HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα και μέσα σε όλα, κατέφτασαν και οι ωραίες μας, κίτρινες, μεταλλικές καρέκλες για τον πίσω κήπο.
• Και το βράδυ είχε 2 ματσάρες (χιχι) στο πλαίσιο του EURO, Κροατία - Ισπανία με τους αγαπημένους Κροάτες να χάνουν στην παράταση, και Ελβετία - Γαλλία με τους Ελβετούς να κάνουν την έκπληξη -και να μην το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι.
• Τρίτη, και η δουλειά συνεχίζει να τραβάει την ανηφόρα. Τα μάτια μου έτσουζαν στο τέλος της ημέρας.
• Και οι κατταρακτώδεις βροχές καλά κρατούν.
• Το βράδυ ξεκινήσαμε και καινούργια σειρά, το The Undoing με τους αγαπημένους Nicole Kidman και Hugh Grant. Και είδαμε δύο επεισόδια στη σειρά γιατί μας κυρίευσε η αγωνία ήδη από το πρώτο. Πω πω... Το έχετε δει;
• Έκανε και ο συνοδοιπόρος την 2η δόση του εμβολίου και σε γενικές γραμμές ήταν οκ, πέραν του πόνου - μουδιάσματος του χεριού.
• Έφτιαξε και ο Στεφανάκος μία ... δημιουργία να την πω; ζωγραφιά να την πω; για την γιαγιά του ενόψει της επίσκεψής της (ζωγράφισε, κόλλησε λεβάντες που έκοψε από τον κήπο και αυτοκόλλητα, μου ζήτησε να του γράψω ευχές, έβαλε 3d δημιουργίες... χαμός).
• Τετάρτη και η ημέρα εξελίχθηκε σε μαραθώνιο με προγραμματισμό σε λεπτομέρεια δεκαλέπτου!
• Γιατί η ημέρα ήταν γεμάτη, επαγγελματικά, οικογενειακά και προσωπικά.
• Έτσι, το μεσημέρι έπρεπε να παραλάβω τον Στέφανο από τον παιδικό σταθμό (γιατί η Τετάρτη είναι μισή ημέρα) μαζί με έναν συμμαθητή του και να τους μεταφέρω στο γενέθλιο πάρτυ ενός τρίτου συμμαθητή.
• Να επιστρέψω για τα calls, να ξαναφύγω ώστε να τον παραλάβω κατά τις 17.00, να επιστρέψω σπίτι για ακόμα μερικά calls, να πεταχτώ στο σπίτι του φίλου στην Λωζάνη ώστε να πάρω το κλειδί για να του ποτίζω τα φυτά ενώ θα λείπει διακοπές, και να επιστρέψω στο Lutry ώστε να συναντήσω τη φίλη Μαργαρίτα για ένα ποτήρι κρασί.
• Και τα κατάφερα! Σαν ελβετικό ρολόι!
• "Μαμά, ξέρεις πώς γίνεται η βροχή; Είναι τα σύννεφα που έρχονται πολύ - πολύ κοντά το ένα στο άλλο, και σαν να συγκρούονται και το φτέρνισμά τους είναι η βροχή".
• Πέμπτη και ήταν η σειρά του συνοδοιπόρου να συναντήσει τους συναδέλφους του. Έτσι, έφυγε από νωρίς για καφέ, συνέχισαν για φαγητό και μετά για ποτό.
• Παράλληλα, παρέλαβα εγώ τον μικρό από το σχολείο, πήγαμε σούπερ-μάρκετ, γυρίσαμε, μαγειρέψαμε, φάγαμε, κάναμε το μπάνιο μας, φτιάξαμε χειροτεχνίες για την γιαγιά και τον μπαμπά, παίξαμε.....
• Και το αρχικό πρόγραμμα ήταν ότι θα επέστρεφε ο συνοδοιπορος κατά τις 21.00 καθώς είχα την 2η δόση του εμβολίου μου στις 21.30. Έλα όμως που όλως τυχαίως ήλεγξα τα emails μου και στις 20.00 μου είχαν στείλει αν μπορώ να πάω νωρίτερα. Αφού λοιπόν τους απαντώ ότι δεν είναι εφικτό, μου απαντούν απλά ότι έχουν ακυρωθεί πολλά βραδινά ραντεβού και δεν μπορούν να κρατήσουν το προσωπικό μόνο για 3 ανθρώπους οπότε να κλείσω άλλο. ΣΟΚ!
• Και δώστου emails και δώστου τηλέφωνα και δώστου εξηγήσεις ότι έχω προγραμματισμένο ταξίδι σε 2 περίπου εβδομάδες.... Και πάρε τον συνοδοιπόρο να έρθει νωρίτερα ώστε να είμαι εκεί πριν τις 21.30 και ξαναπάρτον να μην έρθει γιατί τελικά θα το κλείσουν το κέντρο όπως και να 'χει και θα πάω τελικά την επομένη στο άλλο κέντρο της Λωζάνης.
• Με αυτά και με εκείνα, ο Στεφανάκος που 1. περίμενε τον μπαμπά του και 2. έχει συνηθίσει να τον κοιμίζει αυτός τον τελευταίο καιρό, δυσκολεύτηκε πολύ. Στεναχωρήθηκε και αυτός και εγώ ενώ μάταια προσπαθούσα να τον ηρεμήσω, να του εξηγήσω, να του δείξω ότι τον καταλαβαίνω αλλά και ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Έτσι, περάσαμε ένα δύσκολο μισάωρο το οποίο όμως ήταν θεωρώ ένα πολύτιμο μάθημα και για τους δυο μας.
• Και έκλαψε πολύ, και είπε πράγματα που με πλήγωσαν, αλλά στο τέλος κοιμήθηκε και ξύπνησε μέσα στη νύχτα, κατά τις 03.00, φωνάζοντάς με να πάω στο δωμάτιό του και ζητώντας μου να ξαπλώσω μαζί του. Πιστεύω ότι αισθανόταν άσχημα για όλα όσα συνέβησαν. Έτσι, τον πήρα μαζί μας στο κρεβάτι και κοιμηθήκαμε αγκαλιά (εγώ δεν κοιμήθηκα αλλά τον είχα δίπλα μου και άκουγα την ανάσα του οπότε όλα καλά).
• Παρασκευή και κατάφερα, μετά από όλα αυτά, να κάνω την 2η δόση του εμβολίου. Μπαμ μπαμ.
• Τελευταία ημέρα και του πρώτου σχολικού έτους και για τον Στεφανάκο μας! Και στο UAPE (στον παιδικό σταθμό δηλαδή που πηγαίνει μετά το σχολείο) έδωσαν και από ένα μετάλλιο σε κάθε παιδί για μία ξεχωριστή του ιδιότητα. Και για τον Στέφανο ήταν η γενναιοδωρία.
• Και το απόγευμα, τα αγόρια παρέλαβαν την γιαγιά Λένα από το αεροδρόμιο! Τι καλά!
• Έτσι, μαγειρέψαμε παρέα, της έκανε τουρ του σπιτιού ο Στέφανος, ανοίξαμε όλα μας τα δωράκια (βρώσιμα και μη), και περάσαμε όμορφα.
• Το βράδυ μου όμως εξελίχθηκε σε περιπέτεια.
• Ανέβασα πυρετό, είχα ρήγη, άρχισε να πονάει όλο μου το σώμα (κόκκαλα και μυς), μετά το παυσίπονο άρχισα να ιδρώνω... και το πρωί ξύπνησα ταλαιπωρημένη και κατάκοπη.
• Και δυστυχώς, αυτή η αίσθηση πόνου, κούρασης και πυρετού με ακολούθησε όλο το Σάββατο.
• Παρόλα αυτά, και παρόλη τη βροχή, βγήκαμε βόλτα στο κέντρο της Λωζάνης, φάγαμε στη Luigia που για πρώτη φορά ήταν σκέτη απογοήτευση (και το φαγητό αλλά κυρίως η εξυπηρέτηση) και επιστρέψαμε σπίτι καθώς η βροχή συνεχίστηκε όλη μέρα.
• Τέτοια ταλαιπωρία είχα να περάσω από τότε που φοιτήτρια είχα λοιμώδη μονοπυρήνωση. Πω πω.
• Το βράδυ του Σαββάτου πήγε πολύ καλύτερα (με τα παυσίπονα βεβαίως και για τον πυρετό αλλά και τον πόνο) και έτσι την Κυριακή ξύπνησα -σχεδόν- περδίκι!
• Η βροχή και το κρύο όμως συνεχίστηκαν (σαν να ζούμε ξανά ένα Νοέμβρη).
• Και τα πρωινά, τώρα που είναι η γιαγιά του στο διπλανό δωμάτιο, με το που ξυπνάει πηγαίνει ήσυχα - ήσυχα σε εκείνη, της λέει καλημέρα, ανεβαίνει στο κρεβάτι και συνεχίζουν μαζί τον ύπνο.
• Έτσι, κερδίζουμε και εμείς καμιά ωρίτσα επιπλέον ύπνου.
• Μετά τα πρωινά μας και τη πρωινή χαλάρωση, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε για μια βόλτα (έστω με το αυτοκίνητο) προς το όμορφο Lavaux.
• Κάναμε διάφορες στάσεις για να θαυμάσουμε και να φωτογραφίσουμε τη θέα και τα όμορφα χωριά, και τελικά, φτάνοντας στο Cully, η βροχή είχε κοπάσει λίγο οπότε αποφασίσαμε να βγούμε για περπάτημα. 
• Και το περπάτημα έγινε τελικά βόλτα στην τοπική αγορά (έστω με ομπρέλες), παιχνίδι στην παιδική χαρά και εν τέλει ελαφρύ μεσημεριανό στο όμορφο εστιατόριο δίπλα στη λίμνη. Εξαιρετικά!
• Επιστροφή σπίτι για γενική ξεκούραση, ψήσιμο του ψωμιού που φούσκωνε εδώ και 18 ώρες, μαγείρεμα των γιγάντων, παιχνίδι και απογευματινή, περιπατιτική βόλτα στη γειτονιά με το που ξεπρόβαλε λίγο ο ήλιος.
• Και είναι τόσο χαρούμενος και ενθουσιασμένος ο Στεφανάκος που έχει την γιαγιά του εδώ. Δεν σταματά λεπτό.
• Περιττό να σας πω πως με τόση βροχή και υγρασία και κρύο, στον κήπο μας βγήκαν μανιτάρια ξανά! Σαν το φθινόπωρο! Τι ζούμε~
• Ολοκληρώσαμε και τη νέα μας σειρά, το Undoing, και την βρήκα εξαιρετική, ειδικά τις ερμηνείες και την ατμόσφαιρα.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα