How was your week?

• Σε αυτή τη χώρα, την Ελβετική, ζούμε μεγάλες στιγμές. Γιατί για πολλά από αυτά που θεωρούμε δεδομένα ως Έλληνες, με βαθιά ριζωμένες διαδικασίες, στην Ελβετία είναι απλά, εντελώς διαφορετικά.
• Έτσι, την Παρασκευή κάναμε με τον Στέφανο την 1η μας επίσκεψη στον Ερυθρό Σταυρό. Περίεργο ε; Για τους Ελβετούς καθόλου!
• Γιατί αφού ολοκληρωθεί το έργο της μαίας, μετά τον 2ο μήνα συνήθως, αναλαμβάνει ο Ερυθρός Σταυρός και το αντίστοιχο, παιδιατρικό του τμήμα, μέχρι το παιδί να γίνει 4 ετών, για το συμβουλευτικό, μη-ιατρικό κομμάτι. Γιατί ο παιδίατρος ασχολείται επί τω πλείστον με το αυστηρώς ιατρικό μέρος.
• Με ένα πολύ μικρό - συμβολικό κόστος, έχεις λοιπόν την αμέριστη υποστήριξή τους σε όλα τα θέματα που αφορούν στο παιδί. Από τον θηλασμό και τη διατροφή, μέχρι τα διάφορα αναπτυξιακά στάδια (πάνες, τουαλέτες, περπάτημα, ομιλία) του παιδιού, αναγνώσεις παραμυθιών, σεμινάρια και άλλα πολλά.
• Πήγαμε και εμείς λοιπόν την ώρα επισκέψεων πρώτοι - πρώτοι, μας υποδέχτηκε μία γλυκύτατη κυρία άκρως κατατοπιστική, μας ζύγισε (εμένα ευτυχώς όχι!), μας μέτρησε, μας έδωσε συμβουλές για την εισαγωγή των πρώτων τροφών, μας ενημέρωσε για τις ομιλίες - τις υπηρεσίες που προσφέρουν (και εκπαιδευμένες νταντάδες παρακαλώ) και φύγαμε χαμογελαστοί και ηρεμότεροι.
• Φανταστείτε να τα καταλάβαινα και όλα!
• ΠΣΚ βροχερό οπότε κινηθήκαμε συντηρητικά. Μεσημεριανό την Παρασκευή στο κοντινό μας εμπορικό, σύντομη βόλτα στη λίμνη σε ένα διάλειμμα της βροχής, πρωϊνή βόλτα στην Bienne να δούμε τους γιατρούς και τον μικρό Παναγιώτη (στην κοιλιά της μαμάς του), απογευματινό καφέ στο σπίτι των γειτόνων την Κυριακή, μαγειρέματα, ταινίες...
• Και μέσα σε αυτό το σκ, το μικρό φυστίκι έφαγε (που λέει ο λόγος) για 1η φορά! Και βρώμη (που του άρεσε τόσο που έτρεμε από τον ενθουσιασμό του ο γλυκούλης!) και καρότο (που δεν τον ενθουσίασε όσο η βρώμη, αλλά κάτι κάναμε).
• Και την Κυριακή ο συνοδοιπόρος μάς έκανε το τραπέζι με εξαιρετική ντοματόσουπα - άκρως ταιριαστή με τον καιρό.
• Πόσο αγαπώ το τηγανητό αβγό! Τόσο αγνή, παιδική, αυθεντική γεύση! Αυτό ήταν το βραδινό μου.
• Πρέπει να τον δείτε που ξεκαρδίζεται! Κακαρίζει! Έχει τόση πλάκα!
• Και βάλαμε και ζακετάκι και κάλτσες! Από τους 28 βαθμούς της Δευτέρας, πέσαμε στους 15.
• Η μικρή Μυρσίνη, της λες "κρύψου" και βάζει το κεφάλι της στο μπωλ.
• Αργία η Δευτέρα (γιούπι) και οργανώσαμε μονοήμερη εκδρομή στην κοντινή γαλλική πόλη Besancon (από εκεί και η παραπάνω φωτογραφία). Και είχε ψύχρα (μπρρρ...), και ήταν και τα μισά καταστήματα κλειστά (δεν ανοίγουν λέει τις Δευτέρες) αλλά δεν πτοηθήκαμε. Κάναμε ωραίες βόλτες, λίγα αλλά εκλεκτά ψώνια, σταματήσαμε και στο γνωστό σουπερ-μάρκετ στο γυρισμό και είμασταν πίσω πάνω στην ώρα για τον ύπνο του μικρού.
• Ας πιούμε στην υγειά των απανταχού πορωμένων που τρέχουν μερόνυχτα να μεταφράσουν τους υπότιλους των σειρών που παρακολουθούμε και που ενίοτε βάζουν και την προσωπική τους πινελιά. Όσοι δουν το τελευταίο λεπτό, του τελευταίου επεισοδίου της 6ης σεζόν Suits θα καταλάβουν.... 
• Κρύο - κρύο αλλά ευτυχώς με ήλιο! Έτσι περπατήσαμε πολύ σχεδόν όλες τις ημέρες, φάγαμε δίπλα στη λίμνη, αγκαλιαστήκαμε, είδαμε φίλους, κάναμε τα ψώνια μας και παίξαμε. Stephane & moi.
• Να είναι που μεγαλώνει; Να είναι που έχουμε βρει τις ισορροπίες μας και είμαστε πιο ήρεμοι μέσα στην ημέρα; Να είναι που έχει ξεκινήσει δειλά - δειλά τις τροφές; Κοιμάται πάντως πολύ πιο εύκολα και ήρεμα τον τελευταίο καιρό. Φτου φτου! Τώρα ας επικεντρωθούμε και στο πιο πολύ αν γίνεται.
• Όλα μου τα νύχια είναι λεία, εκτός από αυτό του δείκτη, αυτό δηλαδή που πιπιλάει (και γρατζουνάει) ο μικρός για να πάρει τα μικροσκοπικά κομματάκια μπανάνας.
• Πίσω στις βίντεο-κλήσεις ανά τον κόσμο και αυτή τη φορά προστέθηκε ακόμη ένα μέλος της οικογένειας.
• Η ειλικρινής κριτική είναι πάντα εποικοδομητική.
• Επέστρεψαν και τα ορμονολογικά μας θέματα... if you know what I mean.
• Τόσες γυναίκες στο λεωφορείο (πιθανότατα μαμάδες) και τελικά μόνο ένας νεαρός άντρας προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει να ανεβάσω το καρότσι... και μετά να το κατεβάσω. Είναι απορίας άξιον γιατί πολλές γυναίκες κρατούν τέτοια στάση σε πολλά "γυναικεία" θέματα. Αν και το να βοηθήσεις κάποιον με αντικειμενικές δυσκολίες, μάλλον δεν είναι γυναικείο θέμα, απλά ανθρώπινο. 

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

SaveSave

Καινούργια μάτια

Πώς είναι να βλέπεις τα ίδια πράγματα αλλά με καινούργια μάτια; Σαν να τα βλέπεις όλα για πρώτη φορά! Ξανά και ξανά. Έτσι νομίζω ότι είναι η ζωή ενός νεογέννητου. Κάθε ημέρα βλέπει τα ίδια πράγματα τα οποία όμως του φαντάζουν εντελώς νέα ή τουλάχιστον πολύ διαφορετικά. Γιατί μπορεί να είναι η ίδια μαμά και ο ίδιος μπαμπάς αλλά τώρα βλέπει και τις λεπτές ρυτίδες τους γύρω από τα μάτια, και τους αναγνωρίζει μέσα στο πλήθος, και χαμογελάει μόνο με το άκουσμα της φωνής τους. Γιατί είναι το ίδιο σαλόνι, με τις ίδιες αφίσες στους τοίχους τις οποίες όμως μέχρι πρότινος μάλλον δεν έβλεπε καν, μετά τις έβλεπε αχνές και ασπρόμαυρες και τώρα, σιγά - σιγά, του ξεδιπλώνονται σε όλο τους το μεγαλείο, με ολοζώντανα χρώματα. Και δεν είναι μόνο τα "ολοκαίνουργια" μάτια, είναι όλες οι αισθήσεις. Το πετσετάκι που πέρναγε εντελώς απαρατήρητο, τώρα είναι αντικείμενο μελέτης μέσω της αφής αλλά και της γεύσης. 

Για αυτό η ζωή είναι τόσο όμορφη για αυτά τα αξιολάτρευτα πλασματάκια που λέγονται μωρά. Γιατί καθε ημέρα είναι και μια νέα περιπέτεια και ας μην ζήσουν -στην ουσία- τίποτα καινούργιο. Και ας μην απομακρυνθούν από το γνωστό δωμάτιο, με τα γνωστά παιχνίδια, τους γνωστούς ήχους και τις γνωστές μυρωδιές. Στην ουσία όμως, τίποτα δεν είναι τόσο γνωστό και τόσο κοινότυπο όσο νομίζουμε. Γιατί όλα αλλάζουν αν αποφασίσεις να τα δεις αλλιώς. Για αυτό και μπορούν να ασχολούνται με κάτι τόσο κοινότυπο και "ανιαρό" -για εμάς- όπως ένα πετσετάκι, επί ώρες. Γιατί του δίνονται ολοκληρωτικά και συγκεντρώνουν όλες τους τις αισθήσεις ώστε να το ανακαλύψουν με όλους τους δυνατούς τρόπους. Πόσα μαθήματα παίρνουμε από τα παιδιά... Αρκεί να τα παρατηρούμε! Γιατί υπάρχουν χίλιοι τρόποι να γνωρίσεις και να ζήσεις αρκεί να αλλάξεις τον τρόπο, την προσέγγιση, τις πεποιθήσεις. Αυτά σκεφτόμουν επιστρέφοντας μετά από 3 εβδομάδες στο Ελβετικό μας σπίτι και παρατηρώντας πόσο έχει αλλάξει το μικρό μας φυστίκι και πώς κοιτούσε τριγύρω του σαν να τα έβλεπε όλα για πρώτη φορά. Γιατί τα μάτια του ήταν ολοκαίνουργια! Μακάρι να μπορούσαμε να διατηρήσουμε αυτή την παιδική περιέργεια και δίψα για ζωή.

"Το ταξίδι της ανακάλυψης δεν σημαίνει να ψάχνεις καινούργια μέρη αλλά να έχεις καινούργια μάτια" 

Marcel Proust.

How was your week?

• Παρασκευή και γέμισε το σπιτικό μας με κόσμο και κοσμάκι από νωρίς. Η Νατάσα για τα νύχια, η μαμά με τις φίλες της για παρέα (και νύχια), η Γαλάτεια με την μικρή Σοφία για να ιδωθούμε επιτέλους, ο συνοδοιπόρος με ένα laptop και ένα ακουστικό να πηγαινοέρχεται, ο μικρός Στέφανος να παρακολουθεί και η μικρή Αρτεμούλα μέσα σε όλα.
• Και το βραδάκι ήρθε το γνωστό δίδυμο των φίλων για περαιτέρω συζητήσεις, σχέδια και προβληματισμούς.
• Σάββατο αφιερωμένο στην οικογένεια της Μυρσίνης με brunch στη Βούλα (μμμ... pancakes!) και ψησίματα σπίτι.
• Το βραδάκι μαζευτήκαμε στην αυλή μας με τα "συμπεθέρια" (γιατί είχαμε εκ νέου αναχώριση του μπαμπά) και αφού κοιμήθηκε ο μικρός, και αφού ο "θείος" (ο Νταλάρας) μας έκανε την τιμή να κατηφορίσει μέχρι την Βούλα για συναυλία, αποφασίσαμε να το τολμήσουμε!
• Και μας βγήκε σε καλό! Γιατί έτσι ξαφνικά και απροειδοποίητα, καταφέραμε να συναντηθούμε οι 7 μας, χωρίς παιδιά, μετά από... χρόνια μάλλον! Και έπιασε βροχή και συνεχίσαμε για τοπικό ποτό πριν επιστρέψουμε. Σαν ψέμα ήταν. Το ιδανικότερο κλείσιμο των διακοπών.
• Και ο γνωστός μουσαφιρέος διανυκτέρευσε, και την Κυριακή ξυπνήσαμε έτοιμοι για την μεγάλη ημέρα.
• Και η οικογενειακή μας κομμώτρια Βίκυ είχε κέφια και κέντησε -στην κυριολεξία!
• Μετά τον αγαπημένο μου Παναγιώτη (που έγινα νονά του εξ' αγχιστείας), ήρθε η σειρά και της αγαπημένης Μυρσίνης.
• Και όλα προμήνυαν μία όμορφη Κυριακάτικη βάφτιση, γεμάτη λουλούδια και αγκαλιές. 
• Και έτσι ήταν απλά ο καιρός φρόντισε να μας τα περιορίσει και ίσα - ίσα προλάβαμε να ολοκληρώσουμε το μυστήριο πριν ανοίξουν οι ουρανοί! Απο μακριά, είχαμε πλάκα αν μας έβλεπες πώς προσπαθούσαμε να στριμωχτούμε στις λιγοστές ομπρέλες, πώς τα ρούχα μας έγιναν λίγο πιο διάφανα, λίγο πιο στενά και λίγο πιο λερωμένα, πώς εξισορροπούσαμε ομπρέλα - κρασί - πιάτο και πώς τρέχαμε μήπως καταφέρουμε να μιλήσουμε με τη φίλη που είχε βρει καταφύγιο στην άλλη άκρη.
• Χάσαμε όμως την ευκαιρία για περισσότερες αγκαλιές, συζητήσεις, φωτογραφίες... Δεν πειράζει. Η Μυρσίνη να είναι καλά!
• Και πρωί - πρωί ξεκίνησε το γνωστό οδοιπορικό της επιστροφής... Αυτοκίνητο, αεροπλάνο, τρένο, αυτοκίνητο, σπίτι!
• Και ο μικρός Στέφανος έγινε το επίκεντρο και των αεροσυνοδών!
• "Καλέ αυτός είναι για διαφήμιση pampers".
• Και έπιανε το δάχτυλο της διπλανής κοπέλας, και χαμογελούσε στον πίσω κύριο, και χασκογέλαγε κάθε φορά που πέρναγε η αεροσυνοδός και του μιλούσε, και έκλαψε λιγάκι, και κοιμήθηκε λιγάκι... και πέρασαν οι ώρες χωρίς πολύ κόπο.
• Την Τρίτη κάναμε ένα γρήγορο catch - up με τους γείτονες, υπό τη συνοδεία γλυκόξινου κοτόπουλου και πολλών νέων!
• Με την ταχύτητα που πηγαίνω πιστεύω ότι η βαλίτσα θα αδειάσει εκεί γύρω στα Χριστούγεννα, ίσα ίσα για να ξανα γεμίσει πάλι.
• Και ο καιρός είπε να μας κάνει τη χάρη ώστε να είναι ευκολότερη η προσαρμογή μας. 
• Ήλιος λοιπόν και ζέστη, που σημαίνει βόλτες με το καρότσι, περπάτημα στη λίμνη και απόλαυση της ησυχίας.
• Δεν χορταίνω να τον χαζεύω... Ειδικά τώρα που μεγαλώνει και όλο προσπαθεί για το παραπάνω. Είναι τόσο συγκινητικό! Τρέμουν τα χέρια του, αυτοσυγκεντρώνεται και μερικές φορές κατορθώνει να πιάσει το παιχνίδι και να το φέρει στο στόμα του. Άλλες όχι... αλλά δεν πτοείται!
• Και στις βόλτες χαζεύει τα φύλλα, και κουνάει τις πατούσες του δεξιά - αριστερά σαν να τις θαυμάζει, και βγάζει φωνούλες.
• Έφτασαν και τα πρωτοβρόχια για να μας βοηθήσουν να μπούμε και εμείς σε πρόγραμμα. Απο βδομάδα... δεν γίνεται!
• Του φεύγει η πιπίλα και την επαναφέρει στο στόμα με τον ώμο του. 
• Αναβάθμιση στο μπιμπερό και στα ml μήπως βρούμε ξανά τις σωστές ποσότητες, και μαζί και τους ύπνους μας.
• Στο γήπεδο ο συνοδοιπόρος, πρώτη φορά σε Ελβετικό, yoga εγώ. Στο τσακ κρατήθηκα να μην δω Suits. Χαλάλι του!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Μήνας ♥4

Πιο γαλήνιος ο 4ος μήνας του μικρού Στέφανου και ας ξεκίνησε με άγχη, ζυγίσματα, καμπύλες και κλάματα. Η αλήθεια είναι ότι τελικά το φαγητό δεν είναι το ατού του. Και είναι οκ. Τι να κάνουμε; Πόσα παιδιά σταματούν στη μέση του φαγητού τους για να σου χαμογελάσουν και να μιλήσουν; Τρώει τόσο ώστε να ξεγελάσει την πείνα του και μετά θέλει να συμμετέχει, να γυρίσει να ακούσει τους θορύβους, να παίξει, να μιλήσει. Ήταν και αυτό μια συνειδητοποίηση που κάπως με απελευθέρωσε από αυτό το καθημερινό άγχος του "πόσο έφαγε". Μας καθησύχασε και ο παιδίατρος εξηγώντας μας ότι ακολουθεί κανονικά τη δική του κλίμακα, βάσει των δικών του δεδομένων από την γέννα μέχρι σήμερα, οπότε τέρμα τα ζυγίσματα κάθε λίγο και λιγάκι. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα κλάματα εξαλείφθηκαν αλλά μες στην ημέρα περιορίστηκαν πολύ και μας έχει πλέον μείνει το τελευταίο γεύμα πριν τον ύπνο. Δύσκολο. Αλλά μέρα με την μέρα πηγαίνει και καλύτερα.

How was your week?

• Σαββατιάτικη, μεσημεριανή βάφτιση με τον Στέφανο να μοιράζει χαμόγελα, το πρώτο τάισμα από την θεία του, συζητήσεις υπό τη συνοδεία τσίπουρου (για τους άντρες), updates για τις γυναίκες, ήλιο και μπόλικα πιτσιρίκια.
• Κυριακάτικη πρωϊνή βόλτα στην αγαπημένη Κηφισιά, στην όμορφη αυλή του Μουσείου Γουλανδρή με τις αγαπημένες φίλες και την "αντροπαρέα" (όλα τα πιτσιρίκια αγόρια! αυτό και αν είναι φαινόμενο για τις δικές μας παρέες που γυναικοκρατούνται). 
• Και ήταν όλα τα νέα τόσο αισιόδοξα (κάποια και τόσο αναπάντεχα) που σκίρτισε λιγάκι η καρδιά μου. Εξελίξεις παντού!
• Και αφού ξεκινήσαμε βόρεια, συνεχίσαμε βόρεια, με BBQ στον γνωστό κήπο για να δούμε τους επάνω φίλους.
• Μα πόσο πιτσιρίκια; Και πλέον δεν είναι μωρά. Ούτε καν παιδιά. Έχουμε και -σχεδόν- εφήβους! Που θα με περάσουν σε λίγο στο ύψος. Και είναι όλα τόσο όμορφα, ξεχωριστά και χαρούμενα παιδιά. Φτου φτου!
• Και τα είπαμε όσο μπορέσαμε με όλους, φάγαμε, ήπιαμε, και ξαναφάγαμε, και τα ξαναείπαμε και έφτασε απόγευμα που σήμανε τη αναχώρισή μας για το σπίτι.
• Δευτέρα και αυτή η εβδομάδα ήρθε σαν μεταβατική από τις διακοπές στην ελβετική πραγματικότητα.
• Παραμείναμε σε ελληνικό έδαφος, αλλά ο συνοδοιπόρος έφευγε στις 07.30 για δουλειά και μέναμε τα 2 μας πάλι. 
• Ευτυχώς κάναμε τις δουλειές μας και είχαμε παρέα τα πρωϊνά (κυρίως την γιαγιά μας και την Αρτεμούλα) και τα βραδάκια όλο και κάποιον συναντούσαμε.
• Μα πόσο καιρό είχαμε να τα πούμε τετ-α-τετ; Η Ντένια ήταν η 1η μου συνάδελφος! Και με αυτά και με εκείνα όλο τα λέγαμε αλλά με τις δουλειές και τις αποστάσεις δεν μας έβγαινε το πρόγραμμα. Αυτή τη φορά όμως τα καταφέραμε και πολύ το χάρηκα. Και τα νέα ήταν συγκλονιστικά!
• Και οι υπόλοιπες καθημερινές κύλησαν πάνω - κάτω στο ίδιο μοτίβο.... Δουλειές τοπικές τα πρωϊνά (ΚΕΠ, λογιστής, αλλαγές δώρων, μοδίστρες, τσαγκάριδες, δωράκια).
• Κάναμε και οικογενειακή επίσκεψη για να δούμε την Αρτεμούλα στο κολυμβητήριο και τις βουτιές που κάνει πλέον με το κεφάλι!
• Καταφέραμε και οργανώσαμε και το σινεμά που μας ζήτησε το βαφτιστήρι μας (όπως τον παλιό καλό καιρό) και έτσι παρακολουθήσαμε το Ψάχνοντας την Ντόρι με την αγαπημένη, πολύτεκνη οικογένεια σε απαρτία.
• Αν σας πω ότι δάκρυσα με το μωράκι Ντόρι που έχασε τους γονείς της θα με πείτε υπερβολική;
• Και έτσι έμεινε για 1η φορά στην παγκόσμια ιστορία το φυστίκι χωρίς τους γονείς του εν γνώσει του, ξύπνιος δηλαδή. Του έκαναν εξαιρετική παρέα το αχτύπητο δίδυμο γιαγιάς - ξαδέλφης και κατόρθωσαν να τον κοιμήσουν για 2 μισάωρα.
• Εγώ από την άλλη ένιωθα σαν κάτι να μου λείπει, σαν να έχω ξεχάσει κάτι.. Και όταν είχε ο δρόμος λακούβες, γύρναγα ενστικτωδώς και κοιτούσα πίσω στο καρεκλάκι. Όλα καλά!
• Βράδυ Πέμπτης και το περάσαμε στην όμορφη Βουλιαγμένη, με τους αγαπημένους φίλους ώστε να μπορέσουμε να τα πούμε με λίγη ησυχία και λίγο κρασί. 
• Και νομίζω ότι αυτό είναι τελικά το ελληνικό καλοκαίρι... οι φίλοι, σε μια όμορφη αυλή, κάτω από τα αστέρια, να πίνουν και να τρώνε, και να γελάνε, και να λένε ιστορίες, και να κάνουν σχέδια, και να αγκαλιάζονται και να τσουγκρίζουν.
• Και έτσι, ολοκληρώθηκαν οι πρώτες μας οικογενειακές διακοπές. Και θα έλεγα ότι ο απολογισμός είναι σίγουρα θετικός! Περάσαμε όμορφα. Ναι θα μπορούσαμε να ξεκουραστούμε περισσότερο. Ναι θα μπορούσαμε να ζητήσουμε περισσότερη βοήθεια. Ναι θα μπορούσαμε να βγούμε περισσότερο. Αλλά νομίζω ότι κάναμε πολλά περισσότερα απ' ότι περιμέναμε και με το λιγότερο δυνατό άγχος και κόπο.
• Και εις άλλα με υγεία :)

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Ολιγοήμερες διακοπές γιοκ, οπότε επιστροφή στην εξωτική Βούλα για συνέχεια των "διακοπών" σε πιο urban ύφος και τόνο όμως.
• Πριν αναχωρήσουμε όμως από την Καλαμάτα προλάβαμε να συναντήσουμε 2 αγαπημένες φίλες της περιοχής (την Πελαγία και την Νατάσα) και να γνωρίσουν τον Στέφανο για 1η φορά. Αγάπη και συγκίνηση.
• Στις 2,5 περίπου ώρες της επιστροφής ο μικρός κοιμόταν (φτου φτου) οπότε απολαύσαμε την ησυχία και τη διαδρομή. Κάναμε μία στάση στους θείους των Βορείων Προαστίων και βουρ ολοταχώς για το σπιτάκι μας.
• Επιτέλους κρεβάτι με σωστό στρώμα για σωστά στριφογυρίσματα. Κάτι τέτοιο υποθέτω θα σκέφτηκε ο Στέφανος μετά το λεπτό, βαθουλωτό στρώμα του παρκοκρέβατου που δεν του άφηνε καμία επιλογή πέραν του ανάσκελα ύπνου.
• Και το 1ο βράδυ πήγε σχετικά καλά και -εννοείται- κοιμήθηκε μπρούμυτα!
• Με το φαγητό δεν τα πάμε πολύ καλά και αναρωτιόμαστε - αγχωνόμαστε κάθε ημέρα πόσο έφαγε, εάν έφαγε, εάν χόρτασε, ανεβάζοντας σταδιακά και τις ποσότητες του "ξένου" (άσχημη λέξη ε;) γάλακτος. It is what it is. Προσαρμογή στην προσαρμογή.
• Και το σπιτάκι μας είναι όμορφο, λιτό, ηλιόλουστο και ολάνθιστο.
• Κυριακή με πρωϊνό καφέ με την οικογένεια των κουμπάρων παραλιακά και συζητήσεις - όνειρα - σχέδια για το μέλλον, μεσημεριανό στους γονείς μου με την παρέα οικογενειακών φίλων και απόγευμα σπίτι στη γνωστή ιεροτελεστία ύπνου του μικρού.
• Πριν, κάναμε όμως μία γρήγορη στάση για να βάλω ένα "τικ" στη λίστα μου: waffle house στη Βουλιαγμένη. Άξιζε κάθε του θερμίδα!
• Η γενέθλια Δευτέρα γέμισε με δουλειές δεξιά - αριστερά, πρωϊνό καφέ με τη φίλη Μελίνα, το 1ο δώρο του μικρού Στέφανου με την συμβολή του μπαμπά του (εξαιρετικά, χειροποίητα, ελληνικά, ξύλινα γυαλιά), οικογενειακό μεσημεριανό φαγητό στο αγαπημένο moorings (με την ανεπανάληπτη θέα και τους πάντα ευγενέστατους και πλήρως ενημερωμένους σερβιτόρους) και τοπικό κρασί με φίλους (ακούγεται πολύ πιο απλό απ' ότι είναι).
• Και ο μικρός μάς έκανε το χατήρι και κοιμήθηκε σερί από τις 07.00 μέχρι τις 04.00! Αφήνοντας έτσι την "γιαγιά" ήσυχη να διαβάσει το βιβλίο της και εμάς να πιούμε το κρασί μας.
• Και σου ρίχνει ένα χαμόγελο μόλις σε εντοπίσει το πρωί!! Ξεχνάς όλα τα κλάμματα και τα ξενύχτια που έχουν προηγηθεί.
• Η Τρίτη ήταν αφιερωμένη στη μικρή Μυρσίνη και στην αμφίεση της βάφτισής της. Και παρόλες τις δυσκολίες, τα καταφέραμε νομίζω περίφημα.
• Ήπιαμε και τον καφέ μας, τσιμπήσαμε και τις σαλάτες μας με θέα θάλασσα, συναντήσαμε -επιτέλους- και τα Χιωτάκια που επέστρεψαν από τις διακοπές.
• Και η Ηλεκτρούλα έφερε μέχρι και το αστεράκι της με τα νανουρίσματα για να βοηθήσει τον μικρό να κοιμηθεί.
• Και είναι πραγματική ευλογία να βλέπεις τους μικρούς σου φίλους να μεγαλώνουν. Πότε τους κράταγες αγκαλιά και σου κρατούσαν το δάχτυλο, και πότε δεν μπορείς πια να τους σηκώσεις! Να είναι καλά και να μεγαλώνουν έτσι όμορφα.
• Κάναμε και το πρώτο μπάνιο εντός Αττικής με τα δίδυμα κοριτσάκια φίλων και συνειδητοποιήσαμε ότι ο καθένας τραβάει τον δικό του, υποκειμενικό γολγοθά. Είναι ανακουφιστικό όμως να βλέπεις οικογένειες να μεγαλώνουν όμορφα και μονιασμένα παρά τις δυσκολίες.
• Ο μικρός Στέφανος έκανε μια βόλτα στην ζούγκλα με τον μπαμπά του. Δεν χρειάστηκε να βγουν ούτε απο το δωμάτιο.
• Βράδυ Τετάρτης με αντροπαρέα στον κήπο. Ο Δημήτρης, ο Θοδωρής, ο Γιώργος και βεβαίως ο συνοδοιπόρος σε μεγάλα κέφια, με ωραίες συζητήσεις, εξομολογήσεις, αγάπη και όνειρα για το μέλλον. Αγαπώ τις αντροπαρέες, σας το έχω πει;
• Και ο Δημήτρης δεν άντεξε και μπήκε κρυφά στο δωμάτιο του μικρού για να τον δει για 1η φορά. Και εμείς παρακολουθούσαμε μέσω την ενδοεπικοινωνίας με κομμένη την ανάσα. 
• Και ο γνωστός μουσαφιρέος μας διανυκτέρευσε οπότε ξυπνήσαμε περισσότεροι την Παρασκευή, πέρασε και πρωί - πρωί ο γεωπόνος της καρδιάς μας για έναν γρήγορο καφέ και φύγαμε μετά όλοι για δουλειές και βόλτες.
• Η βόλτα μας έβγαλε και στο αγαπημένο KK Jewelry Lab για συζητήσεις σε μία σειρά θεμάτων, αναζητήσεις και σχέδια.
• Νομίζω ότι αντικειμενικά, δεν πρέπει να έχει αφήσει άνθρωπο ο Στέφανος που να μην του έχει χαμογελάσει! Αρκεί να ασχοληθείς μαζί του για 2 λεπτά και σου χαρίζει το πιο πλατύ του χαμόγελο. Ο γλυκούλης.

Καλό σαββατοκύριακο & καλό μας μήνα!

ανδριάνα

Η μουσική

... αυτός ο θησαυρός! Που εμπερικλύει ολόκληρη την ανθρώπινη φύση και στην προσφέρει απλόχερα. Χωρίς να κάνεις κάτι. Τα αυτιά σου ακούν ούτως ή άλλως. Απλά απολαμβάνεις. Αφήνεσαι. Η μουσική. Αυτό το βάλσαμο. Στις πιο δύσκολες, στις πιο μοναχικές, στις πιο αγχωτικές στιγμές, αρκεί ένα γνώριμο τραγούδι στο ραδιόφωνο για να σε παρασύρει. Για να σε ηρεμήσει. Για να σου υπενθυμίσει πόσο όμορφη και μελωδική μπορεί να είναι η ζωή. Η μουσική. Αυτή η ξελογιάστρα. Αυτή που σε ταξιδεύει σε εκείνο το καλοκαίρι, σε εκείνον τον φίλο, σε εκείνες τις στιγμές που φωλιάζουν βαθιά μέσα σου και αναδύονται με την πρώτη αφορμή. Η μουσική. Αυτή η μαγεία. Που σε γεμίζει δάκρυα με μόλις μερικές νότες. Που σε γεμίζει ελπίδα. Που σε επαναφέρει. Που σε εξισορροπεί.

Η μουσική. Η καλύτερη, καθημερινή μου παρέα. Και συγκεκριμένα το ραδιόφωνο. Χρόνια τώρα. Ως φοιτήτρια διάβαζα με μουσική, ως εργαζόμενη συγκεντρωνόμουν με την μουσική, ως μητέρα ξεχνιέμαι με την μουσική. Γιατί είναι η σταθερή μου παρέα από το πρωί μέχρι το απόγευμα. Το ραδιόφωνο δεν κλείνει και έτσι με "σώζει" από πολλές κρίσεις, κάποιες απελπισίες και μερικά κλάμματα. Γιατί εκεί που νιώθω μόνη, αβοήθητη, απαρηγόρητη μπαίνει εκείνο το αγαπημένο τραγούδι και αρχίζω να σιγοτραγουδώ. Δεν μπορώ να του αντισταθώ. Και εκεί που νοιώθω ανάλαφρη, χαρούμενη, ευλογημένη τραγουδώ ακόμη πιο δυνατά και ενίοτε χορεύω κιόλας. Προς μεγάλη ευχαρίστηση του μεγαλύτερού μου θαυμαστή (μέχρι στιγμής), του μικρού Στέφανου. Γιατί δεν φημίζομαι για τις φωνητικές μου ικανότητες, ποτέ όμως αυτό δεν με απέτρεψε από το πολυαγαπημένο μου τραγούδι. Γιατί έτσι νοιώθω καλύτερα την μουσική. Τραγουδώντας. Και πρέπει στην προηγούμενη ζωή να ήμουν τραγουδίστρια γιατί είναι εκπληκτικό με πόση ευκολία απομνημονεύω στίχους. Μπορεί την πρωτεύουσα της Ουγκάντα να προσπαθώ να την μάθω χρόνια τώρα μάταια, εκείνο όμως το τραγούδι που έχω να ακούσω από 12 ετών το θυμάμαι απέξω και ανακατωτά! Χωρίς καμία προσπάθεια.

Μεγαλώνοντας, πολλές φορές αναρωτιόμουν αν μπορούσα να έχω 1 ταλέντο ποιο θα ήθελα να είναι αυτό. Και νομίζω ότι θα ήθελα να είμαι καλλίφωνη. Δεν πειράζει όμως. Η μουσική δεν κάνει διακρίσεις. Προσφέρεται απλόχερα σε όλους, με μία συγκλονιστική γκάμα ώστε να βρει ο καθένας αυτήν που μιλάει στην ψυχή του. Την επόμενη λοιπόν φορά που θα χρειαστείτε ένα boost, βάλτε μουσική και αφεθείτε. Ξέρει αυτή πού θα σας πάει.

ανδριάνα

How was your week?

• "Μ' αεροπλάνα και βαπόρια" που λέει και το άσμα. Ε, κάπως έτσι ήταν και η δική μας κάθοδος προς Ελλάδα. Ταξί - τρένο - αεροπλάνο - αυτοκίνητο. Και ο μικρός Στέφανος τα πήγε περίφημα! Μοίρασε χαμόγελα, κοιμήθηκε λίγο, γκρίνιαξε λίγο, έφαγε λίγο...
• Και ήταν ένα παιδάκι 2 ετών στο πίσω μας κάθισμα (ο Δημητράκης) ο οποίος πέρναγε πολύ δύσκολα. Πω πω! Τι κλάμα, τι κλωτσιές, τι ουρλιαχτά.... Πω πω!
• Στο αεροδρόμιο μας περίμενε -εννοείται- η Αρτεμούλα με τον μπαμπά της και πήγαμε κατευθείαν για τα ξακουστά κανελλόνια της αδελφής.
• Με αυτά και με εκείνα, έφτασε η ώρα ύπνου του μικρού και ξεκίνησε η ιεροτελεστία με αρκετή αγωνία για το τι μας περιμένει. Αν σας πω ότι δεν μας πιάνει η ψυχή μας θα είναι ψέμα. Ούτε εξεταστική να είχαμε κάθε απόγευμα κατά τις 18.00.
• Και δεν τα πήγε πολύ καλά αλλά ήταν το 1ο βράδυ....
• Η Κυριακή μας ήταν όμορφη και ήσυχη! Ξυπνήσαμε πρωί - πρωί και βγήκαμε στον κήπο μας με την ολάνθιστη βουκαμβίλιά μας!
• Πρώτοι κατέφτασαν οι κουμπάροι (υπεύθυνοι και για την ολάνθιστη βουκαμβίλια) με τα πιτσιρίκια, και μετά η Αρτεμούλα με τους γονείς της. Είχαμε και την μαμά του συνοδοιπόρου από την προηγούμενη ημέρα στο σπίτι.
• Και φάγαμε πρωινό σαν να βλεπόμαστε έτσι κάθε σαββατοκύριακο.
• Και το απόγευμα μείναμε οι 3 μας και ο μικρός είπε να μας κάνει δώρο έναν ωραιότατο ύπνο! Από τις 19.00 ξύπνησε στις 05.00! Παράδεισος!
• Δευτέρα κάναμε τουρ για απαραίτητες δουλειές με τον συνοδοιπόρο σε ρόλο οδηγού (γιατί ο μικρός κοιμόταν στο αυτοκίνητο) και εμένα να τρέχω από μαγαζί σε μαγαζί με τη λίστα στα χέρια.
• Τα μαζέψαμε όλα και βουρ για Καλαμάτα.
• Οι Καλαματιανές μας ημέρες περνάνε μέχρι και σήμερα όμορφα! 
• Είμαστε οι πρώτοι στο πρωϊνό και οι πρώτοι στη θάλασσα. Και είναι και στα 2 η ιδανική ώρα. Μέχρι τις 09.00 έχουμε φάει και έχουμε κάνει και την 1η μας βουτιά. 
• Και η θάλασσα είναι μαγευτική εκείνη την ώρα. Τόσο ήσυχη και γαλήνια.
• Και ανήμερα των 4ων μηνιαίων γενεθλίων του, ο μικρός Στέφανος έκανε και το 1ο του μπάνιο στη θάλασσα. Και είχε συννεφιά εκείνο το πρωί και ήταν αρκετά δροσερή και φοβηθήκαμε ότι δεν θα του αρέσει. Πέσαμε όμως τόσο έξω! Όχι απλά του άρεσε αλλά με την εκπληκτική - κουλούρα πατέντα κατάλληλη και για βρέφη, έμεινε κανονικότατα αρκετή ώρα, χάζευε τον βυθό και χτυπούσε και τα πόδια του. 
• Και το ίδιο επαναλήφθηκε όλες τις φορές, με την ίδια ηρεμία και απόλαυση.
• Μα δεν είναι η φωτογραφία αυτή απλά μαγική;
• Και όλως τυχαίως, συμπεριλαμβάνει όλη την οικογένεια: τον πρωταγωνιστή, το χέρι του συνοδοιπόρου και τις πατούσες τις δικές μου.
• Και βρέθηκε μία γλυκύτατη Εγγλέζα που μας έβλεπε που πασχίζαμε να απαθανατίσουμε αυτή την ιστορική ημέρα για την οικογένειά μας, και προσφέρθηκε να μας βγάλει εκείνη φωτογραφία. "I remember how it's like".
• Τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας κάναμε παραλιακές βόλτες -εννίοτε και με αμαρτωλές στάσεις για εκμέκ, βόλτες στο κέντρο της πόλης, βόλτες γύρω από την πισίνα -μήπως και κοιμηθεί.
• Και το απογευματινό μπάνιο του μικρού γινόταν αγκαλιά με έναν από εμάς στην μπανιέρα. Και είχε τόσο πλάκα. Μία από αυτές τις φορές δεν μπόρεσα να αντισταθώ και μόλις ο συνοδοιπόρος ανέλαβε τον μικρό, γέμισα την μπανιέρα και έμεινα για 10 ολόκληρα λεπτά.
• Και τις μετά-ύπνου ώρες, εκεί στο δειλινό δηλαδή, απολαμβάναμε τα βιβλία μας, τη θέα μας στη θάλασσα, την ελαφριά μουσική από το bar, τις επικοινωνίες με τους φίλους ανά την υφήλιο και την παρέα των 2 μας.
• Στο τσακίρ κέφι πεταγόταν ο συνοδοιπόρος και για μια απογευματινή βουτιά.
• Και σε μία από αυτές, του έστειλα παραγγελιά να ανέβει με μια πίτσα μαργαρίτα και ήπιε και την τεκιλίτσα του αγναντεύοντας τη δύση ενώ περίμενε. Αυτά είναι!
• Φάγαμε λιτά, καλοκαιρινά, ελληνικά, εξαιρετικά.... Κατακόκκινες ντομάτες, ελαφροτηγανισμένα κολοκυθάκια, ψάρια στη σχάρα, χόρτα, λαλάγγια, καγιανά, καπνιστή μελιτζανοσαλάτα, κόκορα κοκκινιστό, δίπλες....
• Αυτή τη φορά νομίζω ότι απήλαυσα τη θάλασσα πιο πολύ από ποτέ. Μου είχει λείψει αυτή η άπλα, αυτός ο ορίζοντας, και αυτή η ησυχία!
• Και έσπασα όλα τα ρεκόρ -μου- κολύμβησης! Και 60 απλωτές πρόσθιο. Χιχι... σαν τις γιαγιάδες. Πόσο γελάω μερικές φορές με εμένα.
• Τι σου είναι οι παιδικές αναμνήσεις; Τα χοντρά μακαρόνια με τριμμένη μυζήθρα μου θύμησαν τις γιαγιάδες μου.
• Κανείς δεν μπόρεσε να του αντισταθεί! Μα μοίραζε χαμόγελα παντού... ειδικά στα κορίτσια! Τι να κάνουμε, αφού επί το πλείστον κορίτσια μας έπιαναν την κουβέντα.
• Και έριξε μια μπόρα! Καλοκαιρινή! Και εμείς παραμείναμε για λίγες ώρες κατ' οίκον περιορισμό με τον μικρό να κοιμάται και εμείς να ψιθυρίζουμε.
• Και έχει τόσο πλάκα που επικοινωνούμε πλέον με σήματα μορς!
• Αλλάζει τόσο γρήγορα! Και αυτές τι ημέρες έχει αλλάξει η φωνή του και ο τρόπος που μιλάει. Το πιστεύετε; Μα τον μαγνητοφώνησα. Μιλάει τόσο γλυκά και εκφραστικά.
• Είναι αυτό το μπλε πολύ ξεχωριστό. Το ελληνικό μπλε.
• Α! Και το στοίχημα με το βιβλίο καλά πηγαίνει. Πρώτος στην κούρσα μπήκε "Ο Εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο" και ποιος ξέρει, μπορεί μέχρι να επιστρέψουμε στην Ελβετία να το έχω ολοκληρώσει.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

Διακοπές

Πόσο διαφορετικές θα είναι αυτές οι διακοπές! Οι πρώτες στην Μ. Σ. (Μετά Στεφάνου) εποχή. Σκεφτόμουν τα φετινά μου θέλω, τα φετινά μου όνειρα. Ποιες εκδρομές, ποιες απρόσιτες παραλίες, ποια μπαράκια, ποια κοκτέιλ, ποια εστιατόρια, ποια καραβάκια και ποια ξενύχτια.... Και δεν θα μου λείψουν όλα αλλά κάποια θα μου λείψουν. Ψέματα δεν θα σας πω. Ούτε θα σας ζωγραφίσω την ιδανική, οικογενειακή κατάσταση -που δεν υπάρχει. Γιατί τα beach bar μάλλον τα χόρτασα, δεν χόρτασα όμως τις ερημικές παραλίες, τα ιστιοπλοϊκά και τα βράδια με φίλους στις αυλές. Θα ξανάρθουν, πού θα πάνε.... 

Τι ονειρεύομαι για φέτος; Ονειρεύομαι ησυχία. Τα αγόρια μου χαμογελαστά και ήρεμα. Ύπνο. Και λίγο ακόμα ύπνο. Και λίγη ακόμη ησυχία. Χωρίς γκρίνια και εντάσεις. Και χρόνο. Όχι πολύ. Τόσο όσο να προλάβω να διαβάσω -επιτέλους- ένα βιβλίο. Και τόσο όσο να προλάβω να κάνω μια βουτιά και μία συζήτηση. Και αγκαλιές. Οι τρεις μας. Και βόλτες στη δύση. Και τα πλατιά, αθώα και τόσο αυθεντικά χαμόγελα του Στέφανου που κάνουν την καρδιά μου να χάνει ένα χτύπο -που λένε και οι άγγλοι. Και τις σφιχτές αγκαλιές με τον συνοδοιπόρο και τα συνωμοτικά βλέμματα γεμάτα αγάπη. Και γέλια με τους φίλους που τυχαία θα συναντήσουμε. Ίσως και καμιά πρωϊνή yoga. Και παγωτά. Λέτε; Μου φαίνονται τόσο εξωπραγματικά όλα τα παραπάνω που αν μου λέγατε ότι φέτος θα πηγαίναμε στην Ιαπωνία για διακοπές μάλλον θα μου ακουγόταν πιο εφικτό. Για να δούμε...

Οι ήδη γονείς της παρέας μάλλον τα διαβάζουν και κουνούν συγκαταβατικά το κεφάλι τους. Και εγώ τα υποπτευόμουν όλα αυτά παρακολουθώντας τους -πολλούς- γονείς της παρέας και των οικογενειών μας. Όλα όμως είναι ένα τσικ πιο δύσκολα απ' ότι τα περίμενα. Είναι και οι δικές μας συνθήκες διαφορετικές από τον ελληνικό μέσο όρο. Καμία γιαγιά και κανένας παππούς στο προσκήνιο. Ούτε για μία ώρα. Καμία νταντά ή φίλη. Μόνο εγώ με τον Στέφανο για 10 ώρες και με την πολύτιμη συνεισφορά του συνοδοιπόρου για τις υπόλοιπες πριν τον ύπνο. Και μερικές φορές αυτές οι ώρες απλά δεν περνούν. Και είναι κρίμα να χάνεις το τώρα απλά αναμένοντας τον επόμενο θηλασμό, τον επόμενο ύπνο, την επόμενη ησυχία, την επόμενη άφιξη του συνοδοιπόρου. Αλλά μερικές φορές είναι απλά έτσι. It is what it is. Είμαι βέβαιη όμως ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες... Τις βλέπω ήδη!

Διακοπές = αλλαγή. Θετική αλλαγή. Σε αυτήν λοιπόν ευελπιστώ και εγώ αυτό το καλοκαίρι. Για αυτές τις λίγες ημέρες να ξεκουραστώ, να ησυχάσω, να απολαύσω και να βρω λιγάκι τον εαυτό μου.

Σας στέλνω τις πιο ξέγνοιαστες, ηλιόλουστες και αλατισμένες μου ευχές για να είναι και οι δικές σας διακοπές ονειρεμένες. Αμήν!

ανδριάνα

How was your week?

• Εμβόλια #2. Τουλάχιστον αυτή τη φορά ο γιατρός ήταν λιγάκι πιο επεξηγηματικός και πιο "προσωπικός". Το σοκ του μικρού το ίδιο αλλά αυτή τη φορά έδειξε να συνέρχεται γρηγορότερα.
• Και από εκεί που ήμουν πάντα η θαραλέα στα ιατρικά θέματα, από μικρή, έλα τώρα που δεν μπορώ να βλέπω την βελόνα και το φυστίκι σε κοντινότερη απόσταση των 5 εκατοστών! Τι να κάνεις. Αναγκαίο κακό.
• Με μία φράση αυτό το σκ ζήσαμε το Ελβετικό καλοκαίρι.
• Απογευματινή βόλτα την Παρασκευή με παγωτό Mövenpick στο χέρι (maple pecan! αν το βρείτε δοκιμάστε το! και φρεσκότατο - μπισκοτένιο χωνάκι!) και εννοείται κλείσιμο της βραδιάς με νέο επεισόδιο Suits.
• Colombier το Σάββατο σε εξαιρετική, αμμουδερή (τεχνιτή εννοείται) παραλία στη λίμνη, με φυσική σκιά, πεντακάθαρα νερά και ησυχία. Αυτή ήταν και η πρώτη βουτιά για το 2016. Και ήταν απολαυστική.
• Και ο μικρός έριξε κάτι ύπνους! Ειδυλλιακούς. Με φυσικό αεράκι, στην σκιά, να ακούει το κύμα και εμάς που συζητούσαμε. Έτσι καταφέραμε και καθήσαμε ώρες και μας πήρε μεσημέρι.
• Πήραμε και το χρωματάκι μας. Μην κατέβουμε στην Ελλάδα σαν Σουηδοί τουρίστες.
• Και ενώ το βράδυ της Παρασκευής σαν να επανήλθε ο ύπνος του μικρού στους παλιούς, καλούς καιρούς που κοιμόταν τουλάχιστον ένα σερί 5ωρο (μη σας πω και 7ωρο), το βράδυ του Σαββάτου επανήλθαμε δυστυχώς πάλι στα 3ωρα και στο πρωϊνό ξύπνημα.
• Στο πόδι λοιπόν η οικογένεια από τις 6.30! Που σημαίνει ότι 8.30 είμασταν ήδη έξω για περπάτημα, κρουασάν σοκολάτας (αχ αυτό το κρουασάν της Cailler!) και καφέ by the lake. 
• Ο συνοδοιπόρος ήπιε και τον 1ο café froid, στα ελληνικά freddo espresso δηλαδή, σε Ελβετικό έδαφος. Και δήλωσε ότι ήταν μια χαρά.
• Και εκεί που περίμενα το μεσημέρι στην ουρά του τοπικού σούπερ - μάρκετ, με το μαλλί σε τρελό κότσο, και τα αβγά στο ένα χέρι και το ψωμί στο άλλο, να 'σου μπροστά μου γαλανομάτης, νεαρός (στάνταρ 5-6 χρόνια μικρότερός μου) ο οποίος με κοιτά στα μάτια και μου λέει "bonjour". Να πω ότι δεν ξαφνιάστηκα θα είναι ψέμα. Απάντησα βεβαίως με ένα "bonjour" και ένα χαμόγελο και πήρε ο καθένας τον δρόμο του.
• Ένα boost ήταν όμως, δεν μπορώ να πω.
• Ωραιότατα φιλέτα ψαριού είχαμε και είπα αυτή τη φορά να τα φάμε αλλιώς: fish cakes α λα Jamie. Μπουκιές ψαριού δηλαδή, 2 πατάτες τριμμένες, λίγο αλεύρι, αλατοπίπερο, κουρκουμά, 15 λεπτά στο ψυγείο και ελαφρύ τηγάνισμα. Έκανα και ένα dip με μαγιονέζα - μαϊντανό - άνιθο - λεμόνι μούρλια.
• Επιχείρηση ύπνος μέσα στην ημέρα Νούμερο #358. Αυτή τη φορά με το "γυμναστήριο" πάνω στο κρεβάτι (συμβουλή της αδελφής). Και έπιασε. Μαζί βέβαια πιάστηκα και εγώ αλλά χαλάλι.
• Σας έχει τύχει το μυαλό να έχει ξυπνήσει, να δίνει εντολή στα μάτια να ανοίξουν και αυτά να μην μπορούν;
• Ξανά στους δρόμους για απογευματινό paddle των αγοριών στη λίμνη. Και είχε τόσο κόσμο! Επέστρεψαν βλέπετε οι Ελβετοί γιατί ξεκινούν τα σχολεία. Ω ναι, Δεκαπενταύγουστο. Τα αγόρια πάντως πολύ το ευχαριστήθηκαν. Τον Σεπτέμβρη θέλω και εγώ! Αν δεν έχουν πιάσει τα χιόνια....
• Τα απογεύματα έχουν ξεκινήσει ο συνοδοιπόρος και ο γείτονας Βασίλης και πηγαίνουν στο κοντινό μας μπασκετάκι. 
• Η κούραση κούραση, αλλά η μαγειρική μαγειρική. 
• Είχαμε όρεξη με τον συνοδοιπόρο και με το που κοιμήθηκε το φυστίκι βγήκαν τα σύνεργα για παστίτσιο. Και έγινε... μούρλια! Φάγαμε κάτι τούβλα 10 χ 10, δώσαμε και στους γειτόνους, και το υπόλοιπο τεμαχίστηκε και μπήκε στην κατάψυξη για τις δύσκολες ώρες.
• Γιατί είναι ωραίο να μοιράζεσαι κοινές δραστηριότητες... είτε είναι το τέννις, είτε η μαγειρική, είτε η πεζοπορία, είτε το διάβασμα... αρκεί να αφορά τους 2 σας.
• Πετυχαίνω αραιά και που παρέες αγγλόφωνων! Κυρίως Αμερικάνων. Και έτσι μου έρχεται να πάω να τους ρωτήσω 1. πού εργάζονται και 2. πού βγαίνουν στο Neuchatel.
• Σαν να πάνε να καθιερωθούν οι μεσημεριανές μας σιέστες.... Εκεί γύρω στις 9 και μετά στις 15.00. Από διάρκεια δεν τα πάμε καλά αλλά έχουμε κάνει μία σημαντικότατη αρχή! Φτου φτου.
• Από την Ελλάδα είχαμε να τα πούμε με τον Τσέσκο και έτσι κάναμε catch-up με τις Ελληνο-γαλλικές μας συζητήσεις στο καθιερωμένο μας μεσημεριανό στο coop.
• Στην επόμενη ζωή θέλω να γίνω οστεοπαθητικός ή χειροπράκτης. Είναι τέτοιος ο θαυμασμός μου!
• Αγόρασα φορεματάκι για την βάφτιση του Σεπτεμβρίου. Δεν είχα υψηλές προσδοκίες αλλά είπα να ρίξω μια ματιά κάνοντας βόλτα στο εμπορικό. Και μπαίνοντας στο κατάστημα σκεφτόμουν ότι ωραίο θα ήταν να φορούσα κάτι λευκό. Είναι και καλοκαιρινό και συμβολικό. Και τσουπ, να 'σου μπροστά μου λευκό, λιτό φορεματάκι ότι πρέπει για μεσημεριανό event. Και μιας και υπάρχει πλέον και η εναλλακτική του μπιμπερό, δεν είχα τους γνωστούς περιορισμούς με τα κουμπιά και τα ανοίγματα.
• Σας είπα ότι αγοράσαμε -επιτέλους- τοστιέρα; Ψάχναμε καιρό αλλά δεν θέλαμε να είναι αυτή η τριγωνική ούτε τεράστια οπότε δεν ήταν εύκολο project.
• Πατέντα φαγητού - ύπνου #432. Το γεύμα του μπιμπερό που γίνεται πλέον εκεί γύρω στα μεσάνυχτα το προσέφερε ο μπαμπάς της οικογένειας ώστε να μπορέσει η μαμά να κοιμηθεί κάποιες ώρες σερί.
• Τόσους μήνες ψάχνω να βρω ένα όμορφο, πρακτικό, οικολογικό μπουκαλάκι νερού γιατί πλέον κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι παίρνω και το νεράκι μου μαζί. Και είτε δεν έβρισκα ένα που να πληροί τις παραπάνω προδιαγραφές ή ήταν αδικαιολόγητα απλησίαστα. Έλα όμως που ανακάλυψα μέσω του αγαπημένου the dieline τα πανέμορφα γυάλινα μπουκάλια soma. Τα ερωτεύτηκα! Και ενώ είναι διαθέσιμα μόνο στην Αμερική έκανα τις συνεννοήσεις μου με τον αγαπητό αδελφό και θα τα παραλάβει αυτός! Δύο παρήγγειλα για να καταλάβετε τον ενθουσιασμό μου :)
• Και ο μικρός έκανε πάλι το θαύμα του μετά από πολύ καιρό! 00.00 - 06.00! Wow!
• Αφού είχε ξυπνήσει κεφάτη - κεφάτη όλη η οικογένεια, πήγαμε τον μπαμπά μας το πρωί στο γραφείο και καθήσαμε μετά στο κέντρο, με καφέ - κρουασάν και τον Macη και απολαύσαμε.
• Και η ημέρα κύλησε με face time calls σε όλη την υφήλιο (Κρήτη - Βούλα - Miami), πολλές δουλειές στο σπίτι και συμμαζέματα, 1 ώρα μεσημεριανή σιέστα (too good to be true!) και online check-in. Βαλίτσες μηδέν αλλά όλα θα γίνουν.
• Ερχόμαστεεεεε!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα