Να ζεις ή να μη ζεις....
Σίγουρα θα το έχετε παρατηρήσει γύρω σας… Συνήθως όσο πιο νέος, τόσο και πιο εθισμένος. Το νέο «ναρκωτικό» λέγεται τεχνολογία | internet |smartphone | tablet | video game … ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε. Μανία. Μονομανία. Τα δικά μου ερεθίσματα είναι αρκετά… Έφηβος γιος φίλων από την Αμερική επί ημέρες δεν σήκωσε τα μάτια του από το tablet και το laptop. Έκανε απλά ένα διάλειμμα να φάει και όταν έπρεπε σε κάτι να απαντήσει δεν σε κοίταγε καν. Άσε που συνήθως έβαζε και τα ακουστικά για να ζήσει περισσότερο το video game οπότε όλοι οι δίοδοι επικοινωνίας ήταν κλειστοί. Και ας επισκεπτόταν την Ελλάδα για 1η φορά, και ας ήταν οι γονείς του τόσο εξωστρεφείς και κοινωνικοί, και ας είχαν ξοδέψει μία μικρή περιουσία για αυτές τις διακοπές. Θα μου πείτε, Αμερικανάκια. Θα σας πω, Ελληνάκια. Πιτσιρικάς 4 ετών δεν ενοχλεί καθόλου τους γονείς του γιατί πολύ απλά έχει το tablet του και απασχολείται. Και το κερασάκι, ίσως, ήρθε με αυτή τη φωτογραφία του Reuters -μία από τις δημοφιλέστερες της χρονιάς. Τα σχόλια είναι μάλλον περιττά.
Και μπορεί εύκολα να τα εντοπίζουμε και να τα κατηγορούμε, αλλά το θέμα είναι τι κάνουμε… Να σας πω την αλήθεια, το αγαπημένο μου σαββατοκύριακο είναι αυτό που είναι τόσο γεμάτο με ασχολίες, συναντήσεις, βόλτες, συζητήσεις και εργασίες που φτάνει η Δευτέρα και δεν έχω ανοίξει καν την τηλεόραση. Πόσο μάλλον το laptop. Θυμάμαι με τόση αγάπη τις γιόγκικες εκδρομές μας όπου τα κινητά όλων ήταν κλειστά επί ημέρες και άνοιγαν απλά για τα κλασικά τηλεφωνήματα σε γονείς και οικογένειες ότι όλα είναι καλά. Ούτε λόγος για laptops και tablets. Τι ομορφιά, τι ησυχία, τι συγκέντρωση σε αυτό που κάνεις και ζεις. Μήπως τελικά αυτή η μανία με την τεχνολογία απλά «κρύβει» τη μοναξιά, τη βαρεμάρα, την ανούσια καθημερινότητα, την αποξένωσή μας και τελικά την ανικανότητά μας να συνυπάρξουμε με άλλους ανθρώπους; Είναι πολύ χαρακτηριστικό νομίζω ότι χαζεύουμε στα κοινωνικά δίκτυα όταν βαριόμαστε ή κάνουμε 10 λεπτά διάλειμμα. Όχι το αντίστροφο. Και αν είναι έτσι, γιατί δεν βρίσκουμε κάτι που αγαπάμε στην πραγματική ζωή μέσω του οποίου θα συναναστραφούμε κιόλας; Χορό, τρέξιμο, yoga, πλέξιμο, διάβασμα, φωτογραφία, πεζοπορία, κηπουρική… τόσα και άλλα τόσα. Και κάποια με πολύ χαμηλό (έως μηδενικό) κόστος.
Πολλές απορίες μαζεμένες......
Τα παιδιά μας μεγάλωσαν...(ευτυχώς) με την μονόπολη το hotel τα παζλ τα επιτραπέζια παιχνίδια γενικώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι με νοσταλγία τις ατέλειωτες στιγμές πάνω στο περιβόητο χαλί ΄με όλα τα παιδιά και τους φίλους τους να παίζουμε όλοι παντομίμα, τον εκατομμυριούχο, το παιχνίδι των ερωτήσεως (trivial persuit...αν δεν απατώμαι το έλεγαν)
Θυμάμαι τα γέλια, τις γκρίνιες, τις ζαβολιές (ναι και απ' αυτές είχαμε), τα χαστούκια (ω!!ναι)τις φωνές....
Ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την πρόωρη χρήση του υπολογιστή στα μικρά παιδιά...θα τον χρησιμοποιήσουν κατά κόρον στο μέλλον
Ας απολαύσουν τα παζλ και τα παιχνίδια τα "παιδικά" όσο γίνεται περισσότερο..
Θυμάμαι τις κόρες μου να ντύνουν και να γδύνουν τις Barbie με ταχύτητα εκπληκτική και να τους κάνουν πάρτυ και πικ=νικ...και τον μονογενή με τον Κεν ΚΕν να παίζει και αυτός μαζί τους....μέχρι να νευριάσει και να τους τα χαλάσει όλα και να φύγει...
Ωραίες στιγμές....
Ας επιτρέψουμε και στα παιδιά μας να τις ζήσουν...μην τα αφήσουμε να μεγαλώσουν απότομα