Ευχαριστώ!

Ευχαριστώ μαμά.

Που από τόσο δα μικρούλα με πήρες από το χέρι και με πήγες στο πρώτο μου μάθημα πιάνο (6 χρονών πρέπει να ήμουν).

Που τις Κυριακές έβαζες Vivaldi στο πικαπ, και μετά σε κασέτα και τελευταία σε CD ενώ παίζαμε και μαγειρεύαμε.

Που μας στόλιζες, τον αδελφό μου και εμένα, και μας πήγαινες πιτσιρικάκια ακόμα στο Μέγαρο Μουσικής για να παρακολουθήσουμε τον Σγούρο.

Που επέμενες ώστε να συνεχίσω και να αγαπήσω (και) την κλασική μουσική.

Που όταν σου είπα ότι κληρωθήκαμε για την Φιλαρμονική της Βιέννης και θα πρέπει να κρατήσεις τον μικρό για 2 ημέρες μου είπες "καθίστε παραπάνω", "μην ανησυχείς", "να περάσετε τέλεια", "θα τα πάμε περίφημα". Και εμείς δεν καθίσαμε παραπάνω, αλλά περάσαμε τέλεια και εσείς τα πήγατε όντως περίφημα.

Ευχαριστώ μπαμπά.

Που ενώ η δική σου παιδική ηλικία είχε αντιξοότητες αντί για μαθήματα πιάνου, εκτίμησες και αγάπησες τη μουσική τόσο ώστε να μας καμαρώνεις όταν παίζαμε και να απολαμβάνεις τις Κυριακάτικες ακροάσεις εξίσου.

Που πάντα είσαι εκεί, ο σιωπηλός sous chef, για τον μικρό Στέφανο και εμάς.

Που παρόλες τις περιπέτειές σου, δεν άφησες τίποτα να σταθεί εμπόδιο.

Ευχαριστώ Σ.

Που λες "ναι" σχεδόν σε όλες μου τις "τρέλες" και τις περισσότερες φορές τις ενισχύεις κιόλας με λίγη ακόμη χρυσόσκονη.

Που είσαι ο συνοδοιπόρος μου στα εύκολα και στα δύσκολα, στις καλές και στις κακές μου.

Που όταν επιλέγαμε την κατηγορία εισιτηρίων για το κονσέρτο μου είπες "αυτά μάλλον συμβαίνουν μια φορά στη ζωή, επίλεξε τα καλύτερα".

Που σκέφτηκες τους 2 καταλληλότερους φίλους για να μας συντροφεύσουν, αυτούς που σε ακολουθούν δεκαετίες τώρα.

Ευχαριστώ Στέφανε.

Που είσαι ένα τόσο ευέλικτο, προσαρμοστικό, χαρούμενο και ανεξάρτητο παιδί.

Που ξέρεις πώς να συμπεριφερθείς σε κάθε περίσταση, σε κάθε χώρο, σε κάθε άνθρωπο.

Που μοιράζεις αγκαλιές, και χαμόγελα, και χορούς τόσο απλόχερα που κανείς δεν μπορεί να σου αντισταθεί.

Που μέρες μετά, ακόμα αναζητούσες την γιαγιά και την Άμι. Τόσο όμορφα πέρασες.

Ευχαριστώ Θεέ μου.

Που τόσα χρόνια, τόσα λαχεία, τζόκερ, λαχνούς και κληρώσεις δεν κέρδισα π ο τ έ  τίποτα.

Που μου φύλαγες την τύχη για αυτήν τη μία κλήρωση που σε άλλους παίρνει δεκαετίες και σε εμένα χρειάστηκαν μόλις λίγοι μήνες.

Που όλα συντέλεσαν ώστε να πάμε, να περάσουμε υπέροχα, να επιστρέψουμε και να βρούμε τον Στεφανάκο να παίζει χαμογελαστός και να τρέχει στις αγκαλιές μας.

Ευχαριστώ άνθρωπε.

Που μετέτρεψες ένα απλό ξύλο σε βιολί.

Που εφηύρες τις νότες, την μουσική.

Που μελέτησες ώρες ατελείωτες ώστε να συνθέσεις αυτή την παραδεισένια μουσική.

Που μελέτησες ώρες ατελείωτες ώστε να φέρεις στα δικά μας αυτιά αυτή τη μελωδία μέσω δεκάδων διαφορετικών μουσικών οργάνων.

Που όλο σου το σώμα ακολουθούσε τη δόνηση της μουσικής σου και σε μετέφερε σε άλλη διάσταση.

Που έμεινες σιωπηλός καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης, παρακολουθώντας με σεβασμό και δέος.

Που χειροκρότησες με πάθος και γέμισαν οι αισθήσεις σου ομορφιά.

Που θα αντικρύζεις πλέον τον κόσμο με λίγη περισσότερη αισιοδοξία, γνωρίζοντας ότι είσαι ικανός για τα καλύτερα.

ανδριάνα