How was your week (x2)?

  • Παρασκευή και ξεκίνησε το οδοιπορικό.
  • Και τελικά τα αεροδρόμια είναι μαρκάν πιο κουραστικά από τις πτήσεις (ακόμα και από αυτές που διαρκούν 10 ώρες).
  • Έτσι ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά με όλες τις βαλίτσες, με τον Στέφανο που δεν ήθελε να περπατήσει, με το πάρκινγκ, με τις μετακινήσεις, με όλες τις ουρές και τους ελέγχους! 
  • Και αυτή τη φορά ήταν σαν να έγραφε το κούτελό μου "τρομοκράτης". Δεν υπήρχε έλεγχος που να μην πέρασα! Τακτικός και έκτακτος, στην Ελβετία και στην Αμερική! Διαβατήρια (μέχρι και την άδεια παραμονής μου μου ζήτησαν στην Ελβετία), εκρηκτικά, τρόφιμα.....
  • Η πτήση πήγε όμως καλά, παρόλο που ο Στεφανάκος ξανα-ανέβασε πυρετό (ευτυχώς είμασταν οργανωμένοι με τα φάρμακα). Παρέμεινε όμως ήρεμος και κοιμήθηκε αρκετά, σε δόσεις και εναλλάξ πάνω σε εμένα και στον συνοδοιπόρο, παρακολούθησε τα Pat Patrouille (στα γαλλικά) με τα θαλασσί του ακουστικά, δεν έφαγε τίποτα και παρέμεινε ήρεμος καθ' όλη τη διάρκεια.
  • Εγώ από την άλλη, παρακολούθησα 2 ταινίες: Το A Star is Born (το οποίο βρήκα εξαιρετικό -ειδικά τον Bradley Cooper- και το οποίο με έκανε να κλαίω με λυγμούς, τόσο που μου έκανε νοήματα ο συνοδοιπόρος από την άλλη άκρη για να καταλάβει τι μου συμβαίνει) και το Bohemian Rhapsody (που βρήκα κάπως επιφανειακό και μέτριο).
  • Με αυτά και με εκείνα, πατήσαμε πόδι στο Μαϊάμι, περιμέναμε καμιά ωρίτσα για τον κλασικό έλεγχο διαβατηρίων και στην έξοδο μάς περίμενε ο αδελφός μου και οι 32 βαθμοί Κελσίου. Εξαιρετικά!
  • Σπίτι, τακτοποίηση, δωράκια και βουρ στην πισίνα! Αχ καλοκαιράκι -επιτέλους.
  • Και κάπως έτσι κύλησαν οι περισσότερες ημέρες, με πισίνα, ήλιο, παιχνίδια με τα μικρά, περιπάτους με τον τετράποδό μας φίλο Cullen, φαγητά από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη (από sushi μέχρι Περουβιανό και Μεξικάνικο), συζητήσεις και αναλύσεις.
  • Την Κυριακή οργανώθηκε και ένα BBQ ενόψει της Δευτεριάτικης αργίας (Memorial Day) αλλά και των γενεθλίων του αδελφού.
  • Έτσι έψησαν κρέατα για να φάει όλη η γειτονιά, κολυμπήσαμε, παίξαμε, γελάσαμε.
  • Και ο Στεφανάκος τα πήγε καλά με το jet lag και μόνο το πρώτο βράδυ ξύπνησε εκεί κατά τις 2.30 και έμεινε ξύπνιος για καμιά ωρίτσα. Τις υπόλοιπες ημέρες κοιμόταν κανονικά όλο το βράδυ απλά εκεί κατά το μεσημέρι που ήταν η ώρα του ελβετικού του βραδινού ύπνου έπεφταν οι ασφάλειες!
  • Έτσι την πατήσαμε το Σάββατο και φύγαμε άρον - άρον από το εμπορικό γιατί ήταν ο κακομοίρης σε σχεδόν λιπόθυμη κατάσταση. Τόσο που ανησυχήσαμε! Μετά όμως από μια ωρίτσας ύπνο και ένα μπανάκι ήταν μια χαρά.
  • Από το jet lag τα πήγαμε λοιπόν καλά, από ύπνο εμείς οι ενήλικες δεν τα πήγαμε όμως καθώς η συγκοίμιση με τον Στέφανο δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση έτσι όπως γυρνάει σαν σβούρα! Έτσι τα πηγαίναμε εναλλάξ τα βράδια και ο ένας τουλάχιστον κατάφερνε να κοιμηθεί. Ο άλλος απέκρουε τις κλωτσιές και έσωζε τον Στέφανο από τις βουτιές στο κενό.
  • Επίσης δεν τα πήγαμε πολύ καλά με το πείσμα και τα όχι του αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Πρώτη φορά στα χρονικά που ήθελε να μείνει σπίτι! Το ζήσαμε και αυτό. Και γενικά μια άρνηση ακόμα και σε αυτά που συνήθως αγαπά. Ουφ. Δύσκολα.
  • Τις υπόλοιπες, καθημερινές που ο αδελφός και η σύζυγός του βρίσκονταν στη δουλειά, εμείς κάναμε βόλτες στο κέντρο, στο Miami Beach, επισκεφθήκαμε την ιστορική πισίνα Venetian Pool, φάγαμε πρωϊνό με την γειτόνισσα Susan που είχαμε να δούμε 6 χρόνια, και γενικά ξεκουραστήκαμε και λιαστήκαμε.
  • Επισκεφθήκαμε και το αγαπημένο Wynwood για ένα απογευματινό παγωτό, το Aventura Mall για ψώνια και το σπίτι των φίλων που είναι πλέον και αυτοί μόνιμοι κάτοικοι Μαϊάμι εδώ και κανα-δυο χρόνια.
  • Και όλες τις ημέρες, παρόλους τους 30-32 βαθμούς και την απίστευτη υγρασία, ο Στεφανάκος δεν φόρεσε σορτς ούτε μία φορά! Είχε βλέπετε πάντα ψύχρα εντός (και στο σπίτι και στα μαγαζιά) από τον κλιματισμό οπότε με βάση αυτή τη θερμοκρασία αποφάσιζε και το ντύσιμό του. Με αποτέλεσμα να αγοράσουμε επιπλέον φόρμες γιατί η μισή του βαλίτσα ήταν σορτσάκια και βερμούδες.
  • Και την Παρασκευή είχαμε reunion καθώς κατέφτασαν στο Μαϊάμι και οι αδελφικοί μας φίλοι από τη Νέα Υόρκη. Τι χαρά!
  • Έτσι, περάσαμε την ημέρα όλοι παρέα στον Ζωολογικό Κήπο και μετά στο σπίτι για βουτιές και starbucks delivery (ω ναι!).
  • Και φτάσαμε σιγά - σιγά στο σαββατοκύριακο και στην Κυριακάτική μας αναχώριση, με ανάμεικτα συναισθήματα, με αναπάντεχες εξελίξεις, με απογοητεύσεις αλλά και μαθήματα. Βόμβα το κεφάλι μου, πλημμύρα τα συναισθήματα, ηφαίστειο ο θυμός... από πού να το πρωτοπιάσω. Το μάζεψα όμως κάπως μέσα μου, το ανέλυσα και ίσως να πήρα το μάθημά μου. Θα δείξει.
  • Και ο γυρισμός ήταν βραδινός και πολύ πιο εύκολος καθώς ο Στεφανάκος κοιμήθηκε τουλάχιστον 5-6 ώρες, συν άλλη μία στο αυτοκίνητο στη διαδρομή Ζυρίχη - Neuchatel, οπότε έφτασε φρέσκος - φρέσκος σπίτι. Ο συνοδοιπόρος βέβαια πτώμα οπότε κοιμήθηκε ένα απογευματινό 2ωρο ενώ ο Στεφανάκος και εγώ παίζαμε και τακτοποιούσαμε.
  • Και με την επιστροφή μας, εκτός από λογαριασμούς (γκρρ..) το γραμματοκιβώτιό μας έκρυβε και μία καρτ ποστάλ. Από τον νονό, για τον Στεφανάκο, από το πρόσφατό του ταξίδι στην Ιταλία! Πόσο τον αγαπώ για αυτές τις μικρές αλλά και τόσο πολύτιμες πράξεις αγάπης. Ευχαριστούμε :) ! 
  • Και η Ελβετία μάς υποδέχτηκε καλοκαιρινή, με σχεδόν 30 βαθμούς! Τι δώρο!
  • Και το βράδυ κοιμήθηκα από τις 20.00! Τόση ήταν η κούρασή μου.
  • Τρίτη και επιστροφή στις δουλίτσες μας (όπως λέει και ο Στέφανος) και στον παιδικό σταθμό. Με ηρεμία και συνεργασία.
  • Και ήταν τόσο πηγμένη η ημέρα που ούτε που το κατάλαβα πότε πήγε 17.00! Το ευχαριστήθηκα όμως. Μου είχαν λείψει πρέπει να παραδεχτώ. Όχι οι ασυνέπειες και οι αβεβαιότητες των διαφόρων projects όσο οι συνάδελφοι και η συνεργασία μας.
  • Και μαζί με τις δουλίτσες επιστρέψαμε και στην γιόγκα, βεβαίως βεβαίως! Και όλο και έχουμε νέες αφίξεις και μεγαλώνει η παρέα.
  • Και η Τετάρτη συνεχίστηκε γεμάτη, αφού άφησα τον μικρό το πρωί στον σταθμό, με νέα projects, ετοιμασίες για τις ελληνικές μας - καλοκαιρινές διακοπές (and the winner is.... Τζια!), μαγειρικές και συμμαζέματα (μέρος #35).
  • Και η Πέμπτη ξημέρωσε με συννεφιά και ψιλόβροχο (not again!) και με βρήκε με καλοκαιρινή αμφίεση και πρωϊνό τρέξιμο γιατί -πάλι- κλείσαμε το ξυπνητήρι και κατά τύχη άνοιξα τα μάτια μου στις 07.30 (αντί για τις 07.00 που ξυπνάμε). 
  • Τέτοια ήταν η κούρασή μας αυτή την εβδομάδα που δεν μπορούσαμε να ξυπνήσουμε το πρωί. Και οι τρεις.
  • Η ημέρα κύλησε καλά, δημιουργικά και γεμάτα και το απόγευμα ο Στεφανάκος ήταν σε τρελά κέφια και παίξαμε (και μαζί και χώρια) εξαιρετικά!
  • Και το βράδυ είχε Handmaid's Tale Season #3! Επιτέλους!
Καλό σαββατοκύριακο αγαπημένοι!
Για εμάς τριήμερο (λόγω του καθολικού Αγίου Πνεύματος)! Γιούπι!

ανδριάνα

Σχόλια

  1. Οι δυσκολίες κ οι κακοτοπιές έχουν νόημα ύπαρξης μόνο αν λειτουργούν ως μαθήματα ... το ίδιο κ τα λάθη
    Θέλει μεγάλη δύναμη να καταλάβεις κ να αποδειχθείς το μάθημα πιυ θα σου δωθεί
    Ακόμη δε μεγαλύτερη για να το αξιοποιήσεις
    Σε ένα δε ενδοοικογενειακό καυγά ... σοβαρό ή μη.... τα μαθήματα δίδονται εις αμφότερες τις πλευρές ... εκεί είναι πιυ πρέπει να κατανοήσει ο καθεις το σφάλμα, την κακιά στιγμή, το μάθημα κ να αρπάξει την ευκαιρία της αυτοκριτικής κ της αξιολόγησης της απέναντι πλευράς
    Πολύτιμα μαθήματα για όλους αν κ επίπονα κ στενάχωρα
    Τα αγαθά όμως , όποια κ να είναι, κόποις κτώνται....
    Εύχομαι κάθε μεγάλης τρυκιμίας της ζωής σας
    να ακολουθεί ο η ήλιος κ η ομορφιά ....ΠΑΝΤΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana