How was your week?

  • Την Παρασκευή, αφού φτιάξαμε βαλίτσες, μία για εμένα, μία για τον συνοδοιπόρο και μία για τον μικρό μας Στέφανο, αναχωρήσαμε για εξωτερικές δουλειές και βόλτες στην ηλιόλουστη Βούλα.
  • Έτσι, τσιμπήσαμε τις αγαπημένες μας τυρόπιτες, κάναμε δυο δουλειές στα γρήγορα, παίξαμε στον παιδότοπο (εγώ με την γούνα! μα τι θέαμα! για αυτό δεν πρέπει ΠΟΤΕ να κρίνουμε χωρίς να γνωρίζουμε), κυνηγήσαμε τα περιστέρια και φτάσαμε στο πατρικό μου σπίτι για την μεγάλη αναχώριση.
  • Εκεί, μας περίμενε θείος και ξάδελφος (που είχα να δω από το καλοκαίρι) στη βεράντα, τα είπαμε λιγάκι, παίξαμε λιγάκι και όταν η μαμά πήρε τον μικρό στην κουζίνα για να πιούνε νερό, την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια.
  • Μέρες τώρα του μιλούσα και του εξηγούσα για αυτό το ταξίδι.... Και είμαι σίγουρη ότι κατάλαβε.
  • Έτσι, φτάσαμε οι 2 μας στο αεροδρόμιο, κάναμε τα check-in και τους ελέγχους με την άνεσή μας, αναμείναμε τους κουμπάρους που πάντα φτάνουν με ολίγην καθυστέρηση, και επιβιβαστήκαμε και οι 4 στην Austrian Airlines.
  • Μα ένα σοκολατάκι ή ένα μανταρίνι; Αυτές ήταν οι επιλογές εντός της πτήσης.
  • Και το ταξίδι -όπως πάντα- ξεκινά από το αεροπλάνο ή από το αυτοκίνητο. Πολύ πριν φτάσεις στον προορισμό σου.
  • Και αφού λοιπόν περάσαμε τις 2,5 ώρες με σχέδια, και γέλια, και αναπολήσεις, φτάσαμε στη Βιέννη, πήραμε το BMW X4 ταξί μας (!) και σε ένα τεταρτάκι είμασταν στο ξενοδοχείο.
  • Κρύο, περπάτημα στην πόλη, χαλαρός κόσμος (όχι πολύς!), χριστουγεννιάτικες αγορές, στοές, στολισμοί.
  • Και είναι όμορφες οι πόλεις που είναι τόσο μικρές ώστε να τις περπατάς.
  • Αφού λοιπόν φτάσαμε ως το δημαρχείο, καθίσαμε να ζεσταθούμε με τις ζεστές μας σοκολάτες, να πάρουμε δυνάμεις και να συνεχίσουμε.
  • Και κατά τις 21.00 ήταν η κράτησή μας για το δείπνο, στο κελάρι κάτω από το Albertina, στο Augustinerkeller, για σνίτσελ (εννοείται) και αυστριακές σούπες.
  • Πρωϊνό ξύπνημα Σαββάτου για να προλάβουμε να πιούμε και έναν καφέ πριν την συναυλία. Και πήγαμε σε ένα κοντινό καφέ που είχαμε εντοπίσει από το προηγούμενο βράδυ, και ενώ όλα κυλούσαν καλά, και υπήρχαν και αρκετές επιλογές για πρωϊνό (εγώ πήρα βάφλες με εκπληκτικά, ζεστά rasberries σαν μαρμελάδα), εδώθει η κλασική παραγγελία (για όποιον γνωρίζει τον Θ.) "έναν διπλό espresso αλλά ristretto αν γίνεται". 
  • Ε τον έκαψε τον εγκέφαλό της η κοπέλα. Και παρόλες τις ερωτοαπαντήσεις και διευκρινήσεις, κατέφτασαν 2 ξεχωριστοί, κανονικότατοι espresso. Πόσο γέλασα! 
  • Βήμα ταχύ (με τακούνι και γούνα!) για να φτάσουμε στο εκδοτήριο ώστε να παραλάβουμε τα πολυπόθητα εισιτήρια και άφιξη στην αίθουσα Musikverein για να παρακολουθήσουμε την φιλαρμονική της βιέννης υπό τον μαέστρο Riccardo Mutti.
  • Τι εμπειρία! Από αυτές που τις σκέφτεσαι μετά και λες "το έζησα εγώ αυτό;".
  • Ο χώρος, η αισθητική, ο κόσμος, η ακουστική, τα λουλούδια, η μουσική, οι μουσικοί, η ατμόσφαιρα, η αρμονία.....
  • Α' μέρος με συγκίνηση και ταχυκαρδία, διάλειμμα για ένα ποτήρι σαμπάνια και φωτογραφίες (εκεί γνωρίσαμε έναν αριστοκρατικό Ούγγρο ο οποίος έγινε και ο προσωπικός μας φωτογράφος), Β' μέρος και κλείσιμο με το κλασικό Radetzky March.
  • Speechless.
  • Ευτυχώς το εστιατόριο που είχαμε κλείσει ήταν κοντά (πώς αντέχουν και φοράνε γόβες όλη μέρα;;) και ήταν και εξαιρετικό (πρόταση της φίλης Magdalena): Plachuttas Gasthaus zur Oper.
  • Και κάθε μας γεύμα το ξεκινούσαμε με σούπα και μετά ακολουθούσε κάποιο παραδοσιακό, αυστριακό πιάτο με κρέας.
  • Φάγαμε ωραία, τα είπαμε ωραία, τα ήπιαμε ωραία, χαζέψαμε τις φωτογραφίες, ανταλλάξαμε εντυπώσεις και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ανασυγκρότηση.
  • Απογευματινή έξοδος με βροχή και πολύ γέλιο! Γιατί τα 2 αγόρια δεν είχαν φροντίσει ώστε να ανταπεξέλθουν ενδυματολογικά σε τέτοιο καιρό.
  • Αφού βρήκαμε μία υπέροχη στοά για να πιούμε τους καφέδες και τα κρασιά μας, ξαναβγήκαμε στους δρόμους για να συναντήσουμε τη βροχή που επέμενε. Οι τουριστικές ομπρέλες ήταν λοιπόν μονόδρομος.
  • Και έτσι, με μία ανάσα, πέρασαν κάτι λιγότερο από 2 ημέρες και έφτασε το πρωινό της Κυριακής και η επιστροφή μας στην Αθήνα.
  • Και όλες αυτές τις 2 ημέρες, ο μικρός Στέφανος τα πήγε εξαιρετικά και τα πέρασε περίφημα με την γιαγιά, τον παππού, την Άμι, την θεία, τον θείο.... Έπαιζε όλη μέρα, έφαγε ωραία, κοιμήθηκε σαν πουλάκι, μοίρασε χαμόγελα και χορούς, είπε 2-3 φορές "μαμά - μπαμπά" αλλά χωρίς δράματα, και μας υποδέχτηκε με μια σφιχτή αγκαλιά!
  • Η παραμονή λοιπόν της πρωτοχρονιάς μας βρήκε το μεσημέρι να τρώμε κεφτεδάκια με πατάτες τηγανιτές στην μαμά μου, το απόγευμα να παίζουμε με το φυστίκι, και το βράδυ να ψάχνουμε να βρούμε ανοιχτό delivery ώστε να τσιμπήσουμε κάτι και να κοιμηθούμε.
  • Και να σας πω; Ήταν μια χαρά.
  • Και το βράδυ ο μικρός, ακόμα και μισοκοιμισμένος, Άμι - Άμι έλεγε αναζητώντας την ξαδέλφη του.
  • 01.01.2018 και το μεσημέρι είχαμε το καθιερωμένο γεύμα στην πεθερά μου.
  • Και μιας και ξυπνήσαμε νωρίς και είχε και υπέροχη ημέρα με 18 βαθμούς, αποφασίσαμε να πάμε μια πρωινή βόλτα στην Αθήνα πριν ανηφορίσουμε για Κηφισιά.
  • Έλα όμως που το φυστίκι κοιμήθηκε στο πρώτο δεκάλεπτο! Η αθηναϊκή λοιπόν βόλτα έγινε εντός του αυτοκινήτου, φτάσαμε Κηφισιά και αφού ξύπνησε ο μικρός κάναμε εκεί μία γρήγορη βόλτα στην πλατεία.
  • Καμιά 20αριά ενήλικες και 6-7 πιτσιρίκια είμασταν οπότε καταλαβαίνετε!
  • Είπαμε ότι μπορέσαμε με τον καθέναν, φάγαμε εξαιρετικά -όπως πάντα-, γελάσαμε και το απογευματάκι ξεκινήσαμε για σπίτι και βαλίτσες.
  • Μα πόσο όμορφα περνάει ο Στεφανάκος με τα ξαδέλφια και τους φίλους του! Δεν σταματά λεπτό, θέλει να συμμετέχει σε όλα, τους μιλά, τους αγκαλιάζει, τους πειράζει, τους κάνει νάζια..... Πόσο θα του λείψουν!
  • Και πόσο έφαγε αυτές τις ημέρες! Έκανε μάγουλο! Όπως όλοι μας άλλωστε....
  • Από βαλίτσα σε βαλίτσα, βάλε - βγάλε, στρίμωξε, επέλεξε και με κάποιες απώλειες που έμειναν απέξω, φτιάξαμε τις ελβετικές μας βαλίτσες και πέσαμε πτώμα για ύπνο.
  • Τρίτη μεσημέρι η αναχώριση με μία γρήγορη στάση στον Άγκη (Άλκη) και την Μυρσίνη, και τους γονείς μου και βουρ για αεροδρόμιο.
  • Ο μικρός κοιμήθηκε σε όλη τη διαδρομή και δεν ξύπνησε ούτε όταν τον σήκωσα για να περάσουμε τον έλεγχο για τις πύλες. Με αποτέλεσμα βέβαια να μην κλείσει μάτι στην πτήση. Τι να κάνεις...
  • Είχαμε πάλι τους γειτόνους στις πίσω θέσεις, λίγο παιχνίδι, λίγο φαγητό, λίγο κρυφτό, λίγο περιοδικό, τα καταφέραμε.
  • Τα χωρέσαμε πάλι όλα στο αυτοκίνητο και αργά το απόγευμα είμασταν σπίτι!
  • Και την Τετάρτη επανήλθαμε στην ελβετική μας ρουτίνα: έγερση όλοι μαζί εκεί γύρω στις 07.00, πρωινό, ετοιμασίες και αναχώριση του συνοδοιπόρου για τη δουλειά (υπό βροχή και αέρα και σκοτεινιά), παιχνίδι οι 2 μας, ύπνος του μικρού εκεί κατά τις 10.30, μεσημεριανό και παιδικός σταθμός (όπως αναμενόταν, όχι με ευκολία).
  • Γρήγορη στάση στο σούπερ-μάρκετ για τα απαραίτητα και επιστροφή σπίτι για να μπουν σε μία τάξη οι εκκρεμότητες. Να γίνει τουλάχιστον η αρχή...
  • Έτσι, αναρτήθηκε το νέο, ετήσιο ημερολόγιο (χρόνια τώρα αγοράζω αυτό το σουηδικό), άρχισαν να αδειάζουν οι βαλίτσες, άρχισε να γεμίζει το ψυγείο, άρχισαν να ετοιμάζονται οι αναρτήσεις του 2018.... όλα καλά!
  • Και η Πέμπτη συνεχίστηκε σε παρόμοιους ρυθμούς, αμείωτη βροχή και σκοτεινιά (γγκρρρ), παιχνίδια με τον μικρό, ύπνο, ωραίο φαγητό και ανώδυνη μετάβαση στον παιδικό (yes!).
  • Έτσι, πήρα και εγώ τον MACη και στρογγυλοκάθισα στο κεντρικό καφέ της πόλης για λίγη δουλειά εν αναμονή των κοριτσιών.
  • Ε, 2 εβδομάδες πέρασαν και μου έλειψαν και αυτές.
  • Και είχαμε να πούμε.....
Καλό σαββατοκύριακο!
ανδριάνα

Σχόλια

  1. Πολύ ωραια η Βιέννη για περπατημα την χριστουγεννιάτικη περίοδο.
    Μούτι με το απίστευτο μαλλί!
    Αυτο που μου αρεσει οταν παρακολουθώ την Φιλαρμονική της Βιέννης την Πρωτοχρονιά ειναι να ανακαλύπτω μεσα απο τα κλασίκ και κομψά outfit, τα ελάχιστα κιτς-φαν!!!
    Να περνάτε πάντα τέλεια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστούμε!
      Και από στυλιστικής άποψης, είχε αρκετό υλικό το κονσέρτο της Φιλαρμονικής.
      Καλή χρονιά να έχουμε!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana