HOW WAS YOUR WEEK?

• Νέα εβδομάδα, νέα προγράμματα, νέες ελπίδες.
• Και εγώ ξεκίνησα πρωί - πρωί για το γραφείο, μαζί με τον συνοδοιπόρο αυτήν τη φορά.
• Και η ημέρα κύλησε όμορφα, παραλάβαμε τον μικρό από το σχολείο και απαρτία επιστρέψαμε σπίτι.
• Και το βράδυ είχε ζωγραφική! Εκτυπώσαμε κάποια pokemon και αρχίσαμε να τα χρωματίζουμε με τις ξυλομπογιές.
• Τρίτη, εγώ γραφείο - ο συνοδοιπόρος σπίτι.
• Είπα και εγώ να εγκαινιάσω κάτι καινούργια παπούτσια που είχα παραγγείλει online, ιδανικά για την περίοδο.
• Ε, εννοείται ότι την ημέρα που θες να είσαι όμορφη και προσεγμένη, τότε θα σου συμβούν όλα.
• Οδηγώ, φτάνω στη δουλειά, παρκάρω, βγαίνω και τσουπ, κόβεται το λουράκι!
• Εντάξει.... και είχα σημαντική tête-à-tête συνάντηση, στο γραφείο, στις 09.00.
• Με τα πολλά κατάφερα κάπως να το στερεώσω με συρραπτικά και απλά μετακινήθηκα το ελάχιστο δυνατό μες στην ημέρα.
• Το απόγευμα είχα την καθιερωμένη συνάντηση για την ευθυγράμμιση των δοντιών (ευτυχώς είχα κάτι σαγιονάρες στο αυτοκίνητο), παρέλαβα τον μικρό από το ποδόσφαιρο (αφού τον παρακολούθησα πρώτα για καμιά ώρα), και κατά τις 19.30 είμασταν όλοι πίσω.
• Η καθημερινή - σχεδόν εξάσκηση της γαλλικής ορθογραφίας με τον Στεφανάκο πηγαίνει εξαιρετικά! Μερικές μέρες δεν κάνει ούτε ένα λάθος σε δεκάδες λέξεις.
• Πόσο τον θαυμάζω που γράφει τόσο όμορφα με τα καλλιγραφικά του!
• Τετάρτη, με τους δυο μας να δουλεύουμε από το σπίτι.
• Η ημέρα ήταν όμως τόσο πηγμένη που δεν ανταλλάξαμε κουβέντα.
• Παραλαβή του μικρού το απόγευμα, παιχνίδια, μαγειρικές και αναχώρηση για εμένα κατά τις 19.00.
• Η Λιθουανή, αγαπημένη συνάδελφος Ruta ήταν μόνη με την σκυλίτσα της (καθώς ο άντρας της ήταν σε ταξίδι), οπότε κάλεσε εμένα και την έταιρη συνάδελφο Hasti για να πιούμε ένα κρασί στο μπαλκόνι και να τα πούμε.
• Ήταν τόσο ωραία! Οι τρεις μας, χαλαρές, με κρασιά και τυριά, με ιδανική θερμοκρασία, με την Μέτα (την σκυλίτσα) να γυρνάει σε κάθε μία μας με τα παιχνίδια της, και άπλετες συζητήσεις και γέλια!
• Μεσάνυχτα πήγε για να επιστρέψουμε.
• Ως είθισται, έκανα μια στάση στο δωμάτιο του Στεφανάκου να δω αν κοιμάται καλά, αν έχει ξεσκεπαστεί κτλ, πριν πάω στο δικό μου και τι βλέπω... άδειο το κρεβάτι.
• Είχαν βρει ευκαιρία τα αγόρια και κοιμόντουσαν στο δωμάτιό μας. Χώθηκα και εγώ αλλά καλά δεν κοιμήθηκα (ψέμματα δεν θα πω).
• Πέμπτη, με τον συνοδοιπόρο στο γραφείο και εμένα σπίτι.
• Πόσες δουλειές έχουμε εκτός δουλειάς.... τι αυτοκίνητα, τι ασφάλειες, τι φορολογικές δηλώσεις, τι δώρα για τα χίλια πάρτυ, τι επισκευές, τι γιατρούς. Full time δουλειά είναι!
• Πτώμα, έπεσα για ύπνο στις 21.00 αλλά πολύ το ευχαριστήθηκα γιατί ξύπνησα την Παρασκευή ανανεωμένη!
• Εγκαινιάσαμε και τα online μαθήματα γαλλικών με την αγαπημένη μας Ελένη.
• Η γαρδένια μας, που δεν διένυε τις καλύτερές της μέρες τελευταία, όχι απλά φούντωσε με νέα φύλλα αλλά έβγαλε και ένα μοσχομυριστό λουλούδι!
• Second chances και στα φυτά!
• Έκανα και μία εσωτερική αλλαγή στις γλάστρες, απομακρύνοντας τη μία πιλέα από το παράθυρο (γιατί κάποια φύλλα της κιτρίνισαν) και φέρνοντας την μπιγκόνια στη θέση της. Για να δούμε πώς θα τα πάνε.
• Δουλειά από το σπίτι και για τους δυο μας (όπως είθισται τις Παρασκευές), παραλαβή του μικρού το απόγευμα μετά το μπάσκετ, ελαφρύ φαγητό και αναχώρηση κατά τις 19.30 για να γιορτάσουμε τα γενέθλια της φίλης Σοφίας.
• Περίπου 15 άτομα μαζευτήκαμε σπίτι των φίλων, όλοι Έλληνες, με τον Στεφανάκο να είναι το μόνο παιδί (ε, αυτά παθαίνεις όταν οι φίλοι είναι νεότεροι).
• Τον αγαπούν όμως πολύ τον Στέφανο, και αυτός το ίδιο, οπότε περάσαμε και οι 3 καλά με συζητήσεις (εμείς για τα εργασιακά και τα της ελβετίας και ο Στέφανος για το ποδόσφαιρο), κρασιά, τσιμπολογήματα, αναλύσεις για τον επικείμενο γάμο των παιδιών το καλοκαίρι στη Χαλκιδική (μαντέψτε πού θα πάμε διακοπές) και αναχώρηση κατά τις 22.00 (ε, σερί από τις 06.00 ήταν ο Στεφανάκος + την προπόνηση μπάσκετ).
• Σάββατο, και το αγόρι ήθελε βάφλες, οπότε βάφλες φτιάξαμε.
• Χαλαρά περάσαμε τις πρωινές ώρες, άφησα τα αγόρια και αναχώρησα κατά τις 10.00 με τη φίλη Τίνα για "επικίνδυνη αποστολή": το πρώτο μας ever μάθημα TRX!
• Η ανάγκη (η αλλαγή ώρας του ελληνικού σχολείου δηλαδή) μας ανάγκασε να αλλάξουμε το πολύ πρωινό μάθημα barre με το TRX.
• Πω πω! Τι ήταν αυτό; Ειδικά το σετ ασκήσεων όπου είσαι σε σανίδα, τα πόδια κρέμονται από τα σχοινιά και εσύ κάνεις "ακροβατικά" με τα πόδια λυγισμένα ή πάνω, θάνατος!
• Το βγάλαμε το μάθημα και προσπάθησα να μας παρηγορήσω καθώς θυμάμαι το αντίστοιχο σοκ που είχα πάθει στο πρώτο μάθημα barre. Θέλει χρόνο, υπομονή και επιμονή.
• Πήραμε τον καθιερωμένο μας καφέ, πετύχαμε και μία συνάδελφο, καθίσαμε να τα πούμε και κατά τις 12.00 κατέφτασαν και οι άντρες αφού είχαν αφήσει τα μικρά στο σχολείο.
• Δώρα, δουλειές, συζητήσεις, και παραλαβή του Στέφανου στις 15.00.
• Κατευθείαν σχεδόν επιστρέψαμε στο Belmont καθώς είχε το πάρτυ των δίδυμων συμμαθητριών του Noa και Alma.
• Δίδυμες αλλά τόσο διαφορετικές... από την εμφάνιση, η μία ψηλή ξανθιά, η άλλη μικροκαμωμένη καστανή, μέχρι τα ενδιαφέροντα, στη μία πήρα βιβλίο για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο και στην άλλη barbie.
• Με 3-4 αυτοκίνητα, μάζεψαν τα παιδάκια και τα πήγαν στο Yatoo για ένα γεμάτο τρίωρο με τραμπολίνα!
• Ελεύθερο λοιπόν τρίωρο για εμάς τους δυο!
• Ε, με τέτοιον ήλιο δεν γινόταν αλλιώς! Βόλτα στο Lutry, ήπιαμε ένα κρασί οι δυο μας, περπατήσαμε, τσιμπήσαμε δίπλα στη λίμνη, συζητήσαμε...
• Με αυτά και με εκείνα, κατά τις 20.00 επέστρεψε ο Στεφανάκος μες στον ενθουσιασμό.
• Το βραδάκι ξεκινήσαμε με τον συνοδοιπόρο και το ντοκιμαντέρ του Beckham. Τον συμπαθώ πολύ! Τον βρίσκω πολύ cool, όμορφο (ειδικά τώρα που έχει μεγαλώσει λιγάκι), πολυπράγμων, με πολλή αγάπη για την οικογένειά του, αυτοσαρκασμό και ταπεινότητα.
• Κυριακή, με ακόμη μία μέρα εξαιρετικού καιρού! 22 βαθμοί με ήλιο!
• Το Σάββατο απολαύσαμε ήλιο στη λίμνη, ε την Κυριακή σειρά είχαν τα βουνά.
• Κατά τις 11.00 είμασταν ήδη στο πάρκινγκ του Moleson (κάτι λιγότερο από 40 λεπτά οδήγημα από το σπίτι μας), εμείς και άλλες δύο οικογένειες φίλων Ελλήνων. Επιτόπου συμφωνήσαμε το πρόγραμμα και αγοράσαμε τα εισιτήρια για το τελεφερίκ που θα μας ανέβαζε στην κορυφή του βουνού, στα 2.000 μέτρα.
• Από εκεί, ξεκινήσαμε την κατάβαση.
• Άλλη διαδρομή είχαμε υπολογίσει (συντομότερη αλλά μάλλον δυσκολότερη), άλλη πήραμε, αλλά μια χαρά.
• Το πρώτο μέρος ήταν αρκετά απαιτητικό, με γκρεμό, στενά περάσματα, σημεία με χαλίκι και χώμα που γλιστρούσε, αλλά και οι τρεις μας τα πήγαμε εξαιρετικά.
• Με σταθερό βήμα, θαυμασμό στο τοπίο, ενθουσιασμό και χαρά (πόσες φορές είπε ο Στεφανάκος πόσο ωραία είναι η πεζοπορία!), μικρές στάσεις για φωτογραφίες - νερό - ανάσες, φτάσαμε στο Plan Francey, την ενδιάμεση στάση του τελεφερίκ, σε 2 ώρες και 10΄περίπου.
• Οι φίλοι είχαν μείνει πιο πίσω οπότε εμείς πήραμε θέση στο εστιατόριο, παραγγείλαμε, φάγαμε, ήπιαμε και κατέφτασαν και αυτοί. 
• Παρέα καθίσαμε καμιά ωρίτσα με φαγητά, αναλύσεις, ποτά και κατά τις 15.30 πήραμε το τελεφερίκ για να μας κατεβάσει στο πάρκινγκ.
• Επιστροφή σπίτι, μπάνια, ξεκούραση, διαβάσματα, ποτίσματα, formula 1 και ύπνος.
• Είναι ανεκτίμητες αυτές οι ηλιόλουστες, ζεστές ημέρες του φθινοπώρου! Τόσο απρόσμενες και τόσο όμορφες! "Φυσιολογικές" για τα ελβετικά δεδομένα μάλλον δεν είναι, αλλά δεν μπορώ παρά να τις απολαμβάνω!

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα