Καλή χρονιά!

Ναι, ναι... γιατί για κάποιους από εμάς (γιατί το έχω συζητήσει και έχω μαρτυρίες και από άλλους) η 'χρονιά' ξεκινά κάθε Σεπτέμβρη. Τον Ιανουάριο συμμετέχουμε στους εορτασμούς, στα δώρα, στα φαγοπότια και στα New Year Resolutions, αλλά μέσα μας, στην καρδούλα μας, ξέρουμε ότι κάθε Σεπτέμβρης κρύβει αυτή τη μελαγχολία, την αναπόληση, τον απολογισμό, το τέλος και την αρχή. Είναι που το έχουμε συνδυάσει με τα μαθητικά - φοιτητικά χρόνια; Είναι που τελειώνει η ομορφότερη εποχή; Είναι που νιώθεις σταδιακά το φθινόπωρο να σε επαναφέρει, να σε 'περιορίζει', να σε βάζει σε τάξη ώστε να αντέξεις τον χειμώνα; Για όλα αυτά, και πολλά άλλα, ο Σεπτέμβρης είναι για εμένα ένας 'απαιτητικός' μήνας. Ναι, είναι και οι χειμωνιάτικοι όταν είναι σκληροί, αλλά είναι και ο Σεπτέμβρης. Υποκειμενικά και εσωτερικά δύσκολος. 

Πού να κρύψεις όλα τα ανάλαφρα και πολύχρωμα υφάσματα; Πώς να διώξεις όλους τους κόκκους άμμου; Πώς να ησυχάσεις τα τζιτζίκια; Πώς να ξεχάσεις τα ηλιοβασιλέματα στην παραλία; Πού να μαζέψεις όλα τα φαναράκια και τους βασιλικούς; Πώς να αποχωριστείς το εξωτικό χρώμα και άρωμα στο δέρμα; Πού να μαζέψεις το μυαλό και την καρδιά; Πώς να αποχωριστείς ακόμη ένα καλοκαίρι; ......................... και γιατί;

Ουφ................... Δεν σας το 'πα; Είναι δύσκολος ο Σεπτέμβρης! Μέχρι τον επόμενο (καλά να είμαστε), ας κρατήσουμε όλα τα παραπάνω στην καρδιά για να τα ξανα-ανταμώσουμε το ερχόμενο καλοκαίρι.

ανδριάνα

το κορίτσι του ήλιου