Όμορφος σαν Έλληνας


Η εβδομάδα που μας πέρασε ήταν απρόσμενα συγκινητική. Από το πουθενά. Από μια 'γρήγορη' βόλτα στο βροχερό Neuchatel, βράδυ Τετάρτης, για το τοπικό, μουσικό φεστιβάλ. Και μέσα στους ήχους της jazz, της άρπας και των Αφρικανικών τυμπάνων, ακουγόταν από μακριά και ένας ήχος πίπιζας. Έτσι μας φάνηκε τουλάχιστον στην αρχή. Και ενώ πλησιάζαμε αναμένοντας να αντικρίσουμε Σκωτσέζους, βρεθήκαμε μπροστά σε μαυροφορεμένους Ποντίους. Και αυτό που ακουγόταν ήταν το Ποντιακό αγγείο, μαζί με την λύρα και το τύμπανο. Μία μικροκαμωμένη κυρία ντυμένη με την παραδοσιακή φορεσιά έκανε την καθιερωμένη γύρα με το καπέλο για να συλλέξει χρήματα. Ευκαιρία σκέφτηκα να της μιλήσω: "Γεια σας, είστε Ελληνίδα;" στα Ελληνικά εγώ, "Όχι, δεν είμαι. Τα αγόρια όμως έχουν έρθει από την Ελλάδα" στα Ελληνικά και αυτή. Μα πώς γίνεται; Αφού μιλάτε ελληνικά; Δεν της το είπα. Αποφασίσαμε να περιμένουμε να τελειώσει η παράσταση για να μιλήσουμε στους Έλληνες. Και όπως και εγένετο. Και το "Καλησπέρα! Συγχαρητήρια!" κατέληξε σε μπίρες δίπλα από το σιντριβάνι, και ιστορίες, και συστάσεις, και γέλια, και συγκινήσεις μέχρι τα μεσάνυχτα. Στην παρέα των Ελλήνων, με τα υγρά μάτια, τις πονεμένες φωνές και τις ζεστές αγκαλιές (του Γρηγόρη, του Νίκου, του Δημήτρη και της Αρχοντούλας) ήταν και οι υπόλοιποι Έλληνες (δεν θα τους βάλω καν σε εισαγωγικά γιατί ίσως να είναι πιο Έλληνες από εμάς τους πολιτογραφημένους). Η κυρία που σας έλεγα νωρίτερα, η Gabriella, και ο Gastone. 

Πώς να σας περιγράψω τη συγκίνηση, τον θαυμασμό, την ταπεινότητα που ένιωσα συναναστρεφόμενη αυτούς τους ανθρώπους; Δύο Ελβετούς που μιλούν άπταιστα ελληνικά, χορεύουν ελληνικούς χορούς και πρεσβεύουν τις αξίες την Ελλάδας καλύτερα από τον καθένα. Ο Gastone στην ερώτηση αν είναι Έλληνας (που του κάνουν πολλοί) απαντά "Όχι ακόμα" και χαμογελάει πλατιά! Το σώμα του είναι Ελβετικό αλλά η καρδιά του Ελληνική. Μετά θα σου πει ότι αγαπά την Κρήτη, ότι είναι ο τόπος του. Για αυτό και ο αγαπημένος του χορός είναι το πεντοζάλι. Για αυτό και λέει πονηρά "Πρώτα η Κρήτη, μετά η Ελλάδα". Ξεκίνησε να μαθαίνει ελληνικά μόνος του, χωρίς κανένα άλλο ερέθισμα πέραν της αγάπης του για αυτό τον τόπο. Και κάθε ημέρα, οδηγώντας για τη δουλειά, άκουγε τις κασέτες με τα μαθήματα. Ναι, κασέτες. Γιατί ήταν πριν 30 χρόνια! Έκτοτε την επισκέπτεται κάθε χρόνο. Ήξερε μέχρι και την Γαστούνη και μας έλεγε αστειευόμενος ότι από εκεί βγαίνει και το όνομά του.

Και από την άλλη, η Gabriella, που μιλά 6-7 γλώσσες -συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών βεβαίως. Που διδάσκει πιάνο στο Ωδείο της Ζυρίχης. Που είναι μουσικός με την πραγματική έννοια της λέξης. Που αναζητά την μουσική στα μήκη και τα πλάτη του κόσμου και έτσι βρέθηκε και στην Ελλάδα. Και η αγάπη της για την Ελληνική μουσική την ώθησε να μάθει και την γλώσσα. "Δεν γινόταν αλλιώς" μου λέει. Και έτσι, μιλά πλέον τόσο καλά ελληνικά ώστε να μπορεί να κάνει χιούμορ και να σε πειράξει. Τα τελευταία χρόνια έχει συσπειρώσει μία ομάδα Ελβετών και τους διδάσκει ελληνικούς χορούς. Ποντιακούς, Κρητικούς, Νησιώτικους. Τα πάντα!  Και εκείνη, καθόλη τη διάρκεια του φεστιβάλ (5 ημέρες) ήταν εκεί με την στολή της και έσυρε τον χορό, και μάζευε τα χρήματα, και εξηγούσε στους Ελβετούς τι εστί Πόντος και Ελλάδα. Και από δίπλα και οι μαθητές της. Και ο Gastone ένας από αυτούς είναι.

Και τέλος οι Έλληνες. Οι Πόντιοι. Ο Γρηγόρης που μέσα σε ένα βράδυ μας εξιστόρησε ολόκληρη τη ζωή του, μας χάρισε τα CD του, μας κέρασε μπίρες και δεν έπαψε να μας λέει πόση χαρά του δώσαμε. Ο Νίκος που μου έφερνε το μπουφάν του για να μην κρυώνω, που έπαιζε με την Ποντιακή λύρα τραγούδια του Μεσαίωνα με τον Γάλλο μουσικό που έγιναν φίλοι, και ας μην μπορούσαν να ανταλλάξουν ούτε κουβέντα λόγω των γλωσσών, και που μας περιέγραφε τον ήχο της Άρπας του διπλανού συγκροτήματος ως βγαλμένο από τον Παράδεισο. Ο Δημήτρης που έκανε την 1η του εμφάνιση στο εξωτερικό και ντρεπόταν αλλά βάραγε δυνατά το τύμπανο την τελευταία ημέρα που είχε χαλαρώσει και μας έκλεινε το μάτι. Και η Αρχοντούλα που έσερνε περήφανα τον χορό και τραγουδούσε, ακόμα και με κολάρο, και έκανε όνειρα για τα παιδιά της. 

Είναι όμορφο να είσαι Έλληνας αν είσαι τέτοιος Έλληνας. Γεννημένος ή μη στην Ελλάδα, αλλά με αυτή την αγάπη, αυτές τις αξίες, αυτή την υπερηφάνεια αλλά και ταπεινότητα. 

ανδριάνα

Σχόλια

  1. Και κάπως έτσι έγραψες ένα θαυμάσιο κείμενο για τη μουσική (και όχι μόνο). Ένα συγκινητικό κείμενο, που βοήθησε ήδη να ξημερώσει μια ακόμα όμορφη μέρα. Προσωπικά, στην αφήγησή σου θα χαρακτήριζα την Ελλάδα και τους Έλληνες, ως αφορμή! Κοινό τόπο, αν θες. Αόρατο νήμα. Νήμα που ένωσε όλους εσάς σε μια παρέα (πόσο θα ήθελα να ήμουν εκεί). Γιατί εκτός από την κοινή σας καταγωγή (την ελληνική, ακόμα και της Gabriella και του Gastone), αυτό που περισσότερο σας ένωσε, θαρρώ, είναι ο πολιτισμός και η παιδεία σας. Ο τρόπος που βλέπετε/αντιμετωπίζετε/αντιλαμβάνεστε τα πράγματα. Και αυτό είναι διάχυτο στο κείμενο και περισσότερο ουσιαστικό από την "ελληνικότητά" σας. Κι έτσι, μπορείτε όλοι να χαρακτηριστείτε: "ωραίοι ως Έλληνες".

    Πάντα τέτοια, θα πω εγώ. Γιατί ένα από τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή είναι (για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Αγγελάκα) να νιώθεις πως δεν είσαι μόνος και πως δεν είσαι ο μόνος.

    Ανυπομονώ να ανταμώσουμε και πάλι. Και ίσως (γιατί όχι;) να γειτονέψουμε κιόλας....

    Καλημέρα.

    γμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλές φορές σε σκέφτηκα Γιώργο μου αυτές τις ημέρες, και τις μουσικές συζητήσεις που θα είχες με αυτούς του ανθρώπους ('Ελληνες και μη). Γιατί ήταν πραγματικοί μουσικοί, με ανοιχτούς ορίζοντες, περιέργια και σεβασμό για τις μουσικές του κόσμου. Και έτσι αντάλλαζαν μουσικά όργανα με τα γειτονικά συγκροτήματα, και μάθαινε ο ένας από τον μουσικό κόσμο του άλλου.
      Σε αναμένουμε!

      Διαγραφή
    2. Για άλλη μια φορά, πολύ ωραία τα είπε ο Αγγελάκας αλλά και εσύ :)

      Διαγραφή
    3. Απ το στόμα μου το πήρε... πάντα τέτοια κορίτσι!

      Διαγραφή
  2. Ωραίος ως Έλλην....μπορείς να είσαι αν είσαι υπερήφανος ως ΄Ελλην...από όπου και αν κατάγεσαι...
    Οι αρχαίοι ημών...πάνσοφοι όντες...επρέσβευαν ότι..."Έλλην είναι όποιος τυγχάνει της Ελληνικής Παιδείας¨"....με την ευρεία της έννοια...γιατί παιδεία για τους αρχαίους ημών και εμένα....δεν είναι αναγκαστικά η εκπαίδευση (λάθος τα μπλέκουμε τα δυό)...αλλά η σφαιρική άποψη για ό,τι συμβαίνει γύρω σου και για ό,τι μπορείς να μάθεις από όλους....
    Να είστε πάντα "Ωραίοι ως Έλληνες¨" μάτια μου....είναι ένα συναίσθημα χωρίς σύνορα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλέ, ήταν εδω η Γκαμπριέλα και ο Γρηγόρης(και ο Γκαστόνε?) Πολυ θα ηθελα να τους ξανασυναντήσω, κρίμα που το εχασα.
    Εχουμε γνωριστει με την παρέα , όταν συμμετείχα σε ένα εργαστήριο εκμάθησης ελληνικών παραδοσιακών χορων-πολυ κέφι, πολύ ταλέντο, βαθιά αγάπη για την Ελλάδα. (Ανδριάνα, αν σε ενδιαφέρει παμε την επομενη φορά, θα περάσουμε καλα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πολύ μικρός ο κόσμος -ειδικά του Neuchatel! Είναι πραγματικά εξαιρετικοί όλοι! Ήθελα και εγώ να πάω σε μία από τις μαζώξεις αλλά με την εγκυμοσύνη και τον Στέφανο έμεινε πίσω.

      Διαγραφή
    2. Εδώ ήταν αλλά πριν 2 χρόνια... χιχι. Στο Buskers του 2015.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana