Δόσις ολίγη τε φίλη τε.

Δώρα! Ακριβά, οικονομικά, εύστοχα, άστοχα, πρωτότυπα, κοινότυπα, ενδιαφέροντα, βαρετά, αναμενόμενα, αναπάντεχα. Σίγουρα έχετε λάβει και έχετε προσφέρει αμέεετρητα δώρα όλα αυτά τα χρόνια. Για εμένα είναι κάθε φορά και μία νέα, συναρπαστική περιπέτεια. Να βρεις αυτό που ταιριάζει στον παραλήπτη. Αυτό που θα φωτίσει το πρόσωπό του με το πρώτο αντίκρυσμα γιατί θα εκπέμπει τη φροντίδα, τη σκέψη, την αγάπη που έβαλες. Γιατί θα είναι ένα δείγμα του πόσο καλά τον γνωρίζεις και τον νοιάζεσαι. Γιατί δεν αγόρασες το μαύρο μπλουζάκι με την νεκροκεφαλή (που εσύ άνετα θα φορούσες) αλλά το ροζ με τα λουλούδια (που εκείνη άνετα θα φορούσε). Πόσες φορές έχω λάβει δώρα που αντιπροσωπεύουν το γούστο του αποστολέα αλλά όχι του αποδέκτη. Δε λέω, δεν μπορείς να αγοράσεις κάτι που δεν σου αρέσει καθόλου, αλλά αντίστοιχα δεν μπορείς να προσφέρεις και κάτι που πιθανότητα δεν θα του/της αρέσει. Οπότε η λύση είναι κάπου στη μέση. Και έτσι η ρομαντική μου μαμά, που πάντα φορά πλουμιστά ρούχα με κεντήματα και πέρλες και λουλούδια, στις δυο της τις κόρες δεν αγοράζει ποτέ τέτοια. Γιατί ξέρει ότι δεν θα τα φορέσουμε. Δεν μας αντιπροσωπεύουν. Βρίσκει όμως πάντα κάτι που να αρέσει και σε εκείνη και σε εμάς με αποτέλεσμα οι ντουλάπες μας να είναι γεμάτες από δικά της δώρα. 

Και σαν να ακούω κάποιους από εσάς: μα δώρα; τέτοιες εποχές; κοστίζουν τόσο! Όχι απαραίτητα! Υπάρχει πιο ωραίο δώρο από το χειροποίητο; Ποιος δεν θα εκτιμήσει ένα κουτί με σπιτικά μπισκότα; Ή ένα βαζάκι με τη δική σας μαρμελάδα; Ή ένα γλαστράκι που ζωγραφίσατε εσείς και φυτέψατε με το αγαπημένο του/της παχύφυτο; Ή ένα καδράκι με τη δική σας ζωγραφιά ή φωτογραφίες; Οι λύσεις είναι αμέτρητες και τα χρήματα δεν είναι σχεδόν ποτέ το κριτήριο. Ο χρόνος είναι, η διάθεση, το μεράκι, η αγάπη και η σκέψη. Πόσα δώρα έχω λάβει αξίας που όμως δεν έκρυβαν καμία σκέψη και νοιάξη από πίσω, και πόσα, από την άλλη, που η αξία μπορεί να ήταν μηδαμινή αλλά έκρυβαν τόση αγάπη και φιλία. Είναι τόσο όμορφο να βλέπεις μέσα από ένα δώρο πόσο καλά σε γνωρίζουν οι δικοί σου άνθρωποι. Που θα σου πάρουν ακόμα ένα σημειωματάριο (και ας έχεις πλέον συλλογή) γιατί ξέρουν πόσο τα αγαπάς. Και θα διαλέξουν το τσάι που πίνεις. Και την βιογραφία του αγαπημένου σου τραγουδιστή. Και εκείνο το καρώ παντελόνι που έψαχνες αλλά δεν έβρισκες. Και τις πένες για να ξεκινήσεις -επιτέλους- τις καλλιγραφίες σου. Είναι τόσο όμορφο να προσφέρεις. Η χαρά μου είναι πάντα τόσο μεγαλύτερη όταν προσφέρω παρά όταν λαμβάνω. Γιατί έχω αυτή τη γλυκειά αγωνία για το πώς θα ταιριάξει στον παραλήπτη αυτό που επέλεξα και πώς θα το ευχαριστηθεί μέσα στα χρόνια και αν θα είναι τελικά αυτό που ποθούσε. Γιατί θα έχει και εμένα στη σκέψη του/της όποτε το φοράει ή το χρησιμοποιεί. Και έτσι ένα δωράκι μετατρέπεται σε μια αόρατη αλυσίδα που μας κρατά ενωμένους με τους αγαπημένους μας. Και ας είναι ακόμη ένα θαλασσί πουκάμισο από τα δεκάδες που ήδη έχει. Αυτό όμως θα είναι από εσένα.

Προσφέρετε με αγάπη. Εξάλλου κανείς δεν έγινε ποτέ φτωχότερος προσφέροντας. 

ανδριάνα

ΥΓ. Ο τίτλος είναι φράση από τον Όμηρο και σημαίνει "προσφορά μικρή αλλά εγκάρδια".
ΥΓ2. Και το μικρό γραφιστικό πιο πάνω, εγώ το έφτιαξα... Ωραίο δεν βγήκε;