How was your week?

• Μουδιασμένη, κακόκεφη Παρασκευή.
• Και εκεί που επιφανειακά λες "είμαι οκ, το 'χω", μέσα σου -προφανώς- δεν μπορείς να το διαχειριστείς.... 
• Για αυτό και τα νεύρα, και η υποτονικότητα, και ο πονοκέφαλος, και η ανορεξία.
• Και συνειδητοποιείς πόσο τελικά μεγάλο μερίδιο έχεις στην επιτυχία που λέμε "περνάμε όμορφα με τον Στέφανο". Γιατί εκεί που ξαφνικά δεν είσαι στα καλύτερά σου, δεν έχεις όρεξη να ξανατρέξεις γύρω από το τραπέζι ή θες απλά να κάτσεις στον καναπέ για 5 ολόκληρα λεπτά, ο μικρός αντιδρά, και γίνεται γκρινιάρης, και επίμονος, και ανυπόμονος.
• Πού να καταλάβει.....
• Έφτασε όμως το απόγευμα, και ήρθαν τα καλά νέα από το μέτωπο του μπαμπά και άρχισε σιγά-σιγά να εξισορροπεί το σύστημα.
• Έτσι, αποφασίσαμε να πάμε στο κοντινό μας εμπορικό για 2 δουλειές και να το "γιορτάσουμε" οι 2 μας με ένα γιαούρτι (αυτός) και ένα στρούντελ μήλου (εγώ).
• Παραλάβαμε το απόγευμα και τον συνοδοιπόρο, κάναμε 2 δουλειές ακόμα και επιστροφή σπίτι.
• Μα να κοπανάνε πόρτες και έπιπλα στις 4 το πρωί;; Και εμείς δεν τα ακούμε. Τα ακούει όμως ο Στέφανος, και ξυπνά και μετά τα ακούμε παρέα, και οι 3. Εξαιρετικά!
• Έτσι το Σάββατο ξυπνήσαμε κουρασμένοι και ολίγον άυπνοι.
• Κατεβήκαμε όμως στο κέντρο, και ήπιαμε τον ωραίο μας καφέ (latte macchiato crème brûlée!) και κάναμε τη βόλτα μας, και πήρα και από το πουθενά ένα ζεστό, κοντό παλτό (βαρέθηκε να με βλέπει ο συνοδοιπόρος με τα μακριά και φουσκωτά!).
• Μαγειρικές το μεσημέρι για τους απογευματινούς εορτασμούς: αλμυρές κρέπες με τυρί και γαλοπούλα.
• Και 16.15 φτάσαμε στους φίλους για να εορτάσουμε τα Καπόγλεια 2017!
• Και ήταν τόσο όμορφα όλα, τόσο ζεστά, τόσο Χριστουγεννιάτικα, τόσο νόστιμα, τόσο ξέγνοιαστα.
• Κόσμος και κοσμάκης... 
• Και ακολουθήσαμε και το γερμανικό έθιμο εν ονόματι “schrottwichtel“ που σημαίνει ότι ανταλλάσεις δώρα που ήδη όμως έχεις στο σπίτι σου και θες να προσφέρεις. Δύσκολο. Ευκολότερο είναι να αγοράσεις κάτι. Standard. Εμείς τελικά προσφέραμε μία ελληνική μαυροδάφνη και ένα κουτί με σοκολατάκια celebrations. Το δώρο της βραδιάς; Ένα μεγάλο μπουκάλι coca-cola. Πόσο πλάκα είχε... Πόσο γελάσαμε! Είχε και βιβλία η ανταλλαγή, και DVD (ο συνοδοιπόρος κέρδισε DVD Sex & the City!), και επιτραπέζια, και κούπες, και κεριά...
• Και ο Στέφανος στο επίκεντρο (όπως πάντα)! Τι χορούς, τι τρεξίματα, τι ποδόσφαιρο, τι βιβλία, τι χειροκροτήματα, τι αγκαλιές.... Με έλληνες, ελβετούς, γαλλόφωνους, γερμανόφωνους, αγγλόφωνους. Φτου φτου. Κανέναν δεν άφησε παραπονεμένο.
• Επιστρέψαμε λοιπόν σπίτι με τον μικρό πτώμα (αναμενόμενο) και εμάς επίσης.
• Και τσουπ, εκεί κατά τα μεσάνυχτα δώστου κλάμα, και ένταση.... Μην σας κουράζω, πυρετός, μύτη, βήχας = αυπνία.
• Να μην μπορεί να ηρεμήσει ο κακομοίρης! Και δώστου ορούς στη μύτη, και σιρόπι για τον βήχα, και σιρόπι για τον πυρετό, και αγκαλιές, και σσσσσςςςς... Με τα πολλά κουτσο-κοιμήθηκε στο κρεβάτι μας κατά τις 3.
• Και η Κυριακή συνεχίστηκε σε αυτό το τέμπο. Πάνε δηλαδή οι βόλτες και οι εκδρομούλες που είχαμε κατά νου.
• Σπίτι λοιπόν, με έναν Στέφανο ολίγον κακόκεφο και εμάς ταλαιπωρημένους και κουρασμένους.
• Πέρασαν και για λίγο οι γειτόνοι να κάνουμε πρόβα τζενεράλε για το φόρτωμα του αυτοκινήτου ενόψει του ταξιδιού και όλα χώρεσαν εξαιρετικά!
• Και το βράδυ της Κυριακής δεν πήγε καλύτερα.... δυστυχώς! Πάλι λίγο πυρετό, πάλι μύτη, πάλι βήχα, πάλι ταλαιπώρια.... Αυτή τη φορά κοιμήθηκε κατά τις 2 μέχρι τις 7.
• Πω πω τα είχαμε ξεχάσει αυτά με τις μύτες και τις αυπνίες. Πολύ καιρό είχε να μας συμβεί. Μπορεί και σχεδόν χρόνο.
• Και την Δευτέρα ξυπνήσαμε και ήταν όλα άσπρα! Πάλι. Μέσα σε ένα βράδυ! Και μέχρι το μεσημέρι χιόνιζε ασταμάτητα και πυκνά! Τόσο όμορφα.
• Στο Αθηναϊκό μέτωπο, ο μπαμπάς εξήλθε του νοσοκομείου την Κυριακή το μεσημέρι, σε πολύ καλή κατάσταση και ακμαίο ηθικό! Μακάρι να είναι ταχεία η ανάρρωσή του και να είναι αυτές οι γιορτές ξέγνοιαστες και όμορφες.
• Και αφού ο μικρός τα πήγε σχετικά καλά μέχρι το μεσημέρι (απύρετος και κεφάτος) αποφάσισα να τον πάω στον παιδικό την Δευτέρα. Που σήμαινε κατ' αρχάς ξεχιόνισμα του αυτοκινήτου!
• Μα να μην με παίρνει κάποιος με κάμερα να σας δείξω! Από τη μία ο Στεφανάκος εντός του αυτοκινήτου με τους σκούφους του και τα αυτοκινητάκια του και την πιπίλα του και την θέρμανση στο φουλ, και από την άλλη εγώ με το μπουφάν του χιονιού με την τεράστια κουκούλα, και την σκούπα ανα χείρας να προσπαθώ να καθαρίσω το χιόνι και να κάνω και γκριμάτσες και παιχνίδια στον Στέφανο από τα παράθυρα για να μην αρχίσει τα κλάμματα.
• Κανά 10λεπτο μου πήρε και ήμουν πολύ υπερήφανη για το τελικό αποτέλεσμα.
• Και αφού τον παρέδωσα στις δασκάλες του, ακολούθησα τη συμβουλή του συνοδοιπόρου και έκανα μία βόλτα στο κρύο και κάτασπρο κέντρο της πόλης.
• Όταν αγόραζα όλα αυτά τα λαχανικά προφανώς δεν είχα κατά νου ότι αναχωρούμε την Πέμπτη. Και ξέρετε πόσο απεχθάνομαι να πετάω τρόφιμα! Οπότε το μεσημέρι της Δευτέρας ξεκίνησε η διαδικασία μεταποίησης: καθάρισμα - ζεμάτισμα καρότων και κόψιμο πιπεριών για να μπουν στην κατάψυξη.
• Χαζεύαμε τηλεόραση ένα απόγευμα και πέσαμε σε διαφήμιση κρέμας ημέρας όπου πρωταγωνιστούσε η Ελένη Μενεγάκη. Και ο μικρός άρχισε να δείχνει την τηλεόραση και να λέει "μαμά"! Χαχα... όχι δεν είναι η Ελένη η μαμά του, ούτε εγώ της μοιάζω. Απλά όταν βάζω κάθε πρωί κρέμα στο πρόσωπό μου ο μικρός ξεκαρδίζεται με τις λευκές τελίτσες που κάνω στο πρόσωπό μου. Ε, αυτές φαντάζομαι αναγνώρισε και στην Ελένη. Αυτός και αν είναι συνειρμός!
• Και παρόλο που όλο το πρωινό και απόγευμα της Δευτέρας ο μικρός ήταν μια χαρά (και στον παιδικό πέρασε μία από τις πιο χαρούμενές του ημέρες) το βράδυ επέστρεψε ο πυρετός (38.5), και το κλάμα, και το ξενύχτι, και ο βήχας.... Κατά τις 03.00 πρέπει να κοιμηθήκαμε και εννοείται στις 07.00 είμασταν στο πόδι.
• Έτσι, έκλεισα και εγώ άρον άρον ραντεβού στον παιδίατρο ο οποίος βρήκε υγρό στο ένα αυτί και μία ωτίτιδα σε αρχικό στάδιο.
• Πήραμε λοιπόν τη λίστα μας, πήγαμε στο κοντινότερο φαρμακείο, τσιμπήσαμε και κάτι στα γρήγορα και επιστροφή σπίτι για ξεκούραση. Η πρώτη αντιβίωση του μικρού Στέφανου ξεκίνησε λοιπόν το βράδυ της Τρίτης.
• Και ενώ περιμέναμε στον παιδίατρο, σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο με παιχνίδια, ήρθε και ένα κοριτσάκι (περίπου ενός έτους πρέπει να ήταν) με την μαμά της. Και ενώ η μικρή ήταν μες στην καλή χαρά, κοιτούσε όλο τον κόσμο, χαμογελούσε, μπουσουλούσε και μασούσε ότι βρει, η μαμά ήταν τόσο μα τόσο στεναχωρημένη! Κοιτούσε στο κενό, έσφιγγε τα δόντια, μηχανικά έδινε στην μικρή τα παιχνίδια και δεν αντάλλαζε ματιά με κανέναν στο δωμάτιο. Σαν να ήταν χαμένη στις σκέψεις της. Πόσο στεναχωρήθηκα... Γιατί πέρασαν χίλια πράγματα από το μυαλό μου, πώς για παράδειγμα ένα υγιέστατο, πανέμορφο, χαμογελαστό κοριτσάκι μπορεί τελικά να κρύβει κάτι τόσο στενάχωρο. 
• Όταν είναι με υψηλό πυρετό ο Στεφανάκος, τον κοιτάς και τον λυπάσαι τον κακομοίρη... Αλλάζει όλο του το πρόσωπο. Αντίστοιχα βέβαια, όταν επιδρά το φάρμακο, το καταλαβαίνεις αμέσως γιατί αρχίζει πάλι τις πολυλογίες και τα τρεξίματα.
• Και κάνουμε πλέον συλλογή από σύριγγες -άλλη για το σιρόπι του λαιμού, άλλη για το αντιπυρετικό, μια τρίτη για την αντιβίωση.... Και εννοείται από χαρτομάντηλα (είναι απλά ΠΑΝΤΟΥ).
• Ευτυχώς, το βράδυ της Τρίτης είδαμε σημαντική βελτίωση και έτσι ο ύπνος των 5-6 ωρών σε 2 δόσεις μας φάνηκε βάλσαμο!
• Και με το εγερτήριο στις 06.00, ο μικρός ήταν ήδη πτώμα στις 08.30 όπου και ξανακοιμήθηκε!
• Μέσα σε όλα όσα θέλω να φτιάξω, να διορθώσω, να ξεκινήσω, να ξαναθυμηθώ τη νέα χρονιά, είναι και η απόκτηση του πρώτου μας blender! Επειδή εδώ στας ελβετίας τα φρούτα δεν είναι στο φόρτε τους, σκεφτόμουν ότι θα μπορούσαμε να φτιάχνουμε ένα smoothie κάθε πρωί ώστε να ενισχύουμε τον οργανισμό μας με τον πιο εύκολο, γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο. Όποιος έχει προτάσεις για blender λοιπόν και συνταγές, παρακαλώ να μας δώσει τα φώτα του.
• Και εκεί που νοιώθεις ότι κατέχεις ένα Χ αριθμό λέξεων, να 'σου οι εκπλήξεις. Coussin είναι το μαξιλάρι αλλά αυτό του καναπέ. Αυτό του κρεβατιού λέγεται oreiller!
• Πόσο κουρασμένος ο μικρούλης; Ξύπνησε στις 06.00 και 08.30 ξανακοιμήθηκε για 2 ώρες! Και ξύπνησε άλλος άνθρωπος! Κεφάτος, απύρετος, χαμογελαστός. Φτου φτου.
• Έτσι, πήγε αυτός στον παιδικό του σταθμό (τελευταία ημέρα του 2017) και εγώ πίσω σπίτι για check-ins, βαλίτσες, συμμαζέματα, newsletters.... All good!
• Τι ευτυχία να ετοιμάζεσαι για τις Χριστουγεννιάτικές σου διακοπές!
• Και αφού κοιμήθηκε πήραν φωτιά οι βαλίτσες!
• Πέμπτη λοιπόν 09.15 αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο της Γενεύης με τους γειτόνους και στη διαδρομή ο μικρός κοιμήθηκε (εννοείται) και φτάσαμε για να συναντήσουμε ΜΙΑ ουρά! Αυτά παθαίνεις αν κλείνεις με την Aegean, τελικά η πτήση μεταφέρεται στην Swiss και από εκεί είναι operated by Belle Air (;) η οποία online check-in δεν έχει.
• Όπως και να 'χει, με λίγο τρέξιμο και υπομονή πήραμε εγκαίρως τις θέσεις μας στο αεροπλάνο και ως δια μαγείας η 3η θέση ήταν άδεια! Αυτό και αν είναι Χριστουγεννιάτικο δώρο.
• Οπότε ο μικρός λίγο έπαιζε με τους φίλους που κάθονταν από πίσω μας, λίγο καθόταν στον μπαμπά του, λίγο στη δική του θέση, κοιμήθηκε και το τελευταίο 40λεπτο και φτάσαμε όμορφα και ωραία!
• Στο πατρικό μου σπίτι μας περίμενε βεβαίως ο μπαμπάς, τα παπουτσάκια που είχαμε παραγγείλει, και ένα κάρο χριστουγεννιάτικα στολίδια και διακοσμήσεις που ο Στέφανος πολύ ήθελε να επεξεργαστεί αλλά δεν γινόταν.
• Και η έκπληξη έφτασε με την άφιξη στο δικό μας σπίτι: no καλοριφέρ! Πω πω! Από τους 23 πέσαμε εν μια νυκτί στους 13.
• Τα καταφέραμε όμως μια χαρά, με τα 2 ηλεκτρικά καλοριφεράκια και τα κλιματιστικά και κοιμήθηκε όλη η οικογένεια περίφημα!
• Μα πάντα τους καλύτερούς του ύπνους να τους κάνει στη Βούλα! Φτου φτου!
• Αρκεί σήμερα να φτιαχτεί το πρόβλημα....

Καλό σαββατοκύριακο! Καλά Χριστούγεννα!

Profitez!

ανδριάνα