HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα και ο πόνος στην πλάτη (στην δεξιά ωμοπλάτη συγκεκριμένα) όλο και χειροτέρευε. Και ενώ υπέθετα ότι είναι από τον κλιματισμό που πλέον έχω ξεσυνηθίσει, άρχισαν να με τσούζουν και τα μάτια μου.
• Έκανα λοιπόν το τεστ covid καλού - κακού το οποίο βγήκε θετικό.
• Here we go again.... :(
• Ο Στεφανάκος βρισκόταν ακόμα σε διακοπές, ευτυχώς. Ο συνοδοιπόρος σε απόσταση, σε χωριστές κρεβατοκάμαρες και με μάσκα όταν διασταυρωνόμασταν. 
• Και ειλικρινά, δεν με νοιάζει για εμένα. Θα κάνω υπομονή, θα ταλαιπωρηθώ για μερικές μέρες και θα περάσει. Για τα αγόρια ανησυχώ μην ξεκινήσει το domino και περάσουμε 2 εβδομάδες εσώκλειστοι.
• Η δουλειά όμως δουλειά!
• Δεν πτοούμαστε όμως! Έτσι το βραδάκι μίλησα με την Λευκαδίτισσα φίλη Εύα για να μας δώσει κατευθύνσεις ενόψει του 4ημέρου που θα περάσουμε στο νησί τον Αύγουστο.
• Τρίτη, και το είπα στους κοντινούς μου συνεργάτες, δεν σταμάτησα όμως να δουλεύω λεπτό.
• Ενημερώσαμε και τις οικογένειές μας και το απόγευμα υποδεχτήκαμε τον Στεφανάκο μας μετά από 1 ολόκληρη εβδομάδα!
• Εγώ με μάσκα και σε απόσταση αλλά η χαρά μου ήταν η ίδια. Πόσο μου είχε λείψει!
• Και μας είπε τα νέα του, μας έδειξε τα souvenirs που μας αγόρασε (ένα κερί και ένα μαγνητάκι και κάτι βότσαλα και κάτι σαπουνάκια...) και ήταν και αυτός πολύ χαρούμενος που ανταμώσαμε ξανά.
• Εύκολο το set up στο σπίτι δεν είναι αλλά τι να κάνουμε. Τουλάχιστον να βγουν αλώβητα τα αγόρια.
• Και η πλάτη όλο να χειροτερεύει... Κάθε φορά που κινούσα το δεξί χέρι, να νιώθω καρφιά στο κόκκαλο της ωμοπλάτης! Να ήταν σύμπτωμα του κορωνοϊού ή όχι; Ποιος ξέρει!
• Ο Στεφανάκος και εγώ κοιμηθήκαμε σχετικά νωρίς και ξυπνήσαμε σχετικά αργά (κατά τις 08.00!).
• Εγώ όλη μέρα σε μια καρέκλα να αγκομαχώ ανάμεσα στα αναρίθμητα calls που είχα, ο Στεφανάκος κάτω με τον συνοδοιπόρο να παίζει, να βλέπει λίγο τηλεόραση, να ανεβαίνει να δει πώς τα πάω, να φτιάχνει lego, να παίζει σκοποβολή....
• Μέσα σε όλα, φωτιές και στην Πεντέλη. Ουφ... 
• Πέμπτη και ναι, ξύπνησα και αισθανόμουν πολύ καλύτερα. Αν εξαιρέσουμε την πλάτη (που ακόμα μου έδινε μικρά ηλεκτροσόκ κάθε φορά που κουνούσα τη δεξιά μου πλευρά), όλα τα συμπτώματα είχαν εξαφανιστεί.
• Και αυτό επιβεβαίωσε και το τεστ: αρνητικό! Τι χαρά ήταν αυτή!
• Πήγα και για ένα PCR ώστε να είμαι σίγουρη.
• Το απόγευμα βγήκαμε λοιπόν οικογενειακώς από το σπίτι με τον Στεφανάκο να είναι εκστασιασμένος που μπορούσε να κάτσει μαζί μου, να με αγκαλιάσει... και εγώ επίσης!
• "Μαμά το αποφάσισα, θα είμαι ο μπάτλερ σου για τις επόμενες 6 μέρες".
• Πήγαμε λοιπόν στην όμορφη Βουλιαγμένη για γρήγορο φαγητό, παγωτό παρέα με μικρά βαφλάκια στο one of a kind Waffle House, περπάτημα δίπλα στη θάλασσα, φωτογραφίες και πόζες. 
• Τι ωραία που είναι όταν είσαι υγιής & ελεύθερος! Και ας είχα ακόμα τους πόνους στην πλάτη.
• Τι όμορφη που είναι και η Βουλιαγμένη. Και κάθε χρόνο την βελτιώνουν.
• Παρασκευή, με τους πόνους ακόμα εκεί, αλλά και με ραντεβού -επιτέλους- στον χειροπράκτωρ μήπως μπορεί να βοηθήσει.
• Και βρήκε γενικά την πλάτη μου σε άθλια κατάσταση (κλασικά από πίεση και στρες) και με παίδεψε για κανά μισάωρο (τι πόνος) αλλά έφυγα ανακουφισμένη, με απανωτά ραντεβού μέχρι να φύγω μήπως και στρώσω.
• Το απόγευμα κατεβήκαμε οι τρεις μας στην Βουλιαγμένη για μπάνιο και ήταν τόσο όμορφα και ήσυχα! Κολυμπήσαμε, παίξαμε με το φρίσμπυ (πόσο καλός είναι ο Στεφανάκος!), τσιμπήσαμε πίτσες και γιαούρτια με φρούτα, ξαπλώσαμε αγκαλιά και όταν άρχισε πια να δύει ο ήλιος, επιστρέψαμε σπίτι.
• Σάββατο και έσμιξε πάλι η ευρύτερη οικογένεια στην κλασική πλαζ της Βάρκιζας.
• Και εκεί η γιαγιά Αλεξάνδρα έμαθε στον Στεφανάκο τάβλι! Πόρτες! Ξεκίνησε με την γιαγιά λοιπόν και μετά παρακολουθούσε όλα τα παιχνίδια και έπαιξε με ακόμη 3-4 γεμάτος ενθουσιασμό!
• Καθίσαμε μέχρι αργά το απόγευμα όπου και αναχωρήσαμε οι τρεις μας για την Κηφισιά και διανυκτέρευση στην βόρεια γιαγιά.
• Είχαμε πλάνα για δείπνο με τις παλιές μου συναδέλφους αλλά μία ήταν ακόμα με κόβιντ οπότε το μεταφέραμε.
• Έτσι, ο Στεφανάκος έμεινε με την γιαγιά του και εμείς περπατήσαμε μέχρι την πλατεία με τον φίλο Χρήστο και καθίσαμε στην ωραία αυλή του Hyde, πίνοντας εξαιρετική, λευκή σαγκρία και βγάζοντας τα εσώψυχά μας! Αχ οι φίλοι!
• Επιστρέψαμε αργά το βράδυ, κοιμηθήκαμε όλοι εκεί και ξυπνήσαμε σε μια πολλή ζεστή και γεμάτη Κυριακή.
• Πρωινό, κουβέντες, επίσκεψη της φίλης Φαίης από δίπλα για μια αγκαλιά και γρήγορη ανασκόπηση των νέων μας και το μεσημεράκι ανηφορήσαμε στην Πολιτεία (πόσα χρόνια είχα να πάω!) για να πιούμε καφέ με τον νονό
• Πόση ζέστη! Πω πω! Είμαι και υποτασική, μάλλον έχω ξεσυνηθίσει και λιγάκι και με έπιασε δυσφορία.
• Και ενώ ο Στεφανάκος ήταν μες στην καλή χαρά όλες αυτές τις μέρες, τι τον έπιασε και το πρώτο μισό της συνάντησης ήταν μουτρωμένος και κακόκεφος. Για άγνωστο λόγο προς εμάς του χάλασε η διάθεση και κατά κάποιο μαγικό τρόπο κάποια στιγμή του επανήλθε.
• Έτσι, στο δεύτερο μέρος ήταν όλο αγκαλιές και ιστορίες και γέλια .... Και δοκιμές με το αυτοκίνητου του νονού που γίνεται κάμπριο, και δώρα.
• Επιστροφή σπίτι της γιαγιάς για κλασικό, ελληνικό, καλοκαιρινό μενού: καγιανά με πατάτες τηγανιτές και βραστά λαχανικά.
• Ξεκούραση, ανασυγκρότηση και αναχώρηση το απόγευμα για το σπίτι της Εύας και του Λάζαρου, των φίλων που επέστρεψαν πριν μερικά χρόνια από την Ελβετία.
• Εκεί καθίσαμε μέχρι αργά το βράδυ με τα μικρά να παίζουν από lego και μπάλα μέχρι ποδήλατα και κυνηγητό, και εμάς να αναλύουμε όλα τα ανοιχτά θέματα Ελβετίας και Ελλάδας.
• Και είναι βρε παιδί μου σαν να μην έχει περάσει μια μέρα, και ας βλέπουμε τους περισσότερους φίλους μας κάθε εξάμηνο. Και ναι, δεν ισχύει το ίδιο με όλους γιατί με κάποιους οι αποστάσεις έχουν βαρύνει κάπως τη σχέση και το κλίμα (αν και για εμένα οι αποστάσεις είναι προφάσεις) αλλά τέλος πάντων.
• Επιστροφή αργά το βράδυ σπίτι, γεμάτοι και κουρασμένοι.

Καλή εβδομάδα! Αυτή και φύγαμε!

ανδριάνα