Να σας συστήσω τον Ralph
Αυτός ο όμορφος είναι ο Ralph, ένα Σιβηρικό Χάσκι, το πρώτο κατοικίδιο της οικογένειας (πλην των επισκεπτόμενων γειτονικών γατιών και αδέσποτων σκυλιών που κατά καιρούς περιθάλπταμε). Η ιστορία του μάλλον τυπική αλλά και ξεχωριστή…… τον υποδεχτήκαμε ως δώρο στον μικρό μου αδελφό όταν για τα 16α γενέθλιά του, οι φίλοι και συμμαθητές συσπειρώθηκαν ώστε να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα. Τον υποδεχτήκαμε λοιπόν με ενθουσιασμό και συγκίνηση οι μισοί, και με άγχος και εκνευρισμό οι άλλοι μισοί (και για να είμαστε ειλικρινείς ο μπαμπάς). Γρήγορα ο Ralph έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της οικογενειακής μας ζωής και ιδιαιτέρως (και διόλου περιέργως) του μπαμπά ο οποίος στις 8.00μμ επιστρέφοντας από τη δουλειά, πρώτα τον πήγαινε βόλτα, παρ’ όλη την κούραση, και μετά ανέβαινε στο σπίτι! Μεγάλη αγάπη... και όλως δικαιολογημένη καθώς πρόκειται για έναν μοναδικό, συντροφικό, ανεξάρτητο, φιλ-άνθρωπο σκύλο… ένα σκύλο zen που λέω και εγώ. Θα σας πω περισσότερα εν καιρώ...
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά... δεν ξέρω! Το κειμενάκι αυτό το είχα γράψει πριν καν δημιουργηθεί το LifeLikes. Τώρα μάλλον είναι η κατάλληλη στιγμή... ίσως γιατί ο "ραφλούλης" είναι πλέον γεράκος, και όχι απλά δεν αντιλαμβάνεται την άφιξη του αυτοκινήτου τη στιγμή που θα στρίψει στο στενό, αλλά πρέπει να ανοίξει και η πόρτα του γκαράζ για να σηκωθεί και να πάει στην πόρτα.... Ίσως πάλι επειδή απλά τον αγαπώ...
Ο Ralph, η μουσούδα, ο ανεξάρτητος υδροχόος σκύλος... είμαι η νονά του. 'Εχουμε την ιδιαίτερη σχέση φαγητού. Με το που με άκουγε να μπαίνω σπίτι έτρεχε και περίμενε κάτω από το ψυγείο να του δώσω τυράκια υπακούοντας στην εντολή κάτσε (πάντα μόνο για τα τυράκια). Το πίο αστείο περιστατικό που θυμάμαι είναι να τρώει της χαρτοπετσέτες κάτω από το μαξιλάρι της γιαγιάς, η γιαγιά να του φωνάζει, παρόλο που τον αγαπούσε πάρα πολύ, ιδιάιτερα μετά το περιστατικό που έφαγε την πόρτα για να μπεί μέσα όταν κατάλαβε ότι η γιαγιά δεν ήταν καλά. Ο ralph δεν είναι ο τυπικός σκύλος που θα κάνει τρελές χαρές, ούτε που θα γαυγίζει ασταμάτητα, ο ralph είναι άλλη περίπτωση σκύλου κάνει παρέα με γάτες, αφήνει να του τρώνε το φαγητό, αλλά αν τον βλέπεις από το μπαλκόνι, της κυνηγάει για να μην τον περάσεις και για χαζόσκυλο. Το βάβου που λέει και η Αρτεμις γέρασε και έγινει και πιο χαδιάρης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ απίστευτα γλυκός μου Ralph "ανάγκασε" τρείς φίλους που έβλεπαν τον σκύλο και έβγαιναν στο μπαλκόνι να μην τους αγγίξει, όχι μόνο να συμφιλιωθούν με τα σκυλιά, αλλά τους δύο να πάρουν και σκυλί δικό τους...Ο Ralph που όταν μία φίλη μου ερχόταν για να της συμπαρασταθώ στην εκάστοτε στενοχώρια της...πήγαινε δίπλα της, έβαζε το χεράκι του στο πόδι της και την κοιτούσε στα μάτια, σαν να της έλεγε, εγώ είμαι εδώ...μην κλαίς...Ο Ralph μου που λατρεύει τα μωρά παιδιά και σκυλιά...που όταν βλέπαμε κανένα παιδάκι ή καροτσάκι να έρχεται από μακρυά...δεν το κουνούσε ρούπι...στηνόταν στην καλή του θέση μέχρι να έρθει κοντά, να βάλει τα υπέροχα λουστρινένια λες αυτάκια του πίσω για να τον χαϊδέψουν...Ο Ralph μου, που τον έχω φωτογραφία στο κινητό, να περιμαζεύει ένα σχεδόν νεογέννητο γατάκι...σπρώχνοντάς το με τα ποδαράκια του να ανέβει στο πεζοδρόμιο...ή που να παίζει τρελά με έναν άλλο μαύρο γατούλι...σαν να ήταν ο άλλος φίλος σκύλος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ralph ήταν ο πρώτος και ο μοναδικός μας σκύλος και έτσι θα μείνει...ο μ ο ν α δ ι κ ό ς.....
Αυτός που έπαιξε ποδόσφαιρο...κανονικά... στο μπαλκόνι με τον Γιώργο και τον μπαμπά...που καθόταν ώρες με τα μπροστινά του πόδια πάνω στο πρεβάζι του μπαλκονιού και χάζευε έξω σαν την κυρά-Κατίνα... που φύλαγε τσίλιες στην ζαρντινιέρα να ΄μην πειράξουν τα γατάκια που έφεραν οι διπλανές γάτες για να τα προφυλάξουν από τα αρσενικά...που η τωρινή του αχώριστη φίλη είναι μια γατούλα από δίπλα έγγυος...απίθανα όμορφη και αφράτη, που κάθεται από κάτω από το μουσούδι του και τον χαϊδεύει άλλοτε με την ουρά της, άλλοτε με την μουσουδίτσα της...και αυτός σκύβει και την γλύφει...που περιμένει κάθε πρωϊ την μικρή μας Άρτεμις να την προϋπαντίσει...και που θα μας αφήσει με την γλυκιά του ανάμνηση κάποια μέρα...ίσως κοντινή..
Και το κοριτσάκι μου ξέρω γιατί δημοσίευσε τώρα αυτό το κείμενο για τον αγαπημένο Υδροχόο σκύλο μας...γιατί πριν λίγες μέρες πηγαίνοντάς τον για τριήμερο στο χωριό...θες το ταξείδι που πεισματικά κάθεται όρθιος..ενώ δεν αντέχουν τα ποδαράκια του πια...θες η υγρασία...τον έκανε να μην μπορεί να σταθεί και μας γέμισε θλίψη και δάκρυα...μας κοιτούσε με ένα βλέμμα γεμάτο εγκαρτέριση χωρίς να παραπονιέται ακόμη και όταν βγαίνοντας από το αυτοκίνητο έπεσε φαρδύς πλατύς κάτω χωρίς να μπορεί να σηκωθεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον βοηθήσαμε να ανεβεί στο σπίτι και να κοιμηθεί μέσα...τον βοηθήσαμε με αμπούλες και χάπια βιταμίνης για να μπορεί να στέκεται αξιοπρεπώς....και ίσως για να μπορέσει να φύγει αξιοπρεπώς...όπως αξιοπρεπώς έζησε....χωρίς ούτε ένα παράπονο...ούτε ένα γαύγισμα, παρά μόνο στο παιχνίδι από χαρά,...ούτε μία ζημιά...εκτός της πόρτας,...ούτε ένα κλέψιμο φαγητού και ας ήταν όλα αραδιασμένα στο τραπεζάκι του σαλονιού...
Ένας κύριος με όλα τα γράμματα κεφαλαία...
συγκινήθηκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήόποιος έχει (ή είχε) έναν "Ralf", μπορεί να καταλάβει απόλυτα....κι εμείς είχαμε τη Lara....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κενό μετά θα είναι πολύ μεγάλο...
Και το χειρότερο είναι ότι το κενό γίνεται ακόμη μεγαλύτερο όταν δεν σ'αφήνουν να το ... γεμίσεις με έναν άλλον, καινούργιο, ίσως αλλιώτικο, Ralph,,,
ΑπάντησηΔιαγραφή