How was your week?

• Παρασκευή και ημέρα #2 αυτού του loooong weekend!
• Εξίσου ηλιόλουστη και ζεστή οπότε το μεσημεράκι ξεκινήσαμε για την αγαπημένη μας Βέρνη που είχαμε να επισκεφτούμε μάλλον από τον χειμώνα.
• Και πρώτη φορά την πετύχαμε τόσο ήρεμη, σχεδόν άδεια. Πού τουρισμός; Πού τα πούλμαν που στριμώχνονταν εκεί κάτω από τον rosegarden; Μόνο οι ντόπιοι και λίγοι εσωτερικοί τουρίστες σαν και εμάς. 
• Έτσι περπατήσαμε, έκανε πατίνι ο μικρός άνετα στις στοές, χαζέψαμε βιτρίνες, αγοράσαμε ψιλοπράγματα και κατευθυνθήκαμε στο αγαπημένο μας σημείο, την Πλατφόρμα.
• Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία με την εκπληκτική θέα και τα καταπράσινα μπαλκόνια!
• Εκεί δοκιμάσαμε πρώτη φορά τον guest star Νίκο που φτιάχνει λίγο διαφορετικό σουβλάκι δίπλα στο Einstein Cafe. Το απολαύσαμε στα τραπεζάκια κάτω από τον ήλιο, ήπιαμε και τις μπύρες μας, έπαιξε και ο μικρός με τις άμμους και τα αλογάκια και απόγευμα πια επιστρέψαμε σπίτι.
• Και όπως προβλεπόταν, το Σάββατο ήταν πολύ βροχερό! Πυκνή βροχή σχεδόν όλη την ημέρα. Μονόδρομος λοιπόν και λύση σωτήρια η επίσκεψη στους φίλους στην Bienne.
• Εκεί ξεκινήσαμε με καφέδες νωρίς το απόγευμα, συνεχίσαμε με καρμπονάρα που μας μαγείρεψε ο συνοδοιπόρος, και κλείσαμε με κρασιά. Σε όλα αυτά, τα αγόρια έπαιζαν και η μικρή Βιολέτα έκανε μικρά διαλείμματα από τον ύπνο της. Εξαιρετικά δηλαδή!
• Άλλη μία σημαδιακή ημέρα ξημέρωσε αυτήν την Κυριακή, αυτήν που παραλάβαμε τα κλειδιά του νέου μας σπιτιού! Πω πω! Κάναμε πρώτα μια γρήγορη στάση από το ΙΚΕΑ για να παραλάβουμε από το locker μια μικρή παραγγελία που είχαμε κάνει, και μετά βουρ για το σπίτι.
• Και τι δεν κάναμε..... μετρήσαμε -ξανά, φωτογραφήσαμε -ξανά, κάναμε σχέδια -ξανά αλλά και .... βάψαμε! Οι τρεις μας. Ξεκινήσαμε από το σαλόνι που ήταν και η προτεραιότητά μας και μέσα σε λίγες ώρες το είχαμε κάνει το πρώτο χέρι, εύκολα, γρήγορα, άοσμα, καθαρά, ευχάριστα! Δεν το περίμενα. Και η διαφορά και μόνο με ένα χέρι μπογιάς είναι τεράστια!
• Ο Στεφανάκος μάς βοήθησε πολύ! Και βάφοντας αλλά κυρίως παίζοντας ήσυχα στον κήπο και δοκιμάζοντας το ποδηλατάκι που του είχε αφήσει δώρο - έκπληξη ο πρώην -πια- ιδιοκτήτης του σπιτιού Lucien.
• Ο οποίος, μαζί με τα κλειδιά, μας είχε αφήσει μια κάρτα με ευχές και μία οικογενειακή τους φωτογραφία. Πόσο συγκινητικό.
• Και εννοείται ότι όσο το παρατηρείς και το ζεις το σπίτι συνειδητοποιείς και τις ατέλειές του, εξακολουθεί όμως να είναι ένα πολύ όμορφο, γαλήνιο και καταπράσινο καταφύγιο για εμάς.
• Στη διαδρομή πίσω, όπως αναμενόταν, ο μικρός κοιμήθηκε οπότε επιστρέψαμε σπίτι και είδαμε ταινία (όπως του είχαμε υποσχεθεί).
• Δευτέρα και πίσω στην πραγματικότητα με σκαμπανεβάσματα.
• Το μεσημέρι είχα όμως τη συνάντηση με μία από τις δασκάλες του Στεφανάκου (την Charlotte που τον έχει υπό την επίβλεψή της) για το κλείσιμο της χρονιάς (και του παιδικού σταθμού εν γένει) και άκουσα τόσο όμορφα λόγια για τον μικρό μας. Πόσο συνεργάσιμος και ανεξάρτητος είναι, πόσο θετικός και φιλικός. Πόσο βοηθά δασκάλους και παιδάκια αν χρειαστεί και πόσο όμορφα πλάθει ιστορίες (και στα γαλλικά). Βεβαίως αισθάνθηκα υπερήφανη γιατί όπως μου είπε η δασκάλα, εκείνοι δεν ξέρουν τι κάνουμε στο σπίτι, αλλά καταλαβαίνουν πολλά από τη συμπεριφορά του παιδιού.
• Και ήταν η πρώτη συνάντηση που είχα με μάσκα. Μία ώρα να μιλάς και να φοράς μάσκα, να μην μπορείς να δεις τις εκφράσεις και το χαμόγελο του συνομηλιτή σου, να μην μπορείς να παρακολουθήσεις τα χείλη του ενώ μιλά και να χάνεις τη μισή απόλαυση. Τι να κάνεις.....
• Πάει και το The Last Dance με τον υπεράνθρωπο MJ -εντός και εκτός των γηπέδων.
• Τρίτη με φουλ πρόγραμμα και Τετάρτη με άδεια.
• Έτσι, αφού αφήσαμε το πρωί τον μικρό στον παιδικό, συνεχίσαμε ο συνοδοιπόρος και εγώ για Λωζάννη και... βαψίματα!
• Πω πω! Από τις 08.00 μέχρι τις 15.30 δεν σταματήσαμε ούτε για νερό! Στην κυριολεξία! Καταφέραμε όμως και τελειώσαμε με τα βαψίματα του σαλονιού, της κουζίνας και του δωματίου του Στέφανου. Ουφ.
• Πτώμα και οι 2, παραλάβαμε τον μικρό από τον παιδικό και μας χαρίσαμε ένα ωραίο γεύμα στην αυλή του Beau Rivage που είχαμε τόσο καιρό να επισκεφθούμε.
• Τι ημέρα και η Τετάρτη! Σαν τους γιατρούς, κάθε ώρα είχα και κάτι διαφορετικό να κάνω.
• Ο συνοδοιπόρος έφυγε χαράματα για το νέο σπίτι ώστε να είναι εκεί για κάτι παραλαβές και να προχωρήσει βαψίματα και συναρμολογήσεις, και εγώ άφησα τον μικρό στον παιδικό και επέστρεψα για να υποδεχτώ 2 άτομα της μεταφορικής που ξεκίνησαν το πακετάρισμα.
• Έτσι, με αυτούς τους εξαιρετικούς Σέρβους εδώ, έπρεπε να μπαίνω σε online calls, να βάλω πλυντήριο, να απλώσω το πλυντήριο, να προχωρήσω κάποιες εκκρεμότητες με τη δουλειά, να τους δίνω κατευθύνσεις (δεν τους προλάβαινες! μέσα σε ένα μισάωρο call είχαν τυλίξει και πακετάρει όλο το δωμάτιο του Στέφανου!)....
• Αυτά μέχρι το μεσημέρι που παρέλαβα νωρίτερα τον μικρό αυτή την τελευταία του ημέρα στον παιδικό (κλαψ...) καθώς το καθιερωμένο, ετήσιο ραντεβού στον παιδίατρο που έπρεπε να είχε γίνει από τον Απρίλιο και ήταν προγραμματισμένο για τον Ιούνιο, μπήκε εμβόλιμα τελικά για αυτή την Τετάρτη! Όλα μαζί!
• Έτσι, έκανε ο μικρός το τσεκ-απ του και τα πήγε περίφημα παρόλο που ήταν η ώρα του ύπνου του, ήταν πτώμα γιατί είχαν βγει βόλτα με το σχολείο, και πρώτη φορά είχαμε καθυστερήσεις στο ιατρείο.
• Έτσι, αφού φύγαμε, κάναμε μια στάση για Ιταλικό παγωτό και μέχρι να πάμε σπίτι τον είχε πάρει ο ύπνος!
• "Μαμά είδες πώς ρούλησε αυτό το αεροπλανάκι πριν απογειωθεί;" (κύλησε + rouler = ρούλησε)
• Επέστρεψε το απόγευμα και ο συνοδοιπόρος κατάκοπος και προσπαθούσαμε να βρούμε κουράγια να προχωρήσουμε κάποιες τελευταίες δουλειές πριν την οριστική μας αναχώρηση από το σπίτι αύριο.

Καλό σαββατοκύριακο!

Ευτυχώς, τριήμερο για εμάς (thank you God!).

ανδριάνα

How was your week?

• Θυμάστε αυτές τις κάρτες με τα λαγουδάκια που είχαμε φτιάξει και στείλει στους αγαπημένους μας στην Ελλάδα εκεί στις αρχές Απριλίου; Ε, τώρα άρχισαν να παραδίδονται. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
• Και αυτό το πσκ, μετά από 2 μήνες με κύριο συστατικό τις εξορμήσεις στη φύση και ελάχιστες κοινωνικές επαφές, ήρθε δειλά - δειλά η ώρα των φίλων πάλι.
• Και έτσι, το απόγευμα της Παρασκευής υποδεχτήκαμε σπίτι τους πρώην γειτόνους για σπιτικό κέικ και καφέ και παιχνίδια και αναλύσεις.
• Και το Σάββατο μετά από πολύυυυ καιρό κατεβήκαμε στο κέντρο για βόλτα, να χαζέψουμε, να κάνουμε σαπουνόφουσκες με το καινούργιο εργαλείο του Στέφανου, και να κουρευτεί και ο συνοδοιπόρος μιας και βρήκε το κομμωτήριο άδειο στην κυριολεξία! Μόνο ΑΦΜ και πινακίδες αυτοκινήτου δεν του ζήτησαν πριν μπει αλλά οκ. 
• Και την Κυριακή, με ωραιότατα ήλιο ξανά, υποδεχτήκαμε τους φίλους Πολωνούς για ένα κλασικό, ελληνικό, Κυριακάτικο γεύμα.
• Και το vegetarian μενού μας είχε γεμιστές ντομάτες + πολύχρωμες πιπεριές, σαλάτα χωριάτικη με πολύχρωμα ντοματάκια - ντάκο από χουρμά - κάπαρη, τηγανητά κολοκυθάκια + μελιτζάνες με τζατζίκι "των ερωτευμένων" (χωρίς σκόρδο δηλαδή), τσίπουρο (που μάλλον τους φάνηκε βαρύ) και το κλασικά αγαπημένο crumble της Magdalena με berries!
• Και αφού φάγαμε, και ήπιαμε, και παίξαμε, περπατήσαμε και μέχρι τη λίμνη για να απολαύσουμε ήλιο, να ξεφουσκώσουμε και να χαλαρώσουμε. Γεμάτη μέρα!
• Δευτέρα και είχαμε απαρτία στο σπίτι.
• Και το απόγευμα, εκεί που είμαστα και οι 3 στο σαλόνι, οι 2 στους υπολογιστές μας και ο μικρός στον καναπέ με τα lego του, τσουπ απλά κοιμήθηκε! Με το κράνος lego στο δάχτυλό το!
• Το απόγευμα λοιπόν, με ανανεωμένες τις μπαταρίες του μικρού και ωραίο ήλιο, επιβαλλόταν η οικογενειακή εξόρμηση με τα πατίνια. Αυτή τη φορά, χωρίς το backup του αυτοκινήτου που σήμαινε πολύ πατίνι μέχρι την παραλία του Hauterive, παιχνίδι στην παιδική χαρά που άνοιξε εκ νέου (και στο αγαπημένο πειρατικό καράβι του Στεφανάκου), παγωτό για τον μικρό, μπάλα, και πατίνι όοολη τη διαδρομή πίσω. Και τα πήγαμε περίφημα.
• Ξεκινήσαμε και το Unorthodox και είδαμε μονομιάς 2 επεισόδια. Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε.
• Είναι καμπανάκι θεωρώ αυτές οι υπενθυμίσεις ότι τα ακραία και τα παράλογα και τα καταπιεστικά και και και και... δεν συμβαίνουν μόνο στα χωριά της Ινδίας και της Κένυας αλλά ακόμα και στο διπλανό στενό ή στην σύγχρονη κοινωνία της Νέας Υόρκης.
• Πόσα, μα πόσα, έχουν τραβήξει, και συνεχίζουν να τραβάνε, οι γυναίκες σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της υφηλίου, σε όλες τις ηλικίες - φυλές - κοινωνικά στρώματα.
• Τρίτη και επιστροφή στο σχολείο για τον μικρό (με ηρεμία και χαρά) και βουρ στις δουλειές για εμάς.
• Και μέσα σε όλα, προχωρήσαμε και κάποιες από τις κατεπείγουσες αγορές που δεν είχαμε προλάβει για το νέο σπίτι όπως πλυντήριο ρούχων και νέο στρώμα για τον μικρό.
• Και το βράδυ είχαμε μικρή μάζωξη στον πανέμορφο και γαλήνιο κήπο της φίλης Αλεξάνδρας για yoga. Πάνε 2 μήνες από το τελευταίο μάθημα που δίδαξα και αυτό ήταν και στα ελληνικά (που μου συμβαίνει πολύ σπάνια).
• Έτσι, είμασταν 4 και απολαύσαμε τέντωμα, ενεργοποίηση, ηρεμία, όλα υπό τους ήχους των πουλιών και με ιδανική, καλοκαιρινή θερμοκρασία.
• Ήπιαμε στα γρήγορα και το κρασάκι μας στο τέλος και πίσω για ύπνο.
• Και η Τετάρτη κύλησε σε παρόμοιους - εργασιακούς ρυθμούς, με lunch break οι δυο μας για bagel (από εκεί και η πιο πάνω επιγραφή που παρακαλεί τους πελάτες να μιλούν δυνατά καθώς οι κακόμοιροι οι υπάλληλοι βρίσκονται πίσω από τα πλεξιγκλάς) και γρήγορες εξωτερικές δουλειές πριν την παραλαβή του μικρού.
• "Μαμά μου σε αγαπώ από εδώ μέχρι το κάγκελο του μπαλκονιού".
• Και Πέμπτη - Παρασκευή είχαμε αργία. Είναι από τα πιο πολυαναμενόμενα τετραήμερα αυτό, εκεί πάντα στα τέλη Μαΐου και τα σχέδια είναι πάντα πολλά... πλην αυτής της χρονιάς. Τι να κάνεις....
• Τουλάχιστον είμαστε αισιόδοξοι ότι θα καταφέρουμε να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα στα μέσα Ιουλίου.
• Πέμπτη λοιπόν με αργία και μεγάλη γιορτή για την οικογένειά μας με πολλούς, αγαπημένους εορτάζοντες (Κωνσταντίνους και Ελένες).
• Και η ημέρα ξεκίνησε ιδανικά, με yoga δίπλα στη λίμνη -εκεί που ξεκίνησαν όλα με τα πρώτα ομαδικά μας μαθήματα- και επιτόπιο πικ-νικ με τους γειτόνους.
• Ήρθαν λοιπόν και τα αγόρια x4, απλώσαμε τα κουβερτάκια, βγάλαμε τα μεζεδάκια μας, είχε και έναν ήλιο! Εννοείται ότι ο Στέφανος έβαλε μαγιώ και μπήκε στην παγωμένη λίμνη κατενθουσιασμένος.
• Έτσι, επιστρέψαμε σπίτι αργά το μεσημέρι, κοιμηθήκαμε σε παράταξη και οι 3 στο μεγάααλο κρεβάτι και ξυπνήσαμε έτοιμοι για νέες περιπέτειες.
• Το απογευματάκι είμασταν λοιπόν στην Bienne για τη γιορτή της φίλης Έλενας σε ένα πανέμορφο, νέο, μυστικό μέρος που ακούει στο όνομα Villa Lindenegg. Ένα εκπληκτικό νεοκλασικό σπίτι που έχει μεταμορφωθεί σε καφέ - εστιατόριο από την 3η γενιά, με έναν τεράστιο κήπο με λιμνούλες και δέντρα ψηλά και παπαρούνες.
• Εκεί μείναμε αρκετή ώρα με τα μικρά να εξερευνούν και εμάς να απολαμβάνουμε το κρασί μας. Εξαιρετικά!
• Πήγε και ο Στεφανάκος μόνος του στο εσωτερικό του εστιατορίου να βρει την σερβιτόρα και να της πεις "l'addition s'il vous plait". Μόνος του. Μα πόσο έχει μεγαλώσει!
• Στο γυρισμό συνεχίσαμε με 2η γύρα κρασιού στο μπαλκόνι με τα μικρά να παίζουν εξαιρετικά μέχρι να νυχτώσει.
• Μύρισε καλοκαίρι.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Όμορφη και γεμάτη ήταν η Παρασκευή μας!
• Και οι εργασιακές μου εβδομάδες ξεκινούν με μάθημα yoga νωρίς το πρωί της Δευτέρας (με την κα Δέσποινα από την Γλυφάδα) και κλείνουν με μάθημα pilates το απόγευμα της Παρασκευής (με την Αθηνά από το Λονδίνο). Ιδανικά δηλαδή!
• Και όλες τις φορές μπαινοβγαίνει και ο Στεφανάκος, απλώνει το στρώμα του, κάνει 5 λεπτά, φεύγει να φέρει τον Ζούμα, ξανακάνει, ξαναφεύγει να δει τι κάνει ο μπαμπάς.... Αυτή την Παρασκευή συμμετείχε πιο πολύ από όλες και ήταν τόσο μα τόσο ωραία!
• Και το απογευματάκι συναντήσαμε μετά από πάνω από 2 μήνες τους αγαπημένους πρώην γειτόνους! Ο Ορφέας περπατά και τρέχει πια!
• Μακάρι αυτή η σταδιακή επάνοδος στην κοινωνικοποίηση να συνεχιστεί χωρίς πισωγυρίσματα.
• Το Σάββατο είχαμε από νωρίς το πρωί παρέα τον μικρό Παναγιώτη για να ελαφρύνουμε λίγο την μαμά με την νεογέννητη Βιολέτα και τον μπαμπά (που είχε εφημερία όλο το σκ).
• Έτσι, τα μικρά έπαιξαν σπίτι και μετά πήραμε τα πατίνια και βγήκαμε για "γκαζίνες", και λίμνη, και πετραδάκια, και κρυφτό στους θάμνους του Auvernier. Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία.
• Επιστροφή σπίτι για μεσημεριανό και νωρίς το απογευματάκι πήγαμε όλοι μαζί στην Bienne για το Β' μέρος της ημέρας με συνέχεια στο παιχνίδι στο σπίτι του Παναγιώτη, και μαγειρικές, και συζητήσεις, και εναλλαγές στην Βιολέτα.
• Και το βράδυ είχαμε ακόμη μία οικογενειακή, movie night με Finding Dory. Νομίζω ότι κάποιες παιδικές ταινίες είναι πιο συγκινητικές για τους ενήλικες.
• Και τα βράδια, αφού διαβάσουμε έναν Μικρό Κύριο ή μια Μικρή Κυρία πριν τον ύπνο, και ξαπλώσει στο κρεβατάκι του ο Στεφανάκος και καθίσουμε και εμείς (είτε ο συνοδοιπόρος είτε εγώ) δίπλα του, χαϊδεύοντάς του την πλάτη, έρχεται και αυτός άκρη - άκρη στο κρεβάτι ώστε να μας ακουμπήσει και να μας χαϊδέψει και αυτός με τη σειρά του. 
• Κυριακή = γιορτή της μητέρας. Και τα αγόρια βγήκαν πρωί - πρωί να μου πάρουν λουλουδάκια.
• Και η μαμά μου ανέβασε μία φωτογραφία της δικής της μαμάς, της αγαπημένης μου γιαγιάς Ευδοκίας, και με έπιασαν τα κλάματα! Γιατί συνειδητοποίησα πόσο καιρό είχα να δω το πρόσωπό της -έστω και μέσω μιας φωτογραφίας- και πόσο μου λείπει. Ακόμα. 
• Δεν είναι εκπληκτικό να έχεις στιγματίσει θετικά τόσους ανθρώπους; Τόσο που ακόμα και τόσα χρόνια μετά, να σε λησμονούν και να σε ευγνωμονούν;
• Και το μεσημέρι είμασταν καλεσμένοι στους Πολωνούς μας φίλους για Πολωνικό μεσημεριανό! Και ο ήλιος έλαμπε, και ο Στεφανάκος ήταν τόσο ενθουσιασμένος, και τα περάσαμε τόσο όμορφα. Μας έκαναν και 2 αναπάντεχα δώρα: ένα βιβλίο με Πολωνικές συνταγές και ακόμη ένα από αυτά τα μεγάλα - εκπαιδευτικά - τύπου εγκυκλοπαιδικά που τόσο αγαπά ο Στέφανος.
• Από το απόγευμα της Κυριακής, έπεσε η θερμοκρασία και άρχισαν οι βροχές και οι άνεμοι.
• Έφτασαν στο μεταξύ τα μαντάτα από τον παιδικό σταθμό με τη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων, και ο Στέφανος είναι στα παιδιά που έγιναν δεκτά για να επανέλθουν. Επιλέξαμε όμως να επανέλθει 60% γιατί δεν θέλουμε να τον αποχωριστούμε εντελώς, τουλάχιστον προς το παρόν που μπορούμε να περνάμε ακόμα τις ημέρες μας σπίτι.
• Έτσι, Δευτέρα παραμείναμε και οι 3 σπίτι, με βροχές και ανέμους, δουλειές, παιχνίδια, βιβλία (πολλά βιβλία), αγκαλιές.
• "Μαμά, θα με δουν οι φίλοι μου και θα τρέξουν να πέσουν πάνω μου να με αγκαλιάσουν."
• Και έτσι την Τρίτη, μετά από 2 ολόκληρους μήνες, ετοιμαστήκαμε ο Στέφανος και εγώ το πρωί, και 08.00 είμασταν στον παιδικό σταθμό!
• Και ήταν τόσο χαρούμενος και ήρεμος. Παρ' όλες τις αλλαγές και τα ανορθόδοξα -αλλά απαραίτητα- μέτρα: θερμομέτρηση για όλους πριν την είσοδο, είσοδος ανά οικογένεια, αντισηπτικά, μάσκα για τους γονείς, καρτελάκι με το γκρουπ που ανήκει το παιδί σου ώστε να μην περιπλανιέσαι άσκοπα στους χώρους, παράδοση του μικρού σε έναν από τους δασκάλους του εκτός της αίθουσας και ενώ βεβαίως φορούσε και αυτός μάσκα. Πω πω...
• Είναι όμως εκπληκτική η κατανόηση και προσαρμοστικότητα των παιδιών. Ούτε που παραξενεύτηκε, ούτε που ταράχτηκε από το περίεργο αυτό θέαμα. Τα είχαμε συζητήσει βεβαίως όλα και τα είχε κατανοήσει αλλά και πάλι. Άλλο να το συζητάς και άλλο να το ζεις.
• Έτσι, μετά από 2+ μήνες, μείναμε σπίτι ο συνοδοιπόρος και εγώ για να εργαστούμε με μεγαλύτερη ησυχία και ευκολία αλλά και λιγότερη τρυφερότητα και διασκέδαση (με την απουσία του μικρού).
• Και το απόγευμα τον παρέλαβε ο συνοδοιπόρος από το σχολείο και με το που μπήκαν σπίτι έτρεξε στην αγκαλιά μου να με σφίξει για να μου πει πως πέρασε ΤΟΣΟ ωραία!
• Και καθίσαμε στον καναπέ και μας εξιστόρησε όλη του την ημέρα.. ποιοι ήταν (οι 2 πιο κοντινοί του φίλοι έχουν μεταφερθεί σε άλλο τμήμα και τους είδε μόνο όταν βγήκαν στο προαύλιο αλλά cool τον είδα), τι έφαγαν, πώς κοιμήθηκαν το μεσημέρι, τι έφτιαξε με τα lego...
• Τι χαρά ήταν αυτή! Και για αυτόν και για εμάς.
• Την Τετάρτη βέβαια, δυστυχώς, ξύπνησε με διάθεση να μείνει σπίτι. Σου λέει, εντάξει, πήγα, τους είδα, έπαιξα, φτάνει τώρα. Τον πήγε τελικά ο συνοδοιπόρος και η "παράδοση" δεν ήταν τόσο εύκολη.
• Παρόλα αυτά επέστρεψε με χαμόγελο και μας είπε ότι πέρασε ακόμα καλύτερα και από την Τρίτη!
  
• Εγγραφή στη νέας μας κοινότητα, αυτή του Belmont-sur-Lausanne: done! Άλλο ένα τικ στη λίστα των γραφειοκρατικών μας υποχρεώσεων. Πάνω από 10 έγγραφα πρέπει να συμπληρώσαμε και να σκανάραμε μόνο για αυτή την εγγραφή αλλά τα καταφέραμε.
• Έφτασαν και τα πολυαναμενόμενα, τελευταία, γενέθλια πακέτα! Αυτό της γιαγιάς Λένας με το ferry boat από το αγαπημένο μας Living Green (και ακόμη ένα τσουρέκι για εμάς που έφτασε φρεσκότατο παρόλες τις καθυστερήσεις) και αυτό της θείας Ζέττας με τις Μικρές Κυρίες, το best-seller παιχνίδι με τα ιπποποταμάκια από τη δική μας παιδική ηλικία και μια μεγάαααλη μηχανή που κάνει σούζες!
• Δεν ήξερε με ποιο να πρωτοπαίξει ο μικρός! Έτσι, το ferry boat μπήκε μαζί του στην μπανιέρα, οι ιπποπόταμοι έμειναν στο κέντρο του δωματίου (παίξαμε μέχρι και το πρωί πριν φύγει για το σχολείο) και η μηχανή τοποθετήθηκε το βράδυ στο ψηλότερο σημείο του δωματίου για να μην έρθει κανένα παιδάκι να την πάρει και τη χαλάσει (μέχρι και τις κοντινές καρέκλες του απομάκρυνε για να μην μπορούν να ανέβουν τα παιδάκια -μη με ρωτάτε ποια παιδάκια, αυτά που ποθούν τη νέα του μηχανή!). 
• Και το πρωί της Πέμπτης ξεκίνησε με το κλασικό ποίημα "θέλω να μείνω σπίτι", παρόλα αυτά κράτησε για λίγο και πήγε ο μικρός με ηρεμία και χαμόγελο στο σχολείο (εννοείται με την καινούργια μηχανή για την ώρα του presentation).
• "Μα στο σχολείο δεν μου κάνουν ξύσιμο στην πλάτη! Δεν έχουν καν καναπέ!"
• Και ο καιρός ξαφνικά θύμισε Οκτώβρη -τουλάχιστον! Κρύο, αέρα, βροχή, συννεφιά..... Βγήκαν πάλι τα μπουφάν.
• Και κάναμε και μία εκτενή βιντεοκλήση με τους Τριαντάφυλλους και θαυμάσαμε για ακόμη μία φορά την μαμά - γυναίκα - επαγγελματία - νοικοκυρά της χρονιάς, την αγαπημένη μας Μαριλένα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Πάει και το Homeland. Fini. Και εννοείται το τέλος ήταν -όπως αναμενόταν- ανατρεπτικό. Μες στα χρόνια είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα αλλά εν τέλει ήταν νομίζω μία πολύ καλογυρισμένη, καλοπαιγμένη, διαφωτιστική και ανατρεπτική σειρά, με μακράν την season #1 να είναι η καλύτερη (με κομμένη την ανάσα παρακολουθούσαμε τον Brody να προσεύχεται στον Αλάχ!) και τον Peter Quinn να παραμένει ο αγαπημένος μου.
• Παρασκευή και μετά τις δουλειές και τη δουλειά, στρώσαμε τα στρωματάκια μας ο Στέφανος και εγώ και συνδεθήκαμε με την αγαπημένη φίλη Αθηνά στο Λονδίνο για να κάνουμε online μάθημα pilates! Αγγλία, Αμερική, Ελλάδα, Ελβετία, Ισπανία.... χαμός! Τι ωραία που ήταν!
• Και με αυτό τον "ανορθόδοξο" τρόπο, μία τόσο στενή μου φίλη γνώρισε τον Στέφανο για πρώτη φορά. Ναι ναι, τον έχει δει σε φωτογραφίες και βιντεάκια, κλεφτά και σε κάποιες βιντεοκλήσεις αλλά όπως και να 'χει, πραγματικά δεν τον έχει γνωρίσει ποτέ. Πόσο στενάχωρο!
• Και με το που τελειώσαμε το μάθημά μας, φύγαμε υπό non-stop βροχή για τους φίλους στην Bienne. Εκεί μαγειρέψαμε λαζάνια, γελάσαμε πολύ (με τα μικρά αλλά και με εμάς), ήπιαμε τα κρασιά μας, συζητήσαμε, παίξαμε και το βραδάκι επιστρέψαμε.
• Εγκαινιάσαμε και καινούργια σειρά, το πολυαναμενόμενο The Last Dance.
• Και ήταν έως και συγκινητικό να ξαναζείς την εφηβεία σου. Γιατί ναι, και εγώ, είχα αφίσες του Jordan και του Pippen στο δωμάτιό μου! Και παρακολουθούσαμε ανελλιπώς NBA οικογενειακώς, και εννοείται υποστηρίζαμε Chicago Bulls.
• Και το Σάββατο συνεχίστηκε μουντό και βροχερό οπότε παραμείναμε όλη μέρα σπίτι.
• Και είχαμε να κάνουμε τόοοσα... από σιδέρωμα και μαγείρεμα μέχρι lego και movie night (Finding Nemo, μία από τις πιο αγαπημένες μου παιδικές ταινίες).
• Κυριακή με ανάμεικτα συναισθήματα και καιρό... Και στις 07.00 ήδη τρώγαμε pancakes, και στις 08.30 περπατούσαμε στο κέντρο με αναπάντεχο όμως κρύο και τον μικρό κακοδιάθετο.
• Ευτυχώς το απόγευμα όμως αναθαρρήσαμε και συναντήσαμε και τους φίλους σε ακόμη έναν μυστικό προορισμό στα περίχωρα της Bienne με εκπληκτική θέα μέσα από τα αμπέλια.
• Περπατήσαμε λοιπόν, θαυμάσαμε θέα - αμπέλια - λίμνη - σπίτια - ησυχία - φύση, τα είπαμε, τσιμπήσαμε, παίξαμε και επιστρέψαμε.
• Δευτέρα και ο ήλιος επέστρεψε λαμπερός! 
• Και η δουλειά επίσης!
• Και  εκεί που πέφτανε λίγο οι ρυθμοί και σκεφτόμασταν να βγούμε για μια ωραία βόλτα, να 'σου η ένταση του μικρού από το πουθενά. Που σήμαινε ένα και μόνο πράγμα: κούραση. Ε, σε 10 λεπτά κοιμόταν στον καναπέ με εμάς να δουλεύουμε τριγύρω του! Αυτά παθαίνεις αν ξυπνάς κάθε μέρα στις 06.00 και χοροπηδάς non-stop. Ο γλυκός μου.
• Ξύπνησε μετά  από 1,5 ωρίτσες και τελικά την βόλτα μας την κάναμε! Δεν είναι να αφήνεις την καλοκαιρία ανεκμετάλλευτη!
• Ξεκινήσαμε λοιπόν οι 2 μας με τα πατίνια όπως την προηγούμενη εβδομάδα, και μας συνάντησε ο συνοδοιπόρος κατευθείαν στη λίμνη.
• Εκεί, ο μικρός είχε ήδη βγάλει τα παπούτσια και μουσκέψει τα ρούχα του από το μπες - βγες στη λίμνη οπότε στο τέλος έμεινε μόνο με το εσώρουχο, τρισευτυχισμένος! Είχε τόση πλάκα.
• Και η λίμνη ήταν ΠΑΓΟΣ! Πιο κρύα και από το νερό του ψυγείου. Ο Στέφανος όμως απτόητος! Έτσι ήταν από μικρός που έτρεχε να πέσει στα σιντριβάνια.
• Έτσι και τώρα, με κουβαδάκια και κάστρα και ξάπλες και πιτσιλίσματα, γέμισε με άμμο από την κορυφή έως τα νύχια, καταφέραμε να τον επαναφέρουμε όπως - όπως (ούτε πετσέτα δεν είχαμε μαζί μας) και να τον στεγνώσουμε, και επιστρέψαμε σπίτι λίγο πριν δύσει ο ήλιος.
• Επίσημα λοιπόν, έφτασε η εποχή που τη θέση του ελκήθρου στο πορτ-μπαγκάζ πήραν τα κουβαδάκια και αντί για γάντια και σκούφους, η backpack έχει καπέλο και μαγιώ.
• Την Τρίτη βέβαια, ήταν σαν να ήρθε ο Οκτώβρης ξανά με βροχή, συννεφιά και ψύχρα.
• Και αργά το απόγευμα, μετά τα μπουμπουνητά, βγήκε ένα ουράνιο τόξο! Σαν να ξεκινούσε από το μπαλκόνι μας και να διέσχιζε όλο τον ουρανό! Πόσο τα αγαπώ! Ακόμη νιώθω ότι πρόκειται για κάτι μαγικό!
• "Μαμά, εγώ σε αγαπώ πιο πολύ από το ουράνιο τόξο."
• Πώς να σας εξηγήσω και τι να σας πρωτογράψω για το τραγούδι αυτό, για το γεγονός αυτό. Είχα την τύχη να το πρωτοακούσω χρόνια πριν και από την πρώτη ακρόαση με είχε γεμίσει με δάκρυα. Το τραγουδούσε τότε ο δημιουργός του, ο αγαπημένος μου φίλος Γιώργος, aka musicspins. Και να που τώρα βρήκε τον ιδανικότερο ερμηνευτή και το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Γιώργος Νταλάρας -Μάνα.
• Τετάρτη εντός, με συννεφιές, δουλειές, μαγειρικές, Άκη, βιντεοκλήσεις και κλείσιμο με ένα μάθημα yin yoga (που είχα πολύ καιρό να κάνω αλλά το αναζητούσα τόσο πολύ! και το απήλαυσα άλλο τόσο).
• Μόνο στην σκέψη ότι δεν θα μπορέσουμε να επισκεφθούμε την Ελλάδα το καλοκαίρι με πιάνει θλίψη. Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι ως ενδεχόμενο. Και δεν είναι οι διακοπές, οι θάλασσες και τα νησιά. Είναι οι άνθρωποι. Οι φίλοι Ισπανοί που το συζητούσα το έχουν πάρει ήδη απόφαση.
• Την Πέμπτη ο ήλιος επέστρεψε δυναμικά και η θερμοκρασία άγγιξε τους 22-23 βαθμούς!
• Έτσι το απόγευμα πήραμε τα πατίνια μας ο Στέφανος και εγώ, και αυτή τη φορά φτάσαμε έως το Saint Blaise, παρακολουθήσαμε όλα τα βήματα για να μεταφερθεί ένα σκάφος στη λίμνη (με τρακτέρ και γερανούς), επιστρέψαμε στην παραλία μας στο Hauterive αλλά αυτή τη φορά οργανωμένοι, με μαγιώ για τον μικρό, και έτσι απόλαυσε ήλιο, άμμο, παιχνίδια και παγωμένο νερό χωρίς έγνοιες!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα

How was your week?

• Πάρτυ, πάρτυ, πάρτυ!
• Και ξύπνησε ο Στεφανάκος μες στην χαρά την Παρασκευή για να βρει το σαλόνι στολισμένο με σημαιάκια, με μεγάλα μπαλόνια με περιπολικά και πυροσβεστικές, και με ένα δώρο να τον περιμένει μαζί με το πρωινό του (lego εννοείται, αυτή τη φορά συνεργείο και πλυντήριο αυτοκινήτων).
• Και όλη μέρα έλεγε και ξανάλεγε ότι έχει πάρτυ. 
• Πόσα μαθαίνουμε κάθε μέρα από τα παιδιά! Από αυτήν την αγνή αντιμετώπιση της ζωής. Αυτό το μοναδικό προσόν που έχουν να ζουν στο τώρα.
• Και έτσι η Παρασκευή μας πέρασε με δουλειές στο Α' μέρος και συναρμολογήσεις, και πάρτυ στο Β'. Παραγγείλαμε πίτσες, φορέσαμε τα καλά μας (μέχρι και μάσκαρα έβαλα μετά από 1,5 μήνες) και κατά τις 18.00 συντονιστήκαμε οικογένειες και φίλοι μέσω skype και τραγουδήσαμε παρέα στον Στεφανάκο! 
• Και καθόταν όλη την ώρα ήσυχος - ήσυχος στην καρέκλα του και παρακολουθούσε και κρυφοχαμογελούσε. Και από την τούρτα του έφαγε όλα τα smarties γύρω γύρω!
• Και αφού κλείσαμε με τις βιντεοκλήσεις, άρχισαν οι χοροί! Πόση ώρα χορεύαμε με την μουσική στη διαπασών, εκείνον πάνω στον καναπέ και εμένα δίπλα.
• "Μαμά είσαι πολύ cool! Και εγώ είμαι όμως."
• Ξεφαντώσαμε πραγματικά! Και πιστεύω ότι το απήλαυσε σαν κανονικό πάρτυ!
• Το Σάββατο αφού κάναμε τα κλασικά μας εντός, είπαμε να πεταχτούμε για μία ωρίτσα στους φίλους στην Bienne πριν ξεκινήσουν οι βροχές και πριν αναχωρήσει ο Γιάννης για μια επείγουσα επέμβαση στο νοσοκομείο. Ε, με αυτά και με εκείνα, γυρίσαμε βράδυ!
• Καθίσαμε σπίτι, έπαιξαν ωραία τα αγόρια, ήπιαμε τους καφέδες μας, αναχώρησε ο Γιάννης, βγήκαμε οι υπόλοιποι για μια γρήγορη βόλτα με τα πατίνια που τελικά εξελίχθηκε σε μεγάααλη βόλτα, επιστρέψαμε, επέστρεψε και ο Γιάννης, φτιάξαμε κρέπες αλμυρές, ξαναπαίξαμε και με τα πολλά φύγαμε λίγο πριν νυχτώσει. 
• Και την Κυριακή είχαμε brunch στο σπίτι των φίλων των Πολωνών. Ναι είναι αυτές οι 2 οικογένειες που συναντάμε αραιά αυτές τις τελευταίες εβδομάδες της απομόνωσης.
• Και το brunch ήταν πλούσιο -όπως αναμενόταν- με ένα ακόμη καταπληκτικό crumble της Magdalena (αυτή τη φορά με φράουλες), και βάφλες, και κρουασάν, και χούμους, και αλμυρά....
• Και αυτή τη φορά πήραμε μαζί μας το κίτρινο κουτί των "μικρών" lego. Και έφτιαξαν μεγάααλα αυτοκίνητα ο Στέφανος και ο Piotr, μέχρι και καρότσα για να τα κουβαλάνε. Και περάσαμε τόσο όμορφα και ξέγνοιαστα και απλά. 
• Και μετά από ένα σχετικά βροχερό σαββατοκύριακο, η Δευτέρα ξημέρωσε ηλιόλουστη!
• Και το απόγευμα, βγήκαμε από το σπίτι ο Στέφανος και εγώ με τα πατίνια μας για μια γρήγορη βόλτα στη γειτονιά και τελικά καταλήξαμε στην παραλία του Hauterive! Τόσο ωραία διαδρομή! Πήραμε λοιπόν τηλέφωνο τον συνοδοιπόρο (που ακόμα εργαζόταν σπίτι) να έρθει να κάνει μια βόλτα και αυτός αλλά να μας μαζέψει κιόλας ώστε να επιστρέψουμε στο σπίτι γιατί η επιστροφή είχε πολλή ανηφόρα.
• Τρίτη και κατέφτασαν τα πρώτα πακέτα από την νότια γιαγιά! Γιούπι! Δωράκια για τον Στεφανάκο (βιβλία -βεβαίως- και νέες προσθήκες στη συλλογή των Μικρών Κυρίων, και καλοκαιρινά ρουχαλάκια, το πιο γρήγορο αυτοκίνητο του κόσμου όλου, αυτό που διάλεξε ο παππούς!, και το chalet των Playmobil!) και το εκπληκτικό τσουρέκι του αγαπημένου μας Mon Quartier για εμάς!
• Δεν θα αδυνατήσουμε ποτέ. Είναι απλό.
• Είναι ευτυχία να παραλαμβάνεις πακέτα από τους αγαπημένους σου. Κρύβουν τόση νοιάξη.
• Και βεβαίως, για να μην χαλαρώσουμε ούτε ένα μήνα από τα ελβετικά γραφειοκρατικά, ολοκληρώσαμε την φορολογική μας δήλωση και έφτασε η στιγμή για ακόμη μία εγγραφή αυτή τη φορά για το parascolaire! Την "φύλαξη" που θα λέγαμε στην Ελλάδα για τις ώρες μετά τη λήξη του σχολείου (που εδώ στην ηλικία των 4 είναι όλο και όλο από τις 08.30 έως τις 12.00!).
• Άντε να βγάλεις άκρη τι χρειάζεται να συμπληρώσεις, τι ταιριάζει στο ηλικιακό του επίπεδο, πού να βρεις όλες τις πληροφορίες..... ουφ.
• Και το απόγευμα είχαμε την πολυαναμενόμενη επίσκεψη στο νέο μας σπίτι! Με τον κορωνοϊό και τα νέα δεδομένα το είχαμε αφήσει. Τώρα όμως ο ιδιοκτήτης ήταν εκεί και έτσι κανονίσαμε να μαζευτούμε για πρώτη φορά όλοι μαζί στο σπίτι και να συζητήσουμε τα ανοιχτά θέματα.
• Και πόσο ανυπομονούσα να το ξαναδώ! Με άλλη ματιά πια.
• Την Τετάρτη έφτασε και το δώρο του νονού: το πρώτο σετ τέννις του Στεφανάκου! Ρακέτα (Wilson Roger Federer βεβαίως), παιδικά μπαλάκια, τσάντα πλάτης, καπελάκι και θεϊκά, αθλητικά παπούτσια! Μα πώς τα καταφέρνει πάντα και τα δώρα του μένουν στην ιστορία; 
  
• Την Πέμπτη καταφέραμε και κάναμε και βιντεοκλήση οπότε "ειδωθήκαμε" κιόλας.
• Και η βροχή έπεφτε ράιτ θρού (χιχι) όλη μέρα.
• Καταφέραμε (τουλάχιστον έτσι νομίζουμε!) να συγκεντρώσουμε και να συμπληρώσουμε και όλα τα χαρτιά για το parascolaire, τα στείλαμε και αναμένουμε. 
• "Αυτό είναι το τραγούδι μου μαμά. Γκα νπι μπελόου." Πόσο γελάω και πόσο τον απολαμβάνω. Και δώστου χορούς και χοροπηδητά! Πρόκειται βεβαίως για το low και οι επίμαχοι στίχοι είναι οι "Got to keep below".
• Και νωρίς το βραδάκι (ή αργά το απογευματάκι, όλα είναι θέμα οπτικής), εκεί κατά τις 19.00, ενώ είμασταν και οι 3 στους καναπέδες και από τη μία προχωρούσαμε τις αιτήσεις και από την άλλη ψιλοχαζεύαμε ειδήσεις, συνειδητοποιούμε ότι ο Στεφανάκος δεν είναι απλά ξαπλωμένος αλλά κοιμάται κιόλας! Με εμάς να μιλάμε δυνατά και την τηλεόραση μες στα αυτιά του. Τόσο πτώμα.
• Και ναι, η Πρωτομαγιά δεν αποτελεί αργία στο καντόνι του Vaud, όπως και στα περισσότερα της ελβετίας, οπότε καλή μου δουλειά και καλή Πρωτομαγιά! Φτιάξτε στεφάνια!
• Πότε έφτασε Μάιος; Πού πήγαν 2 ανοιξιάτικοι μήνες;

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα