Ευγνωμοσύνη


Είναι τόσο ξεχωριστή αυτή η αίσθηση. Πώς να σας την περιγράψω.... Σαν να επιπλέεις πάνω στην ήρεμη θάλασσα και να σε γεμίζει αυτή η ελαφρότητα. Σαν να κλείνεις τα μάτια, και να σου προσφέρουν να δοκιμάσεις την πιο θεσπέσια λιχουδιά. Σαν να ξυπνάς μετά από ένα ονειρεμένο όνειρο που δεν θες να τελειώσει. Αυτή η αίσθηση πληρότητας, συγκίνησης, υπερηφάνειας που έρχεται όμως τόσο αναπάντεχα. Δεν είναι η συγκίνηση που έχεις βλέποντας μία ρομαντική ταινία. Είναι η συγκίνηση που έχεις όταν συνειδητοποιείς ότι το τόσο δα που κάνεις μπορεί να επηρεάσει έστω και έναν άνθρωπο.

Ξέρετε, όταν γράφω δεν σκέφτομαι ποιος θα το διαβάσει και αν θα το διαβάσει κανείς. Ίσα ίσα που αν σκεφτώ εσάς, τους αναγνώστες μου, φοβάμαι ότι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ διαφορετικό. Και ειλικρινά δεν έχω εικόνα ποιοι διαβάζουν τις αναρτήσεις μου, τα μικρά μου αρθράκια, τις εμπνεύσεις και τις εξομολογήσεις μου. Πόσο μάλλον αν αυτά τους επηρεάζουν, τους φτιάχνουν τη διάθεση, τους κάνουν να χαμογελάσουν, τους δίνουν δύναμη ή το αντίθετο. Κάποιες φορές μου αφήνετε σχόλια και έτσι αποκτώ μία μικρή αίσθηση. Την πλειοψηφία όμως των φορών, δεν έχω εικόνα.

Όταν λοιπόν έλαβα την προηγούμενη εβδομάδα το email της αγαπημένης μου Κ. συγκινήθηκα.... Γιατί η Κ. ήταν από τους πρώτους που έμαθε για το LifeLikes -ίσως πριν ακόμα δημιουργηθεί. Και ήταν πάντοτε τόσο υποστηρικτική! Και τέτοια πηγή έμπνευσης για εμένα. Ένας τόσο δημιουργικός άνθρωπος! Με αυτά και με εκείνα όμως, με τα χρόνια που περνούν, με τις δουλειές που γίνονται όλο και πιο απαιτητικές, με τις οικογένειες και τις υποχρεώσεις, αν με ρωτάγατε θα σας έλεγα ότι κατά πάσα πιθανότητα η Κ. προλαβαίνει - δεν προλαβαίνει να επισκεφθεί το LifeLikes. Και όμως προλαβαίνει. Και τα λόγια της ήταν τόσο αυθεντικά και γεμάτα αγάπη που τα μάτια μου βούρκωσαν. Γιατί όταν έχεις δει την ομορφιά της ψυχής ενός ανθρώπου, κάθε τι που σου λέει μπαίνει σε άλλη διάσταση.

Σε ευχαριστώ Κ. μου...... 
Τις προάλλες σας έγραφα για την ευγνωμοσύνη. Είμαι ευγνώμων λοιπόν και για τους ανθρώπους που αυτό το επάγγελμα που έχω επιλέξει μου έχει φέρει στο δρόμο μου. Μερικοί από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους έχουν υπάρξει συνάδελφοι. 

Σχόλια

  1. Η ευγνωμοσύνη θεωρώ ότι είναι η ύψιστη των αρετών...
    Επίσης και η προσφορά...
    Οι δύο μαζί αυτές οι αρετές μπορούν να εξυψώσουν τον ανθρώπινο νου και την ψυχή...αχ αυτήν την ψυχή που δεν θέλει παρά τόσο ..μα τόσο δα για να ανέβει στα ουράνια...
    Θυμηθείτε την έπαρση και την ανατριχίλα που νοιώθουμε όταν κάποιος δικός μας διακρίνεται...είτε αθλητισμός λέγεται αυτό..είτε σχολείο...είτε ομάδα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ...είτε νέος επιστήμων ή καλλιτέχνης...
    Τό ίδιο λοιπόν νοιώθουμε όταν προσφέρουμε κάτι σε κάποιον που θα τον κάνει καλύτερον, ευτυχέστερο, ηρεμότερο, πιο χαρούμενο, πληρέστερο....
    Το ίδιο λοιπόν νοιώθουμε όταν σκεπτόμαστε τί και ποιοί μας έχουν προσφέρει στην ζωή μας πράγματα τέτοια που μας έχουν κάνει καλύτερους ανθρώπους από πάσης απόψεως...
    Εγώ, για παράδειγμα, είμαι ευγνώμων από την ζωή που έχω τρία υπέροχα, υγιή, αληθινά παιδιά..
    Είμαι ευγνώμων από την ζωή που έφερε στον δρόμο μου αυτόν τον υπέροχο "συνοδοιπόρο" που λέει και η μικρή μου...
    Είμαι ευγνώμων που έζησα την ζωή μου δίπλα στην απίστευτη και απίθανη μαμά μου....που με έμαθε τί πάει να πει θυσία και αξιοπρέπεια...
    Είμαι ευγνώμων που έκανα λάθη που με ανάγκασαν να μάθω δυό πράγματα και να μην τα επαναλάβω...
    Είμαι ευγνώμων που πέρασαν άνθρωποι...και ...άνθρωποι από την ζωή μου, που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με έμαθαν να αναγνωρίζω του φίλους από τους γνωστούς...
    Είμαι ευγνώμων που η διδαχή και η καθοδήγηση της μοναδικής μου μαμάς , με έκανε χρήσιμο άνθρωπο στην κοινωνία...με τα να μπορώ να προσφέρω ό,τι και όσο μπορώ στον συνάνθρωπο...και νοιώθω τόσο καλά με αυτό...
    Είμαι ευγνώμων για την ακριβή μικρή μου που γεμίζει τις μέρες μου με τιτιβίσματα απίστευτης καλοσύνης και ευπρέπειας...
    Είμαι για όλα ευγνώμων...και ας μην είναι όλοι και όλα στην ζωή μου...τέλεια ...
    Άλλωστε και το τέλειο καταντά βαρετό....n'est pas??

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana