HOW WAS YOUR WEEK?

 

nyon friends move νυόν φίλοι μετακόμιση ελβετία οικογένενια

  • Δευτέρα! Και η ημέρα ήταν γεμάτη! 
  • Πρωί πρωί λοιπόν, αφού άφησα τον μικρό στο σχολείο, κατευθύνθηκα στο κέντρο της Λωζάνης και την γενική μας γιατρό για το προγραμματισμένο μου ραντεβού για αιμοδοσία. Την επόμενη εβδομάδα τα αποτελέσματα.
  • Επιστροφή σπίτι, δουλειά, επιστροφή και του μικρού το απόγευμα, και στις 18.30 συμμετείχα στην συνάντηση γονέων - δασκάλας στο σχολείο του Στέφανου.
  • Η γλυκιά Mathilde μάς παρουσίασε επί 1 ώρα το πρόγραμμα της χρονιάς, τα γραφειοκρατικά και διαδικαστικά, αλλά κατά κύριο λόγω τον τρόπο εκπαίδευσης που ακολουθεί, τα συστήματα επιβράβευσης και μάθησης, τις αρμοδιότητες και τους κανόνες.
  • Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση.
  • Η Τρίτη ξημέρωσε βροχερή, με αρκετές αναποδιές στη δουλειά και τα projects αλλά νομίζω ότι πλέον διαχειρίζομαι καλύτερα όλα όσα δεν μπορώ να ελέγξω. Προσπαθώ να τα επηρεάσω αλλά πλέον καταλαβαίνω πού είναι το όριο και πόσο πρέπει να εμπλακώ (προσπαθώ τουλάχιστον).
  • Το απόγευμα είχε ακόμα έναν αγώνα της Εθνικής στο πλαίσιο του Eurobasket όπου κερδίσαμε την Ουκρανία.
  • Είχε και ο συνοδοιπόρος το κλασικό του μπάσκετ οπότε καθίσαμε τα δυο μας.
  • Και είναι μερικές φορές τόσο κουρασμένος ο γλυκός μου από το σχολείο, ή πιο σωστά, από τις τόσες δραστηριότητες και την ασταμάτητη κίνηση, που δεν ξέρει τι του φταίει όταν έρχεται σπίτι και πώς να μπει σε πιο ήρεμους ρυθμούς. Κουρασμένος σωματικά (μούσκεμα τον βρήκα να παίζει μπάλα) αλλά και συναισθηματικά.
  • Αχ βρε παιδιά... πώς μπορώ να σας περιγράψω με λόγια τη συγκίνηση που νιώθω κάθε φορά που κάποιος με προσεγγίζει για το blog και τα μικρά μου άρθρα! Είναι ένα μείγμα έκπληξης (εν τέλει κάποιος διαβάζει αυτά που γράφω), συγκίνησης, υπερηφάνειας, ταπεινότητας.... Και αυτήν την εβδομάδα είχα τριπλή χαρά!
  • Πρώτη ήταν μία παλιά μου συνάδελφος (πάνε πάνω από 10 χρόνια πια), η Μαρίνα, που μέσα από μία δική της ανάρτηση στο Instagram περιέγραφε συνοπτικά αλλά τόσο συγκινητικά το ταξίδι υγείας και ευεξίας της. Και της έστειλα ένα σύντομο μήνυμα για να της πως πόσο περήφανη πρέπει να είναι για τον εαυτό της. Και μου έγραψε πως ακόμα διαβάζει το lifelikes και πως συνεχίζει να την εμπνέει.
  • Δεύτερη ήταν η αδελφή μου που για κάποιον λόγο έπαψε να λαμβάνει τις αναρτήσεις μέσω email και έσπευσε να με ενημερώσει ώστε να δω πώς μπορώ να το διορθώσω. Γιατί όχι, δεν το θεωρώ καθόλου δεδομένο ότι οι οικογένειες και οι κοντινοί μου φίλοι διαβάζουν το lifelikes. Έτσι, μέσω αυτού του μικρού τεχνικού προβλήματος έμαθα ότι η αδελφή μου διαβάζει τις αναρτήσεις όταν κάνει το διάλειμμα για φαγητό στο γραφείο.
  • Τρίτη ήταν η Κέλλυ την οποία δεν γνωρίζω αλλά μου έστειλε ένα εγκάρδιο μήνυμα γράφοντάς μου πώς ανυπομονεί κάθε εβδομάδα να διαβάσει τις αναρτήσεις μου και πώς τις μοιράζεται με τις φίλες της.
  • Σας ευχαριστώ! Εσάς με ονοματεπώνυμο αλλά και όλους εσάς τους ανώνυμους. Ψηλώνω κάθε φορά με τα σχόλια και μηνύματά σας. Μην ντρέπεστε, γράψτε μου.
  • Τετάρτη και έριξε μια καταιγίδα τη νύχτα!! Σαν πυροτεχνήματα ήταν οι αστραπές! Πω πω! Ξύπνησα και έτρεξα να μαζέψω τα μαξιλάρια που μαζεμένα ήταν, αλλά σε μια σκεπαστή πλευρά της αυλής. Με τη βροχή και τον αέρα όμως που είχε, δεν τα προστάτευε τίποτα οπότε τα έφερα μέσα.
  • Ο μικρός είχε και το ποδόσφαιρό του το απόγευμα (ο καιρός είχε γίνει ξανά καλοκαιρινός) οπότε κανονίσαμε με την άλλη μαμά να τα πάει εκείνη και να τα παραλάβω εγώ.
  • Έτσι, έφυγα λίγο νωρίτερα για να πάω ένα σούπερ μάρκετ και να περπατήσω λίγο στη λίμνη πριν παραλάβω τους μικρούς ποδοσφαιριστές.
  • Και τα απογεύματα κάνουμε και από ένα καινούργιο πείραμα χημείας.
  • Την Πέμπτη είχαμε γραφείο, ο συνοδοιπόρος και εγώ, οπότε πήγαμε παρέα και επιστρέψαμε παρέα.
  • Και φαινόταν τόσο γεμάτο το κτίριο! Ακόμα η οδηγία είναι για 40% παρουσία στο γραφείο. Έχουμε ξεχάσει πώς ήταν προ-κόβιντ όταν περίπου 2.000 άτομα εργάζονταν, έτρωγαν, μιλούσαν, γελούσαν σε αυτό το κτίριο.
  • Και η ομάδα μου βρίσκεται πάλι σε μια μικρή αναμπουμπούλα καθώς μοιράζονται ξανά τα χαρτιά των αγορών και οι συζητήσεις κορυφώνονται για το πώς θα στηθούν οι ομάδες και ποιος θα πάρει ποιες χώρες.
  • Παρασκευή!! Και περίμενα όλη την εβδομάδα για να κάνω τις νέες μου μεταφυτεύσεις!
  • Και μέσα σε όλα, προχώρησα και στο πιο ριψοκίδυνο, κηπουρικό μου project: να χωρίσω την αγαπημένη μου pilea peperomioides στα δύο! Αρκετές φορές έχω αφαιρέσει και μεταφυτεύσει μικρά της παιδάκια (τα οποία ζουν και βασιλεύουν στα δικά τους γλαστράκια) αλλά δεν έχω χωρίσει ποτέ ένα μεγάλο - ώριμο φυτό. Δεν είχα όμως άλλη επιλογή γιατί είχε μεγαλώσει πολύ, είχε ψηλώσει και η γλάστρα δεν το χώραγε.
  • Σάββατο και τι Σάββατο!
  • Κλασικά ξεκινήσαμε το πρωί για το ελληνικό σχολείο (έχουμε κάνει συμφωνία με τον Στεφανάκο οπότε δεν έχουμε εντάσεις και συζητήσεις και χαίρομαι τόσο πολύ που τηρούμε και τα 2 μέρη τη συμφωνία μας).
  • Και στο ραδιόφωνο έπαιζε ένα τραγούδι των late 90s και του λέω "Στεφανάκο, αυτό το τραγούδι μου αρέσει πολύ! Το άκουγα όταν ήμουν νέα" και μου απαντά "Μα ακόμα νέα είσαι μαμά".
  • Εμείς ήπιαμε καφέ με τους νέους φίλους (που γνωρίσαμε στο ελληνικό σχολείο αλλά είμαστε και συνάδελφοι), Μύρωνα και Τίνα, παραλάβαμε τον μικρό και για να γεμίσουμε ένα 2ωρο κενό που είχαμε μέχρι το παδικό πάρτυ του Μάξιμου πήγαμε σινεμά!
  • Εξαιρετική ιδέα του συνοδοιπόρου! Και παρακολουθήσαμε το Minions 2 σε 4d! Πρώτη φορά! Καλά 3d, 4d όμως;
  • Ε, μπήκαμε οι 3 μας στην αίθουσα, φορέσαμε τα 3d γυαλιά μας και σύντομα καταλάβαμε ποια είναι η τέταρτη διάσταση. Οι θέσεις άρχισαν να κουνιούνται ακολουθώντας τη δράση της ταινίας, αέρας ερχόταν στα μαλλιά μας όταν φυσούσε και νερό όταν ο πρωταγωνιστής βρεχόταν! Μέχρι και "μπουνιές" νιώθαμε στην πλάτη μας όταν υπήρχε μάχη!
  • Πόσο γελάσαμε!! Πραγματικά συναρπαστικό πόσο καλά συγχρονισμένες ήταν όλες αυτές οι εμπειρίες με τη δράση της ταινίας! Ελαφρώς κουρασμένοι βγήκαμε μετά την προβολή, σαν να συμμετείχαμε και εμείς στην ταινία αλλά και τόσο ενθουσιασμένοι!
  • Ελαφρύ τσίμπημα και 15.30 συναντήσαμε τους φίλους στο bowling του Flon για το γενέθλιο πάρτυ του μικρού Μάξιμου! Αφήσαμε τον Στεφανάκο (ο οποίος αποδείχθηκε σε ταλέντο) ώστε να τον επιστρέψουν σπίτι οι φίλοι (που μένουν ούτως ή άλλως πολύ κοντά) και επιστρέψαμε εμείς σπίτι πτώμα.
  • Βράδυ πια επέστρεψε ο Στέφανος (έκαναν μια στάση και στο σπίτι ενός τρίτου παιδιού) γεμάτος, χαρούμενος και κουρασμένος.
  • Και η Κυριακή μας ήταν εξίσου γεμάτη.
  • Η αγαπημένη μας chiquita Jess χώρισε και μετακόμισε σε νέο σπίτι. Αχ πόσο πιο δύσκολα είναι όλα όταν είσαι expat! Φανταστείτε τώρα μία κοπέλα που ήρθε στην Ελβετία λόγω του αγοριού της, που χωρίζει μετά από 8 χρόνια και πρέπει από το πουθενά να βρει σπίτι, έπιπλα, να αποχωριστεί ανέσεις - αυτοκίνητα - συνήθειες.
  • Έτσι, οι 2 οικογένειες στενών φίλων (εμείς και οι Fransiscos) την πείσαμε να μας αφήσει να την βοηθήσουμε με τη συναρμολόγηση των νέων επίπλων.
  • Ξεκινήσαμε λοιπόν πρωί, κάναμε μια στάση στο παλιό διαμέρισμα για τη μεταφορά κάποιων τελευταίων πακέτων και ενός γιγαντιαίου καθρέφτη (που κατάφερε και μετέφερε μόνος ο συνοδοιπόρος) και μπήκαμε στο νέο, ηλιόλουστο διαμέρισμα.
  • Ο συνοδοιπόρος με τον Στέφανο ανέλαβαν το κρεβάτι, οι 3 κοπέλες αναλάβαμε την κουζίνα και τα ρούχα.
  • Στο 2ο μέρος ο συνοδοιπόρος έπρεπε να φύγει για τις πισίνες του Pully όπου είχε γενέθλιο πάρτυ ένας συμμαθητής του Στέφανου, αλλά τον αντικατέστησε ο έταιρος άντρας ο Carlo, και έτσι τελειώσαμε το κρεβάτι και ο Carlo και εγώ προχωρήσαμε τις ντουλάπες ενώ τα κορίτσια έφτιαξαν το τραπέζι και τους πάγκους της κουζίνας.
  • Πω πω... πολλή δουλειά!
  • Αργά το απόγευμα πήγαμε όλοι μαζί στη Luigia στην Nyon να τσιμπήσουμε και βραδάκι ήμουν σπίτι κατάκωπη αλλά και τόσο γεμάτη. Για αυτό δεν είναι οι φίλοι άλλωστε;
  • Στο ενδιάμεσο, ο μικρός είχε περάσει εξαιρετικά στο πάρτυ στις πισίνες, ο συνοδοιπόρος είχε περάσει λίγο χρόνο ήσυχα κάτω από τον ήλιο, είχαν επιστρέψει σπίτι, είχαν ξεκουραστεί, είχαν κάνει τις ασκήσεις του σχολείου και ετοιμάζονταν για παρακολούθηση ποδοσφαίρου.
Καλή εβδομάδα!
ανδριάνα

Σχόλια

  1. H μαμά διαβάζει πάντα το blog σου.....
    Γραφεις τόσο ωραία και σωστά...
    Μαθαίνω και τα νέα της οικογένειάς σου το σχολείο του μικρού, τις επισκέψεις στο γραφείο, τα λουλούδια σου, τις μαγειρικές σου...
    Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας κι αυτός και χρήσιμος και ωφέλιμος μάλιστα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana