HOW WAS YOUR WEEK?

• Τι εβδομάδα ήταν (και) αυτή;!
• Νιώθετε και εσείς ότι μερικές εβδομάδες δεν κάνετε τίποτε άλλο από το να δουλεύετε;
• Ε, κάπως έτσι κύλησε αυτή η εβδομάδα.
• Δευτέρα με δουλειά από το σπίτι και επιστροφή του ήλιου (στα καλά νέα της ημέρας).
• Η Τρίτη ξεκίνησε με πρωινή επίσκεψη στην οδοντίατρο για τον μηνιαίο έλεγχο των θηκών και "λιμάρισμα" των δοντιών για να δημιουργηθεί το απαραίτητο κενό ώστε να μπορούν να μετακινηθούν τα δόντια.
• Σερί στο γραφείο όπου η τρέλα με τα 2 παράλληλα λανσαρίσματα που διαχειρίζομαι σε 2 αγορές συνεχίστηκε και αυτήν την εβδομάδα ακάθεκτη.
• Φάγαμε μεσημεριανό παρέα με τους συναδέλφους από το Hub, ήπια και έναν γρήγορο καφέ με την αγαπημένη Lauren και έφυγα για να παραλάβω τον Στεφανάκο.
• Στο κλειστό γυμναστήριο του σχολείου του έχουν ξεκινήσει προπονήσεις μπάσκετ κάτι συμμαθητές του και μου είπε η δασκάλα του ότι μπορούμε να ρωτήσουμε εφόσον τον ενδιαφέρει.
• Πήγαμε λοιπόν παρέα αλλά είχαν ξεκινήσει την προπόνηση και δεν ήθελα να διακόψω. Ρωτώ λοιπόν μια μαμά που παρακολουθούσε από τις κερκίδες. Δεν ήξερε πολλά, ο γιος της είχε ξεκινήσει χωρίς κάποια εγγραφή, στοιχεία του προπονητή δεν είχε... Και ενώ πασχίζω κάτι να μάθω, βλέπω τον Massamba από το γήπεδο να χαιρετά τον Στέφανο.
• "Α, είναι φίλος ο γιος σας με τον Massamba;" Ναι, της λέω. Α! Έχω το τηλέφωνο της μαμάς του οπότε μήπως ρωτήσω εκείνη για την εγγραφή, συμπληρώνω. "Εγώ είμαι η μαμά του Massamba" μου απαντά! Speechless!
• Προς υπεράσπισή μου, μία φορά την είχα δει και τότε φορούσε ένα πανέμορφο τουρμπάνι στα μαλλιά ενώ τώρα όχι. 
• Γελάσαμε και οι δύο πολύ, μου υποσχέθηκε ότι θα ρωτούσε τον προπονητή μόλις τελείωνε η προπόνηση και θα με ενημέρωνε.
• Και έτσι και έγινε! Και την ερχόμενη Τρίτη ο Στεφανάκος θα κάνει την πρώτη του προπόνηση μπάσκετ.
• "Μαμά να μου δώσεις τα σπορ ρούχα για το μπάσκετ. Θα αλλάξω εκεί που αμπιγιόμαστε". Habiller + ντυνόμαστε = αμπιγιόμαστε.
• Το βράδυ μπάσκετ ο συνοδοιπόρος - Εκατομμυριούχο εμείς με πολλή αγωνία.
• Τετάρτη, και πήγε ο μπαμπάς του συμμαθητή τους ποδοσφαιριστές στην προπόνηση οπότε εγώ είχα την ευκαιρία... για ακόμα λίγη δουλειά! Ουφ.
• Όταν έχει ήλιο και δουλεύω από το σπίτι, προσπαθώ στα μικρά διαλείμματα να πηγαίνω και να κάθομαι στο πάτωμα, δίπλα από την μπαλκονόπορτα, εκεί που χτυπάει ο ήλιος και απλά να αφήνομαι στη ζεστασιά του.
• Πέμπτη, και ξανά γραφείο με εξαιρετικό, φθινοπωρινό καιρό και πολύ κόσμο.
• Το απόγευμα είχε ένα από τα κλασικά after work parties στην καφετέρια (δεν είχα παρευρεθεί ποτέ σε κανένα) με θέμα τα '90s και είπα να ακολουθήσω κάποιους συναδέλφους.
• Ήπιαμε λοιπόν παρέα από μία μπύρα -που μας κέρασε ο Evgeny- στην βεράντα, γελάσαμε, συζητήσαμε ένα σωρό θέματα (από ταξίδια και την κατάσταση στο Ιράν μέχρι αγαπημένες σειρές και συναυλίες) και κατά τις 20.00 χωριστήκαμε.
• Είναι βάλσαμο να έχεις ωραίους ανθρώπους στην επαγγελματική σου καθημερινότητα.
• Παρασκευή -επιτέλους!
• Και η εργασιακή ημέρα ήταν φουλ από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα.
• Δεν θα χάναμε όμως τον ήλιο.
• Παραλάβαμε τον μικρό από το σχολείο (μες στις λάσπες καθώς έπαιζαν ποδόσφαιρο) και πήγαμε κατευθείαν προς τη λίμνη και την πίστα για πατίνι.
• Πήραμε και μία σαλάτα και ένα burger για εμάς τους ενήλικες, ο μικρός πηγαινοερχόταν με το πατίνι και παρακολουθούσε τα κόλπα και τα άλματα των μεγάλων, και όταν νύχτωσε πια επιστρέψαμε σπίτι.
• Και ξέρετε, είχε πολλά πιτσιρίκια όλων των ηλικιών στην πίστα (από 3χρονα μέχρι 20χρονα) αλλά μακράν, το πιο ωραίο τυπάκι, ήταν μια κοπελίτσα εκεί γύρω στα 12, με φαρδύ τζιν, μακρύ λευκό t-shirt, μακρύ μαλλί μαύρο και skate, που όχι μόνο έκανε ωραίο skate αλλά εμψύχωνε και καθοδηγούσε και τα μικρά. Μέχρι ειδικό εργαλείο είχε μαζί της ώστε να σφίγγει τις ρόδες τους. Θεά.
• Σάββατο, και υπό ψιχάλες ξεκινήσαμε το πρωί για το κέντρο της Λωζάνης, με άφησαν εμένα για το barre μάθημά μου και συνέχισαν τα αγόρια για το ελληνικό σχολείο.
• Πόσο υποκειμενικός είναι ο χρόνος! Αυτή η μία ώρα του barre φαντάζει αιώνας! Αναφέρει κάποια στιγμή η δασκάλα ότι είμαστε στα μέσα του μαθήματος και εγώ νιώθω ότι έχει περάσει κανά δύωρο.
• Όταν τελειώσαμε βρήκα τον συνοδοιπόρο που έπινε καφέ με την Ηρώ, κάναμε κανά δυο δουλειές, παραλάβαμε τον μικρό και επιστρέψαμε στο κέντρο για κούρεμα του μικρού.
• Και ενώ κουρευόταν, πετάχτηκα εγώ προς ανεύρεση νέου τζιν παντελονιού. 
• Όταν δοκιμάζεις 6 διαφορετικά παντελόνια και τελικά δεν σου αρέσει κανένα, μάλλον το πρόβλημα δεν είναι τα παντελόνια....
• Κουρεύτηκε ο μικρός (πρώτη φορά με την μηχανή πίσω και στο πλάι), πήγαμε όλοι μαζί σούπερ - μάρκετ και απόγευμα πια επιστρέψαμε σπίτι για φαγητό, ξεκούραση, δουλειές, παιχνίδια.
• Έφτιαξε και ο Στεφανάκος ένα κέικ "ζέβρα". Εγώ του έλεγα τη συνταγή και του ζύγιζα τα υλικά αλλά εκείνος έκανε όλα τα βήματα (από το να σπάσει τα αβγά μέχρι να χτυπήσει τα υλικά στο μίξερ και στο τέλος να βάζει κουταλιά - κουταλιά εναλλάξ το λευκό και το καφέ μείγμα υπό τις οδηγίες μου). Και βγήκε εξαιρετικό!
• Κυριακή, και κατά τις 11.00 είμασταν στους φίλους στο κέντρο όπου έμεινε ο Στεφανάκος για φαγητό και παιχνίδι ενώ ο συνοδοιπόρος και εγώ παραλάβαμε τον φίλο Σταύρο (και πλέον και συνεργάτη) ερχόμενο από Κύπρο ο οποίος ήταν στη Λωζάνη για ένα workshop.
• Προορισμός το πάντα αγαπημένο Coucou μέσα από μια μαγική, φθινοπωρινή διαδρομή, μέσα από το δάσος και την ομίχλη.
• Η ομίχλη μας στέρησε τη θέα αλλά μας προσέφερε αυτήν την μαγευτική ατμόσφαιρα.
• Η ελβετική φύση στα καλύτερά της!
• Μας κέρασαν ένα ποτήρι κρασί ενώ περιμέναμε να ετοιμαστεί το τραπέζι μας, το οποίο το ήπιαμε έξω στη δροσιά, και μετά μεταφερθήκαμε μέσα, με τζάκι, fondue σαμπάνιας και τρούφας, άπειρες συζητήσεις και εξιστορήσεις, γέλια και αναλύσεις.
• Είναι που με μερικούς ανθρώπους κάνεις κλικ και έχεις μια οικειότητα ετών και ας γνωρίζεσαι ελάχιστα.
• Έτσι, πέρασε γρήγορα η ώρα και απόγευμα επιστρέψαμε πια τον καλεσμένο μας στο ξενοδοχείο του και πήγαμε προς παραλαβή του μικρού ο οποίος είχε φάει όσο ποτέ άλλοτε και είχε περάσει εξαιρετικά.
• Πίσω σπίτι για ανασυγκρότηση, μπάνια και ύπνο.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα