HOW WAS YOUR WEEK?

• Η Δευτέρα ξεκίνησε με βροχή και γραφείο.
• Και η ημέρα κύλησε όμορφα, με αρκετές συναντήσεις δια ζώσης, ακόμη περισσότερες online και αναχώρηση εκεί κατά τις 17.00, με τον συνοδοιπόρο, για να παραλάβουμε τον μικρό.
• Οι αναποδιές και οι καθυστερήσεις και τα άγχη και οι παρεξηγήσεις πάντα υπάρχουν αλλά, θεωρώ, ότι αυτό που αποκτούμε (ή θα έπρεπε να αποκτούμε) με την επαγγελματική εμπειρία είναι να τα βάζουμε όλα στη σωστή τους διάσταση, να θέτουμε τον άνθρωπο στο επίκεντρο και να μένουμε πιστοί στις αρχές μας.
• Κάπως έτσι διαχειρίστηκα και εγώ τη μικρή Δευτεριάτικη "κρίση" όταν μία συνάδελφος από μια άλλη ομάδα επέμενε προς τη Χ κατεύθυνση ενώ εγώ ήμουν σίγουρη μέσα μου ότι η Ψ είναι η σωστή. Αφού εξήγησα τη θέση μου και επιχειρηματολόγησα, συμφωνήσαμε να παρουσιάσει τη δική της κατεύθυνση στις ευρύτερες ομάδες για έγκριση.
• Τρίτη, και εργασία από το σπίτι, με μερικά λεπτά ηλιοφάνειας, κρύο (το χιόνι έχει πλέον κατέβει κάτω από τα 1.000 μέτρα), συναντήσεις και ξανά συναντήσεις.
• Με τη ψυχή στο στόμα καθώς στο τέλος της εργασιακής ημέρας ήταν η συζήτηση για το θέμα της Δευτέρας που σας ανέφερα. Σε περίπτωση που έχετε αγωνία, η συνάδελφος παρουσίασε την οπτική της και χωρίς να επέμβω εγώ καθόλου, οι υπόλοιπες ομάδες επιβεβαίωσαν ότι η κατεύθυνση που υποστήριζα εγώ ήταν αυτή που έπρεπε να ακολουθήσουμε. Ναι, χάσαμε χρόνο, ναι "είχα δίκιο" αλλά εν τέλει, σημασία για εμένα έχει ότι δεν χάλασα ούτε τη διάθεσή μου, ούτε τις σχέσεις μου και άφησα τα πράγματα να κυλήσουν με τη φυσική τους ροή.
• Παραλαβή του μικρού και παράδοση για την προπόνησή του, ενώ εγώ έκανα μια επίσκεψη στο σούπερ - μάρκετ.
• Ο συνοδοιπόρος δεν είχε το καθιερωμένο του μπάσκετ το βράδυ οπότε άδραξε την ευκαιρία και επισκέφθηκε το καινούργιο του γυμναστήριο.
• Δείπνο για δύο λοιπόν με εμένα και τον Στεφανάκο, με μερικά sushi που αγόρασα και βιντεοκλήσεις με το βαφτιστήρι μας που γιόρταζε.
• Και παρόλο που τους χωρίζουν αρκετά χρόνια (μια δεκαετία σχεδόν), είναι πολύ συγκινητικό πώς ο έφηβος Παναγιώτης αλληλεπιδρά με τον Στεφανάκο, πώς καταφέρνει να επικοινωνήσουν στην ίδια γλώσσα και εν τέλει να παίζουν "μάχη" με chopsticks και maryse μέσω της οθόνης.
• Αχ έφτασαν και γλυκόπικρα νέα για μια πολλή αγαπημένη μου συνάδελφο και φίλη. Παίρνει μετάθεση στην Πολωνία, και εκείνη και ο άντρας της, οπότε αρχές του ερχόμενου έτους μάς αφήνει. Και τα μάτια μου βούρκωσαν όταν μας το ανακοίνωσε, και ένας κόμπος με έπιασε στο στομάχι. Αλλά από την άλλη, ξέρω ότι είναι πολλά τα θετικά και για εκείνη και για την οικογένειά της, οπότε τα δάκρυα ήταν και χαράς.
• Είναι τόσο δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί. Ειδικά όταν πρόκειται για ανθρώπους που αγαπάς αλλά ξέρεις ότι δύσκολα θα ξανά διασταυρωθούν οι δρόμοι σας.
• Ποιος θα μου το έλεγε άλλωστε ότι εγώ, μια Ελληνίδα από τη Βούλα, και η Rūta, μια Λιθουανή από το Vilnius, θα συναντιόμασταν στη Λωζάνη και θα χτίζαμε αυτήν τη σχέση αγάπης και αλληλοσεβασμού.
• Τετάρτη, με δουλειά από το σπίτι ξανά.
• Κατάφερα και έκανα και ένα μισάωρο διάδρομο, έτσι να πούμε ότι αθληθήκαμε λιγάκι.
• Παραλαβή του μικρού από το σχολείο, μες στην ενέργεια! Να φάμε στα γρήγορα ώστε να προλάβουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο και μπάσκετ στον ξενώνα.
• Πέμπτη, και γραφείο και για τους δυο μας.
• Πολλοί από την ομάδα δεν ήταν εκεί αλλά αυτοί που ήταν είναι αγαπημένοι οπότε κάναμε ωραίες συζητήσεις.
• Παραλαβή του μικρού επιστρέφοντας, μακαρονάδα για βραδινό, παιχνίδια, λίγη ορθογραφία, συζητήσεις και ύπνος.
• Thanksgiving για τους Αμερικάνους και ο αδελφός μου με την οικογένεια άφησαν τις ζέστες ώστε να ζήσουν λίγο χειμώνα, με χιόνι και σκι.
• Η Παρασκευή ξημέρωσε κρύα (εκεί κοντά στους 3-4 βαθμούς) αλλά ηλιόλουστη!
• Και ο ήλιος κάνει όλη τη διαφορά!
• Και η ημέρα κύλησε σχετικά ήρεμα αλλά και με μία σχετική μελαγχολία καθώς αρκετοί αγαπημένοι συνάδελφοι είτε ήδη μετακινούνται σε άλλες θέσεις - ομάδες - χώρες ή είναι κοντά σε αυτήν την αλλαγή.
• Το απόγευμα έκανα ακόμα μία γρήγορη επίσκεψη στο σούπερ - μάρκετ, ο συνοδοιπόρος παρέλαβε τον μικρό από το μπάσκετ, φάγαμε παρέα και δειλά - δειλά ξεκινήσαμε κάποιες ετοιμασίες για τον μικρό εορτασμό της Κυριακής.
• Σάββατο και 9 παρά πήραμε το λεωφορείο για το κέντρο με την partner in crime Τίνα αλλά αυτή τη φορά είχαμε παρέα και την κόρη της. Τι καλά!
• Κάναμε το barre μας, ήπιαμε οι τρεις μας τον καφέ μας, κάναμε τις αγορές μας και κατά τις 12.00 είμασταν στο ελληνικό σχολείο για να αφήσουμε την μικρή.
• Με τον συνοδοιπόρο και τον φίλο Δημήτρη συνεχίσαμε για το La Mama Osteria όπου είχαμε ραντεβού με την οικογένεια της φίλης Βίβιαν. 
• Βλέπετε ο γιος της είναι τελειόφοιτος στο σχολείο, αριστούχος, και μία από τις σχολές που τον ενδιαφέρουν είναι αυτή των Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου EPFL όπου ο φίλος Δημήτρης είναι καθηγητής.
• Έτσι, τους φέραμε σε επαφή, με μπύρες - κρασιά - πίτσες, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις για το γενικότερο θέμα των σπουδών, των μετακινήσεων, των διαφορετικών οπτικών και οριζόντων. 
• Γιατί βλέπετε, εμείς μπορεί να αλλάξαμε χώρα και σε κάποιους αυτό να φαίνεται βουνό, αλλά άλλοι, όπως και ο φίλος Δημήτρης, έχουν ήδη αλλάξει 4-5 (από ΗΠΑ και Καναδά μέχρι Ιαπωνία) ακολουθώντας το όνειρο, τη γνώση, την εξερεύνηση, την αριστεία, την εμπειρία.
• Και ναι, έφυγα από αυτήν την τόσο όμορφη συζήτηση γεμάτη έμπνευση και θαυμασμό.
• Παραλαβή του Στεφανάκου και επιστροφή σπίτι ώστε να προχωρήσουμε κάποιες μαγειρικές και κάποια "στησίματα".
• Παρέα με τον Στεφανάκο φτιάξαμε και ένα νέο κέικ. Προκειμένου να το κρατήσουμε ατόφιο για το γεύμα της Κυριακής, έφτιαξα και 3 μικρά muffins ώστε να τα δοκιμάσουμε.
• Η Κυριακή ξημέρωσε ηλιόλουστη, με βαθμούς εκεί κοντά στο μηδέν και μία ελαφριά στρώση χιονιού στα δέντρα.
• Από τις 08.00 στο πόδι για να μαγειρέψουμε, ψήσουμε, στρώσουμε... και βεβαίως να δεχτούμε τις ευχές για τον συνοδοιπόρο.
• Έκανα και κάποια σχέδια με την παρουσίαση των τυριών και βγήκαν πολύ συμπαθητικά (να, σαν το κατσικίσιο τυρί της φωτογραφίας).
• Κατά τις 11.00 κατέφτασαν 3 οικογένειες φίλων για ένα εορταστικό brunch. Γιορτάζουμε βλέπετε και οι δύο σε πολύ κοντινές ημερομηνίες τις ονομαστικές μας εορτές.
• Στρώθηκε το τραπέζι λοιπόν με όλα τα καλούδια και καθίσαμε ώωωρες τρώγοντας, πίνοντας, συζητώντας, γελώντας, ξανά τρώγοντας και ξανά πίνοντας.
• Παράλληλα, τα 6 μικρά άλλαξαν εκατό παιχνίδια και ομάδες αλλά όλοι πέρασαν καλά και βρήκαν αυτό που τους άρεσε (από ποδόσφαιρο μέχρι perles).
• Το κέικ βγήκε εξαιρετικό, είχαμε φτιάξει και το κλασικό αλλά αγαπημένο french toast φούρνου, pancakes, ένα μεγάλο πλατώ τυριών και αλλαντικών, bagels + ψωμάκια, τυρόπιτα, vol-au-vent.... και ο φίλος Γιάννης έφερε και ένα χοιρινό φούρνου που έψηνε επί ώρες.
• Αργά το απόγευμα αναχώρησαν οι φίλοι και εμείς επιδοθήκαμε στην αποκατάσταση, τις βιντεοκλήσεις για τις ευχές και τα διαβάσματα.
• Όμορφο, γεμάτο, ηλιόλουστο ήταν το σαββατοκύριακο, γεμάτο φίλους και ωραίες συζητήσεις!

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα