Η μουσική


... αυτός ο θησαυρός! Που εμπερικλύει ολόκληρη την ανθρώπινη φύση και στην προσφέρει απλόχερα. Χωρίς να κάνεις κάτι. Τα αυτιά σου ακούν ούτως ή άλλως. Απλά απολαμβάνεις. Αφήνεσαι. Η μουσική. Αυτό το βάλσαμο. Στις πιο δύσκολες, στις πιο μοναχικές, στις πιο αγχωτικές στιγμές, αρκεί ένα γνώριμο τραγούδι στο ραδιόφωνο για να σε παρασύρει. Για να σε ηρεμήσει. Για να σου υπενθυμίσει πόσο όμορφη και μελωδική μπορεί να είναι η ζωή. Η μουσική. Αυτή η ξελογιάστρα. Αυτή που σε ταξιδεύει σε εκείνο το καλοκαίρι, σε εκείνον τον φίλο, σε εκείνες τις στιγμές που φωλιάζουν βαθιά μέσα σου και αναδύονται με την πρώτη αφορμή. Η μουσική. Αυτή η μαγεία. Που σε γεμίζει δάκρυα με μόλις μερικές νότες. Που σε γεμίζει ελπίδα. Που σε επαναφέρει. Που σε εξισορροπεί.

Η μουσική. Η καλύτερη, καθημερινή μου παρέα. Και συγκεκριμένα το ραδιόφωνο. Χρόνια τώρα. Ως φοιτήτρια διάβαζα με μουσική, ως εργαζόμενη συγκεντρωνόμουν με την μουσική, ως μητέρα ξεχνιέμαι με την μουσική. Γιατί είναι η σταθερή μου παρέα από το πρωί μέχρι το απόγευμα. Το ραδιόφωνο δεν κλείνει και έτσι με "σώζει" από πολλές κρίσεις, κάποιες απελπισίες και μερικά κλάμματα. Γιατί εκεί που νιώθω μόνη, αβοήθητη, απαρηγόρητη μπαίνει εκείνο το αγαπημένο τραγούδι και αρχίζω να σιγοτραγουδώ. Δεν μπορώ να του αντισταθώ. Και εκεί που νοιώθω ανάλαφρη, χαρούμενη, ευλογημένη τραγουδώ ακόμη πιο δυνατά και ενίοτε χορεύω κιόλας. Προς μεγάλη ευχαρίστηση του μεγαλύτερού μου θαυμαστή (μέχρι στιγμής), του μικρού Στέφανου. Γιατί δεν φημίζομαι για τις φωνητικές μου ικανότητες, ποτέ όμως αυτό δεν με απέτρεψε από το πολυαγαπημένο μου τραγούδι. Γιατί έτσι νοιώθω καλύτερα την μουσική. Τραγουδώντας. Και πρέπει στην προηγούμενη ζωή να ήμουν τραγουδίστρια γιατί είναι εκπληκτικό με πόση ευκολία απομνημονεύω στίχους. Μπορεί την πρωτεύουσα της Ουγκάντα να προσπαθώ να την μάθω χρόνια τώρα μάταια, εκείνο όμως το τραγούδι που έχω να ακούσω από 12 ετών το θυμάμαι απέξω και ανακατωτά! Χωρίς καμία προσπάθεια.

Μεγαλώνοντας, πολλές φορές αναρωτιόμουν αν μπορούσα να έχω 1 ταλέντο ποιο θα ήθελα να είναι αυτό. Και νομίζω ότι θα ήθελα να είμαι καλλίφωνη. Δεν πειράζει όμως. Η μουσική δεν κάνει διακρίσεις. Προσφέρεται απλόχερα σε όλους, με μία συγκλονιστική γκάμα ώστε να βρει ο καθένας αυτήν που μιλάει στην ψυχή του. Την επόμενη λοιπόν φορά που θα χρειαστείτε ένα boost, βάλτε μουσική και αφεθείτε. Ξέρει αυτή πού θα σας πάει.

ανδριάνα

Σχόλια

  1. Μεγαλο μπουστ η μουσικη (και ο χορος) ετσι ακριβως οπως το λες!

    Αχ και γω... αν εμφανιζοταν το τζίνι και με ρωταγε τι ταλεντο θα θελε να μου δωρισει, να τραγουδω ομορφα!Ειμαι τραγικα φάλτσα χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana