How was your week?

 

• Παρασκευή και έφτασε η τελευταία ημέρα της ελληνικής μας διαμονής....
• Και η βόρεια γιαγιά είχε μείνει σε εμάς οπότε αφού κάναμε τις εσωτερικές μας δουλειές και τα πρώτα πακεταρίσματα, φύγαμε για μια γρήγορη επίσκεψη στο Πάρκο του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
• Και ήταν όπως πάντα όμορφα, αυτή τη φορά χωρίς κόσμο και με αρκετή ζέστη.
• Παίξαμε, έβαλε και μαγιώ ο μικρός για τα συντριβάνια, τσιμπήσαμε, ψωνίσαμε και επιστρέψαμε.
• Και το απόγευμα είχαμε οικογενειακό δείπνο στο πατρικό μου σπίτι (γαριδομακαρονάδα) με απαρτία.
• Και όπως πάντα, τα μικρά έπαιξαν και έτρεξαν και κρύφτηκαν και ξεκαρδίστηκαν, και αυτή τη φορά παίξαμε και όλοι μαζί "αγαλματάκια ακούνητα" και πραγματικά το διασκεδάσαμε.
• Μέχρι να φτάσει η ώρα του αποχωρισμού.... Κάθε φορά και πιο δύσκολη. Και αυτή τη φορά οι δακρυσμένες είμασταν η αδελφή μου, οι δύο μου ανιψιές και εγώ. Σε μια σφιχτή αγκαλιά.
• Ουφ... επιστροφή σπίτι, πακεταρίσματα, καθαρισμοί, συμμαζέματα και ύπνος.
• Σάββατο πρωί - πρωί ξεκινήσαμε το οδοιπορικό του γυρισμού χωρίς ταλαιπωρίες και καθυστερήσεις.
• Έτσι, με όλα τα μέσα να είναι στην ώρα τους, αεροπλάνο - τρένο - ταξί, μεσημεράκι είμασταν στην ηλιόλουστη Λωζάνη.
• Και ναι, τα αγαπημένα μου φυτά εσωτερικού χώρου όχι απλά επιβίωσαν αλλά μεγαλούργησαν! Θυμάστε, τα είχα τοποθετήσει στην μπανιέρα με 2-3 δάχτυλα νερό. Και μεγάλωσαν τόσο! Τι καλά!
• Ξεκινήσαμε λοιπόν τις τακτοποιήσεις μας και τα ξε-πακεταρίσματα.... Πόσο βοηθάει να επιστρέφεις σε ένα σπίτι που αγαπάς!
• Πετάχτηκα και ένα γρήγορο σούπερ-μάρκετ για τα απαραίτητα, μαγειρέψαμε, ξεκουραστήκαμε, τοποθετήσαμε και το "νέο" μας φωτιστικό το οποίο ήρθε μεταγραφή από το ελληνικό μας σπίτι και ταίριαξε γάντι στην τραπεζαρία μας.
• Η Κυριακή ξημέρωσε όμορφη, ζεστή και ηλιόλουστη. Και αποφασίσαμε να αφήσουμε για λίγο τις τακτοποιήσεις και να βγούμε στη λίμνη: ο συνοδοιπόρος για τρέξιμο, ο μικρός με το πατίνι και εγώ με τα rollers (ή rolex όπως τα λέει ο Στέφανος! χιχι).
• Και ο συνοδοιπόρος αυτονομήθηκε οπότε μείναμε ο Στεφανάκος και εγώ και είχε τόση πλάκα. Γιατί εγώ είμαι αρχάρια στα rollers ενώ εκείνος "επαγγελματίας" στο πατίνι. Οπότε πήγαινε σιγά-σιγά δίπλα μου για να με έχει στο νου του, "Μην ανησυχείς μαμά, μια χαρά τα πας! Εγώ είμαι εδώ αν πέσεις". Μα πόσο γλυκός.
• Και το μεσημέρι φάγαμε στην όμορφη και χαλαρή αυλή του La Terrasse στο Lutry όπου μας σέρβιρε η πιο όμορφη και γλυκιά σερβιτόρα.
• "Η καρδούλα μαμά έχει το ίδιο σχήμα με το στήθος σου".
• Πίσω για μεσημεριανή σιέστα και συνέχεια στις δουλειές και τις τακτοποιήσεις.
• Και πρώτη φορά ξαπλώσαμε στο κρεβάτι - κουκέτα του Στεφανάκου, εγώ στο κάτω και εκείνος ανέβηκε στο επάνω. Και κάναμε ότι εγώ είμαι το bebe και με έβαλε για ύπνο. "Από πάνω θα είμαι. Να με φωνάξεις ότι χρειαστείς, μη φοβάσαι".
• Και κοιμήθηκε έτσι ο γλυκός μου για σχεδόν δύο ώρες. Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία.
• Back to reality Δευτέρα! Ευτυχώς, τουλάχιστον για εμένα, σε πιο ήπιους εργασιακούς ρυθμούς καθώς αρκετοί βρίσκονται ακόμα σε άδεια.
• Και το απόγευμα, υπό ψιλή βροχή, πήγαμε στο κέντρο της Λωζάνης για περπάτημα και εξερεύνηση.
• Και κάπως έτσι συνεχίστηκε η εργασιακή εβδομάδα... την Τρίτη λοιπόν είχε Pully το απόγευμα για παγωτό, πατίνια και την εκπληκτική, ξύλινη παιδική χαρά.
• Τι ήταν αυτό που με βρήκε την Τετάρτη; Ξεκίνησε με πονοκέφαλο το μεσημέρι, συνεχίστηκε με την περίοδο που ήρθε νωρίτερα και ένα γενικότερο πόνο και αδιαθεσία που απλά κορυφωνόταν μέχρι το απόγευμα που απλά το κεφάλι μου ήταν έτοιμο να σπάσει και κανένα παυσίπονο δεν βοηθούσε! Εν τέλει, η κατάσταση εξελίχθηκε σε τροφική δηλητηρίαση -κατά πάσα πιθανότητα- με εμετούς, κρύο ιδρώτα, πόνο σε όλο το σώμα... τι να σας λέω! Χρόνια είχα να νοιώσω τόσο άσχημα! Μετά από ώρες, και αφού το στομάχι μου είχε αδειάσει εντελώς, ηρέμησα λιγάκι και κοιμήθηκα από τις 21.00 πτώμα.
• Η Πέμπτη ξύπνησε με εμένα να νοιώθω καλύτερα και τον καιρό να είναι βροχερός και φθινοπωρινός.

Καλό σαββατοκύριακο.

ανδριάνα