How was your week?

  • Δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε σε αυτόν τον ήλιο και έτσι αντί για 1 ώρα οδήγημα και επιτάφιο, απολαύσαμε το όμορφο Neuchatel.
  • Έφτασε η ώρα του καθιερωμένου Γαλλικού shopping. Προμήθειες 2 περίπου μηνών φορτώθηκαν και τακτοποιήθηκαν.
  • Κίνησε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι κι ήταν ημέρα Σάββατο. Κάπως έτσι κινήσαμε και εμείς να πιούμε το ποτό μας σε μία από τις ομορφότερες βεράντες της πόλης και ήταν κλειστή λόγω γαμήλιας δεξίωσης!
  • Να 'σου και το μποτιλιάρισμα! Πρώτη φορά σημειωτόν στον κεντρικό δρόμο της πόλης. Την 1 φορά που αποφάσισα να πάρω το αυτοκίνητο.
  • Να ΄σου και οι κόρνες! Και τελικά ήταν όντως από πομπή αυτοκινήτων για τον γάμο!
  • Ανάσταση στην Πρέβεζα, τη Νέα Σμύρνη, την Κηφισιά, το Neuchatel και το Miami. Είμαστε παντού!
  • Αφού το Πάσχα αυτό μας βρήκε τους 2 μας, αποφασίσαμε να το περάσουμε όπως εμείς αγαπάμε. Περπατώντας δηλαδή για 3 ώρες περίπου, ή αλλιώς κάνοντας 18.593 βήματα, καλύπτοντας 13,6 χλμ. Συν οι καφέδες και οι μπίρες που ήπιαμε στον ήλιο, συν οι φωτογραφίες που βγάλαμε, συν τους Ελβετούς που θαυμάσαμε (και ζηλέψαμε λιγάκι) με τα πικ-νικ και τα BBQs, συν η μοναδική φύση που δεν σταματά να μας εκπλήσσει, έφτασε μεσημέρι. Και επιστρέψαμε σπίτι πλήρεις, κουρασμένοι και ξεκούραστοι.
  • Πόσα ποδήλατα, πατίνια, scateboards, rollers.... θέλω και εγώ. Ειδικά τα τελευταία!
  • Για να δεις μωρό σε καρότσι πρέπει να είναι ακόμη σε ηλικία που δεν περπατά. Αλλιώς, βάζουν τα κρανάκια τους και τρέχουν με ότι βρουν!
  • Ναι, ναι! Η άμμος στρώθηκε, τα δίχτυα κρεμάστηκαν και τα πρώτα κορμιά με μαγιό έκαναν την εμφάνισή τους στο γήπεδο beach volley δίπλα στη λίμνη.
  • Έγιναν οι απαραίτητες Ελληνο-Ελβετικές συνεννοήσεις για το αρνί και τα κοντοσούβλια, με τακτές ενημερώσεις και έκτακτα δελτία ειδήσεων. 
  • Είδαμε τους 'Κινέζους' φίλους μας διαδικτυακά και κάθε φορά τους βρίσκουμε ακόμη πιο ήρεμους.
  • Είδαμε και τον αδελφό και το νέο του, προσωρινό σπίτι, και την αδελφή που αβγόκοβε την μαγειρίτσα (μεγαλεία!), και τον μαραθωνοδρόμο χαρούμενο για την επάνοδό του στους δρόμους.
  • Συναντηθήκαμε μετά τη δουλειά και ήπιαμε spritz σε μια από τις πιο όμορφες -από άποψη θέας- βεράντες της πόλης.
  • 4/4! Τα καταφέραμε!!
  • Αν κάποιος γνωρίζει πώς ξεφορτώνεσαι τα μυγάκια που τριγυρίζουν στα φυτά εσωτερικού χώρου ας μιλήσει!
  • Ευτυχία είναι εκεί που σιδερώνεις και ψάχνεις μάταια κάτι ενδιαφέρον στην τηλεόραση, να εμφανίζεται από το πουθενά ο Jamie! Τώρα μάλιστα.
  • Πήραμε το φαγητό μας και τις μπίρες μας και τα απολαύσαμε στα τραπέζια του πικ-νικ δίπλα στη λίμνη.
  • "Ρωτήσαμε αν το έχουν σε ανοιχτό ροζ, μας είπαν όχι, οπότε τους είπα να το πάρουν σε κλειστό κόκκινο": η μικρή Α. για το αυτοκίνητο των φίλων.
  • Όπως κατεβαίνουμε στη λίμνη, συνήθως ακολουθούμε δεξιά πορεία προς το κέντρο. Την Τετάρτη ανακάλυψα και την αριστερή πλευρά. Ένας άλλος, πανέμορφος κόσμος.
  • Εμείς ήμασταν με τα ζακετάκια μας και οι Ελβετοί με τα μαγιό, τις μπάλες όλων των ειδών και τις μπίρες τους.
  • Μαγείρεψα φακές και ξέχασα να βάλω ντομάτα! Αν σας πω ότι ήταν πολύ καλές τι θα πείτε;
  • Φτιάξαμε τα σάντουίτς μας, νοικιάσαμε τα ποδήλατά μας, και κάναμε τη βόλτα ώστε να συναντήσουμε τους συνοδοιπόρους έξω από την δουλειά για lunch break! 
  • Προφανώς στην Ελβετία δεν έχουν μεσημεριανές ώρες κοινής ησυχίας. Δεν εξηγείται αλλιώς το non-stop τρυπάνι των διπλανών!
  • Παίξαμε ένα τέννις!
Καλό σαββατοκύριακο!
ανδριάνα

Σχόλια

  1. Τα μυγάκια φεύγουν αν ψεκάσεις τα φυτά με σαπούνι πιάτων διαλυμμένο σε νερό μέσα σε ένα άδειο ψεκαστήρι από το Αζαξ για τα τζάμια...δεν υπάρχουν αναλογίες....πομπάρεις μιά δυό άντε τρεις φορές, το γεμίζεις νερό και ιδού....οικολογικό και ανέξοδο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα ρόλερς θελω να τα δοκιμασω κι εγω ;)
    Kι εδω (Αθηνα) τα ίδια, εγω με ζακετακι και οι τουριστες με πέδιλα.
    Φακες σκέτες τελειες... τι λέω τοση ωρα... με τόνο στην ακροθαλασια, απλά ονειρικες ;)
    Μη μου λες τετοια, βγηκα τις προάλλες (μεσημερι) και την είπα στον μαστορα που τρυπούσε στο διπλανό σπιτι.... οτι μια Ελβετία του χρειαζεται χα χα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana