HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, με επιστροφή στη ρουτίνα μετά από ένα πολύ γεμάτο σκ και με χίλιες δουλειές (εντός και εκτός δουλειάς).
• Συν το συνάχι που δεν έλεγε να φύγει (λίγο λαιμό, λίγο μύτη, λίγο μάτια, λίγο φτέρνισμα).
• Πήγα όμως στο γραφείο, με το συνοδοιπόρο, αλλά με δεύτερες σκέψεις.
• Και εκεί που αμφιταλαντευόμουν το μεσημέρι, να το το μήνυμα - σήμα από τη φίλη και συνάδελφο Lauren: "Θα πας στο μάθημα του γυμναστηρίου το μεσημέρι;".
• "Ναι" απαντώ, ευελπιστώντας ότι ο ιδρώτας και το ξεφόρτωμα των τοξινών ότι θα βοηθούσε και στο γενικότερο μπούκωμα.
• Πήγα λοιπόν, ίδρωσα πολύ και όντως βοήθησε.
• Είχα προμηθευτεί και την αγαπημένη μου παντζαροσαλάτα από τα Πασχαλινά περισσευούμενα οπότε συνέχισα στο γραφείο μου.
• Αναχώρηση με τον συνοδοιπόρο, παραλαβή του μικρού και σπίτι.
• Την Τρίτη η κατάσταση του συναχιού ήταν στα ίδια (λίγο καλύτερα η μύτη - λίγο χειρότερα ο λαιμός) οπότε παρέμεινα σπίτι.
• Το πρωί είχα και το 2ο interview για τη θέση στην ομάδα μας που άνοιξε. Μία ώρα ήταν η προγραμματισμένη συζήτηση, σχεδόν 1,5 συζητούσαμε με τον hiring manager ο οποίος με γνωρίζει, βεβαίως - βεβαίως, καθώς είναι ο διευθυτής της ευρύτερης ομάδας μας.
• Σερί συνέχισα την ημέρα με πολλές συναντήσεις μέχρι αρκετά αργά.
• Έτσι, πήγε ο συνοδοιπόρος τον μικρό στο ποδόσφαιρο και ανέλαβα εγώ την επιστροφή του εκεί κατά τις 19.00.
• Το βράδυ είχε ακόμη ένα μπασκετικό ματς ενόψει του Final 4 και ο ΠΑΟ κέρδισε οπότε ήταν μεγάλη η χαρά των αγοριών του σπιτιού.
• Ο μικρός δεν τον είδε όλο τον αγώνα, οπότε του αφήσαμε σημείωμα το σκορ ώστε να το δει το πρωί.
• Τετάρτη και ο Στεφανάκος δεν είχε σχολείο ενόψει του 4ημέρου (μπορεί κάθε σχολείο να κλείνει κάποιες μέρες απλά εμείς ενημερωνόμαστε μόλις μία εβδομάδα πριν).
• Δουλειά από το σπίτι και για τους 2 μας αλλά είχαμε μισή μέρα καθώς κατά τις 14.00 αναχωρήσαμε οδικώς για την Γένοβα.
• Συναντήσαμε τους φίλους (Ηρώ, Γιάννη + κορίτσια) στην εθνική και ξεκινήσαμε προς Ιταλία.
• Γενικά κίνηση δεν είχε, ούτε καν στο τούνελ που είναι ο συνήθης ύποπτος, αλλά προσεγγίζοντας την Γένοβα, πέσαμε σε μποτιλιάρισμα στην είσοδο της πόλης που μας στοίχισε μία επιπλέον ώρα.
• Μετά μάθαμε ότι ήταν λόγω του ποδηλατικού γύρου της Ιταλίας που περνούσε από την περιοχή.
• Κατά τις 19.30 είμασταν στο σπίτι που είχαμε νοικιάσει, όπου μας περίμενε η ιδιοκτήτρια με την κόρη της.
• Πανέμορφο σπίτι, κλασικής αισθητικής και ομορφιάς εξωτερικά (με τα σκαλιστά μπαλκόνια, το παλιό ασανσέρ με τις πόρτες και τα ψηλοτάβανα διαμερίσματα), αλλά πλήρως ανακαινισμένο μέσα με πολύ σύγχρονα υλικά (εμφανές μπετόν στις κολώνες, τσιμεντοκονία στο δάπεδο, χτιστά μπάνια). Εκπληκτικός συνδυασμός.
• Τακτοποιηθήκαμε τα γυναικόπαιδα γρήγορα - γρήγορα και οι άντρες, επιστρέφοντας από το πάρκινγκ, βρήκαν μια τοπική pizzeria - focacceria, κάθισαν και πήγαμε να τους βρούμε.
• Δέκα λεπτά περπάτημα σε μια πολύ όμορφη γειτονιά, βραδινό παρέα με τους ντόπιους και λαχταριστές πίτσες, και σπίτι για ξεκούραση.
• Την Πέμπτη το πρόγραμμα είχε ήδη προ-αποφασιστεί και είχε πρωινή αναχώρηση εκεί κατά τις 08.00.
• Πω πω, με την κίνηση της πόλης, εξελίχθηκε σε αγώνα δρόμου ώστε να φτάσουμε εγκαίρως στο Lavento, να παρκάρουμε (ευτυχώς βρήκαμε γρήγορα), να περπατήσουμε μέχρι το λιμάνι, να βγάλουμε εισιτήρια (μας έσωσε ο συνοδοιπόρος με τα ευρώ που είχε μετρητά γιατί η ουρά για πιστωτική κάρτα ήταν η τριπλάσια) ώστε να επιβιβαστούμε στο πλοίο των 10.00 (που ήταν και το τελευταίο της ημέρας) με προορισμό το Cinque Terre. 
• Τα καταφέραμε λοιπόν και έτσι, hop on - hop off, περάσαμε την ημέρα μας ταξιδεύοντας στα παστέλ, μικροσκοπικά και διάσημα ψαροχώρια, περνώντας λίγες ώρες στο καθένα ώστε να πάρουμε μια γεύση.
• Πρώτη στάση ήταν το "μεγαλοχώρι" του Cinque Terre, το Monterosso. Εκεί μείναμε 2 περίπου ώρες, φάγαμε πρωινό, περπατήσαμε, ψώνισαν μπαμπάς + γιος ασορτί μαγιώ με λεμόνια, έπαιξαν τα μικρά στην παραθαλάσσια παιδική χαρά, ψωνίσαμε με την Ηρώ αναμνηστικές πετσέτες κουζίνας και τσουπ, ανεβήκαμε στο πλοίο πάλι.
• Δεύτερη στάση, το μικροσκοπικό και πανέμορφο Vernazza.
• Πόσος κόσμος όμως! Ούτε που μπορώ να φανταστώ τι γίνεται τους καλοκαιρινούς μήνες!
• Αφού περπατήσαμε και φωτογραφίσαμε, καθίσαμε σε μια ήσυχη αυλή για να τσιμπήσουμε (για κανά - δυο φοκάτσιες και σαλάτες πρέπει να περιμέναμε πάνω από μία ώρα), να δροσιστούμε από τη ζέστη και να ξεκουραστούμε.
• Καλοκαιρινή η ζέστη! Ζεστάθηκε το κοκκαλάκι μας για τα καλά και βγήκαν τα αντιηλιακά.
• Με το καράβι ξανά, θαυμάσαμε την ορεινή Corniglia, και συνεχίσαμε στον τρίτο μας προορισμό, το Manarola, με την εντυπωσιακή - φυσική "πισίνα" που δημιουργούν οι βράχοι στην είσοδο του λιμανιού του.
• Φανταστείτε πόσο πτώμα ήταν ο Στεφανάκος, που τον πήρε ο ύπνος στο καραβάκι ενώ καθόταν, σε μια διαδρομή που ήταν δεν ήταν όλη και όλη 15'.
• Φάγαμε παγωτό, περπατήσαμε λιγάκι και απόγευμα πια, πήραμε το πλοίο της επιστροφής και σε μία ώρα περίπου είμασταν πίσω στο Levanto.
• Οδήγημα για 1,5 περίπου ώρες για τη Γένοβα, γρήγορη στάση στο κοντινό μας σούπερ - μάρκετ και τακτοποίηση σπίτι με μαγειρικές (σαλάτες και μακαρονάδα), μπάνια (όλη την επιστροφή ονειρευόταν την χτιστή μπανιέρα ο Στεφανάκος), παιχνίδια για τα μικρά, ανταλλαγή φωτογραφιών, ιστορίες και γέλια.
• Πόσο όμορφοι είναι αυτοί οι συνδυασμοί χρωμάτων στα σπίτια! Ένα λευκό σπίτι δεν πρέπει να είδαμε σε ολόκληρη την περιοχή! Ροζ, θαλασσιά, μπεζ, κόκκινα, τυρκουάζ, πράσινα, κίτρινα.... 
• Παράλληλα, ο Ολυμπιακός πέτυχε ιστορική νίκη κόντρα στην Aston Villa και προκρίθηκε στον τελικό του Europa Conference League.
• Την Παρασκευή ξυπνήσαμε με την άνεσή μας (μη φανταστείτε, στις 08.00 είμασταν ήδη στο πόδι), φάγαμε πρωινό και ξεκινήσαμε με τα πόδια για το παραθαλάσσιο μέτωπο της πόλης και την επίσκεψή μας στο φημισμένο Aquarium της Γένοβας, το μεγαλύτερο της Ευρώπης.
• Ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω στις προσδοκίες μας (αν και σας έχω μιλήσει και στο παρελθόν για την άποψή μου γύρω από τους ζωολογικούς κήπους και τα ενυδρεία)!
• Αρκετές ώρες περάσαμε εκεί, και κάθε φορά που νιώθαμε ότι τελείωνε, όλο και ανακαλύπταμε νέους τομείς προς επίσκεψη... από καρχαρίες και δελφίνια, μέχρι φώκες και πιγκουίνους, και βεβαίως εκατοντάδες διαφορετικά, εντυπωσιακά ψάρια.
• Μα ποιος δημιουργός - καλλιτέχνης έφτιαξε εκατοντάδες ψάρια, κάνοντας κάθε ένα τόσο μοναδικό! Τι ψάρια πουά, τι μαύρα με λευκές ουρές, τι ριγέ, τι με φωσφοριζέ αποχρώσεις... 
• Ενθουσιασμένοι μικροί - μεγάλοι βγήκαμε μεσημέρι πια, έτοιμοι για φαγητό.
• Φάγαμε στο κοντινό Eataly το οποίο είχε τα συν και τα πλην του.
• Είχε ωραία θέα, ωραίο χώρο, ωραίες μακαρονάδες, ωραίο σούπερ μάρκετ με παραδοσιακά, ιταλικά προϊόντα, αλλά είχε μεγάλη καθυστέρηση στο σέρβις, περιορισμένο μενού και αρκετή ασυνεννοησία. 
• Περπάτημα ξανά προς τα αυτοκίνητα καθώς το 2ο μέρος της ημέρας είχε Portofino.
• Σε κάτι λιγότερο από μία ώρα είμασταν εκεί και για καλή μας τύχη, βρήκαμε θέση στο κεντρικό πάρκινγκ της πόλης.
• Ο κόσμος λιγότερος σε σχέση με το Cinque Terre, το τοπίο πολύ όμορφο, οι ρυθμοί κάπως πιο χαλαροί... καθίσαμε στην κεντρική πλατεία για καφέ, περπατήσαμε στα στενάκια, φωτογραφίσαμε τα παστέλ σπίτια - σήμα κατατεθέν και στη δύση ανεβήκαμε στο μονοπάτι προς τον φάρο όπου καθίσαμε στο Al Faro di Portofino Lounge Bar που έχει από κάτω για κοκτέιλς (οι μεγάλοι) και παγωτά (οι μικροί).
• Ειδυλλιακό τοπίο! Ο φάρος, η απέραντη θάλασσα, οι ταξιδιάρικες μουσικές, τα δροσερά κοκτέιλς, οι φίλοι, τα μικρά σε κέφια, η όμορφη αισθητική.... 
• Λίγο πριν νυχτώσει, περπατήσαμε το μονοπάτι πίσω στο κέντρο του Portofino (20' περίπου) και πήραμε το αυτοκίνητο για πίσω.
• Ελαφρύ δείπνο (σαλάτες και πίτσες), παιχνίδια και ξεκούραση.
• Το Σάββατο ήταν η τελευταία μας μέρα οπότε το πρωί το αφιερώσαμε σε πακετάρισμα, καθάρισμα και τακτοποίηση.
• Αφού παραδώσαμε το σπίτι, φορτώσαμε τις βαλίτσες στα αυτοκίνητα και συνεχίσαμε με τα πόδια για το κέντρο της Γένοβας που δεν είχαμε δει αρκετά.
• Και η πόλη έχει πολλά πρόσωπα, αναμειγνύοντας αιώνες ιστορίας, ένα από τα πιο σημαντικά λιμάνια της Μεσογείου, μεγάλη εμπορική κίνηση, μεγαλόπρεπα παλάτια αλλά και underground στενάκια.
• Καθίσαμε για πρωινό στο εξαιρετικό καφέ - ζαχαροπλαστείο Douce όπου τιμήσαμε τα σπιτικά κρουασάν τους, και μετά χωριστήκαμε: οι μπαμπάδες για κούρεμα (παρέα με τα μικρά) - οι μαμάδες στην έκθεση Nostalgia στο εμβληματικό Palazzo Ducale.
• Πολλή όμορφη έκθεση γύρω από τη Νοσταλγία και τις διαφορετικές της μορφές (από τον αρχαιοελληνικό νόστο μέχρι τη νοσταλγία για την ευτυχία ή για το διαφορετικό).
• Παράλληλα ολοκληρώσαμε τις επισκέψεις μας και συναντηθήκαμε στην ευρύτερη περιοχή για περπάτημα και ανεύρεση εστιατορίου.
• Βρεθήκαμε στις περιοχές που θύμιζαν λίγο από το δικό μας Ψυρρή και Μοναστηράκι, με αυτό το αμάλγαμα μεγαλόπρεπων παλατιών και εγκαταλελειμμένων κτιρίων, ζωγραφιστών - κλασικών προσόψεων και γκραφίτι. 
• Σε ένα τέτοιο σκηνικό βγαλμένο από ταινία καθίσαμε τελικά, σε μια παραδοσιακή trattoria, με τραπεζάκια στην αυλή μεταξύ πανύψηλων κτιρίων που από τη μία είχαν απλωμένα σεντόνια, από την άλλη γκραφίτι και από πίσω ρωμαϊκά αρχαία.
• Εκεί πετύχαμε τον πιο ευγενικό σερβιτόρο του ταξιδιού, φάγαμε με καθυστέρηση πάλι και ξεκινήσαμε προς το πάρκινγκ για την οριστική αναχώρησή μας από την Γένοβα.
• Κάθε μέρα το περπάτημά μας ήταν γύρω στα 15.000 βήματα.
• Πτώμα λοιπόν μαμά (εγώ) και γιος (Στέφανος) κοιμηθήκαμε στα πίσω καθίσματα ενώ ο συνοδοιπόρος οδηγούσε πίσω στην Ελβετία.
• Παρόλες τις καλές μας διαθέσεις και την επιλογή μας να επιστρέψουμε Σάββατο αντί για Κυριακή, η είσοδος στο τούνελ St. Bernard είχε 1 ώρα αναμονή!
• Εν τέλει, σε 5 ώρες είμασταν σπίτι, βράδυ πια.
• Βραδιά τελικού Eurovision οπότε καθίσαμε πρώτη φορά και οι 3 να παρακολουθήσουμε.
• Είχαμε κοιμηθεί και στο αυτοκίνητο οπότε ο Στεφανάκος και εγώ καταλήξαμε να το βλέπουμε όλο τον τελικό και να κοιμόμαστε στη 01.00.
• Νικητής το Νέμο, εκπροσωπώντας την Ελβετία!
• Κοιμηθήκαμε και το ευχαριστηθήκαμε, και η Κυριακή μάς περίμενε ηλιόλουστη και ζεστή!
• Πετάχτηκα ένα γρήγορο σούπερ - μάρκετ για τα βασικά, τακτοποίησα τη βαλίτσα μου, έκανα ένα μακρύ μπάνιο, μου έκαναν αγκαλιές τα αγόρια μου για τη γιορτή της μαμάς, μιλήσαμε με τις γιαγιάδες ώστε να τους ευχηθούμε, φάγαμε υγιεινά και ελαφριά (ε εντάξει, μετά από τόσες πίτσες και μακαρονάδες!) και απολαύσαμε το σπίτι μας.
• Νωρίς το απόγευμα, επισκεφθήκαμε τη φίλη Τίνα για καφέ στον κήπο ώστε να πούμε τα νέα μας (εκείνοι είχαν επιστρέψει την προηγουμένη από Ελλάδα για το Πάσχα).
• Συζητήσεις πολλές, ωραίος ήλιος, γλυκά, καφέδες, νέα... 
• Βραδάκι πια επιστρέψαμε σπίτι για τις τελικές ετοιμασίες και ύπνο.
• Δεν μπορώ να σας περιγράψω το χτυποκάρδι που νιώθω κάθε φορά που επισκέπτομαι ένα νέο μέρος! Νιώθω τέτοια προσμονή, ενθουσιασμό, περιέργεια... Να δω, να νιώσω, να μάθω, να βιώσω, να γευτώ ότι έχει να προσφέρει ο νέος τόπος, με τα συν και τα πλην του.
• Και ήταν λίγες οι μέρες, και βεβαίως η περιοχή έχει ακόμα τόσα που δεν κάναμε, δεν επισκεφθήκαμε, αλλά πήραμε τη δόση μας, γεμίσαμε ομορφιά, μοιραστήκαμε εμπειρίες με τους φίλους, δεθήκαμε, γίναμε "πλουσιότεροι" και επιστρέψαμε κάπως διαφορετικοί.
• Γιατί ποτέ δεν επιστρέφεις από ένα ταξίδι ίδιος.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα