How was your week?

• Και η πρώτη μας αθηναϊκή ημέρα ξεκινά τις περισσότερες φορές με το ίδιο πρόγραμμα: beaute!
• Νύχια, μαλλί για να γίνουμε άνθρωποι, πόσο μάλλον τώρα στις γιορτές.
• Και μαζί με την μαμά, κουρεύτηκε και ο Στεφανάκος! Ο γλυκούλης. Έχασε τις μπουκλίτσες του αλλά έγινε πιο παιδάκι πλέον.
• Και κάθησε ήσυχα - ήσυχα πάνω μου και απολάμβανε την περιποίηση της Βίκυς. Σαν να του έκαναν μασάζ.
• Και έριχνε μία βροχή έξω... 
• Και πηγαίναμε τα ηλεκτρικά καλοριφέρ από δωμάτιο σε δωμάτιο... σαν τις ιστορίες που άκουγα από την γιαγιά μου.
• Επίσκεψη σε παππούδες και γιαγιάδες το απόγευμα, άφιξη της βόρειας γιαγιάς για διανυκτέρευση, ωραίος, βραδινός ύπνος του μικρού και αναχώριση δική μας για το Gazarte και την τελευταία -του έτους- παράσταση του Αλκίνοου Ιωνννίδη.
• Μας παρέλαβαν οι φίλοι με το αυτοκίνητο και 22.00 είμασταν εκεί.
• Είναι που μεγαλώνουμε; Μπορεί. Αλλά για εμένα πολιτισμός είναι και να απολαμβάνεις την ωραία σου μουσική χωρίς καπνό, χωρίς στριμωξίδη, χωρίς οχλαγωγία, χωρίς παραφωνίες.
• Και η βραδιά ήταν μ α γ ι κ ή . Θα σας τα γράψω.
• Ο Αλκίνοος, οι μουσικοί, η μουσική, η ποιότητα του ήχου, ο χώρος, η επιλογή των τραγουδιών, η σεμνότητα και ο σεβασμός των καλλιτεχνών, το ταλέντο. 
• Αφού βούρκωσα. Γιατί αυτό -μπορεί να- είναι η Ελλάδα.
• Και δεν θέλαμε να τελειώσει... 
• Και επιστρέψαμε γεμάτοι, με τον μικρό να κοιμάται γαλήνια, και την γιαγιά του επίσης.
• Έτσι, ξυπνήσαμε το Σάββατο και ήπιαμε έναν γρήγορο καφέ στην πλατεία της Βούλας και ο συνοδοιπόρος αναχώρισε για την καθιερωμένη, ετήσια συνάντηση "τι κρατάς - τι πετάς", με την αντροπαρέα, στο κέντρο της Αθήνας. 
• Έτσι, έμεινα με τον Στεφανάκο και μία λίστα δουλειών (κυρίως αγορών) που έπρεπε να γίνουν.
• Ευτυχώς το μεσημεράκι αφού παίξαμε στο πατρικό μου σπίτι, κατάφερε και κοιμήθηκε, οπότε ξεκίνησα τον γολγοθά που λέγεται "Χριστουγεννιάτικα ψώνια στη Γλυφάδα".
• Συνάντησα και την αδελφή μου με τα της οικογενείας της και τα μισά τα κάναμε παρέα.
• Non-stop σας λέω! Για τουλάχιστον 2 ώρες. Shopping + fitness!
• Και επιστρέψαμε με το Αρτεμάκι για να βρούμε τον Στεφανάκο να παίζει, να έχει φάει εξαιρετικά (τραχανά) και βεβαίως να θέλει να πιάσει, επεξεργαστεί, φάει, πετάξει όλα τα στολίδια της γιαγιάς. Και είναι πολλά ε!
• Χορέψανε και με την γιαγιά του και το πρώτο καλαματιανό! Τι πλάκα!
• Ήρθαμε λοιπόν στο δικό μας σπίτι να είμαστε πιο ήσυχοι από αυτή την άποψη και από τη μία ξεκαρδιζόταν με την αγαπημένη του Άρτεμις (που άρχισε να αποκαλεί Άμι!), και από την άλλη είχε γκρίνια και κούραση.
• Επέστρεψε αργά το απόγευμα και ο συνοδοιπόρος και βρήκαμε λιγάκι τους ρυθμούς μας.
• Από τα πιο αγαπημένα μου έθιμα των εορτών είναι τα κάλαντα. Και γιατί έχω πολύ όμορφες, παιδικές αναμνήσεις, και γιατί το βρίσκω υπέροχο να έρχονται όμορφα παιδάκια, με σκούφους και τρίγωνα, να σου προσφέρουν λίγο από το χρόνο τους, την αθωότητά τους, την ενέργειά τους, τις ευχές τους.
• Και αυτή τη χρονιά ήρθαν αρκετοί... εννοείται και το αγαπημένο μας δίδυμο Άρτεμις - Απόλλωνας.
• Γλυφάδα Γολγοθάς #2. Πάλι με μεσημεριανή σιέστα του μικρού στη γιαγιά του και εμάς να τρέχουμε να προλάβουμε.
• Και βεβαίως Μέρος #1 των εορταστικών μαγειρικών με την αδελφή. Ετοιμάστηκε το γλυκό (τάρτα καραμέλα με φουντούκια), και ένα μέρος της σούπας.
• Κανονίσαμε και από το πουθενά ωραιότατο εορταστικό δείπνο με τους φίλους - κουμπάρους και έτσι, αφού κοιμήθηκε ο Στεφανάκος και κατέφτασε η νότια γιαγιά του, αναχωρήσαμε για Nobu.
• Το λες και εναλλακτικό ρεβεγιόν αλλά ήταν όλα τόσο εύγεστα, τόσο προσεγμένα, τόσο εκλεπτυσμένα, και βεβαίως τόσο ακριβά... χιχι.
• Το απολαύσαμε! Και όπως είπε και η φίλη Μ. αν διαιρέσεις το ποσό με το πόσες φορές πλέον βγαίνουμε, ε τότε μας βγήκε τσάμπα το ρεβεγιόν.
• Χριστούγεννα Χριστούγεννα!
• Πολύ θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το γράμμα της Αρτεμούλας (ετών 8) προς τον Άγιο Βασίλη. Αυτό που του εξηγεί ότι εκείνη δεν θέλει κάποιο δώρο αλλά του ζητά αν μπορεί να πάει στα παιδιά που δεν έχουν μαμά και μπαμπά, και σε αυτά που πεινάνε. Αν δεν μπορεί δεν πειράζει, αλλά θα είναι πολύ ευτυχισμένη αν τελικά μπορέσει. Α, και να ξεκουράζεται γιατί είναι πολλά τα δώρα που πρέπει να πάει. 
• Πόσο την αγαπώ. Και πόσο υπερήφανη νοιώθω.
• Πρωϊνό ξύπνημα, οικογενειακές αγκαλιές και πρωϊνό, και Μέρος #2 μαγειρικών για εμένα στο σπίτι της αδελφής και βόλτα για τα αγόρια με το αυτοκίνητο ώστε να κοιμήθεί ο μικρός.
• Και μέχρι τη 1 ήταν έτοιμη και η σούπα, και η τάρτα, και η σαλάτα, είχαν επιστρέψει και τα αγόρια και αναμέναμε τους γονείς μου με την καθιερωμένη γαλοπούλα.
• Φάγαμε εξαιρετικά, ο Στεφανάκος τσάκισε τα μπαλάκια κατσικίσιου τυριού με μαρμελάδα φράουλα (gourmet τυπάκι) και βεβαίως ότι γλυκό εντόπιζε!
• Η γαλοπούλα ήταν πιο ζουμερή από ποτέ, η σούπα εξαιρετική (σελινόριζα με μήλο) και η τάρτα επίσης.
• Ανταλλάξαμε και τα δώρα μας, γελάσαμε, κάναμε το καθιερωμένο video call με την οικογένεια στο Miami, ήπιαμε τους καφέδες μας, φωτογραφηθήκαμε και αναχωρίσαμε για την εορτάζουσα Χριστίνα.
• Εννοείται κοιμήθηκε στη διαδρομή ο μικρός αλλά ξύπνησε με το που παρκάραμε και τα έδωσε όλα -για ακόμη μία φορά- παρέα με τα βόρεια ξαδελφάκια του.
• Δύο αγκαλιές και δυο κουβέντες με όσους μπορέσαμε να δούμε και αναχώριση για ύπνο.
• Project ύπνος λοιπόν του φυστικιού στη βόρεια γιαγιά του ώστε να μπορέσουμε να παρευρεθούμε μετά από χρόοοονια στη γιορτή του φίλου Χρήστου στην Πεντέλη.
• Και όλα πήγαν καλά, αν εξαιρέσεις ότι εμείς για ακόμη μία φορά είμασταν στο πόδι από το πρωί non-stop. Τέταρτη ημέρα σερί.
• Φτάσαμε λοιπόν στην Πεντέλη κατά τις 22.00, πετύχαμε πολλούς μαζεμένους φίλους, είπαμε πάλι όταν προλάβαμε και κατά τα μεσάνυχτα παραλάβαμε τον κοιμισμένο Στεφανάκο για να επιστρέψουμε.
• Και το project πήγε αρκετά καλά, με ανώδυνη μεταφορά στο αυτοκίνητο, και ολιγόλεπτο (κανά μισάωρο) ξύπνημα με την άφιξη στο δωμάτιό του.
• Έλα όμως που ξύπνησε στις 05.00... και στις 06.00... και στις 07.00. Πτώμα εμείς!
• Έτσι, αφού απολαύσαμε ήλιο και παιχνίδι στον παιδότοπο, επιστρέψαμε σπίτι για οικογενειακή σιέστα.
• Και το μεσημεράκι επισκεφθήκαμε τους κουμπάρους για σπιτική μακαρονάδα, παιχνίδι, κους κους, προβληματισμούς, αναλύσεις και όνειρα.
• Και όταν τα 2 μικρά τους πήγαν για απογευματινό ύπνο, ο Στεφανάκος πήγαινε στην γυάλινη πόρτα του διαδρόμου, κολλούσε το προσωπάκι του και φώναζε "Άγκη" (Άλκη δηλαδή). Ο γλυκούλης.
• Το απόγευμα ανάψαμε και το 1ο τζάκι της χρονιάς! Όχι, δεν είχε τόσο κρύο αλλά είναι τόσο ωραίο. Και ο μικρός τέντωνε τα χεράκια του για να τα ζεστάνει (όπως κάνουμε και στην Ελβετία στο αυτοκόλλητο με τον χιονάνθρωπο που ζεσταίνεται στο τζάκι).
• Και αφού πήρε τα τηλέφωνά του (allo allo!), αφού έφαγε τα κριτσίνια του, αφού μας έκανε σφιχτές αγκαλιές, αφού μας έκανε μούσκεμα στο μπάνιο και ξεκαρδίστηκε στα γέλια, κοιμήθηκε ωραιότατα και εμείς παραγγείλαμε τα burgers μας (αδυναμίες!), βγάλαμε τα laptops για λίγη δουλειά, ζεσταθήκαμε στο τζάκι, απολαύσαμε pepper και εξισορροπήσαμε.
• Την Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου εορτάσαμε την 1η ever γιορτή του Στεφανάκου μας και ο μπαμπάς μου έκανε την τελευταία επίσκεψη στο νοσοκομείο ώστε να κλείσουν οι "εκκρεμότητες". Δύο λόγοι λοιπόν για εορτασμούς! Ευκαιρίες ούτως ή άλλως ψάχνουμε.
• Έτσι, μαζευτήκαμε το μεσημέρι τα σόγια και οι κουμπάροι, 9 ενήλικες και 7 πιτσιρίκια δηλαδή. Και το ξεσαλώσαμε όλοι! Και είχε και έναν καιρό ανοιξιάτικο! Ανοιχτά παράθυρα και βόλτες στον κήπο. Και φαγητά από τις γιαγιάδες που ανέλαβαν το catering, και παιχνίδια παντός τύπου, και αγκαλιές, και φωτογραφίες....
• Και αργά το απόγευμα αφού αναχώρισαν οι μεσημεριανοί, κατέφτασε ο νονός του Στέφανου και η φίλη Κατερίνα για κρασί, δώρα και συζητήσεις.
• Από τις 13.00 έως τις 20.00 ο Στεφανάκος δεν κάθισε λεπτό! Με όλους έπαιξε, με όλους έφαγε, με όλους γέλασε, με όλους κυνηγήθηκε, με όλους φωτογραφήθηκε. Και όλα τα πιτσιρίκια τον περιποιήθηκαν δεόντως!
• Και κοιμηθήκαμε όλοι πτώμα! Αλλά δυστυχώς το βράδυ δεν πήγε πολύ καλά με 2 ξυπνήματα σε καίριες ώρες.
• Και το πρωί είχαμε συμμάζεμα (από πού να το πιάσεις!) και χτένισμα και αναχώριση για τα βόρεια.
• Και το μεσημεράκι επετειακή συνάντηση με τα κορίτσια της κοκοβίλτον και των οικογενειών μας. Μία μας έλειψε. Οπότε είμασταν σύνολο 4 οικογένειες, με πιτσιρίκια από 3 μηνών έως 6 χρονών.
• Και είχαμε τόοοοοσα να πούμε -όπως πάντα. Και όσος καιρός και αν έχει περάσει, η αγάπη και το νοιάξιμο και το δέσιμο παραμένει ίδιο. Και το γέλιο. Και οι ιστορίες.
• Και είναι όλες καλά, γερές, δυνατές, προσπαθώντας για το καλύτερο και τις περιβόητες ισορροπίες που όλο και δυσκολεύουν.
• Και το βραδάκι πέρασε και ο Georgys από το σπίτι που είχαμε πολλά να πούμε. 
• Και ο μικρός δεν έλεγε να σταματήσει το παιχνίδι, και τα νάζια, και τα κριτσίνια.
• Βαλίτσες δεν φτιάξαμε αλλά όπως διαβάζετε αυτή την ανάρτηση το δίδυμο ετοιμάζεται για αναχώριση χωρίς το φυστίκι. Πρώτη φορά ever.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα