HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και έμεινα σπίτι, κατ' εξαίρεση.
• Και γιατί είχα ήδη 2 ημέρες που θα έπρεπε να είμαι στο γραφείο αυτήν την εβδομάδα, και γιατί το σπίτι ήταν λίγο βομβαρδισμένο τοπίο από το σκ.
• Μόνη λοιπόν, με αρκετή δουλειά αλλά και δουλειές.
• Ήρθαν τα αγόρια το απόγευμα και φτιάξαμε σπιτικές πίτσες!
• Ε, κάπως έπρεπε να καταναλώσουμε και όλα αυτά τα τυριά και αλλαντικά που είχαμε συσσωρεύσει στο ψυγείο.
• Τρίτη, και μείναμε και οι δύο στο σπίτι.
• Και το μεσημεράκι, να 'σου και το πρώτο χιόνι της σεζόν!
• Για κανά τεταρτάκι χιόνισε πολύ αλλά μετά το γύρισε σε βροχή οπότε δεν έμεινε καθόλου.
• Και εκεί που είμαι σε ένα call (πρωτότυπο) χτυπά το κινητό μου και βλέπω το όνομα της Τζέσης, μιας παλιάς - παλιάς μου φίλης.
• "Λες να με πήρε κατά λάθος;" σκέφτηκα. Της στέλνω λοιπόν ένα μήνυμα ότι είμαι στη δουλειά και μου απαντά ότι με πήρε να δει τι κάνω.
• Την κάλεσα και εγώ λοιπόν το βραδάκι και τα είπαμε για αρκετή ώρα, για εμάς, τις νέες ασχολίες, τα παιδιά, τα σχολεία, τα προγράμματα, τα Νότια Προάστια, τις γιορτές.... 
• Χάρηκα τόσο πολύ!
• Είχε μάθει από μια κοινή μας φίλη όταν θα κατέβω στην Ελλάδα για τις γιορτές αλλά εκείνη θα λείπει οπότε με κάλεσε ώστε να τα πούμε τουλάχιστον τηλεφωνικά.
• "Να με παίρνεις και εσύ όποτε θες ένα τηλέφωνο να τα λέμε". Και της υποσχέθηκα ότι θα την παίρνω.
• Ξέρετε τι παθαίνω.... με τους ανθρώπους που δεν είναι του άμεσου φιλικού μου περιβάλλοντος αλλά του λίγο ευρύτερου, σαν να νιώθω ότι ενοχλώ, σαν να νιώθω ότι έχουν άλλες προτεραιότητες, σαν να νιώθω παρείσακτη μερικές φορές. Το ξέρω ότι είναι καθαρά δικό μου όλο αυτό.
• Αυτό το τηλεφώνημα όμως, τα κατέρριψε όλα αυτά, και με έκανε να νιώσω την αγνή και ουσιαστική νοιάξη μιας παλιάς φίλης.
• Τετάρτη και η ημέρα ξημέρωσε με υπέροχο ήλιο και γέμισε με calls, δουλειές και παράλληλες ετοιμασίες και συνεννοήσεις.
• Έψησα κάτι blueberry muffins για να κεράσω στη δουλειά ενόψει της γιορτής μου, συνεννοήθηκα με τη φίλη Petya η οποία κατέφτασε από το Λονδίνο και το απόγευμα την παρέλαβα από το ξενοδοχείο με προορισμό το σπίτι της τρίτης της ομάδας, και διευθύντριάς μας, Victoria.
• Σαν όνειρο ήταν, οι τρεις μας, στο όμορφό της σπίτι, με κρασί και φαγητό, με αυθόρμητη ανταλλαγή δώρων (χωρίς να το έχει συζητήσει καμιά μας), με γέλια, ειλικρινείς συζητήσεις και εξομολογήσεις, αγάπη και τρυφερότητα.
• Αχ αυτή η τριάδα που σπάει as we speak καθώς σιγά σιγά ο καθένας αλλάζει πορεία.
• Όπως και με κάποιες από τις παλαιότερες ομάδες, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την αίσθηση ασφάλειας, αλληλοσεβασμού και στήριξης που έχουμε δημιουργήσει τα τελευταία 2 χρόνια.
• Πέμπτη, και ήταν η πρώτη ημέρα του διήμερου workshop που διοργάνωσε η ομάδα μας με τη συμμετοχή και των μελών που εργάζονται σε άλλες χώρες (Αγγλία, Αυστρία, Ουκρανία...).
• Παρέλαβα τις 2 συναδέλφισσες από το ξενοδοχείο τους και 08.30 είμασταν ήδη στο γραφείο.
• Εκεί μείναμε όλη μέρα, στην ίδια αίθουσα, με μικρά διαλείμματα, καλεσμένους από διαφορετικά τμήματα και "βαριές" συζητήσεις για την τωρινή και μελλοντική κατάσταση της ομάδας μας.
• Ευτυχώς, όταν έφτασε πια 17.00, αποφασίσαμε να προσαρμόσουμε το πρόγραμμα ώστε να κάνουμε την ανταλλαγή δώρων "Secret Santa" αντί για ακόμη ένα θέμα ανάλυσης.
• Έτσι, ένας - ένας, άνοιγε το δώρο με το όνομά του και προσπαθούσε να μαντέψει τον αποστολέα. 
• Για εμένα ο Secret Santa ήταν ο συνάδελφος Julian ο οποίος μου αγόρασε ένα όμορφο κερί και ένα κουτί με σοκολατένια αμύγδαλα.
• Σερί πήγαμε στο εστιατόριο Le Vieil Ouchy για το δείπνο μας το οποίο επικεντρώθηκε στο fondue. 
• Περάσαμε πολύ όμορφα, με πολλές συζητήσεις εκτός δουλειάς, προσωπικές ιστορίες, ανταλλαγή εμπειριών και πολύ χαλαρό κλίμα.
• Αργά επέστρεψα σπίτι όπου ο μικρός κοιμόταν και ο συνοδοιπόρος με περίμενε ώστε να τα πούμε λιγάκι.
• Είχε καταφτάσει -επιτέλους- και το Advent Calendar του Στεφανάκου που περίμενε πώς και πώς. Αυτή τη χρονιά είναι Pokemon με μικρές φιγούρες σε κάθε παραθυράκι.
• Κατενθουσιασμένος άνοιξε τα 2 τελευταία παραθυράκια καθώς τότε θα είμαστε στην Ελλάδα.
• Παράλληλα, ήταν και η ονομαστική μου εορτή αλλά δεν κατάφερα να μιλήσω σχεδόν με κανέναν οπότε το βράδυ προσπάθησα να απαντήσω στα μηνύματα και τις ευχές.
• Παρασκευή, και ακόμη μία πολλή γεμάτη και βροχερή ημέρα ξεκινούσε.
• Πρωινή άφιξη πάλι στο γραφείο με τις 2 συναδέλφισσες για το δεύτερο μέρος των συζητήσεων.
• Για μία ώρα επισκεφθήκαμε και το Creative Lab όπου φυλάσσονται όλα τα προϊόντα της εταιρείας αλλά και πολλά που δεν είδαν ποτέ το φως ή ήταν τα πρώτα δείγματα.
• Μας έκαναν ξενάγηση οι ειδικοί και μείναμε βεβαίως με το στόμα ανοιχτό με όλα όσα δημιουργούν, πόσα χρόνια και πόσες "ανεπιτυχείς" προσπάθειες χρειάζονται και πόσο μπροστά κοιτούν.
• Απόγευμα πια ολοκληρώσαμε τις εργασίες και επέστρεψα σπίτι ώστε να ξεκουραστώ λιγάκι (πτώμα ένιωθα! ειδικά πνευματικά).
• Ντυθήκαμε - στολιστήκαμε με τον συνοδοιπόρο, φτιάξαμε ένα μικρό βαλιτσάκι του Στεφανάκου, τον παραλάβαμε από το μπάσκετ και πήγαμε κατευθείαν στο σπίτι των φίλων Ηρώ και Γιάννη όπου θα διανυκτέρευε ο Στεφανάκος παρέα με τα δυο τους κορίτσια.
• Είχαμε βλέπετε το Χριστουγεννιάτικο πάρτυ της εταιρείας και ο φίλος Γιάννης προθυμοποιήθηκε να κρατήσει τον Στέφανο, όπως και πέρσι, ώστε να μπορέσουμε να πάμε και οι δυο μας.
• Γιατί για τους expats, τέτοιοι πολύτιμοι φίλοι είναι σαν οικογένεια!
• Πάρτυ λοιπόν, με το γραφείο να μεταμορφώνεται σε club υπό το θέμα "Back to the Future".
• Περάσαμε όμορφα, χορέψαμε, ήπιαμε, είδαμε αρκετούς συναδέλφους, μας ζωγράφισαν φωσφορίζουσα σχέδια στο πρόσωπο, βγάλαμε φωτογραφίες, συζητήσαμε....
• Πρέπει να πήγε 03.00 μέχρι να γυρίσουμε σπίτι.
• Ύπνος και ανέγερση εκεί κατά τις 08.30 (νωρίς για άλλους, αργά για εμάς).
• Γρήγορες ετοιμασίες, καφέ και κρουασάν στο χέρι, ώστε να πάμε να βρούμε τον Στεφανάκο και τους φίλους.
• Καθίσαμε παρέα σπίτι τους για πρωινό, τα είπαμε και κατά τις 11.30 πήρα το μετρό για να συναντήσω τη φίλη Petya και να της κάνω το πρώτο της τουρ στη Λωζάνη.
• Γιατί έχει έρθει δεκάδες φορές για δουλειά, αλλά την Λωζάνη δεν την είχε δει ποτέ.
• Υπό ελαφρύ χιόνι, περπατήσαμε για πάνω από μία ώρα, είδαμε τον καθεδρικό, την λαϊκή αγορά, ήπιαμε ζεστή σοκολάτα, αγόρασε σοκολατάκια, και κατά τη μία συναντήσαμε ακόμη 6 συναδέλφους για μεσημεριανό στη Luigia.
• Η Petya, η Julide, η Nirmala, η Hasti, η Marta, ο Olivier και εγώ. Πολυπολιτισμικότητα στο φουλ.
• Όσες ώρες και να έχουμε, δεν στερεύουμε από θέματα!
• Στις 15.00 τους αποχαιρέτησα καθώς με παρέλαβαν τα αγόρια μου ώστε να επιστρέψουμε σπίτι.
• Τζάκι, χαλάρωση, παιχνίδια, βιντεοκλήσεις και ύπνος.
• Η Κυριακή ξημέρωσε με ελαφρύ χιόνι, κρύο και ήλιο.
• Ο συνοδοιπόρος έφυγε για το γυμναστήριο και το πρώτο του μάθημα kick boxing ενώ εγώ συμμάζεψα το σπίτι, βοήθησα τον Στεφανάκο με τα γαλλικά του μαθήματα, παίξαμε rummy, κάναμε τα μπάνια μας.
• "Καλά μπαμπά, εγώ αν έρθω kick boxing και μου δώσουν και γάντια, θα τον σπάσω τον σάκο". 
• Το μεσημεράκι συναντήσαμε τους φίλους στο μικρό παγοδρόμιο που στήνουν κάθε Χειμώνα στο Lutry, δίπλα στη λίμνη.
• Βάλαμε τα πατίνια μας με τον Στεφανάκο και κάναμε την προσπάθειά μας.
• Συνάντησε και 2 φίλους του οι οποίοι τον βοήθησαν να μάθει την τεχνική.
• Μετά, εννοείται, πήγε δίπλα στο γήπεδο για ποδόσφαιρο παρέα με τον συνοδοιπόρο και τα λοιπά αγόρια.
• Τα κορίτσια μείναμε στο παγοδρόμιο με τις μικρές να κάνουν πατινάζ και εμείς να τα λέμε υπό τη συνοδεία ζεστού κρασιού.
• Το κρύο ήταν όμως πολύ οπότε μετά από κανά δίωρο επιστρέψαμε σπίτι.
• Πήραμε έναν υπνάκο με τον Στεφανάκο στον καναπέ (εξαιρετικά) και το απογευματάκι επισκεφθήκαμε τους "γειτόνους" Ιλιάνα, Βασίλη και Μάξιμο που μας είχαν καλέσει για κρασί και τσίμπημα.
• Είπαμε τα νέα μας, ονειρευτήκαμε θερινούς προορισμούς, ανταλλάξαμε ελβετικά tips και βραδάκι πια επιστρέψαμε σπίτι, μια και καλή. 

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα