Out of control
Από την ώρα που το αντίκρυσα, όλο αυτό σκέφτομαι. Αυτό, το παραπάνω. Πώς όλα είναι εκτός ελέγχου και αυτό μάλλον θα έπρεπε να μας καθησυχάζει αντί να μας πανικοβάλει. Και σας το λέω εγώ που με την οργάνωση έχω μια αγάπη, και προσπαθώ να μην την μπερδεύω με τον έλεγχο. Ακούγεται λίγο σαν black humour. Συνήθως παρηγορούμαστε με την ακριβώς αντίθετη φράση: "όλα είναι υπό έλεγχο". Πόσο ψεύτικη είναι όμως και παραπλανητική. Πότε και πώς μπορείς να έχεις κάτι 'υπό έλεγχο'; Ας αφήσουμε τους άλλους -γονείς, συντρόφους, παιδιά, συναδέλφους- που εξ' ορισμού θα έπρεπε να έχουμε πάρει απόφαση ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε σε κανένα επίπεδο (γκούχου γκούχου), και ας μιλήσουμε μόνο για εμάς. Τι μπορούμε λοιπόν να έχουμε υπό έλεγχο και γιατί μερικές φορές αυτός ο έλεγχος (ή η έλλειψή του) αποτελεί το κύριο θέμα της ημέρας, του μήνα, του project, του γάμου, των σχέσεών μας; Προσπαθούμε και πολλές φορές αναλώνουμε όλη μας την ενέργεια στο να 'ελέγξουμε' τη ζωή μας ξεχνώντας ότι με μία τόση δα κίνηση αλλάζουν όλες οι συνισταμένες. Θα αναγγελθεί μία γέννηση ή ένας θάνατος, μία προαγωγή ή μία απόλυση, ένα πρόβλημα υγείας ή η πετυχημένη εγχείριση. Θα καταστραφούν πόλεις από σεισμούς και πλημμύρες, θα καταρεύσουν κράτη, θα ξεσπάσουν πόλεμοι και θα υπογραφούν συνθήκες ειρήνης. Εταιρείες θα κλείσουν και άλλες θα ανοίξουν. Φίλοι θα αγαπηθούν και άλλοι θα ξεχαστούν.
Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος μας σε αυτή τη χαοτική ζωή; Να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Κάθε μέρα. Σε κάθε περίσταση. Να αισθανόμαστε ότι προσπαθήσαμε με όποια όπλα είχαμε τη δεδομένη στιγμή και να κοιμόμαστε το βράδυ με αυτό το αίσθημα ικανοποίησης. Να 'οργανώνουμε' την ημέρα μας ώστε να χωράει όλα όσα 'πρέπει' αλλά και όλα όσα 'θέλουμε' συνειδητοποιώντας όμως ότι αυτό είναι ένα draft πλάνο που μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή από το 'αφεντικό'. Να είμαστε ευέλικτοι λοιπόν. Ή όπως λέει και ο αγαπημένος μου ολιστικός γιατρός "αφού δεν έχουμε τον έλεγχο των 2 σημαντικότερων στιγμών στη ζωή μας, της γέννησης και του θανάτου, πώς πιστεύουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε όλα τα ενδιάμεσα;". Να απολαμβάνουμε το ταξίδι χωρίς κάποιο βαρύγδουπο masterplan λοιπόν.
ανδριάνα
ΥΓ. Σαν να ακούω μικρές φωνούλες... Ναι, είναι υπό έλεγχο τι ώρα θα ξυπνήσεις, αν θα φας ολόκληρο πακέτο μακαρόνια, αν θα ουρλιάξεις στο παιδί σου και πόσα χρήματα θα ξοδέψεις για αυτό το πουκάμισο. Αυτά, τα καθημερινά. Ακόμα όμως και ο πιο αναλυτικός προγραμματισμός δεν θα μπορεί να σου πει πού θα σε βγάλει η ζωή σε 5 μήνες ή σε 5 χρόνια. Μην σας πω και σε 5 ημέρες μερικές φορές.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
the bright side of blogging :: by andriana