε όταν έφτασαν τα αγόρια το απόγευμα να είμαι όλη δική τους.
• Και έριξε μία βροχή την Πέμπτη το βράδυ! Πω πω! Λέτε να είναι που το δωμάτιό μας είναι στην σοφίτα και ακούγεται η βροχή πιο έντονα;

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Για σένα...

 

Πόσο ευσυγκίνητη έχω γίνει! Πάντα ήμουν αλλά μάλλον κάπως το ήλεγχα. Λέτε απλά να το καταπίεζα; Για να φανώ πιο... δυνατή; Μου είχαν πει ότι όταν γίνεσαι μητέρα είναι σαν να ανοίγει μια βρύση από όπου βγαίνουν άφθονα, ελεύθερα, αγνά, άφιλτρα τα συναισθήματα. Και στη δική μου περίπτωση είναι τόσο αλήθεια. Κλαίω τόσο εύκολα πια με ταινίες, με τραγούδια, με αναμνήσεις, με φωτογραφίες, με άρθρα (ακόμα και με δικά μου παλαιότερα που έχω λησμονήσει), με βίντεο όπου φίλοι ανταμώνουν, γιαγιάδες γερνούν, ξένοι αγαπιούνται, μωρά αγκαλιάζονται.... Και δεν είναι μια επιφανειακή, στιγμιαία συγκίνηση. Γεμίζει όλο μου το σώμα, σφίγγει το στομάχι μου, σταματάει την καρδιά μου. Έχει διάρκεια και ένταση. Πέραν από την μητρότητα, ίσως είναι και η ωριμότητα και η εναρμόνιση - αποδοχή με το ποια είμαι. Πλέον δεν χρειάζεται να αποδείξω -ούτε καν σε εμένα- πόσο δυνατή είμαι. Το ξέρω. Οπότε μπορώ απλά να αφεθώ και να απολαύσω τη συγκίνηση. Την ενσυναίσθηση όταν μπαίνω στη θέση ανθρώπων που δεν έχω γνωρίσει ποτέ, υπό συνθήκες παντελώς άγνωστές μου. Και η συγκίνηση αυτή μπορεί να είναι συγκίνηση - στεναχώριας όταν δεν χωρά ο νους μου τη λύπη αυτή, τη μοναξιά, τη βία, την απανθρωπιά, την εκμετάλλευση, τη σκληρότητητα, αλλά και συγκίνηση - χαράς, ευδαιμονίας, όταν ο νους μου πλημμυρίζει από αγάπη και τρυφερότητα και αγνότητα και αυθεντικότητα και ομόνοια και αρμονία.

How was your week?

 

• Η Παρασκευή ξεκίνησε όμορφα με πρωινό - πρωινό μάθημα γαλλικών! Ω ναι! Μετά από 1+ χρόνο, ξανασυναντηθήκαμε διαδικτυακά με την Ελένη για να δούμε πού βρισκόμαστε και να συνεχίσουμε παρέα σε αυτό το ταξίδι της γαλλικής γλώσσας.
• Back to our Swiss roots! Το απόγευμα συναντηθήκαμε στην παραλία του Auvernier για να γιορτάσουμε τα γενέθλια της φίλης Βάιας. Και ήταν σαν reunion καθώς αρκετούς, με τον κορωνοϊό, τις διακοπές και τις μακρές απουσίες στις πατρίδες του καθενός, είχαμε να τους δούμε μήνες.
• Και γέμισε ο τόπος πιτσιρίκια όλων των ηλικιών και εθνικοτήτων.
• Και ο Στεφανάκος έτρεχε πίσω από τα "μεγάλα" αγόρια που έπαιζαν μπάλα. Και μπορεί να μην του έδιναν ούτε πάσα (κακομοίρης!) αλλά εκείνος έδινε όλο του το είναι και ένοιωθε ότι συμμετείχε.
• Και το βράδυ είχαμε την πρώτη μας διανυκτέρευση σε φίλους εντός Ελβετίας. Sleepover λοιπόν στον Piotr και την Magdalena.
• Κοιμηθήκαμε με ολίγην περιπέτεια καθώς το να βρίσκεσαι στο ίδιο κρεβάτι με τον Στέφανο δεν είναι το ευκολότερο πράγμα, αλλά ξυπνήσαμε γεμάτοι όρεξη!
• Φάγαμε το εξαιρετικό πρωινό που μας ετοίμασαν οι φίλοι, παίξαμε με τα lego, βάλαμε μαγιώ και βουρ για το ιστιοπλοϊκό.
• Και ο ήλιος έκαιγε! Τι ευτυχία! Και η λίμνη ήταν πάγος αλλά δεν υπήρχε πιθανότητα να αφήσω αυτήν την ευκαιρία να περάσει έτσι. Βούτηξα λοιπόν και ακολούθησε και η υπόλοιπη οικογένεια και ήταν πραγματικά τόσο αναζωογονητικά!
• Νωρίς το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι των φίλων για σπιτική πίτσα (δια χειρός Piotr + Στέφανου), βεράντα, κρασί και συζητήσεις μέχρι αργά το απόγευμα που επιστρέψαμε στην οικία μας στο Belmont με την αίσθηση ότι είχαμε φύγει για διακοπές! Και ας ήταν μόλις για μία μέρα και στο διπλανό Neuchatel.
• Κυριακή και σε συνέχεια της καλοκαιρινής διάθεσης και θερμοκρασίας, συναντηθήκαμε με τους Λωζανιώτες φίλους αυτή τη φορά για πικ-νικ στο Vidy, μες στο δάσος από τη μία και δίπλα στη λίμνη από την άλλη.
• Τα τρία μικρά έπαιξαν εξαιρετικά, τσιμπήσαμε, δροσιστήκαμε στη λίμνη (τα μικρά βούτηξαν κιόλας), λιαστήκαμε, αναλύσαμε όλα τα επιχειρηματικά και εργασιακά μας θέματα σε Ελβετία και Ελλάδα (και είναι πολλά!) και μετά από ώωωρες χωριστήκαμε για τα σπίτια μας.
• Ιστορική Δευτέρα καθώς μετά από 6 μήνες (!), επέστρεψα στο γραφείο μου. Πω πω... πόσο περίεργη αίσθηση να μπαίνεις στο κτίριο που άλλοτε έσφιζε από ζωή και να το βρίσκεις σχεδόν άδειο, με σβηστά φώτα, κλειδωμένα meeting rooms, σημάνσεις παντού για τις αποστάσεις, απαγορεύσεις στις μισές θέσεις, πρόσωπα κρυμμένα πίσω από μάσκες... 
• Από την άλλη, χάρηκα τόσο πολύ που είδα από κοντά μερικούς από τους συναδέλφους και καθήσαμε όπως άλλωτε να πιούμε τον καφέ μας παρέα στην βεράντα.
• Και το μεσημέρι κάναμε lunch break οι τρεις μας (η Jessica, ο Pierre και εγώ) στο κοντινό μας Ταϋλανδέζικο Thai au Lac κάτω από τον ήλιο και δίπλα στη λίμνη.
• Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την φυσική επαφή μεταξύ των ανθρώπων.
• Αργά το μεσημέρι επέστρεψα σπίτι ώστε να συνεχίσω τη δουλειά και να παραλάβω και το φυστίκι στις 17.00.
• Και από το πουθενά, να 'σου η μονάκριβη αδελφή μου με μια πέτρα στα νεφρά "να" -με το συμπάθειο- που πρέπει να τακτοποιηθεί άμεσα!
• Έτσι την Τρίτη μπήκε για το Α' μέρος της διαδικασίας όπου ακινητοποίησαν την πέτρα ώστε την ερχόμενη εβδομάδα να της κάνουν λιθοτριψία.
• Στα δικά μας, ο Στεφανάκος είχε την Τρίτη επίσκεψη μίας κυρίας αστυνομικού στο σχολείο όπου τους έκανε μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής! Και βγήκαν κανονικά στο δρόμο και εξασκήθηκαν στο πώς διασχύζουμε τις διαβάσεις (εννοείται χαιρετώντας - ευχαριστώντας τα αυτοκίνητα που σταμάτησαν).
• Και εννοείται επέστρεψε πάλι με γρατζουνισμένα γόνατα. Το σήμα - κατατεθέν της παιδικής ηλικίας.
• Και είναι τόσο κουρασμένος όταν επιστρέφει σπίτι! Σωματικά και ψυχικά. Αλλά και τόσο γεμάτος.
• Ήρθε -επιτέλους- και το συνεργείο για την αντικατάσταση του μοτέρ για το παντζούρι που είναι κατεβασμένο από τα τέλη Ιουνίου, και το μοτέρ λειτούργησε μια χαρά αλλά εν τέλει, έχει χαλάσει και το ρολό! Οπότε μπλοκάρει και κατεβαίνει στραβά και ... αφήστε τα! Μπλέξαμε.
• Και ξυπνώντας την Πέμπτη, είχα μια ανοιξιάτικη αίσθηση. Επειδή από τα κρύα περάσαμε στους ωραίους ήλιους και στις βουτιές στη λίμνη, ένοιωσα ότι είμασταν εκεί γύρω στον Ιούνιο.
• Και το απόγευμα βγήκαμε οικογενειακώς για να πάρουμε μερικές τελευταίες -μάλλον- καλοκαιρινές ανάσες δίπλα στη λίμνη και ήταν τόσο ωραία!
• Και το βράδυ παρακολουθήσαμε το ντοκυμαντέρ The Social Dilemma που σου ανοίγει τα μάτια, για ακόμη μια φορά, σχετικά με τον μηχανισμό των κοινωνικών δικτύων και πώς μας χειραγωγούν χωρίς να το παίρνουμε είδηση, γίνονται δισεκατομμυριούχοι και αλλάζουν εμάς και τον κόσμο όπως τους βολεύει. Αξίζει να το δείτε. Εγώ μετά από αυτό απενεργοποίησα σχεδόν όλα τα notifications στο κινητό, κρατώντας μόνο τα απαραίτητα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

 

• Παρασκευή, όμορφη και ηλιόλουστη!
• Έτσι, παρέλαβα το αγοράκι μου από το σχολείο και πήγαμε οι 2 μας στο Lutry για βόλτα, παιδική χαρά, ήλιο και βεβαίως παγωτό! 
• Μα πώς το τρώει αυτό το παγωτό λεμόνι; Είναι ΤΟΣΟ ξινό!
• Αφού παίξαμε και περάσαμε ωραία, επιστρέψαμε σπίτι στον συνοδοιπόρο.
• Σάββατο και κάναμε εξαιρετική βόλτα στο κέντρο της Λωζάνης.
• Είχε ωραιότατο ήλιο και γλυκιά θερμοκρασία οπότε περπατήσαμε πολύ, ψωνίσαμε από την λαϊκή αγορά που απλώνεται σχεδόν σε όλο το κέντρο πια (λόγω covid), ακόμα και μέσα στη μέση κεντρικών δρόμων, εντοπίσαμε τους Έλληνες με τις σπιτικές πίτες (πήραμε και 2 κομμάτια σπανακόπιτα), αγοράσαμε κάτι δωράκια που θέλαμε, τσιμπήσαμε στο κεντρικό και χαλαρό Cafe Louve με τα εξαιρετικά του - σπιτικά πιάτα (πήραμε gazpatzo, ελληνική χωριάτικη σαλάτα με προσθήκη καρπουζιού και patatas bravas!), ήπιαμε τις μπύρες μας, έφαγε ο μικρός το παγωτό του, αράξαμε στις ξαπλώστρες θαυμάζοντας την όμορφη πόλη και αργά το μεσημέρι επιστρέψαμε σπίτι.
• Και το απόγευμα είχε συμμαζέματα στο σπίτι, ετοιμασίες για το αυριανό BBQ και κηπουρική! Πολλή κηπουρική! Πιάστηκαν τα χέρια μου.
• Κυριακή και δυστυχώς ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και τσουχτερός.
• Δεν πτοηθήκαμε όμως και έτσι το μεσημέρι υποδεχτήκαμε τους Λωζανιώτες φίλους που επέστρεψαν -μόλις- από την μακρά παραμονή τους στην Ελλάδα.
• Τα μικρά έπαιξαν εξαιρετικά επί ώρες, ο συνοδοιπόρος έψησε, ήπιαμε τα ροζέ μας, είπαμε τα νέα μας, μοιραστήκαμε τις ανησυχίες αλλά και τις ελπίδες μας, γελάσαμε πολύ, φορέσαμε επιπλέον ζακετάκια και μείναμε έτσι παρέα στην αυλή μέχρι αργά το απόγευμα.
• Δευτέρα και είναι τέτοια η ανακούφιση που ετοιμαζόμαστε ήσυχα και ωραία και αφήνω τον μικρό στο σχολείο χαρούμενο.
• Και η ημέρα ήταν εργασιακά πολύ γεμάτη -επέστρεψε και η αγαπημένη Jessica από τις εκπληκτικές, ιταλικές της διακοπές οπότε είχαμε πολλά updates σε όλα τα μέτωπα.
• "Μα έπαιζε η ελληνίδα και δεν την είδε κανείς;" ο Στεφανάκος συνειδητοποιώντας ότι ο αγώνας τέννις της Σάκκαρη τελείωσε ενώ εκείνος έκανε το μπάνιο του. Και δώστου κλάμα για την κακομοίρα την Σάκκαρη που έπαιζε μόνη. Ο γλυκός μου.
• Τρίτη και μετά από καιρό έμεινα Home Alone! Ο συνοδοιπόρος στο καινούργιο του γραφείο (έτσι για αλλαγή), ο μικρός σχολείο και εγώ ξεκίνησα την ημέρα μου με έναν ωραίο καφέ υπό τη συνοδεία του τελευταίου κομματιού σοκολατένιου κέικ που είχα φτιάξει και μουσική υπόκρουση τον pepper.
• Και η ημέρα γέμισε με δουλειές, επέστρεψε και ο συνοδοιπόρος νωρίς το απόγευμα να συνεχίσει από το σπίτι τα e-meetings, παρέλαβα και το φυστίκι και όλα καλά.
• Κατέφτασε και το νέο πατίνι του μικρού (το προηγούμενο μετά από τόοοοση χρήση χάλασε) με τις φωτεινές ρόδες.
• Και την Τετάρτη μετά το μεσημεριανό, η τάξη του Στέφανου πήρε το λεωφορείο και πέρασε το απόγευμα στη βιβλιοθήκη!
• Και θα το καθιερώσουν μία Τετάρτη του μήνα.
• Πέμπτη και γέμισε η ημέρα με δουλειές, συζητήσεις και εργασιακές αναλύσεις (restructuring mode!), τέννις στη βεράντα με τον μικρό, αγκαλιές και παιχνίδια.
• Και το σαββατοκύριακο προβλέπεται ηλιόλουστο, γεμάτο φίλους και εκδρομές. I can't wait!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα